Το νήμα των εγκλημάτων

[The Rebel]

Τετάρτη 7 Ιουνίου 2023
Στα μαλακά η 18χρονη gay που δολοφόνησε με 40 μαχαιριές την 22χρονη φίλη της.



Μετά από ακροαματική διαδικασία κεκλεισμένων των θυρών το Δικαστήριο εξέδωσε σήμερα την απόφασή του για την 18χρονη που τον περασμένο Δεκέμβριο σκότωσε την 22χρονη φίλη της σε διαμέρισμα στο Μαρούσι.

Σύμφωνα με την απόφαση, η 18χρονη καταδικάστηκε σε φυλάκιση 8 ετών.

Ο δικηγόρος της 18χρονης, Αλέξης Κούγιας σε ανακοίνωσή του τόνισε:

ΜΠΟΥΡΔΕΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΣΤΑ ΜΑΛΑΚΑ Η ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ.

Μετά από εξαντλητική διαδικασία πέντε ημερών, ορισμένες εκ των οποίων και σε μεταμεσονύκτιες ώρες, το Δικαστήριο που εκδίκαζε την υπόθεση της 18χρονης Μ.Χ. εξέδωσε σήμερα την απόφασή του, με την οποίαν την καταδίκασε να εκτίσει ποινή εγκλεισμού σε Κατάστημα Κρατήσεως Νέων, ύψους 8 ετών.

Τόσο ο επικεφαλής του γραφείου μας κος Αλέξιος Κούγιας, όσο και οι γονείς της ανήλικης, επίλεκτος καρδιολόγος και επίλεκτη καθηγήτρια, θέλουμε να εκφράσουμε προς την Πρόεδρο και τα μέλη του Δικαστηρίου που εξέδωσε αυτήν την απόφαση την απόλυτη ευγνωμοσύνη μας τόσο για τη διαδικασία, που ήταν υποδειγματική, όσο και για τη διδακτική και κοινωνιολογική προσέγγιση, την οποίαν έκαναν οι κυρίες δικαστές.

Η 18χρονη, η οποία ομολόγησε την ενοχή της, υπήρξε άριστη μαθήτρια, με τέλεια γνώση αγγλικών, γαλλικών, μουσικός τριών οργάνων και Πρωταθλήτρια Ελλάδος στο αγώνισμα των 10.000 μέτρων νεανίδων, εξέφρασε τη συντριβή της για την εγκληματική της συμπεριφορά και προετοιμάζεται προκειμένου να εισαχθεί μέσω πανελληνίων εξετάσεων στην Ιατρική Σχολή.


Συγκλονίζει η απολογία της 17χρονης που δολοφόνησε την 22χρονη φίλη της στο Μαρούσι στις 10 Δεκεμβρίου.

Η 17χρονη εξήγησε στις Αρχές ότι η πρώτη επαφή έγινε μέσω εφαρμογής γνωριμιών. «Τη Μάγια τη γνώρισα μέσω της εφαρμογής Tinder το φθινόπωρο του 2021. Την άνοιξη του 2022 οι σχέσεις μας μετατράπηκαν σε ερωτικές. Συναντιόμασταν στο Δάσος Συγγρού στο Μαρούσι και σε εγκαταλελειμμένα σπίτια. Στα μέσα του Ιουνίου έφερα τη Μάγια για να γνωρίσει τους γονείς μου, ως φίλη μου στην αρχή».

Και συνέχισε λέγοντας, «κάθε απόγευμα η Μάγια, η οποία ήταν φοιτήτρια Γερμανικής Φιλολογίας, ερχόταν στο σπίτι μου είτε μετά από πρόσκλησή μου είτε απρόσκλητη, χτυπώντας το κουδούνι της οικίας μου, με αποτέλεσμα να ανησυχεί και τους δικούς μου, καθώς επεδίωκε να κλειστούμε στο δωμάτιό μου και να κάνουμε σεξ».

«Με έπεισε να γίνω άντρας»

Όπως αναφέρει η 17χρονη στην απολογία της, η 22χρονη την έπεισε πως θα έπρεπε να προχωρήσει σε φυλομετάβαση.

«Τον Αύγουστο του 2022 η Μάγια με έπεισε ότι θα ήταν ωραίο να μοιάζω με άντρας. Αγόρασε για εμένα ανδρικά ρούχα, εσώρουχα και ανδρικά αρώματα. Ομοίως, το θύμα μου αγόραζε και μου έκανε επαλείψεις με τζελ τεστοστερόνης και προμηθευόταν διεγερτική σκόνη. H σκόνη αυτή μου προσέφερε πολλή ενέργεια και μια πιο ανδρική συμπεριφορά – επιθετικότητα. Σταδιακά αυξήθηκαν το σωματικό μου βάρος, η μυϊκή μου διάπλαση, έκοψα τα μαλλιά μου κοντά και κατέληξα να μοιάζω με αγόρι. Στον δρόμο και στα καταστήματα με αποκαλούσαν “ο νεαρός”».

Τα σκευάσματα είχαν αρχίσει να δημιουργούν αλλαγές στο σώμα της, ενώ οι γονείς της 17χρονης ανακάλυψαν πως η κόρη τους σκόπευε να ξεκινήσει επεμβάσεις.

Η ανακάλυψη αυτή τους εξαγρίωσε, με την 17χρονη να τους υπόσχεται ότι δεν θα χρησιμοποιούσε ξανά το σκεύασμα.

«Η Μάγια με έπεισε να αλλάξω με χειρουργική επέμβαση φύλο (φυλομετάβαση). Για τον σκοπό αυτό έκλεισε ραντεβού με ενδοκρινολόγο, η οποία με κατεύθυνε σε δημόσιο νοσοκομείο προκειμένου να ξεκινήσω τις επεμβάσεις. Όταν οι γονείς μου το ανακάλυψαν στο κινητό μου, εξαγριώθηκαν. Η μητέρα μου πέταξε όλα τα ανδρικά ρούχα, τα ανδρικά αρώματα και μου είπε ότι “εγώ γέννησα κορίτσι”. Οι γονείς μου με υπέβαλαν σε εξετάσεις αίματος όπου διαπίστωσαν ότι η τεστοστερόνη είχε φτάσει στο 1.500. Υποσχέθηκα ότι θα το σταματήσω, πως δεν θα χρησιμοποιήσω ξανά το σκεύασμα», δήλωσε η 17χρονη.

Πώς έγινε το φονικό στο Μαρούσι.
Στη συνέχεια η 17χρονη περιέγραψε πως έγινε το φονικό. Τα δύο κορίτσια συναντήθηκαν στο σπίτι της 17χρονης για να γιορτάσουν τη νέα δουλειά της 22χρονης, όμως τα πράγματα πήραν ανεξέλεγκτη τροπή.

«Την περασμένη Κυριακή οι γονείς μου και ο αδελφός μου έλειπαν από το σπίτι και βρήκα την ευκαιρία να την καλέσω. Μου είχε πάρει δώρο ακουστικά και ήθελα να μου τα δώσει. Εγώ είχα προμηθευτεί μια σαμπάνια για να γιορτάσουμε τη νέα της δουλειά. Όταν ήρθε, πήγαμε στην κουζίνα να πάρουμε το μαχαίρι προκειμένου να ξετυλίξουμε το αλουμινόχαρτο της σαμπάνιας και να την ανοίξουμε. Το μαχαίρι το ακουμπήσαμε στο γραφείο».

Η 22χρονη εξομολογήθηκε στη 17χρονη πως ήταν ερωτευμένη με κάποιον, πυροδοτώντας τα συναισθήματα της προδοσίας. Τότε ήταν που ξεκίνησε ο καβγάς, με την 22χρονη να πέφτει νεκρή από τουλάχιστον 40 μαχαιριές.

«Η Μάγια ήταν παγερή και μου είπε πως έχει ερωτευτεί κάποιο αγόρι. Ένιωσα προδομένη, νευρίασα και την έβρισα. Λογομαχήσαμε έντονα και έτσι ξεκίνησε ο καβγάς μας», δήλωσε η 17χρονη.

Σημειώνεται ότι σε βάρος της 17χρονης έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για τετελεσμένη ανθρωποκτονία και παράνομη οπλοχρησία.
https://krasodad.blogspot.com/2023/06/18-gay-40-20.html

[The Rebel]

09.07.2023
Αικατερίνη Δημητρέα: Η πρώτη Ελληνίδα serial killer που ετοιμαζόταν να δηλητηριάσει ένα ολόκληρο χωριό με παραθείο.
«Έπρεπε να πεθάνουν γιατί μου φέρθηκαν άσχημα»



Πριν από 61 χρόνια, και συγκεκριμένα το 1962 η «δηλητηριάστρια της Μάνης» Αικατερίνη Δημητρέα, έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο, ως η πρώτη Ελληνίδα serial killer που ξεκλήρισε όλη της την οικογένεια και ήταν ικανή να σκοτώσει όλο το χωριό.

Η Αικατερίνη Δημητρέα ζούσε σε ένα χαμόσπιτο στο Νεοχώριο Λεύκτρου και μεγάλωνε μόνη της τη 10χρονη κόρη της που έπασχε από ημιπληγία στην αριστερή της πλευρά.

Στα 42 της, η διαζευγμένη γυναίκα δυσκολευόταν να τα βγάλει πέρα και μεγάλωνε τη Στέλλα, χωρίς να έχει δώσει δικαιώματα στο χωριό, όπως έγραφε ο Τύπος της εποχής.

Όμως σε διάστημα περίπου τεσσάρων μηνών διέπραξε τέσσερις δολοφονίες, ξεκληρίζοντας σχεδόν την οικογένεια της, με τη χρήση παραθείου.

«Φονικά» μακαρόνια με κιμά.
Ήταν το πρωινό της 27ης Μαΐου 1962 όταν η Δημητρέα έκανε δουλειές στο σπίτι της και την επισκέφτηκε η μητέρα της, Στεφούλα Λουκαρέα. Η Κατερίνα παρότρυνε τη μητέρα της να καθίσει για φαγητό, κάτι που έγινε. Της σέρβιρε ένα πιάτο μακαρόνια με κιμά.

Όμως το φαγητό ήταν «μπολιασμένο» με παραθείο με αποτέλεσμα η 80χρονη να σωριαστεί στο πάτωμα σφαδάζοντας από τους πόνους.

Ο γιατρός που κλήθηκε στο σπίτι θα πιστοποιήσει το θάνατο της 80χρονης, τον οποίο απέδωσε σε καρδιακή εμβολή, κρίση που έμοιαζε πιστευτή, αφού η γυναίκα αντιμετώπιζε καρδιολογικά προβλήματα.

Δηλητηριασμένος καφές.
Η 42χρονη κατάφερε να ξεγλιστρήσει χωρίς να κινήσει υποψίες και στις 19 Ιουλίου 1962 κάλεσε την ξαδέρφη της, Ποτούλα Τσιλιγονέα, στο σπίτι για καφέ.

Οι δύο γυναίκες είπαν τα νέα τους και λίγο πριν αποχωρήσει από το σπίτι η καλεσμένη, «ξαπλώθηκε» στο πάτωμα και ξεψύχησε.

Ωστόσο, κατά την πτώση της χτύπησε στο κρανίο γεγονός που οδήγησε το γιατρό στο συμπέρασμα ότι πέθανε κατά την πτώση.

Παρά τον δεύτερο θάνατο εντός του σπιτιού της, κανείς δεν υποπτεύθηκε την Αικατερίνη Δημητρέα…

Παραθείο στα αυγά.
Η Δημητρέα οργάνωνε το επόμενο «χτύπημα» ενώ το χωριό λυπόταν για τις δύο κηδείες μελών της οικογένειάς της. Λίγες ημέρες μετά τη δολοφονία της Ποτούλας, η Δημητρέα κάλεσε στο σπίτι της τον αδερφό της, Κωνσταντίνο Λουκαρέα. Τον κέρασε καφέ με το «αγαπημένο» της συστατικό, το παραθείο.

Ο αδελφός της φεύγοντας από το σπίτι ένιωσε έντονους πόνους και έπεσε στη μέση του δρόμου. Οι συγχωριανοί του τον μετέφεραν αμέσως στο νοσοκομείο, όπου του έγινε πλύση στομάχου και διαπιστώθηκε, ότι αντιμετώπιζε προβλήματα με τη χολή του.

Η εξέλιξη αυτή πείσμωσε την Δημητρέα και μόλις ο αδερφός της πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο τον κάλεσε σπίτι της για να του κάνει το τραπέζι.

Μέσα σε αυτά που του σέρβιρε ήταν και τα αυγά που είχαν εμποτιστεί με παραθείο, με αποτέλεσμα ο Κωνσταντίνος να ξεψυχήσει σε λίγα λεπτά.

«Καρδιακή προσβολή έπειτα από κρίση χολής» θα διαπιστώσει ο γιατρός, με το χωριό να κάνει πια λόγο για κάποια βαριά κατάρα που ακολουθεί την οικογένεια.

Δηλητηρίαση με γλυκό.

Η οικογένεια της Δημητρέα μετρούσε ήδη τρεις νεκρούς, χωρίς όμως αυτό να βάλει φραγμό στα σχέδια της. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1962, η Δημητρέα θα προσφέρει στον 5χρονο ανιψιό της, τον Ηλία, ένα λουκούμι.

