Scouser έγραψε: ↑09 Νοέμ 2020, 11:44Έγιναν όμως, και σχετικά σύντομα μετά τη λήξη του πολέμου.πατησιωτης έγραψε: ↑09 Νοέμ 2020, 11:38Επίσης η Ιαπωνία και η Γερμανία ήσαν ήδη βιομηχανικές χώρες ενώ η Κίνα και η Ρωσία δεν ήσαν.Ακόμη ήσαν ολιγάριθμες σε πληθυσμό εν σχέσει με τους αντιπάλους τους και άρα εύκολα ελέγξιμες μετά την ήττα τους..Μόνο για την περίοδο 1941-1945. Μετά όλο αυτό το κίνημα, που ήταν μάλιστα αρκετά ενεργό στις ΗΠΑ ήδη πριν το 1941, στράφηκε εναντίον τους. Αντίθετα ναζιστικό ή ακόμα περισσότερο φιλοϊαπωνικό κίνημα στο εσωτερικό των ΗΠΑ δεν υπήρξε ποτέ, ούτε πριν ούτε μετά τον πόλεμο.πατησιωτης έγραψε: ↑09 Νοέμ 2020, 11:38Τέλος βόλευαν και ιδεολογικά να είσαι αντίπαλός τους γιατί έσερνες μαζί όλο το παγκόσμιο αριστερό κίνημα.
Εγιναν με στρεβλό τρόπο που έσκασε στα χέρια τους για την περίπτωση της Ρωσίας.Η Κίνα είναι άλλη περίπτωση που ανάγεται μεταγενέστερα διότι την έβαλαν οι Αμερικανοί στην παγκοσμιοποίηση για να κοντράρουν τη Ρωσία.
Μετά το 1945 ήταν αναπόφευκτο μια και είχαν εξαφανισθεί οι φασιστικοί αντίπαλοι να γίνει αντίπαλος των ΗΠΑ η αριστερά.Ήταν κάτι που δεν μπορούσαν να το αποφύγουν αλλά τελικά και αυτό τους βγήκε το 1990.
Ο εθνικισμός,ακόμη περισσότερο ο ακραίος έχει το μειονέκτημα ότι δεν είναι εξαγώγιμος γιατί αφορά μόνο τη χώρα που παράγεται.
Πάντως ο Χίτλερ είχε ένα σχέδιο πρόκλησης εμφυλίου στις ΗΠΑ από τους Γερμανοαμερικανούς που είναι πάρα πολλοί αλλά δεν είχε καμμιά απήχηση.Εστειλε κάποιους πράκτορες που εύκολα τους έπιασε το FBI.
Αντίθετα οι Ιαπωνοαμερικανοί ήσαν πολύ πιο ύποπτοι και τους μάντρωσαν σε στρατόπεδα.