Ράπερ + ρομά + lockdown = videoclip με όπλα και πανάκριβα αυτοκίνητα.

[stavmanr]

η επαναστατικότητα που λες, εδράζεται στο χρήμα και όχι σε κάποια ιδιαίτερη αρετή που τους προσδίδει μια ηθική ανωτερότητα απέναντι στο σημερινό σύστημα. αυτό που λένε επί της ουσίας είναι ότι θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση των χαλίφηδων, θέλουν αδράξουν κι αυτοί όσα μπορεί να προσφέρει το σύστημα, όχι να το ανατρέψουν ή να το αλλάξουν. Δεν έχουν καμία επαναστατικότητα, το πανκ και η μεταλ των 80s και 90s ήταν οι πραγματικά επαναστατικές μουσικές που εναντιώνονταν σε όλες τις τότε κοινωνικές συμβάσεις και σε οποιοδήποτε σύστημα εξουσίας, είτε κοσμικό είτε θρησκευτικό και μιλούσαν ξεκάθαρα για εξέγερση και επανάσταση ενώ ταυτόχρονα εδραίωσαν και έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, όπου γυρνούσαν ολόκληρες ηπείρους με ένα βανάκι για να διαδώσουν τις ιδέες τους μέσα από τη μουσική.

Τι να κανουμε, ο καθενας επαναστατει για αυτα που δεν εχει Αυτο που βλεπω εγω ειναι οτι θελουν να ξεφτιλισουν το συστημα που τους εριξε αρχικα στο περιθωριο. Το να ειναι κανεις αυτοδημιουργητος και χωρις να χει κανει συμβιβασμους ειναι απαραιτητο για να απαιτησει ενας ραπερ τον σεβασμο. Σε κοντρες αναμεσα τους, το πλουσιοπαιδο πχ παντα χανει. Η αφηγηση που δειχνει να σε ενοχλει δεν ειναι και τοσο ασχετη με τις κοινωνικες συνθηκες απο τις οποιες βγηκε αυτη η γενια καλλιτεχνων, την κριση του 2010 δηλαδη, και σε μια πιο πληρη μορφη ειναι μια δηλωση αντιστασης και νικης, οπως "με περιφρονησατε και με πολεμησατε αλλα κοιταχτε που ειμαι τωρα. Οχι ρε μ***ια δε θα σας κανω τη χαρη να πεθανω φτωχος και δεν θα υποταχτω ουτε θα δουλεψω ποτε. Απο το μηδεν, απο το πουθενα , μονος μου, κοντρα σε ολους κλπ"

Για το πανκ τωρα, η επανασταση του εληξε με το που υπεγραψαν οι Πιστολς με την Βερτζιν και οι πανκ μπαντες αντι να καταστρεψουν το σταρ συστεμ του ροκ οπως δηλωναν πως προτιθενταν, ειτε ενσωματωθηκαν σε αυτο ειτε βυθιστηκαν σε μικροσκηνες με μηδαμινη επιδραστικοτητα ειτε ζητιανευαν κανα κοκαλακι απο τα μεταλ μεγαπροτζεκτ. Εκτοτε το πανκ περιοδικα ανασταινεται ως μια φαρσα των πολυεθνικων, με πιο γνωστο παραδειγμα το γκραντζ, που ο ιδιος ο Τζελο Μπιαφρα χαρακτηρισε ως την τελευταια μεγαλη αποπειρα των λευκων μειτζορς των 90ς να ανακοψουν την δυναμικη της μουσικης που εβγαινε απο τις μαυρες γειτονιες.

Η ντισκο σε αντιδιαστολη, σε μια καθαρα υλιστικη αναλυση, ενω δεν ειχε επαναστατικη ρητορικη ηταν πολυ πιο ανατρεπτικη απο το πανκ: ολη η παραγωγη εβγαινε απο ανεξαρτητες ετικετες, με ιδιοκτητες συχνα μαυρους η λατινους, με εδρα και δουλειες στις λαικες γειτονιες, με εδραιωση δικων τους δικτυων προωθησης και επικοινωνιας, με ανατρεπτικες για την εποχη μεθοδους σειριακης παραγωγης που απεδωσαν μεγιστα ως τακτικη κορεσμου της αγορας, με καινοτομια στην αντιληψη του ηχου και μια συνειδητη ταση εκδημοκρατικοποιησης της αβαντ γκαρντ, με καλλιτεχνες που δεν εκρυβαν το χρωμα του δερματος τους, ουτε την ομοφυλοφιλια τους και εν τελει με πολυ μεγαλυτερη επιδραστικοτητα ειτε στα κοινωνικα ηθη, ειτε στην εξελιξη της μουσικης ειτε της χρησης της.

Ωραίος ο Τζόνι.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

τι να σου πω, πολλές μουσικές είναι προκλητικές και περνάνε διάφορα μηνύματα και έχουν γίνει μεινστριμ
εγώ στα 16 άκουγα slayer και kreator και έβριζα το θεό, τη θρησκεία, την εκκλησία και την κοινωνία εν γένει, δεν ένιωθα καμιά ανάγκη να ταυτιστώ με ψευτομαφιόζους που μιλάνε για λεφτά και μουνιά
εσύ γουστάρεις την αντίδραση για την αντίδραση, αντίδραση χωρίς περιεχόμενο
και η μουσική που λες, δεν επέβαλε απολύτως τίποτα. μια γελοία κουλτούρα χωρίς κανένα βαθύτερο νόημα που είναι της μόδας τώρα αλλά αύριο κανείς δεν θα τους ξέρει αυτούς τους "καλλιτέχνες" γιατί πολύ απλά δεν έχουν τίποτα να πουν.
αν το να σπας τους κανόνες είναι το να εκφράζεις μια επιφανειακή επαναστατικότητα της πλάκας απλά επειδή βρίζεις χυδαία, ε τι να σου πω, τότε και ο Τσουκαλάς σπάει τους κανόνες και επιβάλλει τους δικούς του, πήγαινε να του ζητήσεις αυτόγραφο.

οι τύποι αυτοί όχι μόνο δεν σπάνε τους κανόνες, αλλά το αντίθετο, καλλιεργούν μια συστημική κουλτούρα όπου το χρήμα είναι το ανώτατο αγαθό και οι γυναίκες απλά αντικείμενα για γαμήσι
οι τύποι είναι τα καλλιτεχνικά απόνερα του καπιταλισμού

Αυτη ειναι μια επιφανειακη αναγνωση, στην δικη μου οπτικη δειχνουν να ξεφτιλιζουν το χρημα, κυριολεκτικα να το σκορπανε. Περισσοτερο με ληστεια τραπεζας μοιαζει, που ειναι και αυτη μια συχνη θεματικη, παρα με οτιδηποτε εστω και απομακρα καπιταλιστικο. Ο πλουτισμος συνδεεται με παραβατικοτητα, με μια μορφη προλεταριακης κεφαλαιοποιησης ή παραβατικης επιχειρηματικοτητας, πιο κοντα στον Παλαιοκωστα ας πουμε παρα στον Γουωρεν Μπαφετ. Συνδεεται επισης με μια θεματικοτητα αισθητικης και κοινωνικης ανατροπης, πχ αλανια με τατου στο προσωπο να πινουν σαμπανιες στο Γκραν Μπριτανια η να κουβαλανε τσαντες λουι βιττον με χρυσα οπλα μεσα. Προκειται για κλασσικη προλεταριακη φαντασιωση: σεξ, αλκοολ και ναρκωτικα ρεουν ελευθερα, η κοινωνικη ιεραρχια ανατρεπεται, η εξουσια ξεφτιλιζεται, κανεις δεν δουλευει και ολοι και ολες ειμαστε ελευθεροι και ωραιοι και παρταρουμε νον στοπ.

Βεβαια, η απεικονιση του ακραιου πλουτου δεν ειναι το μονο που δειχνουν, αν και ειναι αυτο που προβαλεται περισσοτερο. Στα περισσοτερα αντεργραουντ βιντεο κυριως το αντιθετο κυριαρχει, εικονες ακραιας φτωχειας η εντονης ζωης μεσα στην ακραια φτωχεια, οπως ενα ακριβο αυτοκινητο σε μια τσιγγανικη συνοικια, με την υπονοια πως μπορει να ειναι και κλεμμενο. Αλλες θεματικες προσεγγιζουν ζητηματα ψυχικης υγειας, οπως την απελπισια, την καταθλιψη και την αυτοκτονια. Το αισθητικο φορματ ειναι τετοιο που χωραει πολλα και διαφορετικα και συχνα αντιφατικα μηνυματα, γι αυτο ειναι και τοσο δημοφιλες.

Οσο για το ποιος σπαει τους κανονες: εγιναν νουμερο ενα χωρις να τους παιζει καθολου η τηλεοραση και τα ραδιοφωνα, χωρις δισκογραφικα ντηλ και παραβιαζοντας καθε κανονα για τι μπορεις και δεν μπορεις να πεις σ ενα τραγουδι. Εκαναν πραγματα που εαν τα χε κανει οποιοςδηποτε πριν 10 χρονια θα ειχε τελειωσει την ιδια στιγμη, οπως να βριζουν γνωστους παραγοντες και να περιφρονουν τελειως το παραδοσιακο κυκλωμα, ενω γεμιζαν αιθουσες και χτυπαγαν μυρια βιουζ στο ΥΤ και εβγαζαν τοσα πολλα λεφτα που απο μονοι τους καταφεραν και αλλαξαν το τοπιο της μεηνστρημ μουσικης, οντας ταυτοχρονα πολυπολιτισμικοι και επιτρεποντας σε πολλους μεταναστες και μειονοτικους καλλιτεχνες να αναδειχθουν. Αυτα, σε καθαρα μαρξιστικη αναλυση, τους κανουν πολυ πιο επαναστατικους απο οτι ηταν πχ οι μεταλ μπαντες, με τον ιδιο τροπο που η ντισκο ηταν ουσιαστικα πιο επαναστατικη απο το πανκ.

εγώ πάλι θεωρώ ότι η θεωρία σου είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά μόνο και μόνο λόγω του σημείου που επισημαίνω με bold

δεν βγάζουν νόημα οι ισχυρισμοί σου και είναι αντιφατικοί:

η επαναστατικότητα που λες, εδράζεται στο χρήμα και όχι σε κάποια ιδιαίτερη αρετή που τους προσδίδει μια ηθική ανωτερότητα απέναντι στο σημερινό σύστημα. αυτό που λένε επί της ουσίας είναι ότι θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση των χαλίφηδων, θέλουν αδράξουν κι αυτοί όσα μπορεί να προσφέρει το σύστημα, όχι να το ανατρέψουν ή να το αλλάξουν. Δεν έχουν καμία επαναστατικότητα, το πανκ και η μεταλ των 80s και 90s ήταν οι πραγματικά επαναστατικές μουσικές που εναντιώνονταν σε όλες τις τότε κοινωνικές συμβάσεις και σε οποιοδήποτε σύστημα εξουσίας, είτε κοσμικό είτε θρησκευτικό και μιλούσαν ξεκάθαρα για εξέγερση και επανάσταση ενώ ταυτόχρονα εδραίωσαν και έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, όπου γυρνούσαν ολόκληρες ηπείρους με ένα βανάκι για να διαδώσουν τις ιδέες τους μέσα από τη μουσική.

Οποιαδήποτε επαναστατικότητα βασίζεται στις οικονομικές συνθήκες παραγωγής δηλαδή στο χρήμα και όχι σε ανώτερες πνευματικές αξίες !!

Και το όνειρο των περισσότερων επαναστατών είναι πραγματικά το να γίνουν αφεντικά στην θέση των προηγούμενων αφεντικών

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

η επαναστατικότητα που λες, εδράζεται στο χρήμα και όχι σε κάποια ιδιαίτερη αρετή που τους προσδίδει μια ηθική ανωτερότητα απέναντι στο σημερινό σύστημα. αυτό που λένε επί της ουσίας είναι ότι θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση των χαλίφηδων, θέλουν αδράξουν κι αυτοί όσα μπορεί να προσφέρει το σύστημα, όχι να το ανατρέψουν ή να το αλλάξουν. Δεν έχουν καμία επαναστατικότητα, το πανκ και η μεταλ των 80s και 90s ήταν οι πραγματικά επαναστατικές μουσικές που εναντιώνονταν σε όλες τις τότε κοινωνικές συμβάσεις και σε οποιοδήποτε σύστημα εξουσίας, είτε κοσμικό είτε θρησκευτικό και μιλούσαν ξεκάθαρα για εξέγερση και επανάσταση ενώ ταυτόχρονα εδραίωσαν και έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, όπου γυρνούσαν ολόκληρες ηπείρους με ένα βανάκι για να διαδώσουν τις ιδέες τους μέσα από τη μουσική.

Τι να κανουμε, ο καθενας επαναστατει για αυτα που δεν εχει Αυτο που βλεπω εγω ειναι οτι θελουν να ξεφτιλισουν το συστημα που τους εριξε αρχικα στο περιθωριο. Το να ειναι κανεις αυτοδημιουργητος και χωρις να χει κανει συμβιβασμους ειναι απαραιτητο για να απαιτησει ενας ραπερ τον σεβασμο. Σε κοντρες αναμεσα τους, το πλουσιοπαιδο πχ παντα χανει. Η αφηγηση που δειχνει να σε ενοχλει δεν ειναι και τοσο ασχετη με τις κοινωνικες συνθηκες απο τις οποιες βγηκε αυτη η γενια καλλιτεχνων, την κριση του 2010 δηλαδη, και σε μια πιο πληρη μορφη ειναι μια δηλωση αντιστασης και νικης, οπως "με περιφρονησατε και με πολεμησατε αλλα κοιταχτε που ειμαι τωρα. Οχι ρε μ***ια δε θα σας κανω τη χαρη να πεθανω φτωχος και δεν θα υποταχτω ουτε θα δουλεψω ποτε. Απο το μηδεν, απο το πουθενα , μονος μου, κοντρα σε ολους κλπ"

Για το πανκ τωρα, η επανασταση του εληξε με το που υπεγραψαν οι Πιστολς με την Βερτζιν και οι πανκ μπαντες αντι να καταστρεψουν το σταρ συστεμ του ροκ οπως δηλωναν πως προτιθενταν, ειτε ενσωματωθηκαν σε αυτο ειτε βυθιστηκαν σε μικροσκηνες με μηδαμινη επιδραστικοτητα ειτε ζητιανευαν κανα κοκαλακι απο τα μεταλ μεγαπροτζεκτ. Εκτοτε το πανκ περιοδικα ανασταινεται ως μια φαρσα των πολυεθνικων, με πιο γνωστο παραδειγμα το γκραντζ, που ο ιδιος ο Τζελο Μπιαφρα χαρακτηρισε ως την τελευταια μεγαλη αποπειρα των λευκων μειτζορς των 90ς να ανακοψουν την δυναμικη της μουσικης που εβγαινε απο τις μαυρες γειτονιες.

Η ντισκο σε αντιδιαστολη, σε μια καθαρα υλιστικη αναλυση, ενω δεν ειχε επαναστατικη ρητορικη ηταν πολυ πιο ανατρεπτικη απο το πανκ: ολη η παραγωγη εβγαινε απο ανεξαρτητες ετικετες, με ιδιοκτητες συχνα μαυρους η λατινους, με εδρα και δουλειες στις λαικες γειτονιες, με εδραιωση δικων τους δικτυων προωθησης και επικοινωνιας, με ανατρεπτικες για την εποχη μεθοδους σειριακης παραγωγης που απεδωσαν μεγιστα ως τακτικη κορεσμου της αγορας, με καινοτομια στην αντιληψη του ηχου και μια συνειδητη ταση εκδημοκρατικοποιησης της αβαντ γκαρντ, με καλλιτεχνες που δεν εκρυβαν το χρωμα του δερματος τους, ουτε την ομοφυλοφιλια τους και εν τελει με πολυ μεγαλυτερη επιδραστικοτητα ειτε στα κοινωνικα ηθη, ειτε στην εξελιξη της μουσικης ειτε της χρησης της.

για να μιλήσουμε σε έναν αφαιρετικό βαθμό, για μένα η επανάσταση, -η αληθινή επανάσταση- έχει ανιδιοτελή κίνητρα και στοχεύει σε ευρύτερες αλλαγές, όχι απλά στον εαυτό
ειδάλλως με τα κριτήρια που παραθέτεις θα λέγαμε πως επαναστάτης είναι και ο κοινός κλέφτης

το πανκ και η μεταλ δεν είναι μια ή δυο μπάντες
είναι μια ιδέα η οποία μετουσιώνεται μέσω της μουσικής σε κάτι το απτό και το προσιτό στον κάθε άνθρωπο
όταν σκέφτομαι για επαναστατικό πανκ το πρώτο άτομο που έρχεται στο μυαλό μου είναι ο GG - αυτό ήταν επανάσταση απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας και σε κάθε πολιτική ορθότητα, ήταν γνήσια οργή απέναντι στο σύστημα και στις καθιερωμένες και καθαγιασμένες κοινωνικές συμβάσεις
αυτό που αναφέρεις για τη ντίσκο ισχύει ακόμη και σήμερα στη πανκ και τη μεταλ

τώρα εσύ συνεχίζεις να στέκεσαι στις φυλές και τα φύλα, λες και το να είναι κάποιος λατίνος ή γκέι είναι από μόνο του επαναστατικό
επαναστατικό δεν είναι να έχεις ένα χαρακτηριστικό εκ γενετής που να χαρακτηρίζει την ύπαρξή σου, επανάσταση είναι το να θες να αλλάξεις τον κόσμο όχι για να περνάς εσύ καλύτερα -μάλλον εσύ θα θυσιαστείς και δεν θα αποκομίσεις τίποτα πέρα από πόνο από τη διαδικασία (όπως συνέβη με όλους τους αυθεντικούς επαναστάτες)- αλλά γιατί θεωρείς ότι οφείλεις στις επόμενες γενιές έναν δικαιότερο κόσμο

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Αυτη ειναι μια επιφανειακη αναγνωση, στην δικη μου οπτικη δειχνουν να ξεφτιλιζουν το χρημα, κυριολεκτικα να το σκορπανε. Περισσοτερο με ληστεια τραπεζας μοιαζει, που ειναι και αυτη μια συχνη θεματικη, παρα με οτιδηποτε εστω και απομακρα καπιταλιστικο. Ο πλουτισμος συνδεεται με παραβατικοτητα, με μια μορφη προλεταριακης κεφαλαιοποιησης ή παραβατικης επιχειρηματικοτητας, πιο κοντα στον Παλαιοκωστα ας πουμε παρα στον Γουωρεν Μπαφετ. Συνδεεται επισης με μια θεματικοτητα αισθητικης και κοινωνικης ανατροπης, πχ αλανια με τατου στο προσωπο να πινουν σαμπανιες στο Γκραν Μπριτανια η να κουβαλανε τσαντες λουι βιττον με χρυσα οπλα μεσα. Προκειται για κλασσικη προλεταριακη φαντασιωση: σεξ, αλκοολ και ναρκωτικα ρεουν ελευθερα, η κοινωνικη ιεραρχια ανατρεπεται, η εξουσια ξεφτιλιζεται, κανεις δεν δουλευει και ολοι και ολες ειμαστε ελευθεροι και ωραιοι και παρταρουμε νον στοπ.

Βεβαια, η απεικονιση του ακραιου πλουτου δεν ειναι το μονο που δειχνουν, αν και ειναι αυτο που προβαλεται περισσοτερο. Στα περισσοτερα αντεργραουντ βιντεο κυριως το αντιθετο κυριαρχει, εικονες ακραιας φτωχειας η εντονης ζωης μεσα στην ακραια φτωχεια, οπως ενα ακριβο αυτοκινητο σε μια τσιγγανικη συνοικια, με την υπονοια πως μπορει να ειναι και κλεμμενο. Αλλες θεματικες προσεγγιζουν ζητηματα ψυχικης υγειας, οπως την απελπισια, την καταθλιψη και την αυτοκτονια. Το αισθητικο φορματ ειναι τετοιο που χωραει πολλα και διαφορετικα και συχνα αντιφατικα μηνυματα, γι αυτο ειναι και τοσο δημοφιλες.

Οσο για το ποιος σπαει τους κανονες: εγιναν νουμερο ενα χωρις να τους παιζει καθολου η τηλεοραση και τα ραδιοφωνα, χωρις δισκογραφικα ντηλ και παραβιαζοντας καθε κανονα για τι μπορεις και δεν μπορεις να πεις σ ενα τραγουδι. Εκαναν πραγματα που εαν τα χε κανει οποιοςδηποτε πριν 10 χρονια θα ειχε τελειωσει την ιδια στιγμη, οπως να βριζουν γνωστους παραγοντες και να περιφρονουν τελειως το παραδοσιακο κυκλωμα, ενω γεμιζαν αιθουσες και χτυπαγαν μυρια βιουζ στο ΥΤ και εβγαζαν τοσα πολλα λεφτα που απο μονοι τους καταφεραν και αλλαξαν το τοπιο της μεηνστρημ μουσικης, οντας ταυτοχρονα πολυπολιτισμικοι και επιτρεποντας σε πολλους μεταναστες και μειονοτικους καλλιτεχνες να αναδειχθουν. Αυτα, σε καθαρα μαρξιστικη αναλυση, τους κανουν πολυ πιο επαναστατικους απο οτι ηταν πχ οι μεταλ μπαντες, με τον ιδιο τροπο που η ντισκο ηταν ουσιαστικα πιο επαναστατικη απο το πανκ.

εγώ πάλι θεωρώ ότι η θεωρία σου είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά μόνο και μόνο λόγω του σημείου που επισημαίνω με bold

δεν βγάζουν νόημα οι ισχυρισμοί σου και είναι αντιφατικοί:

η επαναστατικότητα που λες, εδράζεται στο χρήμα και όχι σε κάποια ιδιαίτερη αρετή που τους προσδίδει μια ηθική ανωτερότητα απέναντι στο σημερινό σύστημα. αυτό που λένε επί της ουσίας είναι ότι θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση των χαλίφηδων, θέλουν αδράξουν κι αυτοί όσα μπορεί να προσφέρει το σύστημα, όχι να το ανατρέψουν ή να το αλλάξουν. Δεν έχουν καμία επαναστατικότητα, το πανκ και η μεταλ των 80s και 90s ήταν οι πραγματικά επαναστατικές μουσικές που εναντιώνονταν σε όλες τις τότε κοινωνικές συμβάσεις και σε οποιοδήποτε σύστημα εξουσίας, είτε κοσμικό είτε θρησκευτικό και μιλούσαν ξεκάθαρα για εξέγερση και επανάσταση ενώ ταυτόχρονα εδραίωσαν και έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, όπου γυρνούσαν ολόκληρες ηπείρους με ένα βανάκι για να διαδώσουν τις ιδέες τους μέσα από τη μουσική.

Οποιαδήποτε επαναστατικότητα βασίζεται στις οικονομικές συνθήκες παραγωγής δηλαδή στο χρήμα και όχι σε ανώτερες πνευματικές αξίες !!

Και το όνειρο των περισσότερων επαναστατών είναι πραγματικά το να γίνουν αφεντικά στην θέση των προηγούμενων αφεντικών

κλασσική προβλέψιμη ξύλινη αεινιακή γλώσσα
επαναστατική πρακτική που δεν εδράζεται σε επαναστατική θεωρία είναι καταδικασμένη να αποτύχει - Λένιν

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

εγώ πάλι θεωρώ ότι η θεωρία σου είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά μόνο και μόνο λόγω του σημείου που επισημαίνω με bold

δεν βγάζουν νόημα οι ισχυρισμοί σου και είναι αντιφατικοί:

η επαναστατικότητα που λες, εδράζεται στο χρήμα και όχι σε κάποια ιδιαίτερη αρετή που τους προσδίδει μια ηθική ανωτερότητα απέναντι στο σημερινό σύστημα. αυτό που λένε επί της ουσίας είναι ότι θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση των χαλίφηδων, θέλουν αδράξουν κι αυτοί όσα μπορεί να προσφέρει το σύστημα, όχι να το ανατρέψουν ή να το αλλάξουν. Δεν έχουν καμία επαναστατικότητα, το πανκ και η μεταλ των 80s και 90s ήταν οι πραγματικά επαναστατικές μουσικές που εναντιώνονταν σε όλες τις τότε κοινωνικές συμβάσεις και σε οποιοδήποτε σύστημα εξουσίας, είτε κοσμικό είτε θρησκευτικό και μιλούσαν ξεκάθαρα για εξέγερση και επανάσταση ενώ ταυτόχρονα εδραίωσαν και έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, όπου γυρνούσαν ολόκληρες ηπείρους με ένα βανάκι για να διαδώσουν τις ιδέες τους μέσα από τη μουσική.

Οποιαδήποτε επαναστατικότητα βασίζεται στις οικονομικές συνθήκες παραγωγής δηλαδή στο χρήμα και όχι σε ανώτερες πνευματικές αξίες !!

Και το όνειρο των περισσότερων επαναστατών είναι πραγματικά το να γίνουν αφεντικά στην θέση των προηγούμενων αφεντικών

κλασσική προβλέψιμη ξύλινη αεινιακή γλώσσα
επαναστατική πρακτική που δεν εδράζεται σε επαναστατική θεωρία είναι καταδικασμένη να αποτύχει - Λένιν

Πιο μεγάλη επαναστατική θεωρία από το
Θέλω να γίνω χαλίφης στην θέση του χαλίφη

Η πλούσιος στην θέση των πλουσίων

Δεν υπάρχει .

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Τελικά ποιος ραπερ ηταν;

Ο mc Παρασκευάς;

[EKPLIKTIKOS]

Οσο για το ποιος σπαει τους κανονες: εγιναν νουμερο ενα χωρις να τους παιζει καθολου η τηλεοραση και τα ραδιοφωνα, χωρις δισκογραφικα ντηλ και παραβιαζοντας καθε κανονα για τι μπορεις και δεν μπορεις να πεις σ ενα τραγουδι. Εκαναν πραγματα που εαν τα χε κανει οποιοςδηποτε πριν 10 χρονια θα ειχε τελειωσει την ιδια στιγμη, οπως να βριζουν γνωστους παραγοντες και να περιφρονουν τελειως το παραδοσιακο κυκλωμα, ενω γεμιζαν αιθουσες και χτυπαγαν μυρια βιουζ στο ΥΤ και εβγαζαν τοσα πολλα λεφτα που απο μονοι τους καταφεραν και αλλαξαν το τοπιο της μεηνστρημ μουσικης, οντας ταυτοχρονα πολυπολιτισμικοι και επιτρεποντας σε πολλους μεταναστες και μειονοτικους καλλιτεχνες να αναδειχθουν. Αυτα, σε καθαρα μαρξιστικη αναλυση, τους κανουν πολυ πιο επαναστατικους απο οτι ηταν πχ οι μεταλ μπαντες, με τον ιδιο τροπο που η ντισκο ηταν ουσιαστικα πιο επαναστατικη απο το πανκ.

Το μπολντ δεν ισχύει. Η τραπ δεν ξεπήδησε μόνη της από ανεξάρτητα labels, δε μιλάμε για τη ραπ του 1970-80 στις ΗΠΑ με τα parties κτλ, νταξ ο Κασιδοκωστας έχει την Panik, μη λέμε κ μαλακιες τωρα (κ η καπιταλ στην πανικ ανήκει). Μιλαμε για το label που έχει Βανδή Φουρειρα κ Ρεμο ξέρω γω, ούτε καν για μια indie φαση όπως ήταν παλιά η sub pop.
Εγώ κ στιχουργικά δε βλέπω κάτι που δεν έχει ξαναγίνει, το μουνια λεφτα αμάξια είναι πραγματικά επικό κλισέ της ποπ μουσικής εδώ κ δεκαετίες, όπως κ η προσέγγιση παλιάς ελληνικής ταινίας με τον εργάτη που γαμαει την κόρη του εργοστασιαρχη. Δεν εχω πρόβλημα με την τραπ btw, κ γω ακούω καμια φορα γιατι έχει πλάκα. Σίγουρα δε θα μπορούσα να ταυτιστω μαζι τους όπως ταυτιζομουν πιτσιρικάς με ffc κτλ που έπαιζαν τότε, αλλά ίσως φταίω εγώ σ αυτο, δεν είμαι πια 14.

[John Brown Gun Club]

Οσο για το ποιος σπαει τους κανονες: εγιναν νουμερο ενα χωρις να τους παιζει καθολου η τηλεοραση και τα ραδιοφωνα, χωρις δισκογραφικα ντηλ και παραβιαζοντας καθε κανονα για τι μπορεις και δεν μπορεις να πεις σ ενα τραγουδι. Εκαναν πραγματα που εαν τα χε κανει οποιοςδηποτε πριν 10 χρονια θα ειχε τελειωσει την ιδια στιγμη, οπως να βριζουν γνωστους παραγοντες και να περιφρονουν τελειως το παραδοσιακο κυκλωμα, ενω γεμιζαν αιθουσες και χτυπαγαν μυρια βιουζ στο ΥΤ και εβγαζαν τοσα πολλα λεφτα που απο μονοι τους καταφεραν και αλλαξαν το τοπιο της μεηνστρημ μουσικης, οντας ταυτοχρονα πολυπολιτισμικοι και επιτρεποντας σε πολλους μεταναστες και μειονοτικους καλλιτεχνες να αναδειχθουν. Αυτα, σε καθαρα μαρξιστικη αναλυση, τους κανουν πολυ πιο επαναστατικους απο οτι ηταν πχ οι μεταλ μπαντες, με τον ιδιο τροπο που η ντισκο ηταν ουσιαστικα πιο επαναστατικη απο το πανκ.

Το μπολντ δεν ισχύει. Η τραπ δεν ξεπήδησε μόνη της από ανεξάρτητα labels, δε μιλάμε για τη ραπ του 1970-80 στις ΗΠΑ με τα parties κτλ, νταξ ο Κασιδοκωστας έχει την Panik, μη λέμε κ μαλακιες τωρα (κ η καπιταλ στην πανικ ανήκει). Μιλαμε για το label που έχει Βανδή Φουρειρα κ Ρεμο ξέρω γω, ούτε καν για μια indie φαση όπως ήταν παλιά η sub pop.
Εγώ κ στιχουργικά δε βλέπω κάτι που δεν έχει ξαναγίνει, το μουνια λεφτα αμάξια είναι πραγματικά επικό κλισέ της ποπ μουσικής εδώ κ δεκαετίες, όπως κ η προσέγγιση παλιάς ελληνικής ταινίας με τον εργάτη που γαμαει την κόρη του εργοστασιαρχη. Δεν εχω πρόβλημα με την τραπ btw, κ γω ακούω καμια φορα γιατι έχει πλάκα. Σίγουρα δε θα μπορούσα να ταυτιστω μαζι τους όπως ταυτιζομουν πιτσιρικάς με ffc κτλ που έπαιζαν τότε, αλλά ίσως φταίω εγώ σ αυτο, δεν είμαι πια 14.

Η πανικ αγορασε την καπιταλ μολις το 18. Η Καπιταλ τρεχει ως ανεξαρτητη απο το 11. Ο Σνικ μεχρι το 18 επισης ηταν τελειως μονος του και τωρα ειναι στη Γιουνιβερσαλ, οπως κι Ντρε και ο Εμινεμ. Δεν τα λες ασχημα ντηλ αυτα, ισα ισα για να σπρωξουν κατι που δεν θα τραβαγε ετσι κι αλλιως.

Ουτε κι εγω ταυτιζομαι, αλλα δε μιλαω καν για τα δικα μου γουστα εδω, εξηγω γιατι πιστευω πως ειναι καλη φαση που συμβαινει αυτο, μιλωντας παντα για το μεηνστρημ. Η αληθεια ειναι πως μου αρεσουν μερικες παραγωγες, τεσπα πριν το γυρισουν στα ρεγκετον οπως τελευταια, τα σαμπ απο 808 και ψιλοαδιαφορω για τι λενε, αν και εχω ακουσει λιγοτερο γνωστα τραγουδια με στιχους που δε με χαλασανε, οσο με χαλανε τελοςπαντων κατι κουλτουριαραιοι ραπερ με στιχους και καλα φιλοσοφικους.

[John Brown Gun Club]

για να μιλήσουμε σε έναν αφαιρετικό βαθμό, για μένα η επανάσταση, -η αληθινή επανάσταση- έχει ανιδιοτελή κίνητρα και στοχεύει σε ευρύτερες αλλαγές, όχι απλά στον εαυτό
ειδάλλως με τα κριτήρια που παραθέτεις θα λέγαμε πως επαναστάτης είναι και ο κοινός κλέφτης

το πανκ και η μεταλ δεν είναι μια ή δυο μπάντες
είναι μια ιδέα η οποία μετουσιώνεται μέσω της μουσικής σε κάτι το απτό και το προσιτό στον κάθε άνθρωπο
όταν σκέφτομαι για επαναστατικό πανκ το πρώτο άτομο που έρχεται στο μυαλό μου είναι ο GG - αυτό ήταν επανάσταση απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας και σε κάθε πολιτική ορθότητα, ήταν γνήσια οργή απέναντι στο σύστημα και στις καθιερωμένες και καθαγιασμένες κοινωνικές συμβάσεις
αυτό που αναφέρεις για τη ντίσκο ισχύει ακόμη και σήμερα στη πανκ και τη μεταλ

τώρα εσύ συνεχίζεις να στέκεσαι στις φυλές και τα φύλα, λες και το να είναι κάποιος λατίνος ή γκέι είναι από μόνο του επαναστατικό
επαναστατικό δεν είναι να έχεις ένα χαρακτηριστικό εκ γενετής που να χαρακτηρίζει την ύπαρξή σου, επανάσταση είναι το να θες να αλλάξεις τον κόσμο όχι για να περνάς εσύ καλύτερα -μάλλον εσύ θα θυσιαστείς και δεν θα αποκομίσεις τίποτα πέρα από πόνο από τη διαδικασία (όπως συνέβη με όλους τους αυθεντικούς επαναστάτες)- αλλά γιατί θεωρείς ότι οφείλεις στις επόμενες γενιές έναν δικαιότερο κόσμο

Επανασταση φιλε μου ειναι να ανατρεπεις το τοπιο, απο τα κατω προς τα πανω. Κοιτα τα τσαρτς σημερα. Μονο ραπ και ντανς. Μια μουσικη με ριζες τις χειροτερες γειτονιες και τα κλαμπ τους, απο ανθρωπους που ηταν αποκλεισμενοι απο προβολη μερικες δεκαετιες πριν. Εδω και ενα δυο χρονια, ειναι τα πιο δημοφιλη μουσικα ειδη.
Το να εισαι γκει η λατινος λοιπον δεν ειναι επαναστατικες πραξεις, ειναι καταπιεσμενες ταυτοτητες και εκεινη την εποχη της ντισκο, στα 70ς, ηταν αποκλεισμενες απο την μουσικη. Το να ανοιγεις μια ανεξαρτητη δισκογραφικη ετικετα οπου επιτρεπεις σε γκει και λατινους καλλιτεχνες να δημιουργησουν ελευθερα χωρις να χρειαστει να κρυψουν τις ταυτοτητες τους για να αρεσουν στο λευκο στρειτ κοινο και ταυτοχρονα να πετυχαινεις να πουλησεις στο εν λογω κοινο, ειναι επαναστατικο και προοδευτικο.

Και μια ερωτηση για το πανκ: οι πανκ μπαντες χρησιμοποιησαν την μουσικη τους για να προχωρησουν την επανασταση η χρησιμοποιησαν την επανασταση για να προχωρησουν την μπαντα τους; Και ποσο επαναστατικο ειναι να ζεις αγκαλια με αρουραιους και να ξερνας πανω στο κοινο η να παιζεις ξυλο με αγνωστους στο δρομο; Πιο πολυ χαοτικες εκτονωτικες εκρηξεις ατομων αδιαφορων για τον εαυτο τους και τους αλλους μοιαζουν. Δηλαδη ο Τζι Τζι Αλλιν ρε φιλε; Σοβαρα; Αυτο ειναι η επανασταση, να κατουρας κοσμο στα λαιβ η να γραφεις μουσικη που δεν εχει ξαναγραψει κανεις; Παλι καλα που δεν ειπες Τσαρλς Μανσον βεβαια. Θα το θυμηθω παντως την επομενη φορα που θα σε δω σε κανα φορουμικο αντικαλλιτεχνικο δεξιο οχλο. Προφανως να πας σε μια συναυλια και να χεσει κυριολεκτικα ο καλλιτεχνης η και να σε μαχαιρωσει ακομα ειναι πολυ πιο επαναστατικο και κουλ απο εναν αλβανο ραππερ που σου λεει πως γαμαει την Ελλαδα, τεσπα αμα εισαι εθνικι κατα βαθος.

Τελος παντων, αυτο για το οποιο μιλας δεν ειναι επαναστατικοτητα. Ειναι η οργη του λευκου.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

για να μιλήσουμε σε έναν αφαιρετικό βαθμό, για μένα η επανάσταση, -η αληθινή επανάσταση- έχει ανιδιοτελή κίνητρα και στοχεύει σε ευρύτερες αλλαγές, όχι απλά στον εαυτό
ειδάλλως με τα κριτήρια που παραθέτεις θα λέγαμε πως επαναστάτης είναι και ο κοινός κλέφτης

το πανκ και η μεταλ δεν είναι μια ή δυο μπάντες
είναι μια ιδέα η οποία μετουσιώνεται μέσω της μουσικής σε κάτι το απτό και το προσιτό στον κάθε άνθρωπο
όταν σκέφτομαι για επαναστατικό πανκ το πρώτο άτομο που έρχεται στο μυαλό μου είναι ο GG - αυτό ήταν επανάσταση απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας και σε κάθε πολιτική ορθότητα, ήταν γνήσια οργή απέναντι στο σύστημα και στις καθιερωμένες και καθαγιασμένες κοινωνικές συμβάσεις
αυτό που αναφέρεις για τη ντίσκο ισχύει ακόμη και σήμερα στη πανκ και τη μεταλ

τώρα εσύ συνεχίζεις να στέκεσαι στις φυλές και τα φύλα, λες και το να είναι κάποιος λατίνος ή γκέι είναι από μόνο του επαναστατικό
επαναστατικό δεν είναι να έχεις ένα χαρακτηριστικό εκ γενετής που να χαρακτηρίζει την ύπαρξή σου, επανάσταση είναι το να θες να αλλάξεις τον κόσμο όχι για να περνάς εσύ καλύτερα -μάλλον εσύ θα θυσιαστείς και δεν θα αποκομίσεις τίποτα πέρα από πόνο από τη διαδικασία (όπως συνέβη με όλους τους αυθεντικούς επαναστάτες)- αλλά γιατί θεωρείς ότι οφείλεις στις επόμενες γενιές έναν δικαιότερο κόσμο

Επανασταση φιλε μου ειναι να ανατρεπεις το τοπιο, απο τα κατω προς τα πανω. Κοιτα τα τσαρτς σημερα. Μονο ραπ και ντανς. Μια μουσικη με ριζες τις χειροτερες γειτονιες και τα κλαμπ τους, απο ανθρωπους που ηταν αποκλεισμενοι απο προβολη μερικες δεκαετιες πριν. Εδω και ενα δυο χρονια, ειναι τα πιο δημοφιλη μουσικα ειδη.
Το να εισαι γκει η λατινος λοιπον δεν ειναι επαναστατικες πραξεις, ειναι καταπιεσμενες ταυτοτητες και εκεινη την εποχη της ντισκο, στα 70ς, ηταν αποκλεισμενες απο την μουσικη. Το να ανοιγεις μια ανεξαρτητη δισκογραφικη ετικετα οπου επιτρεπεις σε γκει και λατινους καλλιτεχνες να δημιουργησουν ελευθερα χωρις να χρειαστει να κρυψουν τις ταυτοτητες τους για να αρεσουν στο λευκο στρειτ κοινο και ταυτοχρονα να πετυχαινεις να πουλησεις στο εν λογω κοινο, ειναι επαναστατικο και προοδευτικο.

Και μια ερωτηση για το πανκ: οι πανκ μπαντες χρησιμοποιησαν την μουσικη τους για να προχωρησουν την επανασταση η χρησιμοποιησαν την επανασταση για να προχωρησουν την μπαντα τους; Και ποσο επαναστατικο ειναι να ζεις αγκαλια με αρουραιους και να ξερνας πανω στο κοινο η να παιζεις ξυλο με αγνωστους στο δρομο; Πιο πολυ χαοτικες εκτονωτικες εκρηξεις ατομων αδιαφορων για τον εαυτο τους και τους αλλους μοιαζουν. Δηλαδη ο Τζι Τζι Αλλιν ρε φιλε; Σοβαρα; Αυτο ειναι η επανασταση, να κατουρας κοσμο στα λαιβ η να γραφεις μουσικη που δεν εχει ξαναγραψει κανεις; Παλι καλα που δεν ειπες Τσαρλς Μανσον βεβαια. Θα το θυμηθω παντως την επομενη φορα που θα σε δω σε κανα φορουμικο αντικαλλιτεχνικο δεξιο οχλο. Προφανως να πας σε μια συναυλια και να χεσει κυριολεκτικα ο καλλιτεχνης η και να σε μαχαιρωσει ακομα ειναι πολυ πιο επαναστατικο και κουλ απο εναν αλβανο ραππερ που σου λεει πως γαμαει την Ελλαδα, τεσπα αμα εισαι εθνικι κατα βαθος.

Τελος παντων, αυτο για το οποιο μιλας δεν ειναι επαναστατικοτητα. Ειναι η οργη του λευκου.

γιατί στέκεσαι στα live του; όταν μιλάω για GG δεν αναφέρομαι αναγκαστικά στα live όπου όντως ήταν μια χαοτική φάση, αλλά στους στίχους του που συνδυάζονταν με τον αντισυμβατικό τρόπο ζωής του
και εγώ δεν είμαι ο δεξιός όχλος, αντίθετα με τους περισσότερους (πιθανό και σένα) εκτιμώ τη μουσική απ'όποιον κι αν παράγεται
ακούω από michael jackson μέχρι αναρχοπανκ και από 80s disco και rap μέχρι avant garde black metal

για σένα η επαναστατικότητα έγκειται στο ότι τη μουσική αυτή με τους συγκεκριμένους στίχους τη κάνουν κατά κύριο λόγο τσιγγάνοι
αν την έκαναν τίποτα Έλληνες από μικρομεσαίες οικογένειες θα τους έβριζες
και έτσι επανερχόμαστε στο προηγούμενο νήμα: ο ρατσισμός, η επαναστατικότητα και όλες αυτές οι έννοιες είναι υποκειμενικές για εσάς, διότι εξαρτώνται όχι από αντικειμενικές συμπεριφορές/καταστάσεις αλλά από τη ταυτότητα των υποκειμένων

[John Brown Gun Club]

για σένα η επαναστατικότητα έγκειται στο ότι τη μουσική αυτή με τους συγκεκριμένους στίχους τη κάνουν κατά κύριο λόγο τσιγγάνοι
αν την έκαναν τίποτα Έλληνες από μικρομεσαίες οικογένειες θα τους έβριζες
και έτσι επανερχόμαστε στο προηγούμενο νήμα: ο ρατσισμός, η επαναστατικότητα και όλες αυτές οι έννοιες είναι υποκειμενικές για εσάς, διότι εξαρτώνται όχι από αντικειμενικές συμπεριφορές/καταστάσεις αλλά από τη ταυτότητα των υποκειμένων

Οι περισσοτεροι Ελληνες απο λαικες και μικρομεσαιες οικογενειες ειναι ετσι κι αλλιως, που κι αυτοι, για αλλους λογους ηταν αποκλεισμενοι απο τον χωρο. Αλλα δεν ειναι μονο αυτοι. Το ειδος επιτρεπει και σε αλλους να μετεχουν, χωρις να απαιτειται να αφομοιωθουν ή να υποκριθουν για την ταυτοτητα τους. Και η ταυτοτητα στο χιπ χοπ ειναι πολυ σημαντικη: δεν επιτρεπεται σε οποιονδηποτε να ισχυριστει οτιδηποτε, αυτα πρεπει να υποστηριζονται απο μια στιβαρη ταυτοτητα. Ακριβως λοιπον για αντικειμενικες συμπεριφορες μιλαω, για αμιγως υλικες συνθηκες, οχι για μια απροσδιοριστη επαναστατικη/εξεγερτικη ρητορικη που απο μονη της δεν πειθει πια κανεναν γιατι ειναι γνωστο πως μπορει να ειναι ενα ακομα μαρκετινγκ τρικ ή μια μεσοαστικη εκτονωτικη φαντασιωση. Ποσοι λοιπον εξεγερμενοι πανκ καλλιτεχνες φαλιρισαν την ετικετα τους με δικαστικα εξοδα και εγγυησεις αποφυλακισης; Ποσοι συνεληφθηκαν σε μπαχαλα; Ποσοι ειναι μεσα επειδη εβαλαν βομβες; Υπαρχουν τετοιοι καλλιτεχνες, αλλα δεν θα τους βρεις στην ροκ βιομηχανια.

Στην αντιπερα οχθη, εχεις ονοματα στην κορυφη των τσαρτς που ενω καθαριζουν μυρια καθε βδομαδα απελαυνονται απο το κρατος ως παρατυποι μεταναστες, η σκοτωνονται σε ξεκαθαρισματα λογαριασμων συμμοριων ή αντιμετωπιζουν κακουργηματικες κατηγοριες οπως ληστειες, φονους και συμμετοχη σε εγκληματικες οργανωσεις και δεν ειναι ουτε 20 χρονων. Τι να κλασουν οι πανκηδες δηλαδη μπροστα τους.

[Ερμής]

Άμα είμαι εγώ υπεύθυνος για τους πολέμους του ΝΑΤΟ, για όλους τους εμφυλίους σε πρώην χώρες της αποικιοκρατίας, για κάθε πρόσφυγα, άμα είμαι εγώ υπεύθυνος για κάθε σκυλάκι που υποφέρει ανά τον κόσμο και για κάθε πουλί που σκοτώνουν οι κυνηγοί, μετά πως να μην βγω ενοχικός και μαζοχας;
Πως να μην βρει ο αλβαναρας , που δεν έχει ίδιες ευαισθησίες , το πουτανακι του;

Τωρα τι σου φταίει ο μπλάκης;

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

για σένα η επαναστατικότητα έγκειται στο ότι τη μουσική αυτή με τους συγκεκριμένους στίχους τη κάνουν κατά κύριο λόγο τσιγγάνοι
αν την έκαναν τίποτα Έλληνες από μικρομεσαίες οικογένειες θα τους έβριζες
και έτσι επανερχόμαστε στο προηγούμενο νήμα: ο ρατσισμός, η επαναστατικότητα και όλες αυτές οι έννοιες είναι υποκειμενικές για εσάς, διότι εξαρτώνται όχι από αντικειμενικές συμπεριφορές/καταστάσεις αλλά από τη ταυτότητα των υποκειμένων

Οι περισσοτεροι Ελληνες απο λαικες και μικρομεσαιες οικογενειες ειναι ετσι κι αλλιως, που κι αυτοι, για αλλους λογους ηταν αποκλεισμενοι απο τον χωρο. Αλλα δεν ειναι μονο αυτοι. Το ειδος επιτρεπει και σε αλλους να μετεχουν, χωρις να απαιτειται να αφομοιωθουν ή να υποκριθουν για την ταυτοτητα τους. Και η ταυτοτητα στο χιπ χοπ ειναι πολυ σημαντικη: δεν επιτρεπεται σε οποιονδηποτε να ισχυριστει οτιδηποτε, αυτα πρεπει να υποστηριζονται απο μια στιβαρη ταυτοτητα. Ακριβως λοιπον για αντικειμενικες συμπεριφορες μιλαω, για αμιγως υλικες συνθηκες, οχι για μια απροσδιοριστη επαναστατικη/εξεγερτικη ρητορικη που απο μονη της δεν πειθει πια κανεναν γιατι ειναι γνωστο πως μπορει να ειναι ενα ακομα μαρκετινγκ τρικ ή μια μεσοαστικη εκτονωτικη φαντασιωση. Ποσοι λοιπον εξεγερμενοι πανκ καλλιτεχνες φαλιρισαν την ετικετα τους με δικαστικα εξοδα και εγγυησεις αποφυλακισης; Ποσοι συνεληφθηκαν σε μπαχαλα; Ποσοι ειναι μεσα επειδη εβαλαν βομβες; Υπαρχουν τετοιοι καλλιτεχνες, αλλα δεν θα τους βρεις στην ροκ βιομηχανια.

Στην αντιπερα οχθη, εχεις ονοματα στην κορυφη των τσαρτς που ενω καθαριζουν μυρια καθε βδομαδα απελαυνονται απο το κρατος ως παρατυποι μεταναστες, η σκοτωνονται σε ξεκαθαρισματα λογαριασμων συμμοριων ή αντιμετωπιζουν κακουργηματικες κατηγοριες οπως ληστειες, φονους και συμμετοχη σε εγκληματικες οργανωσεις και δεν ειναι ουτε 20 χρονων. Τι να κλασουν οι πανκηδες δηλαδη μπροστα τους.

λελ, το πρώτο όνομα που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο βίκερνες και δεν μιλάμε απλά για μπάχαλα αλλά για κανονική τρομοκρατική δράση
και ένα σωρό άλλοι, θες να σου κάνω μια λίστα;

στην αντίπερα όχθη για πες μου, πόσοι "καλλιτέχνες" της .."τραπ" απελάθηκαν από το κράτος; πόσοι σκοτώθηκαν σε ξεκαθαρίσματα συμμοριών και πόσοι είναι μέσα για ληστείες και φόνους; πόσοι διώχθηκαν για τους στίχους τους;
οι τύποι είναι κάτι χαλβάδες που έγραψαν 5-6 προκλητικές μαλακίες χωρίς κανένα βάθος, τις πλάσσαραν μέσω του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ διαδικτύου στην αποχαυνωμένη νεολαία, έκαναν 2 φράγκα και εσύ μου τους παρουσιάζεις ως τσεγκεβάρες μόνο και μόνο επειδή τυγχάνει να είναι ρομά ή αλβανοί
keep dreaming

υγ μόνο μην μπεις σε κάνα άλλο νήμα να μιλάς για πατριαρχικά πρότυπα, για αντικειμενοποίηση των γυναικών, για σεξισμούς κτλ

[nowhere]

τόση αντίφαση για να περάσει ένα χέρι νόημα το βίτσιο του.τι να πει κανείς

[Obi Wan Iakobi]

η για τον γιωργη τον ταμπακη

Εκει πολλα περισσοτερα