Θα περάσουν ελάχιστα λεπτά μέχρι το αγοράκι να λιποθυμήσει βγάζοντας αφρούς από το στόμα.

Παρά τις προσπάθειες των γονέων του να το πάνε έγκαιρα στο νοσοκομείο, ο μικρούλης θα ξεψυχήσει μέσα σε λίγη ώρα.

Παραθείο στα σπλάχνα.
Ο θάνατος του 5χρονου προκάλεσε προβληματισμό σε κατοίκους και χωροφυλακή, αφού το παιδί δεν αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Το πόρισμα ήταν δηλητηρίαση και το χωριό διαπίστωσε πως και οι τέσσερις νεκροί είχαν επισκεφτεί το σπίτι της Αικατερίνης Δημητρέα πριν ξεψυχήσουν.

Από την ιατροδικαστική διαπιστώθηκε πως το 5χρονο αγοράκι είχε ίχνη παραθείου στα σπλάχνα του και ξεκίνησε η αρχή του τέλους για τη serial killer.

Μετά το αποτέλεσμα της ιατροδικαστικής, η χωροφυλακή ξεκίνησε να παίρνει καταθέσεις και μέσα σε τέσσερις ημέρες συγχωριανοί είπαν πως η Δημητρέα είχε τσακωθεί με τη μητέρα του 5χρονου και μάρτυρας κατέθεσε πως την είδε να δίνει λουκούμι στο παιδί.

«Μου φέρθηκαν άσχημα – Έριξα παραθείο για να γίνουν πιο νόστιμα»

Τέσσερις ημέρες αργότερα η Αικατερίνη Δημητρέα ομολόγησε τα εγκλήματά της στον πρόεδρο της κοινότητας λέγοντας πως «έπρεπε να πεθάνουν γιατί μου φέρθηκαν άσχημα».

Οι χωροφύλακες τη συνέλαβαν και η ίδια τους οδήγησε σε μία εκκλησία, λίγο έξω από το χωριό, όπου είχε κρύψει το παραθείο.

Κατά την απολογία της ομολόγησε επίσης πως αποπειράθηκε να δηλητηριάσει ακόμα δύο συγγενείς της χωρίς να τα καταφέρει, αφού τόσο η σύζυγός του άλλου της αδελφού, όσο και η 4χρονη ανιψιά της αρνήθηκαν τα «καλούδια» που τους προσέφερε.

Η Αικατερίνη Δημητρέα είπε στη χωροφυλακή πως η μητέρα και ο αδερφός της ήθελαν να τη διώξουν από το σπίτι, ενώ «η νύφη μου έβαζε λόγια για με να αφήσουν να πεθάνω της πείνας και εγώ και η κόρη μου».

Κατά τη μεταφορά της στη φυλακή, έξω από κτίριο περίμεναν δεκάδες δημοσιογράφοι για να ρωτήσουν γιατί θέλησε να σκοτώσει όλη την οικογένειά της.

«Γιατί σκότωσες τη μάνα σου;», ρώτησαν με τη Δημητρέα να απαντάει: «Της έριξα παραθείο στα μακαρόνια για να γίνουν πιο νόστιμα!».

Δύο ημέρες αργότερα έγινε η εκταφή των σορών όπου διαπιστώθηκε πως όλοι είχαν δηλητηριαστεί με παραθείο.

«Παραθείο στα κόλλυβα, να εξαφανιστεί όλο το χωριό»

«Με βασάνιζε συνεχώς η μάνα μου και ο αδελφός μου με έδερνε. Ήμουν μια φτωχή γυναίκα που την εγκατέλειψε ο άνδρας της και έπρεπε να ζήσω το μικρό μου κοριτσάκι, αλλά μου φερόντουσαν όλοι εχθρικά. Με πίεζαν να κάνω όλες τις δουλειές αν και ήξεραν πως είμαι άρρωστη και έπασχα από την καρδιά μου. Κάθε ώρα μου έλεγαν να φύγω από το σπίτι. Γι’ αυτό κι εγώ τους εκδικήθηκα. Με μισούσαν όλοι. Ήθελαν το κακό μου», είπε στον ανακριτή.

«Στο μνημόσυνο του αδερφού μου είχα αποφασίσει να βάλω παραθείο στα κόλλυβα, να εξαφανιστεί όλο το χωριό από προσώπου γης». Αυτά τα λόγια της, την έστειλαν απευθείας στο Δαφνί, όπου παρέμεινε μέχρι τη δίκη της.

«Ύαινα της κόλασης» και «δράκαινα της Μάνης»

Η δίκη της Αικατερίνης Δημητρέα ορίστηκε για τον Μάιο του 1963. Η «δράκαινα της Μάνης», όπως την αποκαλούσε ο Τύπος της εποχής, υποστήριξε ενώπιον του δικαστηρίου πως δεν θυμόταν τις πράξεις της.

Η ψυχιατρική γνωμάτευση που αναγνώσθηκε στο δικαστήριο, κάνει λόγο για χαμηλό επίπεδο νοημοσύνης, χωρίς αναφορά σε κάποιου είδους ψύχωση.

«Ύαινα της κόλασης», τη χαρακτήρισε ο εισαγγελέας και ζήτησε την ενοχή της.

Στις 8 Μαΐου 1963, η Αικατερίνη Δημητρέα καταδικάστηκε τετράκις στην ποινή του θανάτου και σε 15ετή κάθειρξη για απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση.

Την 10η Απριλίου 1965, στις 05:30, η «δηλητηριάστρια της Μάνης», Αικατερίνη Δημητρέα, εκτελέστηκε στο Γουδί.
https://www.pronews.gr/istoria/aikateri ... paratheio/

[The Rebel]

Ιουλίου 12, 2023
Το έγκλημα του Χημείου. Ο 21χρονος Δημήτριος Δράκος που σκότωσε τον θείο του. Τον αθώωσε η ιατροδικαστική έκθεση και τον αποκάλυψε μια νοικοκυρά.



Στις 2 Αυγούστου του 1954, ώρα 10 το βράδυ, η Ελευθερία Καμπάνη έστρωνε το τραπέζι για να φάει με τον άντρα της. Ξαφνικά άκουσε μία κραυγή να ζητάει βοήθεια, αλλά την αγνόησε.

Το σπίτι της βρισκόταν πολύ κοντά στο θέατρο Ακροπόλ και από την παράσταση ακουγόταν κάθε βράδυ ένας ηθοποιός να φωνάζει “Βοήθεια”. Συνέχισε τη δουλειά της μέχρι που άκουσε ξανά μία κραυγή. Παρατήρησε ότι ο ήχος δεν ερχόταν από την κατεύθυνση του θεάτρου, αλλά από την πλευρά του Χημείου.

Στην ταράτσα του πανεπιστημιακού κτιρίου είδε μία σκιά και επιβεβαιώθηκε ότι η κραυγή προερχόταν από εκεί, όταν άκουσε ξανά έναν άντρα να φωνάζει: “Βοήθεια! Με σκοτώνει”. Ανέβηκε γρήγορα στην ταράτσα της πολυκατοικίας και κατάφερε να δει ξεκάθαρα σε ποιον ανήκε η σκιά. Ήταν ένας νεαρός άντρας, ψηλός και γεροδεμένος, με πυκνά σγουρά μαλλιά.

Η Καμπάνη δεν τον αναγνώρισε, αλλά τον είχε δει να επισκέπτεται συχνά το Χημείο. Τον παρακολούθησε καθώς αυτός γλίστρησε και έπεσε, στην προσπάθειά του να σηκώσει ένα χοντρό ξύλο από το πάτωμα της ταράτσας. Ο νέος στηρίχθηκε στον αγκώνα του, βρήκε την ισορροπία του και εξαφανίστηκε μέσα στο κτίριο για λίγα λεπτά. Η Καμπάνη άκουσε έναν ήχο σαν πελέκημα ξύλου και μετά είδε τον νεαρό, τελείως γυμνό, να πλένεται στην ταράτσα. Παρατήρησε ότι είχε ένα μαύρο σημάδι στη μέση του και είχε ακουμπήσει μία πετσέτα γύρω απ’ το λαιμό του. Αφού ο νεαρός εξαφανίστηκε στο εσωτερικό του κτιρίου, η Καμπάνη περίμενε λίγη ώρα και μετά ξάπλωσε να κοιμηθεί. Ξύπνησε στις 2 τα ξημερώματα, όταν η κρεβατοκάμαρα της γέμισε με καπνούς. Απ’ το παράθυρό της είδε φλόγες να βγαίνουν απ’ το Χημείο και κάλεσε την πυροσβεστική. ...

Οι πυροσβέστες εντόπισαν το πτώμα του μεσήλικα φρουρού του Χημείου, Γεωργίου Ρούφου. Βρισκόταν στις σκάλες και η πλάτη του στηριζόταν στον τοίχο, δίνοντας την εντύπωση ότι είχε αποκοιμηθεί καθιστός. Το κρανίο του ήταν ματωμένο και κομματάκια από τα οστά του εντοπίστηκαν στο πάτωμα. Ήταν κουτσός και φορούσε ξύλινο πόδι, το οποίο είχε αρπάξει φωτιά. Η αναπηρία του έπεισε τους πυροσβέστες ότι ο θάνατός του οφειλόταν σε ατύχημα, δηλαδή ότι θα γλίστρησε στην προσπάθειά του να αποφύγει τις φλόγες. Με αυτή την άποψη συμφώνησε και η αστυνομία, αν και η μοναδική αυτόπτης μάρτυρας υποστήριζε ότι είχε δει έναν νεαρό άντρα στο κτίριο. Ο νεαρός άντρας ήταν ο ανιψιός του θύματος, ο 21χρονος Δημήτριος Δράκος, που κατάφερε να αποφύγει τη σύλληψη για σχεδόν ένα χρόνο. Σπάταλος και γυναικάς Η αστυνομία ήταν τόσο σίγουρη ότι ο θάνατος του Ρούφου ήταν ατύχημα, που δεν έδωσε καμία σημασία στην κατάθεση της Καμπάνη. Ακόμα και όταν ανακάλυψε ότι όλες οι οικονομίες του θύματος είχαν εξαφανιστεί, απέδωσε την κλοπή σε κάποιον τυχαίο περαστικό. Η Καμπάνη όμως, δεν έμεινε άπραγη.

Συνάντησε τη χήρα του Ρούφου, Μαλάμω και έμαθε την ταυτότητα του νεαρού που είδε στην ταράτσα. Η Μαλάμω Ρούφου δεν δυσκολεύτηκε να πειστεί ότι ο ανιψιός της ήταν ο δολοφόνος του συζύγου της, γιατί θυμόταν πόσο επιτακτικά τη ρωτούσε για την τοποθεσία που είχαν κρύψει τις οικονομίες τους. Η Ρούφου έκανε μήνυση εναντίον του και ο Δράκος ισχυρίστηκε ότι προσπαθούσε να τον εκδικηθεί, επειδή είχε ερωτική σχέση μαζί της την οποία σταμάτησε χωρίς τη θέλησή της. Μετά από μερικούς μήνες, στην κατάθεση της Καμπάνη, προστέθηκαν και μαρτυρίες γνωστών του Δράκου, που έδιναν επιπλέον ενοχοποιητικές πληροφορίες. Ο Δημήτριος Δράκος ήταν σπάταλος και γυναικάς. Είχε μία ατζέντα με τηλέφωνα 15 γυναικών, με τις οποίες διατηρούσε ερωτικές σχέσεις. Παράλληλα με αυτές, ήταν αρραβωνιασμένος με μία κοπέλα που γνώρισε δια αλληλογραφίας. Όταν πήγαιναν βόλτα, δεν αμελούσε ποτέ να της δείξει όλους τους οίκους ανοχής στο δρόμο και να περιγράψει τι συνέβαινε πίσω από τις κλειστές πόρτες. Κάποια στιγμή μάλιστα υπερηφανεύτηκε ότι είχε σκοτώσει έναν άντρα με τα ίδια του τα χέρια. Ο Δράκος υποστήριζε ότι στις 2 Αυγούστου, συνάντησε το θείο του σε ένα καφενείο και στις 9 το βράδυ, έφυγε για τον Ναύσταθμο, όπου εργαζόταν. Όταν ρωτήθηκε ξανά, άλλαξε την κατάθεσή του και είπε ότι συνάντησε μια φίλη του σε άλλη περιοχή της Αθήνας. Ισχυρίστηκε ότι ενημερώθηκε για το θάνατό του θείου του την επόμενη μέρα και δεν παραυρέθηκε στην κηδεία, γιατί έλειπε από την περιοχή. Παρ’ όλα αυτά, είπε ψέματα στον πεθερό του ότι ξόδεψε 10 λίρες για τη κηδεία του θείου του και δικαιολογήθηκε στο δικαστήριο λέγοντας: “Ήθελα να δείξω στη φίλη μου ότι αγαπούσα τους συγγενείς μου. Ζήτημα τακτικής ήταν. Για να συγκινήσει κανείς μια καρδιά χρησιμοποιεί όλα τα μέσα”. ...

