Αντισοβιετική Ψευδοιστορία

[Hector Buas]

...
Η παραπανω συλλογη κειμενων ειναι πολυ ισορροπημενη και απεχει πολυ απο τους χαρακτηρισμους που αποδιδεις. Αλλα δεν εχω εντρυφησει σε βαθος.

Τον αράπη και αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς...

[Η φωνή της Αληθειας]

Το ΤΡΑΓΙΚΟ είναι ότι βρισκόμαστε στο 2020 και υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη πιστεύουν ότι ο δικτάτορας ΣΤΑΛΙΝ ήταν κάτι έστω λιγότερο από στυγνός μαζικός δολοφόνος πολιτών της ίδιας του της χώρας...

Ηταν Σωτηρας της Ανθρωποτητας.

Μάλιστα! Και Ανθρωπιστής ο Στάλιν! Κάτι σαν μαδερ τεριζα με μουστάκι δηλαδή! Σε λίγο θα μας πείτε ότι στα γκουλάγκ τους έστελνε για καμπινγκ!

[Golden Age]

Το ΤΡΑΓΙΚΟ είναι ότι βρισκόμαστε στο 2020 και υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη πιστεύουν ότι ο δικτάτορας ΣΤΑΛΙΝ ήταν κάτι έστω λιγότερο από στυγνός μαζικός δολοφόνος πολιτών της ίδιας του της χώρας...

Ηταν Σωτηρας της Ανθρωποτητας.

Εντάξει, είχε προσφέρει τεράστια συμβολή με τις εσωκομματικές εκκαθαρίσεις, αλλά αυτό δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να ξεπλένονται τα εγκλήματα του Σταλινισμού.

[John Brown Gun Club]

Πάντες αυτά που λένε για 20 εκατομμύρια και για 40 εκατομμύρια ,που συνεχώς αυξάνουν τους αριθμούς δεν στέκουν.Είναι υπερβολικά μεγάλα τα νούμερα αυτά. 20 εκατομμύρια οι νεκροί από τον Β' παγκόσμιο πόλεμο +20 εκατομμύρια οι νεκροί από τις διώξεις = 40 εκατομμύρια νεκροί. Αν ήταν έτσι θα έπρεπε η μισή ΕΣΣΔ να είχε πεθάνει.Δεν θα είχε μείνει Ρώσος πάνω στην Γη.

ΕΚΕΙ εστιαζω. Γιατι να φουσκωνουν τοσο εξωπραγματικα τα νουμερα, και γιατι αυτο να γινεται διαρκως και αδιαλλειπτως και παντα σε αντιδιαστολη με οποιαδηποτε πολιτικη η κοινωνικη κινητοποιηση του σημερα, οπου δεν υφισταται πια καμια σοβιετικη απειλη; Και γιατι να αναπαραγονται ακομα μυθοι οπως αυτοι του Κονκουεστ που ακομα και οι αντισοβιετικοι ιστορικοι κυκλοι εχουν απορριψει ως κατασκευες;

[Obi Wan Iakobi]

Σε οτι με αφορα, δινω μεγα συγχωροχαρτι για τα παντα στον Σταλιν, γιατι εσωσε την ανθρωποτητα απο τον Χιτλερ.

Τι τα θες τα υπολοιπα?

[perseus]

μαιστα μυθος τα εγκληματα του Σταλιν,τοτε γιατι σκουζετε για τρεις σφαλαρες που φαγατε επι Εππαναστασεως?
και σας εστελναν και τζαμπα διακοπες στο αιγαιο,λαμογια

[run]

Σημερα οι ΗΠΑ εχουν περισσοτερους κρατουμενους απο οτι η Σταλινικη ΕΣΣΔ

εχουν οι επα 20.000.000 δολοφονηθεντες σε γκουλαγκ???

κι το 20.000.000 νεκροι είναι από το 20 συνεδριο δεν το ειπαν τιποτας καπιταλιστες

σουργελα ε σουργελα

[Jolly Roger]

Δεν ειναι θεμα καλτ η αγκυλωσης με καποιο ενδοξο κομμουνιστικο παρελθον η προσωπολατρειας.

Ειναι καθαρα θεμα αποκαταστασης της ιστορικης αληθειας.

Σε οτι με αφορα, δινω μεγα συγχωροχαρτι για τα παντα στον Σταλιν, γιατι εσωσε την ανθρωποτητα απο τον Χιτλερ.

Αναθεμα σε οποιον τους εξομοιωνει.

εγώ πάλι, για την τεράστια υπηρεσία που ήταν προς την ανθρωπότητα το ασάλιωτο ξέσκισμα του ναζιστικού πιθηκισμού, μπορώ να του συγχωρήσω πολλά (κυρίως τα πεπραγμένα κατά την περίοδο της βιομηχανοποίησης, όπου έγινε σε 10 χρόνια πρόοδος που σε καπιταλιστικές χώρες πήρε 50-100 χρόνια για να γίνει), αλλά δεν ξεχνάω ποτέ την αναγκαιότητα σωστής και ζυγισμένης κριτικής στις αποφάσεις του, στον τακτικισμό του που παραγκώνιζε το ρόλο της θεωρίας, τον προσωπικό του δεσποτισμό και ανασφάλεια που επισημαίνει ο Β. Α. Βαζιούλιν κλπ. Γι' αυτό και αποφεύγω crackpot απολογητές τύπου Grover Furr και γιαχωβάδες τύπου Stalin Society.

