Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Πεζογραφία, ποίηση, γλώσσα και γραπτός λόγος, βιβλία
Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 30 Δεκ 2019, 10:32

Καὶ ἐπειδὴ δὲν θέλω νὰ ἔχω ἀνοιγμένα πολλὰ νήματα δικά μου,
ἐδῶ, ποὺ ὁ τῖτλος τὰ λέει ὅλα γιὰ μένα,
θὰ μεταφέρω καὶ ὅλα μου τὰ λογοτεχνικὰ κείμενα,
φυσικὰ καὶ τὶς περισσότερες Κλινοσοφιστεῖες.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Κλινοσοφιστεῖες.

γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Κάπου, κάπως, πᾶντα ὁ ἔρωτας.

[3η δημοσίευση, ἀπὸ 1η σὲ «Ἀνοχύρωτη Πόλη», τεῦχος 26, 3 Ἰανουαρίου 2008].

..............................................καὶ ξάπλωσα γυμνούλης, μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:

Φιλαρμονικῆς καὶ Φιλελλήνων 2. Καλῶς τὸ ἐννοήσατε: γωνία εἶναι. Μὲ φιλία στὴν ἁρμονία. Λέξη ἑλληνικὴ καὶ παγκόσμια.
Φιλία γιὰ τοὺς Ἕλληνες. Ἄλλη μία ἀποκλειστικότης.
Καὶ μὲ ποιά φόρτιση ἑνώνονται οἱ δύο δρόμοι, αὐτὲς οἱ δύο ὁδοί! Στὴν Κέρκυρα, μωρὲ κουζουλέ...! Μὲ τὶς 18 φιλαρμονικές
της.
Στὸν τέταρτο ὄροφο, ἐκεῖ ποὺ θἄπρεπε νὰ κοιτάξει ὁ Γρηγόριος Ξενόπουλος, νὰ εἴχαμε τὴν τοπικὴ «Στέλλα Βιολάντη», Ἐν-
νοῶ, θεὸς σ'χωρέστην, τὴν Θεοδώρα Μωραΐτη. Ὄχι, δὲν εἶταν ἐκεῖ τὸ σπίτι της. Ἐκεῖ ἔμενε ὁ ἔρωτάς της.
Στὸν τέταρτο ὄροφο, ἄνοιγε τὰ παράθυρά της ἡ κοντέσσα Κωστάντζα καὶ χαιρετοῦσε τὸν Ἅγιο Σπυρίδωνα, ποὺ τὸν ἔβλεπε
πᾶντα προφίλ. Θὰ μποροῦσε νὰ ἔδενε σκοινὶ ἀπὸ τὸ παράθυρό της ὥς τὸ καμπαναριό, ν' ἁπλώνει τὰ ροῦχα της. Θὰ τῆς τὴν
ἔκανε τὴ χάρη ὁ Ἅγιος, θρήσκα ἀληθινὴ ἤτανε.
Ὡστόσο, ἕνας ἔρωτας ἤ σατανὰς μπῆκε στὴ μέση καὶ μ' ἕνα σκουριασμένο ψαλίδι ἔκοψε δεσμοὺς μιᾶς ὁλόκληρης ζωῆς.
Ὁ γυιός της, ὁ νεαρὸς Σπυρίδων, τόλμησε καὶ ἐρωτεύτηκε τὴν πρώτη του ἐξαδέλφη - τὴν Θεοδώρα. Δἒν ἤξερε ποιάν ἐρωτεύ-
τηκε ἀλλὰ πάντως ἐκείνην. Ἀλλὰ κι' αὐτή, κοῖτα ποιόν βρῆκε κι' ἀγάπησε! Αὐτὸν ποὺ δὲν ἤξερε ποιός ἦταν.
Ἡ σινιόρα Μωραΐτη καὶ ὁ νεαρὸς κόμης Λὸ Σκόκκο...τοὺς πῆρε καὶ τοὺς σήκωσε. Αὐτὴ φταίει! Ὄχι, αὐτὸς φταίει! Λάθος, αὐ-
τή! Οἱ κοπέλλες τοὺ 1925 ποὺ κατεβαίνουν ἀπὸ τὸ Κανόνι στὴν Σπιανάδα, πατρός τε καὶ μητρὸς συνοδευόντων, βλέπουν μό-
νον κάτω, μὴ σκοντάψουν καὶ στρέφουν μόνον πρὸς τὴν καμπάνα ποὺ χτυπᾶ, νὰ κάνουν τὸν σταυρό τους. Τὰ ἀγόρια ἀπαγο-
ρεύονται διὰ ξεμαλλιάσματος. Σιὸρ Βιολάντης τοὺς χρειάζεται.
Ποῦ τὴν βρῆκε; Ποῦ, πῶς, πότε τὰ κατάφερε καὶ τὸν βρῆκε κτλ. κτλ., νὰ σᾶς τὰ ποῦν οἱ κουτσομπόλες, ὄχι ἐγώ. Δὲν εἰδικεύ-
ομαι ἐγὼ νὰ ἐξευτελίζω τοὺς ἔρωτες γιὰ χατῆρι τῆς προστυχιᾶς σας. Εὐτυχῶς, ἡ Θεοδώρα δὲν ἔγινε «φαρμακωμένη»
τοῦ Διονυσίου Σολωμοῦ. Τὴν εὐχαριστῶ ποὺ πρωτοφίλησε τὸν πατέρα μου. Οἰκογενειακοὶ ἐχθροὶ οἱ γονεῖς. Κοντὸς ψαλμός,
τὴν γαμήσανε κι' οἱ δυό τους τὴ ζωή τους. Ἐκείνη ἔμεινε ἀνύπαντρη. Τὴν γνώρισα τὸ 1965, μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Πίπη. Ἐκεῖ-
νος, σὰν εἶδε τὰ τὰ μαχαίρια, φοβήθηκε προφητικὰ τὸν «Ματωμένο Γάμο» τοῦ Λόρκα, ποὺ ἐστερεῖτο φυσικὰ καὶ τῆς μουσικῆς
τοῦ Χατζιδάκι (νά, πάλι, ἡ ἁρμονία...), ἄφησε σύξυλο τὸν δάσκαλό του ζωγράφο, ποὺ τὸν ἀνέλαβε ἀπὀ ἑπτὰ χρονῶν, καί,
περιφρονῶντας Ποντικονῆσι, Ἀχίλλειον καὶ δὲν ξέρω κι' ἄν πρόλαβε νὰ ἀνάψει κανένα κερὶ στὸν Ἅγιο (ἐγώ, γιὰ ἄπιστο τὸν
εἶχα), μἀννα νὰ τοῦ φωνάζει ἀπὸ τὸ παράθυρο: «- Πίπη!... Πίπη, ποῦ πᾶς;... » καί, Μαντόνα Σάντα! Μπῆκε στὸ καράβι πὲρ
ἀντάρε ἴν Ἀτένε. Γιὰ πᾶντα, σέτσα ριτόρνο.

2007. Θεέ μου, ὕστερ' ἀπὸ τόσους ἔρωτες, ἀκόμα ζῶ! Χωρὶς ἔρωτα. Καί, Σεπτέμβρη μήνα, ἀνιχνεύω τὰ φαντάσματα.
Φιλαρμονικῆς καὶ Φιλελλήνων 2, γωνία δηλαδή. Ἀνεβαίνω στὸν τέταρτο ὄροφο. Στὴν πόρτα διαβάζω: Εὐάγγελος Δερπέγκολ-
λα
. Βγαίνει μιὰ κυρία κάπως μεγάλη. Ἡ πόρτα ἐλάχιστα ἀνοιχτή. Ὁ παππούς, ὁ Τζιοβάννο-Μαρία, ἴσως κοιμᾶται...ἴσως
τραγουδάει Φίγκαρο στὸν ὗπνο του.
- .... Ὁρῖστε, τί θέλετε;
Θὰ ἦταν ἀνόητο νὰ μὴν ἔχασκε τὸ στόμα της, ὅταν μὲ ἄκουσε νὰ λέω:
- Ἦρθα, κυρία μου, νὰ κλάψω. Ἐδῶ γεννήθηκε ὁ πατέρας μου. Καὶ ἐρωτεύτηκε. Ἀφῆστε με νὰ κοιτάξω λίγο μέσα καὶ νὰ κλά-
ψω. Σᾶς εὐχαριστῶ. Μὴ φοβᾶστε, δὲν εἶμαι κακός. Ἐπικίνδυνο εἶναι τὸ νὰ μὴν κλαῖς.
Καὶ σωριάστηκα.

Υ.Γ. Κανένας ἔρωτας δὲν παθαίνει πρὶν ἀπὸ μᾶς.

..................................................μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ἡ νέα αὐτὴ δημοσίευσις,
ἀφιερώνεται στὸν Κερκυραῖο συγγραφέα Δημήτρη Κονιδάρη,
μὲ πολλὴ ἐκτίμηση γιὰ τὸ ἔργο ποῦ προσφέρει
καὶ στὸ Μουσεῖο Σολωμοῦ.

* * *
Εικόνα * Οἱ θεῖοι μου (ἀδέλφια) Μωραΐτες. Καθιστὴ ἡ Θεοδώρα.
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
The Rebel
Δημοσιεύσεις: 28702
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:18
Phorum.gr user: Wild Rebel

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από The Rebel » 09 Ιαν 2020, 20:43

26 Νοεμβρίου, 2019
Τα 147 Δελφικά Παραγγέλματα:
Η κληρονομιά των Αρχαίων Ελλήνων που όλοι πρέπει να γνωρίζουμε.


Εικόνα

Τα Δελφικά Παραγγέλματα είναι οι σοφές εντολές που άφησαν στους Έλληνες οι σοφοί της Αρχαίας Ελλάδας. Μια πολύτιμη κληρονομιά γνώσης και σοφίας για τις επερχόμενες γενεές.

Οι αρχαίοι Έλληνες ιερείς δεν έδιναν συμβουλές ούτε άκουγαν τις εξομολογήσεις των πιστών, αλλά ασχολούνταν μόνο με την τέλεση των θυσιών και των άλλων ιεροτελεστιών.

