Άνδρες προς γυναίκες απολογούμενοι

[MelidonisM]

Αυτήν την σκατίλα της πατριαρχίας την έζησα, την διδάχτηκα καλά. Γεννημένος το '76, πρόλαβα να δω τις γυναίκες στις μαζώξεις να μαζεύουν τα πιάτα, ενώ οι άντρες καπνίζαν τα τσιγάρα στα σαλόνια. Σαλόνια που δεν ξεβρωμίζανε από την αντρίλα ποτέ.
Πρόλαβα να ζήσω το "η γυναίκα σπίτι με τα παιδιά αλλιώς στην μάνα της" και το "αυτή βάφει το μαλλί, είναι πουτάνα". Το παιδικό μου αυτί άκουσε σε καφενείο τους "μεγάλους" να μιλάνε για "γκόμενες" λες και ήταν αμάξια.
Άμα κανένας φίλος ήταν πιο τρυφερός με την γυναίκα του, έτρωγε σίγουρα παντόφλα.
"Σ' αγαπώ, θα πεις μονάχα τη μέρα που παντρεύεσαι." Συμβουλή συγγενή, στο παιδικό μου αυτί.
Έζησα, άκουσα, έμαθα να τις μειώνω τις γυναίκες. Να επιβάλλομαι.
Έθρεψα για χρόνια μέσα μου ένα τέρας. Το ισχυρό φύλο. Μέχρι που είδα πόσο ανίσχυρος είμαι μπροστά σε αυτά που μπορεί να μου προσφέρει η γυναίκα. Οι γυναίκες. Η γυναίκα μου.
Για χάρη τους, έκανα ψυχανάλυση. Να σπάσω το γαμημένο απόστημα, να χυθεί από μέσα όλη η σκατίλα του άντρα και από άντρας, να γίνω άνθρωπος.
Έζησα κι άλλα, που δεν γράφονται.
Μου δίνει ελπίδα που μαζί με τους φίλους μου, μεγαλώνουμε παιδιά, που βλέπω το παρελθόν να πεθαίνει.
Καμία συμφιλίωση με το τέρας.
Να πάτε ψυχανάλυση μάγκες.
Να το σκοτώσετε, το μόνο που αξίζει θάνατο.
Το τέρας που μας φυτέψανε οι παλιοί.
Κι όσο το τρέφουμε, μέρος του προβλήματος θα είμαστε κι εμείς.
Είναι ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ.
Συγγνώμη που υπήρξα κάποιος που τον ενοχλούσε η λέξη.
Είναι το τέρας δυνατό, μα εμένα με κάνει η γυναίκα μου δυνατότερο.

[MelidonisM]

