Κιμούλης - μπούλινκ

[Eθνικοκοινωνιστης]

την διγενη που δουλευει τωρα για τον μαρινακη δεν την βλεπω λαλιστατη

[Papa John]

Αυτό πάντως που έχω καταλάβει από όλα αυτά που έχουν γραφτεί,είναι πως ο Κιμούλης πάσχει από διπολική διαταραχή.

[Ντρές]

Ενταξει το εχουν ξεχειλώσει κατ εμε. Εαν δεν ηταν ο Κιμουλης και ήταν ο μπαρμπαθανασης που ρίχνε χριστοπαναγίες στην υπάλληλο στο ταμείο που βάρεσε 2 μηδενικα παραπάνω στην ταμιακη μηχανη δεν θα ασχολουνταν κανένας , ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
και δεν αφορα μονο γυναίκες αφορα και τους αντρές που μη σου πω τρωνε περισσότερο βρισίδι.
Πρέπει να άλλαξουν οι συμπεριφορές στον χώρο εργασίας ? σαφως όπως και πολλα άλλα , αλλα δυστυχώς ειμαστε σε φάση υποχώρησης απο πλευράς εργασιακών δικαιωμάτων σε πολλά μέτωπα με στρατιές ανέργων απο πίσω και πολλους εργοδότες να κάνουν ότι θέλουν (να κρατάνε τα δωρα , να βάζουν εργαζόμενους να δουλευουν παραπάνω, να κολλάνε μισά ενσημα ή να τους έχουν σε μαυρη εργασία κλπ) και με ελεγκτικους μηχανισμους (Σωμα επιθεωρητων εργασίας ) αποδεκατισμένους - διαλυμένους.
Για αυτα μούγκα
Και βγαίνουν και καταγγέλλουν η μία ότι την είπε ο αλλος κοριτσάκι του πρώτου έτους της δραματικής σχολής , και η άλλη ότι της χαλάσανε οι φωνητικές χορδές απο το παιξιμο που της επέβαλέ ο Κιμούλης . Καλη μου θεατρο παίζεις αν στον ρόλο πρέπει να ουρλιάξεις θα ουρλιάξεις , αν δεν μπορεις να το κάνεις μην παίζεις η τουλάχιστον κανε μαθηματα ορθοφωνίας ωστε να επιβαρύνεις λιγότερο τις φωνητικες χορδες και να εχεις καλή διαφραγματική αναπνοή
Εντωμεταξυ ειναι και ο χώρος του θεατρου γτπ. θυμάμαι σε κάποια φάση που ασχολιομουν με ένα θετρικο εργστήρι , ήταν γεμάτο ατάλαντες αντουανέτες που το παιζαν κουλτουρα και αποψάρα και η σκηνοθέτης απο πάνω τράβαγε τα μαλλιά της ωστε να βγει μια σκηνη
Εχει άδικο ο Κιμουλης , σαφώς έχει , αλλα όχι περισσότερο ή λιγότερο απο την μεγάλη μάζα των εργοδοτών που κάνουν τα ίδια και πολλες φορές χειρότερα, πιο πολυ θα με πείραζε εαν κατήγγειλαν ότι δεν τις πλήρωνε , ότι τους την έπεφτε , οτι της έβαζε να δουλεύουν σαν σκυλιά παρα το ότι τους την έλεγε άσχημα για το παίξιμο τους.

Την έβαψες τώρα,δεν θα καταλάβουν τίποτα από αυτά που έγραψες.

