Κατ αρχήν δεν είναι κανόνας ότι η κακοποιητική μαμά θα βγάλει βιαστές. Θα βγάλει πάντως γιο με βλάβη στις σχέσεις του με το αντίθετο φύλο, από μεσαία ως μεγάλη. Το ίδιο και ένας κακοποιητικός πατέρας στην κόρη του.O I έγραψε: ↑23 Ιαν 2020, 20:59
Έχει δίκαιο ότι φορτίστηκα και ότι έπιασα τη μια πλευρά αλλά ταυτόχρονα απαντώ και στη μονόπλευρη άποψη.
Οι γονείς μου δεν χώρισαν. Ούτε μίσησα ποτέ τον πατέρα μου αλλά όταν έφτασα σε ηλικία προσπάθησα να γνωρίσω την ιστορία του και να καταλάβω την αιτία που τον ώθησε να πίνει. Ήταν όντως τραγική. Σκότωσαν τον πατέρα του μπροστά στα μάτια του σε ηλικία 8 ετών το 43. Ο ίδιος πέθανε το 93 στα χέρια μου από κύρωση τού ύπατος από το αλκοόλ. Οπότε ποτέ δεν τον έκρινα ένοχο για ότι έκανε όταν γνώρισα τις λεπτομέρειες.
Οι καταστάσεις οικογενειών που χωρίζουν και έχουν φορτική μητέρα, παρ' όλ' αυτά αναλαμβάνει την επιμέλεια η μητέρα, είναι όντως πρόβλημα που μπορεί να γεννήσει ανθρώπους με διαστροφές κατά τού γυναικείου φύλου όπως όμως ομοίως να είναι στοργικές και όντως να φταίει ο πατέρας. Αυτό δείχνει ότι δεν ισχύει ένα τέτοιο επιχείρημα. Γνωρίζω από συγγενικό πρόσωπο που η μητέρα ούτε φορτική είναι ούτε στρέφει τα παιδιά κατά τού πατέρα. Σε κάθε περίπτωση η πολιτεία που αναλαμβάνει την ευθύνη επίδοσης για την επιμέλεια των παιδιών, θα έπρεπε να κρίνει νηφαλιότερα διότι τα αγόρια από μια ηλικία και πέρα μέσα στην εφηβεία χρειάζονται τον πατέρα τους.
Αλήθεια, τι γίνεται με τα κορίτσια σε τέτοιες περιπτώσεις; Αυτά δεν γίνονται βιαστές. Ξέρει κανείς τι επιπτώσεις μπορεί να έχει μια παρόμοια κατάσταση
.,
Οι γυναίκες που είχαν προβληματική σχέση με τον πατέρα τους, μπορεί να προβάλλουν την εικόνα αυτή στην κοινωνία, να δούνε "πατριαρχία", να γίνουν φεμινίστριες και να μας τα κάνουν τσουρέκια.
Η κορύφωση αυτού, του μίσους (που ξεκινάει από φόβο) στους άντρες, ανάλογο με τον βιαστή-δολοφόνο δεν ξέρω ποιο θα μπορούσε να είναι, φαντάζομαι κάτι ανάλογο. Μπορεί να γίνουν βίαιες συναισθηματικα, αλλά συνήθως όχι σε φυσικό επίπεδο λόγω κατασκευής