Έστειλε αυτό το κείμενο στην Irini Georgi ο Dimitris Chalkos. Έχουν γραφτεί τόσα ποστ που λένε ας έβγαινε κάποιος να πει ότι ναι, υπήρξα θύτης κι εγώ. Να λοιπόν. Θεωρώ ότι αυτό το κείμενο είναι πολύ πιο σημαντικό από ό,τι έχω να πω πλέον για το θέμα εγώ.
«Είμαι σήμερα σχεδόν 46 χρόνων, για να ξέρετε δηλαδή σε ποια γενιά ανήκω. Όπως οι περισσότεροι συνομήλικοί μου, δεν είχα διδαχθεί τίποτε σχετικά με το σεξ, το άλλο φύλο, το ποιες συμπεριφορές είναι παραβιαστικές, ούτε στο σπίτι, ούτε στο σχολείο.
Θυμάμαι τον εαυτό μου έκτη δημοτικού, όντας εντελώς παιδί ακόμα, να κυνηγάει συμμαθήτριες στο διάλειμμα και να τις χουφτώνει. Το κάναν κι άλλοι και ήταν "αστείο."
Θυμάμαι που κάναμε ντου στις κοριτσίστικες τουαλέτες. Κι αυτό αστείο.
Θυμάμαι λίγο αργότερα, στα 13, που κάποιοι συμμαθητές μου κι εγώ μαζί μπαίναμε στα λεωφορεία και αγγίζαμε με τρόπο, δήθεν κατά λάθος, γυναικεία σώματα.
Θυμάμαι την ίδια εποχή που όταν βλέπαμε μια κοπέλα με μίνι, κάθε φορά μας έπεφτε ένα νόμισμα και σκύβαμε να το μαζέψουμε. Θυμάμαι που το ίδιο κάναμε και με μια καθηγήτρια που φορούσε κάπως κοντές φούστες και που είχαμε γράψει για αυτήν χυδαία στιχάκια που τραγουδούσαμε στα διαλείμματα και κάποια στιγμή, με πρωτοβουλία κάποιου που είχε επιρροή σ’ όλη την τάξη, αγόρια και κορίτσια αρχίσαμε να μαζεύουμε υπογραφές να φύγει διότι "ντυνόταν άσεμνα". Δεν φτάνει που την παίρναμε μάτι, το παίζαμε και στυλοβάτες της ηθικής.
Θυμάμαι που λίγο αργότερα στα 15, και δεν ήμουν ο μόνος, όταν μου άρεσε κάποια, την ακολουθούσα για αρκετή ώρα είτε για να τη χαζεύω, είτε με τη σκέψη ότι μπορεί να έβρισκα το θάρρος να της μιλήσω.
Θυμάμαι που στα 16 άρχισα εγώ και κάποιοι άλλοι να επισκεπτόμαστε οίκους ανοχής, για μπουρδελοτσαρκα όπως λέγαμε, και κάποιοι να πηγαίνουμε με εργαζόμενες κοπέλες χωρίς καν να αναρωτηθούμε μέχρι τότε σε τί συνθήκες δούλευαν τα κορίτσια αυτά, μετανάστριες από ανατολικές χώρες, έμαθα αργότερα ότι το ενενήντα τοις εκατό δούλευαν καταναγκαστικά, έπαιρναν κάποιες μέχρι και 100 πελάτες τη βάρδια, έβγαζαν εκατομμύρια και τις πληρώνανε με πέντε ευρώ και δύο πιτόγυρα.
Εντωμεταξύ, από τα δεκαοχτώ μου είχα αρχίσει να έχω σχέσεις και εμπειρίες και με άλλες κοπέλες, που ας πούμε τους άρεσα. Το σεξ τότε συχνά δεν ήταν εύκολο: λέγανε όχι οι περισσότερες όταν πλησίαζες σ' αυτό, κι ήτανε υποτίθεται μέρος του παιχνιδιού για να μην φανούνε εύκολες. Το λέγανε, δεν το πολυλάμβανες υπόψη και τελικά ενέδιδαν κι όλα καλά.
Μου ‘τυχε όμως και μια φορά που όταν προχώρησα, κατάλαβα ότι αυτό το όχι που είπε εκείνο το κορίτσι πραγματικά το εννοούσε, οπότε, κι ας μην το ήθελα, την είχα στην πραγματικότητα βιάσει.
Την ίδια εποχή, γνωστοί μου, καλά παιδιά κι άξια παλληκάρια, ποτίζανε με αλκοόλ κοπέλες στα ραντεβού, θυμάμαι ιστορία που κάποια πήγε σπίτι της με γνωστό, την πήρε ο ύπνος, έπεσε αναίσθητη ουσιαστικά, κι αυτός έκανε τη δουλειά του κι έφυγε κλείνοντας την πόρτα ενώ αυτή ακόμα ήταν σε λήθαργο. Θυμάμαι άλλον που μαζί με άλλους τέσσερις κάνανε σεξ [βίασαν] ο ένας μετά τον άλλον σε ημι-αναίσθητη Αγγλίδα.
Δεν χρειάζεται να πω καν ότι ντρέπομαι για όσα έκανα εκείνη την εποχή, όσα αναφέρω παραπάνω, που δεν είναι και λίγα.
Σας βεβαιώνω ότι ήμουνα πολύ ευαίσθητο άτομο, όπως είμαι και σήμερα, μεγαλωμένος ως καλό παιδί, με τρόπους, με λογοτεχνία, καλά ιδανικά και το μόνο που μ' ενδιέφερε τότε ήταν η αγάπη. Φερόμουν σκατένια όμως γιατί δεν είχα ιδέα από συμπεριφορά απέναντι στο άλλο φύλο, κι όχι μόνο κανείς δεν με έμαθε να κάνω κάτι καλύτερο αλλά και η κοινωνία ενθάρρυνε τέτοιες συμπεριφορές. Μέχρι να συνειδητοποιήσω, να καταλάβω, χρειάστηκε χρόνος.
Την ίδια εποχή, επειδή ήμουν ένα παιδάκι που μικρόδειχνε, με πολύ ντελικάτα χαρακτηριστικά, είχα δεχθεί ο ίδιος παρά πολλές σεξουαλικές παρενοχλήσεις από άντρες, μέχρι και μια απόπειρα βιασμού.
Δεν ψάχνω δικαιολογίες αλλά μεγαλώσαμε σ' ένα αρρωστημένο πατριαρχικό περιβάλλον και τουλάχιστον μέχρι και τη γενιά τη δική μου, πιστεύω βαθύτατα πως αν δεν ισχύει το "όλοι οι άντρες", ισχύει το "σχεδόν όλοι οι άντρες". Η διαφορά είναι ότι στην πορεία κάποιοι λίγοι, όπως εγώ, κατάλαβαν και άλλαξαν. Οι περισσότεροι όμως συνέχισαν, δεν είχαν τα εφόδια και την ενσυναίσθηση να κατανοήσουν, ούτε θέλαν να εγκαταλείψουν τα προνόμιά τους. Ακόμα κι όταν είχανε 100 τοις 100 συναινετικές σχέσεις, κατέληξαν άθλιοι εραστές, σύντροφοι, σύζυγοι, και τελικά άθλιοι γονείς.
Όταν ακούω ότι το #metoo υπερβάλλει, απλά γελάω.
Θέλω να προλάβω να ζήσω σ' έναν κόσμο που θα ‘χει θάψει βαθιά στο παρελθόν εποχές σαν αυτή που μεγάλωσα, σπαρακτικά κακοποιητικές για τις γυναίκες, σπαρακτικά όχι τόσο για την οξύτητα του δράματος, αλλά για το αντίθετο: όλα γίνονταν με σχετικά λίγο δράμα, όλη η κακοποίηση ήταν τόσο κανονικοποιημένη, που γινότανε σιωπηλά και αθόρυβα, συνήθως χωρίς μισό ουρλιαχτό, χωρίς μισή κραυγή.»

