Μάνος Δανέζης και αστροφυσική

[klg]

Και μετά αναρωτιούνται εδώ πέρα τα παιδιά γιατί προσπαθεί να αποδομήσει την επιστημονική ιδιότητα του Δανέζη το deep state του phorum. Λες και χρειάζεται προσπάθεια ή δεν το κάνει μόνος του.

[stavmanr]

Κανείς δεν απαιτεί από το Δανέζη να είναι κάτι από τα δύο. To πρόβλημα είναι ότι αυτά που λέει ο Δανέζης είναι σαν εγώ να παρουσιάζω το καντόριο επείρημα ότι το άπειρο στην υπερπεπερασμή συνολοθεωρία αποτελεί τεκμήριο για την ύπαρξη του πραγματικού και vis a vis του _θεού_. Αυτό είναι κάποια , μολονότι αστόχαστη, φιλοσοφική θέση. Δεν είναι μαθηματικά. Όπως δεν είναι φυσική να υποστηρίζεις ότι η σύγχρονη αστροφυσική αποδεικνύει την αθανασία της ψυχής.

Έχει διατυπώσει τέτοια συμπεράσματα;

Ε ναι
https://www.visaltis.net/2013/06/blog-post_30.html

Μα δεν έγραψε ότι οι απόψεις του αυτές είναι αστροφυσική.
Έγραψε ότι η αστροφυσική μας οδηγεί εκεί, σε μία ευρύτερη φιλοσοφική προσέγγιση.
Πουθενά δεν είπε ότι η απουσία θανάτου είναι μία επιστημονικά τεκμηριωμένη θεωρία.

Επομένως, έχω την υποψία ότι το πρόβλημά σου παραμένει ιδεολογικής φύσεως.

[stavmanr]

Και μετά αναρωτιούνται εδώ πέρα τα παιδιά γιατί προσπαθεί να αποδομήσει την επιστημονική ιδιότητα του Δανέζη το deep state του phorum. Λες και χρειάζεται προσπάθεια ή δεν το κάνει μόνος του.

Μα δεν το κάνει αυτός.
Η ιδεολογική σου προκατάληψη είναι εκείνη που σε κάνει να φαντάζεσαι ότι όσα γράφει τα γράφει ως επιστημονικές θεωρίες.
Είμαι βέβαιος ότι αν έγραφε κι ένα ποίημα "μία ωραία πεταλούδα" θα το εκλάμβανες εξίσου ως αποδόμηση της επιστημονικής ιδιότητας...

Ο άνθρωπος σου λέει "με βάση τις τάδε επιστημονικές θεωρίες θα μπορούσαμε να επεκταθούμε και σε υπαρξιακά ζητήματα και να τα προσεγγίσουμε υπό το ίδιο πλαίσιο, του χωροχρόνου, των διαστάσεων, της ύλης κλπ. Και τότε θα μπορούσαμε να συναγάγουμε τα εξής συμπεράσματα (...)".

Εσύ μπορείς να του απαντήσεις πχ. ότι η ζωή δεν είναι αυτό, ο θάνατος δεν είναι εκείνο, αλλά τα άλλα. Και με αυτό τον τρόπο να δείξεις ότι η σύγχρονη φυσική δεν εφαρμόζεται πχ. σε ζητήματα ζωής και θανάτου ή άλλα υπαρξιακά, ή ότι εφαρμόζεται με διαφορετικό τρόπο.

[klg]

Έχει διατυπώσει τέτοια συμπεράσματα;

Ε ναι
https://www.visaltis.net/2013/06/blog-post_30.html

Μα δεν έγραψε ότι οι απόψεις του αυτές είναι αστροφυσική.
Έγραψε ότι η αστροφυσική μας οδηγεί εκεί, σε μία ευρύτερη φιλοσοφική προσέγγιση.
Πουθενά δεν είπε ότι η απουσία θανάτου είναι μία επιστημονικά τεκμηριωμένη θεωρία.

Επομένως, έχω την υποψία ότι το πρόβλημά σου παραμένει ιδεολογικής φύσεως.