Η ηθική εκπαίδευση και καθοδήγηση των πολιτών ξεκινούσε μεν από τους παιδαγωγούς και παιδοτρίβες της νεαρής ηλικίας, αλλά συνεχιζόταν αργότερα στα μαντεία, τα οποία, εκτός από τις χρησμοδοτήσεις τους για τα μελλούμενα και τις θελήσεις των θεών, έδιναν και ένα πλήθος ηθικών παραγγελμάτων και προτροπών συμβουλευτικού χαρακτήρα για τα προβλήματα της καθημερινής ζωής.

Περίαπτη θέση βέβαια, κατείχε σε όλα αυτά ,το διάσημο σε όλο τον κόσμο Μαντείο των Δελφών, του οποίου τα ομώνυμα ηθικά παραγγέλματα είχαν καταγραφεί στους τοίχους του Προνάου του Ναού του Απόλλωνος,στο υπέρθυρο ή ακόμα και σε διάφορες στήλες που είχαν τοποθετηθεί περιμετρικά στις πλευρές του ναού.

Τα 147 Δελφικά Παραγγέλματα ή Πυθίας Γράμματα, ήταν λιτά αποφθέγματα ελαχίστων λέξεων και ανήκαν στους 7 σοφούς της αρχαιότητας:

Τον Θαλή τον Μιλήσιο, τον Πιττακό τον Μυτιληναίο, τον Βία τον Πρηνεύ, τον Σόλωνα τον Αθηναίο, τον Κλεόβουλο τον Ρόδιο, τον Περίανδρο τον Κορίνθιο και τον Χίλωνα τον Λακεδαιμόνιο.

Στο αέτωμα του ναού δέσποζαν τα τρία σπουδαιότερα Δελφικά Παραγγέλματα, τα οποία εύκολα μπορούσε να διακρίνει ο πλησιάζων επισκέπτης:

Εικόνα

•Κάτω αριστερά το ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ (να γνωρίσεις τον εαυτό σου).

•Κάτω δεξιά το ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ (να κάνεις τα πάντα με μέτρο, αποφεύγοντας την υπερβολή).

•Ανάμεσά τους, στη κορυφή, το περίφημο «ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ Ε»ΕΙ), για το οποίο ο ιερέας των Δελφών Πλούταρχος έγραψε ολόκληρη πραγματεία («Περί τού έν Δελφοίς Ε»), προσπαθώντας να ερμηνεύσει την απωλεσθείσα σημασία του.

Ο θαυμασμός των αρχαίων Ελλήνων για τα ανηρτημένα αυτά αποφθέγματα στο Μαντείο των Δελφών ήταν τόσο μεγάλος, ώστε ο λυρικός ποιητής Πίνδαρος (522 π.Χ.) θεωρούσε τους επτά σοφούς, γιους του Ήλιου, που με την ακτινοβολία τους φώτιζαν και καθοδηγούσαν τον άνθρωπο στην οδό της αρετής. Αυτά τα σοφά παραγγέλματα χρησιμοποιήθηκαν στην συνέχεια και απο άλλους λαούς ,που τα παρουσίασαν σαν “θρησκευτικές εντολές”.

Σας παραθέτουμε τα παραγγέλματα αυτά, όπως οι επισκέπτες της αρχαιότητας αντίκριζαν στους Δελφούς.



“Εν δέ τώ προνάω τά έν Δελφοίς γεγραμμένα, έστιν ώφελήματα άνθρώποις” Παυσανίας

Έπου θεώ. Ακολούθα τον θεό.

Νόμω πείθου. Να πειθαρχείς στο Νόμο.

Θεούς σέβου. Να σέβεσαι τους θεούς.

Γονείς αίδου. Να σέβεσαι τους γονείς σου.

Ηττώ υπέρ δικαίου. Να καταβάλεσαι για το δίκαιο.

Γνώθι μαθών. Γνώρισε αφού μάθεις.

Ακούσας νόει. Κατανόησε αφού ακούσεις.

Σαυτόν ίσθι. Γνώρισε τον εαυτό σου.

Εστίαν τίμα. Να τιμάς την εστία σου.

Άρχε σεαυτού. Να κυριαρχείς τον εαυτό σου.

Φίλους βοήθει. Να βοηθάς τους φίλους.

Θυμού κράτε. Να συγκρατείς το θυμό σου.

Όρκω μη χρω. Να μην ορκίζεσαι.

Φιλίαν αγάπα. Να αγαπάς τη φιλία.

Παιδείας αντέχου. Να προσηλώνεσαι στην εκπαίδευσή σου.

Σοφίαν ζήτει. Να αναζητάς τη σοφία.

Ψέγε μηδένα. Να μην κατηγορείς κανένα.

Επαίνει αρετήν. Να επαινείς την αρετή.

Πράττε δίκαια. Να πράττεις δίκαια.

Φίλοις ευνόει. Να ευνοείς τους φίλους.

Εχθρούς αμύνου. Να προφυλάσσεσαι από τους εχθρούς.

Ευγένειαν άσκει. Να είσαι ευγενής.

Κακίας απέχου. Να απέχεις από την κακία.

Εύφημος ίσθι. Να έχεις καλή φήμη.

Άκουε πάντα. Να ακούς τα πάντα.

Μηδέν άγαν. Να μην υπερβάλλεις.

Χρόνου φείδου. Να μη σπαταλάς το χρόνο.

Ύβριν μίσει. Να μισείς την ύβρη.

Ικέτας αίδου. Να σέβεσαι τους ικέτες.

Υιούς παίδευε. Να εκπαιδεύεις τους γιους σου.

Έχων χαρίζου. Όταν έχεις, να χαρίζεις.

Δόλον φοβού. Να φοβάσαι το δόλο.

Ευλόγει πάντας. Να λες καλά λόγια για όλους.

Φιλόσοφος γίνου. Να γίνεις φιλόσοφος.

Όσια κρίνε. Να κρίνεις τα όσια.

Γνους πράττε. Να πράττεις με επίγνωση.

Φόνου απέχου. Να μη φονεύεις.

Σοφοίς χρω. Να συναναστρέφεσαι με σοφούς.

Ήθος δοκίμαζε. Να επιδοκιμάζεις το ήθος.

Υφορώ μηδένα. Να μην είσαι καχύποπτος.

Τέχνη χρω. Να ασκείς την Τέχνη.

Ευεργεσίας τίμα. Να τιμάς τις ευεργεσίες.

Φθόνει μηδενί. Να μη φθονείς κανένα.

Ελπίδα αίνει. Να δοξάζεις την ελπίδα.

Διαβολήν μίσει. Να μισείς τη διαβολή.

Δικαίως κτω. Να αποκτάς δίκαια.

Αγαθούς τίμα. Να τιμάς τους αγαθούς.

Αισχύνην σέβου. Να σέβεσαι την εντροπή.

Ευτυχίαν εύχου. Να εύχεσαι ευτυχία.

Εργάσου κτητά. Να κοπιάζεις για πράγματα άξια κτήσης.

Έριν μίσει. Να μισείς την έριδα.

Όνειδος έχθαιρε. Να εχθρεύεσαι τον χλευασμό.

Γλώσσαν ίσχε. Να συγκρατείς τη γλώσσα σου.

Ύβριν αμύνου. Να προφυλάσσεσαι από την ύβρη.

Κρίνε δίκαια. Να κρίνεις δίκαια.

Λέγε ειδώς. Να λες γνωρίζοντας.

Βίας μη έχου. Να μην έχεις βία.

Ομίλει πράως. Να ομιλείς με πραότητα.

Φιλοφρόνει πάσιν. Να είσαι φιλικός με όλους.

Γλώττης άρχε. Να κυριαρχείς τη γλώσσα σου.

Σεαυτόν ευ ποίει. Να ευεργετείς τον εαυτό σου.

Ευπροσήγορος γίνου. Να είσαι ευπροσήγορος.

Αποκρίνου εν καιρώ. Να αποκρίνεσαι στον κατάλληλο καιρό.

Πόνει μετά δικαίου. Να κοπιάζεις δίκαια.

Πράττε αμετανοήτως. Να πράττεις με σιγουριά.

Αμαρτάνων μετανόει. Όταν σφάλλεις, να μετανοείς.

Οφθαλμού κράτει. Να κυριαρχείς των οφθαλμών σου.

Βουλεύου χρήσιμα. Να σκέπτεσαι τα χρήσιμα.

Φιλίαν φύλασσε. Να φυλάττεις τη φιλία.

Ευγνώμων γίνου. Να είσαι ευγνώμων.

Ομόνοιαν δίωκε. Να επιδιώκεις την ομόνοια.

Άρρητα μη λέγε. Να μην λες τα άρρητα.

Έχθρας διάλυε. Να διαλύεις τις έχθρες.

Γήρας προσδέχου. Να αποδέχεσαι το γήρας.

Επί ρώμη μη καυχώ. Να μην καυχιέσαι για τη δύναμή σου.

Ευφημίαν άσκει. Να επιδιώκεις καλή φήμη.

Απέχθειαν φεύγε. Να αποφεύγεις την απέχθεια.

Πλούτει δικαίως. Να πλουτίζεις δίκαια.

Κακίαν μίσει. Να μισείς την κακία.

Μανθάνων μη κάμνε. Να μην κουράζεσαι να μαθαίνεις.

Ους τρέφεις αγάπα. Να αγαπάς αυτούς που τρέφεις.

Απόντι μη μάχου. Να μην μάχεσαι αυτόν που είναι απών.

Πρεσβύτερον αιδού. Να σέβεσαι τους μεγαλύτερους.

Νεώτερον δίδασκε. Να διδάσκεις τους νεότερους.

Πλούτω απόστει. Να αποστασιοποιείσαι από τον πλούτο.

Σεαυτόν αιδού. Να σέβεσαι τον εαυτό σου.

Μη άρχε υβρίζων. Να μην κυριαρχείς με αλαζονεία.

