το σύμπαν είναι λογικά αδύνατο να είναι άπειρο

[AlienWay]

Μια χαρα μπορει να υπαρξει η εννοια του χωρου και του χρονου εξω απ΄το συμπαν.
Αν ειμαστε μια κλειστη φυσαλιδα με δικο μας χωρο και χρονο που ξεκινησε με το Μιγκ Μπανγκ,αλλο τοσο μπορει να υπαρχουν κι αλλες φυσαλιδες με το δικο τους χωροχρονο.
Ετσι παλι μπορει να υπαρχει κι ενας χωροχρονος που ''φιλοξενει'' ολες αυτες τις φυσαλιδες-συμπαντα.
Ακομα και να μην υπαρχουν αλλες φυσαλιδες παρα μονο η δικη μας,παλι θα μπορουσε να υπαρχει ενας ξεχωριστος χωροχρονος εξω απ'το δικο μας.
Θα μπορουσε να εχει διαφορετικες ιδιοτητες αυτος ο χωροχρονος απ'τον δικο μας.

Αυτή την πιθανότητα δεν την απέκλεισα, εφόσον δεν απέκλεισα την υπαρξη πολυσύμπαντος.

Το "έξω" δεν μπορεί σε αυτή την περίπτωση να έχει χωρική έννοια. Δεν γνωρίζουμε αν "έξω" ισχύουν τα ίδια μεγέθη (χώρος, χρόνος) με "μέσα". Αρα υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η έννοια του "έξω" να μην είναι χωρική πέρα από τα όρια του σύμπαντος.

Να αναφέρω ένα αντίστοιχο παράδειγμα. Παρατηρούμε ότι το σύμπαν είναι μαύρο, δηλαδή σκοτεινό, εκτός από το φώς των αστεριών, των γαλαξιών και τους χρωματισμούς των νεφελωμάτων. "Εξω" δεν είναι απαραίτητα σκοτεινό. Μπορεί να έχει χρώμα που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε καν με την πεπερασμένη μας λογική.

Το ίδιο ισχύει για τα μεγέθη του χώρου και του χρόνου, εφόσον είναι παράγωγα της διαστολής.

Το ''προβλημα'' στη συγκεκριμενη περιπτωση ειναι οτι,σκεφτεσαι ανθρωποκεντρικα.
Οπως ακριβως γινεται με την υποθεση των εξωγηινων.
Οτι δηλαδη φανταζομαστε πως,αν υπαρχουν,θα πρεπει να ειναι κατα ανθρωπινη προσεγγιση η εμφανιση τους ή τελος παντων με κατι που να ταιριαζει με τα βιωματα μας.
Στη περιπτωση που υπαρχει κατι εξω απ'το συμπαν μας,θα μπορουσε να ειναι ενας ξεχωριστος χωροχρονος ο οποιος διεπεται απο διαφορετικες ιδιοτητες απ'οτι στο δικο μας συμπαν.
Θα μπορουσε να ειναι ''προιον'' ενος μεγαλυτερου μπιγκ μπανγκ οπου,δημιουργηθηκαν χωροχρονος και συσσωματωματα ενεργειας που στη συνεχεια με τη σειρα τους κατεληξαν σε ''τοπικα'' μπιγκ μπανγκ.

Θα μπορούσε αν βγει κάποιος έξω από τα όρια του σύμπαντος, να χτυπάει σε κάτι σαν ντουβάρι, διότι η ιδιότητα του κενού, όπως και αυτή του χρόνου και του χώρου, είναι παράγωγη του δικού μας σύμπαντος.

Θα μπορούσε αν βγει κάποιος έξω από τα όρια του σύμπαντος, να εξαϋλώνεται όπως συμβαίνει με τις μαύρες τρύπες, γιατί ακόμη και η ιδιότητα της ύλης όπως την αντιλαμβανόμαστε, μπορεί να μην υπάρχει πέρα από τα όρια αυτά.

Θα μπορούσε να μη γίνεται να βγει κανείς έξω, δηλαδή να μην υπάρχουν όρια, αντίθετα να επιστρέφει στο σημείο που ξεκίνησε (να είναι δηλαδή το σύμπαν σαν ένα μπαλόνι, όπου κάποιος κινείται πάνω στην επιφάνειά του.

Θα μπορούσε χίλια δυο, το σίγουρο πάντως είναι ότι κανονικά δεν θα έπρεπε να απαντήσω, λόγω της πρώτης σου φράσης "ότι δηλαδή σκέφτομαι ανθρωποκεντρικά" (εγώ κι όχι εσύ).

