Πόσο βαρετό ρε γμτ...
Οκ,μιά χαρά τρώμε (ή τρώγαμε) τα φαγητά της μανούλας μας και της γιαγιούλας μας,αλλά πόσο βαρετό είναι πιά να επιμένουμε ότι αν έχει σάλτσα το φαί θα είναι σκόρδο,κρεμμύδι,ντομάτα,μυρωδικά,λάδι,τέλος.
Καί όλα,αλλά ΟΛΑ,τα φαγιά την ίδια σάλτσα με τις ίδιες αναλογίες πάντα.
Μα θα φας γιουβέτσι,μα θα φας φασολάκια,μα θα φας πατάτες μπλουμ ένα πράγμα!Στο τσακίρ κέφι αν φτιάχνανε κανένα σουτζουκάκι θα βάνανε και λίγο (αλλά λίγο!) κύμινο για να το ξεχωρίζεις απ`τους κεφτέδες με σάλτσα.
Ήμαρτον πια ρε παιδιά στο 2020 είμαστε.
Έκανε ο μακαρίτης ο Τσελεμεντές (μεγάλη κουβέντα αλλά εγώ τον πάω,εκατό χρόνια μπροστά απ`την εποχή του)μια προσπάθεια πριν από 100 χρόνια να ανοίξει νέους δρόμους,έπιασε ένα δράμι αλλά μέχρι εκεί,πάλι βαλτώσαμε.
Μπεσαμέλ με αυγά και τυριά και του Θεού τ`άντερα μέσα,άντε και μάθαμε να κάνουμε.Αυγολέμονο της προκοπής ούτε από απόσταση.Απλές σάλτσες βουτύρου,κρασιού, ζωμών ούτε κατά διάνοια.Να δέσεις σε σάλτσα (με όποιο τρόπο να πάρει ο διάολος) αυτά που τρίβεις με ατσαλόμαλλο απ`το τηγάνι δεν το συζητάμε.
Οκ,κουραστικά αυτά που λέω,αλλά και βαρετά αυτά που τρώμε.