Προγόνους στεφάνου. Να στεφανώνεις τους προγόνους σου.

Θνήσκε υπέρ πατρίδος. Να πεθάνεις για την πατρίδα σου.

Επί νεκρώ μη γέλα. Να μην περιγελάς τους νεκρούς.

Ατυχούντι συνάχθου. Να συμπάσχεις με το δυστυχή.

Τύχη μη πίστευε. Να μην πιστεύεις την τύχη.

Τελεύτα άλυπος. Να πεθαίνεις χωρίς λύπη.


Εικόνα
Δήμος Δελφών
https://parosnews.net/2019/11/26/%CF%84 ... %BC%CE%B9/

Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 13 Ιαν 2020, 09:57

~
Κλινοσοφιστεῖες
~
Εικόνα<------ Ὁ ἀποξυόμενος.

Γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Πέντε ἔρωτες, δέκα κανόνες καὶ ἆλλα παρόμοια!...
~
----------------------------------------------------------καὶ ξάπλωσα γυμνούλης, μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:

Ἐν ἀρχῇ ἦταν ὁ μπαμπάς μου καὶ ἡ μαμά μου. Ἐν μιᾷ ριξιᾷ, συνελλήφθην ἐγώ. Ἐγεννήθην σχεδὸν μετακατοχικός,
26 Αὐγούστου 1944.
Καὶ ὁ Θεὸς μὲ ἐσιχάθη. Συνάμα ὅμως μοῦ έπέτρεψε (μὲ πρόσταξε διὰ τὴν ἀκρίβειαν) νὰ σιχαθῶ καὶ ἐγὼ κάτι - ὅ,τι
ἐγούσταρα - γιὰ νὰ ξέρω ἐνσυνειδήτως, ἔτσι, τί θὰ πεῖ «βδελύσσομαι» καὶ νὰ ἀναλογισθῶ, διὰ τὴν σωτηρίαν τῆς ψυ-
χῆς μου, τὴν δίκαιην ἀπέχθεια τοῦ Παναγάθου γιὰ μένα τὸν ἐξελιχθέντα σὲ ὑπὲρ-ἁμαρτωλό, ποὺ ἐπέζησα τῶν κατο-
χικῶν φυματιώσεων ἀπὸ διαβολοκὴν τύχη.
Ἄκου νὰ σιχαθῶ ὅ,τι γουστάρω! Ἀλλά...στὸν Ὕψιστον: ὑπακοή. Ἐγώ, ποὺ δὲν σκύβω τὸ κεφάλι.
Προθεσμία νὰ ἀποφασίσω: 30 δεύτερα, ὥσπου νὰ μπήξω τὸ πρῶτο μου κλάμα. Οὔτε κεραυνὸς τοῦ Δία δὲν θὰ προλά-
βαινε. Γιατί, μπορεῖ στὴν σκέψη νὰ εἶμαι σαΐνι (καὶ λίγο λέω), ἀλλά, ἐν προκειμένῳ, δοκιμάστηκα σφόδρα. Τοὐλάχι-
στον νὰ μοῦ παραχωροῦσε 45 δεύτερα...Τί νὰ πρωτοσιχαθῶ στὴν σιχαμερὴν Ἀθήνα, ποὺ μᾶς κληροδότησε μὲν ὁ Πε-
ρικλὴς, τὴν ἀλλοίωσε δὲ ὁ Παῦλος, τέλος τὴν ἀπαυτώσανε οἱ νεο-Ἕλληνες; Μπρὸς γκρεμὸς (σκυλάδικα) καὶ πίσω ρέ-
μα (ἀλλοδαπάδικα). Πόλις ἐσχάτης ὑποστάθμης. Προσέτρεξεν ἀρωγὸς τὸ ἅγιον πνεῦμα τῆς αὐτοσυντήρησης καὶ τὸ ἔ-
ριξα στὸ ἄ-μπὲ-μπὰ-μπλόμ. Καὶ «βγῆκε» ἡ ὁδὸς Ἁγίου Κωνσταντίνου τὴν Κυριακή (ὅ,τι ἀπ' ὅ,τι σιχαίνομαι πιὸ πολύ).
Ντάν, πάνω στὰ 30 δεύτερα, σὰν καμπάνα σᾶς λέω!... Ξεφούρνισα τὴν ἀπόφασή μου καὶ κέρδισα.
Ὁ Θεὸς ἔμεινε μετέωρος, μεταξὺ ἱκανοποιήσεως (ποὺ Τὸν ὑπάκουσα) καὶ δυσαρεσκείας. Δὲν ἤθελε δὰ ἀνάμιξην ἁγίων
πρωὶ-πρωὶ μὲ τὴν δροσούλαν - τότε ποὺ ἐγείρεται καὶ τὸ κλινοσοφιστεῖν. Σάστισε, τοῦ ἔπεσε τὸ τσιγάρο καὶ τὸ πάτησα.
Ποιό ὑπῆρξε τὸ σκεπτικόν μου; Πρὶν σᾶς τὸ ἐκθέσω, ὀφείλω νὰ ὁμολογήσω ὅτι δὲν ἦταν ἕτοιμη προφητικὴ ἀπάντηση,
ὅπως δὲν ἦταν λίγα καὶ τὰ κιλὰ ἱδρῶτος τῆς ἀγωνίας μου. Ἀλλά, νά: ἔδειξα πάλι ἀντάξιος τοῦ «καθ' ὁμοίωσιν», ποὺ
πᾶ νὰ πεῖ: ταχεία σκέψις ἀποτελεσματική ἔστω καὶ ὀλεθρία.
Ἄχ! Ἐπὶ τῆς ἐν λόγῳ ὁδοῦ, ἔχει στηθεῖ τὸ Ἐθνικὸν Θέατρον, ὅπου, μὲ θεῖον ρίγος, πρωτο-εἶδα τὴν Κατίνα Παξινοῦ ὡς
Μπερνάρντα Ἄλμπα καὶ ἔπαθα. Ἐκεῖ ἔνιωσα χιλιάδες ἠθοποιονειροφαντασίες. Ἐκεῖ πρωτοπάτησα σανίδι...Ἐκεῖ ἔξω,
μέχρις ἐσχάτως, ἐπὶ χρόνια, ἔδινα τὰ ραντεβού μου μὲ τὸ κομπλεξικὸ φίδι, ποὺ νόμιζα πὼς μ' ἀγαποῦσε, ὥσπου ἔλαβα
τρανὴν μαρτυρίαν κέρατος. Πιὸ τρανὴ δὲν γινόταν. Ἐπιστημονικῶς τεκμηριωμένην.
Βέβαια, τώρα ποὺ ἡ ὁδὸς ἁλώθηκε ἀπὸ τὴν μιζέρια τῶν ἀλλοδαπῶν πρεζεμπόρων (καὶ Ἑλλήνων πελατῶν τους), κλε-
φτῶν, φτωχομπινέδων, ποὺ μὲ δέκα, εἴκοσι, τὸ πολὺ τριᾶντα ἀλληλοξεφτυλίζεται κανεὶς δεόντως, δὲν δίνω, γιατί δὲν
ἔχω νὰ δώσω ραντεβού, μπροστὰ στὸ Ἐθνικὸ κατάντημα.
Ὡστόσο, ἡ ὁδὸς τοῦ Ἐθνικοῦ Θεάτρου (κάπου ἐκεῖ μάλιστα κατοικῶ) ἔχει κι' ἕνα καλό: τὴν κατηφορίζεις καί, ὕστερα
ἀπὸ λίγα εὐχάριστα ζὶγκ-ζάγκ, φάνεις στὸ Γκάζι, ἑκατέρωθεν τοῦ Σιδηροδρόμου. Πᾶντα δάκρυζα μὲ τὰ τραῖνα ποὺ
φεύγαν'...
Ὡραιότατη περιοχὴ γιὰ κέρατο, πλὴν ὅμως μὲ πολλὰ κι' ἄχαρα ξενικὰ ὀνόματα στὰ μαγαζιά της. Ποῦ ὁ Ψυρρὴς μὲ τοὺς
σοφοὺς ὀνοματοθέτες!...Γιὰ παράδειγμα, ἐκεῖνο τὸ «Μεθυστάνες» - τί πιὸ ἔξυπνο, τί πιὸ σικάτο, τί πιὸ μεθυστικὰ γοη-
τευτικό. Ἀλλὰ στὸ Γκάζι δὲν ἔχει κουλτουριάρηδες καὶ μοῦ ἀρέσει καὶ γι' αὐτό.
Ἐκεῖ, λοιπόν, μὲ ἔστειλε γιὰ τιμωρία μου ὁ Θεός. Στὸ Γκάζι. Ἄσε ποὺ θὰ πήγαινα καὶ μόνος μου, γυρεύοντας. Ἤ στὸ
«Φοὺ» ἤ στὸ «Μπίγκ». Φοὺ θὰ πεῖ τρελλός, ἀλλὰ τέτοιο δίπλωμα δὲν ἔχω. Μπὶγκ θὰ πεῖ εὐμεγέθης, ἀλλὰ ἐγὼ εἶμαι τὸ
ἀρσενικὸ ἀντίστοιχο τῆς Ἕλλης Λαμπέτη, πὲς ὁ Δημήτρης Χόρν. Φανταστεῖτε! Τείνω νὰ παραδεχτῶ πόσο δίκηο εἶχε ὁ
Ζὰν-Πὼλ Σάρτρ στὸ «Κεκλεισμένων τῶν θυρῶν» (βρέ, τί θυμᾶμαι τώρα!...) λέγοντας: ἡ κόλαση εἶναι οἱ ἆλλοι.
Ποῦ κολλάω ἐγὼ στὴν Ἁγίου Κωνσταντίνου; Ποῦ κολλάω ἐγὼ στὸ Γκάζι;
Νὰ ἐρωτοτροπεῖ κανεὶς ἤ νὰ μὴν ἐρωτοτροπεῖ; Ἰδοὺ ὁ σύγχρονος Ἅμλετ.
Ἡ Παρθένος (26 Αὐγούστου, ἄρα καὶ λίγο Λεονταράκι) ἔλεγε: Ἀπαλλαγεῖτε ἀπὸ τὸ δυσάρεστο παρεθόν. Ὅλοι σᾶς θεω-
ροῦν ὡραιοψώλη, - τί ἆλλο θέλετε; Αἰσιοδοξία...

