Τι διαβάζετε αυτό τον καιρό;

[Bazoomba]

ναι ομως τα παιγνια?

[vagabondo]

[Obi Wan Iakobi]

[Αίγαγρος]

κάτι δυνατό για την καραντίνα:



και κάτι πιο χαλαρό στα διαλείμματα:

[Πτολεμαίος]

[Ίακχος]

Δε βάζω βιβλία του επαγγέλματός μου, αλλά την καραντίνα θα την περάσω διαβάζοντας τεχνικά βιβλία στις εργάσιμες ώρες, γιατί από δουλειά λίγα πράγματα υπάρχουν.

[Rocco Siffredi]

για πες γνωμη αν το τελειωσες
εχω παιξει το vgame και τοψηνα να το παρω

[αλασκα15++]

"Τροπικός του Αιγόκερω" του Χ. Μίλλερ . Το διαβάζω για δεύτερη φορά .

[Πτολεμαίος]

για πες γνωμη αν το τελειωσες
εχω παιξει το vgame και τοψηνα να το παρω

Ρε συ, ξεκινάει καλά, έχει και λίγο μεταφυσική, μετά μου ψιλοεφυγε το ενδιαφέρον. Κάποια πράγματα δεν τα εξηγεί (πχ πως έχουν έστω αυτόν τον λίγο ηλεκτρισμο). Επίσης με χαλάνε πάρα πολυ τα ονόματα των σταθμών του μετρό, όλοι τελειώνουν σε -σκάγια. Παρότι έχει χάρτη ξεχωριστό, είναι δύσκολο να το ακολουθείς. Δεν ξέρω τα στάνταρτς σου, πιθανόν να σου αρέσει πολύ κάτι που αν συμβεί θα πρέπει να πάρεις και τα άλλα 2 τα οποία έχουν σχετικά χαμηλότερη βαθμολογία.

[Albrecht]

Οκτώβριος 1613. Τέσσερις Σαμουράι, κλείνοντας μέσα τους όλη την ψυχή και την κουλτούρα της Ιαπωνίας, φεύγουν απ τον τόπο τους, με προορισμό τη Δύση.
Η Δύση όμως θα τους προσβάλλει, θα τους απογοητεύσει, θ αγνοήσει την αποστολή τους και θα τους διώξει.
Οι 4 Σαμουράι θα νικηθούν...

ισως καλυτερο απ το "Σιωπη" του ιδιου.

[Namrail]

Μόλις τέλειωσα το 'Οι κουρσάροι της ξηράς΄. Αν και μυθοπλασία, δίνει ως ένα βαθμό το κλίμα του 21 και σκιαγραφεί τις έκρυθμες σχέσεις ανάμεσα σε Πελοποννήσιους και Ρουμελιώτες. Αναθεωρητισμός μέχρι τα άκρα στο βιβλίο, αλλά αξίζει να διαβαστεί, ως μια διαφορετική οπτική για την επανάσταση.

[Ίακχος]

Το ερώτημα για το νόημα του «Είναι» είναι το πιο καθολικό και το πιο κενό ταυτόχρονα όμως κείται μέσα του η δυνατότητα να εξατομικευτεί οξύτατα στο εκάστοτε εδωνά-Είναι (Dasein). Αν μέλλουμε να πετύχουμε τη θεμελιώδη έννοια του «Είναι» και να σκιαγραφήσουμε την απαιτούμενη οντολογική εννοιολόγηση και τις αναγκαίες παραλλαγές, χρειαζόμαστε ένα συγκεκριμένο οδηγό. Η καθολικότητα της έννοιας «Είναι» δεν αντιμάχεται τον «ειδικευμένο» χαρακτήρα της έρευνας έχουμε δηλαδή την πρόθεση να προχωρήσουμε προς την έννοια του «Είναι» ερμηνεύοντας ένα ειδικό ον, τον εδωνά-Είναι, με το οποίο σκοπεύουμε να προσπελάσουμε τον ορίζοντα για την κατανόηση και τη μπορετή ερμήνευση του «Είναι». Αλλά το ίδιο τούτο ον, το Εδωνά-Είναι, είναι εν εαυτώ «ιστορικό», και έτσι η οντολογική του ακτινοσκόπηση θα μεταβληθεί αναγκαία σε «ιστοριολογική» ερμηνεία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μπορείς να γράψεις με δικά σου λόγια τα πιο σημαντικά σημεία; (αν δεν έχεις χρόνο μόνο μερικές, 6-7 σειρές )

