Nam, μιας και σε βλέπω μέσα, ήθελα να σου πω σε αυτό το νήμα οτι υπήρξε μια χώρα που έβγαλε η αστική της δημοκρατία με ελεύθερες εκλογές σοσιαλιστικό κόμμα και αυτό ήταν η Χιλή με τον Αλλιέντε ο οποίος ηγούνταν ενος συνασπισμού που είχε μέσα του το αντίστοιχο ΚΚΕ μέχρι και Τροτσκιστές. Οι δηλώσεις του Αλλιέντε για τα σχέδια του για την οικονομία ήταν τα εξής:Namrail έγραψε: ↑23 Φεβ 2020, 16:05Φυσικά και είχαν τις ίδιες εικόνες και παραστάσεις. Οι επαναστάσεις δεν γίνονται καθόλου ευκολα, τα συστήματα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανατραπούν. Και όταν αυτό συμβαίνει , λαμβάνει χώρα σε μια ρωγμή του χωροχρόνου, όπου πρέπει να εκπληρώνονται αρκετά κριτήρια.
Πρώτον, να υπάρχει επαναστατική κατασταση, δλδ η διαχείριση του καπιταλισμού να έχει βυθιστεί εντελώς μέσα στα αδιέξοδα της και να έχει διαρρήξει έναν έναν, όλους τους δεσμούς εμπιστοσύνης που έχουν διαμορφωθεί δια μέσου των αιώνων με τα κοινωνικά στρώματα. Αυτό συμβαίνει σε καταστάσεις όπως ακραίοι πολεμοι, πχ στο β παγκόσμιο. Μόνο σε τέτοιες καταστάσεις φτάνει ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας να αντιληφθεί (και αν αντιληφθεί) ότι ο καπιταλισμός είναι αδιέξοδος.
Δυστυχώς η ευτυχώς, ο καπιταλισμός είναι δομημένος έτσι ώστε να φτιάχνει συνέχεια τέτοιες ακραίες καταστάσεις.
Έπειτα πρέπει να υπάρχει επαναστατικό κόμμα με μπροσταρη την πρωτοπορία της εργατικής τάξης ώστε να οδηγήσει την επαναστατική κατάσταση σε επανάσταση. Αυτό είναι επίσης ένα εξαιρετικά δύσκολο βήμα. Πχ το 44 στην Ελλάδα υπήρχε επαναστατική κατάσταση αλλά το τότε ΚΚΕ είχε λάθος στρατηγική και δεν μπόρεσε να οδηγήσει την κοινωνία προς το σοσιαλιστικό άλμα.
Και άλλα τώρα, δεν έχει νόημα να γράφω ΜΛ σεντόνια. Ο καπιταλισμός έχει δημιουργήσει τόσο βαθιές ρίζες με τις κοινωνίες που για να σπάσουν αυτές απαιτούνται κοσμογονικές και συνήθως καταστροφικές καταστάσεις.
Που όμως ακριβώς επειδή ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που οδηγείται δομικά στο σφάλμα, πάντα θα δημιουργεί. Βασικά, αν μπορούσε και να μην δημιουργεί τέτοιες καταστάσεις, τότε δεν θα υπήρχε και ανάγκη ανατροπής του.
Αυτά τα πίστευαν κάποιοι που πόνταραν σε αειφόρο ανάπτυξη και άλλα τέτοια γραφικά και.μαλισυα είχαν γράψει και για το τέλος της ιστορίας. Τόσα ηξερσν τόσα έγραφαν.
«Θριαμβεύσαμε με αποστολή μας να ανατρέψουμε οριστικά την ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση, να τελειώνουμε με τα μονοπώλια, να πραγματοποιήσουμε μια βαθιά, άξια του ονόματός της αγροτική μεταρρύθμιση, να ελέγξουμε το ισοζύγιο των εισαγωγών και των εξαγωγών και, επιτέλους, να εθνικοποιήσουμε τις τράπεζες. Αυτοί είναι οι πυλώνες οι οποίοι θα στηρίξουν την πρόοδο της Χιλής, δημιουργώντας το κοινωνικό κεφάλαιο που θα επιτρέψει την ενίσχυση της ανάπτυξής μας»
Ενώ το πρόγραμμα του ήταν αυτό:
Όπως αναφέρει ο Δημήτρης Καλτσώνης σε άρθρο του το 2000 στην ΚΟΜΕΠ (“Κομμουνιστική Επιθεώρηση”), η Λαϊκή Ενότητα έθετε ως προς το πολιτικό ζήτημα δύο στόχους: α) να διαφυλάξει και να επεκτείνει τις δημοκρατικές κατακτήσεις των εργαζομένων, β) «να μεταβάλει τους ισχύοντες θεσμούς, εγκαθιδρύοντας ένα νέο κράτος όπου η εργατική τάξη και γενικά ο λαός θα ασκεί την πραγματική εξουσία».
Ενώ απο τη Wiki έχουμε;
Ο Σαλβαδόρ Αλιέντε (Salvador Guillermo Allende Gossens, 26 Ιουνίου 1908 - 11 Σεπτεμβρίου 1973) ήταν Χιλιανός ιατρός και πολιτικός, γνωστός ως ο πρώτος μαρξιστής που έγινε πρόεδρος χώρας μέσω ανοικτών εκλογών.
Επομένως έχει υπάρξει ιστορικά ένα τέτοιο αποτέλεσμα, φυσικά δεν το γούσταραν οι καπιταλιστές και ξέρουμε την συνέχεια. Επίσης αποδεικνύει αυτό που έλεγα και πριν, οτι η Δημοκρατία έχει αβέβαια αποτελέσματα και όλα είναι πιθανά (αν θα ανατραπούν εκ των υστέρων είναι άλλο θέμα) καθώς και οτι οι καπιταλιστές δεν ελέγχουν πλήρως τα πράγματα μέσω της Δημοκρατίας. Εδώ γελάμε με κάποιους συμπατριώτες μας που ισχυρίζονται συνωμοσιολογικές πολιτικές.
Θεωρητικά ναι! Συνεχίζω να ισχυρίζομαι οτι είναι πολύ πιθανό να βγει ένα κόμμα σαν το ΚΚΕ απο Δημοκρατικές εκλογές.