Χώρα στην οποία θα μεταναστεύατε

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Πέραν όλων των παραπάνω υπάρχουν και τα κλασικά στερέοτυπα για το κλίμα και τα ξενύχτια.
Το κλίμα συνηθίζεται, όταν έχεις το κίνητρο να μείνεις κάπου. Όταν έχεις μία δουλεία από την
οποία περιμένεις να ζήσεις λες "Χαλάλι και το κλίμα". Άσε που κάποιοι προτιμούμε το κρύο..
Μετά για τα ξενύχτια, άμα δουλεύεις 5-6 φορές την εβδομάδα, δε παίζει ξενύχτι. Άσε που και
στην Ελλάδα την ίδια να μένεις, βλέπεις ότι οι περισσότερες περιοχές είναι έρημες το χειμώνα
τουλάχιστον. Το καλοκαίρι, είναι η αλήθεια, ότι μπορεί να δεις κόσμο στις 1 το βράδυ αλλά το
χειμώνα τρείς και ο κούκος.
Ήρθε ο αδερφός μου τη προηγούμενη εβδομάδα από τη Γερμανία, πρώτη φορά σε περίοδο εκτός
εορτών και έφριξε. Νομιζε ότι στην Ελλάδα είμαστε όλη μέρα έξω και του ήρθε νταμπλάς όταν
είδε ότι οι περισσότερες καφετέριες μιάς πολυσύχναστης αθηναικής συνοικίας ήταν ολότελα
άδειες, το βράδυ της Παρασκευής!!

Το κλίμα δεν συνηθίζεται ποτέ, ακόμα κι από τους γηγενείς. Κάποιοι το βλέπουν ρομαντικά, ιδίως με τα χρόνια, αλλά ειδικά σε μικρότερες ηλικίες όλοι θέλουν να αυτοκτονήσουν (τρόπος του λέγειν) σε βροχερό, μουντό και σκοτεινό κλίμα. Κι εγώ γεννήθηκα και μένω στην Θεσσαλονίκη, αλλά το κλίμα της είναι στα όρια του ανεκτού. Ενώ γενικά έχει πολύ ήλιο, λίγο κρύο τον χειμώνα και όχι πολύ ζέστη το καλοκαίρι (σε σχέση με Αττική), έχει αφάνταστη υγρασία κι αυτό δεν συνηθίζεται.

Όσον αφορά τις εξόδους, υπάρχουν και κάποιες διαφορές. Μετά την κρίση, όντως, μετά από κάποια ώρα αδειάζουν τα μαγαζιά αν και όχι όλα τα μαγαζιά. Αλλά τράβα Λονδίνο και βρες καφέ ανοιχτό μετά τις 6 το απόγευμα.

Οι αυτοκτονίες είναι ένα θέμα που πραγματικά δε μπορώ να αποδώσω στο κλίμα. Δε λέω ότι δεν υπάρχει η συσχέτιση
απλά είναι ένα θέμα για το οποίο είμαι επιφυλακτικός στο να εκφράσω άποψη. Οι ερμηνείες της αυτοκτονίας είναι
πάρα πολλές, μία εξ'αυτών αφορά και την οικονομική δυσπραγία που σύμφωνα με αρκετούς συμπολίτες μας θεωρείται
ο λόγος που έχουν αυξηθεί(?) οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα,τα τελευταία χρόνια.
Τώρα για τη διασκέδαση, είναι όντως λίγο πιο free τα πράγματα στην Ελλάδα, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες αλλά
και πάλι η πραγματικότητα για το μέσο Έλληνα απέχει πολύ από το μύθο που έχουμε καλλιεργήσει για τους εαυτούς
μας.

[hellegennes]

Ρε συ, έγραψα «τρόπος του λέγειν».