Θα πρότεινα ωστόσο το εξής: Μήπως -λέω μήπως- η υπόθεσή σου ως προς τι υπάρχει έξω από τα όρια του σύμπαντος (αν υπάρχουν) είναι μια υποκειμενική βεβαιότητα; Γιατί όπως βλέπεις εγώ μπορώ να κάνω χίλια δυο σενάρια, χωρίς να είμαι βέβαιος για κάποιο από αυτά.

[hellegennes]

Λες παπαριες,για να μη πω τιποτ'αλλο.
Αν σκεφτομασταν μ'αυτο το τροπο,θα ημασταν ακομα στις σπηλιες.
Πρωτα ερχονται οι θεωριες και μετα επαληθευονται.

Λάθος κάνεις. Άλλο μια θεωρία που δεν έχει επαληθευτεί και άλλο μια που δεν είναι επαληθεύσιμη. Το δεύτερο σημαίνει ότι δεν υπάρχει τρόπος να επαληθευτεί.

[Thor]

Αυτή την πιθανότητα δεν την απέκλεισα, εφόσον δεν απέκλεισα την υπαρξη πολυσύμπαντος.

Το "έξω" δεν μπορεί σε αυτή την περίπτωση να έχει χωρική έννοια. Δεν γνωρίζουμε αν "έξω" ισχύουν τα ίδια μεγέθη (χώρος, χρόνος) με "μέσα". Αρα υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η έννοια του "έξω" να μην είναι χωρική πέρα από τα όρια του σύμπαντος.

Να αναφέρω ένα αντίστοιχο παράδειγμα. Παρατηρούμε ότι το σύμπαν είναι μαύρο, δηλαδή σκοτεινό, εκτός από το φώς των αστεριών, των γαλαξιών και τους χρωματισμούς των νεφελωμάτων. "Εξω" δεν είναι απαραίτητα σκοτεινό. Μπορεί να έχει χρώμα που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε καν με την πεπερασμένη μας λογική.

Το ίδιο ισχύει για τα μεγέθη του χώρου και του χρόνου, εφόσον είναι παράγωγα της διαστολής.

Το ''προβλημα'' στη συγκεκριμενη περιπτωση ειναι οτι,σκεφτεσαι ανθρωποκεντρικα.
Οπως ακριβως γινεται με την υποθεση των εξωγηινων.
Οτι δηλαδη φανταζομαστε πως,αν υπαρχουν,θα πρεπει να ειναι κατα ανθρωπινη προσεγγιση η εμφανιση τους ή τελος παντων με κατι που να ταιριαζει με τα βιωματα μας.
Στη περιπτωση που υπαρχει κατι εξω απ'το συμπαν μας,θα μπορουσε να ειναι ενας ξεχωριστος χωροχρονος ο οποιος διεπεται απο διαφορετικες ιδιοτητες απ'οτι στο δικο μας συμπαν.
Θα μπορουσε να ειναι ''προιον'' ενος μεγαλυτερου μπιγκ μπανγκ οπου,δημιουργηθηκαν χωροχρονος και συσσωματωματα ενεργειας που στη συνεχεια με τη σειρα τους κατεληξαν σε ''τοπικα'' μπιγκ μπανγκ.

Θα μπορούσε αν βγει κάποιος έξω από τα όρια του σύμπαντος, να χτυπάει σε κάτι σαν ντουβάρι, διότι η ιδιότητα του κενού, όπως και αυτή του χρόνου και του χώρου, είναι παράγωγη του δικού μας σύμπαντος.

Θα μπορούσε αν βγει κάποιος έξω από τα όρια του σύμπαντος, να εξαϋλώνεται όπως συμβαίνει με τις μαύρες τρύπες, γιατί ακόμη και η ιδιότητα της ύλης όπως την αντιλαμβανόμαστε, μπορεί να μην υπάρχει πέρα από τα όρια αυτά.

Θα μπορούσε να μη γίνεται να βγει κανείς έξω, δηλαδή να μην υπάρχουν όρια, αντίθετα να επιστρέφει στο σημείο που ξεκίνησε (να είναι δηλαδή το σύμπαν σαν ένα μπαλόνι, όπου κάποιος κινείται πάνω στην επιφάνειά του.

Θα μπορούσε χίλια δυο, το σίγουρο πάντως είναι ότι κανονικά δεν θα έπρεπε να απαντήσω, λόγω της πρώτης σου φράσης "ότι δηλαδή σκέφτομαι ανθρωποκεντρικά" (εγώ κι όχι εσύ).