ωπ! μαθητής των ομίλων του βαβ;
Για να ρωτήσω, ο ιωσηφ βοήθησε στον εμπλουτισμο της θεωρίας καθόλου;

της θεωρίας της λογικής της ιστορίας ειδικά ή της μαρξιστικής-λενινιστικής γενικά;

εμπλουτισμός της μ-λ θεωρίας μπορούν να χαρακτηριστούν τα βιβλία του "ζητήματα λενινισμού" και "οικονομικά προβλήματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ" (δεν βάζω το "διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός" γιατί ήταν ένα εξηγηματικού χαρακτήρα βιβλιαράκι γραμμένο ώστε να είναι εύκολα κατανοητό από τις μάζες).

για εμπλουτισμό της θεωρίας της ΛτΙ από πλευράς Στάλιν δεν ξέρω αν μπορούμε να μιλήσουμε (πέραν των προφανών ιστορικών μαθημάτων που πήρε η ανθρωπότητα και η επιστημονική κοινότητα από την τριαντάχρονη εμπειρία του σοσιαλισμού της περιόδου 1924-53), άλλωστε ο Στάλιν περισσότερο πραγματιστής-τακτικιστής ήταν, εκείνος που συνέθετε τέλεια την αρτιότητα θεωρίας και πράξης ήταν ο Λένιν.

εντός των spoilers είναι η πλήρης γνώμη του Βίκτωρος για τον Ιωσήφ και την εποχή του, από συνέντευξη το '94 μεταφρασμένη στα ελληνικά από τον ισόθεο Μητσάρα Πατέλη:

SpoilerShow

http://webcache.googleusercontent.com/s ... clnk&gl=gr

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια είναι η γνώμη σας για τη σταλιινική περίοδο; Υπήρχε τότε σοσιαλιστική ανάπτυξη; Πώς εκτιμάτε τον Στάλιν;

Β. Β.: Είναι αντιφατική σχέση... Ο Στάλιν διάλεξε τον πιο εύκολο δρό­μο, τον οποίο συνήθως ακολουθεί και η ιστορία. Ο Λένιν προσπαθού­σε να οδηγήσει τη σοσιαλιστική ανά­πτυξη προς ένα λιγότερο πιθανό -όμως εφικτό- δρόμο. Είναι γνωστό ότι ο Ι. Β. Στάλιν υιοθέτησε πολλές θέσεις του Λ. Ντ. Τρότσκι. Σε γενι­κές γραμμές και συνολικά θα έλεγα ότι ο ρόλος του Στάλιν ήταν θετι­κός. Με ποια έννοια όμως; Τότε ήταν απαραίτητη η επίτευξη μιας ταχύρρυθμης ανάπτυξης των παρα­γωγικών δυνάμεων της χώρας. Για κάτι τέτοιο χρειαζόταν μια αυστηρή συγκεντροποίηση. Όσο λιγότερες εί­ναι οι διαθέσιμες δυνάμεις, όσο πιο σκληρές είναι οι εσωτερικές και εξωτερικές συνθήκες τόσο περισσό­τερο χρειάζεται η συγκεντροποίηση. Αυτό φαίνεται και στα πιο απλά πράγματα: όταν υπάρχουν λίγοι πό­ροι (π.χ. τρόφιμα), τότε εισάγεται το σύστημα διανομής με το δελτίο. Η χώρα βρίσκεται σε εξαιρετικά δυσχερή θέση. Στο εσωτερικό υπερ­τερούσαν οι μικροαστικές μάζες. Στο διεθνές επίπεδο ωρίμαζε ένας νέος παγκόσμιος πόλεμος, ο οποίος θα στρεφόταν ενάντια στην ΕΣΣΔ.

Ό,τι κι αν λένε σήμερα πολλοί, προπολεμικά έγιναν πολλά. Σίγουρα με σκληρές και αυστηρές μεθό­δους... Υπήρχε, π.χ., διάταγμα για ποινική καταδίκη της 20λεπτης αρ­γοπορίας στη δουλειά. Τον Στάλιν πρέπει να τον βλέπουμε χωρίς προ­καταλήψεις, αντικειμενικά και επι­στημονικά. Είναι αλήθεια ότι τέτοια πολιτική δεν μπορούσε να ασκήσει ο καθένας. Χρειάζονται γι' αυτό ιδι­αίτερα χαρακτηριστικά (ακόμη και στο επίπεδο της ηθικής) που κάθε άλλο παρά είναι ελκυστικά. Άλλο θέμα είναι τα πορίσματα που βγάζει κανείς αν κάνει μια σύγκριση των χαρακτηριστικών αυτών με αυτό που είναι αναγκαίο επί κομμουνι­σμού.

Οι κομμουνισστές είναι κατ' αρχήν κατά της βίας. Εδώ, όμως, η κατά­σταση της χώρας υπαγόρευε την αναγκαιότητα σκληρού πειθαναγκα­<σμού ή απειλής πειθαναγκασμού. Φυσικά διώξεις έγιναν. Κι ο Στάλιν προσωπικά ήταν τύπος που απέδιδε υπερβολικό ρόλο στη βία. Πόσο μάλλον που συνέτρεχαν και προσω­­πικοί (οικογενειακοί) λόγοι που εενίσχυσαν τα δεσποτικά στοιχεία του χαρακτήρα του. Βέβαια, στις συζη­τήσεις και στα «έργα» των «δημο­κρατών» για τις διώξεις υπάρχουν κραυγαλέες υπερβολές ως προς τους αριθμούς των θυμάτων των διώξεων, γεγονός που ισχύει περισ­σότερο γι' αυτούς που έχουν υπο­στεί άδικα διώξεις. Ο Ρ. Μεντβέντεφ, που κάθε άλλο παρά σταλινι­κός είναι, δίνει στοιχεία που απο­δεικνύουν ότι ο κύριος όγκος των διώξεων έγινε ενάντια στους κουλάκους.

