Ιστορίες απο το Βυζάντιο

[George_V]

Διηγησεις διαφόρων γεγονότων που συνεβησαν επι Βυζαντινης Αυτοκρατοριας ή αν θελετε το "Βυζαντινο Game of Thrones" (γατάκια Λαννιστερ... Αυτα τα καναμε εμεις πριν υπαρξετε καν )

Φωκάς ο Τυραννός, Ηράκλειος και το τέλος της Περσίας.

Στις 23 Νοεμβρίου 602 ο Φωκάς ενας άσημος αξιωματικός του στρατου αναγορευτηκε Αυτοκράτορας και αφου συνέλαβε τον πρώην πλέον Αυτοκράτορα Μαυρίκιο τον εκτέλεσε μαζι με τους 5 γιους του στις 27 Νοεμβρίου και εξέθεσε τα κεφάλια τους στο Τριβουνάλιο προς παραδειγματισμό. Πλην των προαναφερθέντων στα θυματα του Φωκά ηταν και ο αδελφός του Μαυρικίου Πέτρος και άλλα μέλη της Αυτοκρατορικης Οικογένειας. Εν τουτοις βέβαια ελειπε το κεφάλι του Θεοδόσιου του πρωτότοκου γιου του Μαυρικίου και αρχισαν να κυκλοφορούν φήμες στον κόσμο πως ο Θεοδόσιος ειχε ξεφύγει απο τον Φωκά και ηταν ακόμα ζωντανός. Οσο για την Αυτοκράτειρα Κωνσταντίνα και τις 3 κόρες της ο Φωκάς τις λυπήθηκε και δεν τις εκτέλεσε αλλα τις φυλάκισε στην οικία του Λέοντος.

Ομως δεν ηταν έτσι τα πράγματα. Ο Θεοδόσιος πράγματι είχε ξεφυγει απο το Φωκά καθως ο Μαυρίκιος βλέποντας την επανάσταση να επικρατεί έδιωξε τον διάδοχο του απο την Κωνσταντινουπολη στις 22 Νοεμβρίου και τον έστειλε στην Περσία στην αυλή του Βασιλιά Χοσρόη Β’ συνοδευόμενο απο Υπαρχο του Πραιτωρίου της Ανατολής Κωνσταντινο Λαρδύ. Ο Χοσρόης ηταν φιλικά διακείμενος απέναντι του μιας και ο Μαυρικιος τον ειχε γλιτώσει απο μια επανάσταση χρονια πριν. Σε αυτούς ειχε ανατεθει και η αποστολή να ζητήσουν Περσικη βοήθεια για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τον Φωκά. Για καποιο αδιευκρίνιστο λόγο ομως, ειτε γιατι ο Μαυρίκιος το μετάνιωσε είτε γιατι ο Φωκάς έστειλε καποιο ψεύτικο μήνυμα στον Θεοδόσιο, ειτε για καποιον αγνωστο λογο γύρισαν και οι δυο πίσω και κοντά στην Χαλκηδόνα αιχμαλωτίστηκαν απο στρατεύματα πιστά στον Φωκά και εκτελέστηκαν επι τόπου.

Στο μεταξυ στην Περσία ο Χοσρόης έμαθε τα καθέκαστα και αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την κατάσταση υπέρ του. Έτσι διέδοσε την φήμη πως ο Θεοδόσιος βρισκόταν στην αυλή του στην Κτησιφώντα και πως συντομα θα ξεκινουσε εκστρατεία για να ανατρέψει τον σφετεριστή και να τοποθετήσει τον γιο του φίλου του στον θρόνο. Ο Φωκάς οταν το έμαθέ εστειλε τον Βήλιο ως πρέσβη στον Χοσρόη να διαπραγματευτουν ειρήνη αλλα στην πραγματικότητα η εντολή του Βήλιου ηταν να μάθει αν οντως ο Θεοδόσιος ειχε διαφύγει.

Ο Χοσρόης που κατάλαβε τον πραγματικό λόγο της επισκεψης του πρέσβη τον φυλάκισε άμεσα πριν προλάβει να κανει το οτιδήποτε και πριν προλάβει να επικοινωνήσει με τον Φωκά και τον ενημερώσει οτι ο Χοσρόης μπλοφάρει και απαντησε στον Φωκά με υβριστικές επιστολές. Αυτο που ηθελε να κάνει ήταν να κατακτήσει δι’απάτης την Ρωμαικη Αυτοκρατορία τοποθετώντας στο θρόνο ενα υποχείριο του. Καποιον που έμοιαζε στον Θεοδόσιο για να μπορέσει οταν θα εισέβαλλε να παρει με το μερος του τους οπαδους του Μαυρικίου που θα υποστήριζαν τον χαμένο πριγκιπα και θα επαναστατουσαν ενάντια στον σφετεριστή.
Παράλληλα με ολα αυτά ο Στρατηγός Ναρσής επαναστάτησε κατά του Φωκά και κατέλαβε την Έδεσσα. Ο Φωκά οταν το έμαθε έστειλε επιστολή στον Στρατηγό Γερμανό να κινηθεί άμεσα εναντιον του Ναρσή και διόρισε τον αδελφό του Δομεντζίολο Μάγιστρο θέτωντας ετσι τον δημόσιο μηχανισμο υπο τον έλεγχο του θελωντας να προλάβει τυχόν παρατράγουδα εναντιον του εντος των τειχών και τον πιστό Στρατηγό του Πρίσκο Κόμη των Εξκουβιτόρων ετσι ώστε να ελεγχει στενά και τις στρατιωτικές μονάδες εντός Κωνσταντινουπολης. Για τον λαό σπατάλησε τεράστια ποσά σε Υπατεία (το παραδοσιακό πέταγμα χρυσών νομισμάτων στον λαο) δωροδοκόντας τους ετσι για να τους πάρει με το μερος του και να αποφύγει καποια λαικη εξέγερση.

