Δεν θυμάμαι γιατί ήτανε φλασμπακς και περνούσαν γρήγορα, σαν ταινία. Θυμάμαι πολλά αίματα. Και του θύματος και σε μένα.
Ελπίζω να μην τριτώσει το κακό απόψε
Δοκίμασε συμπλήρωμα μαγνησίου (σε χαλαρώνει) ή/και γυμναστική πριν τον ύπνο. Σε κάποια φάση που είχα σκατά ύπνο, άρχισα να βγαίνω για τρέξιμο (μες στα μαύρα μεσάνυχτα, λολ). Μετά το ντους έπεφτα σαν κούτσουρο. Γενικά, έχω προσέξει ότι αν σωματικά είμαι χώμα, άγχη και μαλακίες περνάνε σε δεύτερη μοίρα για το σώμα, το οποίο μέχρι να ξεκουραστεί παύει να ασχολείται.- Casper - έγραψε: ↑06 Αύγ 2020, 00:01Μου' ρθε φλασιά πριν λίγο και χλώμιασα. Χθες είδα ότι επιστρέψαμε στην σχολή και μια καθηγήτριά μας μας ανακοίνωσε πως άλλη καθηγήτριά μας (η αγαπημένη μου) πέθανε από κορωνοϊό. Και δώστου κλάμα εγώ. Μετά ξέχασα τι έγινε.
Επίσης πριν λίγες μέρες είδα μια φίλη μου που έχει μήνες να βρεθούμε. Την τελευταία φορά που την είδα στον ύπνο μου πως δεν ήταν καλά, πέθανε συγγενικό της πρόσωπο. Τώρα έμαθα νέα της από άλλη κοπέλα και μου είπε πως η μητέρα της δεν είναι καλά και γενικά όλο αναποδιές.
Και δεν θέλω να κοιμάμαι τις νύχτες, κοιμάμαι πολύ λίγο και βλέπω καταθλιπτικά και βλακείες.
Θα δοκιμάσω το μαγνήσιο που λες. Είχα πάει να μείνω 2 μέρες στο σπίτι της γιαγιάς μου που είναι μεγάλο και μπορώ να τρέχω και πάλι το βράδυ δεν με έπαιρνε ο ύπνος. Νομίζω δεν δουλεύει σε μένα αυτό. Εδώ σχολούσα από νυχτερινές βάρδιες και έμενα ξύπνια ενώ ήμουν πτώμα. Με πιάνει υπερένταση. Έξω στον καύσωνα δεν μπορώ να τρέξω, εδώ ζαλίζομαι ακόμα και μέσα. Ειλικρινά βάζω πείσμα αλλά όσες φορές το δοκίμασα γύρισα νωρίς για να προστατεύσω την υγεία μου Κάνω δουλειές στο σπίτι αλλά σίγουρα δεν είναι το ίδιο. Θα αρχίσω να ανεβοκατεβαίνω συνέχεια σκαλιά νομίζω.Ομελέτιος Δανιμαρκίας έγραψε: ↑06 Αύγ 2020, 01:14Δοκίμασε συμπλήρωμα μαγνησίου (σε χαλαρώνει) ή/και γυμναστική πριν τον ύπνο. Σε κάποια φάση που είχα σκατά ύπνο, άρχισα να βγαίνω για τρέξιμο (μες στα μαύρα μεσάνυχτα, λολ). Μετά το ντους έπεφτα σαν κούτσουρο. Γενικά, έχω προσέξει ότι αν σωματικά είμαι χώμα, άγχη και μαλακίες περνάνε σε δεύτερη μοίρα για το σώμα, το οποίο μέχρι να ξεκουραστεί παύει να ασχολείται.- Casper - έγραψε: ↑06 Αύγ 2020, 00:01Μου' ρθε φλασιά πριν λίγο και χλώμιασα. Χθες είδα ότι επιστρέψαμε στην σχολή και μια καθηγήτριά μας μας ανακοίνωσε πως άλλη καθηγήτριά μας (η αγαπημένη μου) πέθανε από κορωνοϊό. Και δώστου κλάμα εγώ. Μετά ξέχασα τι έγινε.
Επίσης πριν λίγες μέρες είδα μια φίλη μου που έχει μήνες να βρεθούμε. Την τελευταία φορά που την είδα στον ύπνο μου πως δεν ήταν καλά, πέθανε συγγενικό της πρόσωπο. Τώρα έμαθα νέα της από άλλη κοπέλα και μου είπε πως η μητέρα της δεν είναι καλά και γενικά όλο αναποδιές.