Από την πλευρά του ρόλου της προσωπικότητας στην ιστορία, σί­γουρα ο Στάλιν επέδρασε στο χαρα­κτήρα της πραγματοποίησης αυτών των διαδικασιών (διώξεων). Λόγω της προσωπικότητας του τα κατα­σταλτικά μέτρα ενισχύθηκαν περισ­σότερο απ' ό,τι απαιτούσαν οι περι­στάσεις. Η γραφειοκρατία ενισχύ­θηκε σε μεγαλύτερο βαθμό απ' όσο θα μπορούσε να συμβεί υπό την ηγε-σά μιας άλλης προσωπικότητας. Πιστεύω, όμως, ότι και μια άλλη προσωπικότητα στη θέση του θα ήταν υποχρεωμένη να ενεργήσει με ανάλογο τρόπο. Ωστόσο, τα βασικά καθήκοντα που έμπαιναν μπροστά στη χώρα (ανάπτυξη της βιομηχα­νίας, της βιομηχανικής παραγωγής και της παραγωγής αγροτικών προϊ­όντων) είχαν εκπληρωθεί πριν απ' τον πόλεμο. Και στο στρατιωτικό τομέα η χώρα είχε, κατά βάση, προε­τοιμαστεί για τον πόλεμο, γεγονός που της επέέτρεψε στη συνέχεια, σε εμπόλεμη κατάσταση, να ενεργοποιήσει μια βιομηχανία η οποία ως προς την παραγωγή εξοπλισμών ξε­πέρασε αυτή που είχε στη διάθεση του ο αντίπαλος.

Μετά τον πόόλεμο η γραφειοκρατικοποίηση προχώρησε με αρκετά γρήγορους ρυθμούς. Ο ογκώδης γραφειοκρατικός μηχανισμός λει­τούργησε με το νόμο της αδράνειας. Μια δύναμη που δεν μπορεί να εξα­φανιστεί από μόνη της. Όταν η απο­ξένωση από τους διοικούμενους έχει φτάσει σε προχωρημένα στάδια, δεν μπορεί να επανασυνδεθεί μ' αυτούς από μόνος του. Ο διοικητι­κός μηχανισμός προπολεμικά και κατά τη διάρκεια του πολέμου είχε ήδη γραφειοκρατικοποιηθεί σε ορι­σμένο βαθμό, αλλά συνολικά διευθε­τούσε καθήκοντα ζωτικής σημασίας για τη χώρα. Κι αυτό σημαίνει από μόνο του ότι δεν ήταν γραφειοκρα­τικός. Πρέπει να δούμε την αντιφα­τικότητα της κατάστασης. Δείτε, π.χ., τις σοβιετικές κινηματογραφι­κές ταινίες (κυρίως τα πολεμικά κι­νηματογραφικά χρονικά) της επο­χής εκείνης. Παρατηρήστε το πα­ρουσιαστικό των κομματικών στε­λεχών, το ντύσιμο τους, τη συμπερι­φορά τους, τις συνήθειες τους. θα διαπιστώσετε ότι, παρά το ότι ήταν υποχρεωμένα να γραφειοκρατικοποιηθούν, παρά το ότι η διαδικασία αυτή βρισκόταν σε εξέλιξη, παρέμε­ναν βασικά «σαρξ εκ της σαρκός» του λαού. Ήτταν, υπό μια έννοια, αποκομμένοι απ' το λαό, σαν υπάλ­ληλοι που εκτελούσαν κάποιες λει­τουργίες καταναγκασμού. Όμως, ως προς τον τρόπο ζωής τους και τις συνήθειες τους διατηρούσαν όλους τους δεσμούς τους με τους εργάτες και τους αγρότες (προσωπικούς, συγγενικούς κ.ά.). Κι αυτό, γιατί μόλις είχαν αναδειχθεί από το εργα­τικό και αγροτικό τους περιβάλλον. Ήταν υποχρεωμένα να καταναγκά­ζουν σαν κρατικά στελέχη. Κατα­νάγκαζαν, όμως, τους δικούς τους ανθρώπους.

Ο Λ. Ντ. Τρότσκι έκανε κριτική στον Στάλιν. Ο Στάλιν πήρε ένα μέ­ρος από το πρόγραμμα του Τρότσκι. Αν ο Τρότσκι έμενε στη χώρα έχο­ντας την εξουσία, θα ήταν αναγκα­σμένος, για να κρατήσει τη σοβιετι­κή εξουσία, να ενεργήσει με παρεμ­φερή τρόπο με αυτόν του Στάλιν. Γιατί εκείνη την περίοδο συνθήκες για την παγκόσμια επανάσταση δεν υπήρχαν.

Σχετικά με τον Τρότσκι αλλά και τον ίδιο τον Λένιν -σε αντιδιαστολή με τον Μαρξ-, θέλω να σημειώσω ότι δεν κατανόησαν σε επαρκή βαθ­μό την ουσία του γραφειοκρατικού μηχανισμού. Ακόμη κι ο Λένιν όταν επιχειρούσε να αντιπαλέψει τη γρα­φειοκρατία, σχεδίαζε πράγματα που δεν εξάλειφαν τη γραφειοκρατία. Τα μέτρα που πρότεινε μπορούσαν να καθυστερήσουν για κάποιο διάστη­μα την αποξένωση της γραφειοκρατίας αλλά, τελικά, η γραφειοκρατία θα έπαιρνε το επάνω χέρι. Η γραφει­οκρατία είναι προς το παρόν φαινό­μενο που δεν μπορεί να ξεριζωθεί. Πρέπει να έχουμε σοβαρή επίγνωση αυτού του γεγονότος. Να γνωρί­ζουμε τα αίτια εμφάνισης και ύπαρ­ξης, τις συνθήκες και τους τρόπους άρσης της γραφειοκρατίας, ώστε να την καταπολεμούμε με επιτυχία. Δεν μπορούμε να βάλουμε ανέφικτους στόχους να την εξαλείψουμε, εδώ και τώρα. Χρειάζεται να προσπα­θούμε να τη θέτουμε, κατά κάποιον τρόπο, σε υπηρεσία. Να λάβουμε διάφορα μέτρα ώστε να μην αποκτά υπερβολική αυτοτέλεια. Μόνο αυτό μπορούμε να κάνουμε...