[Otto Weininger]

Αυτήν την σκατίλα της πατριαρχίας την έζησα, την διδάχτηκα καλά. Γεννημένος το '76, πρόλαβα να δω τις γυναίκες στις μαζώξεις να μαζεύουν τα πιάτα, ενώ οι άντρες καπνίζαν τα τσιγάρα στα σαλόνια. Σαλόνια που δεν ξεβρωμίζανε από την αντρίλα ποτέ.
Πρόλαβα να ζήσω το "η γυναίκα σπίτι με τα παιδιά αλλιώς στην μάνα της" και το "αυτή βάφει το μαλλί, είναι πουτάνα". Το παιδικό μου αυτί άκουσε σε καφενείο τους "μεγάλους" να μιλάνε για "γκόμενες" λες και ήταν αμάξια.
Άμα κανένας φίλος ήταν πιο τρυφερός με την γυναίκα του, έτρωγε σίγουρα παντόφλα.
"Σ' αγαπώ, θα πεις μονάχα τη μέρα που παντρεύεσαι." Συμβουλή συγγενή, στο παιδικό μου αυτί.
Έζησα, άκουσα, έμαθα να τις μειώνω τις γυναίκες. Να επιβάλλομαι.
Έθρεψα για χρόνια μέσα μου ένα τέρας. Το ισχυρό φύλο. Μέχρι που είδα πόσο ανίσχυρος είμαι μπροστά σε αυτά που μπορεί να μου προσφέρει η γυναίκα. Οι γυναίκες. Η γυναίκα μου.
Για χάρη τους, έκανα ψυχανάλυση. Να σπάσω το γαμημένο απόστημα, να χυθεί από μέσα όλη η σκατίλα του άντρα και από άντρας, να γίνω άνθρωπος.
Έζησα κι άλλα, που δεν γράφονται.
Μου δίνει ελπίδα που μαζί με τους φίλους μου, μεγαλώνουμε παιδιά, που βλέπω το παρελθόν να πεθαίνει.
Καμία συμφιλίωση με το τέρας.
Να πάτε ψυχανάλυση μάγκες.
Να το σκοτώσετε, το μόνο που αξίζει θάνατο.
Το τέρας που μας φυτέψανε οι παλιοί.
Κι όσο το τρέφουμε, μέρος του προβλήματος θα είμαστε κι εμείς.
Είναι ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ.
Συγγνώμη που υπήρξα κάποιος που τον ενοχλούσε η λέξη.
Είναι το τέρας δυνατό, μα εμένα με κάνει η γυναίκα μου δυνατότερο.