Στὸ μεταξύ, ἀλλαξοπίστησα. Τώρα πιὰ πιστεύω εἰς ἕναν Ἔρωτα, κυρίαρχον, παντοκράτορα οὐρανοῦ (ἀμφιβάλλω) καὶ
γῆς...Αὐτὸ μάλιστα. Ὁ ἔρωτας εἶναι ποιητικὰ πεζὸς καὶ σὰν Μεγαλέξανδρος κατακτητής. Ἀνέκαθεν τὸ ἤξερα.
Ἀλλαξοπίστησα ἐν μιᾷ νυκτί. Μπορεῖ καὶ ντάλα μεσημέρι, στὴν παραλία, θεόγυμνος. Εἶχα καὶ ὅλες τὶς προϋποθέσεις νὰ
διακριθῶ μὲ φωτοστέφανο, ἀλλὰ ἄσε. Ἐν πρώτοις, ἐκεῖ ψηλὰ στὸν Ὑμηττό, ὑπάρχει πᾶντα τὸ μυστικό μου, χιλιοτραγου-
δισμένο. Ἔχει σχέση ἀντιστρόφως ἀνάλογη μὲ τὸ ζώδιό μου. Ἀλλά, ἄκρα τοῦ σκότους σιωπὴ γιὰ τὸ τί ἐννοῶ...
Βέβαια, στὸ νέο, στὸ καινοὐργιο μου θρήσκευμα, θρησκευματάκι μου, καὶ ποῦ νὰ σὲ κρεμάσω, μπῆκα μ' ἕνα ἐλάττωμα,
ὅπως καὶ ἡ Κῦπρος στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Ἐνδεχομένως, οὔτε ἡ Κῦπρος οὔτε κι' ἐγὼ φταίγαμε γιὰ τὴν προδοσία ἑλλη-
νικῆς κοπῆς καὶ προελεύσως. Μπῆκα λυσσόδηκτος. Δαγκωμένος ἀπὸ κακὸ σκυλί, τὸν πέμπτο μου ἔρωτα, ἀναζητῶντας
τὸν ἕκτο ἔρωτα τῆς ζωῆς μου, ποὺ ἀκόμα σὰν βλάκας τὸν περιμένω, τὸν βλάκα. Νά γιατί δὲν βρίσκω ἄκρη, δὲν βρίσκω
προκοπή.
Ἐπιπροσθέτως, ὁ νέος μου θεός, ὁ Ἔρως, τηρεῖ στάση μούγκας. Δὲν μοῦ ἐξηγεῖ «γιατί»; Νὰ μοῦ πεῖ ἁπλά: ἐπειδή...διὀτι...
parce que...(ἐτοῦτο εἶναι φραντσέζικο, δίκην στὺλ παριζιέν).
Ἕνας Ἀθηναῖος σὲ ἀπόγνωση. Ἀλλαξοπιστήσας. Μὴν πάει ὁ νοῦς σας ἄκαιρα σὲ ἆλλες ἀλλαξιές. Ἀρνήθηκα πάσαν ἐγκρά-
τειαν καὶ ἔπαθα ἀκράτειαν δακρύων. Τὰ δάκρυά μου εἶναι καυτά, προφητεία παληά. Μυήθηκα ἐμβριθῶς στὸ θρησκευμα-
τάκι μου, ὁρκίζομαι σ' αὐτὰ ποὺ βαστάω, ὅταν ξαπλώνω.

Τηρῶ μάλιστα καὶ τὶς Δέκα Ἐντολές. Λίγο μπερδεύω τὴν σειρά τους ἀλλὰ... - νὰ τίς πῶ;
* Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, ἀλλά, γιὰ νὰ γίνεις μακροχρόνιος ἐπὶ τῆς γῆς, τίμα περισσότερο τὸ Ἀγαπημέ-
νο Πρόσωπο.
* Οὐ φονεύσεις τὰ ὄνειρα τοῦ Ἀγαπημένου Προσώπου λέγοντας: «Αὐτὰ ποὺ ὀνειρεύεσαι τώρα τέλειωσαν πιά».
* Οὐ μοιχεύσεις (οὐ κερατώσεις) εἰς χρόνους ἀθεραπεύτων ἰῶν.
* Οὐ κλέψεις τὰ χρόνια Ἐκείνου ποὺ σὲ ἀγάπησε. Ποῦ θὰ τὰ ξαναβρεῖ μετὰ τὸν χωρισμό;
* Οὐ ψευδομαρτυρήσεις μαρτυρίαν ψευδὴ ἀπὸ τηλεφώνου, ὅτι τάχα μόλις τώρα ξύπνησες καὶ δὲν προλαβαίνεις τὸ ραν-
τεβού, ὅταν ὁ ἆλλος περιμένει ἐξ αἰτίας σου ἐκεῖ - κι' ἀφοῦ μάλιστα πῆγες, εἶδες καὶ ἀπῆλθες καὶ ἐκεῖνος σὲ μπάνισε, κού-
νια ποὺ σὲ κούναγε!... Ἡ πράξη σου εἶναι χειροτέρα τοῦ τετάρτου ἔρωτος ποὺ διαβεβαίωνε ὅτι τὰ λεφτὰ ἦταν στὴν Τρά-
πεζα, ἐνῶ τὰ εἶχε σηκώσει δύο χρόνια πρίν - κι' ἄς μὴν ἦταν ἠθικῶς δικά του! Ὅλοι στὴν πλάτη τοῦ καμπούρη.
* Μὴ λὲς ψέματα ὅτι ἀγαπᾶς κάποιον, ἀφοῦ κάποτε αὐτὸς θὰ τὸ καταλάβει. Οὐδεὶς αἰωνίως κορόιδο.
* Μὴν φαντασθεῖς ὅτι εἶσαι ὡραῖος, ὅτι μόνον τὸ σόι σου ἀξίζει. Τὸ σόι σου εἶναι πανομοιότυπο ὅλων τῶν ἄλλων: κοπριὰ ἀ-
πὸ κόπρανα, στὴν γλώσσα τῶν ἱερῶν μας κειμένων.
* Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἔρως, ὁ Κύριός σου, ποὺ σ' ἔφερα ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, τὴν δουλόπρεπη, στὴν Ἀθήνα, ὅπου ἀξιώθηκες τὸν Παρ-
θενώνα. Μὴν ἔχεις ἆλλον Ἔρωτα πλὴν Ἐμοῦ.
* Μὴν ἐπιθυμήσεις τὴν ἀπονέκρωση τοῦ πλησίον σου, ἐπειδὴ δὲν ἔχεις, ἐσύ, κοινωνικὲς καὶ καλλιτεχνικὲς ἀνησυχίες. Κακο-
ρίζικο Δεξιὸ πλᾶσμα!
* Νὰ θυμᾶσαι τὴν ἡμέρα ποὺ γνώρισες τὸ Ἀγαπημένο Πρόσωπο καὶ ἄλλαξε ἡ κοινοπληκτικὴ ζωή σου - κι' αὐτὴ τὴν ἡμέρα
νὰ τὴν τιμᾶς μὲ τὰ Ἐρωτίδια. Νὰ ἀσχολεῖσαι μὲ τοὺς οἰκείους σου, ἀλλά, τὴν ὥρα τοῦ πάθους, νὰ κλείνεις στὴ θεία σου τὸ
τηλέφωνο εἴκοσι πέντε λεπτὰ νωρίτερα, μιᾶς καὶ κακῶς τὸ σήκωσες, κι' ἀφοῦ τὸ Ἀγαπημένο Πρόσωπο ἔμεινε ρέστο.

Ἀμάν, ὀξυγόνο, πεθαίνω. Καρυωτάκη συνέχισε:
Τώρα μακραίνουνε
πῦργοι, παλάτια.
Κλαῖνε μου οἱ θύμησες,
κλαῖνε τὰ μάτια.

Τώρα θανάσιμη
νύχτα μὲ ζώνει.
Μέσα μου ὀγκώνονται
οἱ ἄφραστοι πόνοι.

Μ' εἶδαν, προσπέρασαν
ὅσοι ἀγαπάω.
Μόνος ἀπόμεινα
κι' ἔρημος πάω.


Ὅσο τὰ ἔλεγε ὁ ποιητής, ἐγὼ ἑτοίμαζα τὶς χοές. Γιὰ τοὺς νεκροὺς ἔρωτες. Δῶστε μου ἕνα φιλὶ νὰ σᾶς πῶ τί ἀκριβῶς κάνω.
Εὐχαριστῶ. Τὰ μυστικά μου εἶναι κοινά, δὲν κατάγομαι ἀπὸ τὴν κοντέσσα Βαλέραινα ἐγώ.
Ὡς σύγχρονος ἀρχαῖος Ἕλληνας λοιπόν, ξεπροβάλλω γυμνούλης στὰ κατ' ἄστυ Διονύσια, μὲ λίγα γιασεμιὰ ἐκεῖ ποὺ κοιτᾶ-
τε. Στὸ βέλτιστο φόντο τοῦ ἀρώματος. Στὸ πὶκ-ἄπ Κάλλας, Νταντωνάκη, Μπερλιόζ, Βέρντι, Χατζιδάκις. Καὶ κάνω θυσία,
σπονδὴ στὸν ἀέρα, νὰ τ' ἀκούει ὁ Αἴολος, ποὺ μοῦ πῆρε τοὺς πέντε ἔρωτές μου. Σκορπάω μέλι, κρασί, νερό, ὅλα Ἀττικῆς.
Νὰ ξεδιψάσουν, νὰ γλυκαθοῦν, νὰ μεθύσουν οἱ χαμένοι ἔρωτες. Μήπως κι' ἀναστηθοῦν ἐκεῖνα τὰ πρόσωπα, τὰ ἀγαπημένα.
Ἄξιζαν τόσο τὴν ἀγάπη μου, ὥστε δικαίως τώρα νὰ ἄξιζαν τὸ μίσος μου. Ἄν δὲν μισήσεις, δὲν συγχωρνᾶς.
Ὄχι, δὲν εἶμαι ὁ Γανυμήδης ποὺ κερνάει ἀμβροσία τοὺς θεούς. Εἶμαι ἕνας σύγχρονος ἁπλὸς ἀρχαῖος Ἕλληνας, πού, μὲ τὸ νέ-
κταρ τῶν ματιῶν μου, θέλω νὰ δροσίσω μιὰ καρδιά. Ζωντανή. Γιὰ νὰ μὲ καταλάβετε πλήρως:
εἶμαι ἀρχαῖος Ἕλληνας σημερινός.