Αντιπαραθέτοουν, συχνά, στη γρα­φειοκρατία την εργατική αυτοδιοί­κηση - αυτοδιαχείριση. Ευελπιστούν να καταργήσουν τη γραφειοκρατία με την εργατική αυτοδιαχείριση στα ξεχωριστά εργοστάσια - επιχειρή­σεις. Αυτό, τελικά, θα οδηγήσει σε τέτοιον κολλεκτιβίστικο εγωισμό, που θα τα διαλύσει όλα. θα γκρεμί­σει την ενότητα της παραγωγής. Πρέπει να ξέρουμε ποιοι άνθρωποι θα εφαρμόσουν την αυτοδιαχείριση. Κάποιοι ξεκινούν από εξιδανι­κευμένες αντιλήψεις για τους εργά­τες. Ας εξηγήσουν γιατί οι Ρώσοι ερ­γάτες είναι υπέρ του καπιταλισμού, γιατί υποστηρίζουν την υφιστάμενη τάξη πραγμάτων; Με ποιον τρόπο οι σημερινοί Ρώσοι εργάτες θα αυτοδιαχειριστούν και θα εφαρμόσουν το σοσιαλισμό; Αν ο εργάτης εργάζεται ακόμη, χάριν του μισθού, τότε θα έχει ιδιοτελείς τάσεις. Πριν ακόμα απ' την «περεστρόικα», είχα­με στη χώρα μας, σύμφωνα με τα στοιχεία της «Πράβντα», περίπου 500.000 «κουβαλητές» (ανθρώπους που έκλεβαν αντικείμενα απ' το χώ­ρο εργασίας τους -σ.τ.μ.). Μπορούν να ισχυριστούν ότι η γραφειοκρατία τους οδήγησε σ' αυτή την κατάστα­ση. Και το γεγονός ότι οι άνθρωποι εργάζονται χάριν του μισθού και όχι επειδή η εργασία έχει γίνει ανά­γκη τους, κι αυτό στη δολιότητα της γραφειοκρατίας οφείλεται;

Σε τέτοιες συνθήκες το διοικητικό σύστημα (που αναπόφευκτα είναι σε ορισμένο βαθμό γραφειοκρατικό) παίζει το ρόλο ενός συνδετικού ιστού των αποκομμένων εγωιστι­κών συμφερόντων, συμπεριλαμβα­νομένων και των συλλογικών εγωι­στικών συμφερόντων ξεχωριστών ομάδων. Γι' αυτό αντιτίθεται σε κά­θε ξεχωριστό εγωιστικό συμφέρον, αν και, ταυτόχρονα, είναι αποξενω­μένο από τα συμφέροντα των διοι­κούντων. Τονίζω και πάλι ότι οι κοινωνικές διαδικασίες είναι αντι­φατικές. Κι όμως, τα κομμουνιστι­κά κόμματα τις προσεγγίζουν εξαι­ρετικά απλουστευτικά. Χρειάζεται βαθιά θεωρητική κατανόηση τους, αλλιώς οποιαδήποτε επίδραση πά­νω τους θα είναι ανέφικτη.

[run]

ρε τους βροντόσαυρους εκει να δικαιωσουν το πιο ματοβαμενο καθεστως ασε το κινεζικο

[πατησιωτης]

Γιατι να φουσκωνουν τοσο εξωπραγματικα τα νουμερα, και γιατι αυτο να γινεται διαρκως και αδιαλλειπτως και παντα σε αντιδιαστολη με οποιαδηποτε πολιτικη η κοινωνικη κινητοποιηση του σημερα, οπου δεν υφισταται πια καμια σοβιετικη απειλη;

Eίναι πολύ απλό,η ιστορία χρησιμοποιείται ως πολιτικό επιχείρημα στο παρόν.Και άλλοι σήμερα βλέπουν παντού Χίτλερ ενώ δεν υπάρχει καμμιά χιτλερική απειλή για να δυσφημίσουν κάποιο αντίπαλό τους.
Στην πραγματικότητα ο μεσοπόλεμος δεν επαναλαμβάνεται αλλά έχει εντυπωθεί τόσο στο μυαλό των ανθρώπων ώστε είναι όποιος μπορεί κατασκευάζει Χίτλερ και Στάλιν για τους δικούς του σκοπούς.
Στην πραγματική ιστορία όμως αυτοί οι δύο ήσαν αντίπαλοι για σύντομο χρονικό διάστημα.Το πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα η ΕΣΣΔ ήταν αντίπαλος με τις ΗΠΑ - σχεδόν μισό αιώνα και όχι τρία χρόνια.

[John Brown Gun Club]

Το ΤΡΑΓΙΚΟ είναι ότι βρισκόμαστε στο 2020 και υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη πιστεύουν ότι ο δικτάτορας ΣΤΑΛΙΝ ήταν κάτι έστω λιγότερο από στυγνός μαζικός δολοφόνος πολιτών της ίδιας του της χώρας...

Ηταν Σωτηρας της Ανθρωποτητας.