Θα πρότεινα ωστόσο το εξής: Μήπως -λέω μήπως- η υπόθεσή σου ως προς τι υπάρχει έξω από τα όρια του σύμπαντος (αν υπάρχουν) είναι μια υποκειμενική βεβαιότητα; Γιατί όπως βλέπεις εγώ μπορώ να κάνω χίλια δυο σενάρια, χωρίς να είμαι βέβαιος για κάποιο από αυτά.

Ηταν προφανης νομιζω ο λογος που σου ειπα οτι σκεφτεσαι ανθρωποκεντρικα.
Εσυ,ειπες οτι ειναι αδυνατο να υπαρχει χωρος εκτος συπαντος επειδη ο χρονος και ο χωρος ξεκινησε με το Μπιγκ Μπανγκ.
Αυτο δεν εκανες,απ'τη στιγμη που βασιζεσαι σε μια ανθρωποκεντρικη παραδοχη καταληγεις στο συμπερασμα οτι δεν υπαρχει χωρος εκτος συμπαντος;
Το οτι ξεκινησε ο ''δικος'' μας χωροχρονος με το Μπιγκ Μπανκ,δεν σημαινει οτι δεν προυπηρχε αναλογος χωρος μεσα στον οποιο εξελιχθηκε το συμπαν μας.

[Thor]

Λες παπαριες,για να μη πω τιποτ'αλλο.
Αν σκεφτομασταν μ'αυτο το τροπο,θα ημασταν ακομα στις σπηλιες.
Πρωτα ερχονται οι θεωριες και μετα επαληθευονται.

Λάθος κάνεις. Άλλο μια θεωρία που δεν έχει επαληθευτεί και άλλο μια που δεν είναι επαληθεύσιμη. Το δεύτερο σημαίνει ότι δεν υπάρχει τρόπος να επαληθευτεί.

Η γιαννοπουλεια ''λογικη'' σου μ'εχει κουρασει.
Τραβα παραπερα.

[AlienWay]

Το ''προβλημα'' στη συγκεκριμενη περιπτωση ειναι οτι,σκεφτεσαι ανθρωποκεντρικα.
Οπως ακριβως γινεται με την υποθεση των εξωγηινων.
Οτι δηλαδη φανταζομαστε πως,αν υπαρχουν,θα πρεπει να ειναι κατα ανθρωπινη προσεγγιση η εμφανιση τους ή τελος παντων με κατι που να ταιριαζει με τα βιωματα μας.
Στη περιπτωση που υπαρχει κατι εξω απ'το συμπαν μας,θα μπορουσε να ειναι ενας ξεχωριστος χωροχρονος ο οποιος διεπεται απο διαφορετικες ιδιοτητες απ'οτι στο δικο μας συμπαν.
Θα μπορουσε να ειναι ''προιον'' ενος μεγαλυτερου μπιγκ μπανγκ οπου,δημιουργηθηκαν χωροχρονος και συσσωματωματα ενεργειας που στη συνεχεια με τη σειρα τους κατεληξαν σε ''τοπικα'' μπιγκ μπανγκ.

Θα μπορούσε αν βγει κάποιος έξω από τα όρια του σύμπαντος, να χτυπάει σε κάτι σαν ντουβάρι, διότι η ιδιότητα του κενού, όπως και αυτή του χρόνου και του χώρου, είναι παράγωγη του δικού μας σύμπαντος.

Θα μπορούσε αν βγει κάποιος έξω από τα όρια του σύμπαντος, να εξαϋλώνεται όπως συμβαίνει με τις μαύρες τρύπες, γιατί ακόμη και η ιδιότητα της ύλης όπως την αντιλαμβανόμαστε, μπορεί να μην υπάρχει πέρα από τα όρια αυτά.

Θα μπορούσε να μη γίνεται να βγει κανείς έξω, δηλαδή να μην υπάρχουν όρια, αντίθετα να επιστρέφει στο σημείο που ξεκίνησε (να είναι δηλαδή το σύμπαν σαν ένα μπαλόνι, όπου κάποιος κινείται πάνω στην επιφάνειά του.

Θα μπορούσε χίλια δυο, το σίγουρο πάντως είναι ότι κανονικά δεν θα έπρεπε να απαντήσω, λόγω της πρώτης σου φράσης "ότι δηλαδή σκέφτομαι ανθρωποκεντρικά" (εγώ κι όχι εσύ).

