Ποια είναι η βία που ασκεί το υπάρχον σύστημα και πώς είναι συγκρίσιμη με τη βία μιας κομουνιστικής βίαιης "επανάστασης" και των επακόλουθών της? Προφανώς δεν θα πέσει αμαχητί το υπάρχον καθεστώς. Ποιος είναι τόσο τρελός να δώσει την περιουσία του? Κι επειδή δεν το κάνει θα έρθουν οι κομουνιστές να του την πάρουν με τη βία. Ο κόσμος όμως των αστών (με πολλές διαβαθμίσεις) και γενικότερα αυτών που αποδέχονται το τρέχον σύστημα σε κάθε χώρα περιλαμβάνει χιλιάδες ανθρώπους. Μια κομουνιστική εξέγερση θα ισοδυναμεί με μεγάλο αιματοκύλισμα εφόσον θα πρέπει να ανατρέψει και να ελέγξει όλους αυτούς.Χαοτικός έγραψε:Αν τώρα μπορεί να αλλάξει ένα σύστημα έτσι (ο τρόπος παραγωγής βασικά) γιατί να υπάρξει βία; μα έλα που δεν θα πέσει αμαχητί. Ήδη ασκεί βία για διατηρεί την εξουσία του, δεν θα κάνει τα πάντα την ύστατη στιγμή για να την κρατήσει;
Αν πέσει κι αν φτιάξουν σοσιαλισμό θα υπάρχει κράτος. Οπότε μιλάμε ακόμα για εξουσία. Θεωρητικά όμως είναι η εξουσία των πιο πολλών. Κάτι που πήγε να γίνει στη Ρωσία αλλά ως αγράμματοι κάφροι που ήταν εύκολα υπέπεσαν σε ταξικότητα. Και υπήρχε μια χαρά καταπιεστική και καταπιεζόμενη τάξη. Όσι έχουν αστική ιδεολογία την έλεγαν νομεγκλατούρα. Εμένα δεν με νοιάζει το όνομα ας την πούμε και Αφροξυλάνθη. Πάντως σοσιαλισμός δεν ήτανε. Στο εργοστάσιο της Λάντα που δουλεύανε 2000 (ας πούμε) και που με τα τόσα αμάξια που πουλήθηκαν η Λάντα έβαλε 2.000.000.000, αυτό που θα έπρεπε να πάρει ο κάθε εργάτης είναι 1.000.000 . Τα πήρε ποτέ; όχι βέβαια. Μεροκάματο έπαιρναν όπως οι εργάτες στις δυτικές χώρες. Τα πολλά (αυτό που λέμε υπεραξία ή κεφάλαιο) πηγαίναν και καλά στο κράτος, όπως εδώ πηγαίνουν στην τσέπη του ιδιοκτήτη. Μια απ' τα ίδια δηλαδή.
Αν τελικά απέτυχαν οι Ρώσοι με τη νομενκλατούρα και απέτυχαν και διάφορα ακόμα κράτη στα οποία η εφαρμογή του κομουνιστικού συστήματος εξισώθηκε με βάρβαρα απολυταρχικά καθεστώτα (π.χ. Καμπότζη), τότε πρέπει να προβληματιστούμε και να οδηγηθούμε στην διαπίστωση ότι το συγκεκριμένο σύστημα ή ιδεολογία δεν δουλεύει αποτελεσματικά στην πράξη. Ούτε συνάδει με τις αρχές ενός ηθικού, πολιτισμένου κράτους που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι βίαιο στο ξεκίνημά του και (ακόμα χειρότερα) στη συνέχεια του.