Μάλιστα! Και Ανθρωπιστής ο Στάλιν! Κάτι σαν μαδερ τεριζα με μουστάκι δηλαδή! Σε λίγο θα μας πείτε ότι στα γκουλάγκ τους έστελνε για καμπινγκ!

Σε εσωσε απο τον Χιτλερ. Δειξε λοιπον την απαραιτητη ευγνωμοσυνη σε αυτο.

Στα γκουλαγκ τους εστελνε για σοσιαλιστικη αναμορφωση. Διαβασε τα κειμενα μου. Κυριως ποινικοι εγκληματιες πηγαιναν στα γκουλαγκ. Οι πολιτικοι κρατουμενοι ηταν 10-20%. Και ηταν κωλοπαιδα στην πλειοψηφια. Δοσιλογοι των Γερμανων και κατασκοποι και τετοιοι.

Επισης το 90% πηγαινε στο γκουλαγκ, εκανε την ποινη του και επεστρεφε στην κοινωνια. Μερικοι επεστρεψαν και στις επισημες θεσεις τους. Οπως ο διευθυντης του Σοβιετικου Διαστημικου Προγραματος, πρωην κρατουμενος στην Κολιμα. Οι ποινες ηταν επισης μικρες, 2-5 χρονια οι περισσοτερες.

Υπηρξαν φυσικα και αθωοι που βρεθηκαν εκει. Υπηρξαν και θυματα κατασκευασμενων κατηγοριων. Σε καμια περιπτωση ομως στον τερατωδη βαθμο που το παρουσιαζει η ιμπεριαλιστικη προπαγανδα.

Και μην ξεχνας πως ηταν πραγματα που εγιναν πριν 100 χρονια σχεδον στην πιο υπαναπτυκτη χωρα του Β. Ημισφαιριου. Μια πολυ βαρβαρη χωρα που μολις εβγαινε απο ενα πολυ βιαιο τσαρικο καθεστως, μια ηττα σε εναν παγκοσμιο πολεμο, μια επανασταση, ενα εμφυλιο και εισβολη 14 στρατων στο εδαφος της και με την απολυτη βεβαιοτητα πως η Μεγαλη Επιθεση δεν ειχε καν αρχισει, και οταν θ αρχιζε, θα ηταν μια σφαγη που ομοια της δεν θα ειχε ξανασυμβει. Οπως βλεπανε δηλαδη να γινεται στην Ισπανια, οπου οι φασιστες πρακτορες ειχαν εισχωρησει βαθια στους Δημοκρατικους και προκαλεσαν την πτωση απο τα μεσα.

[Obi Wan Iakobi]

Ηταν Σωτηρας της Ανθρωποτητας.

ΜΟΥΣΕΙΟΝ ΚΑΡΑΜΠΑΜΠΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

[John Brown Gun Club]

Ηταν Σωτηρας της Ανθρωποτητας.

ΜΟΥΣΕΙΟΝ ΚΑΡΑΜΠΑΜΠΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

ε κατσε να το σενιαρω λιγο πρωτα

[run]

Ηταν Σωτηρας της Ανθρωποτητας.

Μάλιστα! Και Ανθρωπιστής ο Στάλιν! Κάτι σαν μαδερ τεριζα με μουστάκι δηλαδή! Σε λίγο θα μας πείτε ότι στα γκουλάγκ τους έστελνε για καμπινγκ!

Σε εσωσε απο τον Χιτλερ. Δειξε λοιπον την απαραιτητη ευγνωμοσυνη σε αυτο.

Στα γκουλαγκ τους εστελνε για σοσιαλιστικη αναμορφωση. Διαβασε τα κειμενα μου. Κυριως ποινικοι εγκληματιες πηγαιναν στα γκουλαγκ. Οι πολιτικοι κρατουμενοι ηταν 10-20%. Και ηταν κωλοπαιδα στην πλειοψηφια. Δοσιλογοι των Γερμανων και κατασκοποι και τετοιοι.

Επισης το 90% πηγαινε στο γκουλαγκ, εκανε την ποινη του και επεστρεφε στην κοινωνια. Μερικοι επεστρεψαν και στις επισημες θεσεις τους. Οπως ο διευθυντης του Σοβιετικου Διαστημικου Προγραματος, πρωην κρατουμενος στην Κολιμα. Οι ποινες ηταν επισης μικρες, 2-5 χρονια οι περισσοτερες.

Υπηρξαν φυσικα και αθωοι που βρεθηκαν εκει. Υπηρξαν και θυματα κατασκευασμενων κατηγοριων. Σε καμια περιπτωση ομως στον τερατωδη βαθμο που το παρουσιαζει η ιμπεριαλιστικη προπαγανδα.

Και μην ξεχνας πως ηταν πραγματα που εγιναν πριν 100 χρονια σχεδον στην πιο υπαναπτυκτη χωρα του Β. Ημισφαιριου. Μια πολυ βαρβαρη χωρα που μολις εβγαινε απο ενα πολυ βιαιο τσαρικο καθεστως, μια ηττα σε εναν παγκοσμιο πολεμο, μια επανασταση, ενα εμφυλιο και εισβολη 14 στρατων στο εδαφος της και με την απολυτη βεβαιοτητα πως η Μεγαλη Επιθεση δεν ειχε καν αρχισει, και οταν θ αρχιζε, θα ηταν μια σφαγη που ομοια της δεν θα ειχε ξανασυμβει. Οπως βλεπανε δηλαδη να γινεται στην Ισπανια, οπου οι φασιστες πρακτορες ειχαν εισχωρησει βαθια στους Δημοκρατικους και προκαλεσαν την πτωση απο τα μεσα.