ειναι μισογυνης

μια χαρα το καταλαβαμε

Απο που και ως που μισογύνης , που βαζεις και ταμπέλες
Πότε έχω κάνει εστω και ενα μισογυνικο σεξιστικο σχόλιο, όσο καιρο είμαι στο φορουμ
Εκτος και αν θεωρεις αυτο που εγραψα για τις υποψήφιες ηθοποιούς στο θεατρικο εργαστήρι , αλλα αυτο δεν ήταν σεξιστικο, ουτε μισογυνικο , απλα ο χώρος του θεατρου πάσχει απο ατομα φαντασμένα με τον εαυτο τους που θεωρούν οτι θα γινουν Αντζελίνες τζολι και μπραντ πιτ και έχουν τρελη αποψάρα και ψευτοκουλτουρα περι τέχνης, είναι πλήρως αποκομμένοι απο την πραγματικότητα και ειναι πραγματικά αγγουρια.
Εγω τις ενστάσεις μου δεν τις βάζω στο δίπολο γυναικες - ανδρες . Τις βάζω στο γεγονός , ότι βλέπεις κόσμο (ιδιαιτερα στα ΜΜΕ)να πέφτει απο τα σύννεφα και να κατακεραυνωνει κάτι το οποίο αποτελει καθημερινότητα στις σχέσεις εργαζόμενου εργοδότη και το υποκριτικο είναι ότι οι ίδιοι ή σχεδόν οι ίδιοι σε ανάλογα περιστατικά όχι πολυ παλιότερα δεν βγάζανε μιλιά ή στηρίζαν κιόλας τον εργοδότη

Για θυμίσου την περίπτωση του Μποτρίνι με τον πιτσιρικα στο εστιατόριο του στην Κέρκυρα . Είχε βγει τότε στην επικαιρότητα απο ανακοινωση ενος σωματείου του ΠΑΜΕ αν δεν κάνω λάθος ότι του χαν προκαλέσει εγκαύματα ( και στην τελικη, καλά κάνανε πρέπει να παίζουν και τέτοιο ρόλο τα σωματεία) Τι στάση κρατήσανε οι τύποι των πρωινάδικών , των μαστερσεφ και υπολοιπων τηλεπερσόνων; ξεκίνησαν απο το ναι μεν αλλα και κατέληξαν στην υπεράσπιση του Μποτρίνι στο θάψιμο της ειδήσης και όλα καλα πάμε για άλλα.
Τωρα οι αντίστοιχες τηλεπερσόνες κρατάνε εντελως αλλη στάση στο πρόσωπο ενος θιασάρχη για να κάνουν νουμερα
Λυνεται το πρόβλημα της τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς είτε με την μία στάση είτε με την άλλη , όχι απλά τα παιχνίδια τους παίζουν Δεν είναι ο Τακής , ο Μάκης , ο Μποτρίνι ή ο Κιμούλης το πρόβλήμα . Ειναι η αντίληψη που υπάρχει σε πολλους εργασιακους χωρους και που δεν σπάει με την περιπτωσιολογία
Σπάει όταν έχεις ισχυρους ελεγκτικους μηχανισμους (που δεν υπάρχουν), με σωματεία που να μπορουν να παρεμβαίνουν (και να έχουν θέληση να το κάνουν ) και εργαζόμενους που να γνωρίζουν τα δικαιωματα τους (και τις υποχρεωσεις τους) και να απευθυνονται συλλογικά είτε σε θεσμικους είτε σε συνδικαλιστικους φορείς.
Ολα τα άλλα να χαμε να λέγαμε πόσο κακός ειναι ο τάδε ή πόσο τρισχειρότερος ειναι ο δείνα

[Paris]

Την έβαψες τώρα,δεν θα καταλάβουν τίποτα από αυτά που έγραψες.

ειναι μισογυνης

μια χαρα το καταλαβαμε

Απο που και ως που μισογύνης , που βαζεις και ταμπέλες
Πότε έχω κάνει εστω και ενα μισογυνικο σεξιστικο σχόλιο, όσο καιρο είμαι στο φορουμ
Εκτος και αν θεωρεις αυτο που εγραψα για τις υποψήφιες ηθοποιούς στο θεατρικο εργαστήρι , αλλα αυτο δεν ήταν σεξιστικο, ουτε μισογυνικο , απλα ο χώρος του θεατρου πάσχει απο ατομα φαντασμένα με τον εαυτο τους που θεωρούν οτι θα γινουν Αντζελίνες τζολι και μπραντ πιτ και έχουν τρελη αποψάρα και ψευτοκουλτουρα περι τέχνης, είναι πλήρως αποκομμένοι απο την πραγματικότητα και ειναι πραγματικά αγγουρια.
Εγω τις ενστάσεις μου δεν τις βάζω στο δίπολο γυναικες - ανδρες . Τις βάζω στο γεγονός , ότι βλέπεις κόσμο (ιδιαιτερα στα ΜΜΕ)να πέφτει απο τα σύννεφα και να κατακεραυνωνει κάτι το οποίο αποτελει καθημερινότητα στις σχέσεις εργαζόμενου εργοδότη και το υποκριτικο είναι ότι οι ίδιοι ή σχεδόν οι ίδιοι σε ανάλογα περιστατικά όχι πολυ παλιότερα δεν βγάζανε μιλιά ή στηρίζαν κιόλας τον εργοδότη

