Σενέκας έγραψε: ↑13 Ιουν 2020, 11:05
Naranjita έγραψε: ↑13 Ιουν 2020, 09:59
\
δεν είναι ίδιος ο πληθυσμός όπως τότε που μεγαλώσαμε.
Αν κρίνουμε από το πως μεγαλώσατε και τι είδους ενήλικες είστε πλέον, πάλι καλά
συζητούσα χθες με τη σύζυγο ότι εγώ όντως έπαιζα με τους φίλους μου στη γειτονιά τρία τετράγωνα από το σπίτι μου σε ένα παρκάκι στη Δάφνη των 80s, όλη μέρα χωρίς επιτήρηση.
Αλλά το σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή και συνειδητοποίησα ότι το παρκάκι είχε οπτική επαφή με το σπίτι του ενός από τα παιδιά της παρέας. Ότι σε όλη τη διαδρομή ήταν μονοκατοικίες που έμεναν συγγενείς της μάνας μου συμπεριλαμβανομένης (στο πιο στρατηγικό σημείο) της αδερφής του παππού μου με το ταιριαστό όνομα "Κατίνα" η οποία ήταν σε μόνιμη βάση στο περβάζι της και δεν έπαιζε ούτε κουνούπι να κλάσει χωρίς να το μάθει. Και το τελικό που είχα ξεχάσει τελείως: ένα σπίτι στο οποίο έμεναν η γιαγιά και ο παππούς ενός από τα κορίτσια της παρέας είχε πόρτα ακριβώς στο παρκάκι, γι' αυτό μαζευόταν όλη η παρέα εκεί.
Δηλαδή στην πραγματικότητα έπαιζα στην αυλή της γιαγιάς της συμμαθήτριάς μου.
Μία φορά πέρασα με τον ξάδερφό μου το πρώτο στενάκι της διαδρομής προς το παρκάκι χωρίς να κοιτάξουμε (μιλάμε για στενάκι με ένα αυτοκίνητο την ώρα) και την άλλη μέρα ο θείος μου μας άστραψε σφαλιάρες γιατί η γειτονιά μας είχε δει να περνάμε χωρίς να κοιτάξουμε.
Στην πραγματικότητα λοιπόν ήμασταν υπό πολύ πιο στενή επιτήρηση απ' ό,τι τα σημερινά παιδιά, απλώς δεν είχε την ίδια μορφή.
Και παρ' όλα αυτά και οι δύο αδερφές μου σε αυτή τη γειτονιά, στο πρώτο στενό από το σπίτι μας (αυτό που περάσαμε χωρίς να κοιτάξουμε το γεμάτο συγγενείς), πριν καν πάνε πρώτη δημοτικού, τους έτυχε επιδειξίας χωμένος σε οικοδομή να λέει "κοριτσάκι έλα δω" δείχνοντας το πουλί του.