πας καλα ρε

οι ποινες ηταν μικρες για τους ποινικούς για τους πολιτικους τους τσακιζαν

και αν επιζουσαν για ν απολυθουν οι πολιτικοι κρατούμενοι δεν γυριζαν στα σπιτια τους το καθεστως τους διεσπειρε στην σιβηρια μεχρι να θεωρηθουν ακινδυνοι

σαρα και μαρα

[Fluffy]

εγώ πάλι, για την τεράστια υπηρεσία που ήταν προς την ανθρωπότητα το ασάλιωτο ξέσκισμα του ναζιστικού πιθηκισμού, μπορώ να του συγχωρήσω πολλά (κυρίως τα πεπραγμένα κατά την περίοδο της βιομηχανοποίησης, όπου έγινε σε 10 χρόνια πρόοδος που σε καπιταλιστικές χώρες πήρε 50-100 χρόνια για να γίνει), αλλά δεν ξεχνάω ποτέ την αναγκαιότητα σωστής και ζυγισμένης κριτικής στις αποφάσεις του, στον τακτικισμό του που παραγκώνιζε το ρόλο της θεωρίας, τον προσωπικό του δεσποτισμό και ανασφάλεια που επισημαίνει ο Β. Α. Βαζιούλιν κλπ. Γι' αυτό και αποφεύγω crackpot απολογητές τύπου Grover Furr και γιαχωβάδες τύπου Stalin Society.

ωπ! μαθητής των ομίλων του βαβ;
Για να ρωτήσω, ο ιωσηφ βοήθησε στον εμπλουτισμο της θεωρίας καθόλου;

της θεωρίας της λογικής της ιστορίας ειδικά ή της μαρξιστικής-λενινιστικής γενικά;

εμπλουτισμός της μ-λ θεωρίας μπορούν να χαρακτηριστούν τα βιβλία του "ζητήματα λενινισμού" και "οικονομικά προβλήματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ" (δεν βάζω το "διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός" γιατί ήταν ένα εξηγηματικού χαρακτήρα βιβλιαράκι γραμμένο ώστε να είναι εύκολα κατανοητό από τις μάζες).

για εμπλουτισμό της θεωρίας της ΛτΙ από πλευράς Στάλιν δεν ξέρω αν μπορούμε να μιλήσουμε (πέραν των προφανών ιστορικών μαθημάτων που πήρε η ανθρωπότητα και η επιστημονική κοινότητα από την τριαντάχρονη εμπειρία του σοσιαλισμού της περιόδου 1924-53), άλλωστε ο Στάλιν περισσότερο πραγματιστής-τακτικιστής ήταν, εκείνος που συνέθετε τέλεια την αρτιότητα θεωρίας και πράξης ήταν ο Λένιν.

εντός των spoilers είναι η πλήρης γνώμη του Βίκτωρος για τον Ιωσήφ και την εποχή του, από συνέντευξη το '94 μεταφρασμένη στα ελληνικά από τον ισόθεο Μητσάρα Πατέλη:

SpoilerShow

http://webcache.googleusercontent.com/s ... clnk&gl=gr

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια είναι η γνώμη σας για τη σταλιινική περίοδο; Υπήρχε τότε σοσιαλιστική ανάπτυξη; Πώς εκτιμάτε τον Στάλιν;

Β. Β.: Είναι αντιφατική σχέση... Ο Στάλιν διάλεξε τον πιο εύκολο δρό­μο, τον οποίο συνήθως ακολουθεί και η ιστορία. Ο Λένιν προσπαθού­σε να οδηγήσει τη σοσιαλιστική ανά­πτυξη προς ένα λιγότερο πιθανό -όμως εφικτό- δρόμο. Είναι γνωστό ότι ο Ι. Β. Στάλιν υιοθέτησε πολλές θέσεις του Λ. Ντ. Τρότσκι. Σε γενι­κές γραμμές και συνολικά θα έλεγα ότι ο ρόλος του Στάλιν ήταν θετι­κός. Με ποια έννοια όμως; Τότε ήταν απαραίτητη η επίτευξη μιας ταχύρρυθμης ανάπτυξης των παρα­γωγικών δυνάμεων της χώρας. Για κάτι τέτοιο χρειαζόταν μια αυστηρή συγκεντροποίηση. Όσο λιγότερες εί­ναι οι διαθέσιμες δυνάμεις, όσο πιο σκληρές είναι οι εσωτερικές και εξωτερικές συνθήκες τόσο περισσό­τερο χρειάζεται η συγκεντροποίηση. Αυτό φαίνεται και στα πιο απλά πράγματα: όταν υπάρχουν λίγοι πό­ροι (π.χ. τρόφιμα), τότε εισάγεται το σύστημα διανομής με το δελτίο. Η χώρα βρίσκεται σε εξαιρετικά δυσχερή θέση. Στο εσωτερικό υπερ­τερούσαν οι μικροαστικές μάζες. Στο διεθνές επίπεδο ωρίμαζε ένας νέος παγκόσμιος πόλεμος, ο οποίος θα στρεφόταν ενάντια στην ΕΣΣΔ.

Ό,τι κι αν λένε σήμερα πολλοί, προπολεμικά έγιναν πολλά. Σίγουρα με σκληρές και αυστηρές μεθό­δους... Υπήρχε, π.χ., διάταγμα για ποινική καταδίκη της 20λεπτης αρ­γοπορίας στη δουλειά. Τον Στάλιν πρέπει να τον βλέπουμε χωρίς προ­καταλήψεις, αντικειμενικά και επι­στημονικά. Είναι αλήθεια ότι τέτοια πολιτική δεν μπορούσε να ασκήσει ο καθένας. Χρειάζονται γι' αυτό ιδι­αίτερα χαρακτηριστικά (ακόμη και στο επίπεδο της ηθικής) που κάθε άλλο παρά είναι ελκυστικά. Άλλο θέμα είναι τα πορίσματα που βγάζει κανείς αν κάνει μια σύγκριση των χαρακτηριστικών αυτών με αυτό που είναι αναγκαίο επί κομμουνι­σμού.

