Νατουραλιστική vs Αφηρημένη Τέχνη

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Ξέχασα κάτι πρίν .......

Ο Παίς πού παίζει τό τάβλί του πάνω στά μ-νήματα :

Να ανοίξει τίςΠόρτες ......

Νά πάει αλλού νά παίξει Πλακωτό .......

Καί κάποιος νά τού μάθει οτι υπάρχει καί τό Φεύγα .......

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Πρός Νύχτα ......
Νυχτώσαμε .......

Νύχτα μέ τά ριχτά μαλλιά
τής Σκέψης φιλενάδα
πού χεις γισ φωτοστέφανο
τόν ουρανό μέ τ άστρα .........

Επειδή τό τάμπλετ μου
δέν κάνει πολλές ευκολίες
μπορείς νά ανεβάσεις
τό περιληπτικό κείμενο από
τό νήμα Η Γέννεση τής Κριτικής
εδώ χάμω .......
Έλπίζω στά αλληλέγγυα αισθήματά σας ....

[νύχτα]

σε ποια ενότητα βρίσκεται;

[mrx0]

ξέρω και γω, άβυσσος η ψυχή του ... ΚΟΛΠΙΚΟΥ.

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Φιλοσοφία Πολιτικής
Νυχτιάτικα .....
Ευχαριστώ γιά το ενδιαφέρον ....
Υπόχρεος ......

[νύχτα]

ορίστε
(εύχομαι να είναι χρήσιμο και σχετικό
με το θέμα της τίπιτι και να μην έγινα συνένοχος
σε κάτι κακό )

Η πρώτη φορά πού ανιχνεύεται σέ κείμενο στή Ιστορία
ίσως είναι η Οδύσσεια στό σημείο πού ο Αίας αν θυμάμαι καλά
αμφισβητεί τήν ηγεσία τού Αγαμέμνονα ....
Νομίζω ή πρώτη φορά πού αμφισβητείται ο θεσμός της βασιλείας ....
Δέν είμαι σίγουρος καί αν η περίπτωση τού Προμηθέα συνιστά αμφισβήτηση .....
Ο πρώτος λαικός γνωστός πού άρχισε να ασκεί κριτική απ οτι λένε ήταν ο Ξενοφάνης ......
Καί δέν μάς ενδιαφέρει αν ο Ξενοφάνης είχε δίκιο σ αυτά πού υποστήριζε ......
Μάς ενδιαφέρει οτι είταν ο πρώτος πού Τόλμησε νά κάνει κριτική στήν Ιστορία ....
Οπως σήμερα δέν μπορεί νά ξυπνήσει ένας Παππούα τής Νέας Γουινέας
και να πει οτι το τάδε πράγμα πού πιστεύουμε μέχρι τώρα εγώ το βλέπω λάθος ......
Τόν εχουν πάει κατευθείαν στόν μάγο τής φυλής γιά νά τόν συνεφέρει .....
Ετσι καί στήν Ελλάδα πρίν 50 + χρόνια δέν μπορούσες νά κάνεις εύκολα
καί χωρίς συνέπειες κριτική .......
Αλλά καί σήμερα .....ειδικά στήν επαρχία πού κρατάει ακόμα πράγματα αδιαμφισβήτητα ....

Κάπου πρέπει να συνδέονται αυτές οι συμπεριφορές ....στους Αιώνες .....

Μετά τόν Ξενοφάνη...
παρατηρείται τό πρώτο κσι μεγαλύτερο κίνημα μαζικής κριτικής στήν ανθρώπινη Ιστορία ....
Πού αξεδιάλυτα δημιουργεί τή Δημοκρατία , αφού αμφισβητεί τό ποιος πρέπει νά άρχει ...
καί τή Φιλοσοφία , αφού αμφισβητεί τήν μέχρι τότε νοηματοδότηση τού κόσμου .....