[ΓΑΛΗ]

Πέραν όλων των παραπάνω υπάρχουν και τα κλασικά στερέοτυπα για το κλίμα και τα ξενύχτια.
Το κλίμα συνηθίζεται, όταν έχεις το κίνητρο να μείνεις κάπου. Όταν έχεις μία δουλεία από την
οποία περιμένεις να ζήσεις λες "Χαλάλι και το κλίμα". Άσε που κάποιοι προτιμούμε το κρύο..
Μετά για τα ξενύχτια, άμα δουλεύεις 5-6 φορές την εβδομάδα, δε παίζει ξενύχτι. Άσε που και
στην Ελλάδα την ίδια να μένεις, βλέπεις ότι οι περισσότερες περιοχές είναι έρημες το χειμώνα
τουλάχιστον. Το καλοκαίρι, είναι η αλήθεια, ότι μπορεί να δεις κόσμο στις 1 το βράδυ αλλά το
χειμώνα τρείς και ο κούκος.
Ήρθε ο αδερφός μου τη προηγούμενη εβδομάδα από τη Γερμανία, πρώτη φορά σε περίοδο εκτός
εορτών και έφριξε. Νομιζε ότι στην Ελλάδα είμαστε όλη μέρα έξω και του ήρθε νταμπλάς όταν
είδε ότι οι περισσότερες καφετέριες μιάς πολυσύχναστης αθηναικής συνοικίας ήταν ολότελα
άδειες, το βράδυ της Παρασκευής!!

Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το βασικό κριτήριο για την ποιότητα ζωής είναι πόσες φορές βγαίνεις και τι ώρα γυρνάς τα βράδια.

Ή έχεις την εντύπωση ότι ακόμη και το καλοκαίρι, αυτοί που ξημεροβραδιάζονται στα μπιτσόμπαρα, νοιάζονται για το αν είναι ωραία η παραλία;

Ούτε εγω το θεωρώ σημαντικό κριτήριο για τη ποιότητα ζωής, απλώς ακούω/διαβάζω πολλούς( γενικά μιλάω) που
κρίνουν τη καθημερινότητα μίας πόλης/χώρας με βάση τη "διασκέδαση". Στη πράξη ο μέσος άνθρωπος έχει εκ των
πραγμάτων πολύ λίγες ευκαιρίες διασκέδασης στη ζωή του, για λόγους που είναι λίγο πολύ ευνόητοι.

Εξαρτάται από την ηλικία. Και αυτό ισχύει για όλες τις χώρες.
Άλλα ζητούμενα έχεις ως φοιτητής στη δική σου ή άλλη χώρα, άλλα ως εργαζόμενος και άλλα ως οικογενειάρχης.

Και ειδικώς στην Ελλάδα, τα περισσότερα τριήμερα που δίνουν περισσότερες δυνατότητες για βραδυνή διασκέδαση στην πόλη, οι περισσότεροι εκδράμουν σε χωριά.

[Chilloutbuddy]

Ούτε εγω το θεωρώ σημαντικό κριτήριο για τη ποιότητα ζωής, απλώς ακούω/διαβάζω πολλούς( γενικά μιλάω) που
κρίνουν τη καθημερινότητα μίας πόλης/χώρας με βάση τη "διασκέδαση". Στη πράξη ο μέσος άνθρωπος έχει εκ των
πραγμάτων πολύ λίγες ευκαιρίες διασκέδασης στη ζωή του, για λόγους που είναι λίγο πολύ ευνόητοι.

Δεν έχει σημασία. Και μία φορά το χρόνο να σου έρθει η διάθεση και η ευκαιρία να βγεις, αν βγεις και είναι όλα κλειστά γιατί είναι ξερω γω Πέμπτη, και καταλήξεις σε πάρκινγκ διανυκτερεύοντος βενζινάδικου να τρως χοτ ντογκ σε ζελατίνα, θα πάθεις κατάθλιψη.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Ούτε εγω το θεωρώ σημαντικό κριτήριο για τη ποιότητα ζωής, απλώς ακούω/διαβάζω πολλούς( γενικά μιλάω) που
κρίνουν τη καθημερινότητα μίας πόλης/χώρας με βάση τη "διασκέδαση". Στη πράξη ο μέσος άνθρωπος έχει εκ των
πραγμάτων πολύ λίγες ευκαιρίες διασκέδασης στη ζωή του, για λόγους που είναι λίγο πολύ ευνόητοι.