Στο μεταξυ ο Περσικός στρατός πέρασε τα συνορα και αρχισε εχθροπραξίες. Ο Στρατηγός Γερμανός εγκατέλειψε την πολιορκία της Εδεσσας και προσπάθησε να τους ανακόψει κοντά στη πολη Κωνσταντίνη αλλα ηττήθηκε και τραυματισμένος αποσύρθηκε στην πόλη οπου και πέθανε 11 μερες μετα απο τα τραυματα του.
Πισω στην Κωνσταντινουπολη ο Φωκάς ενιωθε την πίεση απο τα ανατολικά και αποφάσισε να μεταφέρει στρατό απο την Ευρώπη στην Ασία για να αντιμετωπίσει τους Πέρσες. Έτσι αφου ανανεωσε τις συνθηκες με τον Χαγάνο των Αβάρων εξασφαλίζοντας τα νώτα του περασε τον στρατο απέναντι και τον μοιρασε σε 2 στρατιές.
Η πρώτη θα κινουνταν εναντίον των Περσών και η δευτερη θα πολιορκουσε τον επαναστάτη Στρατηγό Ναρση στην Έδεσσα. Ανωτατος Διοικητης και των 2 στρατών ορίστηκε ο ευνούχος Λεόντιος. Ο Ναρσης μαθαίνοντας οτι εναντιον του κινειται ενας πανίσχυρος στρατος και εαν ο δευτερος νικουσε τους Πέρσες θα βρισκόταν περικυκλωμένος και δεν θα γλιτωνε. Έτσι αποφάσισε να εγκαταλέιψει την Έδεσσα και να υποχωρήσει στην Ιεράπολη.
Στο μεταξυ ο Χοσρόης ειχε ηδη καταλάβει το φρούριο Αρξαμουν και σε μάχη νίκησε το στρατό του Λεόντιου συλλαμβάνοντας πολλους αιχμαλώτους τους οποιους εκτέλεσε. Αφου άφησε φρουρα στην Αρξαμουν υπο τον Ζονγκόι επέστρεψε στην Περσία. Ο δε Φωκάς εξαλλος για την ήττα καθαίρεσε τον Λεόντιο και τον φυλάκισε. Στη θέση του διορισε Στρατηγό τον αδελφό του Δομεντζίολο προβιβάζοντας τον παράλληλα και σε Κουροπαλάτη.
Στα τελη του 604 ο Χοσρόης έστειλε τους Στρατηγους του Καρδαρίγκα και Ρουσμιάζη να κανουν επιδρομές στην Αυτοκρατορία και λεηλάτησαν πολλές πόλεις. Την ιδια στιγμη ο Δομεντζίολος ζήτησε απο τον επαναστάτη Στρατηγό Ναρση να καταθέσει τα οπλα και να τους βοηθήσει στον πολεμο κατα των Περσών μιας και οι Πέρσες τον έτρεμαν καθως ηταν θρυλικές οι νικες του παλαιοτερα εναντιον τους με αντάλλαγμα πληρη αμνηστία απευθειας απο τον Φωκά. Δυστυχώς για αυτόν ο Ναρσης πιστεψε τις υποσχέσεις του Δομεντζίολου και του Φωκά και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη απο την Ιεράπολη οπου και συνελήφθη την ιδια στιγμη απο τον Αυτοκράτορα ως προδότης και στασιαστής και καταδικάστηκε στον δια πυράς θάνατο. Ο θανατος του αποθάρρυνε τους Βυζαντινους ενω αντίθετα οι Πέρσες χάρηκαν.

Στην Κωνσταντινουπολη την ιδια στιγμη βρισκόταν σε εξέλιξη και ενα πραξικόπημα εναντίον του Φωκά. Η χήρα του Μαυρικίου Κωνσταντίνα απο την φυλακη που βρισκόταν ειχε καταφέρει να ερθει σε επικοινωνία με τον Συγκλητικό Γερμανό η κορη του οποιου ειχε παντρευτει τον γιο του Μαυρικιου Θεοδόσιο και ο Γερμανός ειχε καθε λόγο να εκδικηθεί τον Φωκά συν του οτι ηθελε και τον θρόνο για τον εαυτο του.
Η Κωνσταντίνα έστελνε τα μηνύματα στον Γερμανό μεσω της υπηρέτριας της Πετρωνίας και η ιδια υπηρετρια εφερνε τα μηνυματα του Γερμανου προς την Κωνσταντινα εξυφαινοντας την συνομωσία κατα του Φωκά. Οταν ακουστηκε οτι η φημη οτι ο Θεοδόσιος ο γιος του Μαυρικιου και της Κωνσταντίνας ηταν ζωντανος στην Περσία αναθάρρησε και μαζι με τον Γερμανο σχεδιαζαν την ανατροπη του Φωκά. Ομως η υπηρέτρια αποδείχθηκε αναξιόπιστη καθως φανέρωσε την κρυφη επικοινωνία στον Αυτοκράτορα. Ο Αυτοκράτορας εξεμάνη και παρέδωσε την Κωνσταντίνα στον Επαρχο Θεοπεμπτο για να την βασανίσει και να ομολογήσει οσα ξέρει για την συνομωσία.

Η Κωνσταντίνα ομολόγησε οτι συνδεσμος της με τον Γερμανο περαν των επιστολών που εστελνε με την υπηρετρια της ηταν και ο Πατρίκιος Ρωμανός ο οποιος συνελήφθη αμεσα και αφου βασανίστηκε και αυτός ομολόγησε και αυτος την συνομωσία και ανέφερε και αλλα ονοματα που ηταν μπλεγμένοι. Απο το χάος των συλλήψεων και εκτελέσεων δεν γλίτωσε ουτε ο Υπαρχος του Πραιτωρίου της Ανατολής Θεόδωρος ενας απο τους πιο εμπιστους του Φωκά οποιος ομολόγησε την συμμετοχή του στην συνομωσία και καταδικάστηκε απο τον Φωκά να μαστιγωθεί μεχρι θανάτου. Ο Συγκλητικος Ελπίδιος καταδικάστηκε σε αποκοπη χειρων και ποδών και στον δια πυράς θάνατο.
Ο Γερμανός κατάφερε να στείλει εναν ευνουχο στην φυλακη της Κωνσταντίνας και να βοηθησει και τις 4 γυναικες να αποδράσουν τα μεσάνυχτα και να καταφυγουν στην Αγία Σοφία ζητώντας άσυλο. Οταν εγιναν γνωστά τα γεγονότα δημιουργήθηκαν επεισόδια οταν συγκρουστηκαν οι Βενετοι που υποστηριζαν τον Μαυρικιο με τους Πρασινους που υποστήριζαν τον Φωκά. Οι Πράσινοι συγκεντρώθηκαν στον Κοχλία και ο Γερμανός προσπαθησε να τους δωροδοκήσει με 1 ταλαντο χρυσου για να ερθουν με το μερος του ξεσηκώνοντας ετσι λαικη εξεγερση ενωνοντας του Βενετους με τους Πρασινους κατα του Φωκά αλλα οι Πράσινοι αρνήθηκαν την προσφορά.