Θα πρότεινα ωστόσο το εξής: Μήπως -λέω μήπως- η υπόθεσή σου ως προς τι υπάρχει έξω από τα όρια του σύμπαντος (αν υπάρχουν) είναι μια υποκειμενική βεβαιότητα; Γιατί όπως βλέπεις εγώ μπορώ να κάνω χίλια δυο σενάρια, χωρίς να είμαι βέβαιος για κάποιο από αυτά.

Ηταν προφανης νομιζω ο λογος που σου ειπα οτι σκεφτεσαι ανθρωποκεντρικα.
Εσυ,ειπες οτι ειναι αδυνατο να υπαρχει χωρος εκτος συπαντος επειδη ο χρονος και ο χωρος ξεκινησε με το Μπιγκ Μπανγκ.
Αυτο δεν εκανες,απ'τη στιγμη που βασιζεσαι σε μια ανθρωποκεντρικη παραδοχη καταληγεις στο συμπερασμα οτι δεν υπαρχει χωρος εκτος συμπαντος;
Το οτι ξεκινησε ο ''δικος'' μας χωροχρονος με το Μπιγκ Μπανκ,δεν σημαινει οτι δεν προυπηρχε αναλογος χωρος μεσα στον οποιο εξελιχθηκε το συμπαν μας.

Το σίγουρο είναι ότι ο δικός μας χώρος, η δικιά μας ύλη, το δικό μας κενό και ο δικός μας χρόνος, έχουν ξεκινήσει με το μπιγκ μπαγκ. Για το τι υπάρχει πέρα από τα όριά τους (στην περίπτωση που υπάρχουν όρια στον χωροχρόνο) μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε.

Το να πιστεύουμε ότι έχουμε μια συγκεκριμένη απάντηση, είναι κι αυτό από μόνο του ένα "ανθρωποκεντρικό" γνώρισμα. Μπορεί να το κάνω κι εγώ άθελά μου, παρά το γεγονός ότι προτιμώ τα ερωτήματα, παρά τις απαντήσεις που δεν υπάρχουν ακόμη.

Για παράδειγμα θα συμφωνήσω ότι ήμουν κάπως απόλυτος όταν ανέφερα ότι πέρα από τα όρια του σύμπαντος, το "έξω" μπορεί να μην έχει χωρική έννοια. Αλλά το έκανα έχοντας υπόψη το μοντέλο του πολυσύμπαντος, όπου τα σύμπαντα είναι εντελώς απομονωμένα το ένα από το άλλο, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης από το ένα στο άλλο. Αν υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης (π.χ. αν συνορεύουν) τότε δεν αποκλείεται κάποιο γειτονικό σύμπαν να εμφανίζει την ιδιότητα του χώρου, όπως και το δικό μας (να είναι δηλαδή παράγωγο κάποιου μπιγκ μπαγκ). Αν δεν συνορεύουν, τότε το "έξω" είναι το διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ τους (ή το "χώρισμα" ας πούμε) και εντός του χωρίσματος, δεν υφίσταται χώρος.

Αλλά αυτά ισχύουν στην περίπτωση που υπάρχει το πολυσύμπαν.

[Thor]

Το σίγουρο είναι ότι ο δικός μας χώρος, η δικιά μας ύλη, το δικό μας κενό και ο δικός μας χρόνος, έχουν ξεκινήσει με το μπιγκ μπαγκ. Για το τι υπάρχει πέρα από τα όριά τους (στην περίπτωση που υπάρχουν όρια στον χωροχρόνο) μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε.

Το να πιστεύουμε ότι έχουμε μια συγκεκριμένη απάντηση, είναι κι αυτό από μόνο του ένα "ανθρωποκεντρικό" γνώρισμα. Μπορεί να το κάνω κι εγώ άθελά μου, παρά το γεγονός ότι προτιμώ τα ερωτήματα, παρά τις απαντήσεις που δεν υπάρχουν ακόμη.

Για παράδειγμα θα συμφωνήσω ότι ήμουν κάπως απόλυτος όταν ανέφερα ότι πέρα από τα όρια του σύμπαντος, το "έξω" μπορεί να μην έχει χωρική έννοια. Αλλά το έκανα έχοντας υπόψη το μοντέλο του πολυσύμπαντος, όπου τα σύμπαντα είναι εντελώς απομονωμένα το ένα από το άλλο, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης από το ένα στο άλλο. Αν υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης (π.χ. αν συνορεύουν) τότε δεν αποκλείεται κάποιο γειτονικό σύμπαν να εμφανίζει την ιδιότητα του χώρου, όπως και το δικό μας (να είναι δηλαδή παράγωγο κάποιου μπιγκ μπαγκ).