Εγώ πάλι έχω την υποψία ότι δεν ξέρεις να διαβάζεις. Δείξε μας που λοιπόν στο κείμενο αναφέρει ότι αυτά που λέει είναι η δική του "ευρύτερη φιλοσοφική προσέγγιση" και ότι δεν έχουν καμία σχέση με την αστροφυσική.

Γιατί αυτό πχ:

Με βάση όλα τα παραπάνω, ζωή μπορούμε να ονομάσουμε τη δυνατότητα της υλικής μας υπόστασης να μεταβάλλει την ενεργειακή της πυκνότητα (δηλαδή την καμπυλότητά της). Αυτό σημαίνει αυτόματα μια δυνατότητα αυξομειώσεως της διάστασης χρόνος, που εγκλείουμε αοράτως μέσα μας.
Η έννοια της ζωής όμως χαρακτηρίζεται από τις έννοιες της γέννησης, της ανάπτυξης, της φθοράς και του θανάτου. Η έννοια της γέννησης, της εμφάνισης δηλαδή μιας υλικής πραγματικότητας από το αισθητό τίποτα, δεν είναι παρά μια καμπύλωση του χώρου προς τον χρόνο, πέραν κάποιου ορίου. Η καμπύλωση αυτή μπορεί να γίνει αισθητή και λογικά αντιληπτή από την επιστήμη, σαν μια περιοχή αυξημένης τιμής της πυκνότητας ενέργειας, που γύρω της σχηματίζεται κάποιο πεδίο βαρύτητας.
Η έννοια της ανάπτυξης μιας υλικής ύπαρξης, είναι ταυτόσημη με την έννοια της αύξησης της καμπυλότητας του χώρου και με την ισοδύναμη έννοια της αύξησης της ενεργειακής πυκνότητας.

δεν το λες και "ευρύτερη φιλοσοφική προσέγγιση"

[ΟΥΤΙΣ]

Κανείς δεν απαιτεί από το Δανέζη να είναι κάτι από τα δύο. To πρόβλημα είναι ότι αυτά που λέει ο Δανέζης είναι σαν εγώ να παρουσιάζω το καντόριο επείρημα ότι το άπειρο στην υπερπεπερασμή συνολοθεωρία αποτελεί τεκμήριο για την ύπαρξη του πραγματικού και vis a vis του _θεού_. Αυτό είναι κάποια , μολονότι αστόχαστη, φιλοσοφική θέση. Δεν είναι μαθηματικά. Όπως δεν είναι φυσική να υποστηρίζεις ότι η σύγχρονη αστροφυσική αποδεικνύει την αθανασία της ψυχής.

Έχει διατυπώσει τέτοια συμπεράσματα;

Ε ναι
https://www.visaltis.net/2013/06/blog-post_30.html

Το διάβασα επί τροχάδην.

Ο τίτλος είναι πιασάρικος. Βέβαια το συμπέρασμα του δεν διατυπώνεται ξεκάθαρα στο σώμα του κειμένου.

Νομίζω, όμως, ότι αυτό που λέει ότι ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση είναι πια κοινώς αποδεκτό.
Τώρα, αν η ψευδαίσθηση του χωροχρόνου αποδεικνύει την αθανασία, δεν το ξέρω.

[ST48410]

Δεν έχω διαβάσει το Δανέζη και είναι κάπως περιορισμένος ο χρόνος αυτό το διάστημα οπότε θα μιλήσω γενικά. Κατανοώ τις ενστάσεις όσων θα ήθελαν η επιστημονική άποψη και οι προσωπικές προτιμήσεις να είναι δύο τελείως διακριτά και ξεχωριστά πράγματα. Θα θέλατε ας πούμε για παράδειγμα να βγει μια λοιμωξιολόγος και να πει κάτι σαν "με βάση αυτά που μου λέει η επιστήμη μου δεν συστήνω την αγία κοινωνία, εγώ όμως ως χριστιανή θα πάρω το ρίσκο και θα πάω να κοινωνήσω".

