Είδα ότι κρατούσα ένα μικρό κοριτσάκι στα χέρια μου (ομοιότητα με την Casper
![Χαμόγελο :)](./images/smilies/icon_smile.gif)
), για το οποίο είχα την πληροφορία ότι ήταν παιδί του αδερφού μου. Περπατούσα και μου έλεγε, μου έλεγε, πολλά, δεν σταματούσε, δεν συγκρατούσα τα λόγια, αλλά μου προκαλούσαν μια ανείπωτη στοργή και θλίψη.
Ξαφνικά βρέθηκα σε ένα μεγάλο γήπεδο με άσφαλτο, όπου υπήρχε ένας εκσκαφέας, χωρίς το παιδί. Τον είδα να κινείται προς το μέρος μου και να προσπαθεί να με χτυπήσει στο κεφάλι με την τσάπα. Άρχισα να τρέχω πολύ γρήγορα για να τον αποφύγω και να φτάσω στον δρόμο διπλής κυκλοφορίας, όπου δεν θα μπορούσε να βγει. Τα κατάφερα και το όνειρο με επανέφερε σε κάποιον δρόμο με το παιδί στα χέρια. Ξαφνικά το παιδί χάθηκε και βρέθηκα σε έναν χώρο αναμονής κάποιου προσώπου (πολιτικού ίσως, με μεγάλο γραφείο), όπου έβλεπα διάφορα άτομα που μου προξενούσαν αηδία. Ήταν ευκατάστατος κόσμος που περίμενε τον πολιτικό να τον δεχθεί.
Κάπου εκεί τελείωσε το όνειρο.
Έχω δει όνειρο και με μικρό αγοράκι. Δεν έχω ξανανιώσει τέτοια θλίψη και στοργή. Μου έλεγε "εσύ δεν έπρεπε να έχεις έρθει εδώ". Ήταν νήπιο. "Να σε αφήσω μόνο σου"; σκεφτόμουν.
Εχθές πάντως μίλησα με την αδερφή μου για την ανιψιά μας (κάτι με τους βαθμούς τετραμήνου) και μου είπε για την γιαγιά μου που είναι 90 χρονών και κατάκοιτη, ότι έβριζε την μάνα της, την έλεγε κλέφτρα. Σήμερα υπολόγισα πότε περίπου θα συνέβησαν αυτά (οι κλεψιές δηλαδή). Το 1940-1945.
![LoL :lol:](./images/smilies/old-valid-code/lol.gif)