Αλλά αυτά ισχύουν στην περίπτωση που υπάρχει το πολυσύμπαν.

Τωρα μιλας ορθα.
Θα συμπληρωνα επισης οτι,αν υπαρχει πολυσυμπαν,θα μπορουσαν να συνδεονται με μαυρες τρυπες.

[AlienWay]

Το σίγουρο είναι ότι ο δικός μας χώρος, η δικιά μας ύλη, το δικό μας κενό και ο δικός μας χρόνος, έχουν ξεκινήσει με το μπιγκ μπαγκ. Για το τι υπάρχει πέρα από τα όριά τους (στην περίπτωση που υπάρχουν όρια στον χωροχρόνο) μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε.

Το να πιστεύουμε ότι έχουμε μια συγκεκριμένη απάντηση, είναι κι αυτό από μόνο του ένα "ανθρωποκεντρικό" γνώρισμα. Μπορεί να το κάνω κι εγώ άθελά μου, παρά το γεγονός ότι προτιμώ τα ερωτήματα, παρά τις απαντήσεις που δεν υπάρχουν ακόμη.

Για παράδειγμα θα συμφωνήσω ότι ήμουν κάπως απόλυτος όταν ανέφερα ότι πέρα από τα όρια του σύμπαντος, το "έξω" μπορεί να μην έχει χωρική έννοια. Αλλά το έκανα έχοντας υπόψη το μοντέλο του πολυσύμπαντος, όπου τα σύμπαντα είναι εντελώς απομονωμένα το ένα από το άλλο, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης από το ένα στο άλλο. Αν υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης (π.χ. αν συνορεύουν) τότε δεν αποκλείεται κάποιο γειτονικό σύμπαν να εμφανίζει την ιδιότητα του χώρου, όπως και το δικό μας (να είναι δηλαδή παράγωγο κάποιου μπιγκ μπαγκ).

Αλλά αυτά ισχύουν στην περίπτωση που υπάρχει το πολυσύμπαν.

Τωρα μιλας ορθα.
Θα συμπληρωνα επισης οτι,αν υπαρχει πολυσυμπαν,θα μπορουσαν να συνδεονται με μαυρες τρυπες.

Ναι, την έχω ακούσει κι αυτή τη θεωρία

[stavmanr]

Το "έξω" δεν μπορεί να υπάρξει γιατί "έξω" από το σύμπαν δεν υφίσταται η έννοια του χώρου.

Μια χαρα μπορει να υπαρξει η εννοια του χωρου και του χρονου εξω απ΄το συμπαν.
Αν ειμαστε μια κλειστη φυσαλιδα με δικο μας χωρο και χρονο που ξεκινησε με το Μιγκ Μπανγκ,αλλο τοσο μπορει να υπαρχουν κι αλλες φυσαλιδες με το δικο τους χωροχρονο.
Ετσι παλι μπορει να υπαρχει κι ενας χωροχρονος που ''φιλοξενει'' ολες αυτες τις φυσαλιδες-συμπαντα.
Ακομα και να μην υπαρχουν αλλες φυσαλιδες παρα μονο η δικη μας,παλι θα μπορουσε να υπαρχει ενας ξεχωριστος χωροχρονος εξω απ'το δικο μας.
Θα μπορουσε να εχει διαφορετικες ιδιοτητες αυτος ο χωροχρονος απ'τον δικο μας.

Το "έξω" δεν μπορεί σε αυτή την περίπτωση να έχει χωρική έννοια. Δεν γνωρίζουμε αν "έξω" ισχύουν τα ίδια μεγέθη (χώρος, χρόνος) με "μέσα". Αρα υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η έννοια του "έξω" να μην είναι χωρική πέρα από τα όρια του σύμπαντος.

Εξαιρετικό.
Το "έξω" σε αυτή την περίπτωση δεν αφορά χώρο ή χρόνο.
Δηλαδή ξεχνάμε κάθε εικόνα ενός όγκου (σύμπαν) που βρίσκεται κάπου μέσα και διαστέλλεται.
Η διαστολή δεν είναι χωρική και δεν είναι χρονική, διότι αυτό θα προϋπέθετε περιβάλλοντα χώρο και χρόνο.
Άρα μιλάμε για άλλου είδους διαστολή, άλλων διαστάσεων, που παράγει την ψευδαίσθηση της χωροχρονικής διαστολής.