Δεν έχει σημασία. Και μία φορά το χρόνο να σου έρθει η διάθεση και η ευκαιρία να βγεις, αν βγεις και είναι όλα κλειστά γιατί είναι ξερω γω Πέμπτη, και καταλήξεις σε πάρκινγκ διανυκτερεύοντος βενζινάδικου να τρως χοτ ντογκ σε ζελατίνα, θα πάθεις κατάθλιψη.

Καλά μη νομίζεις ότι η εικόνα στην ελληνική επαρχία, τολμώ να πω και στις περισσότερες συνοικίες της
Αθήνας διαφέρει από αυτό που περιγράφεις. Στην επαρχία, είναι σίγουρο ότι κλείνουν όλα στις 12 το
αργότερο τους χειμερινούς μήνες. Το καλοκαίρι μπορεί να κρατήσει η κίνηση μέχρι τις 1 αν ξεχαστεί
καμιά παρέα.
Στην Αθήνα πάλι υπάρχουν οι "κεντρικές" πιάτσες διασκέδασης. Αν πας στο Γκάζι, το βράδυ της Πέμπτης,
θα δεις κάποιο κόσμο. Ίσως όχι πολύ, αλλά θα υπάρχει. Τώρα άμα πας Πέμπτη βράδυ στο Βύρωνα π.χ,είναι
ερημιά και χάρος από κάποια στιγμή και μετά.. Μπορείς να δεις καφετέριες να δουλεύουν αλλά άδειες.
Τα σουβλατζίδικα κάνουν δουλειά αλλά μάλλον είναι το αντίστοιχο του παραδείγματος που αναφέρεις
με το χοτ ντογκ.

[under]

Ούτε εγω το θεωρώ σημαντικό κριτήριο για τη ποιότητα ζωής, απλώς ακούω/διαβάζω πολλούς( γενικά μιλάω) που
κρίνουν τη καθημερινότητα μίας πόλης/χώρας με βάση τη "διασκέδαση". Στη πράξη ο μέσος άνθρωπος έχει εκ των
πραγμάτων πολύ λίγες ευκαιρίες διασκέδασης στη ζωή του, για λόγους που είναι λίγο πολύ ευνόητοι.

Δεν έχει σημασία. Και μία φορά το χρόνο να σου έρθει η διάθεση και η ευκαιρία να βγεις, αν βγεις και είναι όλα κλειστά γιατί είναι ξερω γω Πέμπτη, και καταλήξεις σε πάρκινγκ διανυκτερεύοντος βενζινάδικου να τρως χοτ ντογκ σε ζελατίνα, θα πάθεις κατάθλιψη.

Καλά μη νομίζεις ότι η εικόνα στην ελληνική επαρχία, τολμώ να πω και στις περισσότερες συνοικίες της
Αθήνας διαφέρει από αυτό που περιγράφεις. Στην επαρχία, είναι σίγουρο ότι κλείνουν όλα στις 12 το
αργότερο τους χειμερινούς μήνες. Το καλοκαίρι μπορεί να κρατήσει η κίνηση μέχρι τις 1 αν ξεχαστεί
καμιά παρέα.
Στην Αθήνα πάλι υπάρχουν οι "κεντρικές" πιάτσες διασκέδασης. Αν πας στο Γκάζι, το βράδυ της Πέμπτης,
θα δεις κάποιο κόσμο. Ίσως όχι πολύ, αλλά θα υπάρχει. Τώρα άμα πας Πέμπτη βράδυ στο Βύρωνα π.χ,είναι
ερημιά και χάρος από κάποια στιγμή και μετά.. Μπορείς να δεις καφετέριες να δουλεύουν αλλά άδειες.
Τα σουβλατζίδικα κάνουν δουλειά αλλά μάλλον είναι το αντίστοιχο του παραδείγματος που αναφέρεις
με το χοτ ντογκ.