Ο Φωκάς οταν εμαθε οτι οι γυναίκες το έσκασαν έστειλε την φρουρα να περικυκλώσει την Αγια Σοφία και να τις βγάλει έξω με την βία. Ομως ο επικεφαλής της φρουράς απωθήθηκε απο τον Πατριάρχη Κυριακό ο οποιος απαγόρευσε στον οποιοδηποτε να αποσπασει με την βια οποιον ζητάει ασυλο απο την Εκκλησία. Αναγκάστηκε να κατέβει ο ίδιος ο Φωκας στην Εκκλησία και να διαβεβαιώσει τον Πατριάρχη οτι οι ικέτες θα έχουν δικαιη δικη και δεν θα τους φερθουν αναξιοπρεπώς.
Με αυτες τις διαβεβαιώσεις ο Πατριάρχης έφερε εξω τις γυναικες και τον Συγκλητικό Γερμανό και ο Φωκάς τις μεν γυυναίκες τις εκλεισε σε μοναστήρι εκτος Κωνσταντινούπολης και τον Συγκλητικό Γερμανό τον χειροτόνησε δια της βιας ιερέα και τον έθεσε σε κατ’οικον περιορισμο στο νησι Πρώτη. Επίσης δια της βίας εκάρη μοναχός και ο Στρατηγός Φιλιππικός για τον οποιο υπήρχαν υπόνοιες οτι εμπλεκόταν στην συνομωσία της Κωνσταντίνας και κλειστηκε με εντολη του Φωκά στο μοναστήρι που ειχε χτίσει ο ιδιος ο Στρατηγος στην Χρυσούπολη. Ο δε Πατριάρχης Κυριακός πεθανε πολυ συντομα μετα απο αυτο το επεισόδιο και ο Φωκάς διόρισε στην θέση του τον Διακονο Θωμά στις 11 Οκτωβριου 606.
Στο μεταξυ στην Μεσοποταμία οι Πέρσες κατέλαβαν την Δάρα η οποια ηταν φρουριο-κλειδι στην περιοχη και απο εκει μπηκαν στην Συρία.
Θεωρόντας ο Φωκάς οτι οι τιμωρίες που επέβαλλε στους συνομώτες ηταν πολυ χαλαρες και ξεχνώντας τις διαβεβαιώσεις που ειχε δώσει στον Πατριάρχη (αλλωστε ειχε πεθάνει) διεταξε την εκτέλεση του Συγκλητικου Γερμανου και της κορης του, των Πατρικίων Ιωάννη Τζίτζα και Θεοδοσίου Αβδουμα, του Ανδρέα Σκόμβρου και του Δαβίδ Χαρτοφύλακος του Ανακτόρου του Ορμίσδα. Και φυσικά αποκεφάλισε και την Κωνσταντινα και τις 3 κόρες της στο ιδιο σημειο που ειχε αποκεφαλισει τον Μαυρικιο και τους γιους της.

Εν τω μεταξυ οι Πέρσες περασαν τον Ευφράτη και πλημμυρισαν την Συρία και την Φοινίκη.
Την ιδια εποχη ενω η Κωνσταντινουπολη εβραζε απο την συνομωσία της Κωνσταντίνας και οι Πέρσες πλημμυριζαν την Ανατολη ο Φωκάς γιορτασε τους γάμους της κόρης του Δομεντζίας με τον Στρατηγό Πρίσκο Κόμη των Εξκουβιτόρων και για να γιορτάσει το ευτυχές γεγονός ορισε να γινουν Ιπποδρομίες. Για να τιμήσουν τους νιοπαντρους οι Δημοι εφτιαξαν αδριαντες του Πρισκου και της Δομεντζίας τους οποιους εστησαν πλαι στους αδριαντες του Φωκά και της συζυγου του. Οταν το ειδε αυτο ο Φωκάς εγινε εξαλλος και εστειλε και του έφεραν δεμενους με αλυσιδες των Δημαρχο των Βενετων Θεοφάνη και το Δημαρχο τον Πρασίνων Παμφίλιο και τους πεταξε στην αρένα του Ιπποδρόμου οπου τους ανεκρινε δημόσια για ποιο λογο το εκαναν αυτο. Ο Φωκάς περίμενε μια απαντηση πριν διατάξει την εκτέλεση τους και αυτοι απάντησαν πως ειναι έθιμο οταν παντρευονται παιδια των Αυτοκρατορων να στηνονται αδριαντες των νεονυμφων διπλα σε αυτους του Αυτοκρατορικου ζευγους απο τους γλυπτες του καθε Δημου για να ευχαριστηθει ο Αυτοκρατορας.

Βλεποντας τους Δημαρχους τους αλυσοδεμένους οι Δημοι ενωμένοι άρχισαν να ζητουν ελεος απο τον Αυτοκράτορα. Ο Φωκάς απτόητος ζητησε να συλλάβουν και τους γλυπτες και να τους πετάξουν και αυτους αλυσοδεμένους στην αρένα οπου ρωτησε και αυτους γιατι το εκαναν αυτο.
Οι γλυπτες απάντησαν οτι καθως οι νεονυμφοι ειναι παιδια του Αυτοκρατορα το εκαναν για αυτους αλλα και για να ευχαριστηθει ο Φωκάς.
Οι Δημοι συνέχιζαν να παρακαλουν για ελεος τον Φωκα ως που στο τελος ενεδωσε και χαρισε τη ζωη στους συλληφθέντες. Αλλα διέταξε οι αδριαντες του Πρισκου και της Δομεντζιας να πεταχτουν στον Κεράτιο.
Ομως ο Πρισκος ηταν τρομοκρατημένος. Αντιλήφθηκε οτι ο Φωκάς ηταν τρελός και ανα πασα στιγμη με το παραμικρο στραβοπάτημα θα μπορουσε και ο ιδιος να βρεθει στη θέση αυτων των δυσμοιρων που εφτασαν ενα βημα πριν τον θανατο επειδη εφτιαξαν αδριαντες ως γαμηλιο δώρο. Εκτοτε αρχισε να αποστασιοποιειται απο τον Φωκά και να ψάχνει διέξοδο να βγει απο εκει.
Στα μέσα του 607 έμαθε οτι ετοιμάζεται επανάσταση στην Αφρική εναντίον του Φωκά απο τον Στρατηγό Ηράκλειο τον Πρεσβύτερο και του έστειλε μυστικά επιστολή να στείλει τον γιο του Ηράκλειο τον Νεότερο και τον ανηψιό του Νικήτα να ηγηθουν της επαναστάσης κατά του Φωκά του Τυράννου.

Ο Φωκάς μαθαίνοντας οτι ετοιμάζεται να αποπλεύσει στόλος εναντίον του απο την Αφρικη σε μια κρίση οργής εκτέλεσε ολους τους εναπομείναντες συγγενείς του Μαυρικίου και τον Στρατηγό της Θράκης Κομεντίολο μεταξυ άλλων. Ομως οι Πέρσες προέλαυναν και πολυ σύντομα η Καππαδοκία και η Γαλατία έπεσαν στα χέρια τους. Οι Στρατηγοι των περιοχών προσπάθησαν να τους ανακόψουν αλλα ηττήθηκαν και οι στρατοι τους διαλυθηκαν..
Οι Πέρσες εφτασαν ουσιαστικά ανενοχλητοι μέχρι την Χαλκηδόντα αφηνοντας ενα μονοπάτι καταστροφής στο πέρασμα τους και στρατοπέδευσαν απέναντι απο την Κωνσταντινουπολη απειλώντας την πολη. Ο Φωκάς ομως τυφλωμένος απο θυμο για την επικείμενη επανάσταση εναντιον του δεν ασχολήθηκε καν με τον Περσικό κίνδυνο.
Και σαν να μην εφταναν ολα αυτά ξέσπασε κι άλλη επανάσταση στην Αντιόχεια κατά του Φωκά απο Μονοφυσίτες υποστηριζόμενους απο την Εβραικη κοινότητα της Αντιοχειας και χριστιανους αντιπάλους του Φωκά. Συνέλαβαν τον Πατριάρχη Αντιοχείας Αναστάσιο Β’ (που ειχε διορίσει ο Φωκάς) και αφου τον ευνουχισαν του εβαλαν τα αποκομμένα μέλη του στο στόμα, τον έσυραν στη Μέση Οδό και τον εκτέλεσαν. Με τον ιδιο τρόπο εκτέλεσαν και άλλους επιφανείς άνδρες της πολης φιλα προσκείμενους στον Φωκά. Ο Αυτοκράτορας διόρισε τον Βώνο Κόμη της Ανατολής και τον Κοττανά Στρατηγό και τους έστειλε άμεσα να καταστείλουν την επανάσταση αλλα ηττήθηκαν απο τους επαναστάτες και αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω ντροπιασμένοι.