Νομίζω ότι ζητάτε πολλά πράγματα από τους ανθρώπους. Ο καθένας επηρεάζεται από τα βιώματά του, από τον τρόπο που μεγάλωσε, από αυτά που πιστεύει σήμερα και ίσως δεν πίστευε εχθές κοκ. Βάζει λοιπόν τα συμφέροντα και τα πιστεύω του ανάμεικτα με τα πορίσματα της επιστήμης γενικότερα ή τα δικά του ειδικότερα. Δεν γίνεται αλλιώς εκτός εξαιρέσεων. Μια τέτοια συγκρότηση και ακεραιότητα ζητούσα πολλές φορές από μικρός σε ανθρώπους που θαύμαζα, δασκάλους κυρίως. Στην πράξη αποδείχθηκε μάταιο. Ο άνθρωπος είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ον μέσα στις αντιφάσεις του.

[klg]

Έχει διατυπώσει τέτοια συμπεράσματα;

Ε ναι
https://www.visaltis.net/2013/06/blog-post_30.html

Το διάβασα επί τροχάδην.

Ο τίτλος είναι πιασάρικος. Βέβαια το συμπέρασμα του δεν διατυπώνεται ξεκάθαρα στο σώμα του κειμένου.

Νομίζω, όμως, ότι αυτό που λέει ότι ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση είναι πια κοινώς αποδεκτό.
Τώρα, αν η ψευδαίσθηση του χωροχρόνου αποδεικνύει την αθανασία, δεν το ξέρω.

Ούτε ο Δανέζης και σίγουρα δεν είναι κάτι που απασχολεί την αστροφυσική σε κανένα επίπεδο. Εγώ σε αυτό το κείμενο και γενικότερα σε κανένα κείμενο του Δανέζη ή διάλεξη δεν βλέπω να προσπαθεί δώσει κάποια φιλοσοφική διασάφιση των θεωριών της φυσικής, βλέπω να προσπαθεί με ανέντιμες τεχνικές να δώσει νομιμότητα στα θεολογικά του concepts, χρησιμοποιώντας έννοιες απο τη γενική θεωρία της σχετικότητας, τη κβαντομηχανική και γενικότερα ότι του αρέσει. Quantum mysticism σε όλο του το μεγαλείο.

[EKPLIKTIKOS]

Επιστήμονας είσαι από τη στιγμή που φέρεις τίτλο αναγνωρισμένου ΑΕΙ της ημεδαπής ή αλλοδαπής.

Άρα σήμερα οι απόφοιτοι ΙΕΚ ή κολλεγίων δεν είναι επιστήμονες, αλλά αν αύριο τα παραπάνω αναγνωριστούν ως ισότιμα των πανεπιστημίων, θα είναι; Δηλαδή επιστήμονας γίνεσαι με ένα νόμο κ ένα άρθρο που λένε;

[hellegennes]

Ξέρεις ποιο είναι το αστείο σε αυτή τη συζήτηση; Ότι φερόμενοι ως πτυχιούχοι τριτοβάθμας εκπαίδευσης αρνούνται την αξία της άποψής τους σε εκείνη στην προσπάθειά τους να μηδενίσουν κάποιον απέναντί τους τον οποίο δεν συμπαθούν.

Πρώτα απ' όλα δεν είμαστε φερόμενοι ως πτυχιούχοι, είμαστε πτυχιούχοι. Προσωπικά έχω τίτλο από τρία ιδρύματα, ένα BSc (Bachelor of Science, ελπίζω να μην θες μετάφραση), ένα MSc (Master of Science) και μια αναγνώριση ισοτιμίας τίτλου της ημεδαπής.