Οι κομμουνισστές είναι κατ' αρχήν κατά της βίας. Εδώ, όμως, η κατά­σταση της χώρας υπαγόρευε την αναγκαιότητα σκληρού πειθαναγκα­<σμού ή απειλής πειθαναγκασμού. Φυσικά διώξεις έγιναν. Κι ο Στάλιν προσωπικά ήταν τύπος που απέδιδε υπερβολικό ρόλο στη βία. Πόσο μάλλον που συνέτρεχαν και προσω­­πικοί (οικογενειακοί) λόγοι που εενίσχυσαν τα δεσποτικά στοιχεία του χαρακτήρα του. Βέβαια, στις συζη­τήσεις και στα «έργα» των «δημο­κρατών» για τις διώξεις υπάρχουν κραυγαλέες υπερβολές ως προς τους αριθμούς των θυμάτων των διώξεων, γεγονός που ισχύει περισ­σότερο γι' αυτούς που έχουν υπο­στεί άδικα διώξεις. Ο Ρ. Μεντβέντεφ, που κάθε άλλο παρά σταλινι­κός είναι, δίνει στοιχεία που απο­δεικνύουν ότι ο κύριος όγκος των διώξεων έγινε ενάντια στους κουλάκους.

Από την πλευρά του ρόλου της προσωπικότητας στην ιστορία, σί­γουρα ο Στάλιν επέδρασε στο χαρα­κτήρα της πραγματοποίησης αυτών των διαδικασιών (διώξεων). Λόγω της προσωπικότητας του τα κατα­σταλτικά μέτρα ενισχύθηκαν περισ­σότερο απ' ό,τι απαιτούσαν οι περι­στάσεις. Η γραφειοκρατία ενισχύ­θηκε σε μεγαλύτερο βαθμό απ' όσο θα μπορούσε να συμβεί υπό την ηγε-σά μιας άλλης προσωπικότητας. Πιστεύω, όμως, ότι και μια άλλη προσωπικότητα στη θέση του θα ήταν υποχρεωμένη να ενεργήσει με ανάλογο τρόπο. Ωστόσο, τα βασικά καθήκοντα που έμπαιναν μπροστά στη χώρα (ανάπτυξη της βιομηχα­νίας, της βιομηχανικής παραγωγής και της παραγωγής αγροτικών προϊ­όντων) είχαν εκπληρωθεί πριν απ' τον πόλεμο. Και στο στρατιωτικό τομέα η χώρα είχε, κατά βάση, προε­τοιμαστεί για τον πόλεμο, γεγονός που της επέέτρεψε στη συνέχεια, σε εμπόλεμη κατάσταση, να ενεργοποιήσει μια βιομηχανία η οποία ως προς την παραγωγή εξοπλισμών ξε­πέρασε αυτή που είχε στη διάθεση του ο αντίπαλος.

Μετά τον πόόλεμο η γραφειοκρατικοποίηση προχώρησε με αρκετά γρήγορους ρυθμούς. Ο ογκώδης γραφειοκρατικός μηχανισμός λει­τούργησε με το νόμο της αδράνειας. Μια δύναμη που δεν μπορεί να εξα­φανιστεί από μόνη της. Όταν η απο­ξένωση από τους διοικούμενους έχει φτάσει σε προχωρημένα στάδια, δεν μπορεί να επανασυνδεθεί μ' αυτούς από μόνος του. Ο διοικητι­κός μηχανισμός προπολεμικά και κατά τη διάρκεια του πολέμου είχε ήδη γραφειοκρατικοποιηθεί σε ορι­σμένο βαθμό, αλλά συνολικά διευθε­τούσε καθήκοντα ζωτικής σημασίας για τη χώρα. Κι αυτό σημαίνει από μόνο του ότι δεν ήταν γραφειοκρα­τικός. Πρέπει να δούμε την αντιφα­τικότητα της κατάστασης. Δείτε, π.χ., τις σοβιετικές κινηματογραφι­κές ταινίες (κυρίως τα πολεμικά κι­νηματογραφικά χρονικά) της επο­χής εκείνης. Παρατηρήστε το πα­ρουσιαστικό των κομματικών στε­λεχών, το ντύσιμο τους, τη συμπερι­φορά τους, τις συνήθειες τους. θα διαπιστώσετε ότι, παρά το ότι ήταν υποχρεωμένα να γραφειοκρατικοποιηθούν, παρά το ότι η διαδικασία αυτή βρισκόταν σε εξέλιξη, παρέμε­ναν βασικά «σαρξ εκ της σαρκός» του λαού. Ήτταν, υπό μια έννοια, αποκομμένοι απ' το λαό, σαν υπάλ­ληλοι που εκτελούσαν κάποιες λει­τουργίες καταναγκασμού. Όμως, ως προς τον τρόπο ζωής τους και τις συνήθειες τους διατηρούσαν όλους τους δεσμούς τους με τους εργάτες και τους αγρότες (προσωπικούς, συγγενικούς κ.ά.). Κι αυτό, γιατί μόλις είχαν αναδειχθεί από το εργα­τικό και αγροτικό τους περιβάλλον. Ήταν υποχρεωμένα να καταναγκά­ζουν σαν κρατικά στελέχη. Κατα­νάγκαζαν, όμως, τους δικούς τους ανθρώπους.