Μπορεί νά μήν άγγιξε τά πάντα αυτό το κύμα αμφισβήτησης
αλλά εδωσε τά μεγαλύτερα επιτεύγματα της Παγκόσμιας Πολιτικής Λαικής Σκέψης....
Τήν Δημοκρατία ...τό μόνο πολίτευμα πού μπορεί να σε κάνει ελεύθερο καί υπεύθυνο άνθρωπο
Τή Φιλοσοφία ...πού σού λέει οτι τα πάντα είναι ανοιχτά .....ολα συν-- ζητούνται .....
καί τήν επιστήμη ....την απόδειξη τών οσων ανακαλύπτουμε .....

Φυσικά δέν λέμε δημοκρατία τήν ολιγαρχοΓραφειοκρατική
μέ κάποια λίγα δημοκρατικά στοιχεία συμμορία πού μάς κυβερνά
απο το θάνατο τού Καποδίστρια μέχρι σήμερα ......οσον αφορα τήν Ελλάδα ......
Δημοκρατία σημαίνει οτι εκ περιτροπής είμαι υπεύθυνος γιά τήν Πόλη μου
σάν άρχων καί σάν αρχόμενος ....δηλαδή κάθε Α χρονικο διάστημα
διοικώ και είμαι υπεύθυνος οπου μέ τάξει η Πόλη καί εχω τό δικαίωμα
νά ψηφίζω στα δημοψηφίσματα τής Πόλης ......

Οπως συμπεραίνουμε απο τα παραπσνω οσον αφορά τήν Ελληνικη Ιστορία
Αυτοθέλητη μαζική κριτική στήν πορεία της υπήρξε 2 φορές ...
Μία απο τούς Κλασσικούς καί μία από τόν τελευταίο πόλεμο καί μετά .....
Καί στούς τότε φαντάζομαι θα φαινόταν σάν παρακμή .....οπως σήμερα .....
Αλλά οπως είπαμε δέν μάς ενδιαφέρει τόσο αν οι Κλασσικοι έκαναν λάθη
στίς νέες τους απόψεις καί θεωρίες αλλά οτι τόλμησαν ....
γιά πρώτη φορά στην Ιστορία ....
νά αμφισβητήσουν τήν Παράδοση και νά σκεφτούν οι ίδιοι πιά
ποιό το σωστό , τό λάθος , τό αληθινό , τό ψεύτικο , τό πρέπον ,τό απρεπές
καί όχι αυτό που τούς είχαν πει οι γονείς τους καί οι πρόγονοί τους .....
Κι αν κρίνουμε από τήν Αιώνια δόξα πού πήραν μάλλον είχαν δίκιο .....

Οταν γκρεμίζεις κάτι πού πίστευες ή που έκανες μέχρι χτές
δέν είναι εύκολο τήν επόμενη να εχεις έτοιμο αύτό πού θά τό αντικαταστήσει ....
Οσοι γνωρίζουν Ιστορία ξέρουν οτι οι κοινωνίες αλλάζουν αργά ....
Εμείς πιστεύω είμαστε ακόμα στή φάση του γκρεμίσματος ....
Γκρεμίζουμε τή βλαχιά μας θάλεγε ο Κωστόπουλος ο Τριφυλλόσοφος ο Άποβλαχοποιητής.......
Πόσο καιρό θά μάς παρει το χτίσιμο ;
Μέ μιά πρόχειρη σκέψη στούς Κλασσικούς πρέπει νά πήρε 3-5 αιώνες
Από τήν Οδύσσεια μέχρι τίς πρώτες προσπάθειες τών Ιώνων .....
Απο τή στιγμή της σύλληψης μέχρι τήν πραγμάτωση .....
Εμείς ακόμα είμαστε στήν αρχή ....
Αυτή τή στιγμή μόνο 5 μέ 10% τού πληθυσμού γνωρίζει
τι είδους Δημοκρατία είχαν οι Κλασσικοί ...
Οτι δέν ψήφιζαν κυβερνήσεις .....αλλά τούς Νόμους .....
Καί αμα δέν γνωρίζεις ....δέν ξέρεις καί γιατί νά παλέψεις ....καμμιά φορά .....