Αυτό δεν έχει σχέση με το αν κάνουμε επιστήμη. Προσωπικά δεν κάνω επιστήμη. Επιστημονικές γνώσεις έχω. Πρέπει να διαχωρίσεις στο μυαλό σου το ένα από το άλλο. Την διαφορά της κατοχής επιστημονικής γνώσης, με την πιστοποίηση επιστημονικής γνώσης, που έχει σημασία μόνο για το κράτος και επίσημες διαδικασίες (π.χ. πρόσληψη στο δημόσιο) και την ιδιότητα του επιστήμονα, που είναι αυτός που η δουλειά του είναι να παράγει νέο επιστημονικό έργο και όχι να εφαρμόζει επιστημονικές γνώσεις στην δουλειά του. Όλοι εφαρμόζουμε επιστημονικές γνώσεις στην δουλειά μας, όλων οι εργασίες είναι στην σύγχρονη εποχή προϊόν επιστημονικής γνώσης στον έναν ή στον άλλον βαθμό.

Δεύτερον, τα συμπεράσματά σου είναι ηλίθια και non sequitur. Κανείς μας δεν αρνείται την αξία της άποψής μας. Η άποψή μας στο θέμα είναι προϊόν ορισμού· και για το τι είναι επιστήμη και για το τι είναι επιστήμονας.

Τρίτον, αυτό:

Η άποψή μας δεν αποκτά αξία επειδή είμαστε πτυχιούχοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Και fyi ο Δανέζης δεν είναι "ιδεολογικό αντιπάλος", απλά είναι ένας τύπος που λέει μαλακίες που δεν έχουν σχέση με τη φυσική. Τα υπόλοιπα είναι θεωρίες συνωμοσίας δικές σου.

[hellegennes]

Ωστόσο για τον Δανέζη δεν επιχειρήθηκε μία προσπάθεια απλώς κριτικής του στο αν εγκατέλειψε μέρος της επιστήμης και αναλώνεται σε αντεπιστημονικές θεωρίες, πράγμα που χωράει συζήτηση.
Επιχειρήθηκε από κάποιον να αποδομηθεί η επιστημονική του ιδιότητα ως να μην την είχε ή δήθεν να είχε ελάχιστο έργο ενώ ισχύει το ακριβώς αντίθετο.
Είναι τουλάχιστον γελοία αυτή η προσπάθεια έναντι του Δανέζη από ποιους; Ας μην προσθέσω κάτι παραπάνω

Σου έκανα μια ερώτηση πιο πίσω και δεν την απάντησες, οπότε το παραπάνω που λες έχει μηδενική αξία. Αν θέλεις να συζητήσεις τάχα μου πάνω σε συγκεκριμένη κριτική, μπορείς να απαντήσεις στο ερώτημά μου.

Ό,τι είπα στο νήμα σχετικά με τον Δανέζη ισχύει. Ο Δανέζης λέει μαλακίες για πράγματα που έχουν να κάνουν με φυσική και δεν είναι φυσικός. Ουδέποτε είχε τέτοια ιδιότητα. Στο βίντεο του OP πιάνει από θεωρητική φυσική ως κοσμολογία. Τίποτα απ' αυτά δεν σπούδασε ο Δανέζης και με βάση ό,τι λέει φαίνεται να έχει τελείως επιδερμικές γνώσεις πάνω σ' αυτά τα θέματα.

Περιμένω απάντηση.

[hellegennes]

Νομίζω, όμως, ότι αυτό που λέει ότι ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση είναι πια κοινώς αποδεκτό.

Δεν είναι.

[EKPLIKTIKOS]

Νομίζω, όμως, ότι αυτό που λέει ότι ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση είναι πια κοινώς αποδεκτό.

Δεν είναι.