Στο μεταξυ ο Φωκάς για να καθησυχάσει τον λαό και να στρέψει αλλου την προσοχη τους, διέταξε να γίνουν Ιπποδρομίες αλλα εμφανιστηκε στον Ιππόδρομο τοσο μεθυσμένος που δεν μπορουσε ουτε να σταθεί ορθιος ουτε καν να κηρύξει την έναρξη των Ιπποδρομιών με αποτέλεσμα ο λαος να αρχίσει να τον κοροιδεύει τραγουδώντας το “Παλι τον καυκον έπιες, παλιν τον νουν απώλεσας”.
Ο Φωκάς εξοργίστηκε ετι μια φορά ακόμα και διέταξε τον Έπαρχο της Πόλης Κοσμά να σφαγιάσει τους θεατές που τον κορόιδευαν. Ο Επαρχος εισέβαλλε με την φρουρά στον Ιππόδρομο και επακολούθησε λουτρό αίματος χιλιάδες σφαγιάστηκαν και κομματιάστηκαν με τα κομμένα μέλη τους να κρέμονται ως τρόπαια απο την Σφενδόνη του Ιπποδρόμου. Οσοι παραδόθηκαν ή συνελήφθησαν καταδικάστηκαν σε θάνατο με συνοπτικές διαδικασιες ειτε δι’αποκεφαλισμου ειτε ραφτηκαν μεσα σε σακια και πετάχτηκαν στον Βόσπορο.
Οι Πράσινοι προσπάθησαν να αντιτάξουν αντίσταση και αντεπιτέθηκαν καίγοντας το Πραιτώριον, τα αρχεία, τις δημόσιες υπηρεσίες και ανοιξαν τις φυλακες τις οποιες εκαψαν μετα αλλα και αυτη η αντίσταση κατεστάλλη απο τον Έπαρχο. Ο Φωκάς εξοργισμένος διέταξε την διάλυση του Δημου των Πρασίνων και την εκτέλεση των μελών του αλλα η εντολη δεν προλαβε να πραγματοποιηθει.

Η Συγκλητος βλέποντας τις ωμότητες και την τρέλα του Φωκά εστειλε επείγοντα μηνύματα στον Στρατηγό Ηράκλειο τον Πρεσβύτερο να ερθει κατεπειγόντως στην Κωνσταντινουπολη και να τους απαλλάξει απο τον τυραννο. Ο Ηράκλειος κινήθηκε άμεσα και έστειλε τον γιο του Ηράκλειο τον Νεοτερο με στόλο κατα της Κωνσταντινουπολης και παράλληλα ο αδελφός του Πατρίκιος Γρηγοράς έστειλε τον δικο του γιο (και εξάδελφο του Ηρακλειου του Νεότερου) Νικήτα απο την ξηρά με στρατό κατα της Κωνσταντινουπολης. Οποιος απο τους δυο έφτανε πρώτος στην Κωνσταντινουπολη θα διεκδικουσε τον θρόνο απο τον Φωκά. Ο χειμώνας ομως επεσε νωρίς και επιβράδυνε την πορεια του στρατου και του στόλου και ηταν και βαρύς με χιόνια. Στην Κωνσταντινουπολη μέχρι και η θάλασσα πάγωσε απο τον χιονιά.
Οσο η εκστρατεια του Ηρακλειου προχωρουσε αργά λογω καιρου στην Κωνσταντινουπολη αλλη μια συνομωσια κατα του Φωκά αποκαλυφθηκε. Ο Διοικητής της Αυτοκρατορικης Φρουράς Μακρόβιος σχεδίαζε την δολοφονία του Φωκά αλλα το σχέδιο προδοθηκε και ο Μακρόβιος συνεληφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο απο τον Φωκά. Εκτελέστηκε δημόσια στην Αγορά κατατρυπημένος απο βέλη. Το σώμα του παλουκώθηκε σε μια λογχη και εκτέθηκε δημόσια στο κάστρο Θεοδοσιανόν στο Εβδομον.

Η αποκάλυψη της συνομωσίας του Μακρόβιου θορύβησε μια αλλη συνομωτική ομάδα η οποια σχεδιαζε και αυτη την δολοφονία του Φωκά της οποιας ηγουνταν ο Θεοδωρος ο κυβερνητης της Καππαδοκιας και ο Ελπίδιος Διοικητης του Αυτοκρατορικου Οπλοστασίου. Οι συνομώτες μαζευτηκαν ενα πρωι στην οικία του Υπάρχου του Πραιτωρίου της Ανατολης Θεοδώρου υπο το προσχημα οτι τους κάλεσε να φανε πρωινο μαζι και εκει ο Ύπαρχος ξεκινησε να τους ενημερώνει για το σχέδιο δράσης τους το οποιο ηταν οτι ο Ελπίδιος θα ανοιγε το Οπλοστάσιο για να οπλιστουν οι συνομώτες και θα περικυκλωναν τον Φωκά την ωρα που θα παρακολουθουσε τις Ιπποδρομίες και θα τον σκότωναν.
Αναμεσα στους παρευρισκόμενους ηταν και ο Αναστάσιος ο Κόμητας των Θείων Θησαυρών ο οποιος δεν ηταν αρχικο μελος της συνομωσίας αλλα τον προσκάλεσαν καθως θεώρησαν οτι ειναι εναντια στον Φωκά και αυτός. Ο Αναστάσιος δεν μιλησε καθόλου αλλα οταν τελειωσε η συνάντηση πηγε στον Φωκά και πρόδοσε τους συνομώτες. Ο Φωκάς συνέλαβε ολους οσους ηταν παρόντες στην συνάντηση και μετά απο εξαντλητικη ανακριση ομολογησαν οτι σχεδιαζαν την δολοφονια του και την ανακήρυξη του Θεοδώρου ως Αυτοκράτορα. Ετσι ο Αυτοκράτορας διέταξε την εκτέλεση δι’ αποκεφαλισμου ολων των συνομωτών αλλα και του Αναστασίου που τον προειδοποιησε για την συνομωσια καθως δεν του αρεσαν οι προδότες γενικότερα.