Δέν ξέρω αν γίνει κάποιος Αρμαγεδώνας .....
Αυτοι πού τόν έχουν στήν Παράδοση τους
μπορεί καί νά τόν δημιουργήσουν .....

Αλλά βλέπω καί οτι ο Τρόπος τών Κλασσικών
είναι μπροστά μας ...καί είμαστε στά χνάρια τους
χωρίς ακόμα να τό γνωρίζουμε .....

Σάν μικρά παιδάκια πού είμαστε μπροστά τους
θά φάμε τά μούτρα μας μέχρι νά στήσουμε το δικό μας θαύμα ....
Καί εμείς δέν προβλέπεται νά τήν δούμε αυτή τη στιγμή ....
Δεν θα ζήσουμε ποτέ ελεύθεροι και υπεύθυνοι .....
Τά τετρασσέγγονά μας ίσως .....
Η τά 14γγονά μας .....
Τό μέλλον άδηλον .....

Εκτός εάν τό ξέρει κάποια εδώ μέσα πού λέει τό Κάρμα καί τα μέλλοντα ......

Η αυτοί πού συχνάζουν στό καφενείο " Εναλλακτικής Πραγματικότητας " .......

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Νύχτα
Αν ήξερα οτι θά σού δημιουργούσα τέτοιο άγχος ..........
Δέν θά τό τολμούσα ......
Θά τόδινα στόν Άγη νά τό κάνει .....πού δέν θάχε τέτοιες ενοχές .....
Αλλά είπα μιά κσί είσαι γειτόνισα στό νήμα ..........
Φοβάσαι καί αγωνιάς αν η Δασκάλα σέ επιπλήξει
ή σέ βάλει τιμωρία ; .....
Αμα δέν τό γουστάρει η Δασκάλα ας τό πετάξει έξω ......
Κι εγώ νόμιζα πώς είσαι μιά Νυχτοκρυσταλλίδα .....
Η τουλάχιστον μιά Νυχτοκρυστ αλήτισσα .....

Ταβλαδόρε
Μήπως έκανες κάποια φιλοφρόνηση ή κάποιο κοπλιμάν
καί σάν αμόρφωτος δέν τό αντελήφθην ;
Μήπως δέν κατάλαβα κάτι ;
Ξαναπροκαλείς .....
Θές να με τραβήξεις στήν δική σου άβυσσο ...............

Τίπιτι
σού θυμίζει καμμία τό ονομα Εύη ; .......

Ετσι πιάστο τό εξυπνο πουλί ......

[νύχτα]

ίσως φαίνεται, ίσως είναι για την ακρίβεια,
πολύ απλοϊκή η σκέψη μου

αν τα μάτια της είναι μπλε, πώς θα καταφέρουμε
να ταυτιστούν μαζί της οι μαρίες με τα καστανά
μάτια;

αλλά εγώ θα επιμείνω

όσο πιο "αφηρημένη" και αόριστη είναι η Τέχνη,
τόσο περισσότερο μας επιτρέπει να αφουγκραστούμε
έστω και διαισθητικά το εσωτερικό πορτραίτο του
καλλιτέχνη, ή του θέματος που απεικονίζεται

πολλές φορές, μας αρκεί η ατμόσφαιρα ενός έργου,
χωρίς να κατανοούμε απαραίτητα το πλήρες νόημα,
ή χωρίς να είμαστε σε θέση να αιτιολογήσουμε γιατί,
ωστόσο μπορούμε να αισθανθούμε ότι υπάρχει φόβος,
θυμός, εκνευρισμός, απόγνωση, πόθος, ντροπή, μοναξιά,
ελπίδα, αγάπη, οικειότητα, γαλήνη και άλλα, χωρίς να
είναι αναγκαία η ύπαρξη κάποιου αποδεικτικού στοιχείου