Υ.Γ. Στὴν Μαριανέλλα (μία ξέρω καὶ δὲν τὴν ἀλλάζω).
.......................................................................................................μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες.
~
1η δημοσίευση στὴν «Ἀνοχύρωτη Πόλη», τεῦχος 19, 25 Σεπτεμβρίου 2007.
Στὸ σηνερινὸ κείμενο ὑπάρχουν βελτιώσεις.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ την 13 Ιαν 2020, 23:17, έχει επεξεργασθεί 3 φορές συνολικά.
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ
Δημοσιεύσεις: 2150
Εγγραφή: 24 Σεπ 2019, 15:07

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ » 13 Ιαν 2020, 10:12

Συμπαθάτε με, Κλινοσοφιστά, που παρεισφρέω, αλλά μια που δεν συγχωρείτε μήτε στον Θεό λάθη ορθογραφικά, διορθώστε κάποια του κειμένου σας (με κύριο αυτό στον τίτλο:άλλα)

ΥΓ
Οι λοιποί κοινότυποι/ες ας μην οχληθούν
Από την αποπλανητική έλξη στον σημειωτικό τυχοδιωκτισμό μια αμφίκρημνη παλινδρομία

stavmanr
Μέλη που αποχώρησαν
Δημοσιεύσεις: 31881
Εγγραφή: 14 Δεκ 2018, 11:41

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από stavmanr » 13 Ιαν 2020, 10:27

Το πρόβλημα του θέματος είναι ότι δεν λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι η Αρχαία Ελλάδα δεν ήταν φορέας αξιών, πέρα από πολύ συγκεκριμένα διακεκριμένα πνεύματα. Χαρακτηριστικά, ο Σωκράτης έλεγε για τον "Χρυσό Αιώνα του Περικλή" ότι ήταν τόσο χρυσός που έφτιαξε κακούς πολίτες, ιδιοτελείς, μικρόνοες, τυχοδιώκτες.
Κυκλοφορούν μεγάλες λίστες με τα περισσότερα μεγάλα πνεύματα της εποχής εκείνης, που διώχθηκαν ή και φονεύτηκαν.
Επομένως, πιστεύω ότι ο Κλινοσοφιστής, ως ευγενικό πνεύμα, δεν ανήκει σε εκείνη την εποχή, αλλά στην τωρινή. Σε εκείνη πιθανότατα δεν θα επιβίωνε ώστε να μας διορθώνει τα ορθογραφικά λάθη.

Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 22 Ιαν 2020, 09:53

Εικόνα

~
* Πές του, προτιμοῦμε Ἕλληνες. Καὶ τίποτ' ἆλλο.
* * Παναγιώτη* , ὅπως θὰ παρατήρησες, ὅταν πρόκειται γιὰ <Ἕλληνες> μόνον, τὰ .........................."λάικς" τους (ἐπίτηδες δὲν λέω "μοῦ ἀρέσει")..........................δὲν ξεπερνοῦν τὰ τρία, - τὸ πολύ τέσσερα εἶναι. Ἔχουν ποτιστεῖ μὲ ξενομανία καὶ πὼς λέγοντας <Ἕλληνας>, φοβοῦνται ὅτι εἶναι καὶ.......................... φασῖστες! Δὲν ξέρουν οὔτε..........................νὰ γράψουν, οὔτε νὰ..........................μιλήσουν, οὔτε νὰ..........................καταλάβουν τί λένε. Ἡ προετοιμασία ἔχει γίνει ἀπὸ τὸ 1982, ποὺ κατορθώθηκε μὲ τὴν κατάργηση τῆς καθάριας ἑλληνικῆς γραφῆς. Ἆλλο ποὺ δὲν ἤθελαν οἱ σημερινοὶ κάτοικοι τῆς ἀκόμα λεγομένης Ἑλλάδος, ποὺ βαριοῦνται καὶ νὰ ξυστοῦν στὸν κρόταφο, μὴν ἀνοίξει τὸ μυαλό τους. Κατὰ τὰ ἆλλα, εἶναι ἀμερικανόπληκτοι, ἀνοιχτόμυαλοι στὴν ἀποβλάκωση. Σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς, ἡ Ἑλλάδα ἔχει πεθάνει. Τῆς ἀπομένει ἡ ἰατρικὴ διάγνωση (κάποιοι ἀπὸ μᾶς, καθυστεροῦμε.......................... νὰ τὸν καλέσουμε, κάνοντάς της τεχνητὲς ἀναπνοὲς καὶ δίνοντάς της "φιλιὰ ζωῆς", γράφοντας μὲ τόνους καὶ πνεύματα καὶ διαδίδοντας τὴν λογοτεχνία καὶ τὴν μουσικὴ..........................γνησίων Ἑλλήνων, μήπως καὶ τὴν ἀναστήσουμε!!!...).
Πὲς στοὺς Ἀλλοδαπ'-Ἕλληνες γιὰ κάποιον παγκόσμιο αὐνανισμό. Καὶ θὰ λάβεις 500 λάικς. Ἔχω παρατηρήσει ὅτι γράφοντας ὁ ἆλλος κάτι τοῦ τύπου: <Σήμερα δὲν βγῆκε ὁ ἥλιος, σκέφτομαι: γιατί ἄραγε;...> ἤ..........................<Ὅποτε κάνω σέξ, κάτι νιώθω!!!...> καὶ παίρνει τουλάχιστον 380 λάικς, ἐπειδὴ εἶναι τραγουδιστής, ἠθοποιός, σκηνοθέτης, ἔχει κάποια θέση ποὺ περνᾶς ἴσως ἀπ' αὐτὸν γιὰ νὰ προβληθεῖς.
* * * ΠΡΟΣΟΧΗ: μὴ δεῖτε τὴν.....................εἰκόνα καὶ φανταστεῖτε ὅτι εἶμαι θρῆσκος καὶ μοῦ βάλετε καὶ "λάικ" πρὶν κἄν διαβάσετε, ὡς συνήθως, τὰ ὅσα λέω. Κάθε ἆλλο ἐπιδιώκω, ἄν μὴ τί ἆλλο ἀπὸ τὸ νὰ πῶ ὅ,τι πιστεύω, σᾶς ἀρέσει δὲν σᾶς ἀρέσει.

ὙστερόΓατο: Παναγιώτης Τσιακατούρας, φίλος.
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 04 Φεβ 2020, 09:00

Οἱ λᾶθρο...

Σιχαινόμουν τὴν τουρκιά τους,
ἀλλὰ τώρα τὴν ποθῶ,
μὲ μαγεύει ἡ θωριά τους
κι' ἀπ' αὐτούς, ἄς γκαστρωθῶ.

Νἄχουνε τὸ παραδάκι
- ποὺ τοὺς δίνουμε ἐμεῖς -
ἄχ, νὰ νιώθω μπασταρδάκι...
ἀλλὰ κι' ὀπισθογεμής!

Θέλω νὰ τοὺς δῶ,
θέλω νὰ τοὺς δῶ,
θέλω νὰ δῶ τοὺς λᾶθρο,
τοὺς λᾶθρο, τοὺς λᾶθρο,
θέλω νὰ δῶ τοὺς λᾶθρο
νὰ μᾶς κυβερνοῦν.

Στὴ Βουλή μας, ὅταν μποῦνε,
ποὺ δὲν ἔχει πιὰ Χριστό,
χίλι' <Ἀλλὰχ!...Ἀλλὰχ!...> ἀρκοῦνε
κι' ἐγὼ νὰ ξεφτυλιστῶ.

Τί τὴ θέμε τὴν Ἑλλάδα,
τῆς σημαίας τὸ πανί;
Ὥς κι' ἡ Ἀθηνᾶ Παλλάδα
βγῆκε παρακατιανή.

Θέλω νὰ τοὺς δῶ,
θέλω νὰ τοὺς δῶ,
θέλω νὰ δῶ τοὺς λᾶθρο,
τοὺς λᾶθρο, τοὺς λᾶθρο,
θέλω νὰ δῶ τοὺς λᾶθρο
νὰ μ' ὀθωμανοῦν!

Κι' ἐπιτέλους, οἱ ἀρχαῖοι
τί γυρεύουν ἀπὸ μᾶς;
Πόσο ἀξίζουνε τὰ κλέη,
ὅταν τὰ βαρυγκωμᾶς;

Ἀθήνα, πόλις σιχαμερή, ὥρα 8:41.
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 27 Φεβ 2020, 06:00

Εικόνα * Alex. M. Colin,/ Ἀλεξὰντρ Μαρί Κολέν: <Ἑλληνόπουλο>, 1829-30. Μουσεῖο Mπενάκη.


«Τὸ Ἑλληνόπουλο».

Τοῦρκοι διαβῆκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ὥς πέρα.

Ἡ Χίο, τ' ὄμορφο νησί, μαύρη ἀπομένει ξέρα,
μὲ τὰ κρασιά, μὲ τὰ δεντρά
τ’ ἀρχοντονῆσι, ποὺ βουνὰ καὶ σπίτια καὶ λαγκάδια
καὶ στὸ χορὸ τὶς λυγερὲς καμιὰ φορὰ τὰ βράδυα
καθρέφτιζε μέσ’ τὰ νερά.