Στην πραγματικότητα, αργά το βραδύ της 2ης Αυγούστου, ο Δράκος συνάντησε μία απ’ τις πάμπολλες φιλενάδες του σε μία ταβέρνα. Πέρασαν το βράδυ σε ένα ξενοδοχείο, όπου ο νεαρός επιδείκνυε το πλούσιο κομπόδεμά του. Έδωσε 100 δραχμές για να τους φέρουν δύο μπύρες με ταξί, επειδή η ρεσεψιόν του ξενοδοχείου είχε κλείσει. Το πρωί έστειλε την ερωμένη του να του αγοράσει καινούρια ρούχα, γιατί τα δικά του ήταν λερωμένα με αίμα. Λίγες μέρες μετά, συνάντησε την Ελευθερία Καμπάνη, η οποία παρατήρησε ότι ο αγκώνας του ήταν τραυματισμένος από την πτώση στην ταράτσα του Χημείου. Οι ερωτήσεις της σχετικά με το βράδυ της 2ας Αυγούστου φάνηκαν να τον αναστατώνουν και η Καμπάνη σιγουρεύτηκε για την ενοχή του.

Για κακή της τύχη όμως, ο πρώτος ιατροδικαστής που εξέτασε το πτώμα κατέληξε ότι ο θάνατος προκλήθηκε από ατύχημα και ο Δράκος απέφυγε τη σύλληψη. Χρειάστηκαν να περάσουν αρκετοί μήνες για να εξεταστεί εκ νέου η υπόθεση και να φτάσει στο δικαστήριο. Όσο κατέθεταν οι μάρτυρες εναντίον του Δράκου, ο κατηγορούμενος ήταν ατάραχος και απαντούσε με μία δήλωση: “Λένε ψέματα”. Δεν παρουσίασε κανένα στοιχείο για να αποδείξει την αθωότητά του και βασιζόταν εξ’ ολοκλήρου στην πρώτη ιατροδικαστική έκθεση. Το δικαστήριο όμως, διέταξε να επανεξεταστεί το πτώμα και οι ιατροδικαστές αποφάσισαν ότι το θύμα είχε δεχτεί πολλαπλά χτυπήματα στο κρανίο, που οδήγησαν στο θάνατό του.

Περισσότερο από ένα χρόνο μετά το έγκλημα, ο δράστης κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση. Ο Δημήτριος Δράκος ουδέποτε ομολόγησε ότι σκότωσε το θείο του και χωρίς την παρατηρητικότητα της Ελευθερίας Καμπάνης, δεν θα είχε τιμωρηθεί ποτέ. Οι ευθύνες της επιπόλαιης ιατροδικαστικής εξέτασης δεν αναζητήθηκαν και δεν αποδόθηκαν ποτέ.
https://www.stoxos.gr/2023/07/21_0465795516.html

[The Rebel]

22|07|2023
«Tον αγαπούσα ακόμα και την ώρα που τον σκότωνα»: Το έγκλημα πάθους που συγκλόνισε το Πανελλήνιο πριν 25 χρόνια.



Σαν σήμερα το 1997 η ελληνική κοινωνία συνταράχθηκε από το φονικό στη Νέα Σμύρνη, με την Κάτια Γιαννακοπούλου να σκοτώνει με πιστόλι τον αρχιμανδρίτη Άνθιμο Ελευθεριάδη.

Ήταν 22 Ιουλίου του 1997, όταν ο αρχιμανδρίτης Άνθιμος Ελευθεριάδης βγήκε έξω από το σπίτι του στη Νέα Σμύρνη για να πάει στην εκκλησία. Ήταν η καθημερινή ρουτίνα του. Το πρόγραμμά του. Η (πρώην) ερωμένη του, Κάτια Γιαννακοπούλου, κρυμμένη πίσω από ένα αυτοκίνητο, βγήκε γρήγορα μπροστά από τον 59χρονο κρατώντας ένα πιστόλι. Του έριξε εφτά σφαίρες κόβοντας το νήμα της ζωής στον πάλαι ποτέ αγαπημένο της.

«Η δολοφονία έγινε στις 10:30 το πρωί της 22ας Ιουλίου του 1997. Η δράστις έστησε καρτέρι έξω από το σπίτι του αρχιμανδρίτη στη Νέα Σμύρνη και μόλις εκείνος βγήκε για να πάει στην εκκλησία τον πυροβόλησε και τον σκότωσε, όπως είπε η ίδια τόσο στην απολογία της όσο και στην Ασφάλεια. Διατηρούσε ερωτικό δεσμό μαζί του και εκείνος από κάποια στιγμή και έπειτα δεν την ήθελε και την έδιωχνε από κοντά του, ζητώντας της να διακόψουν τις σχέσεις τους».

«Τον είχα πιστέψει σαν Θεό»
«Θόλωσε το μυαλό μου και έκανα ό,τι έκανα. Λυπάμαι, λυπάμαι πολύ και μετανιώνω. Τον είχα πιστέψει σαν Θεό», είχε πει τότε η δράστις. Η παντρεμένη Κάτια Γιαννακοπούλου πήγαινε στην εκκλησία και αναζητούσε έναν πνευματικό καθοδηγητή. Ένα συγγενικό της πρόσωπο τη σύστησε το 1989 με τον αρχιμανδρίτη Άνθιμο Ελευθεριάδη, που λειτουργούσε στην εκκλησία της Παναγίτσας στο Παλαιό Φάληρο.

«Ήταν επιβλητικός, μορφωμένος γλυκομίλητος και προξενούσε δέος» είχε πει η ίδια. Γοητεύτηκε από τον αρχιμανδρίτη πήγαινε τακτικά στην εκκλησία. Συχνά την εξομολογούσε. Ήταν θέμα χρόνου να αναπτυχθεί μια σχέση μεταξύ τους.

«Το φιλί στο στόμα κράτησε για πολύ ώρα»
«Με τράβαγε κοντά του σαν μαγνήτης, συνέβαινε κάτι το ανεξήγητο» είχε πει η (τότε) 42χρονη στην απολογία της: «Μία μέρα με κάλεσε σπίτι του και μιλήσαμε για πολλά, κυρίως γύρω από τη θρησκεία και την εκκλησία. Αμέσως μετά άρχισε να μου μιλάει για τον έρωτα. Τότε με φίλησε για πρώτη φορά και μάλιστα αυτό το φιλί στο στόμα κράτησε για πολύ ώρα και ακολούθησε ό,τι ακολούθησε. Την άλλη μέρα πήγα και εξομολογήθηκα στον ίδιο και συζητήσαμε αυτά που κάναμε μαζί. Μου είπε πως είμαστε άνθρωποι και σαν άνθρωποι έχουμε ανθρώπινες αδυναμίες».

Παράλληλα βέβαια με τη σχέση τους, ο αρχιμανδρίτης λάμβανε από την ερωμένη του πολλά και διάφορα χρηματικά ποσά, είτε για αγαθοεργίες είτε για την ικανοποίηση προσωπικών του αναγκών. Αρχικά η Γιαννακοπούλου του είχε δώσει 7 εκατομμύρια δραχμές αλλά δεν έμεινε εκεί, καθώς του έδωσε πολλά χρηματικά ποσά.

Η μετάθεση στην Αγγλία.
Το 1994 όμως ο αρχιμανδρίτης πήρε μετάθεση για μία εκκλησία της Αγγλίας. Κάτι η απόσταση, προφανώς κάτι τα συναισθήματα που ξεθώριασαν από την πλευρά του, η σχέση φαινόταν πως οδηγούταν στο τέλμα της. Η Γιαννακοπούλου, που ταξίδευε στην Αγγλία για να τον δει, έλεγε πως «ο πατέρας Άνθιμος στη συμπεριφορά του όταν ψυχρός και αδιάφορος». Τότε καταλάβαινε πως είχε «χαλάσει» την οικογένειά της και τη ζωή της, δίχως αντίκρισμα. Χώρια που είχε δώσει περίπου 27 εκατομμύρια δραχμές. Ο αρχιμανδρίτης της έλεγε πως θα τα επέστρεφε όλα μόλις πουλούσε ένα ακίνητο που είχε.

Ο θυμός έγινε οργή και το συναίσθημα της εκδίκησης έφτασε και κυριάρχησε. Όπως είπε η ίδια, πήγε στην Ομόνοια και αγόρασε ένα πιστόλι με σφαίρες από άγνωστο άνδρα, που της έκανε μάλιστα και μαθήματα. Όχι τίποτα ιδιαίτερο, τής έδειξε πώς πιάνουν το πιστόλι και πώς να το κρύψει στην τσάντα. Της έδωσε μάλιστα και ένα σημείωμα για το πώς να πυροβολεί. Αυτό το σημείωμα βρέθηκε στην τσάντα της μετά τη σύλληψη.

Επέστρεψε και δεν τη συνάντησε.
Στις 20 Ιουλίου ο πατέρας Άνθιμος επέστρεψε για λίγες μέρες στην Ελλάδα και την Αθήνα, ωστόσο δεν τηλεφώνησε ποτέ στην 42χρονη για να τη συναντήσει. Η ίδια έμαθε ότι βρισκόταν εδώ και πήγε στο σπίτι του στη Νέα Σμύρνη, στην οδό Φιλαδελφείας για να τον συναντήσει. Εκείνος όμως την έδιωξε από το θυροτηλέφωνο, δεν της άνοιξε καν την πόρτα. Η ίδια ισχυρίστηκε ότι την έβρισε, την πρόσβαλε και της είπε να φύγει και να τον αφήσει ήσυχο. Τότε ήταν που πήρε την απόφαση.

Το επόμενο πρωί, στις 10:30, ο αρχιμανδρίτης βγήκε από το σπίτι του και τη στιγμή που άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου του, εκείνη τον πρόλαβε και τον πυροβόλησε από πίσω σχεδόν εξ επαφής. Του έριξε επτά σφαίρες με αποτέλεσμα να πέσει νεκρός.

Μετά το φονικό αγόρασε… ποδήλατο.
Στην απόγνωσή της πάνω και την απελπισία της, η 42χρονη περιφερόταν στους δρόμους της Νέας Σμύρνης. Πέταξε το πιστόλι, τον γεμιστήρα και τις σφαίρες σε ένα κάδο απορριμμάτων και στη συνέχεια άλλαξε ρούχα. Άφησε το αυτοκίνητο σε ερημικό δρόμο στο Νεκροταφείο Παλαιού Φαλήρου Νέας Σμύρνης, πήρε ένα ταξί και πήγε στην περιοχή της Ομόνοιας όπου αγόρασε ένα ποδήλατο

Με το ποδήλατο πήγε στην περιοχή του Κολωνού, πέταξε σε κάδο απορριμμάτων τα ρούχα που φορούσε όταν δολοφόνησε τον αρχιμανδρίτη και έπειτα πήγε στην Καλλιθέα όπου διανυκτέρευσε σε οικοδομή. Την άλλη μέρα, πήρε και πάλι το ποδήλατο και πήγε σε Αιγάλεω, Χαϊδάρι ενώ κατέληξε στην Ελευσίνα. Έτσι χωρίς λόγο… Πέρασε τη νύχτα της σε ένα πάρκο κοντά στην πλατεία. Το βράδυ της άλλης μέρας έφτασε έξω από το μοναστήρι της Παναγίας της Γοργοεπηκόου, όπου την είδε μία μοναχή. Όταν της είπε ποια ήταν και τι είχε κάνει ειδοποιήθηκε η αστυνομία.

Αποφυλακίστηκε το 2013.
Το δικαστήριο καταδίκασε τη Γιαννακόπουλου σε ποινή κάθειρξης 20 ετών. Δεν της επέβαλλαν τα ισόβια επειδή της αναγνωρίστηκαν τα ελαφρυντικά του πρότερου έντιμου βίου, αλλά και της ανάρμοστης συμπεριφοράς του θύματος απέναντί της. Ο εισαγγελέας άσκησε έφεση και η δίκη επαναλήφθηκε και έτσι στο Μεικτό Ορκωτό Εφετείο η Κάτια Γιαννακοπούλου καταδικάστηκε ομόφωνα σε ισόβια κάθειρξη, αφού δεν της αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό.

Τελικά, αποφυλακίστηκε τον Αύγουστο του 2013. Σε όλο αυτό, από τη σύλληψη μέχρι την αποφυλάκιση, ο σύζυγός της (καθώς επίσης και ο γιος της) στάθηκε δίπλα της.
https://www.makeleio.gr/%ce%b5%cf%80%ce ... %bf%ce%bd/

[The Rebel]

28.07.2023
Η serial killer που σκότωνε παρθένες και λουζόταν με το αίμα τους – Έμεινε στην ιστορία ως «η Κόμισσα του αίματος»
Ο θρύλος λέει ότι λούστηκε στο αίμα τουλάχιστον 650 υπηρετριών που είχε βασανίσει και σκοτώσει.



Κάποιοι λένε ότι η κόμισσα Elizabeth Báthory, η οποία από πολλούς θεωρείται η χειρότερη γυναίκα κατά συρροή δολοφόνος στον κόσμο, ήταν η πραγματική έμπνευση για τον Δράκουλα του Bram Stoker.