Για θυμίσου την περίπτωση του Μποτρίνι με τον πιτσιρικα στο εστιατόριο του στην Κέρκυρα . Είχε βγει τότε στην επικαιρότητα απο ανακοινωση ενος σωματείου του ΠΑΜΕ αν δεν κάνω λάθος ότι του χαν προκαλέσει εγκαύματα ( και στην τελικη, καλά κάνανε πρέπει να παίζουν και τέτοιο ρόλο τα σωματεία) Τι στάση κρατήσανε οι τύποι των πρωινάδικών , των μαστερσεφ και υπολοιπων τηλεπερσόνων; ξεκίνησαν απο το ναι μεν αλλα και κατέληξαν στην υπεράσπιση του Μποτρίνι στο θάψιμο της ειδήσης και όλα καλα πάμε για άλλα.
Τωρα οι αντίστοιχες τηλεπερσόνες κρατάνε εντελως αλλη στάση στο πρόσωπο ενος θιασάρχη για να κάνουν νουμερα
Λυνεται το πρόβλημα της τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς είτε με την μία στάση είτε με την άλλη , όχι απλά τα παιχνίδια τους παίζουν Δεν είναι ο Τακής , ο Μάκης , ο Μποτρίνι ή ο Κιμούλης το πρόβλήμα . Ειναι η αντίληψη που υπάρχει σε πολλους εργασιακους χωρους και που δεν σπάει με την περιπτωσιολογία
Σπάει όταν έχεις ισχυρους ελεγκτικους μηχανισμους (που δεν υπάρχουν), με σωματεία που να μπορουν να παρεμβαίνουν (και να έχουν θέληση να το κάνουν ) και εργαζόμενους που να γνωρίζουν τα δικαιωματα τους (και τις υποχρεωσεις τους) και να απευθυνονται συλλογικά είτε σε θεσμικους είτε σε συνδικαλιστικους φορείς.
Ολα τα άλλα να χαμε να λέγαμε πόσο κακός ειναι ο τάδε ή πόσο τρισχειρότερος ειναι ο δείνα

απαντηση στον παπαγιαννη με πειραγμα μπηχτη για τους συνηθεις υποπτους που θα δουν αυτο που θελουν στο κειμενο σου , εκανα

φυσικα και δενεχεις δωσει δειγματα μισογυνισμου - πολυ καλη αναλυση κάνεις γενικα χωρις παρωπιδες

[Obi Wan Iakobi]

Τελικα ποια δεν παρενοχληθηκε?

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

.





.

[georgebi]

Γιώργος Λαμπάτος: «Πήγαινα με κλάματα στην παράσταση με τον Μάρκο Σεφερλή»







https://www.zappit.gr/showbiz/giorgos-l ... =syndicate



"Ο Μάρκος Σεφερλής μου έδινε αληθινές σφαλιάρες", καταγγέλλει ο Γιώργος Λαμπάτος.

Ψυχολογική και σωματική βία καταγγέλλει -στην ON Τime και την Σάσα Σταμάτη- ότι δέχτηκε πάνω στη σκηνή του θεάτρου ο Γιώργος Λαμπάτος, από το δημοφιλή και ταλαντούχο ηθοποιό και θιασάρχη Μάρκο Σεφερλή. Ο Γιώργος Λαμπάτος αναφέρει μεταξύ άλλων: «Ο Μάρκος Σεφερλής μου έριχνε 15 σφαλιάρες κάθε βράδυ και οι σφαλιάρες αυτές ήταν αληθινές».