[AlienWay]

Μια χαρα μπορει να υπαρξει η εννοια του χωρου και του χρονου εξω απ΄το συμπαν.
Αν ειμαστε μια κλειστη φυσαλιδα με δικο μας χωρο και χρονο που ξεκινησε με το Μιγκ Μπανγκ,αλλο τοσο μπορει να υπαρχουν κι αλλες φυσαλιδες με το δικο τους χωροχρονο.
Ετσι παλι μπορει να υπαρχει κι ενας χωροχρονος που ''φιλοξενει'' ολες αυτες τις φυσαλιδες-συμπαντα.
Ακομα και να μην υπαρχουν αλλες φυσαλιδες παρα μονο η δικη μας,παλι θα μπορουσε να υπαρχει ενας ξεχωριστος χωροχρονος εξω απ'το δικο μας.
Θα μπορουσε να εχει διαφορετικες ιδιοτητες αυτος ο χωροχρονος απ'τον δικο μας.

Το "έξω" δεν μπορεί σε αυτή την περίπτωση να έχει χωρική έννοια. Δεν γνωρίζουμε αν "έξω" ισχύουν τα ίδια μεγέθη (χώρος, χρόνος) με "μέσα". Αρα υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η έννοια του "έξω" να μην είναι χωρική πέρα από τα όρια του σύμπαντος.

Εξαιρετικό.
Το "έξω" σε αυτή την περίπτωση δεν αφορά χώρο ή χρόνο.
Δηλαδή ξεχνάμε κάθε εικόνα ενός όγκου (σύμπαν) που βρίσκεται κάπου μέσα και διαστέλλεται.
Η διαστολή δεν είναι χωρική και δεν είναι χρονική, διότι αυτό θα προϋπέθετε περιβάλλοντα χώρο και χρόνο.
Άρα μιλάμε για άλλου είδους διαστολή, άλλων διαστάσεων, που παράγει την ψευδαίσθηση της χωροχρονικής διαστολής.

Δεν νομίζω ότι πρόκειται εντελώς για ψευδαίσθηση. Εντός των ορίων της διαστολής, υπάρχει χώρος, χρόνος, ύλη (σκοτεινή και κανονική), κενό. Εκτός των ορίων της διαστολής υπάρχει το άγνωστο. Η διαστολή έχει αποδειχτεί με μετρήσεις και γνωρίζουμε ότι υφίσταται. Κάποιοι λένε μάλιστα ότι αν φτάσει σε κάποιο όριο, μετά μπορεί η ύλη να συσταλεί, δηλαδή να πάρει την αντίθετη κατεύθυνση, όπως ένα μπαλόνι που φουσκώνει και μετά ξεφουσκώνει.

Αυτά είναι θεωρίες.

[stavmanr]

Το "έξω" δεν μπορεί σε αυτή την περίπτωση να έχει χωρική έννοια. Δεν γνωρίζουμε αν "έξω" ισχύουν τα ίδια μεγέθη (χώρος, χρόνος) με "μέσα". Αρα υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η έννοια του "έξω" να μην είναι χωρική πέρα από τα όρια του σύμπαντος.

Εξαιρετικό.
Το "έξω" σε αυτή την περίπτωση δεν αφορά χώρο ή χρόνο.
Δηλαδή ξεχνάμε κάθε εικόνα ενός όγκου (σύμπαν) που βρίσκεται κάπου μέσα και διαστέλλεται.
Η διαστολή δεν είναι χωρική και δεν είναι χρονική, διότι αυτό θα προϋπέθετε περιβάλλοντα χώρο και χρόνο.
Άρα μιλάμε για άλλου είδους διαστολή, άλλων διαστάσεων, που παράγει την ψευδαίσθηση της χωροχρονικής διαστολής.

Δεν νομίζω ότι πρόκειται εντελώς για ψευδαίσθηση. Εντός των ορίων της διαστολής, υπάρχει χώρος, χρόνος, ύλη (σκοτεινή και κανονική), κενό. Εκτός των ορίων της διαστολής υπάρχει το άγνωστο. Η διαστολή έχει αποδειχτεί με μετρήσεις και γνωρίζουμε ότι υφίσταται. Κάποιοι λένε μάλιστα ότι αν φτάσει σε κάποιο όριο, μετά μπορεί η ύλη να συσταλεί, δηλαδή να πάρει την αντίθετη κατεύθυνση, όπως ένα μπαλόνι που φουσκώνει και μετά ξεφουσκώνει.