πρόκειται για έναν ασφαλή τρόπο να μοιραστούμε
και να επικοινωνήσουμε (ακόμη και σαν θεατές),
απενεχοποιημένα και -με χρήσιμο τρόπο- ασύμμετρα,
γωνίτσες της υποκειμενικής μας πραγματικότητας,
και ακόμη κι αν το αγνοούμε συνειδητά, ευχόμαστε
ενδόμυχα να μην είμαστε οι μόνοι τόσο Μόνοι

[tipiti klop]

νύχτα,
Και για μένα, η αφηρημένη τέχνη ήταν εκείνη που κυρίως μου συμπαραστάθηκε...

Όμως τώρα, νιώθω περισσότερο την ανάγκη να ειπωθούν τα πράγματα με το όνομά τους.

Για παράδειγμα, δεν είναι η Αριάδνη αυτή η πετρωμένη μορφή στα νεκρά τοπία του ντε Κίρικο, δεν είναι δηλαδή μια εξιδανικευμένη μυθική μορφή που γεννά μυστήριο με τη λάγνα αλλά και απελπισμένη της ανάκλιση.




Είναι αντίθετα μια απλή καθημερινή γυναίκα, που η καθηλωτική θλίψη της την κάνει υπερμεγέθη και δυναστική για όποιον έχει την ατυχία να εξαρτιέται από την αγάπη της...


Και οι δυο αναπαραστάσεις δείχνουν έναν εγκλωβισμό μέσα στη μελαγχολία ενός Άλλου, από τον οποίο δεν είναι εύκολο να διαφύγεις.

Ενώ όμως ο πρώτος πίνακας διαρκώς υπεκφεύγει, ξεγλιστρώντας μέσα στα παχειά λόγια της Μεταφυσικής , του Αινίγματος, και του Μύθου, ο ρεαλισμός του δεύτερου, δεν σου επιτρέπει να αναμασάς αοριστίες, αφού εισχωρεί μέσα στην απλότητα των καθημερινών αναπαραστάσεων.
Ο Muek, με τον απίστευτο ρεαλισμό του, σε στριμώχνει στη γωνία...

Κρατώντας σε ακραίο βαθμό ενεργό το νατουραλισμό στα έργα του, απομένει μόνο με αυτό που πραγματικά έχει συμβεί, και που διαφαίνεται στις διαδοχικές και διαφορετικές απόψεις των γλυπτών του:





Και η τέχνη του Μuek, χρησιμοποιεί στοιχεία που υπερβαίνουν την πραγματικότητα- όπως η κλίμακα των γλυπτών του, άλλοτε τεράστια, άλλοτε συρρικνωματική, σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων.
Όμως η επιμονή του στο ρεαλισμό, δεν εμποδίζει να διανοιχθεί η τέχνη του σε όλο το εύρος των συναισθημάτων που ανέφερες.
Νομίζω πως μόνο η αναπαραστατική τέχνη μπορεί με τόση ακρίβεια να δείξει τι είναι αυτό που κάνει το σώμα να κατακερματίζεται, το πρόσωπο να μην ολοκληρώνεται, να χάνεται η αίσθηση του εαυτού και του κόσμου.
Και ποιο είναι αυτό;
Μα είναι αυτό το βλέμμα το διαλυμένο από την απόσυρση, και η εναγώνια έκταση του παιδικού κορμιού να το συλλάβει, καθώς σιγά, σιγά βυθίζεται κι αυτό μοιραία, μέσα στην ασχήμια του και την τοξικότητά του.

[tipiti klop]

Τίπιτι
σού θυμίζει καμμία τό ονομα Εύη ; .......