Εχεις ζησει στο εξωτερικο φιλε ;

[The Age of Aquarius]

Αν έφευγα από τις χώρες στις οποίες ζω και εργάζομαι θα διάλεγα κάτι από τα παρακάτω (με τυχαία σειρά και για διαφορετικούς λόγους). Χώρες που δεν έχω καν επισκεφθεί δεν τις αναφέρω ακόμη κι αν στο φαντασιακό μου θα θελα να ζήσω ένα διάστημα
1. Επιστροφή στις ΗΠΑ (μόνο ΒΑ πολιτείες όμως)
2. Γαλλόφωνος Καναδάς
3. Τουρκία
4. Φινλανδία
5. Σλοβακία

Bonus track 1: Η Κίνα τα σπάει. Δεν ταιριάζει στο μεγαλύτερο μέρος των Ευρωπαίων αλλά περισσότερο η γλώσσα είναι το ζήτημα παρά ο τρόπος ζωής. Το μόνο ανυπόφορο είναι η γαμημένη ατμοσφαιρική ρύπανση.

Bonus track 2: Αν είσαι στην 4 δεκαετία της ζωής σου και στα ντουζένια σου επαγγελματικά, η Σιγκαπούρη είναι εξαιρετική επιλογή. Βγαίνεις να πιεις ένα ποτό το βράδυ και τα θέματα συζήτησης είναι νέες ιδέες και πως να υλοποιηθούν. Απίστευτος δυναμισμός.

[hellegennes]

Καλά μη νομίζεις ότι η εικόνα στην ελληνική επαρχία, τολμώ να πω και στις περισσότερες συνοικίες της
Αθήνας διαφέρει από αυτό που περιγράφεις. Στην επαρχία, είναι σίγουρο ότι κλείνουν όλα στις 12 το
αργότερο τους χειμερινούς μήνες. Το καλοκαίρι μπορεί να κρατήσει η κίνηση μέχρι τις 1 αν ξεχαστεί
καμιά παρέα.

Ρε, συ. Άλλο στις 12 το βράδυ κι άλλο στις 6 το απόγευμα. Θυμάμαι το σοκ που έπαθα την πρώτη μου Κυριακή στην Αγγλία. Θέλαμε να φάμε κάπου έξω. Ήταν 9 το βράδυ. Και όπου πήγαμε μας είπαν ότι οι κουζίνες τους έχουν κλείσει. Στις 9 το βράδυ, Κυριακή. Και μιλάμε για φοιτητούπολη.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Καλά μη νομίζεις ότι η εικόνα στην ελληνική επαρχία, τολμώ να πω και στις περισσότερες συνοικίες της
Αθήνας διαφέρει από αυτό που περιγράφεις. Στην επαρχία, είναι σίγουρο ότι κλείνουν όλα στις 12 το
αργότερο τους χειμερινούς μήνες. Το καλοκαίρι μπορεί να κρατήσει η κίνηση μέχρι τις 1 αν ξεχαστεί
καμιά παρέα.

Ρε, συ. Άλλο στις 12 το βράδυ κι άλλο στις 6 το απόγευμα. Θυμάμαι το σοκ που έπαθα την πρώτη μου Κυριακή στην Αγγλία. Θέλαμε να φάμε κάπου έξω. Ήταν 9 το βράδυ. Και όπου πήγαμε μας είπαν ότι οι κουζίνες τους έχουν κλείσει. Στις 9 το βράδυ, Κυριακή. Και μιλάμε για φοιτητούπολη.