Γιώργο, είχες βγει στο παρελθόν και είχες μιλήσει για τη συνεργασία σου με τον Μάρκο Σεφερλή. Είχες εκφράσει παράπονα. Τι είχε συμβεί;

Είχαν συμβεί σε αυτή τη συνεργασία τραγικά πράγματα. Η μεγαλύτερη τραγωδία που είχε συμβεί σε μένα ήταν στην παράσταση «Ο Ηλίας του 16ου» που είχε ανέβει στο Θέατρο «Μινώα» σε κεντρικό θέατρο της Αθήνας. Εγώ έπαιζα το ρόλο του Βέγγου, συμπρωταγωνιστικό ρόλο δηλαδή, και ο Σεφερλής έπαιζε το ρόλο του Χατζηχρήστου. Στο ρόλο αυτό ο Βέγγος «τρώει» σφαλιάρες για να φύγει από το Τμήμα όπως θυμάστε. Αυτές οι σφαλιάρες ήταν αληθινές. Έπρεπε δηλαδή στην παράσταση αυτή να φάω 10-12 σφαλιάρες όπως ήταν σκηνοθετημένο το έργο, οι οποίες η μία ήταν πιο δυνατή από την άλλη. Ήμουν παιδί, μόλις έβγαινα στο θέατρο καλά καλά, και άρχισε να με πονάει αυτό το πράγμα και διαμαρτυρήθηκα.
Του είπα: «Μάρκο, τι γίνεται, ρε συ, πονάω», μου απάντησε: «Μου ξέφυγε». Δίναμε 7 παραστάσεις την εβδομάδα την εποχή αυτή σ’ ένα θέατρο γεμάτο. Την άλλη μέρα, πιο δυνατές οι σφαλιάρες. Να έχω φτάσει σ’ ένα σημείο να μην ξέρω τι να κάνω. Διότι αν αντιδρούσα με κάποιον τρόπο άσχημο, θα σταμάταγα μια παράσταση γεμάτη από κόσμο. Βγάζανε πολλά λεφτά και πίστευα ότι θα καταστραφούμε ακόμα χειρότερα. Θα μου λέγανε: «Του ξέφυγε μια σφαλιάρα κι εσύ αντέδρασες με τέτοιον τρόπο; Και δημιουργείς πρόβλημα στον πρωταγωνιστή;». Ήμουν υποχρεωμένος να κάθομαι να τρώω 15 σφαλιάρες τη μία πιο δυνατή από την άλλη σε σημείο που να πηγαίνω σπίτι μου και όταν έφτανε η ώρα να πηγαίνω στην παράσταση, να πηγαίνω με κλάματα, διότι θα έπρεπε να υποστώ το ξύλο.

Στα παρασκήνια τι σου έλεγε ο Μάρκος;

Δεν είχαμε πολλά πολλά. Ήταν απόμακρος, δεν είχαμε και σχέσεις ιδιαίτερες. Εγώ για το ρόλο αυτό ήμουν επιλογή της Τίνας Σακελλάριου, που του έδωσε το έργο. Αυτός δεν είχε σκοπό να πάρει εμένα, προφανώς από εκεί ξεκίνησε αυτό το μένος εναντίον μου, γιατί μάλλον είχε άλλον να πάρει για το ρόλο του Βέγγου.
Πήγαινα με κλάματα στην παράσταση. Έπρεπε να υποστώ ένα ψυχολογικό θρίλερ, όπου δεν ήξερα πώς να αντιδράσω και εγώ έριχνα και το βάρος στον εαυτό μου, που δεν έκανα κάτι παραπάνω. Είχα σοκαριστεί με αυτό το πράγμα. Αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω και την παράσταση. Έφτασα όμως στο σημείο, εκτός από τον Μάρκο, να πάω και στον επιχειρηματία, τον Γιαννακό που είχε τότε το Θέατρο «Μινώα», να διαμαρτυρηθώ για αυτό το πράγμα. Να του μιλήσει κάποιος αυτού του ανθρώπου να σταματήσει να με βαράει για την παράσταση. Του μίλησε προφανώς, αλλά ήταν τέτοια η «δύναμη» του Μάρκου, ήταν και γεμάτο το θέατρο και δεν μπορούσανε να του επιβληθούν.

Σκέφτηκες να το καταγγείλεις;

Πού να το καταγγείλω; Το είπα στον επιχειρηματία του θεάτρου. Τι άλλο να κάνω; Αλλιώς έπρεπε να κατεβάσω μια παράσταση που έπαιζαν 15 ηθοποιοί.