Αυτό είναι το θεμα μωρε κ εσυ; τα υπόλοιπα τα ειδες;

Τι είναι ζωή ;
Με βάση όλα τα παραπάνω, ζωή μπορούμε να ονομάσουμε τη δυνατότητα της υλικής μας υπόστασης να μεταβάλλει την ενεργειακή της πυκνότητα (δηλαδή την καμπυλότητά της). Αυτό σημαίνει αυτόματα μια δυνατότητα αυξομειώσεως της διάστασης χρόνος, που εγκλείουμε αοράτως μέσα μας.
Η έννοια της ζωής όμως χαρακτηρίζεται από τις έννοιες της γέννησης, της ανάπτυξης, της φθοράς και του θανάτου. Η έννοια της γέννησης, της εμφάνισης δηλαδή μιας υλικής πραγματικότητας από το αισθητό τίποτα, δεν είναι παρά μια καμπύλωση του χώρου προς τον χρόνο, πέραν κάποιου ορίου. Η καμπύλωση αυτή μπορεί να γίνει αισθητή και λογικά αντιληπτή από την επιστήμη, σαν μια περιοχή αυξημένης τιμής της πυκνότητας ενέργειας, που γύρω της σχηματίζεται κάποιο πεδίο βαρύτητας.
Η έννοια της ανάπτυξης μιας υλικής ύπαρξης, είναι ταυτόσημη με την έννοια της αύξησης της καμπυλότητας του χώρου και με την ισοδύναμη έννοια της αύξησης της ενεργειακής πυκνότητας.

Τι είναι ο θάνατος ;
Ως θάνατο, εάν συναρτήσουμε τον υλικό θάνατο με την αισθητή εξαφάνιση της ύλης, μπορούμε να εκλάβουμε δύο περιπτώσεις. Κατά πρώτον την ελαχιστοποίηση της πυκνότητας ενέργειας που έχει σαν αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό στην ψευδή φύση του τρισδιάστατου φυσικού ειδώλου του χώρου του σύμπαντος, κάτι που συμβαίνει εφόσον η τιμή της πυκνότητας ενέργειας – αλλιώς της καμπύλωσης – του χώρου που καταλαμβάνει το αντικείμενο γίνεται ή μηδέν ή δεν ξεπερνά την οριακή τιμή ώστε να γίνεται αντιληπτό από τις αισθήσεις μας : αυτό σημαίνει πως αν η καμπύλωση του χώρου προς την διάσταση χρόνος γίνει μικρότερη από μια ελάχιστη τιμή, τότε η ύλη στερούμενη της αισθητής καμπυλότητας ξαναπαίρνει τη μορφή του «καθαρού» χώρου, μιας ουσίας έξω από την δυνατότητα των αισθήσεων. Κατά δεύτερον, μιας και ως αισθητή ύλη λογίζεται ο καμπυλωμένος χώρος προς την διάσταση χρόνος ή αλλιώς μία κύρτωση με μορφή πηγαδιού προς την διάσταση χρόνος, συνεπάγεται πως ομιλούμε δια καμπύλωση, του χώρου, προς την διάσταση χρόνος, κατά την οποία ξεπερνιέται το ανώτατο όριο και τότε η ύλη καθίσταται αόρατη από τις αισθήσεις – αυτή την αιτία θανάτου, όσον αφορά τα άστρα, την ονομάζουμε μελανή οπή.

[Leporello]

Νομίζω, όμως, ότι αυτό που λέει ότι ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση είναι πια κοινώς αποδεκτό.

Δεν είναι.

Αυτό είναι το θεμα μωρε κ εσυ; τα υπόλοιπα τα ειδες;

Τι είναι ζωή ;
Με βάση όλα τα παραπάνω, ζωή μπορούμε να ονομάσουμε τη δυνατότητα της υλικής μας υπόστασης να μεταβάλλει την ενεργειακή της πυκνότητα (δηλαδή την καμπυλότητά της). Αυτό σημαίνει αυτόματα μια δυνατότητα αυξομειώσεως της διάστασης χρόνος, που εγκλείουμε αοράτως μέσα μας.
Η έννοια της ζωής όμως χαρακτηρίζεται από τις έννοιες της γέννησης, της ανάπτυξης, της φθοράς και του θανάτου. Η έννοια της γέννησης, της εμφάνισης δηλαδή μιας υλικής πραγματικότητας από το αισθητό τίποτα, δεν είναι παρά μια καμπύλωση του χώρου προς τον χρόνο, πέραν κάποιου ορίου. Η καμπύλωση αυτή μπορεί να γίνει αισθητή και λογικά αντιληπτή από την επιστήμη, σαν μια περιοχή αυξημένης τιμής της πυκνότητας ενέργειας, που γύρω της σχηματίζεται κάποιο πεδίο βαρύτητας.
Η έννοια της ανάπτυξης μιας υλικής ύπαρξης, είναι ταυτόσημη με την έννοια της αύξησης της καμπυλότητας του χώρου και με την ισοδύναμη έννοια της αύξησης της ενεργειακής πυκνότητας.

