Δεν υπάρχει λόγος για συνέχεια της κουβέντας. Αυτό που μ' ενδιαφέρει είναι η διασφάλιση της δικής μου ψυχικής υγείας και όχι να κάνω τη μπέιμπι σίτερ στον κάθε προβληματικό, γιατί τελικώς θα καταλήξω να σκέφτομαι κι εγώ σαν κι αυτόν.Χαοτικός έγραψε: ↑22 Αύγ 2020, 14:58Είναι. Η ροή του νευρωτικού επεισοδίου είναι ενισχυτική στο χρόνο. Κορυφώνεις και τελειώνει. Η κορύφωση θα περιέχει ένταση, θόρυβο και βία αλλά ελεγχόμενη. Δεν θα χτυπήσεις το κεφάλι σαν τον γιάνκοβιτς. αλλά ένα τζάμι θα το σπάσεις με το χέρι (και πάλι θα προσέξεις κάπως την κίνηση μην πάθεις και ζημιά). Δεν μπορείς να το σταματήσεις γιατί στους ενδοκρινείς σου γίνεται πάρτι. Θέλει και άσκηση για να μπορείς να το διαχειριστείς. Η γυναίκα δεν μπορεί. Ο γιος της μπορεί και να τη μισήσει και της βάλει χου, όπως έκανα εγώ στη μάνα μου. Δεν θα είναι εύκολη η ζωή του με αυτό.ΓΑΛΗ έγραψε: ↑22 Αύγ 2020, 14:40Το ότι έχει τα θεματάκια της είναι σίγουρο αλλά είναι και ατενσιοχορίστα, οπότε τα περισσότερα σκηνικά είναι απλώς παράσταση και τίποτα περισσότερο. Όλοι οι ατενσιοχορίστας έχουν την ενστικτώδη τάση να αντιλαμβάνονται σε ποιες φάσεις μπορούν να τα δώσουν όλα στο ρόλο που επέλεξαν. Δεν είναι και τόσο ανεξέλεγκτοι όσο φαίνονται.
Αλλά ότι όχλοι γαμιούνται από κούνια γαμιούνται από κούνια, ε γαμιούνται από κούνια κουκλίτσα μου!
Άσε με, το ελέγχω. να θα ανάψω τσιγάρο. Τα λέμε σε λίγο, χαλαρά
Κάποτε σκεφτόμουν κι εγώ πιο ανθρωπιστικά γιατί θεωρούσα ότι υπήρχε ένα στοιχειώδες κοινωνικό αυτονόητο. Από τη στιγμή που αποδέχτηκα ως δεδομένο πλέον γεγονός ότι το γαρ πολύ της κατανόησης γεννά ή τροφοδοτεί την ασυδοσία, το πήρα αλλιώς.
Και δεν υπάρχει ούτε μισή περίπτωση να μ' επηρεάσει το οτιδήποτε και να πεις γιατί τα έχω σκεφτεί από όλες τις πλευρές που μπορώ να διακρίνω.
Απόντος παιδιού, ξανάστροφη.