Λιγο διάστημα μετα στα τελη Σεπτεμβριου έφτασε στον Μαρμαρα ο στόλος απο την Αφρικη εχοντας ζωγραφισμένη στα πανια του την Παναγία ενω σχεδον παραλληλα εφτασε και ο στρατός απο την Αιγυπτο υπο τον Νικήτα. Μιας και ο στόλος υπο τον Ηράκλειο εφτασε πρώτος, ο Ηράκλειος οριστηκε γενικός αρχηγός και διεκδικησε τον θρόνο.
Ο Ηρακλειος τοτε ηταν αρραβωνιασμένος με την Ευδοκία κόρη του Ρογά του Αφρικανου η οποια βρισκόταν στην Κωνσταντινουπολη εκεινη την περίοδο μαζι με την μητέρα του Ηρακλείου Επιφανεία. Οταν εμαθε ο Φωκας για την παρουσια τους εκει τις συνέλαβε άμεσα και τις φυλάκισε στην Μονη της Νεας Μετανοίας εχοντας σκοπο να τις χρησιμοποιησει για να εκβιάσει τον Ηράκλειο. Παράλληλα εστειλε τον αδελφό του Δομεντζίολο να ενισχύσει τα Μακρά Τείχη 40 μιλια δυτικα της Κωνσταντινουπολης ελπιζοντας να τσακισει τον στόλο του Ηράκλειου εκει.
Φτάνοντας στην Αβυδο ο Ηράκλειος συναντηθηκε με τον τοπικο κυβερνητη Θεόδωρο ο οποιος τον ενημέρωσε για το τι γινόταν στην Κωνσταντινουπολη και ο Ηράκλειος αποφάσισε να πλευσει πασει δυνάμει κατα της Κωνσταντινουπολης. Πριν φυγει δέχτηκε τους ευγενεις που ειχαν εξοριστει απο τον Φωκα και πηγε μαζι τους μεχρι την Ηράκλεια οπου εκει ο Μητροπολίτης Κυζίκου Στέφανος πήρε ενα διάδημα αφιερωμένο στον Ναο της Θεοτόκου στην Αρτάκη και με αυτο έστεψε τον Ηράκλειο Αυτοκράτορα.

Οταν ο Δομεντζίολος ειδε τον στόλο του Ηρακλειου να καταφτάνει εγκατέλειψε τα τείχη και γυρισε τρέχοντας στην Κωνσταντινούπολη. Την Δευτέρα 4 Οκτωβρίου ο στόλος του Φωκά εμφανιστηκε στην Κωνσταντινουπολη ο Ηράκλειος αποφάσισε να επιτεθεί την επομενη μερα απο το μονο αδύναμο σημείο των τειχών. Στον Λιμένα της Σοφίας. Απο εκει οδηγησε ο ίδιος την επίθεση στην Κωνσταντινούπολη νικώντας τους οπαδους του Φωκά. Οι Εξκουβίτορες υπο τον Πρίσκο άλλαξαν πλευρές εγκαταλείπωντας τον Φωκά και ενώθηκαν με τον Ηράκλειο. Η αντισταση ηταν ελάχιστη και εξοντωθηκε αμέσως ενω οι υπολοιποι παραδόθηκαν.

Ο Φωκάς προσπάθησε να διαφυγει αλλα μια λαικη εξέγερση τον συνέλαβε και τον έφερε μπροστα στον Ηράκλειο ο οποιος τον καταδίκασε σε θάνατο. Κατα τον θρυλο ο Ηράκλειος ειπε στον Φωκά “Eτσι διοικησες το κράτος;” Με τον Φωκά να του απαντάει “Γιατι εσυ θα το διοικουσες καλύτερα;” με τον Ηράκλειο να τον αποκεφαλίζει επι τόπου. Με προτροπη του Πατρικιου Φωτίου και με εντολη του Ηρακλείου κόπηκαν τα γεννητικα οργανα του Φωκά και τοποθετηθηκαν στο στόμα του ως τιμωρία γιατι ο Φωκάς ειχε βιάσει πριν λίγο καιρό την γυναικα του Φωτίου. Το πτώμα του μεταφέρθηκε στην Αγορά του Βοός και κάηκε.

Αμέσως μετα ο Ηράκλειος απελευθέρωσε την μητέρα του και την αρραβωνιαστικια του απο την φυλακη την οποια και παντρευτηκε άμεσα (με τα αιματα ακομα πανω στην στολη του) στο Παρεκκλησι του Αγίου Στεφάνου στο Παλατι και την έστεψε Αυγούστα αμέσως μετά το γάμο.

Συνεχιζεται...

[George_V]

Με την Κωνσταντινουπολη σε σχετικη ηρεμια αλλα να γλυφει τις πληγές της μετα την ανατροπη του Φωκά οι Πέρσες δε σταματησαν την προέλαση τους. Το Μαιο του 611 κατέλαβαν την Απάμεια και την Εδεσσα φτάνοντας μεχρι την Αντιόχεια. Ο στρατός που εστειλε ο Ηράκλειος ηττήθηκε στην Αντιοχεια και διαλυθηκε πληρως. Στις 7 Ιουλίου 611 γεννήθηκε το πρώτο παιδι του Αυτοκράτορα Ηράκλειου η Επιφανεία η οποια βαφτίστηκε στις 15 Αυγουστου απο τον Πατριάρχη Σέργιο.

Στα τέλη του 611 επεσε και η Καισάρεια η μεγαλύτερη στρατιωτικη βάση της Αυτοκρατορίας στην Μικρά Ασία και οι Πέρσες πηραν δεκαδες χιλιαδες αιχμαλώτους ενω μεγαλο μερος οπλισμου επεσε στα χέρια τους. Αυτο ηταν σοβαρο χτυπημα. Η απωλεια εμψυχου υλικου, οπλισμου και χρημάτων ειχει φέρει την Αυτοκρατορία σχεδον στα γονατα της σε συνδιασμο με τις συνεχείς ηττες απο τους Πέρσες και τις επιδρομές των Αβάρων στην Ευρώπη.

Μεσα σε ολη αυτη την κακοτυχία το μονο καλό που έτυχε στον Ηράκλειο ηταν οτι στις 3 Μαιου 612 γεννήθηκε ο γιος του ο Ηράκλειος ο Νεός Κωνσταντίνος. Αλλα η Ευδοκία ειχε δύσκολη γέννα και συντομα η χαρά τους μετατράπηκε σε θλίψη καθως δεν αντεξε τις επιπλοκές και 3 μηνες μετα πέθανε στις 14 Αυγουστου. Στις 4 Οκτωβρίου 612 η κορη του Ηρακλειου Επιφανείου στέφθηκε Αυγούστα απο τον Πατριάρχη Σέργιο και στις 25 Δεκεμβρίου ο μικρός Ηράκλειος στέφθηκε Συναυτοκράτορας απο τον Πατριαρχη.