Τέτοιο παράδειγμα δεν υπάρχει στην Ελλάδα,σαφώς. Απλώς, δε συμφωνώ με το μύθο που λέει ότι η Ελλάδα
είναι ένα απέραντο νυχτερινό κέντρο και προσπαθώ να το τεκμηριώσω με τα παραπάνω σχόλια.
Επίσης, δε συμφωνώ με το επιχείρημα που λέει ότι η ύπαρξη ή η ανυπαρξία της εστίασης-διασκέδασης αποτελεί
σημαντικό κριτήριο για να μεταναστεύσεις σε μία πόλη/χώρα. Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να είμαι ειλικρινής αφού
η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι άνθρωπος που του αρέσει να βγαίνει εξώ αλλά και πάλι νομίζω, χώρις να θέλω να
κάνω προβολή του εαυτού μου στους άλλους, ότι είναι πρακτικά δύσκολο για ένα μέσο άνθρωπο να βγει έξω και
να διασκεδάσει. Οπότε θεωρώ κάποια κριτήρια όπως τα ΜΜΜ πιο σημαντικά για να "μετρήσουμε" τη ποιότητα ζωής
σε ένα μέρος. Τα ΜΜΜ στη τελική, θα τα χρησιμοποιήσεις για να πας στη δουλειά σου, το πρωί.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Δεν έχει σημασία. Και μία φορά το χρόνο να σου έρθει η διάθεση και η ευκαιρία να βγεις, αν βγεις και είναι όλα κλειστά γιατί είναι ξερω γω Πέμπτη, και καταλήξεις σε πάρκινγκ διανυκτερεύοντος βενζινάδικου να τρως χοτ ντογκ σε ζελατίνα, θα πάθεις κατάθλιψη.

Καλά μη νομίζεις ότι η εικόνα στην ελληνική επαρχία, τολμώ να πω και στις περισσότερες συνοικίες της
Αθήνας διαφέρει από αυτό που περιγράφεις. Στην επαρχία, είναι σίγουρο ότι κλείνουν όλα στις 12 το
αργότερο τους χειμερινούς μήνες. Το καλοκαίρι μπορεί να κρατήσει η κίνηση μέχρι τις 1 αν ξεχαστεί
καμιά παρέα.
Στην Αθήνα πάλι υπάρχουν οι "κεντρικές" πιάτσες διασκέδασης. Αν πας στο Γκάζι, το βράδυ της Πέμπτης,
θα δεις κάποιο κόσμο. Ίσως όχι πολύ, αλλά θα υπάρχει. Τώρα άμα πας Πέμπτη βράδυ στο Βύρωνα π.χ,είναι
ερημιά και χάρος από κάποια στιγμή και μετά.. Μπορείς να δεις καφετέριες να δουλεύουν αλλά άδειες.
Τα σουβλατζίδικα κάνουν δουλειά αλλά μάλλον είναι το αντίστοιχο του παραδείγματος που αναφέρεις
με το χοτ ντογκ.

Εχεις ζησει στο εξωτερικο φιλε ;

Ναι, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Σε παραπέμπω στην απάντηση που δίνω στο Hellegennes πιό πάνω.

[Chilloutbuddy]

Ούτε εγω το θεωρώ σημαντικό κριτήριο για τη ποιότητα ζωής, απλώς ακούω/διαβάζω πολλούς( γενικά μιλάω) που
κρίνουν τη καθημερινότητα μίας πόλης/χώρας με βάση τη "διασκέδαση". Στη πράξη ο μέσος άνθρωπος έχει εκ των
πραγμάτων πολύ λίγες ευκαιρίες διασκέδασης στη ζωή του, για λόγους που είναι λίγο πολύ ευνόητοι.

Δεν έχει σημασία. Και μία φορά το χρόνο να σου έρθει η διάθεση και η ευκαιρία να βγεις, αν βγεις και είναι όλα κλειστά γιατί είναι ξερω γω Πέμπτη, και καταλήξεις σε πάρκινγκ διανυκτερεύοντος βενζινάδικου να τρως χοτ ντογκ σε ζελατίνα, θα πάθεις κατάθλιψη.

Καλά μη νομίζεις ότι η εικόνα στην ελληνική επαρχία, τολμώ να πω και στις περισσότερες συνοικίες της
Αθήνας διαφέρει από αυτό που περιγράφεις. Στην επαρχία, είναι σίγουρο ότι κλείνουν όλα στις 12 το
αργότερο τους χειμερινούς μήνες. Το καλοκαίρι μπορεί να κρατήσει η κίνηση μέχρι τις 1 αν ξεχαστεί
καμιά παρέα.