Ποιος μαλακας είναι αυτός πάλι;

[AlienWay]

Ποιος μαλακας είναι αυτός πάλι;

Πολύ καλός κωμικός είναι.

Τώρα όσον αφορά τα βιώματα που περιγράφει, απλά λυπάμαι που έζησε σε τέτοιο περιβάλλον. Ευτυχώς εγώ είχα πιο ελεύθερα και ακομπλεξάριστα νιάτα.

Προφανώς ο Ζήσης έζησε καταστάσεις τύπου ταινίας Οικονομίδη.

[georgebi]

Καβάλα βράδυ της Κυριακής


https://www.ant1news.gr/kabala/article/ ... -leoforeio

[Otto Weininger]

Ποιος μαλακας είναι αυτός πάλι;

Πολύ καλός κωμικός είναι.

Τώρα όσον αφορά τα βιώματα που περιγράφει, απλά λυπάμαι που έζησε σε τέτοιο περιβάλλον. Ευτυχώς εγώ είχα πιο ελεύθερα και ακομπλεξάριστα νιάτα.

Προφανώς ο Ζήσης έζησε καταστάσεις τύπου ταινίας Οικονομίδη.

Τώρα είδα την φάτσα του στο google και κατάλαβα ποιος είναι. Ναι οκ.
Κρίμα για τα βιώματα του, αλλά αυτό δεν του δίνει το δικαίωμα να μας τσουβαλιαζει όλους μαζί με τις οικογένειές μας.

Να πα να γαμηθει.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

προσπαθούν να σε γεμίσουν ενοχές για πράγματα που δεν έχεις κάνει και για πράγματα για τα οποία δεν φέρεις ευθύνη
η χειρότερη μορφή χειραγώγησης

άκου τι γράφει το γελοίο υποκείμενο "από άντρας να γίνω άνθρωπος"
που σημαίνει ότι εμείς οι άντρες δεν είμαστε άνθρωποι

το να αρνείσαι την ιδιότητα του ανθρώπου σε κάποιον είναι αυτό ακριβώς που έκαναν οι ναζι με τους εχθρούς τους

[Dwarven Blacksmith]

The age of Boomers is over. Μπράβο σε όσους Xers έχουν το θάρρος να ταχθούν στη σωστή πλευρά της ιστορίας.

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Ποιος μαλακας είναι αυτός πάλι;

Πολύ καλός κωμικός είναι.

Τώρα όσον αφορά τα βιώματα που περιγράφει, απλά λυπάμαι που έζησε σε τέτοιο περιβάλλον. Ευτυχώς εγώ είχα πιο ελεύθερα και ακομπλεξάριστα νιάτα.

Προφανώς ο Ζήσης έζησε καταστάσεις τύπου ταινίας Οικονομίδη.

