τεν τεν έγραψε: ↑03 Ιούλ 2020, 09:36
Philip Mortimer έγραψε: ↑03 Ιούλ 2020, 09:18
.
Όταν στην περίπτωση δύο όμορων κρατών, για παράδειγμα η Τουρκία και η Ελλάδα, το μικρό νησί του ενός βρίσκεται στα παράλια του άλλου, τότε θα πρέπει η οριοθέτηση των συνόρων να λαμβάνει υπόψη την αρχή της ευθυδικίας. Δικαστήρια διαιτησίας και διεθνή δικαστήρια δεν λαμβάνουν υπόψη τα μικρά νησιά κατά τη χάραξη των συνόρων, σε περίπτωση που αυτό θα προκαλούσε μια δυσαναλογία. Αυτή η πρακτική δεν αναιρεί όμως το γεγονός ότι επί της αρχής αυτά τα νησιά μπορούν ασφαλώς να διεκδικήσουν την οικονομική ζώνη που προβλέπει το θαλάσσιο δίκαιο. Όλα τα άλλα είναι ζητήματα που θα πρέπει να εξετασθούν για κάθε μεμονωμένη περίπτωση ξεχωριστά.
Ποιες δυνατότητες βλέπετε για να αποκλιμακώσουν η Άγκυρα, η Αθήνα και η Λευκωσία την ένταση που επικρατεί για την οριοθέτηση των ΑΟΖ και ενδεχομένως να λύσουν τις διαφορές;
Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ή ένα διεθνές δικαστήριο διαιτησίας θα μπορούσαν να αναλάβουν την υπόθεση. Προϋπόθεση είναι να συμφωνήσουν τα εμπλεκόμενα κράτη. Μέχρι να εκδοθεί μια απόφαση ή να συναφθεί μια διμερής συμφωνία, θα μπορούσαν τα κράτη να συμφωνήσουν σε μια προσωρινή λύση που θα προβλέπει την από κοινού οικονομική ανάπτυξη (Joint Development) των επίμαχων θαλάσσιων περιοχών. Από αυτή την προσωρινή λύση δεν θα προέκυπταν αξιώσεις και ούτε θα προκαταλάμβανε το αποτέλεσμα μιας μεταγενέστερης διευθέτησης. Τα κέρδη θα μοιράζονται ώσπου κάποτε, ίσως, συμφωνηθεί μια οριοθέτηση. Στην πράξη, ωστόσο, αυτή η κοινή διαχείριση μπορεί τελικά να γίνει η μόνιμη λύση.
Ναι τι θέλεις να πεις;
Το αναφέρει ξεκάθαρα ότι τα νησιά έχουν αοζ απλά όταν Υ παρχει όμορο κράτος πρέπει να συμφωνήσουν στο πόσο επήρεια έχει.
Αυτο έχει τεράστια διαφορά από αυτό που υποστηρίζουν οι Τούρκοι. Αυτοί λένε ότι ούτε η Κρήτη δεν έχει αοζ, φαντάζομαι με την λογική τους ούτε η Αυστραλία ή η Μ. Βρετανία δεν έχουν.
Προφανώς και η Τουρκία εκφράζει μαξιμαλιστικες θέσεις. Το ότι δεν έχει καθόλου απζ η Κρήτη είναι ακραίο
Το άρθρο όμως έλεγε "καθηγήτρια δικαιώνει τις ελληνικές θέσεις" , όχι "καθηγήτρια καταρρίπτει μαξιμαλιστικες τουρκικές θέσεις".
Και ο τουρκικός μαξιμαλισμος είναι εν μέρει αναμενόμενος όταν έχουν οκταπλασιο πληθυσμό.
Ο ελληνικός, όμως, είναι απλώς για γέλια.
Προφανώς κάποια πράγματα λέγονται ως αντίβαρο, για να μπορέσουμε να καταλήξουμε σε κάποιον συμβιβασμό. Αλλά μη νομίζει μετά κάθε ταλαίπωρος μπλογκαναγνωστης ότι δήθεν παραχωρήθηκαν τα κεκτημένα μας και προκαλείται χαμός/εμποδίζονται οι διαπραγματεύσεις/βλάπτεται και αποσταθεροποιείται η χώρα.
Και αυτή η καθηγήτρια που προφανώς ήταν η πιο φίλα προσκείμενη που βρήκαν, για ευθυδικια και συνεκμετάλλευση μιλαει...