Το επομενο ετος οι Πέρσες κατέλαβαν και την Δαμασκό. Ο Ηράκλειος έστειλε πρέσβεις στον Χοσρόη για ανακωχή προσφερόμενος να πληρώσει φόρο αλλα ο Χοσρόης αρνηθηκε καθε συναλλαγη καθως επιθυμουσε πληρη υποταγη/κατάκτηση της Αυτοκρατορίας και ετσι συνεχίστηκαν οι εχθροπραξίες. Το 614 ο Ηρακλειος παντρευτηκε για δευτερη φορά την ανηψια του Μαρτίνα την οποια εστεψε Αυγούστα δημόσια στο Αυγουσταίον.
Στα τελη του 614 οι Πέρσες πλημμυρισαν την Παλαιστίνη και κατέλαβαν την Ιερουσαλημ οπου σφαγιαστηκαν μεχρι και 90000 κόσμος συμφωνα με καποιες αναφορές αλλα το πιθανοτερο ειναι οτι οι νεκροι ηταν μαλλον 17000. Οταν εμφανίστηκε ο Περσικος στρατος η φρουρα της Ιερουσαλημ εγκατέλειψε την πολη κατα το μεγαλυτερο μερος της καθως δεν ηθελε να εμπλακει σε μια εξαρχης χαμένη μάχη. Οσοι εμειναν αντεξαν για 19-21 μερες πριν πεσει η πολη. 17000 νεκροι και πανω απο 30000 αιχμάλωτοι μαζι με τον Πατριάρχη Ζαχαρία μεταφέρθηκαν στην Περσία. Οι Πέρσες άρπαξαν και τον Τίμιο Σταυρό ο οποιος μεταφέρθηκε στην Κτησιφωντα και στήθηκε στα δεξια του θρόνου του Χοσρόη. Στα αριστερά ο Χοσρόης εστησε ενα χρυσο παγώνι ετσι ωστε να καθεται στο μεσον ως Πατήρ με δεξια τον Υιο (Σταυρος) και αριστερα το Αγιο Πνευμα (παγωνι) σε μια βλάσφημη κοροιδια της Αγίας Τριάδας. Η Εκκλησια του Παναγίου Τάφου κάηκε και θα καιγόταν και η Εκκλησία της Γεννήσεως εαν κατα την παραδοση δεν εβλεπαν οι Πέρσες την τοιχογραφία της Προσκυνησης των Μαγων ντυμένους με Περσικες στολες, κατι που τους οδηγησε να σεβαστουν το κτιριο. Και αλλες εκκλησιες καταστράφηκαν οπως της Αναλήψεως, η Μονη του Αγιου Σαββα κτλ. . Οι Πέρσες διόρισαν κυβερνητη της πολης τον Ηγουμενο Μόδεστο απο την Ιεριχώ ο οποιος 2 χρόνια μετα καταφερε να τους πεισει να ανοικοδομησουν τις Εκκλησιες. Το 615 η Μαρτινα γέννησε γιο ο οποιος βαφτιστηκε Κωνσταντινος στις Βλαχέρνες

Μετα την κατάληψη της Παλαιστίνης οι Πέρσες κατέλαβαν και την Αιγυπτο αποστερώντας ετσι την Κωνσταντινουπολη απο την βασικη πηγη εισαγωγης σιταριου. Ο εξάδελφος του Ηρακλειου Νικητας δεν μπορεσε να τους αντιμετωπίσει και το έσκασε μαζι με τον Πατριαρχη Αλεξανδρείας Ιωάννη Ε’ στην Κυπρο. Στο μεταξυ συνέχιζαν να πολιορκουν την Χαλκηδονα ανεπιτυχως ομως ευτυχως για τον Ηράκλειο. Αυτο ομως δεν κρατησε πολυ καθως το 617 επεσε και αυτη και η Κωνσταντινουπολη πλεον βρισκόταν σε θανασιμο κινδυνο. Ο Ηράκλειος εστειλε εκ νεου πρέσβεις στον Χοσρόη για ανακωχη αλλα ο Χοσρόης τους εδιωξε λεγοντας του “Δεν θα βρεις ελεος απο εμενα εκτος και αν αρνηθεις τον Εσταυρωμένο και λατρέψεις την Φωτιά και τον Ηλιο”.

Σαν να μην εφταναν ολα αυτά οι Αβαροι περασαν τον Δουναβη και άρχισαν επιδρομές στην Αυτοκρατορία ο Ηράκλειος ζήτησε συναντηση με τον Χαγάνο τους και συμφωνησαν να συναντηθουν στα Μακρά Τείχη. Εκει διαπραγματευτηκαν ειρήνη και ο Ηρακλειος υποσχέθηκε να πληρώνει φόρο για να σταματησουν τις επιδρομες αλλα οι Αβαροι εσπασαν την συνθηκη και επιτέθηκαν στον Ηράκλειο και τη φρουρά του. Ο Ηράκλειος τα έχασε και μολις που κατάφερε να διαφυγει το θανατο και να επιστρέψει στην Κωνσταντινουπολη. Οι Αβαροι ομως πηραν ως λαφυρα την σκηνη του Αυτοκράτορα, τον οπλισμο του και αλλους θησαυρους και εφυγαν λεηλατώντας τα παντα στο περασμα τους. Στα μεσα του 619 εστειλε ξανα πρεσβεις στον Χαγάνο καταδικάζωντας την προδοτικη συμπεριφορά του κατα την συναντηση τους και του προτεινε ειρήνη για αλλη μια φορά καθως σκοπευε να εκστρατευσει κατα των Περσων και ηθελε τα νωτα του εξασφαλισμένα. Ο Χαγάνος που δεν περιμενε τετοια μεγαλοψυχία απο τον Αυτοκρατορα εντυπωσιαστηκε και εκλεισαν ειρηνη. Στο μεταξυ οι Πέρσες κατέλαβαν και την Αγκυρα στην Μ. Ασια.
Νιωθοντας ασφαλης ο Ηράκλειος αρχισε την μεταφορά στρατιωτών απο την Ευρώπη στην Ασία η οποια ειχε περαιωθεί μεχρι τα τελη του 620 και ξεκίνησε να σχεδιάζει την εκστρατεια κατα της Περσιας.

Την Κυριακή του Πάσχα 4 Απριλίου ο Ηράκλειος γιόρτασε τη μεγάλη αυτή γιορτή στην Αγία Σοφία και την επομένη Δευτέρα της Διακαινησίμου ξεκίνησε την εκστρατεία του. Επειδη τα ταμεια του κράτους ηταν άδεια πήρε δάνειο απο την Εκκλησία και εβαλε ενέχυρο τα ιερά σκεύη τους ενω αλλα έλιωσε και απο το μεταλλο τους εκοψε νομίσματα για να μπορέσει να πληρώνει το στρατό και τον ανεφοδιασμό του. Στην Κωνσταντινούπολη άφησε τον γιο του τον νεαρό Κωνσταντίνο υπο την επιτροπεία του Πατρίκιου Βώνου και του Πατριάρχη Σεργίου. Πριν αναχωρήσει έστειλε επιστολη στον Χαγάνο των Αβάρων θυμιζοντας του την συμμαχία τους και την ειρήνη που έκλεισαν και τον ονόμασε κηδεμόνα του γιου του αν παθαινε κατι στην εκστρατεία.
Ο Ηράκλειος αναχώρησε με πλοιο απο την Κωνσταντινουπολη και αφου παρέπλευσε την Μ. Ασία αποβιβάστηκε κοντά στις Κιλίκιες Πύλες και ενώθηκε με τον στρατό του ενω παράλληλα στρατολόγησε και νεες δυνάμεις απο την περιοχή. Οι στρατιώτες του ηταν νεοι και απειροπόλεμοι και δυσκολα θα τα εβγαζαν πέρα με τους εμπειρους Πέρσες στρατιώτες έτσι ξεκίνησε σκληρη εκπαιδευση και οπλομαχια καθημερινα. Τους χώρισε σε δυο στρατιές και τους εβαζε να πολεμουν με ξύλινα οπλα σε ψεύτικες μάχες για να μπορέσουν να συνήθίσουν την μαχη και το πως θα κινουνται σαν μοναδα υπο τις διαταγές των αξιωματικων. Επισης το πρόγραμμα προεβλεπε και παρέλαση σε αψογους σχηματισμους με κινήσεις ακριβείας, πολεμικές κραυγές, παιάνες και φωνές για να μπορουν να βαδίζουν ενωπιον του εχθρου χωρις να χάνουν την συνοχή και την ψυχραιμία τους αλλα αντιθετα να προκαλουν τρόμο στον εχθρο που θα τους εβλεπε να βαδίζουν εναντιον του χωρις να χάνουν το σχηματισμο τους σαν να πηγαιναν σε αγώνες και οχι σε μάχη.