Ο Λ. Ντ. Τρότσκι έκανε κριτική στον Στάλιν. Ο Στάλιν πήρε ένα μέ­ρος από το πρόγραμμα του Τρότσκι. Αν ο Τρότσκι έμενε στη χώρα έχο­ντας την εξουσία, θα ήταν αναγκα­σμένος, για να κρατήσει τη σοβιετι­κή εξουσία, να ενεργήσει με παρεμ­φερή τρόπο με αυτόν του Στάλιν. Γιατί εκείνη την περίοδο συνθήκες για την παγκόσμια επανάσταση δεν υπήρχαν.

Σχετικά με τον Τρότσκι αλλά και τον ίδιο τον Λένιν -σε αντιδιαστολή με τον Μαρξ-, θέλω να σημειώσω ότι δεν κατανόησαν σε επαρκή βαθ­μό την ουσία του γραφειοκρατικού μηχανισμού. Ακόμη κι ο Λένιν όταν επιχειρούσε να αντιπαλέψει τη γρα­φειοκρατία, σχεδίαζε πράγματα που δεν εξάλειφαν τη γραφειοκρατία. Τα μέτρα που πρότεινε μπορούσαν να καθυστερήσουν για κάποιο διάστη­μα την αποξένωση της γραφειοκρατίας αλλά, τελικά, η γραφειοκρατία θα έπαιρνε το επάνω χέρι. Η γραφει­οκρατία είναι προς το παρόν φαινό­μενο που δεν μπορεί να ξεριζωθεί. Πρέπει να έχουμε σοβαρή επίγνωση αυτού του γεγονότος. Να γνωρί­ζουμε τα αίτια εμφάνισης και ύπαρ­ξης, τις συνθήκες και τους τρόπους άρσης της γραφειοκρατίας, ώστε να την καταπολεμούμε με επιτυχία. Δεν μπορούμε να βάλουμε ανέφικτους στόχους να την εξαλείψουμε, εδώ και τώρα. Χρειάζεται να προσπα­θούμε να τη θέτουμε, κατά κάποιον τρόπο, σε υπηρεσία. Να λάβουμε διάφορα μέτρα ώστε να μην αποκτά υπερβολική αυτοτέλεια. Μόνο αυτό μπορούμε να κάνουμε...

Αντιπαραθέτοουν, συχνά, στη γρα­φειοκρατία την εργατική αυτοδιοί­κηση - αυτοδιαχείριση. Ευελπιστούν να καταργήσουν τη γραφειοκρατία με την εργατική αυτοδιαχείριση στα ξεχωριστά εργοστάσια - επιχειρή­σεις. Αυτό, τελικά, θα οδηγήσει σε τέτοιον κολλεκτιβίστικο εγωισμό, που θα τα διαλύσει όλα. θα γκρεμί­σει την ενότητα της παραγωγής. Πρέπει να ξέρουμε ποιοι άνθρωποι θα εφαρμόσουν την αυτοδιαχείριση. Κάποιοι ξεκινούν από εξιδανι­κευμένες αντιλήψεις για τους εργά­τες. Ας εξηγήσουν γιατί οι Ρώσοι ερ­γάτες είναι υπέρ του καπιταλισμού, γιατί υποστηρίζουν την υφιστάμενη τάξη πραγμάτων; Με ποιον τρόπο οι σημερινοί Ρώσοι εργάτες θα αυτοδιαχειριστούν και θα εφαρμόσουν το σοσιαλισμό; Αν ο εργάτης εργάζεται ακόμη, χάριν του μισθού, τότε θα έχει ιδιοτελείς τάσεις. Πριν ακόμα απ' την «περεστρόικα», είχα­με στη χώρα μας, σύμφωνα με τα στοιχεία της «Πράβντα», περίπου 500.000 «κουβαλητές» (ανθρώπους που έκλεβαν αντικείμενα απ' το χώ­ρο εργασίας τους -σ.τ.μ.). Μπορούν να ισχυριστούν ότι η γραφειοκρατία τους οδήγησε σ' αυτή την κατάστα­ση. Και το γεγονός ότι οι άνθρωποι εργάζονται χάριν του μισθού και όχι επειδή η εργασία έχει γίνει ανά­γκη τους, κι αυτό στη δολιότητα της γραφειοκρατίας οφείλεται;

Σε τέτοιες συνθήκες το διοικητικό σύστημα (που αναπόφευκτα είναι σε ορισμένο βαθμό γραφειοκρατικό) παίζει το ρόλο ενός συνδετικού ιστού των αποκομμένων εγωιστι­κών συμφερόντων, συμπεριλαμβα­νομένων και των συλλογικών εγωι­στικών συμφερόντων ξεχωριστών ομάδων. Γι' αυτό αντιτίθεται σε κά­θε ξεχωριστό εγωιστικό συμφέρον, αν και, ταυτόχρονα, είναι αποξενω­μένο από τα συμφέροντα των διοι­κούντων. Τονίζω και πάλι ότι οι κοινωνικές διαδικασίες είναι αντι­φατικές. Κι όμως, τα κομμουνιστι­κά κόμματα τις προσεγγίζουν εξαι­ρετικά απλουστευτικά. Χρειάζεται βαθιά θεωρητική κατανόηση τους, αλλιώς οποιαδήποτε επίδραση πά­νω τους θα είναι ανέφικτη.

Συμφωνώ πως τα καθήκοντα της εργατικής τάξης ήταν τέτοια που τα εξυπηρετούσε ο σταλιν με την κολλεκτιβοποιηση. Δέν έπρεπε να αφήσουν μπόσικη την πατρίδα του παγκόσμιου προλεταριάτου.