Πρέπει να πω ότι είναι ένα δυσνόητο βιβλίο. Επίσης έχω μια παλιότερη έκδοση της μητέρας μου που είναι φιλόλογος, έχει κάποιες μικροδιαφορές στους ορισμούς των εννοιών. Οι κυριότερες έννοιες που πραγματεύεται το βιβλίο είναι οι εξής περιληπτικά (ο τίτλος δεν είναι τόσο αντιπροσωπευτικός)

SpoilerShow

Το είναι κατοικεί στην ύπαρξη, στην ουσία,.στην πραγματικότητα, στο υπάρχων-Ειναι, στη σύσταση, στην αξία στο Είναι-εκει, στο "υπάρχει". Ον είναι όλα όσα για τα οποία μιλάμε, όλα όσα σκεπτόμαστε, όλα όσα απέναντι στα οποία συμπεριφερόμαστε, αλλά επίσης αυτό που είμαστε εμείς οι ίδιοι και ο τρόπος με τον οποίο είμαστε. Το ον, που είμαστε εμείς οι ίδιοι, και που έχει από το είναι του, ανάμεσα σε άλλα πράγματα, τη δυνατότητα να θέτει ερωτήσεις θα υποδειχθεί με το όνομα Είναι-εκει. Η ρητή και συνειδητή θέση του ερωτήματος της έννοιας του Είναι υ απαιτεί μια προηγούμενη και πλήρη εξήγηση ενός όντος (το Είναι-εκει) σχετικά με το είναι του.
Η βασική οντολογία από την οποία προέρχονται όλες οι άλλες πρέπει να αναζητηθεί μέσα στην υπαρκτικη αναλυτική του Είναι-εκει.
Η έννοια του Είναι του Είναι-εκει είναι η χρονικοτητα. Το Είναι δε μπορεί να νοηθεί παρά μέσα στην προοπτική του χρόνου.
Η ερμηνεία του Είναι-στον-κοσμο σαν ουσιώδης δομή του Είναι-εκει μόνη επιτρέπει να κατανοήσουμε την υπαρξιακή χωρικοτητα του Είναι-εκει. Η γνώση είναι ένας τρόπος του Είναι του Είναι-εκει σαν Είναι στον κόσμο έχει την οντικη της βάση μέσα σε αυτή τη σύσταση του Είναι..
Η οντολογία του "κόσμου" κατά τον Ντεκάρτ δεν έρευνα αληθινό το φαινόμενο του κόσμου ούτε καταλήγει στο να προσδιορίζει ένα εσωκοσμικο ον σε τέτοιο μέτρο που να καθιστά καταληπτη την εσωτερική του κοσμικοτητα. Το ον που ο Ντεκάρτ προσπαθεί να καταλάβει οντολογικά με το Extensio είναι ένα ον πού δε μπορεί να αποκαλυφθεί πάρα πέρα από το κατά πρώτον διαθέσιμο εσωκοσμικο ον.
Το προβλεπτικο Είναι-στον-κοσμο είναι χωρικό. Και μόνο επειδή το Είναι-εκει είναι χωρικό σύμφωνα με τον τρόπο της απομάκρυνσης και του προσανατολισμού το διαθέσιμο ον του περιβάλλοντος κόσμου μπορεί να συναντηθεί στη χωρικοτητα.
Ο λόγος έχει ίδιον υπαρξιακό βαθμό αρχής όπως και το αίσθημα της κατάστασης και η κατανόηση. Καθετί που είναι κατανοητό βρίσκεται ήδη αρθρωμενο, πριν ακόμα συσταθεί η ερμηνεία που το οικειοποιείται. Ο λόγος είναι η άρθρωση αυτού που είναι κατανοητό. Εφόσον είναι κατανοητό επί του τρόπου του αισθήματος της κατάστασης το Είναι-στον-κοσμο εκφράζεται δια του λόγου.
Η απεργασια του βασικού τρόπου του αισθήματος της κατάστασης και η οντολογική περιγραφή αυτού που έχει αποκαλυφθεί σε αυτό βρίσκουν μια αφετηρία μεσα στο φαινόμενο της πτώσης και διακρίνουν την αγωνία του φαινομένου από το φόβο, φαινομένου που είναι συγγενές. Είναι η αγωνία σα μια δυνατότητα του Είναι του Είναι-εκει, που αποκαλύπτει αυτό το Είναι-εκει κάτω από έναν επιδεκτο τρόπο να δώσει μια φαινομενική βάση για την ερμηνευτική σύλληψη της αρχικής ενότητας του Είναι του Είναι-εκει. Αυτό το Είναι αποκαλύπτεται σα φροντίδα. Παρόμοια φαινόμενα είναι η θέληση, η ευχή, η κλίση, η ώθηση. Η φροντίδα δε μπορεί να αφαιρεθεί από αυτές γιατί αυτά βασίζονται σε αυτή.
Η πραγματικότητα δεν είναι παρά ένας τρόπος του Είναι ανάμεσα σε άλλους, είναι ένας όρος οντολογικός που αναφέρεται στο εσωκοσμικο ον. Όταν φυλάμε στη λέξη αυτή την παραδοσιακή σημασία της, σημαίνει το Είναι με την έννοια της καθαρής ουσίας σαν πράγμα. Όποιος και αν είναι ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύουμε το Είναι της φύσης, όλοι οι τρόποι του Ευ του εσωκοσμικου όντος στηρίζονται οντολογικά στην κοσμικοτητα του κόσμου και έκτοτε στο φαινόμενο του Είναι-στον-κοσμο.
Το Είναι-εκει δεν έχει ανάγκη να μεταφερθεί μπροστά στο ίδιο το ον με μια αρχική εμπειρία, και δεν παραμένει λιγότερο σε μια σχέση Είναι προς αυτό το ον. Το αποκαλυφθεν-Ειναι στηρίζεται κατά μέγα μέρος όχι σε μια πράξη αποκαλυπτουσσ που θέσαμε εμείς οι ίδιοι, αλλά σε μια οικειοποίηση αυτού που έχουμε ακούσει να λέγουν για αυτό που ειπώθηκε. Το να στεκόμαστε σε αυτό που ειπώθηκε είναι ένας τρόπος του Είναι του"όντος".
Σαν προσδιοριζόμενο από την αποκάλυψη, το Είναι-εκει είναι ουσιαστικά μέσα στην αλήθεια. Η αποκάλυψη είναι ένας τρόπος ουσιώδης του Είναι-εκει. Δεν υπάρχει αλήθεια παρά εφόσον υπάρχει και όσο χρόνο υπάρχει το Είναι-εκει. Το ον δε μπορεί να αποκαλυφθεί παρά εάν το Είναι-εκει Είναι. Δε θα φτάσουμε ποτέ να αποδείξουμε με επαρκή τρόπο πως υπάρχουν"αιώνιες αλήθειες" παρά αν κατορθώσουμε να δείξουμε ότι το Είναι-εκει ήταν και θα είναι σε όλη την αιωνιότητα. Η αλήθεια σαν αποκάλυψη είναι ένας τρόπος του Είναι-εκει.