Φυσικά δεν ελειπε και η ψυχολογική ντόπα. Ο Ηράκλειος τους μαζεψε μετα την οπλομαχία και κρατώντας την εικόνα της Παναγίας τους εβγαλε λόγο υποσχόμενος στον στρατό οτι θα ζήσει και θαπεθάνει μαζι τους ως το τέλος και παντα θα τους έχει ως παιδια του. Δεν ηθελε η εξουσία του να στηρίζεται στον φόβο αλλα στην αγάπη. Οι στρατιώτες του τον επευφημησαν για την ισχυ και το κουράγιο του και ο Ηράκλειος συνέχισε:
“Αδελφια και παιδιά μου, βλέπετε τους εχθρους του Θεού μας να εχουν καταστρέψει τη γή μας, να εχουν ισοπεδώσει τις πόλεις μας, εκαψαν τις εκκλησίες μας και να εχουν γεμίσει τις Αγιες Τραπεζες της Αναιμάκτου Θυσίας με αιματηρούς φόνους! Τους αρέσει να βεβηλώνουν τα ιερά μας αλλα αυτο δεν πρέπει να περάσει!”
Με αυτά τα λόγια ο στρατός ξέσπασε σε ζητωκραυγές υπερ του Ηράκλειου και αμέσως πηρε τις θέσεις του για να εξασκηθεί στην ψεύτικη μαχη μεταξυ τους. Ηχησαν οι σάλπιγγες και οι αξιωματικοι εδωσαν τα κατάλληλα παραγγέλματα σαν να βρίσκονταν σε πραγματικη μάχη. Οι στρατιωτες πολέμησαν τοσο γενναια σαν να ειχαν Περσες απεναντι τους. Μπορει τα οπλα τους να ηταν ξυλινα και στομωμένα για να μην σκοτωθουν μεταξυ τους αλλα πολεμουσαν σαν να ηταν αληθινα. Ο Ηράκλειος ειχε κανει εναν αθλο. Ειχε μετατρέψει τα απειρα χωριατόπαιδα σε στρατιωτες. Ο λόγος του ξεκλείδωσε την απειρία τους και πολεμούσαν με ζηλο.
Αφου τους εκπαίδευσε οσο μπορουσε καλυτερα στον χρόνο που είχε βάδισε προς την Αρμενία. Εκει έστειλε ανιχνευτές για να δουν πρωτα τι κρυβεται εκει πριν μπει με το στρατό του. Οι ανιχνευτές έπεσαν πάνω σε μια ομάδα Σαρακηνών ιππεων οι οποιοι ειχαν στησει ενέδρα για να σκοτώσουν η να αιχμαλωτήσουν τον Ηράκλειο και μετα απο μια συντομη αψιμαχία μαζι τους αφου σκότωσαν τους περισσότερους κατάφεραν να πιάσουν τον αρχηγό τους τον οποιο παρουσίασαν σιδηροδέσμιο στον Ηράκλειο.
Απο εκει κινηθηκε βορεια για να ξεχειμωνιάσει στις ακτές της Μαυρης Θάλασσας και οι Πέρσες βρήκαν ευκαιρία να τον περικυκλώσουν εκει και να τον πολιορκήσουν αλλα ο Ηράκλειος με μια εξυπνη κίνηση τους ξεγλίστρησε μέσα απο τα βουνά και με μια απροβλεπτη κίνηση εισέβαλλε στην Περσία απο τα βουνά της Αρμενίας κατι που δεν το περίμεναν οι Πέρσες και ξαφνιάστηκαν απροσμενα καθως νόμιζαν οτι ο Ηράκλειος θα γυριζε πισω.

Οταν μαθευτηκε οτι ο Ηράκλειος εχει εισβάλλει στην Περσία ο Στρατηγός Σαρβαράζ πηρε το στρατό του και περασε στην Κιλικία εισβάλλοντας στην Αυτοκρατορία ελπίζοντας να παρασύρει τον Ηράκλειο προς τα εκει και να τον αναγκάσει να εγκαταλειψει την Περσια καθως η ξαφνικη εισβολη του κινδυνευε να αποσταθεροποιησει το κράτος.
Ο Ηράκλειος όμως δεν τσίμπησε το δόλωμα και ο Σαρβαράζ αναγκάστηκε να ακολουθει τον Ηράκλειο κατα πόδας ελπίζοντας να νικήσει τον Αυτοκράτορα με μια νυχτερινη επιθεση βρισκοντας τον απροετοιμαστο. Αλλα η πανσέληνος του χάλασε τα σχέδια και το φεγγάρι ακομα και στη χάση του ηταν φωτεινό πράγμα που εκανε τον Σαρβαράζ ορατο απο τους σκοπους του Ηρακλειου. Ετσι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχεδιο του και να καταριέται την Σεληνη που λατρευαν οι Πέρσες μαζι με τον Ηλιο και τη Φωτια.
Ο Σαρβαραζ φοβοταν να αντιμετωπίσει τον Αυτοκράτορα σε ανοιχτη μαχη και ετσι κατέφυγε σε hit and run τακτικές ελπίζοντας να τον αδυνατίσει αρκετα αλλα ο Ηράκλειος κέρδισε ολες τις αναμετρησεις τους προκαλώντας αντιθετα αυτός ζημια στον Σαρβαράζ. Σε ολες τις αψιμαχίες ο Ηράκλειος ηταν ο πρώτος που εβγαινε με το σπαθι στο χέρι και αυτο εκανε τεραστια εντύπωση στους Πέρσες. Πως αυτος ο αρχηγός ειναι τοσο ριψοκινδυνος και μπαινει πρωτος στην φωτια της μάχης αντι να αφησει τους στρατιωτες του να βγάλουν τα καστανα απο τη φωτια.
Στο στρατο του Ηρακλείου υπηρχε ενας Πέρσης προσφυγας ο οποιος προ ολιγου ειχε καταταγει εκει. Ειχε ομως αυτομολήσει στο Περσικο στρατόπεδο ελπίζοντας να συντρίψουν οι συμπατριωτες του τους Βυζαντινους. Ομως βλέποντας τον Ηράκλειο να πολεμα και να πεφτει πρώτος στην φωτια της μαχης ενω αντιθετα οι συμπατριώτες του φοβόντουσαν ακομα και να πλησιάσουν το Βυζαντινο στρατόπεδο ξανασκέφτηκε την πραξη του και ετσι 10 μερες μετα ξαναγύρισε μετανιωμένος στο Βυζαντινο στρατόπεδο και τα ειπε ολα στον Αυτοκρατορα για το ποσο χαμηλο ηθικο εχουν οι Πέρσες και πως φοβουνται να τον αντιμετωπισουν. Και απο εκεινη τη μέρα ο Πέρσης πρόσφυγας εγινε ενας με τους Βυζαντινους και βαφτιστηκε και χριστιανός μενοντας μαζι τους.