Η Elizabeth Bathery έζησε τον 16ο αιώνα και συγκεκριμένα από το 1560 έως το 1614. Ο θρύλος λέει ότι λούστηκε στο αίμα τουλάχιστον 650 υπηρετριών που είχε βασανίσει και σκοτώσει. Λέγεται ότι ήταν τόσο κακιά που οι χωρικοί έκρυβαν τις κόρες τους από φόβο μήπως τις έπαιρνε αυτή. Οι φρικιαστικές δραστηριότητές της, της “χάρισαν” μερικά παρατσούκλια όπως «η Διαβόητη Κυρία» και «Η Κόμισσα». Αυτή είναι η ιστορία της.

Η Erzsébet Báthory, ευρύτερα γνωστή στον δυτικό κόσμο ως Elizabeth, γεννήθηκε σε μια από τις πιο ισχυρές προτεσταντικές οικογένειες στην Ουγγαρία εκείνη την εποχή. Ήταν κόρη του βαρώνου George Báthory και της βαρόνης Anna Báthory, που ήταν και οι δύο Báthory εκ γενετής. Πιθανώς λόγω της αιμομιξίας στην οικογένειά της, λέγεται ότι από μικρή ηλικία η Elizabeth υπέφερε από επιληπτικές κρίσεις, απώλεια ελέγχου και κρίσεις οργής. Ως παιδί, είδε τις βάναυσες τιμωρίες που επιδόθηκαν από τους αξιωματικούς της οικογένειάς της στα κτήματά τους.

Ένας θρύλος περιγράφει έναν τσιγγάνο που κατηγορήθηκε για κλοπή και τον ράψανε στην κοιλιά ενός αλόγου που πέθαινε και αφήνοντάς τον να πεθάνει. Το γενεαλογικό της δέντρο περιελάμβανε σίγουρα και κάποιους διαταραγμένους συγγενείς. Ένας από τους θείους της, της δίδαξε τον σατανισμό και έμαθε για τον σαδομαζοχισμό από τη θεία της.

Η Elizabeth παντρεύτηκε όταν ήταν 15 ετών με τον κόμη Ferenc Nadasty, έναν στρατιώτη που θα οδηγούσε τους στρατούς της Ουγγαρίας ενάντια στις οθωμανικές δυνάμεις που απειλούσαν την Κεντρική Ευρώπη. Μετά τον γάμο της, η κόμισσα έγινε η αρχόντισσα του κτήματος Nádasdy, όπου το ζευγάρι κέρδισε τη φήμη των πιο σκληρών γαιοκτημόνων. Πιστεύεται ότι ο Ferenc της έδειξε μερικούς από τους δικούς του τρόπους να τιμωρεί τους υπηρέτες του. Μετά από 10 χρόνια, η Elizabeth γέννησε 3 κόρες και έναν γιο.

Παρόλο που ο κόμης συμμετείχε στις δραστηριότητες βασανιστηρίων της συζύγου του, το αληθινό κακό της Elizabeth καρποφόρησε μόνο μετά το θάνατο του συζύγου της στις αρχές του 1600. Τότε, μετακόμισε σε ένα από τα κάστρα της στο Čachtice στη βορειοδυτική Ουγγαρία (τώρα Σλοβακία) και άρχισε να περιβάλλεται από μια ομάδα υπηρετών για να τη βοηθήσουν με τις πρακτικές βασανιστηρίων της. Ο θρύλος λέει ότι μια μέρα μια συνοδός βούρτσιζε τα μαλλιά της, όταν κατά λάθος τράβηξε πολύ δυνατά έναν κόμπο στα μαλλιά.

Η κόμισσα ξέσπασε από θυμό, πηδώντας και χτυπώντας το κορίτσι με το πίσω μέρος του χεριού της. Το χτύπημα ήταν τόσο δυνατό που έκανε το κορίτσι να αιμορραγήσει και λίγο από αυτό το αίμα έμεινε στο χέρι της Elizabeth. Αργότερα το ίδιο βράδυ, η Elizabeth παρατήρησε ότι το δέρμα στο χέρι της, όπου είχε το αίμα φαινόταν πιο νεανικό από ήταν εδώ και πολλά χρόνια. Αυτό της έδωσε την ιδέα ότι αν μια τόσο μικρή ποσότητα αίματος μπορούσε να κάνει το χέρι της να φαίνεται τόσο νέο, τότε περισσότερο αίμα θα μπορούσε να επαναφέρει τη νεανικότητα σε ολόκληρο το σώμα της. Λέγεται ότι τότε άρχισε η τρέλα της να λούζεται στο αίμα παρθένων κοριτσιών.

Νεαρές γυναίκες άρχισαν να εξαφανίζονται από κοντινά και μακρινά χωριά, καθώς και παιδιά. Δυστυχισμένα κορίτσια παρασύρθηκαν στο κάστρο με την προοπτική ότι θα έβρισκαν δουλειά εκεί, αλλά δεν τα είδαν ποτέ ξανά. Όταν έφτασαν, τους έκλεισαν σε ένα κελάρι καθώς περίμεναν βασανιστήρια. Η Elizabeth πραγματοποίησε πολλά από τα βασανιστήρια η ίδια, χτυπώντας συχνά τα κορίτσια μέχρι θανάτου.

Σύντομα, άρχισε να ξεμένει από νεαρές γυναίκες, γιατί είτε τις είχε πάρει ήδη, είτε οι χωριανοί είχαν αρχίσει να κρύβουν τις κόρες τους από φόβο μήπως τις πάρει. Τότε ήταν που η κόμισσα άρχισε να καταφεύγει σε ευγενή κορίτσια, μια απόφαση που θα οδηγούσε τελικά στο θάνατό της.

Μετά τη δολοφονία ενός ευγενούς κοριτσιού το 1609, την οποία η Elizabeth προσπάθησε να παρουσιάσει ως αυτοκτονία, οι αρχές αποφάσισαν τελικά να δράσουν. Κατά τη διάρκεια μιας νυχτερινής επιδρομής, οι αξιωματούχοι ερεύνησαν το κάστρο και ανακάλυψαν τα πτώματα νεαρών κοριτσιών παντού.

Τελικά, αφού άκουσαν αμέτρητες μαρτυρίες για τις φρικτές δραστηριότητες που γίνονταν πίσω από τα τείχη του κάστρου, η Elizabeth και οι υπηρέτες της καταδικάστηκαν για 80 κατηγορίες φόνων, αν και στοιχεία έδειξαν ότι μπορεί να έχουν σκοτωθεί συνολικά 650 γυναίκες. Οι υπηρέτες της καταδικάστηκαν σε θάνατο, αλλά η Elizabeth φυλακίστηκε ισόβια σε ένα δωμάτιο στο δικό της κάστρο που ήταν επιστρωμένο με μικροσκοπικές σχισμές για φαγητό και αέρα. Η Elizabeth έζησε για 3,5 χρόνια πριν τη βρουν νεκρή ξαπλωμένη μπρούμυτα στο πάτωμα.

Μετά το θάνατό της, η κόμισσα Elizabeth Báthory έμεινε στην ιστορία ως μια από τις πιο κακές γυναίκες που έχουν περπατήσει ποτέ στον πλανήτη.
https://www.pronews.gr/istoria/i-serial ... u-aimatos/

[The Rebel]

29|07|2023
Την βασάνισε, την σκότωσε, την έγδαρε και έφτιαξε ρούχο από το δέρμα της.



Ένα αποτρόπαιο έγκλημα που ήρθε στο φως μέσα από τα παγωμένα νερά του ποταμού Βιστούλα και θύμισε την ταινία «Η Σιωπή των Αμνών». Η δολοφονία μιας 23χρονης κοπέλας που εξιχνιάστηκε 19 χρόνια μετα. Ή μήπως όχι;

Ένα παγωμένο βράδυ της 6ης Ιανουαρίου 1999, το ρυμουλκό Ελκ έπλεε στον ποταμό Βιστούλα της Πολωνίας, όταν κάτι πιάστηκε στην προπέλα του. Αυτό δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο καθώς πολύ συχνά στο ποτάμι υπήρχαν σκουπίδια και διάφορα αντικείμενα.
Ο καπετάνιος αποφάσισε να δέσει στην αποβάθρα και να καταπιαστεί με το πρόβλημα το επόμενο πρωί. Την άλλη μέρα, όταν πλήρωμα άρχισε να καθαρίζει την προπέλα, κατάφερε να εντοπίσει το πρόβλημα και διαπίστωσε ότι ένα περίεργο, μαλακό αντικείμενο είχε τυλιχθεί εκεί.

Νόμισαν ότι είναι κάποιο χοντρό κομμάτι υφάσματος, αλλά εξετάζοντάς το πιο προσεκτικά είδαν ότι στο αντικείμενο υπήρχε ένα ανθρώπινο αυτί με σκουλαρίκι! Αμέσως, το παρέδωσαν στις αρχές και οι εξετάσεις επιβεβαίωσαν ότι το αντικείμενο ήταν όντως ένα κομμάτι ανθρώπινου δέρματος. Επιπλέον εξετάσεις DNA- από τις πρώτες που έγιναν στην ιστορία της Πολωνίας- αποκάλυψαν το όνομα του κατόχου του: Άνηκε στην Καταρζίνα Ζοβάντα, μια νεαρή κοπέλα που είχε εξαφανιστεί λίγους μήνες πριν.

Η εξαφάνιση της Καταρζίνα.
Η 23χρονη Καταρζίνα Ζοβάντα ήταν φοιτήτρια στο Γιαγκιελόνιο Πανεπιστήμιο της Κρακοβίας. Ξεκίνησε να σπουδάζει ψυχολογία, ωστόσο μετά το πρώτο εξάμηνο παρακολούθησε για λίγο ένα μάθημα ιστορίας και τελικά ξεκίνησε σπουδές θεολογίας.

Οι φίλοι της την χαρακτήριζαν ως ένα καλό κορίτσι, αν και «λυπημένο και αποτραβηγμένο». Πράγματι, η Καταρζίνα υπέφερε από κατάθλιψη μετά τον θάνατο του πατέρα της το 1996 και ήταν συχνά απόμακρη χωρίς να δημιουργεί εύκολα σχέσεις.

Στις 12 Νοεμβρίου 1998, η Καταρζίνα επρόκειτο να συναντήσει τη μητέρα της, Μάρτα, στην Ψυχιατρική Κλινική στη Νόβα Χούτα, όπου λάμβανε θεραπεία για την κατάθλιψή της.
Ωστόσο, δεν έφτασε ποτέ στο ραντεβού.

Η μητέρα της πήγε στο σπίτι της Καταρζίνα, αλλά δεν υπήρχε κανένα ίχνος της. Φοβήθηκε ότι θα μπορούσε να έχει καταφύγει σε κάποια θρησκευτική ομάδα και επικοινώνησε με ένα μοναστήρι Δομινικανών, το οποίο είχε ένα τμήμα για τον εντοπισμό νέων θρησκευτικών ομάδων και σεχτών. Από εκεί την συμβούλεψαν να αναφέρει την υπόθεση στην αστυνομία. Λόγω της κατάθλιψής της, πολλοί φοβήθηκαν ότι θα μπορούσε να έχει αυτοκτονήσει. Λίγο αργότερα μετέβη στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, για να υποβάλει αναφορά αγνοούμενου, ωστόσο οι αστυνομικοί της είπαν να περιμένει. Η κοπέλα ήταν ενήλικη και πίστευαν ότι ήταν πιθανό να έφυγε με την θέλησή της ή να εμφανιστεί σύντομα.

Η μητέρα της Καταρζίνα έβαλε αφίσες παντού και κάποια στιγμή έλαβε δύο τηλεφωνήματα από έναν άγνωστο άνδρα που της ζήτησε να τον συναντήσει στην πλατεία της αγοράς της Κρακοβίας. Όμως, ο ιδιωτικός ερευνητής που είχε προσλάβει θεώρησε ότι ήταν φάρσα και της ζήτησε να μην πάει ανησυχώντας για την ασφάλειά της. Ένας άλλος μάρτυρας ανέφερε ότι είδε την κοπέλα σε ένα λεωφορείο για το Βόλμπρομ. Ωστόσο, ο μάρτυρας δεν ήταν σίγουρος πότε συνέβη αυτό. Οι μήνες περνούσαν και δεν υπήρχε κανένα ίχνος της Καταρζίνα πουθενά.

Η ανακάλυψη.
Η εύρεση του κομματιού του δέρματος της Καταρζίνα από το πλοίο ήταν ένα σοκ. Οι αρχές ανέλαβαν πλέον σοβαρά την υπόθεση και ζήτησαν μάλιστα τη βοήθεια ιατροδικαστών από όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων των ιατροδικαστών του FBI.

Έκαναν εκτεταμένες έρευνες στο ποτάμι με αποτέλεσμα οχτώ μέρες μετά, στις 14 Ιανουαρίου, να βρουν το δεξί πόδι της στα νερά του Βιστούλα, μέρη από τους γλουτούς και τα ρούχα της. Η αστυνομία στην αρχή θεώρησε ότι το σώμα της είχε τεμαχιστεί από την έλικα του ρυμουλκού. Ωστόσο, κατά την εξέταση των κομματιών του σώματος που βρέθηκαν, ο ιατροδικαστής διαπίστωσε με βεβαιότητα ότι το δέρμα αφαιρέθηκε σκόπιμα από τον κορμό, ενώ με τον ίδιο τρόπο είχαν κοπεί επίτηδες τα άκρα και το κεφάλι. Η επόμενη ανακάλυψη ήταν ακόμα μεγαλύτερο σοκ: Το δέρμα ήταν προετοιμασμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργηθεί ένα είδος ρούχου, σαν κορμάκι, που πιθανότατα θα φορούσε ο δολοφόνος. Το δέρμα υπολογίστηκε ότι θα έπρεπε να είναι στο νερό για περίπου δύο ή τρεις εβδομάδες πριν ανακαλυφθεί.