Τι είναι ο θάνατος ;
Ως θάνατο, εάν συναρτήσουμε τον υλικό θάνατο με την αισθητή εξαφάνιση της ύλης, μπορούμε να εκλάβουμε δύο περιπτώσεις. Κατά πρώτον την ελαχιστοποίηση της πυκνότητας ενέργειας που έχει σαν αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό στην ψευδή φύση του τρισδιάστατου φυσικού ειδώλου του χώρου του σύμπαντος, κάτι που συμβαίνει εφόσον η τιμή της πυκνότητας ενέργειας – αλλιώς της καμπύλωσης – του χώρου που καταλαμβάνει το αντικείμενο γίνεται ή μηδέν ή δεν ξεπερνά την οριακή τιμή ώστε να γίνεται αντιληπτό από τις αισθήσεις μας : αυτό σημαίνει πως αν η καμπύλωση του χώρου προς την διάσταση χρόνος γίνει μικρότερη από μια ελάχιστη τιμή, τότε η ύλη στερούμενη της αισθητής καμπυλότητας ξαναπαίρνει τη μορφή του «καθαρού» χώρου, μιας ουσίας έξω από την δυνατότητα των αισθήσεων. Κατά δεύτερον, μιας και ως αισθητή ύλη λογίζεται ο καμπυλωμένος χώρος προς την διάσταση χρόνος ή αλλιώς μία κύρτωση με μορφή πηγαδιού προς την διάσταση χρόνος, συνεπάγεται πως ομιλούμε δια καμπύλωση, του χώρου, προς την διάσταση χρόνος, κατά την οποία ξεπερνιέται το ανώτατο όριο και τότε η ύλη καθίσταται αόρατη από τις αισθήσεις – αυτή την αιτία θανάτου, όσον αφορά τα άστρα, την ονομάζουμε μελανή οπή.

Οσο και να θέλει κανείς να δεί με συμπάθεια το "έργο" του Δανέζη, αυτό το κείμενο είναι μπούρδα πέρα γιά πέρα.
- Η καμπυλότητα του χώρου αφορά τις 4 διαστάσεις, δεν γίνεται αποκλειστικά ως προς τον χρόνο. Μάλιστα, η καμπύλωση του χρόνου είναι η λιγότερο αισθητή.
- Την καμπυλότητα του χώρου δεν την προκαλεί η ζωή, αλλά η μάζα. Η ζωή όμως δεν δημιουργεί μάζα. Μόνο μετατροπή μάζας προκαλεί. Π.χ. το μωρό που μεγαλώνει δεν δημιουργεί μάζα. Μετατρέπει μέρος των χημικών ενώσεων που προσλαμβάνει με την τροφή σε μύες, όργανα κ.λ.π. Ούτε κάν το φυτό που κάνει σύνθεση χλωροφύλλης δεν δημιουργεί μάζα. Απλώς μετατρέπει αέριες ενώσεις σε στερεές.
- Ούτε ο θάνατος προκαλεί απώλεια μάζας.
- Φυσικά είναι λάθος το ότι μιά μαύρη τρύπα είναι αόρατη από τις αισθήσεις. Η όραση δεν μπορεί να την συλλάβει μεν, αλλά μπορούν οι αισθήσεις να συλλάβουν τις συνέπειες τής ύπαρξής της. Αν δεχθούμε ότι αυτό συνιστά "αορατότητα" από τις αισθήσεις, θα πρέπει να συμπεράνουμε επίσης ότι φαινόμενα τόσο κοινά όπως π.χ. ο άνεμος είναι επίσης "αόρατα" στις αισθήσεις.