Οι άλλοι ηθοποιοί τι σου έλεγαν;

Δεν μπορούσα να τους έχω με το μέρος μου, γιατί, όπως καταλαβαίνεις, οι ηθοποιοί ήταν υπάλληλοί του.

Οι σχέσεις σου με τον Μάρκο πώς είναι;

Δεν μιλάμε. Αν τον συναντήσω, θα του πω ένα γεια. Εγώ είχα βγει από τότε και μίλησα.

[Naida]

Νομίζω θα βγουν ΠΟΛΛΟΊ να μιλήσουν και για Σεφερλή. Εγώ το περίμενα.

[georgebi]

[nowhere]

δεν είναι ωραίο πράμα να τον κοπανάς έτσι τον άλλονα.με το πηζομποτ ένιωθα τύψεις

[georgebi]

[hades]

Πάντως ο μακαρίτης ο Βέγγος του το κρατούσε του Χατζηχρήστου για αυτές τις σφαλιάρες.

[Maspoli]

Πάντως ο μακαρίτης ο Βέγγος του το κρατούσε του Χατζηχρήστου για αυτές τις σφαλιάρες.

Επιβεβαιώνω ότι του το κρατούσε.

Η σκηνή όμως έχει μείνει στην ιστορία.

Και υπάρχουν περιπτώσεις που τα "θύματα" (τα εισαγωγικά προαιρετικά) προέτρεπαν τον "θύτη" να ενεργήσει με αληθινό τρόπο για να βγει ρεαλιστική η σκηνή.

Η Τέχνη θέλει και θυσίες ενίοτε.

[georgebi]

Πάντως ο μακαρίτης ο Βέγγος του το κρατούσε του Χατζηχρήστου για αυτές τις σφαλιάρες.

Σωστός...

το αγνοούσα...

το έψαξα...το βρήκα...

https://totheatro.blogspot.com/2013/05/ ... nasis.html

Στον "Ηλία του 16ου" τα χαστούκια που του δίνει ο Χατζηχρήστος είναι αληθινά και δυνατά. Και φαίνεται στην ταινία πως ο Βέγγος, όπως λέει ο Ντίνος Κατσουρίδης, είναι έτοιμος να του επιτεθεί, γιατί δεν το περιμένει.

Μετά από χρόνια ο Γιάννης Σολδάτος του προτείνει να πάνε στην κηδεία του Χατζηχρήστου και ο Βέγγος αρνείται γιατί "εκείνη η σφαλιάρα με πονάει ακόμα"... *

[Maspoli]

Η Μαρία Σνάιντερ (η ηθοποιός του Last tango in Paris) ειχε ισχυριστεί κάποια στιγμή ότι η διαβόητη σκηνή με το βούτυρο είχε γυριστεί δίχως αυτή να γνωρίζει από πριν τις λεπτομέρειες. Ούτε ο Μπερτολούτσι που ήταν ο σκηνοθέτης, ούτε ο Μπράντο (που μάλλον είχε την ιδέα για το βούτυρο) την είχαν ενημερώσει για το τι ακριβώς θα διαδραματίζονταν (μόνο ότι μέσες άκρες θα είχε μια παθιασμένη ερωτική σκηνή). Ο Μπερτολούτσι ήθελε να υπάρχει έντονο το στοιχείο της έκπληξης, της ντροπής, της οργής κτλ και φοβόταν ότι αν η ηθοποιός ήξερε από πριν τι θα συνέβαινε, η σκηνή δε θα έβγαινε όπως αυτός την ήθελε.

Το θέμα είναι αρκετά δύσκολο. Και η άποψη που κρίνει ότι υπάρχει σοβαρότατο ηθικό θέμα και η άποψη που το δικαιολογεί στο βωμό της Τέχνης έχουν ισχυρή βάση. Και δε νομίζω ότι υπάρχει τρόπος να συγκεραστούν. Η σκηνή είτε θα έπρεπε να γυριστεί έτσι είτε δε θα έπρεπε να γυριστεί.

(παρεμπιπτόντως ούτε η ταινία αλλά ούτε κι η σκηνή μου άρεσαν)