Αυτά είναι θεωρίες.

Αν αναφέρεσαι σε χωρική ή χρονική διαστολή, αυτό συνιστά παράδοξο. Προϋποθέτει ευρύτερο χώρο. Το οποίο αυτοαναιρείται δεδομένου ότι ο χώρος είναι δημιούργημα/ιδιότητα του συγκεκριμένου σύμπαντος και ταυτίζεται με τα όριά του.
Δεν μπορεί να υφίσταται διαστολή χωρική ή χρονική.
Αυτό που παρατηρούμε εμείς, ως περιεχόμενοι/υποκείμενοι του συστήματος δεν είναι το αληθές. Ως μέρη του συγκεκριμένου συστήματος υποκείμεθα στους εγγενείς φυσικού περιορισμούς του συστήματος που μας περιέχει.

[AlienWay]

Εξαιρετικό.
Το "έξω" σε αυτή την περίπτωση δεν αφορά χώρο ή χρόνο.
Δηλαδή ξεχνάμε κάθε εικόνα ενός όγκου (σύμπαν) που βρίσκεται κάπου μέσα και διαστέλλεται.
Η διαστολή δεν είναι χωρική και δεν είναι χρονική, διότι αυτό θα προϋπέθετε περιβάλλοντα χώρο και χρόνο.
Άρα μιλάμε για άλλου είδους διαστολή, άλλων διαστάσεων, που παράγει την ψευδαίσθηση της χωροχρονικής διαστολής.

Δεν νομίζω ότι πρόκειται εντελώς για ψευδαίσθηση. Εντός των ορίων της διαστολής, υπάρχει χώρος, χρόνος, ύλη (σκοτεινή και κανονική), κενό. Εκτός των ορίων της διαστολής υπάρχει το άγνωστο. Η διαστολή έχει αποδειχτεί με μετρήσεις και γνωρίζουμε ότι υφίσταται. Κάποιοι λένε μάλιστα ότι αν φτάσει σε κάποιο όριο, μετά μπορεί η ύλη να συσταλεί, δηλαδή να πάρει την αντίθετη κατεύθυνση, όπως ένα μπαλόνι που φουσκώνει και μετά ξεφουσκώνει.

Αυτά είναι θεωρίες.

Αν αναφέρεσαι σε χωρική ή χρονική διαστολή, αυτό συνιστά παράδοξο. Προϋποθέτει ευρύτερο χώρο.

Αν το σύμπαν είναι πεπερασμένο και έχει όρια (αν δηλαδή κάποιος που μετακινείται εντός του έχει τη δυνατότητα να φτάσει στα όρια και όχι να καταλήξει στο ίδιο σημείο που ξεκίνησε), η διαστολή που θα διαπιστώσει δεν προυποθέτει απαραίτητα ευρύτερο χώρο.

Ο ευρύτερος χώρος, είναι μια έννοια που απορρέει από την δική μας, χωρική αντίληψη. Πράγματι, εντός του σύμπαντός μας, οτιδήποτε διαστέλλεται, προϋποθέτει έναν ευρύτερο χώρο. Πέρα από τα όρια του σύμπαντός μας, δεν είναι απαραίτητο αυτό. Είναι πιθανό ότι με τη διαστολή, ο χώρος εισβάλλει σε περιοχές όπου πριν δεν υφίσταται. Δεν μπορείς να πεις ότι υπάρχει ευρύτερος χώρος εκεί όπου δεν υφίσταται καν χώρος. Αυτό είναι "κάτι", το οποίο θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε "χώρο", μόνο για να γίνει κατανοητό από την αντίληψή μας.

[hellegennes]

Λες παπαριες,για να μη πω τιποτ'αλλο.
Αν σκεφτομασταν μ'αυτο το τροπο,θα ημασταν ακομα στις σπηλιες.
Πρωτα ερχονται οι θεωριες και μετα επαληθευονται.

Λάθος κάνεις. Άλλο μια θεωρία που δεν έχει επαληθευτεί και άλλο μια που δεν είναι επαληθεύσιμη. Το δεύτερο σημαίνει ότι δεν υπάρχει τρόπος να επαληθευτεί.

Η γιαννοπουλεια ''λογικη'' σου μ'εχει κουρασει.
Τραβα παραπερα.

