Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: ↑08 Νοέμ 2020, 18:00
Winston Smith έγραψε: ↑08 Νοέμ 2020, 00:03
Για αρχή σταματάς την εμμονική απαρίθμηση ταμπέλων για τον εαυτό σου που είναι αποτέλεσμα της εμμονικής σύγκρισης με τους υπόλοιπους (όχι ότι το κάνεις μόνο εσύ). Τώρα, πέρα από το να κάνεις πράγματα που σ' ευχαριστούν και σε κάνουν ευτυχισμένο, σκοπός της ζωής δεν υπάρχει. Ό,τι ονομάσεις σκοπό είναι απλά ένα μέσο για να γίνεις ευτυχισμένος μελλοντικά (ή νομίζεις ότι θα σε κάνει). Η νοημοσύνη δεν παίζει κανένα ρόλο σε όλο αυτό το μηχανισμό.
Δεν έχω κάποιο πρόβλημα να συγκρίνω τον εαυτό μου με άλλους, έτσι λειτουργούμε εμείς οι απλοί άνθρωποι, με κουτάκια και ταμπέλες. Δεν είναι κάτι δύσκολο να τα χρησιμοποιείς. Αυτό το κάνουν όλοι. Εννοείται πως σκοπός της ζωής είναι η ευτυχία, το έγραψα και παραπάνω. Το θέμα μου είναι να βρω νωρίς τα μέσα για τη μελλοντική ευτυχία. Ίσως είναι αργά, αλλά και πάλι το γοργό και χάριν έχει. Δεν θα κάτσω να χάσω το τρένο της ζωής. Λόγω της μέτριας ευφυίας μου τώρα το συνειδητοποίησα. Με βάση αυτό το σκεπτικό, απορρίπτω τον δρόμο της απόλυτης πνευματικότητας και ψάχνω πρακτικά κάποια πράγματα για να χαρώ.
Ακόμα και να μην έχεις πρόβλημα, η εμμονική σύγκριση δημιουργεί προβλήματα, γιατί δημιουργεί άγχος και το άγχος μειώνει την ευτυχία, που τόσο αναζητάς. Επίσης η εμμονική σύγκριση δημιουργεί ψευδαισθήσεις για το τι είναι το επιθυμητό και ιδανικό. Πχ όταν κάποιος βγάζει 1 εκ / χρόνο και νομίζει ότι θα γίνει ευτυχισμένος αν βγάζει 2 εκ (δηλαδή περισσότερα από τον συνάδερφο του που βγάζει 1.5 εκ), μάντεψε πόσο ευτυχισμένος θα γίνει όταν φτάσει τα 2 εκ και διαπιστώσει ότι κάποιος άλλος βγάζει 2.5εκ.
Για μένα δεν υπάρχει συνταγή. Επίσης την πνευματικότητα μην την απορρίπτεις. Ευτυχισμένος μπορείς να είσαι με πολύ απλά πράγματα χωρίς να αναβάλλεις την ευτυχία σου για το μέλλον. Γνωστός μου πέρασε μια σοβαρή ασθένεια και όλα ήρθαν τούμπα, από τότε απολαμβάνει τα πολύ απλά πράγματα, μια βόλτα έξω, έναν απλό καφέ κοκ. Αυτό είναι ένα είδος πνευματικότητας (χωρίς να πιστεύει στο θεό κλπ) που τον κάνει αρκετά ευτυχισμένο/ευγνώμων για αυτά που έχει, πράγματα που εγώ και συ αγνοούμε στη καθημερινότητα μας που τρέχουμε να χτίσουμε την μελλοντική ευτυχία με δουλειές/οικογένειες κλπ. Αυτός κάνει pause το τρέξιμο και απολαμβάνει/είναι ευγνώμων για τη φάση που βρίσκεται. Τώρα για το πως θα γίνεις έτσι, συνταγή δεν υπάρχει, απλά το αναφέρω σαν παράδειγμα για το τι μορφές μπορεί να έχει η "ευτυχία", το οποίο δείχνει ότι ίσως δεν υπάρχει πραγματικά τραίνο που θα χάσεις.
Τέλος πάντων, το πιο πιθανό είναι ότι άνοιξες το νήμα για τρολλάρισμα αλλά είναι μεγάλο θέμα και δύσκολα θα βρεις μία απάντηση (σε περίπτωση που δεν τρολλάρεις).