Όχι καμία. Γιατι;

Επιφυλάσσομαι να απαντήσω και στους τρεις συνδαιτημόνες, αν και νομίζω ότι με ξεπετάξατε λίγο... αλλά οκ, .

[νύχτα]

όλων των ειδών οι τέχνες μπορούν να εκφράσουν
όλα τα συναισθήματα, το ζήτημα είναι κατά πόσο
χωράς κι εσύ κάπου εκεί μέσα

ο Mueсk* έχει μια σαφήνεια την οποία δεν
είμαι σε θέση να διαχειριστώ, προσωπικά

για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δε θέλω

μου φαίνεται πολύ ενοχλητική, σχεδόν
τρομακτική και απεχθής η θέα ενός
γιγάντιου -γερασμένου ήδη- νεογνού, το
προσλαμβάνει ο εγκέφαλός μου ως περιττή
πληροφορία, βρίσκω πως δεν έχει χρησιμότητα
και δεν με αφορά

είναι καθηλωτικός, αλλά δεν με προβληματίζει,
και μου δημιουργεί την αίσθηση ότι δεν κερδίζω,
αλλά χάνω χρόνο, παρόλο που οι αναφορές του
είναι απόλυτα προφανείς

νομίζω πως προτιμώ η τέχνη να μου αφήνει
περιθώρια να χωρέσει κάπου και ο εαυτός μου,
να υπάρχει κάτι διφορούμενο, να μπορώ να
(την) ονειρεύομαι, να μου επιτρέπει να φεύγω,
αλλά και να με "αναγκάζει" να επιστρέφω

και ας επιστρέψουμε στον Πικάσο

ένα ποτραίτο πολύ εκφραστικό, η δυναμική του αυχένα,
οι λεπτομέρειές του
ωστόσο, εμένα προσωπικά δε με εμπνέει για διάλογο
(οι λόγοι που ήρθαν στο μυαλό μου, είναι εντελώς
εγωιστικοί και δεν τους αναφέρω γιατί δεν αφορούν
ίσως το τόπικ)


σε αντίθεση με αυτό, το οποίο δε μου
δημιουργεί την αίσθηση του τετελεσμένου,
μοιάζει σαν να μπορώ (ακόμη) να παρέμβω


περισσότερο απολαμβάνω όταν η τέχνη σε μένα δημιουργεί
ερωτήματα που σχετίζονται με τα "πώς" και όχι τόσο για τα "γιατί"
(και μόλις συνειδητοποίησα κάτι σημαντικό για μένα )



*όπου Mueck, ας σκεφτεί ο καθένας μας κάποιον αντίστοιχο

[mrx0]

Ταβλαδόρε
Μήπως έκανες κάποια φιλοφρόνηση ή κάποιο κοπλιμάν
καί σάν αμόρφωτος δέν τό αντελήφθην ;
Μήπως δέν κατάλαβα κάτι ;
Ξαναπροκαλείς .....
Θές να με τραβήξεις στήν δική σου άβυσσο ...............

Όπως το πάρει κανείς.

Ε τι νόμιζες πεπτικέ, μόνο εσύ θα προκαλείς ή θα κάνεις πλάκες; Οι άλλοι εδώ τι κάνουμε;

[mrx0]

Επιφυλάσσομαι να απαντήσω και στους τρεις συνδαιτημόνες, αν και νομίζω ότι με ξεπετάξατε λίγο... αλλά οκ, .

Τι θα πει "σε ξεπετάξαμε;"

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Δουλειά δέν έχει ο Διάολος γαμάει τά παιδιά του .......

Ελληνική Λαική Σοφία ..........

[ST48410]

SpoilerShow

νύχτα,
Και για μένα, η αφηρημένη τέχνη ήταν εκείνη που κυρίως μου συμπαραστάθηκε...

Όμως τώρα, νιώθω περισσότερο την ανάγκη να ειπωθούν τα πράγματα με το όνομά τους.