Και δεν θέλω να κοιμάμαι τις νύχτες, κοιμάμαι πολύ λίγο και βλέπω καταθλιπτικά και βλακείες.
(αν όλα τ' άλλα αποτύχουν, κοπάνας δύο τρία σφηνάκια πριν πέσεις)
Δεν είμαι ψυχολόγος αλλά νομίζω ότι το μπολντ είναι η εξήγηση του όνειρου.νύχτα έγραψε: ↑07 Αύγ 2020, 21:43είδα στον ύπνο μου πως ταξίδευα μ ένα πλωτό λεωφορείο, ένιωθα
τρομακτική δυσφορία κι έψαχνα στις τσέπες μου για ηρεμιστικά μα
κάποια στιγμή συνειδητοποίησα πως είμαι γυμνή
(στοιχείο που χρειάζεται να μη ξεχάσω)
έφτασα σ ένα νησί όπου κάποιο επιφανές μέλος του τόπου τούτου
με φίλεψε γραβιέρα, θυμάμαι ακόμη την αίσθησή της στα δόντια μου
στο σπίτι όπου με φιλοξενούσαν, όλα τα έπιπλα ήταν χτιστά,
(στοιχείο που επίσης χρειάζεται να θυμάμαι μελλοντικά)
και υπήρχαν αδικαιολόγητα πολλές γυναίκες, με τις οποίες ένιωθα
πως δεν είχα τίποτε κοινό, και μιλούσαν μια διάλεκτο της οποίας
οι περισσότερες λέξεις μου ήταν άγνωστες
ζήτησα δανεικά για να επιστρέψω στην πόλη μου, στην οποία καθώς
έφτασα με περίμενε μια παιδική μου φίλη με την οποία έχουμε χαθεί,
κρατώντας το χέρι ενός μικρού κοριτσιού, και στιγμιαία ένιωσα ζεστασιά
σαν να ήμουν εγώ αυτό το μικρό κορίτσι, ενώ κανείς άλλος δεν υπήρχε στον χώρο,
ούτε καν οι συνεπιβάτες μου
το τοπίο έμοιαζε δυστοπικό, και ολόγυρα βρίσκονταν μόνο πελώριοι
αυτόματοι πωλητές, γεμάτοι με πραγματάκια που δεν θα μπορούσαν να
ικανοποιήσουν καμία απολύτως ανάγκη μου
εντυπωσιακό ήταν που στο όνειρο δεν άνοιξα ποτέ το στόμα μου ν αρθρώσω
λέξη, όλες οι συνεννοήσεις γίνονταν αθόρυβα χωρίς καν νεύματα, και παρόλο
που συμμετείχαν κι άλλοι άνθρωποι, εγώ ένιωθα τρομακτικά ολομόναχη
[είχα από εκείνα τα αισθήματα που νιώθουμε μόνο στα όνειρα, δεν
υπάρχουν λέξεις να τα περιγράψουν στην πραγματική ζωή, μοιάζουν
με κάτι μα δεν ανταποκρίνονται απόλυτα, βρίσκονται σε κάποιο ανάμεσα]
Ναι ρε γμτ, ολοένα το ίδιο σκηνικό ένα αυτοκίνητο στουκαρισμενο σε έναν τοίχο. Προειδοποίηση μη τυχόν και πάρω αυτοκίνητο
ΚαλόΓΑΛΗ έγραψε: ↑10 Αύγ 2020, 14:44Νομίζω ότι η Νάιδα σκέφτεται να κάνει κάτι και φοβάται το πιθανό στραπατσάρισμα (το διαλυμένο αυτοκίνητο) και η δολοφόνος με το "τσεκούρι" στο όνειρο της Casper ίσως να έχει σχέση με τα χειριστικά άτομα που ανέφερε σε άλλο θέμα.
Μεταξύ σοβαρού και αστείου όλα αυτά, έτσι;
Πιθανόν υποσυνείδητα να σκέφτομαι κάτι και οι φόβοι μου να βγαίνουν στο όνειρο; γιατί από σκέψεις αυτό το διάστημα είμαι κάπως έτσιΓΑΛΗ έγραψε: ↑10 Αύγ 2020, 14:44Νομίζω ότι η Νάιδα σκέφτεται να κάνει κάτι και φοβάται το πιθανό στραπατσάρισμα (το διαλυμένο αυτοκίνητο) και η δολοφόνος με το "τσεκούρι" στο όνειρο της Casper ίσως να έχει σχέση με τα χειριστικά άτομα που ανέφερε σε άλλο θέμα.
Μεταξύ σοβαρού και αστείου όλα αυτά, έτσι;