Αυτή είναι η επιστημονική λογική από την εποχή του Καρτέσιου. Κάτι που δεν είναι επαληθεύσιμο δεν είναι επιστήμη. Εκεί βασίζεται η τσαγιέρα του Ράσελ, εκεί και η απόρριψη του ισχυρισμού «το έκανε ο Θεός».

Υπάρχουν θεωρίες που είναι τεχνικά μη επαληθεύσιμες, αλλά θεωρητικά είναι (η θεωρία υπερχορδών, ας πούμε), αλλά αφενός βασίζονται σε παρατηρησιακά δεδομένα, αφετέρου λειτουργούν μαθηματικά και επιλύουν αληθινά προβλήματα. Η θεωρία ότι υπάρχει ένα υπερσύμπαν, μέσα στο οποίο υπάρχουν άπειρα σύμπαντα είναι όχι μόνο μη επαληθεύσιμη αλλά δεν επιλύει και κανένα πρόβλημα. Δεν είναι λύση που κουμπώνει σε κάποιο γνωσιακό μας κενό.

Τι έχεις σπουδάσει; Σε ρωτάω γιατί θέλω να μάθω αν σας δίδαξαν ποτέ την αρχή της επαληθευσιμότητας ή διαψευσιμότητας (falsifiability).

[Χαοτικός]

ένας μαθηματικός του φορούμ να λύσει απορίες;

0 > ∞ < 1 ;
0 > σύπμαν < 1;
∞ = σύμπαν;

Ναι. Εφόσον δεν στιγματίζεται οτιδήποτε εκεί μέσα είναι άπειρο. Εκτός αν του ρίξεις φακό πάνω του και πεις "Αυτό"! Το 0,1020082. Αυτό δεν είναι άπειρο γιατί ρο στιγμάτισες, πήρε θέση, συνελήφθη διακριτά σε σημείο του χώρου. αλλιώς αν δεν σχολιαζόσουν είναι μέσα σε άπειρες θέσεις άρα κι αυτό είναι άπειρο.
Όλα είναι ένα άπειρο μέχρι που τα παρατηρείς και γίνονται κάποια.

όπως το λες, το παρατηρημένο "αυτό" 0,1020082 είναι ίσον με 1020082 κομμάτια του απείρου συνόλου ακέραιων αριθμών το οποίο βρίσκεται μεταξύ του 0 και του 1.
Υπάρχουν άλλοι αριθμοί όπως το 2, το 3, το 4, κτλ;
ή μήπως όλοι οι αριθμοί υπάρχουν μεταξύ του 0 και 1 σαν άπειρες υποδιαιρέσεις του 1;

Δεν υπάρχουν αριθμοί χωρίς τους ανθρώπους φίλε.

[taxalata xalasa]

Ναι. Εφόσον δεν στιγματίζεται οτιδήποτε εκεί μέσα είναι άπειρο. Εκτός αν του ρίξεις φακό πάνω του και πεις "Αυτό"! Το 0,1020082. Αυτό δεν είναι άπειρο γιατί ρο στιγμάτισες, πήρε θέση, συνελήφθη διακριτά σε σημείο του χώρου. αλλιώς αν δεν σχολιαζόσουν είναι μέσα σε άπειρες θέσεις άρα κι αυτό είναι άπειρο.
Όλα είναι ένα άπειρο μέχρι που τα παρατηρείς και γίνονται κάποια.

όπως το λες, το παρατηρημένο "αυτό" 0,1020082 είναι ίσον με 1020082 κομμάτια του απείρου συνόλου ακέραιων αριθμών το οποίο βρίσκεται μεταξύ του 0 και του 1.
Υπάρχουν άλλοι αριθμοί όπως το 2, το 3, το 4, κτλ;
ή μήπως όλοι οι αριθμοί υπάρχουν μεταξύ του 0 και 1 σαν άπειρες υποδιαιρέσεις του 1;

Δεν υπάρχουν αριθμοί χωρίς τους ανθρώπους φίλε.

[Χαοτικός]

όπως το λες, το παρατηρημένο "αυτό" 0,1020082 είναι ίσον με 1020082 κομμάτια του απείρου συνόλου ακέραιων αριθμών το οποίο βρίσκεται μεταξύ του 0 και του 1.
Υπάρχουν άλλοι αριθμοί όπως το 2, το 3, το 4, κτλ;
ή μήπως όλοι οι αριθμοί υπάρχουν μεταξύ του 0 και 1 σαν άπειρες υποδιαιρέσεις του 1;

Δεν υπάρχουν αριθμοί χωρίς τους ανθρώπους φίλε.

Τι ρε σούργελο;