Ἐρμιά παντοῦ. Μὰ κοίταξε κι' ἀπάνου ἐκεῖ στὸ βράχο,
στοῦ κάστρου τὰ χαλάσματα κάποιο παιδὶ μονάχο
κάθεται, σκύβει θλιβερὰ
τὸ κεφαλάκι στήριγμα καὶ σκέπη του ἀπομένει
μόνο μιὰν ἄσπρη ἀγράμπελη σὰν αὐτὸ ξεχασμένη
μεσ’ τὴν ἀφάνταστη φθορά.

Φτωχὸ παιδί, ποὺ κάθεσαι ξυπόλυτο στὶς ράχες
γιὰ νὰ μὴν κλαῖς λυπητερά, τ’ ἤθελες τάχα νά ‘χες
γιὰ νὰ τὰ ἰδῶ τὰ θαλασσὰ
ματάκια σου ν’ ἀστράψουνε, νὰ ξαστερώσουν πάλι
καὶ νὰ σηκώσεις χαρωπὰ σὰν πρῶτα τὸ κεφάλι
μὲ τὰ μαλλάκια τὰ χρυσά;

Τί θέλεις ἄτυχο παιδί, τί θέλεις νὰ σοῦ δώσω
γιὰ νὰ τὰ πλέξῃς ξέγνοιαστα, γιὰ νὰ τὰ καμαρώσω
ριχτὰ στοὺς ὤμους σου πλατιὰ
μαλλάκια ποὺ τοῦ ψαλιδιοῦ δὲν τἄχει ἀγγίξει ἡ κόψη
καὶ σκόρπια στὴ δροσάτη σου τριγύρω γέρνουν ὄψη
καὶ σὰν τὴν κλαίουσα τὴν ἰτιά;

Σὰν τί μποροῦσε νὰ σοῦ διώξει τάχα τὸ μαράζι;
Μήπως τὸ κρίνο ἀπ' τὸ Ἰράν, ποὺ τοῦ ματιοῦ σου μοιάζει;
Μὴν ὁ καρπὸς ἀπ’ τὸ δεντρί
ποὺ μέσ’ στὴ μουσουλμανικὴ παράδεισο φυτρώνει,
κ’ ἕν’ ἄλογο χρόνια ἑκατὸ κι' ἄν πιλαλάει, δὲν σώνει
μέσ’ ἀπ’ τὸν ἰσκιο του νὰ βγεῖ;

Μὴ τὸ πουλὶ ποὺ κελαηδάει στὸ δάσος νύκτα μέρα
καὶ μὲ τὴ γλύκα του περνάει καὶ ντέφι καὶ φλογέρα;
Τί θὲς κι' ἀπ’ ὅλα τὰ ἀγαθά
τοῦτα; Πές. Τ' ἆνθος, τὸν καρπό; Θὲς τὸ πουλί;
- Διαβάτη,
μοῦ κράζει τὸ Ἑλληνόπουλο μὲ τὸ γαλάζιο μάτι:
Βόλια, μπαροῦτι θέλω. Νό.

Βικτὼρ Ὑγκώ

(Μετάφραση: Κωστῆς Παλαμᾶς)

~~~~~~~~~~~~
L'Enfant

Les turcs ont passé là. Tout est ruine et deuil.
Chio, l'île des vins, n'est plus qu'un sombre écueil,
Chio, qu'ombrageaient les charmilles,
Chio, qui dans les flots reflétait ses grands bois,
Ses coteaux, ses palais, et le soir quelquefois
Un chœur dansant de jeunes filles.

Tout est désert. Mais non ; seul près des murs noircis,
Un enfant aux yeux bleus, un enfant grec, assis,
Courbait sa tête humiliée ;
Il avait pour asile, il avait pour appui
Une blanche aubépine, une fleur, comme lui
Dans le grand ravage oubliée.

Ah ! pauvre enfant, pieds nus sur les rocs anguleux !
Hélas ! pour essuyer les pleurs de tes yeux bleus
Comme le ciel et comme l'onde,
Pour que dans leur azur, de larmes orageux,
Passe le vif éclair de la joie et des jeux,
Pour relever ta tête blonde,

Que veux-tu ? Bel enfant, que te faut-il donner
Pour rattacher gaîment et gaîment ramener
En boucles sur ta blanche épaule
Ces cheveux, qui du fer n'ont pas subi l'affront,
Et qui pleurent épars autour de ton beau front,
Comme les feuilles sur le saule ?

Qui pourrait dissiper tes chagrins nébuleux ?
Est-ce d'avoir ce lys, bleu comme tes yeux bleus,
Qui d'Iran borde le puits sombre ?
Ou le fruit du tuba, de cet arbre si grand,
Qu'un cheval au galop met, toujours en courant,
Cent ans à sortir de son ombre ?

Veux-tu, pour me sourire, un bel oiseau des bois,
Qui chante avec un chant plus doux que le hautbois,
Plus éclatant que les cymbales ?
Que veux-tu ? fleur, beau fruit, ou l'oiseau merveilleux ?
- Ami, dit l'enfant grec, dit l'enfant aux yeux bleus,
Je veux de la poudre et des balles.

8-10 juillet 1828

Victor Hugo - Les Orientales.
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 24 Μαρ 2020, 18:32

~
Δεῖτε το!

* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 27 Μαρ 2020, 08:23

Διασωθὲν ἀπὸ τὸ παλαιὸ Φόρουμ.γκρ.
~~
9 Σεπτεμβρίου 2014, >ωρα 4:03 μ.μ.


Εικόνα Νὰ ἤμουν τώρα ἀρχαῖος Ἕλληνας...- καὶ τί στὸν κόσμο!
...μὲ ἔμφαση στὸ "ἀρχαῖος", γιατί τίποτ' ἆλλο δὲν μοῦ λείπει.


Ἕνα ἀπὸ τὰ σπουδαιότατα ποὺ ἐγεννήθηκαν στὴν Ἑλλάδα καὶ μόνον σ' αὐτὴν ἐφανερώθηκαν - ὡς ἐκ θαύματος; - πρῶτα,
εἶναι τὸ Θέατρο.
Στὸ θέατρο πηγαίνεις, ὄχι γιὰ νὰ μάθεις, ἀλλὰ γιὰ νὰ αἰσθανθεῖς. Οἱ ἀρχαῖοι ἀπὸ σκηνῆς "ἐδίδασκαν". Τί; Τὴν ζωή, ποὺ
εἶναι θέατρο. Ὁ κόσμος ἔβλεπε ἔκθαμβος πάθη, μὲ ρίγος ἀνέμενε κάθαρσι, οἱ ἀπὸ μηχανῆς θεοί τὴν ἔφερναν καμιὰ φορά
οἱ ἴδιοι, - γιατὶ τὸ μυστήριο τῆς ζωῆς δὲν ἐξηγεῖται, εἶναι πρόβλημα ποὺ δὲν λύνεται καὶ ὁ κόσμος χρειάζεται, παροδικὴ
ἔστω, ἀνακούφιση, μέχρι νὰ δεῖ κι' ἄλλη τριλογία, συνοδευομένη ἀπὸ σατυρικὸ δρᾶμα.
Κι' ἐνῶ κάθε μέρα, κάθε στιγμή, ἀναρωτιέμαι καὶ ὅλο θέλω νὰ μαθαίνω, τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι πὼς, σὰν ὅλους, δὲν ξέρω.
Οὔτε ποτὲ θὰ μάθω - ἡ ἡλικία μου, ὁ ζῆλος μιᾶς ὁλόκληρης ζωῆς, καταλήγει στὸ ἀδιέξοδο.
Δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ ἐνστικτωδῶς ζῶ μὲ Γλώσσα, μὲ Μουσικὴ, μὲ Θέατρο.
Θέλω νὰ αἰσθανθῶ, νὰ νιώσω: τί εἶμαι.
Καλλίτερη τύχη ἀπὸ τὸ νὰ γεννηθῶ καὶ νὰ ἀνατραφῶ ὡς Ἕλληνας, σὲ ἐπίπεδο ψυχισμοῦ, δὲν βλέπω νὰ ὑπῆρχε ἄλλη κα-
μιά.
Κι' ἀφοῦ νιώθω ἱκανοποίηση, ὡς Ἕλληνας, προσέγγιση στὴν πληρότητα, ὡς Ἕλληνας, ἔτσι θὰ εἶναι καὶ δὲν θὰ κάνω λά-
θος.
Αὐτὸς ὁ τρόπος μοῦ ἀρέσει ἄλλωστε.
Γιὰ τὴν Ἀθηνᾶ καὶ τὴν ἐληά της καὶ τὴν γλαύκα της,
γιὰ τὸν Ἑρμῆ καὶ τὸ κηρύκειό του καὶ τὰ φτερωτά πέδιλά του,
γιὰ τὴν μανία τῆς Ἠλέκτρας νὰ δικαιωθεῖ τὸ πατρικὀ της σαράκι,
γιὰ τ' ἀχνάρι τῶν λαβωμένων ποδιῶν τοῦ Οἰδίποδος πάνω στὸν δρόμο ποὺ δὲν ἔχει τελειωμὸ παρὰ στὸ φῶς τοῦ Κολωνοῦ,
γιὰ τὸ κώνειο τοῦ Σωκράτη ποὺ δὲν εἶπε ποτὲ "παρελθέτω ἀπ' ἐμοῦ...", ἀπολογήθηκε μὲ συναυλία διανοίας καὶ γιατὶ τόσο
πικρὴ γεύομαι τὴ ζωή μου,
μὲ τὶς διαψεύσεις της,
μὲ τὶς ἀνορθώσεις μου, κάθε λίγο, σὰν Φιλοκτήτης, στὴν ἐρημιά, νὰ σέρνομαι πετῶντας σὰν "Ὄρνις" τοῦ Ἀριστοφάνους,
σὰν Ἄλκηστις, ποὺ "πεθαίνω", στὴν θέση ἄλλων ἀλλὰ νιώθω σὰν Ὀρέστης φονιάς κυνηγημένος ἀπὸ Ἐρινύες,
γιὰ τὸν Ἀγαμέμνωνα, ποὺ κλαίει, πρὶν παραδώσει στὴν θεὰ, τὴν κόρη του Ἰφιγένεια,
γιὰ τὸ ἐλἀφι στὸ θυσιαστήριο καὶ τὸ ξεκίνημα γιὰ τὴν Τροία, ὅπου ἡ Ἑκάβη καὶ γιὰ πόσους δικούς της δὲν θὰ θρηνήσει,
γιὰ τὴν ὡραία Ἑλένη, ποὺ ἐνέπνευσε, στὸν Γοργία, τὴν πρώτη κλινοσοφιστεία στὸν κόσμο, ὑπὲρ αὐτῆς τῆς ἰδίας,
γιὰ τὸν Πλάτωνα, ποὺ κακῶς ἔζησε τότε κι' ὄχι τώρα, νὰ τὸν εἶχα δάσκαλο διὰ ζώσης...
γιὰ τὸν Παρθενώνα, ποὺ ἦταν χτισμένος πρὸς τιμὴν τῆς πολιούχου θεᾶς Ἀθηνᾶς, καὶ ποιός νὰ τό 'ξερε πώς, βάνδαλοι ἐπὶ
βανδάλων, θὰ τὸν ἀκρωτηρίαζαν, γιὰ τὸ κέφι τους ἤ γιὰ νὰ πάρουν κομμάτια στὸ μουσεῖο τους, ποὺ οὔτε ξέραν τί θὰ πεῖ
ὄρθιος στύλος, ὅταν, ἐκεῖνος, ὁ Παρθενώνας, θάμπωνε θεούς, ἀκόμα κι' ἀγνώστους θεούς,
ὅταν στὴν Ὀλυμπία θἄβλεπα νὰ ξεκινοῦν τὰ ὡραιότερα κορμιὰ τὸν ἀγώνα γιὰ ἕνα κότινο,
ὅταν ὁ ἆλλος θἀ ἔφερνε, μὲ διονυσιακὴ λαύρα, τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμὸ καὶ τὸ θαῦμα τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας στὰ πέρατα
τῆς οἰκουμένης,...
ὅταν, σήμερα, ἀναζητῶ τὸν Δία,
ἕναν Δία,
κάποιον σὰν τὸν Δία,
νὰ τοῦ ζητήσω πάραυτα νὰ μᾶς κεραυνώσει, ὅπως μᾶς ἀξίζει, ἐμένα πρῶτον...
Κι' ἄς τελευτήσω.
Ὀβολό, γιὰ τὸ στόμα μου, στὴ βάρκα τοῦ Ἀχέροντα, ἔχω τὴν ἐπὶ γῆς ἐπίγνωσή μου.
Τουλάχιστον, νὰ μὲ σκεπάσει χῶμα ἑλληνικό.
Καὶ σιωπή.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.


Εἶμαι ὁ μεσιὲ Κλινοηδυεπής,
ὡραῖος, ὀλέθριος.

* Ζῶ μὲ δύο ἐρωμένες, τὴν Γαλήνη (Σολωμός),
τὴν Τρικυμία (Σαίξπηρ).
====
* Γιὰ χρήση κειμένου μου, χρειάζεστε ἔγκρισή μου (Πρσωπικὸ Μήνυμα).
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 28 Μαρ 2020, 08:33

Διασωθὲν ἀπὸ Φόρουμ.γκρ,
3 'Ιουλίου 2014, ὥρα 7:01 π.μ.

~
Νὰ ἤμουν τώρα Ἀρχαῖος Ἕλληνας...- καὶ τί στὸν κόσμο!
~~
Πάλι Κλινοσοσφιστὴς θὰ περιφερόμουν στὴν Ἀγορά. Χωρὶς Σχολή δική μου.
~~
Mία ἀπὸ τὶς πρῶτες σελίδες τοῦ βιβλίου τοῦ Χρήστου Μαλεβίτση: "Προοπτικές",
ἐκδόσεις Δωδώνη, Ἀθήνα 1972.