Τώρα είδα την φάτσα του στο google και κατάλαβα ποιος είναι. Ναι οκ.
Κρίμα για τα βιώματα του, αλλά αυτό δεν του δίνει το δικαίωμα να μας τσουβαλιαζει όλους μαζί με τις οικογένειές μας.

Να πα να γαμηθει.

Καλά όλοιμε γαλλικά και πιάνο μεγαλώσατε και σας φαίνονται όσα περιγραφει εξωτικα;

[under]

Αυτήν την σκατίλα της πατριαρχίας την έζησα, την διδάχτηκα καλά. Γεννημένος το '76, πρόλαβα να δω τις γυναίκες στις μαζώξεις να μαζεύουν τα πιάτα, ενώ οι άντρες καπνίζαν τα τσιγάρα στα σαλόνια. Σαλόνια που δεν ξεβρωμίζανε από την αντρίλα ποτέ.
Πρόλαβα να ζήσω το "η γυναίκα σπίτι με τα παιδιά αλλιώς στην μάνα της" και το "αυτή βάφει το μαλλί, είναι πουτάνα". Το παιδικό μου αυτί άκουσε σε καφενείο τους "μεγάλους" να μιλάνε για "γκόμενες" λες και ήταν αμάξια.
Άμα κανένας φίλος ήταν πιο τρυφερός με την γυναίκα του, έτρωγε σίγουρα παντόφλα.
"Σ' αγαπώ, θα πεις μονάχα τη μέρα που παντρεύεσαι." Συμβουλή συγγενή, στο παιδικό μου αυτί.
Έζησα, άκουσα, έμαθα να τις μειώνω τις γυναίκες. Να επιβάλλομαι.
Έθρεψα για χρόνια μέσα μου ένα τέρας. Το ισχυρό φύλο. Μέχρι που είδα πόσο ανίσχυρος είμαι μπροστά σε αυτά που μπορεί να μου προσφέρει η γυναίκα. Οι γυναίκες. Η γυναίκα μου.
Για χάρη τους, έκανα ψυχανάλυση. Να σπάσω το γαμημένο απόστημα, να χυθεί από μέσα όλη η σκατίλα του άντρα και από άντρας, να γίνω άνθρωπος.
Έζησα κι άλλα, που δεν γράφονται.
Μου δίνει ελπίδα που μαζί με τους φίλους μου, μεγαλώνουμε παιδιά, που βλέπω το παρελθόν να πεθαίνει.
Καμία συμφιλίωση με το τέρας.
Να πάτε ψυχανάλυση μάγκες.
Να το σκοτώσετε, το μόνο που αξίζει θάνατο.
Το τέρας που μας φυτέψανε οι παλιοί.
Κι όσο το τρέφουμε, μέρος του προβλήματος θα είμαστε κι εμείς.
Είναι ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ.
Συγγνώμη που υπήρξα κάποιος που τον ενοχλούσε η λέξη.
Είναι το τέρας δυνατό, μα εμένα με κάνει η γυναίκα μου δυνατότερο.

Κομπλεξικος μαλακας.

[Otto Weininger]

Πολύ καλός κωμικός είναι.

Τώρα όσον αφορά τα βιώματα που περιγράφει, απλά λυπάμαι που έζησε σε τέτοιο περιβάλλον. Ευτυχώς εγώ είχα πιο ελεύθερα και ακομπλεξάριστα νιάτα.

Προφανώς ο Ζήσης έζησε καταστάσεις τύπου ταινίας Οικονομίδη.

Τώρα είδα την φάτσα του στο google και κατάλαβα ποιος είναι. Ναι οκ.
Κρίμα για τα βιώματα του, αλλά αυτό δεν του δίνει το δικαίωμα να μας τσουβαλιαζει όλους μαζί με τις οικογένειές μας.

Να πα να γαμηθει.

Καλά όλοιμε γαλλικά και πιάνο μεγαλώσατε και σας φαίνονται όσα περιγραφει εξωτικα;

Όχι, αλλά οι παππούδες, οι πατεράδες, και οι θείοι μας δεν συνήθιζαν ούτε να αμολανε χαστούκια, ούτε να θεωρούν τις γυναίκες αντικείμενα, ούτε να μας λένε αναλογες μαλακιες.