Οι αρχές πιστεύουν ότι η Καταρζίνα βασανίστηκε και της χορηγούνταν ναρκωτικά για εβδομάδες πριν από τον θάνατό της. Παράλληλα, είχε πέσει θύμα βιασμού πριν αλλά πιθανότατα και μετά τον θάνατό της. Το σώμα της είχε πολλαπλά τραύματα από μαχαίρι και αμυχές.

Δυστυχώς, η αστυνομία είχε ελάχιστα στοιχεία στα οποία μπορούσε να βασιστεί για να ανακαλύψει ποιος μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτό το ειδεχθές έγκλημα. Το κίνητρο ήταν επίσης άγνωστο, ωστόσο το γεγονός ότι ο δράστης την έγδαρε με σκοπό να χρησιμοποιήσει το δέρμα της σαν στολή οδηγούσε με σιγουριά στην υπόθεση ότι επρόκειτο για ένα σοβαρά διαταραγμένο αλλά και μεθοδικό άτομο.

Ο πρώτος ύποπτος.
Χωρίς κανένα χειροπιαστό στοιχείο, οι έρευνες της αστυνομίας έφταναν σε ένα τέλμα. Το 1999 ωστόσο οι αρχές της Κρακοβίας συνέλαβαν τον Βλάντιμιρ Β. με καταγωγή από την Καυκασία, έναν άντρα που είχε δολοφονήσει τον πατέρα του, τον είχε αποκεφαλίσει και είχε γδάρει το δέρμα του προσώπου του. Μάλιστα, με το δέρμα αυτό είχε κατασκευάσει μια μάσκα την οποία είχε φορέσει, ενώ ήταν ντυμένος με ρούχα του πατέρα του, και εμφανίστηκε μπροστά στον παππού του προσπαθώντας να τον ξεγελάσει.

Όταν το έγκλημα του Βλάντιμιρ αποκαλύφθηκε, οι αστυνομικοί σκέφτηκαν ότι δεν μπορούσε να είναι τυχαίο ότι υπήρχαν δύο παρόμοια εγκλήματα με διαφορά ενός έτους. Μάλιστα, αποκαλύφθηκε ότι ο Βλάντιμιρ και η Καταρζίνα φοιτούσαν στο ίδιο πανεπιστήμιο και ήταν περίπου συνομήλικοι.

Ωστόσο, πέρα από τα κοινά σημεία των δύο εγκλημάτων δεν υπήρχε κανένα άλλο στοιχείο που να συνδέει τον Βλάντιμιρ με την Καταρζίνα. Παρόλο που φοιτούσαν στο ίδιο πανεπιστήμιο δεν υπήρχε καμία απόδειξη ότι οι δυο τους γνωρίζονταν. Παράλληλα, ψυχολόγοι που εξέτασαν τον Βλάντιμιρ αμφισβήτησαν ότι θα μπορούσε να έχει σκοτώσει την Καταρζίνα καθώς το κίνητρό του για τη δολοφονία του πατέρα του ήταν ιδιαίτερα προσωπικό, ενώ η επιλογή της Καταρζίνας ήταν μάλλον τυχαία.

Οι κατηγορίες εναντίον του για τον θάνατο της 23χρονης φοιτήτριας κατέπεσαν και ο Βλάντιμιρ δικάστηκε και καταδικάστηκε σε ισόβια μόνο για τη δολοφονία του πατέρα του. Μετά από πέντε χρόνια στις φυλακές της Πολωνίας, εκδόθηκε στη Ρωσία όπου συνεχίζει να εκτίει την ποινή του. Αυτό επίσης σημαίνει ότι δεν θα μπορεί να διωχθεί ξανά στην Πολωνία.

Στασιμότητα.
Με τον Βλάντιμιρ να βγαίνει πλέον από το «κάδρο» των ερευνών, η αστυνομία δεν είχε κανένα στοιχείο. Έναν χρόνο μετά η έρευνα επίσημα σταμάτησε, ωστόσο ορισμένοι αστυνομικοί συνέχισαν να ερευνούν πιθανά στοιχεία. Τελικά, το 2012, χάρη στην πρόοδο στον τομέα της εγκληματολογικής έρευνας και τη συνεργασία με ειδικούς, η εισαγγελία άνοιξε ξανά την έρευνα.

Την υπόθεση ανέλαβε ένα κλιμάκιο αστυνομικών εξειδικευμένων σε παλιές υποθέσεις με την ονομασία X-Files. Παράλληλα, διατάχθηκε η εκταφή και η πρόσθετη νεκροψία των λειψάνων της Καταρζίνα. Σε αυτά βρέθηκαν κάποια οργανικά στοιχεία, τα οποία δεν συναντούνται στο περιβάλλον του ποταμιού και εντοπίζονται σε συγκεκριμένα μόνο σημεία. Γι’ αυτό οι ερευνητές κατέληξαν ότι η δολοφονία είχε γίνει κάπου άλλου.

Ειδικοί από το Εργαστήριο Ειδίκευσης 3D του Ιατρικού Πανεπιστημίου του Βρότσλαφ δημιούργησαν μια καταγραφή των τραυματισμών στο σώμα της Καταρζίνα. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο δράστης είχε χρησιμοποιήσει ένα αιχμηρό εργαλείο για να τραυματίσει το θύμα του στο λαιμό, τη μασχάλη και τη βουβωνική χώρα, με σκοπό να της προκαλέσει πόνο και αιμορραγία μέχρι θανάτου.

Ερευνητές του FBI που κλήθηκαν στην υπόθεση δημιούργησαν ένα ψυχολογικό προφίλ του υπόπτου, τονίζοντας ότι ήταν φανερό πως ο δράστης είχε σαδιστικές τάσεις. Πιθανότατα είχε εμπνευστεί από την ταινία του 1991, «Η σιωπή των Αμνών», και τον χαρακτήρα του δολοφόνου Μπάφαλο Μπιλ, ο οποίος σκότωνε γυναίκες και έγδερνε το δέρμα τους για να φτιάξει μια γυναικεία στολή γι’ αυτόν. Υπέθεσαν ότι θα μπορούσε να είναι γιατρός ή χασάπης και ότι διάλεξε επίτηδες την Καταρζίνα επειδή ήταν μοναχική και υπέφερε από κατάθλιψη, κάτι που την έκανε ένα πιο «εύκολο» θύμα. Η αφαίρεση του δέρματός της πιθανότατα έδειχνε μια σαζομαζοχιστική σεξουαλική φύση. Πάντως, ορισμένοι απέρριψαν ότι το έγκλημα ήταν σεξουαλικής φύσης καθώς αυτού του είδους οι δράστες τείνουν να επαναλαμβάνουν τα εγκλήματά τους. Ωστόσο, σύμφωνα με άλλη άποψη, ο δράστης ίσως βρήκε κάποια άλλη ευχαρίστηση και γι’ αυτό σταμάτησε τα εγκλήματα. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να αποκλειστεί η πιθανότητα ο δράστης να έφυγε από την Πολωνία, να πέθανε ή να συνελήφθη για κάποιο άλλο έγκλημα.

Το 2016, οι ερευνητές συμβουλεύτηκαν τον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Κοΐμπρα, Ντουάρτε Νούνο Βιέιρα, έναν Πορτογάλο ειδικό στην εγκληματολογία και ειδικό του ΟΗΕ στον τομέα των σημαδιών βασανιστηρίων στο ανθρώπινο σώμα. Ο Βιέιρα επιβεβαίωσε ότι η Καταρζίνα βασανίστηκε πριν από το θάνατό της και ότι ο δράστης πιθανότατα είχε εκπαιδευτεί σε πολεμικές τέχνες. Προτάθηκε μάλιστα ότι ίσως να εμπλεκόταν παραπάνω από ένα άτομο στο έγκλημα με ορισμένους ερευνητές να υποθέτουν ότι μπορεί κάποιος δράστης να βασάνισε και να βίασε την Καταρζίνα, ενώ κάποιος άλλος δρώντας ανεξάρτητα να έγδαρε το σώμα της φτιάχνοντας το κορμάκι. Μια υπόθεση που απορρίφθηκε γρήγορα ήταν ότι η Καταρζίνα αυτοκτόνησε ή πέθανε σε ατύχημα και κάποιος που βρήκε το σώμα της το έγδαρε.

Παρά τη νέα έρευνα δεν βρέθηκε κανένα νέο στοιχείο που να οδηγεί πιο κοντά στον δολοφόνο. Χρειάστηκαν να περάσουν άλλα 19 χρόνια για να γραφτεί η επόμενη σελίδα στην ιστορία.

Η δεύτερη σύλληψη.
Στις 4 Οκτωβρίου 2017, η αστυνομία έκανε μια σημαντική ανακοίνωση. Ενημέρωσε ότι συνέλαβε τον 52χρονο Ρόμπερτ Γιαντσέφσκι στην περιοχή Καζίμιες της Κρακοβίας ως ύποπτο για τη δολοφονία της Καταρζίνας. Μάλιστα, ο Γιαντσέφσκι είχε ελεγχθεί και το 1999 αλλά δεν είχε συλληφθεί, καθώς δεν είχαν βρεθεί αξιόπιστα στοιχεία. Τότε, κάποιος είχε καλέσει την αστυνομια δηλώνοντας ότι ξέρει τον δολοφόνο και «δείχνοντας» τον Γιαντσέφσκι. Η αστυνομία έψαξε το σπίτι του αλλά δεν βρήκε τίποτα.

Η σύλληψή του τώρα ήρθε μετά από ένα γράμμα που έστειλε ένας φίλος του στην αστυνομία, στο οποίο μεταξύ άλλων κατηγορούσε τον Γιαντσέφσκι ότι είναι δολοφόνος. Οι αρχές ερεύνησαν το διαμέρισμά του και βρήκαν ίχνη αίματος στο μπάνιο.

Ο Γιαντσέφσκι ταίριαζε με το ψυχολογικό προφίλ του δράστη της δολοφονίας της Καταρζίνα. Είχε μια δύσκολη παιδική ηλικία καθώς οι γονείς του τον είχαν παρατήσει και κατέληξε με την θεία του, τη γιαγιά και τον παππού του. Στο σχολείο είχε βίαιες τάσεις, ενώ είχε εκπαιδευτεί στις πολεμικές τέχνες. Φαίνεται ότι γνώριζε το θύμα και είχε αποδεδειγμένα επισκεφτεί τον τάφο της Καταρζίνα.

Ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο ήταν ότι όταν ήταν στον στρατό είχε υπηρετήσει στο νοσοκομείο, όπου συχνά συμμετείχε σε ανατομίες σε ανθρώπινα πτώματα. Επίσης, εργαζόταν στο Ινστιτούτο Ζωολογίας της Κρακοβίας, όπου η δουλειά του ήταν να γδέρνει ζώα.

Πολλοί από τους γνωστούς του τον χαρακτήριζαν ως «εκκεντρικό» ή απλά… «φρικιό». Μετά την εποχή του φόνου, φαίνεται ότι ανέπτυξε έντονο θρησκευτικό φανατισμό. Παράλληλα, ντυνόταν συχνά με γυναικεία ρούχα και κατασκόπευε τους γείτονές του, ενώ πολλές φορές ακολουθούσε και παρενοχλούσε γυναίκες.

Ο ίδιος πάντως αρνούνταν από την πρώτη στιγμή ότι είχε κάποια σχέση με την Καταρζίνα ή ότι την γνώριζε.

Η σύλληψή του έγινε πρώτο θέμα στην Πολωνία σε σημείο που τα μίντια άρχισαν να δημιουργούν ιστορίες για να ενισχύσουν την παρανοϊκή εικόνα που έδιναν γι’ αυτόν. Σε μια από τις ιστορίες, αναφερόταν ότι ο Γιαντσέφσκι απολύθηκε από το Ινστιτούτο Ζωολογίας επειδή μετά από μια βάρδιά του βρέθηκαν νεκροί δεκάδες λαγοί του ινστιτούτου χωρίς ο ίδιος να μπορεί να εξηγήσει τι συνέβη. Ωστόσο, ένας από τους επικεφαλής του Γιαντσέφσκι, ο καθηγητής Ζμπίγκνιου Νταμπρόφσκι, είχε δηλώσει αργότερα ότι η απόλυσή του δεν είχε να κάνει με τον θάνατο των λαγών. Εξάλλου, όπως είπε, είχε κάθε δικαίωμα να σκοτώσει λαγούς καθώς αυτή ήταν η φύση της δουλειάς του. Αντίθετα, ο Νταμπρόφσκι τόνισε ότι ο Γιαντσέφσκι έκανε πολύ καλή δουλειά και ο θάνατος των λαγών ήταν ευθύνη άλλου εργαζόμενου. Επίσης, ξεκαθάρισε ότι δεν απολύθηκε αλλά παραιτήθηκε ίσως εξαιτίας της δύσκολης δουλειάς που είχε να κάνει.