~~~~
.......... Π ρ ο ο ί μ ι ο

ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ τὸν συνθέτουν δύο ὑλικά: ἡ Σιωπὴ καὶ τὸ Σκότος - τὰ ἔσχατα μυστικὰ τοῦ σύμπαντος. Ἐκεῖ μέσα τελεῖ ἔγκλειστη
ἡ ἀρχέγονη οὐσία μας. Ἀλλὰ τὴν σιωπὴ τὴν ἀκυρώνει ἡ εὐδοκία τοῦ λόγου, καὶ τὸ σκότος ἐκτρίβεται σὲ θάλπος φωτός.
Λόγος καὶ Φῶς· τὰ εὐφρόσυνα ἀγγέλματα τῆς ζωῆς ἐπάνω ἀπὸ τὴν ἐρημία τῶν τελεσίδικων θανάτων· φτενὲς σχεδίες ποὺ με-
ταφέρουν τὰ μηνύματα τοῦ Θεοῦ, διαπλέοντας τοὺς ὠκεανοὺς τὴς σιγῆς καὶ τοῦ ἐρέβους.

Ὁ ΛΟΓΟΣ ὁ πλήρης προκύπτει ἀπὸ τὴν πύκνωση τῆς σιωπῆς, πέρα ἀπὸ τὸ κρίσιμο σημεῖο. Ὥστε μόλις ἀρθρωθῆ, δονεῖται σύμ-
πασα ἡ σιωπὴ ἀπὸ τὴν ἀποκάλυψη τοῦ βάθους τοῦ νοήματός της.
Ὁ λόγος ὁ αὐθεντικὸς ἐγκυμονεῖται ἐπὶ αἰῶνες· ἡ ὀδυνηρὴ κυοφορία του φορτίζει τὰ χάη. Καὶ τέλος ἐκσπᾶ σὰν ἀστραπὴ καὶ
πλήσσει τὰ σύμπαντα μὲ ἐμβολὲς ἀθανασίας.

ΗΡΘΑΜΕ στὸν κόσμο μὲ μόνη μας ἀποσκευὴ τὸ Λόγο. Δὲν διαθέτουμε τίποτε ἄλλο πέραν αὐτοῦ. Εἶναι τὸ μόνο στοιχεῖο ἁγιότητος
μέσα στὸ ἐχθρικὸ σύμπαν. Ἡ ἔκπτωση τοῦ Λόγου σὲ βραχύπνοη φλυαρία τεμαχίζει τὴν οὐσία μας σὲ ἀθρόα περιτρίμματα φθόγ-
γων. Ἡ ἔξαρση τοῦ Λόγου σὲ ἔμπνοα ἀνύσματα ὑπερβάσεως ἐξανασταίνει τὴν ἀρχαία ἐπαγγελία γιὰ αἰωνιότητα.

ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ τὸν ἀνασυνθέτουν δύο ὑλικά: ὁ Λόγος καὶ τὸ Φῶς· - αἰφνίδια ἐξαγγέλματα ἀθανασίας ἐπάνω ἀπὸ τὰ βασίλεια τῶν
θανάτων.
Φιλοθέη, Ἰούλιος 1965.
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 10 Απρ 2020, 08:33

Σήμερα,
ξαναβλέπω κι' ἀκούω τὸν λατρεμένο μου:

Ἑκτὼρ Μπερλιόζ: <Οἱ Τρῶες>.

Πράξεις 1 - 3

Πράξεις 4 - 5

----
Personnages

Énée, héros troyen, fils de Vénus et d’Anchise (ténor)
Chorèbe, jeune prince d’Asie, fiancé de Cassandre (baryton)
Panthée, prêtre troyen, ami d’Énée (basse)
Narbal, ministre de Didon (basse)
Iopas, poète tyrien de la cour de Didon (ténor)
Ascagne, jeune fils d’Énée (15 ans) (soprano)
Cassandre, prophétesse troyenne, fille de Priam (mezzo-soprano)
Didon, reine de Carthage, veuve de Sichée prince de Tyr (mezzo-soprano)
Anna, sœur de Didon (contralto)
Coryphées

Hylas, jeune matelot phrygien (ténor ou contralto)
Priam, roi des Troyens (basse)
Un chef grec (basse)
L’ombre d’Hector, héros troyen, fils de Priam (basse)
Helenus, prêtre troyen, fils de Priam (ténor)
Deux soldats troyens (basses)
Le dieu Mercure (baryton ou basse)
Un prêtre de Pluton (basse)
Polyxène, sœur de Cassandre (soprano)
Hécube, reine des Troyens (soprano)
Personnages muets

Andromaque, veuve d’Hector
Astyanax, son fils (8 ans)
Chœurs

Troyens, Grecs, Tyriens et Carthaginois
Nymphes, Satyres, Faunes et Sylvains
Ombres invisibles.

------------
Λιμπρέττο. Πράξη 1η. http://www.hberlioz.com/Libretti/acte1.htm * Πράξη 2η http://www.hberlioz.com/Libretti/acte2.htm
* Πράξη 3η http://www.hberlioz.com/Libretti/acte3.htm * Πράξη 4η http://www.hberlioz.com/Libretti/acte4.htm
* Πράξη 5η http://www.hberlioz.com/Libretti/acte5.htm
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 25 Απρ 2020, 08:37

Πέθανε ἡ Ἕλλη Βοζικιάδου.
~
Ἄ, μπᾶ! Καὶ τὴν εἶχα στὸν νοῦ μου. Λυπᾶμαι. Εἶχα παίξει μαζύ της στὸ <Ζητεῖται ὑπηρέτης> καὶ στὴν <Κυρία Βεράντη>,
δύο ἀπὸ τὶς ἄριστες συνεργασίες μου, ἄν καὶ στὸ τέλος τσακωθήκαμε - κακολόγησε μὲ τὸν ἄντρα της, μπροστά μου,
τὴν γυναίκα μου καὶ δὲν τὸ ἐπέτρεψα, ἔφυγα. Ἔκανε καλὴ δουλειά, καλὴ δὲν θὰ πεῖ τίποτα. Χαιρόμουν κάθε βράδυ
νὰ πηγαίνω ἐκεῖ. Κι' ὕστερα, τὴν γραμμή της, τὴν ἀκολουθήσαμε πιστὰ στὸ δικό μας θέατρο. Συνδιάζω τὰ δικά της μὲ
τὰ δικά μου γιατί ἄγγιζε τὸ τέλειο καὶ αὐτὸ ἤθελα κι' ἐγώ. Αὐτὴ εἶναι ἡ μοίρα μας: νὰ πεθαίνουμε. Λυπᾶμαι.