Για παράδειγμα, δεν είναι η Αριάδνη αυτή η πετρωμένη μορφή στα νεκρά τοπία του ντε Κίρικο, δεν είναι δηλαδή μια εξιδανικευμένη μυθική μορφή που γεννά μυστήριο με τη λάγνα αλλά και απελπισμένη της ανάκλιση.




Είναι αντίθετα μια απλή καθημερινή γυναίκα, που η καθηλωτική θλίψη της την κάνει υπερμεγέθη και δυναστική για όποιον έχει την ατυχία να εξαρτιέται από την αγάπη της...


Και οι δυο αναπαραστάσεις δείχνουν έναν εγκλωβισμό μέσα στη μελαγχολία ενός Άλλου, από τον οποίο δεν είναι εύκολο να διαφύγεις.

Ενώ όμως ο πρώτος πίνακας διαρκώς υπεκφεύγει, ξεγλιστρώντας μέσα στα παχειά λόγια της Μεταφυσικής , του Αινίγματος, και του Μύθου, ο ρεαλισμός του δεύτερου, δεν σου επιτρέπει να αναμασάς αοριστίες, αφού εισχωρεί μέσα στην απλότητα των καθημερινών αναπαραστάσεων.
Ο Muek, με τον απίστευτο ρεαλισμό του, σε στριμώχνει στη γωνία...

Κρατώντας σε ακραίο βαθμό ενεργό το νατουραλισμό στα έργα του, απομένει μόνο με αυτό που πραγματικά έχει συμβεί, και που διαφαίνεται στις διαδοχικές και διαφορετικές απόψεις των γλυπτών του:





Και η τέχνη του Μuek, χρησιμοποιεί στοιχεία που υπερβαίνουν την πραγματικότητα- όπως η κλίμακα των γλυπτών του, άλλοτε τεράστια, άλλοτε συρρικνωματική, σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων.
Όμως η επιμονή του στο ρεαλισμό, δεν εμποδίζει να διανοιχθεί η τέχνη του σε όλο το εύρος των συναισθημάτων που ανέφερες.
Νομίζω πως μόνο η αναπαραστατική τέχνη μπορεί με τόση ακρίβεια να δείξει τι είναι αυτό που κάνει το σώμα να κατακερματίζεται, το πρόσωπο να μην ολοκληρώνεται, να χάνεται η αίσθηση του εαυτού και του κόσμου.
Και ποιο είναι αυτό;
Μα είναι αυτό το βλέμμα το διαλυμένο από την απόσυρση, και η εναγώνια έκταση του παιδικού κορμιού να το συλλάβει, καθώς σιγά, σιγά βυθίζεται κι αυτό μοιραία, μέσα στην ασχήμια του και την τοξικότητά του.

Δεν γνώριζα τον Muek και δεν είμαι εξοικειωμένος με την σύγχρονη γλυπτική σε τέτοιο βαθμό που να μπορώ να εκφέρω γνώμη.
Από την μέχρι τώρα συζήτηση διακρίνω κάποιες θέσεις ή προτιμήσεις που θα ήθελα να διευκρινίσω.
Φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο το αν σε συγκινεί ένα έργο τέχνης ή όχι και βέβαια όχι μόνο εσένα. Θα θεωρούσες κάτι τέτοιο κριτήριο για την αξία του;
Κατά την γνώμη μου (ξέρω δεν θα αρέσει και πιθανόν θα παρεξηγηθεί) δεν είναι. Ας πούμε πολλοί άνθρωποι θα συγκινούνταν με κάποιον γλύπτη που θα έφτιαχνε σήμερα την Αφροδίτη της Μύλου. Και λοιπόν; Θα είχε κάτι τέτοιο οποιαδήποτε καλλιτεχνική αξία σήμερα; *

* εκτός και αν ήταν κάτι άλλο από αυτό που νομίζουμε ότι βλέπουμε, φυσικά.