[αλασκα15++]

Το ερώτημα για το νόημα του «Είναι» είναι το πιο καθολικό και το πιο κενό ταυτόχρονα όμως κείται μέσα του η δυνατότητα να εξατομικευτεί οξύτατα στο εκάστοτε εδωνά-Είναι (Dasein). Αν μέλλουμε να πετύχουμε τη θεμελιώδη έννοια του «Είναι» και να σκιαγραφήσουμε την απαιτούμενη οντολογική εννοιολόγηση και τις αναγκαίες παραλλαγές, χρειαζόμαστε ένα συγκεκριμένο οδηγό. Η καθολικότητα της έννοιας «Είναι» δεν αντιμάχεται τον «ειδικευμένο» χαρακτήρα της έρευνας έχουμε δηλαδή την πρόθεση να προχωρήσουμε προς την έννοια του «Είναι» ερμηνεύοντας ένα ειδικό ον, τον εδωνά-Είναι, με το οποίο σκοπεύουμε να προσπελάσουμε τον ορίζοντα για την κατανόηση και τη μπορετή ερμήνευση του «Είναι». Αλλά το ίδιο τούτο ον, το Εδωνά-Είναι, είναι εν εαυτώ «ιστορικό», και έτσι η οντολογική του ακτινοσκόπηση θα μεταβληθεί αναγκαία σε «ιστοριολογική» ερμηνεία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μπορείς να γράψεις με δικά σου λόγια τα πιο σημαντικά σημεία; (αν δεν έχεις χρόνο μόνο μερικές, 6-7 σειρές )