Η μόνη ατάκα που θυμάμαι να ακούω ως μικρό παιδί και είχε να κάνει αποκλειστικά με τις γυναίκες, ήταν ότι "δεν τις χτυπάμε ούτε με τριαντάφυλλο".

Προφανώς και υπήρχαν αυτά που αναφέρει αυτός αλλά δεν μπορεί να τα μοστράρει ως κανόνα.
Αν τα δικά του βιώματα τον οδήγησαν σε ψυχανάλυση, λυπάμαι για αυτό και μακάρι όλα να του είναι καλά σήμερα.

Αλλά δεν έχει δικαίωμα να μας χώνει σε ένα τσουβάλι όλους.

Συν του ότι πιστεύω ότι προσπαθεί να αρπάξει και αυτός μερικά like μόδας όπως όλα τα κοράκια του ευρύτερου χώρου του.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Τώρα είδα την φάτσα του στο google και κατάλαβα ποιος είναι. Ναι οκ.
Κρίμα για τα βιώματα του, αλλά αυτό δεν του δίνει το δικαίωμα να μας τσουβαλιαζει όλους μαζί με τις οικογένειές μας.

Να πα να γαμηθει.

Καλά όλοιμε γαλλικά και πιάνο μεγαλώσατε και σας φαίνονται όσα περιγραφει εξωτικα;

Όχι, αλλά οι παππούδες, οι πατεράδες, και οι θείοι μας δεν συνήθιζαν ούτε να αμολανε χαστούκια, ούτε να θεωρούν τις γυναίκες αντικείμενα, ούτε να μας λένε αναλογες μαλακιες.

Η μόνη ατάκα που θυμάμαι να ακούω ως μικρό παιδί και είχε να κάνει αποκλειστικά με τις γυναίκες, ήταν ότι "δεν τις χτυπάμε ούτε με τριαντάφυλλο".

Προφανώς και υπήρχαν αυτά που αναφέρει αυτός αλλά δεν μπορεί να τα μοστράρει ως κανόνα.
Αν τα δικά του βιώματα τον οδήγησαν σε ψυχανάλυση, λυπάμαι για αυτό και μακάρι όλα να του είναι καλά σήμερα.

Αλλά δεν έχει δικαίωμα να μας χώνει σε ένα τσουβάλι όλους.

Συν του ότι πιστεύω ότι προσπαθεί να αρπάξει και αυτός μερικά like μόδας όπως όλα τα κοράκια του ευρύτερου χώρου του.

+1000

[under]

ο τυπος ειναι τοσο μαλακας που θεωρει οτι το μαζεμα των πιατων απο τη γυναικα γεννα δολοφονους.
Μιλαμε για κλοουν.

[talaipwros]

Συν του ότι πιστεύω ότι προσπαθεί να αρπάξει και αυτός μερικά like μόδας όπως όλα τα κοράκια του ευρύτερου χώρου του.

αυτο

[AlienWay]

Να ζητήσω κι εγώ με τη σειρά μου συγνώμη προς τις γυναίκες του πχώρουμ και γενικότερα, που είχα ενστάσεις με τον όρο γυναικοκτονία.

Πλέον θεωρώ ότι υφίσταται ως όρος, με την έννοια ότι στατιστικά και ταξινομικά, διαχωρίζεται από τις ανθρωποκτονίες. Είναι εφικτό αυτό.

Ο λόγος που αναθεώρησα είναι ότι διαπίστωσα ότι το να έχει κάποιος ενστάσεις σε αυτόν τον όρο είναι κάτι που στεναχωρεί όχι μόνο τις φεμινίστριες, αλλά και τις γυναίκες γενικότερα.

Εφόσον λοιπόν στεναχωριούνται και δεν θέλω να στεναχωριούνται, αναθεωρώ και αποδέχομαι τον όρο.