Και γιατί να μπεί κάποιος στον κόπο να γράψει μιά τέτοια μπούρδα; Μόνο γιά να εντυπωσιάσει όσους δεν καταλάβουν τίποτα.

[Antares]

Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην διάθεση να εκληφθούν ως μεταφυσικά τα όσα λέει η σύγχρονη φυσική και στα πραγματικά επιστημονικά δεδομένα που δεν έχουν καμία σχέση με την μεταφυσική ή την θεολογία ή την επιστημονική φαντασία.
Πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να κατανοήσουν μέσω τέτοιων τρόπων την σύγχρονη φυσική (από άλλους τομείς της επιστήμης ή τεχνολόγοι ή απόφοιτοι λυκείου ή ο οποιοσδήποτε), μέσω εκλαϊκευτικών βιβλίων ή διαλέξεων δηλαδή και δεν καταλαβαίνουν. Οπότε απομένει να ασχοληθούν με το πτυχίο φυσικής (4 χρόνια μίνιμουμ δηλαδή) αυτοί που θέλουν να κατανοήσουν, που και πάλι θα μείνουν με απορίες, αφού θα μάθαιναν περισσότερα στο μεταπτυχιακό για μια συγκεκριμένη ειδίκευση, που και πάλι δεν είναι αρκετό.
Είναι μια μακρά διαδικασία η οποία είναι επάγγελμα από το διδακτορικό ή και το μεταπτυχιακό και μετά (στις Η.Π.Α είναι ενοποιημένα) και όχι καλοπληρωμένο.

[hellegennes]

Οσο και να θέλει κανείς να δεί με συμπάθεια το "έργο" του Δανέζη, αυτό το κείμενο είναι μπούρδα πέρα γιά πέρα.
- Η καμπυλότητα του χώρου αφορά τις 4 διαστάσεις, δεν γίνεται αποκλειστικά ως προς τον χρόνο. Μάλιστα, η καμπύλωση του χρόνου είναι η λιγότερο αισθητή.
- Την καμπυλότητα του χώρου δεν την προκαλεί η ζωή, αλλά η μάζα. Η ζωή όμως δεν δημιουργεί μάζα. Μόνο μετατροπή μάζας προκαλεί. Π.χ. το μωρό που μεγαλώνει δεν δημιουργεί μάζα. Μετατρέπει μέρος των χημικών ενώσεων που προσλαμβάνει με την τροφή σε μύες, όργανα κ.λ.π. Ούτε κάν το φυτό που κάνει σύνθεση χλωροφύλλης δεν δημιουργεί μάζα. Απλώς μετατρέπει αέριες ενώσεις σε στερεές.
- Ούτε ο θάνατος προκαλεί απώλεια μάζας.
- Φυσικά είναι λάθος το ότι μιά μαύρη τρύπα είναι αόρατη από τις αισθήσεις. Η όραση δεν μπορεί να την συλλάβει μεν, αλλά μπορούν οι αισθήσεις να συλλάβουν τις συνέπειες τής ύπαρξής της. Αν δεχθούμε ότι αυτό συνιστά "αορατότητα" από τις αισθήσεις, θα πρέπει να συμπεράνουμε επίσης ότι φαινόμενα τόσο κοινά όπως π.χ. ο άνεμος είναι επίσης "αόρατα" στις αισθήσεις.

Και γιατί να μπεί κάποιος στον κόπο να γράψει μιά τέτοια μπούρδα; Μόνο γιά να εντυπωσιάσει όσους δεν καταλάβουν τίποτα.

Το έχω γράψει και πιο πάνω ότι ο Δανέζης δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται καθόλου τι λέει η ΘτΣ ή την διαστρεβλώνει για να πει τις μπούρδες του. Προσωπικά πιστεύω το πρώτο, γιατί ό,τι λέει περί καμπυλώσεων είναι απολύτως λάθος.