Εικόνα
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 27 Απρ 2020, 08:17

27 Ἀπριλίου 2018.
------
Ἔγραφα τότε...
(Ἀνάμνησις):
Μετανάστευση ρεκὸρ 610.037 Ἑλλήνων τὴν περίοδο τῶν μνημονίων. Σὲ ποιές χῶρες μετανάστευσαν (...)
* * *
Δὲν θέλουμε Ἕλληνες στὴν Ἑλλάδα, ἑλληνικὰ σᾶς μιλάω, δὲν καταλαβαίνετε ἑλληνικά, τί σόι ἔστω καὶ Ἀλλοδαπ'-Ἕλληνες εἴσαστε;
Μιλᾶτε ἀγγλικά, μπουρδουκλωμένα ἔστω, ὁπότε κανεὶς δὲν θὰ σκεφτεῖ νὰ σᾶς σπάσει τὰ νεῦρα, νὰ φύγετε ἀπὸ δῶ ὅπου μπορεῖ νὰ ἔχετε καὶ κάποιους ψυχαναγκασμοὺς γιὰ νὰ μείνετε!
Δηλαδή, γιὰ νὰ τὰ λέμε ὠμὰ καὶ ξάστερα: εἶστε ὅλοι σκουριασμένοι, ὅσοι μένετε ἐδῶ.
Καταραμένοι ὅσοι μιλᾶτε καὶ γράφετε καὶ συνεννοεῖστε ἑλληνοπρεπῶς. Σκέτα ζῶα (ὄχι γάτες, σκύλοι, πουλάκια κτλ. βέβαια).
Ὑπάρχουν καὶ κοσμοπολίτες ἤ ἀλλοιῶς ἀποδιοπομπαῖοι τράγοι - νὰ τσακιστοῦν τὰ φύγουν. Ἡ λέξις "πατρίδα" δὲν εἶναι "ἴν". Κι' ἄλλωστε ἡ Ἑλλὰς παραγέρασε, μὲ τόσων χρόνων καὶ αἰώνων Ἱστορία.
Ἡ ἀντικαταστάτριά της, ἡ Ἀλλοαδπ'-Ἑλλὰς χρήζει ἀναπτύξεως. Καὶ μόνον ὑποανάπτυκτοι λαοὶ λαχταροῦν τὴν ἀνάπτυξη. Τοὺς ἔχουμε ἤδη φέρει ἐδῶ. Ἐξοπλίσθημεν πλήρως. Ἐσεῖς, φύγετε. Ἀλέ, ἀλέ!... Γκόου τοὺ χέλ.

Εικόνα

* * *
Ἐπανερχόμενος, σήμερον:

Κάθε χρόνο κι' ἀπελπιστικὰ χειρότερα. Αἰσιοδοξῶ ὅτι, τοῦ χρόνου, θὰ μᾶς διδάσκει, αὐτοπροσώπως ὁ Διάβολος: τί θὰ πεῖ Ἱστορία Προδοσίας τῆς Ἑλλάδος. Θὰ μείνω στὴν ἴδια τάξη, πρὶν τὸ πάρω ἀπάνω μου ὅτι τάχα σπούδασα καὶ τὰ ξέρω ὅλα, γιὰ νὰ τὸν ἀπολαύσω, τὸν παραπάνω χρόνο, στὴν Μικρὴ Εἰσαγωγὴ στὴν Ἀχαϊρεψιὰ τῶν Ἑλλήνων, μέρος Α΄. Ὥσπου νὰ πεθάνω, θὰ πάρω Βραβεῖο Ἀποβλακώσεως στὰ Νεο-Ἑλληνικὰ Ἀνδραγαθήματα Μαραθωνίου Αὐνανισμοῦ. Σᾶς ἱκετεύω, τὸ Βραβεῖο τὸ θέλω μαζύ μου, στὸ φέρετρό μου. Οὔτε τὰ σκουλήκια δὲν θὰ τὸ φᾶνε, θὰ τὸ βρεῖτε ἄθικτο, δὲν θὰ σᾶς τὸ στερήσω - θὰ σᾶς χρησιμέψει, νὰ ἐπιβραβεύετε κι' ἄλλους Ἀποβλακωμένους ἀπὸ τὶς Χοντρομαλακίες σας. Ἄχ, νὰ ξεψυχίσω Πρῶτος Ἔκθαμβος Ἀποβλακωθεὶς ἐκ τοῦ Μεγαλείου τῆς Ἠλιθιότητος τῶν Ἀλλοδαπ'-Ἑλλήνων καὶ δὲν θέλω οὔτε καντηλάκι νὰ μ' ἀνάψετε. Χορτάτος ἀηδία θἆμαι.
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 29 Απρ 2020, 07:21

Ἄς μεταφέρω τὶς ἀπὸ σὰν σήμερα Ἀναμνήσεις μου... Τὶς ἀγαπῶ καὶ τὶς ἐκτιμῶ πᾶντα τὸ ἴδιο. Δύο εἶναι. Θὰ βάλω καὶ τὶς δύο μαζύ. Ἄκρη θὰ βρεῖτε, ὅσοι νιώθετε.
* * *
Α΄ ἀνάμνησις:
29 Απριλίου 2018.
Αὐτοματοποίηση τῶν πάντων, ἕνα μέλλον χωρίς ἐργασία.
*
Φαντάζομαι τὴν αὐτοματοποίηση στὸ σέξ! Τί ὡραῖα!... Μόλις τὸ σκεφτεῖς, νἄχει γίνει.
Καὶ νὰ μὴν ξέρεις ὕστερα πότε, ποῦ, πῶς, μὲ ποιόν, μὲ ποιάν.
Ἀλλὰ τί πειράζει; Ἀκόμα κι' ὅταν σὲ ἀρνοῦνται, ἐσὺ θὰ μπορεῖς νὰ τό κάνεις!
Τὸ ἀποτέλεσμα μετράει.
Σκέψου τώρα καὶ τὶς πόρνες καὶ τοὺς πόρνους. Δὲν θἄχουν δουλειά, οἱ καημένοι,-ες!
Ἤ μᾶλλον, δὲν θὰ προλαβαίνουν νὰ διαπιστώσουν ποιός ἦταν ὁ πελάτης; Ἀπὸ ποιόν νὰ πληρωθοῦν; Ὅλοι στὸ Ταμεῖο Ἀγαμίας γιὰ ἐπίδομα.
* * *
Β΄ Ἀνάμνησις:
29 Απριλίου 2018.
Διαταραχή τῆς «ὀμαλῆς κοινωνικῆς ἀνάπτυξης τῶν παιδιῶν» μὲ τὴν ἀναδοχὴ ἀπὸ ὁμόφυλα ζευγάρια βλέπει τὸ ΚΚΕ.
*
Βαριέμαι νὰ διαβάζω τὰ ἀναμενόμενα πληκτικὰ καὶ ἠθικολογικά.
Ἁπλῶς, δὲν ὑπάρχουν προκατασκευασμένες εὐτυχεῖς οἰκογένειες.
Δὲν συμφωνῶ γενικῶς νὰ υἱοθετοῦνται παιδιά, ἐξὸν κι' ἄν οἱ γονεῖς, καὶ οἱ 2, ἔχουν πεθάνει
καὶ ὁπωσδήποτε τὸ παιδὶ νὰ τὸ μαθαίνει, ἀπὸ τοὺς θετοὺς γονεῖς, πρὶν πάει στὸ Δημοτικό,
δηλαδὴ πρὶν ἆλλοι ἠθικοὶ τοῦ περιβάλλοντος τὸ σφυρίξουν στὸ παιδί, μὲ τὸν ὕπουλο τρόπο τους, τὸν πάντοτε ὑπαρκτὸ καὶ καιροφυλακτούντα.
Διαταραχή, λέει, τῆς «ὀμαλῆς κοινωνικῆς ἀνάπτυξης τῶν παιδιῶν*» μὲ τὴν ἀναδοχὴ ἀπὸ ὁμόφυλα ζευγάρια** βλέπει τὸ ΚΚΕ.
* Ναί, τώρα εἶναι ἐξασφαλισμένη καὶ κοχλάζει ἡ κοινωνικὴ ἀνάπτυξη.
** Ὑπάρχει περίπτωση, ὁμόφυλα ζευγάρια νὰ εἶναι πολὺ πιὸ ὠφέλιμα, ἀπὸ ἑτερόφυλα ζευγάρια, στὴν ἀνάπτυξη τῶν παιδιῶν.
Καλὰ θὰ κάνουν οἱ Πολιτεῖες νὰ ἐπιμορφώνουν τοὺς λαούς τους, ὅλους ἀνεξαιρέτως, - κι' αὐτοὺς ποὺ δὲν γουστάρουν μὲ κανέναν τρόπο νὰ γίνουν γονεῖς.
Κυρίως ἡ Ἐπιμόρφωση νὰ ἀφορᾶ τὸ
νὰ μὴ φθονοῦν ὅ,τι (γιὰ διαφόρους λόγους) δὲν κάνουν οἱ ἴδιοι.
Βαριέμαι καὶ ἀγανακτῶ.
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Απάντηση


  • Παραπλήσια Θέματα
    Απαντήσεις
    Προβολές
    Τελευταία δημοσίευση

Επιστροφή στο “Λογοτεχνία”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών