Καταρχάς, καλώς ήρθες.ΓΑΛΗ έγραψε: ↑18 Ιαν 2021, 11:16Το χειροκρότημα είναι εύκολο. Η ουσιαστική υποστήριξη είναι το δύσκολο κομμάτι. Γιατί σ' αυτές τις περιπτώσεις, ο υπερασπιστής έρχεται αντιμέτωπος με όλους τους ισχυρούς παράγοντες που εμποδίζουν το θύμα να μιλήσει. Κι επειδή οι βιαστές δεν έχουν κέρατα αλλά είναι συνήθως άνθρωποι του διπλανού γραφείου ή πόρτας, αναρωτηθείτε για πόσους θα ήταν εύκολο να καταγγείλουν για οικονομική ή ερωτική ατασθαλία κάποιον προϊστάμενο, φίλο ή συγγενή τους. Εκτός αν όλοι ζούνε σε περιβάλλον αγγέλων.
Είναι άλλο πράγμα ο εν ψυχρώ βιασμός (πχ από άγνωστο στον δρόμο) και άλλο ο βιασμός που εμπεριέχει και το στοιχείο του εκβιασμού.
Στη δεύτερη μετράει η ισχύς του εκβιασμού και όχι η σωματική ισχύς του βιαστή. Η φάση δηλαδή όπου το θύμα μπορεί να αντιδράσει αλλά φοβάται τις επιπτώσεις. Και είναι η πλειοψηφική κατηγορία.
Όταν το στοιχείο του εκβιασμού δεν υφίσταται, το πράγμα γίνεται πιο θολό γιατί μπαίνουμε στο θολό πεδίο της πρόκλησης/συναίνεσης κλπ και είναι το πεδίο όπου θύματα μπορούν να γίνουν οι άντρες.
Επί του θέματος, συμφωνώ με όσα λες, αλλά θέλω να προσθέσω κάτι πάνω σε αυτό, από την αντίθετη πλευρά. Σε αρκετές περιπτώσεις, πχ με το σκάνδαλο των ηθοποιών που θυμήθηκαν μετά από χτισμένη καριέρα η κάθε μία και αρκετά μύρια στην τράπεζα, να μιλήσουν, θέλω να προσθέσω το εξής. Για κάθε μία από αυτές που δεν μίλησε ποτέ, γιατί φοβόταν μη χάσει την καριέρα και τα μύρια, σκέψου πόσες assistants και χαμηλόμισθες υπέφεραν και δεν μπορούσαν να κάνουν καταγγελία, γιατί δε θα ξανάβρισκαν δουλειά ή γιατί δεν είχαν την οικονομική άνεση να τα βάλουν με τα θηρία. Στην περίπτωση του αθλητισμού τα ίδια. Σκέψου πόσα κοριτσάκια του αθλητισμού β',γ' επιπέδου υπέφεραν, γιατί τα χρυσά μετάλλια το βούλωναν.
Λυπάμαι, αλλά το να μιλήσεις 200 χρόνια μετά στα μάτια τα δικά μου σε κάνει συνένοχο σε κάθε βιασμό που ήξερες ότι έγινε, διότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΕΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑ. Καταλαβαίνω τον "φόβο" και εννοείται συμφωνώ 1000% στο να μιλάνε και τις στηρίζω, αλλά διαφωνώ στο "πότε" αυτό πρέπει να γίνεται. Όχι, δεν έχεις δικαίωμα να αποκρύπτεις στοιχεία, διότι δεν υποφέρεις μόνο εσύ. Αν όλες/όλοι μίλαγαν, όταν έπρεπε, θα γλίτωναν πολλές ζωές. Η διάσημη με το μετάλλιο, η ηθοποιός, κλπ. έχουν τα γκάφρα να σέρνουν από πίσω τους ένα επιτελείο ψυχιάτρων και να το αντιμετωπίσουν. Τα κοριτσάκια της διπλανής πόρτας είναι πραγματικά στο έλεος του κάθε αδίστακτου. Οπότε κατά τη γνώμη μου αυτό που είναι σημαντικό είναι να γίνεται η καταγγελία και να υπάρχει αρχείο, ακόμα κι αν δεν βγάλει κάτι, γιατί θα υπάρξει επόμενη. Πάντα υπάρχει επόμενη.
Δηλαδή βλέπεις μια εικόνα που καταργεί η ίδια με την ύπαρξή της το οποιοδήποτε τεκμήριο αθωότητος αφού δείχνει κάποιους να κλωτσάνε με μανία ένα πεσμένο άνθρωπο αλλά εσύ νομίζεις ότι υπάρχει τεκμήριο αθωότητος και κρύβεις τα πρόσωπά τους ενώ δεν υπάρχει τεκμήριο για κάποιον που κατηγορείται για κάτι που έκανε πριν 23 χρόνια.