Ο Γιαντσέφσκι κατηγορήθηκε για προμελετημένη δολοφονία α’ βαθμού με ιδιαίτερη σκληρότητα.
Στη δίκη που ξεκίνησε το 2020, οι εισαγγελείς ανέφεραν ότι η Καταρζίνα κρατούνταν για ένα διάστημα αλυσοδεμένη καθώς βρέθηκαν χαρακτηριστικά σημάδια στο πόδι της στο ύψος του αστράγαλου. Όπως είπαν θεωρούν ότι μεταξύ 7 και 14 Δεκεμβρίου 1998 – ένα μήνα μετά την εξαφάνισή της- ο δράστης την στραγγάλισε με μια αλυσίδα, ενώ προηγουμένως την είχε ναρκώσει. Επίσης, της είχε σπάσει τα κόκκαλα του ποδιού και της λεκάνης χτυπώντας την με κάτι βαρύ, όπως βαράκια.

Η δίκη του τελικά ολοκληρώθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2022 με το δικαστήριο να τον καταδικάζει σε ισόβια κάθειρξη. Πάντως δεν είναι γνωστά όλα τα στοιχεία που οδήγησαν στην καταδίκη καθώς η δίκη έγινε κεκλεισμένων των θυρών. Ο ίδιος έχει ανακοινώσει ότι θα καταθέσει έφεση στην απόφαση.

Πάντως, υπάρχουν φωνές στην Πολωνία που λένε ότι ο Γιαντσέφσκι δεν είναι τίποτα άλλο από έναν αποδιοπομπαίο τράγο της αστυνομίας για να καλύψει την αδυναμία της να βρει τον πραγματικό δολοφόνο. Η δημοσιογράφος Μόνικα Γκόρα διεξήγαγε μια εκτεταμένη έρευνα γύρω από την υπόθεση και συμπεριέλαβε τα ευρήματα της σε ένα βιβλίο με το όνομα «Kryptonim Skóra» (Κωδική Ονομασία: Δέρμα), το οποίο εκδόθηκε στις αρχές του 2023. Σε αυτό υποστηρίζει ότι τα στοιχεία που οδήγησαν στην καταδίκη του Γιαντσέφσκι ήταν τυχαίες ενδείξεις και όχι αποδείξεις, ενώ η αστυνομία απέτυχε να τον συνδέσει με την Καταρζίνα και να αποδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι μπορεί να είναι ο σαδιστής δολοφόνος που αναζητούσαν από το 1998.
https://www.makeleio.gr/%ce%b5%cf%80%ce ... %ba%ce%b1/

[The Rebel]

3 Αυγούστου 2023
Φρίκη με γυναικοκτονία στην Αλβανία: Την βίασαν, την μαχαίρωσαν και την άφησαν να πεθάνει κάτω από μια γέφυρα.
Η τραγική ιστορία της Luljeta.



Ένα αποτρόπαιο έγκλημα με θύμα μια 32χρονη γυναίκα σημειώθηκε στο Δυρράχιο της Αλβανίας. Πρόκειται για την Λουλιέτα Πρέζα, η σορός της οποίας βρέθηκε το πρωί της 2ας Αυγούστου κάτω από τη γέφυρα Dajlani.

Τη σορό της Λουλιέτας, η οποία σύμφωνα με μαρτυρία δημοσιογράφου, φαίνεται να ήταν και σεξεργάτρια, εντόπισε μια 15χρονη κοπέλα η οποία ειδοποίησε τις Αρχές. Η άτυχη 32χρονη βρισκόταν υπό την επήρεια ναρκωτικών ενώ είχε δεχτεί δολοφονική επίθεση με πολλαπλές μαχαιριές.

Για τη δολοφονία της έχουν συλληφθεί δύο άντρες 22 και 45 ετών. Οι δράστες φαίνεται να βίασαν την 32χρονη, να την σκότωσαν και έπειτα παράτησαν αβοήθητη στο σημείο, κάτω από τη γέφυρα, μέχρι που ξεψύχησε.

Οι δύο συλληφθέντες κατηγορούνται για το ποινικό αδίκημα της δολοφονίας από πρόθεση.



«Να μπει τέλος στη βία κατά των γυναικών»
Η βουλεύτρια των Δημοκρατικών Merita Bakiu αντέδρασε μετά τη δολοφονία της 32χρονης. Η Bakiu δήλωσε ότι τέτοια γεγονότα δείχνουν πώς η κοινωνία, η δικαιοσύνη και η Αστυνομία έχουν αποτύχει.

Απευθύνει παράλληλα έκκληση στα συστήματα δικαιοσύνης να μην λαμβάνουν μεροληπτικές αποφάσεις ή να καθυστερούν αποφάσεις για τη βία κατά των γυναικών. Η Bakiu ανέφερε ότι η δολοφονία γυναικών στην Αλβανία δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό ενώ καλεί τις γυναίκες που φοβούνται να αντιδράσουν και να καταγγείλουν τη βία που βιώνουν.

«Η δολοφονία γυναικών σε αυτή τη χώρα είναι απλώς μια είδηση ​​που επαναλαμβάνεται και δεν παραμένει επίκαιρη για περισσότερες από δύο ημέρες. Είναι τρομακτικό και λυπηρό. Είναι λυπηρό για την κοινωνία και την οικογένεια. Για μια μάνα σήμερα, η ζωή δεν θα είναι πια η ίδια… Μια άλλη γυναίκα κάπου ανάμεσά μας που τα δικαιώματά της καταπατώνται και φοβάται να αντιδράσει και να καταγγείλει, θα κοιμάται ανήσυχη με τη σκέψη ότι αύριο κι αυτή μπορεί να έχει την ίδια τύχη.

Καλώντας το δικαστικό σύστημα για περισσότερη υπευθυνότητα και επαγγελματισμό προκειμένου να μην υπάρξουν μεροληπτικές και υποκινούμενες αποφάσεις ή αδικαιολόγητες καθυστερήσεις που παράγονται από θύματα και δράστες. Τέτοια γεγονότα δείχνουν ότι η κοινωνία, η δικαιοσύνη, η Αστυνομία, οι θεσμοί έχουν αποτύχει. Συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων. Ο Θεός να τους απαλύνει τον πόνο», γράφει η Bakiu.

Η τραγική ιστορία της Luljeta.
Η δημοσιογράφος Anila Hoxha αφηγήθηκε τη ζωή της 32χρονης, Luljeta Preza.

Η δημοσιογράφος λέει ότι το καταφύγιο της Luljeta Preza ήταν σε ένα χαρτόνι, στρωμένο στο έδαφος και ότι πρόσφατα η 32χρονη είχε κινητικά προβλήματα καθώς είχε χτυπηθεί από αυτοκίνητο.

«Το μόνο της υπάρχον, το σώμα της. Που αγόραζαν οι άντρες αργά το βράδυ κάτω από τη γέφυρα του Dajlani» αναφέρει σε ανάρτησή της η δημοσιογράφος, η οποία περιγράφει τα όσα ζούσε η άτυχη 32χρονη, τη βία και την εκμετάλλευση από τους άντρες.

«Εκεί στη γέφυρα του Dajlani, εκείνη η γυναίκα προοριζόταν να ζήσει και σε μια παράγκα στους δρόμους. Προορισμένη να γίνει είτε ζητιάνα ή σεξεργάτρια. Γυναίκες σαν αυτήν σχεδόν δεν υπάρχουν. Όταν ταξιδεύετε προς τα νότια ή περνάτε από εκεί, θα τις δείτε να ζουν στη μέση ενός μεγάλου τίποτα», γράφει η Anila.

«Οι δολοφονίες τέτοιων γυναικών από αυτούς τους άντρες είναι κάτι που συμβαίνει εδώ και καιρό. Για γυναίκες σαν κι αυτήν λένε περίεργα «με ρωτάς για τη ζωή της ιερόδουλης;;;;». Την σκότωσαν με δύο μαχαίρια στα πλευρά, την άφησαν εκεί στη λάσπη για τον θάνατο που μάλλον περίμενε. Κατά ειρωνικό τρόπο, λέγονται Luljeta. Τι όμορφο όνομα που είχε!».
https://www.in.gr/2023/08/03/life/woman ... ia-gefyra/

[The Rebel]

17.08.2023
Οι μαύρες χήρες του Λίβερπουλ: Το άδοξο τέλος και πώς ανακαλύφθηκαν οι φόνοι και οι δολοπλοκίες τους.
Η μία δεν δίστασε να σκοτώσει το παιδί της.



Η Catherine και η Margaret Flannagan ήρθαν στο Λίβερπουλ από την Ιρλανδία στα τέλη του 1800 για αποκτήσουν περιουσία αγοράζοντας ακίνητα.

Ανάμεσα στους άλλους στο ακίνητό τους έμενε τότε ο γιος της Catherine, John Flannagan, ο ενοικιαστής Thomas Higgins, η 6χρονη κόρη του Mary, και ο Patrick Jennings με την τότε 14χρονη κόρη του Margaret.

Αν και είχαν αρκετούς ενοίκους, οι αδερφές ήταν ακόμα εξαιρετικά φτωχές. Καθώς ανησυχούσαν όλο και περισσότερο για την οικονομική τους κατάσταση, ανακάλυψαν τις ταφικές κοινωνίες στην περιοχή του Λίβερπουλ.

Η κοινωνία ταφής είναι ένας τύπος κοινωνίας οφέλους/φιλικής. Αυτές οι ομάδες υπήρχαν ιστορικά στην Αγγλία και αλλού και συγκροτήθηκαν με σκοπό την παροχή εθελοντικών συνδρομών για τα έξοδα κηδείας του συζύγου, της συζύγου ή του παιδιού ενός μέλους ή της χήρας ενός αποθανόντος μέλους.

Μια κοινωνία ταφής, ήταν ουσιαστικά ένας μη κερδοσκοπικός όμιλος ασφάλισης ζωής, όπου όλα τα μέλη πλήρωναν εισφορές και στη συνέχεια τα χρήματα δίνονταν σε όσους έχασαν έναν συγγενή τους για να πληρώσουν τις υπηρεσίες κηδείας τους. Οι αδερφές συνειδητοποίησαν ότι θα μπορούσαν να βγάλουν χρήματα από την ασφάλιση ζωής που προσφέρει αυτή η υπηρεσία, εάν είχαν φθηνές υπηρεσίες κηδειών.

Το πρώτο θύμα ήταν ο γιος της ίδιας της Catherine, John. Στον έξω κόσμο, φαινόταν ότι το άλλοτε υγιές 22χρονο αγόρι αρρώστησε γρήγορα και ήταν η ασθένεια που του πήρε τη ζωή. Πίσω από τις κλειστές πόρτες, η Catherine είχε δηλητηριάσει τον γιο της με αρσενικό και συγκέντρωσε τα χρήματα από την εταιρεία ταφής σχεδόν αμέσως.

Λίγο αργότερα, η Margaret παντρεύτηκε τον ενοικιαστή Thomas. Ένα χρόνο μετά τον γάμο του ζευγαριού, η 8χρονη Mary Higgins αρρώστησε και πέθανε με τον ίδιο γρήγορο τρόπο που πέθανε και ο John της δύο χρόνια νωρίτερα. Για άλλη μια φορά, τα χρήματα συγκεντρώθηκαν βιαστικά. Μόλις λίγους μήνες αργότερα, ένας άλλος ενοικιαστής πέθανε. Τότε ήταν που αυξήθηκαν οι υποψίες στη γειτονιά του Λίβερπουλ.

Αυτό που τελικά ξεσκέπασε τις αδερφές ήταν η δολοφονία του Τhomas, ο οποίος υποτίθεται πως πέθανε μετά από δύο ημέρες ξαφνικής ασθένειας, αν και οι αδερφές και οι γιατροί τα έριξαν όλα στο ποτό και απέδωσαν τον θάνατό του σε δυσεντερία.

Ο αδερφός του όμως, όταν άκουσε για τους πολυάριθμους θανάτους στο σπίτι, ανέλαβε να ερευνήσει. Ζήτησε από το ιατροδικαστικό γραφείο να κάνει πλήρη αυτοψία. Στη συνέχεια επικοινώνησε με την αστυνομία.

Όλα τα άλλα ήταν θέμα χρόνου – η Margaret συνελήφθη για τον φόνο του συζύγου της, ενώ ο ιατροδικαστής βρήκε ίχνη αρσενικού στον Thomas. Αυτό οδήγησε σε εξέταση των άλλων νεκρών. Και οι τρεις είχαν ίχνη αρσενικού στο σώμα τους.Στις 16 Οκτωβρίου 1883, οι αδερφές κατηγορήθηκαν για τη δολοφονία του Thomas Higgins και καταδικάστηκαν σε θάνατο. Στις 3 Μαρτίου 1884, οι αδερφές απαγχονίστηκαν μαζί. Είναι γνωστές ως οι Μαύρες Χήρες του Λίβερπουλ.
https://www.pronews.gr/istoria/oi-mayre ... kies-tous/

[The Rebel]

05.09.2023
Κυριάκος Παπαχρόνης: Ο «Δράκος της Δράμας» που βίαζε και σκότωνε ιερόδουλες επειδή κάποια τον είχε πει «ανίκανο».
«Αν βγω πάλι τα ίδια θα κάνω» - Όταν «χτυπούσε» στα θύματά του, φορούσε στρατιωτική στολή.