Πρέπει να πω ότι είναι ένα δυσνόητο βιβλίο. Επίσης έχω μια παλιότερη έκδοση της μητέρας μου που είναι φιλόλογος, έχει κάποιες μικροδιαφορές στους ορισμούς των εννοιών. Οι κυριότερες έννοιες που πραγματεύεται το βιβλίο είναι οι εξής περιληπτικά (ο τίτλος δεν είναι τόσο αντιπροσωπευτικός)

SpoilerShow

Το είναι κατοικεί στην ύπαρξη, στην ουσία,.στην πραγματικότητα, στο υπάρχων-Ειναι, στη σύσταση, στην αξία στο Είναι-εκει, στο "υπάρχει". Ον είναι όλα όσα για τα οποία μιλάμε, όλα όσα σκεπτόμαστε, όλα όσα απέναντι στα οποία συμπεριφερόμαστε, αλλά επίσης αυτό που είμαστε εμείς οι ίδιοι και ο τρόπος με τον οποίο είμαστε. Το ον, που είμαστε εμείς οι ίδιοι, και που έχει από το είναι του, ανάμεσα σε άλλα πράγματα, τη δυνατότητα να θέτει ερωτήσεις θα υποδειχθεί με το όνομα Είναι-εκει. Η ρητή και συνειδητή θέση του ερωτήματος της έννοιας του Είναι υ απαιτεί μια προηγούμενη και πλήρη εξήγηση ενός όντος (το Είναι-εκει) σχετικά με το είναι του.
Η βασική οντολογία από την οποία προέρχονται όλες οι άλλες πρέπει να αναζητηθεί μέσα στην υπαρκτικη αναλυτική του Είναι-εκει.
Η έννοια του Είναι του Είναι-εκει είναι η χρονικοτητα. Το Είναι δε μπορεί να νοηθεί παρά μέσα στην προοπτική του χρόνου.
Η ερμηνεία του Είναι-στον-κοσμο σαν ουσιώδης δομή του Είναι-εκει μόνη επιτρέπει να κατανοήσουμε την υπαρξιακή χωρικοτητα του Είναι-εκει. Η γνώση είναι ένας τρόπος του Είναι του Είναι-εκει σαν Είναι στον κόσμο έχει την οντικη της βάση μέσα σε αυτή τη σύσταση του Είναι..
Η οντολογία του "κόσμου" κατά τον Ντεκάρτ δεν έρευνα αληθινό το φαινόμενο του κόσμου ούτε καταλήγει στο να προσδιορίζει ένα εσωκοσμικο ον σε τέτοιο μέτρο που να καθιστά καταληπτη την εσωτερική του κοσμικοτητα. Το ον που ο Ντεκάρτ προσπαθεί να καταλάβει οντολογικά με το Extensio είναι ένα ον πού δε μπορεί να αποκαλυφθεί πάρα πέρα από το κατά πρώτον διαθέσιμο εσωκοσμικο ον.
Το προβλεπτικο Είναι-στον-κοσμο είναι χωρικό. Και μόνο επειδή το Είναι-εκει είναι χωρικό σύμφωνα με τον τρόπο της απομάκρυνσης και του προσανατολισμού το διαθέσιμο ον του περιβάλλοντος κόσμου μπορεί να συναντηθεί στη χωρικοτητα.
Ο λόγος έχει ίδιον υπαρξιακό βαθμό αρχής όπως και το αίσθημα της κατάστασης και η κατανόηση. Καθετί που είναι κατανοητό βρίσκεται ήδη αρθρωμενο, πριν ακόμα συσταθεί η ερμηνεία που το οικειοποιείται. Ο λόγος είναι η άρθρωση αυτού που είναι κατανοητό. Εφόσον είναι κατανοητό επί του τρόπου του αισθήματος της κατάστασης το Είναι-στον-κοσμο εκφράζεται δια του λόγου.