Όχι, όχι, δε με κατάλαβες LOL
Ποιές 12 και ποιές μία; κλειστά λέμε απ'το μεσημέρι, μόλις τελειώσουν οι καφέδες και τα λαντς για τους εργαζόμενους. Λουκέτο.
Ολόκληρα προάστεια με εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο να μην έχεις να πιείς έναν καφέ.
Η ιστορία που σου λέω με το διανυκτερεύον βενζινάδικο και το χοτ ντογκ στη ζελατίνα είναι πραγματική.

[Chilloutbuddy]

Καλά μη νομίζεις ότι η εικόνα στην ελληνική επαρχία, τολμώ να πω και στις περισσότερες συνοικίες της
Αθήνας διαφέρει από αυτό που περιγράφεις. Στην επαρχία, είναι σίγουρο ότι κλείνουν όλα στις 12 το
αργότερο τους χειμερινούς μήνες. Το καλοκαίρι μπορεί να κρατήσει η κίνηση μέχρι τις 1 αν ξεχαστεί
καμιά παρέα.

Ρε, συ. Άλλο στις 12 το βράδυ κι άλλο στις 6 το απόγευμα. Θυμάμαι το σοκ που έπαθα την πρώτη μου Κυριακή στην Αγγλία. Θέλαμε να φάμε κάπου έξω. Ήταν 9 το βράδυ. Και όπου πήγαμε μας είπαν ότι οι κουζίνες τους έχουν κλείσει. Στις 9 το βράδυ, Κυριακή. Και μιλάμε για φοιτητούπολη.

Kυριακή βράδυ, και βρήκες άνθρωπο να σου μιλήσει; μην παραπονιέσαι καθόλου.

[nowhere]

άνθρωπος?που να βρεθεί άνθρωπος.στοιχειό ήταν [μπήκα στο κλίμα ]

[hellegennes]

Καλά μη νομίζεις ότι η εικόνα στην ελληνική επαρχία, τολμώ να πω και στις περισσότερες συνοικίες της
Αθήνας διαφέρει από αυτό που περιγράφεις. Στην επαρχία, είναι σίγουρο ότι κλείνουν όλα στις 12 το
αργότερο τους χειμερινούς μήνες. Το καλοκαίρι μπορεί να κρατήσει η κίνηση μέχρι τις 1 αν ξεχαστεί
καμιά παρέα.

Ρε, συ. Άλλο στις 12 το βράδυ κι άλλο στις 6 το απόγευμα. Θυμάμαι το σοκ που έπαθα την πρώτη μου Κυριακή στην Αγγλία. Θέλαμε να φάμε κάπου έξω. Ήταν 9 το βράδυ. Και όπου πήγαμε μας είπαν ότι οι κουζίνες τους έχουν κλείσει. Στις 9 το βράδυ, Κυριακή. Και μιλάμε για φοιτητούπολη.

Kυριακή βράδυ, και βρήκες άνθρωπο να σου μιλήσει; μην παραπονιέσαι καθόλου.

Είπα, μιλάω για φοιτητούπολη (το 1/5 του πληθυσμού).

[Chilloutbuddy]

Ρε, συ. Άλλο στις 12 το βράδυ κι άλλο στις 6 το απόγευμα. Θυμάμαι το σοκ που έπαθα την πρώτη μου Κυριακή στην Αγγλία. Θέλαμε να φάμε κάπου έξω. Ήταν 9 το βράδυ. Και όπου πήγαμε μας είπαν ότι οι κουζίνες τους έχουν κλείσει. Στις 9 το βράδυ, Κυριακή. Και μιλάμε για φοιτητούπολη.

Kυριακή βράδυ, και βρήκες άνθρωπο να σου μιλήσει; μην παραπονιέσαι καθόλου.

Είπα, μιλάω για φοιτητούπολη (το 1/5 του πληθυσμού).

ναι