Σαν σήμερα 5 Σεπτεμβρίου του 1981 ο Κυριάκος Παπαχρόνης ή αλλιώς ο «Δράκος της Δράμας», διέπραξε το πρώτο του έγκλημα και μάλιστα, δεν δίστασε να συμμετάσχει ακόμη και στις έρευνες για τον εντοπισμό του… δράστη.

Ειδικότερα, βίασε και σκότωσε μια ιερόδουλη και όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια οι δολοφονίες του ήταν μία μορφή εκδίκησης.

Σε ηλικία 14 ετών, ο Παπαχρόνης είχε πάει μαζί με φίλους του σε έναν οίκο ανοχής, ωστόσο η ιερόδουλη τον προσέβαλε αποκαλώντας τον «ανίκανο».

Από εκείνη τη μέρα, όπως έλεγε γέμισε με μίσος για τις γυναίκες. Πέντε χρόνια αργότερα, στα 19 του και ενώ ήταν έφεδρος αξιωματικός στην 5η μοίρα των ΛΟΚ της Δράμας, ξεκίνησε την εγκληματική του δράση.

Μετά τη δολοφονία της 5ης Σεπτεμβρίου το 1918, ακολούθησε:

. Απόπειρα δολοφονίας μιας γυναίκας στη Δράμα τον Δεκέμβριο του 1981
. Απόπειρα βιασμού και δολοφονίας μιας φοιτήτριας στη Δράμα τον Ιανουάριο του 1982
. Βιασμός και δολοφονία μιας 20χρονης φοιτήτριας στη Θεσσαλονίκη τον Αύγουστο του 1982 Απόπειρες βιασμού και δολοφονίας άλλων 5 γυναικών σε Δράμα και Ξάνθη και πρόκληση σωματικών βλαβών σε ορισμένες από αυτές.

Η εγκληματική του δράση δεν περιορίστηκε στις γυναίκες καθώς έκανε πέντε βομβιστικές επιθέσεις, οι περισσότερες σε υποκαταστήματα Τραπεζών σε Δράμα, Καβάλα και Ξάνθη και εμπρησμό στο αεροδρόμιο Καβάλας.



Συμμετείχε στις έρευνες ο ίδιος για τον… εντοπισμό του.
Στη Βόρεια Ελλάδα είχε σημάνει συναγερμός, αναζητώντας τον ξακουστό πλέον «Δράκο της Δράμας». Την ίδια ώρα ο Παπαχρόνης συνέχισε να υπηρετεί τη θητεία του σαν να μην συμβαίνει τίποτα, ενώ δεν δίστασε να συμμετάσχει και στις έρευνες για τον εντοπισμό του δράστη, προφανώς για να στρέψει αλλού τις έρευνες και όχι στο πρόσωπό του.

Οι Αρχές είχαν περιορίσει τις έρευνές τους σε στρατιωτικούς, μόνιμους ή έφεδρους, καθώς οι μαρτυρίες γυναικών που είχαν γλιτώσει από τα χέρια του, έκαναν λόγο για στρατιωτικό. Όταν «χτυπούσε» στα θύματά του, φορούσε στρατιωτική στολή.

Έγιναν έρευνες σε όλα τα στρατόπεδα της περιοχής και μάλιστα ο Παπαχρόνης είχε οριστεί επικεφαλής μιας ομάδας. Δύο αξιωματικοί της αστυνομίας όμως κατάφεραν να συλλέξουν πληροφορίες και στοιχεία που τους οδήγησαν στον περιβόητο «δράκο», ο οποίος τελικά συνελήφθη. Αρχικά ο Παπαχρόνης αρνήθηκε τις κατηγορίες, ωστόσο στον ανακριτή ομολόγησε τα εγκλήματά του.

Τον ερέθιζε ο ήχος των τακουνιών.
Ο Παπαχρόνης, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, φαίνεται πως διάλεγε τα θύματά του όταν άκουγε τον ήχο από τα τακούνια τους. Αυτός ο ήχος τον ερέθιζε και επιβεβαιώθηκε όταν είπε σε μια γυναίκα δημοσιογράφο: «Εσένα σ’ αγαπάω γιατί έχεις ψηλά τακούνια».

Στην απολογία του ήταν κυνικός και δήλωσε ψυχρά: «Θόλωνε το μυαλό μου. Ήθελα να χτυπήσω. Έφθανα στο μεγαλείο. Την χτυπούσα… τελείωνε».

Μετά τη σύλληψή του, η μητέρα του, είχε πει στους δημοσιογράφους: «Το ήξερα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτό το παιδί. Πάντα έτρωγε πρώτα το γλυκό και μετά το φαγητό του».

«Αν βγω πάλι τα ίδια θα κάνω».
Το δικαστήριο, στα τέλη του 1982, τον καταδίκασε δις εις θάνατον και κάθειρξη 23 ετών, αλλά η ποινή μετατράπηκε τελικά σε ισόβια φυλάκιση. Ο ίδιος, ακούγοντάς το είχε πει: «Ευχαριστώ! Τι βάζετε τέτοιες ποινές; Τόσα χρόνια θα ζήσουμε; Στείλτε με στο απόσπασμα γιατί αν βγω έξω, πάλι τα ίδια θα κάνω».



Τα ερωτικά γράμματα στη φυλακή από θαυμάστριες.
Ο Παπαχρόνης είχε άρρωστο μυαλό, αλλά φαίνεται πως το ίδιο είχαν και κάποιες (πολλές) γυναίκες, που του έστελναν ερωτικά γράμματα μέσα στη φυλακή! Δήλωναν τον θαυμασμό τους και γοητευμένες από τον ίδιο, με τους ψυχολόγους της εποχής να χαρακτηρίζουν αυτό το φαινόμενο «αρρωστημένη εμμονή».

Τα πρώτα χρόνια στη φυλακή ο Παπαχρόνης ήταν συνεχώς παραβατικός: Συμμετείχε στην εξέγερση κρατουμένων στην Κέρκυρα, είχε χτυπήσει συγκρατούμενο του και προκαλούσε συχνά ταραχές. Στη συνέχεια διατήρησε ένα πιο χαμό προφίλ.

Μετά από 22 χρόνια εγκλεισμού, το 2004 αποφυλακίστηκε σε ηλικία 44 ετών με περιοριστικούς όρους. Στη γραπτή δήλωση που διένειμε στους δημοσιογράφους έγραφε: «Πριν 22 χρόνια, παρασυρόμενος από την ακρισία της ηλικίας και κυρίως από τις φαυλεπήβολες συναναστροφές μου, πουλήσαμε όλοι μας τις ψυχές μας στον Εωσφόρο —όπως ο Φάουστ— κι εγώ προσωπικά έχασα, λαμβάνοντας εξοντωτική ένδικη μισθαποδοσία. Ζητώ από τη θεσπίζουσα πολιτεία από την κοινή γνώμη συγγνώμη από «μέσης ψυχής» για εκείνα τα απεχθή φορτία των ανομιών μου και υπόσχομαι στο εφεξής να διαβιώ «εν αγνεία και σεμνή πολιτεία…» και φυσικά «άμεμπτος εν παντί…»! Hasta la vista, εν ευθέτω χρόνω».

Τα πρώτα χρόνια της αποφυλάκισής του, οι φήμες τον ήθελαν να ζει στην επαρχία και να έχει αρραβωνιαστεί. Σήμερα ζει στην Αθήνα και δεν έχει απασχολήσει ξανά τις διωκτικές αρχές.
https://www.pronews.gr/istoria/kyriakos ... i-anikano/

[The Rebel]

Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2023
Δολοφονία Τσιχλάκη: Να μην αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό στον σύζυγό της πρότεινε η εισαγγελέας.



Επτά χρόνια μετά τη δολοφονία της Έφης Τσιχλάκη το 2016 από τον σύζυγό της, Κώστα Λεμενιτάκη, πρώην υποψήφιο βουλευτή με τη Χρυσή Αυγή στο Ρέθυμνο, η υπόθεση αναβίωσε σήμερα στο ΣΤ Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου.

Ο Κ. Λεμενιτάκης καταδικάστηκε από το Εφετείο αν και πρωτόδικα είχε αθωωθεί λόγω αμφιβολιών. Καθώς το δευτεροβάθμιο δικαστήριο τού αναγνώρισε το ελαφρυντικό της μετέπειτα καλής συμπεριφοράς η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν κάθειρξη 8 ετών.

Για την αναγνώριση του ελαφρυντικού ασκήθηκε αναίρεση από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου ενώ αίτηση αναίρεσης της καταδικαστικής απόφασης έχει καταθέσει και ο καταδικασμένος επικαλούμενος λόγους ακυρότητας της προδικασίας.

Στην αγόρευσή της η αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ελένη Κοντακτσή, πρότεινε στο ΣΤ´ Ποινικό Τμήμα την αναίρεση της καταδικαστικής απόφασης ως προς το σκέλος της αναγνώρισης ελαφρυντικού στον σύζυγο του θύματος και την απόρριψη της αίτησης αναιρέσεως που κατέθεσε ο καταδικασθέντας ως αβάσιμης.

«Είναι προφανές ότι ο αναιρών προσπαθεί να σας μετατρέψει σε δικαστήριο ουσίας. Η απόφαση είναι απολύτως αιτιολογημένη» είπε μεταξύ άλλων η δικηγόρος της οικογένειας του θύματος, Κλειώ Παπαπαντολέων.

«Η υπόθεση αυτή σε οποιοδήποτε κράτος δικαίου δεν θα είχε φτάσει στην ακροαματική διαδικασία» σημείωσε ο δικηγόρος του Κώστα Λεμενιτάκη.

Τον τελευταίο λόγο επί των αναιρέσεων έχει το ΣΤ Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου που επιφυλάχθηκε να εκδώσει την απόφαση του.
https://www.enikos.gr/society/dolofonia ... s/2030710/

[The Rebel]

Σεπτεμβρίου 23, 2023
Η «Τίγρης του Παγκρατίου»...: Η δολοφονία του 28χρονου αστυφύλακα που σκηνοθετήθηκε από την 22χρονη γυναίκα του και τον εραστή της.



Το ημερολόγιο έδειχνε 6 Νοεμβρίου 1982. Η 22χρονη Κάτια Κ. μαζί με τον τετράχρονο γιο της, Αλέξανδρο και τον σύζυγό της, Χρήστο, επιστρέφουν το βράδυ από επίσκεψη στο σπίτι των γονιών του. Την ώρα που φτάνουν στην είσοδο, η Κ.Κ λέει στον άντρα της ότι θέλει να ρίξει ένα ΠΡΟ-ΠΟ και να πάρει γάλα και τσιγάρα.

Ο 28χρονος σύζυγός της παίρνει το παιδί και ανεβαίνουν στο σπίτι. Ξεκλειδώνει την πόρτα και την επόμενη στιγμή, μπροστά στα μάτια του γιου του δέχεται χτύπημα στο λαιμό με μαχαίρι από έναν νεαρό που βρισκόταν μέσα στο διαμέρισμα. Όλα έγιναν σε ελάχιστο χρόνο και το θύμα, αν και αστυνομικός, δεν πρόλαβε να αντιδράσει.

Άλλωστε δεν είχε μαζί και το περίστροφό του, το οποίο είχε παραδώσει στην υπηρεσία του, επειδή ήταν σε άδεια. Ο νεαρός φεύγει τρέχοντας και ο 28χρονος βαριά τραυματισμένος σηκώνεται με τρομερή δυσκολία και μαζί με το παιδί κατεβαίνει στο διαμέρισμα του κάτω ορόφου. Χτυπά το κουδούνι, ζητά από τον ένοικο να καλέσει την αστυνομία και σωριάζεται νεκρός.

Την επόμενη ημέρα οι εφημερίδες έγραφαν για «κακοποιό», «διάρρηξη» και «ληστεία». Το σπίτι ήταν αναστατωμένο, έλειπαν χρήματα και χρυσαφικά, αλλά ίχνη παραβίασης της κλειδαριάς δεν υπήρχαν. Επί αρκετές ημέρες οι έρευνες βρίσκονταν «στο σκοτάδι».

Η μητέρα του θύματος μάλιστα έστειλε επιστολή στον τότε πρωθυπουργό και στον υπουργό Δημόσιας Τάξης ζητώντας να συλληφθεί ο δράστης και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Η αστυνομία προσήγαγε αρκετούς υπόπτους που δρούσαν στην περιοχή, αλλά δεν μπόρεσε να βγάλει άκρη. Όλοι τους παρουσίαζαν ατράνταχτα άλλοθι.

Η ομολογία του δράστη.
Το στοιχείο που οδήγησε στη σύλληψη του δράστη ήρθε μετά την επεξεργασία των δακτυλικών αποτυπωμάτων. Στην πόρτα του ασανσέρ βρέθηκε το αποτύπωμα του Γιάννη Σ. ενός 24χρονου ηλεκτρολόγου. Στην ανάκριση αρνήθηκε την εμπλοκή του στη δολοφονία, αλλά τελικά έπεσε σε αντιφάσεις και ομολόγησε.