Η απεργασια του βασικού τρόπου του αισθήματος της κατάστασης και η οντολογική περιγραφή αυτού που έχει αποκαλυφθεί σε αυτό βρίσκουν μια αφετηρία μεσα στο φαινόμενο της πτώσης και διακρίνουν την αγωνία του φαινομένου από το φόβο, φαινομένου που είναι συγγενές. Είναι η αγωνία σα μια δυνατότητα του Είναι του Είναι-εκει, που αποκαλύπτει αυτό το Είναι-εκει κάτω από έναν επιδεκτο τρόπο να δώσει μια φαινομενική βάση για την ερμηνευτική σύλληψη της αρχικής ενότητας του Είναι του Είναι-εκει. Αυτό το Είναι αποκαλύπτεται σα φροντίδα. Παρόμοια φαινόμενα είναι η θέληση, η ευχή, η κλίση, η ώθηση. Η φροντίδα δε μπορεί να αφαιρεθεί από αυτές γιατί αυτά βασίζονται σε αυτή.
Η πραγματικότητα δεν είναι παρά ένας τρόπος του Είναι ανάμεσα σε άλλους, είναι ένας όρος οντολογικός που αναφέρεται στο εσωκοσμικο ον. Όταν φυλάμε στη λέξη αυτή την παραδοσιακή σημασία της, σημαίνει το Είναι με την έννοια της καθαρής ουσίας σαν πράγμα. Όποιος και αν είναι ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύουμε το Είναι της φύσης, όλοι οι τρόποι του Ευ του εσωκοσμικου όντος στηρίζονται οντολογικά στην κοσμικοτητα του κόσμου και έκτοτε στο φαινόμενο του Είναι-στον-κοσμο.
Το Είναι-εκει δεν έχει ανάγκη να μεταφερθεί μπροστά στο ίδιο το ον με μια αρχική εμπειρία, και δεν παραμένει λιγότερο σε μια σχέση Είναι προς αυτό το ον. Το αποκαλυφθεν-Ειναι στηρίζεται κατά μέγα μέρος όχι σε μια πράξη αποκαλυπτουσσ που θέσαμε εμείς οι ίδιοι, αλλά σε μια οικειοποίηση αυτού που έχουμε ακούσει να λέγουν για αυτό που ειπώθηκε. Το να στεκόμαστε σε αυτό που ειπώθηκε είναι ένας τρόπος του Είναι του"όντος".
Σαν προσδιοριζόμενο από την αποκάλυψη, το Είναι-εκει είναι ουσιαστικά μέσα στην αλήθεια. Η αποκάλυψη είναι ένας τρόπος ουσιώδης του Είναι-εκει. Δεν υπάρχει αλήθεια παρά εφόσον υπάρχει και όσο χρόνο υπάρχει το Είναι-εκει. Το ον δε μπορεί να αποκαλυφθεί παρά εάν το Είναι-εκει Είναι. Δε θα φτάσουμε ποτέ να αποδείξουμε με επαρκή τρόπο πως υπάρχουν"αιώνιες αλήθειες" παρά αν κατορθώσουμε να δείξουμε ότι το Είναι-εκει ήταν και θα είναι σε όλη την αιωνιότητα. Η αλήθεια σαν αποκάλυψη είναι ένας τρόπος του Είναι-εκει.

Ευχαριστώ!

[Feindflug]

Δε βάζω βιβλία του επαγγέλματός μου, αλλά την καραντίνα θα την περάσω διαβάζοντας τεχνικά βιβλία στις εργάσιμες ώρες, γιατί από δουλειά λίγα πράγματα υπάρχουν.


[img]https://i.postimg.cc/N0vLs80J/05-N ... .jpg[/img]

Γιατί δεν διαβάζεις seismic ρε τύπε;

Μιλάμε για δωρεάν συμπυκνωμένη γνώση.

[Adidas]

Μιλάμε για δωρεάν συμπυκνωμένη γνώση.

εκδόσεις Ζισκάρ, τύπε;