Όσα είπε πάγωσαν στους αστυνομικούς. Ο Γ.Σ. είχε σχέση με τη σύζυγο του θύματος, Κάτια, από την οποία, όπως περιέγραψε, πήρε τα κλειδιά του διαμερίσματος. Μπήκε μέσα, αναστάτωσε το σπίτι, έκρυψε τα «κλοπιμαία» προκειμένου να παραπλανήσει τους αστυνομικούς και περίμενε. Είχαν καταστρώσει μαζί το σχέδιο προκειμένου να ζήσουν ελεύθεροι τον έρωτά τους.

Μετά τη δολοφονία γύρισε στο σπίτι του στη Λούτσα με το λεωφορείο της γραμμής. Σε όλη τη διάρκεια της αφήγησής του ο Γ.Σ. δεν σταμάτησε να κλαίει, να λέει συνεχώς ότι αγάπησε παράφορα την Κάτια κι ότι αν η αστυνομία δεν έφτανε στη διαλεύκανση της υπόθεσης θα παντρευόταν την 22χρονη γυναίκα. «Την αγαπώ, μην της κάνετε κακό» έλεγε στους αστυνομικούς.

Η Κάτια Κ. συνελήφθη και κατά την ανάκριση αρνήθηκε κάθε συμμετοχή στην δολοφονία του άντρα της. Η γυναίκα που όταν βρέθηκε στον τόπο του εγκλήματος μετά το φονικό έκλαιγε με οδυρμούς, δεν αρνήθηκε ότι γνώριζε τον Γ.Σ., αλλά υποστήριξε ότι δεν είχε απολύτως καμία σχέση με τη δολοφονία και χαρακτήρισε τον 24χρονο ηλεκτρολόγο «κάθαρμα». Στην ερώτηση πώς βρήκε τα κλειδιά του σπιτιού απάντησε ότι «μου τα ζήτησε για πλάκα». Ο εισαγγελέας άσκησε ποινική δίωξη εναντίον τουΓ.Σ. για «ανθρωποκτονία από πρόθεση που διαπράχθηκε κατά τρόπο ιδιαζόντως απεχθή» και εναντίον της Κ.Κ για «ηθική αυτουργία στην ανθρωποκτονία κατά του συζύγου της».

Η δίκη που παρακολούθησε όλη η Ελλάδα Η δίκη των δύο «σατανικών εραστών» όπως τους παρουσίαζαν οι εφημερίδες άρχισε στο κακουργιοδικείο τον Μάρτιο του 1984 και την παρακολούθησε μέσα από τα καθημερινά δημοσιεύματα όλη η Ελλάδα. Για την Κάτια Κ. οι εφημερίδες χρησιμοποιούσαν τίτλους όπως «τίγρης του Παγκρατίου» και «μαινάδα». Η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη από εξαγριωμένους συγγενείς, φίλους και γνωστούς του αστυφύλακα, δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ. Στο εδώλιο κάθονταν η σχεδόν ανέκφραστη Κάτια Κ. και ο Γ.Σ. που με δακρυσμένα μάτια παραδέχθηκε το έγκλημά του στην ερώτηση του Προέδρου μόλις άρχισε η εκδίκαση της υπόθεσης.

Στο δικαστήριο ακούστηκαν κατάρες, απειλές και εκφράσεις όπως «ανθρωπόμορφα κτήνη», «φόνισσα» και πολλές φορές οι δύο κατηγορούμενοι προπηλακίστηκαν και απειλήθηκαν με λιντσάρισμα. Έξω από τη δικαστική αίθουσα, φεμινιστικές οργανώσεις πραγματοποιούσαν συγκεντρώσεις κατηγορώντας τα μέσα ενημέρωσης και τη δικαιοσύνη για διακρίσεις σε βάρος των γυναικών και ζητούσαν να αθωωθεί η Κ.Κ, «γιατί δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι συνήργησε στο έγκλημα». Στην απολογία του ο Γ.Σ. ισχυρίστηκε ότι η Κάτια είχε σχεδιάσει τη δολοφονία του άντρα της κι ότι εκείνος έκανε ό,τι του έλεγε επειδή «την αγαπούσε όσο τίποτε άλλο στον κόσμο».

Η Κάτια Κ. ισχυρίστηκε ότι δεν είχε καμία εμπλοκή στη δολοφονία λέγοντας μεταξύ άλλων πως ο Γ.Σ. είχε προετοιμάσει από μόνος του όλο το σχέδιο για τη δολοφονία. Το δικαστήριο κατά πλειοψηφία καταδίκασε το ζευγάρι σε ισόβια κάθειρξη χωρίς να τους αναγνωρίσει κανένα ελαφρυντικό. Στη δίκη σε δεύτερο βαθμό που έγινε δύο χρόνια αργότερα, σε παρόμοιο εκρηκτικό κλίμα, τους επιβλήθηκε η ίδια ποινή. Και οι δυο αποφυλακίστηκαν το 1999 μετά από 17 χρόνια, λόγω καλής διαγωγής.
https://www.stoxos.gr/2023/09/28-22.html

[The Rebel]

13/10/2023
Πέθανε στη φυλακή «το τέρας της Χένοβας» – Είχε σκοτώσει 170 παιδιά.
Ο Λουίς Αλφρέδο Γκαραβίτο είχε καταδικαστεί να εκτίσει 835 χρόνια κάθειρξη.



Την τελευταία πνοή άφησε στη φυλακή την Πέμπτη (12/10) ένας από τους χειρότερους δολοφόνους παιδιών κατά συρροή σε όλο τον κόσμο. Ο Κολομβιανός Λουίς Αλφρέδο Γκαραβίτο, γνωστός επίσης με το προσωνύμιο «το τέρας της Χένοβας» είχε δολοφόνησε τουλάχιστον 170 ανηλίκους.

Φυλακισμένος από το 1999, μετά τη σύλληψή του για απόπειρα απαγωγής παιδιού, πέθανε σε κλινική στο βόρειο τμήμα της χώρας εξαιτίας «πολλαπλών παθολογιών». Τον Μάιο, κολομβιανά ΜΜΕ ανέφεραν πως έπασχε από καρκίνο και λευχαιμία.

Το 2000, ο Λουίς Αλφρέδο Γκαραβίτο καταδικάστηκε να εκτίσει 835 χρόνια κάθειρξη για τους βιασμούς και τις δολοφονίες τουλάχιστον 170 ανηλίκων, κυρίως αγοριών, μεταξύ του 1980 και του 1999. Πάντως, η μέγιστη ποινή που προβλέπεται στη χώρα είναι τα 40 χρόνια κάθειρξης.

Ομολόγησε εξάλλου πως διέπραξε φόνους σε γειτονικές χώρες, στη Βενεζουέλα και στον Ισημερινό.

Σύμφωνα με στοιχεία που προέκυψαν από έρευνες που διενεργήθηκαν στην Κολομβία, ο Λουίς Αλφρέδο Γκαραβίτο παρίστανε τον άστεγο, τον ιερομόναχο ή τον πλανόδιο πωλητή και δελέαζε παιδιά προσφέροντάς τους δώρα ή χρήματα προτού στις περισσότερες περιπτώσεις τα βιάσει και τα δολοφονήσει.

Γνωστός επίσης ως «Το Κτήνος», ο άνδρας, γεννημένος στη Χένοβα, μικρή κοινότητα στο κεντροδυτικό τμήμα της χώρας, συνόδευε τις δολοφονίες με πράξεις ακραίας βαρβαρότητας. Έκοβε τα γεννητικά όργανα των θυμάτων του και τα έβαζε μέσα στο στόμα τους.

Σε συνέντευξή του το 2004 στο κολομβιανό τηλεοπτικό δίκτυο RCN, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων δήλωνε πως έγινε χριστιανός. «Έχω πλέον συγχωρεθεί (…) Ό,τι έγινε έγινε. Δεν θα βασανίζομαι», είχε πει.
https://www.newsbeast.gr/world/arthro/1 ... 170-paidia

[The Rebel]

Κυριακή, 15 Οκτωβρίου 2023
Φθιώτιδα: Βρέθηκαν στη φυλακή για φόνο που δεν έκαναν.



Τι λέει στο Mega, το ζευγάρι από την Αρκίτσα που κατηγορήθηκε το 2018 για τη δολοφονία 55χρονου Γερμανού…

Ήταν ένα έγκλημα στη Φθιώτιδα το 2018, που συντάραξε όχι μόνο την τοπική κοινωνία στην Αρκίτσα, αλλά και ολόκληρη τη χώρα.

Ένα ζευγάρι κατηγορήθηκε για την δολοφονία του 55χρονου Γκερτ, με καταγωγή από την Γερμανία που ζούσε για χρόνια μόνιμα στην Ελλάδα. Βρέθηκε στη φυλακή, είδαν φίλους και συγγενείς να τους γυρνούν την πλάτη και τελικά αθωώθηκαν. Αποδείχθηκε πως από την πρώτη στιγμή έλεγαν την αλήθεια. Δεν είχαν ανάμειξη και δεν είχαν πάρει μέρος στο φονικό.

«Το χειρότερο είναι ότι το στίγμα της φυλακής το νιώθεις από τους δικούς σου ανθρώπους. Υπήρχαν περιπτώσεις που σε έβλεπαν κι άλλαζαν δρόμο. Μας τιμωρεί ο κόσμος, αυτό εδώ έξω δεν είναι ζωή» λέει η γυναίκα στην κάμερα του Mega.

Ο Δημήτρης μάλιστα είπε «δεν υπάρχει ζωή, ψάχνω να βρω συνέχεια μεροκάματο. Τώρα κοιτάζουμε μόνο την επιβίωση». Η γνωριμία της Θεοδότας με τον Γκερτ έγινε στα 19 της στην Γερμανία, όπου δούλευε σε ένα γραφείο ως γραμματέας και ήταν μαζί για 17 χρόνια. Κάποια στιγμή πήραν την απόφαση να αφήσουν πίσω την Γερμανία κι ήρθαν στην Ελλάδα.

Ωστόσο, δύο χρόνια αφότου είχαν έρθει Ελλάδα, η Θεοδότα με τον Γκερτ αποφάσισαν να χωρίσουν. Στην συνέχεια μετά από λίγα χρόνια, όπως ανέφερε η Θεοδότα, γνωρίστηκε τυχαία με τον Δημήτρη. «Εγώ με τον Γκερτ είχαμε βρεθεί τυχαία μία μέρα πριν στο δρόμο. Έτσι κανονίσαμε να του φέρω κάτι πράγματα από το σούπερ μάρκετ. Το βράδυ που ήταν να του τα παραδώσω τον έπαιρνα τηλέφωνο, αλλά δεν το σήκωσε.

Την άλλη μέρα, το πρωί πήγα από το σπίτι κι έλειπε το αμάξι και πήγα την αστυνομία. Μου είπαν ότι βρέθηκε κάποιος πεθαμένος στην Τριανταφυλλιά και μετά καταλάβαμε ότι ήταν ο Γκερτ. Είχε πυροβοληθεί πισώπλατα, μου είπαν».

Ο Δημήτρης την ημέρα του φόνου του 55χρονου με καταγωγή από την Γερμανία ήταν 50χλμ μακριά. Για την υπόθεση του φόνου του Γκερτ, η Θεοδότα ανέφερε ότι δεν υπήρχαν στοιχεία εναντίον τους. «Όλη δικογραφία ήταν κατασκευασμένη για να κλείσει η υπόθεση», τόνισε η Θεοδότα.

Σχετικά με τις μέρες που πέρασαν στην φυλακή είπαν ότι ήταν πολύ δύσκολες. Ως την πιο δύσκολη στιγμή μέσα στην φυλακή χαρακτήρισαν την μοναξιά το βράδυ. «Θέλεις να ουρλιάξεις και να σπάσεις τα κάγκελα».

Ομόφωνα αθωωτική ήταν η απόφαση του δικαστηρίου για το ζευγάρι με τον πρόεδρο να λέει χαρακτηριστικά, αφού έλαβε τα στοιχεία του ιατροδικαστή, «εδώ πάμε για πανηγυρική αθώωση».

Δείτε το βίντεο:
https://www.lamiareport.gr/index.php/to ... nan-vinteo

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Χμ, δεν την ήξερα αυτήν την υπόθεση, όπως και δεν ήξερα πως στη Ρωσία εκτελούσαν ακόμα το 1996. Ενδιαφέρουσα, όπως και πολλοί άλλοι σίριαλ κιλερς του ανατολικού μπλοκ, όλοι εκτελεσμένοι βέβαια.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

ναι, ο τελευταίος εκτελεσμένος στη Ρωσία ήταν αυτός. Δε θα λείψει σε κανέναν.

Sergey Aleksandrovich Golovkin (Russian: Серге́й Александрович Головкин; 26 November 1959 — 2 August 1996) was a Soviet-Russian serial killer, rapist and necrophile, convicted for the killing of 11 boys between the ages of 10 and 16 in the Moscow area between 1986 and 1992.[1] Golovkin, also known as Fisher and The Boa, tortured, raped and killed young boys in his garage basement and the forests outside Moscow

.
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Sergey_Golovkin