Στο μεταξυ ο Σαρβαράζ ειδε πως ουτε αυτη η τακτικη τον βγάζει πουθενα αναγκαστηκε να παραδεχτει πως πρεπει να αντιμετωπίσει τον Ηράκλειο σε ανοιχτη μαχη αν θελει να επικρατήσει. Χωρισε λοιπον τον στρατό του σε 3 μερη και επιτέθηκε στο Βυζαντινο στρατόπεδο με την ανατολη του ηλιου απο τα δυτικά. Αλλα αυτο ηταν το μεγάλο λάθος του Σαρβαράζ. Ο Ηλιος που λατρευαν οι Ζωροάστρες Πέρσες ανατέλοντας λαμπρός τους τυφλωσε με αποτέλεσμα να μην βλέπουν μπροστά τους. Ο Ηράκλειος το εκμεταλλευτηκε αυτο και αφου σημανε υποχώρηση (για να το ακουσουν οι Πέρσες που δεν μπορουσαν να δουν και να νομισουν οτι το σκάει) ξαφνικα εκανε μεταβολή τον στρατό του και έπεσε πανω στον Περσικο στρατό με τέτοια ορμη που το μετωπο άνοιξε σε πολλαπλά σημεια με τους Πέρσες να πετάνε τα οπλα τους και να τρέχουν να σωθουν. Πολλοι Πέρσες σφαγιάστηκαν ενω άλλοι τρέχοντας στριμωχτηκαν στην άκρη ενος γκρεμου και απο την ταραχη τους επεσαν κατω και σκοτώθηκαν. Οσοι παραδόθηκαν αιχμαλωτιστηκαν ενω αλλοι σκαρφαλωσαν στα βραχια σαν κατσικια να σωθουν.
Το Περσικο στρατόπεδο και ολος ο οπλισμος και τα εφόδια τους επεσαν στα χέρια του Ηρακλείου. Οι στρατιωτες επεσαν στα γόνατα και ευχαρίστησαν τον Θεό για την νικη τους αυτη εναντι εμπειροπόλεμων στρατιωτων καθως δεν πιστευαν ποτέ οτι θα εβλεπαν την πλατη των Περσών. Μετα απο αυτη τη νικη ο Ηράκλειος αφησε επικεφαλης ενα Στρατηγο για να ξεχειμωνιασει τον στρατό στην Αρμενια ενω αυτος επεστρεψε στην Κωνσταντινουπολη για λιγο.

Στις 15 Μαρτιου 624 ο Ηράκλειος εφυγε και παλι απο την Κωνσταντινουπολη και συνάντησε τον στρατό του στην Αρμενία. Στο μεταξυ ο Χοσρόης εστειλε και παλι τον Στρατηγό Σαρβαράζ να εισβάλλει στην Αυτοκρατορία για να παρασυρει τον Ηράκλειο εξω απο την Περσια αλλα ουτε τωρα ο Αυτοκράτορας τσίμπησε το δόλωμα. Αντίθετα έστειλε πρέσβεις στον Χοσρόη με ενα τελεσίγραφο “H κλεινουμε ειρήνη τώρα ή εισβάλλω στην Περσία και φτάνω μεχρι την πρωτευουσα σου”. Ο Χοσρόης ομως έσκισε τις επιστολες με οργη και δεν απάντησε καν καθως ουτε ειρήνη ηθελε αλλα ουτε πιστευε οτι ο Ηράκλειος μπορουσε να φτάσει στην Κτησιφωντα.
Στις 20 Απριλιου ο Ηράκλειος εισέβαλλε βαθυτερα στην Περσία και ο Χοσρόης οταν το μαθε διέταξε τον Σαρβαράζ να γυρίσει πίσω καθως ο αντιπερισπασμος και παλι απέτυχε για δευτερη φορά. Ετσι μαζεψε ενα δευτερο στρατό και εθεσε επικεφαλης του τον Στρατηγό Σαιν και τον διέταξε να ενωθει με τον στρατό του Σαρβαράζ και να συντρίψουν τον Ηράκλειο.
Ο Ηρακλειος πληροφορήθηκε το γεγονός και μάζεψε το στρατό του και απευθυνθηκε σε αυτους λεγοντας:
“Aδελφια να θυμόμαστε πάντα το Θεο και τον αγώνα μας να εκδικηθουμε τις προσβολες εναντιον του, ας αντιμετωπισουμε τους εχθρους που εκαναν τρομερά πράγματα εναντιον των Χριστιανών. Ας σεβαστουμε το ανεξάρτητο Ρωμαικό Κράτος. Ας αντισταθουμε στους εχθρους που σηκωσαν ασεβώς τα οπλα και ας τους δώσουμε θανατο για θάνατο. Ειμαστε βαθεια στην Περσια και η πορεια μας ειναι επικίνδυνη. Να εκδικηθουμε για τον βιασμο των παρθένων μας! Βλεποντας τους ακρωτηριασμένους στρατιωτες μας ας θορυβηθουν οι καρδιες μας. Ο κινδυνος δεν ειναι χωρις ανταμοιβή. Ο θανατος ειναι μονο η εισοδος στην αιωνια ζωη. Ας αγωνιστουμε γενναια και ο Κυριος ο Θεος μας ειη μεθ’υμων και θα καταστρέψουμε τους εχθρους μας!”

Τελειωνοντας ο Αυτοκράτορας ειδε εναν στρατιώτη να σηκώνεται και να απαντα:
“Mας ανοιξες τις καρδιές μας Αυγουστε με αυτα που ειπες. Τα λογια σου ηταν γροθια στο στομάχι. Κοκκινιζουμε απο ντροπη οταν σε βλέπουμε να βγαίνεις πρωτος στην μάχη αλλα απο δω και πέρα θα ακολουθουμε ολοι πιστα τις διαταγές σου και θα ζήσουμε η θα πεθάνουμε κατω απο αυτές”.
Mε το ηθικο του στρατου του αναπτερωμένο ο Ηράκλειος προχώρησε ακόμα βαθυτερα στην Περσία καιγοντας πολεις και χωρια στο περασμα του και παρότι βρισκονταν σε ερημικη περιοχη οπου ο ξηρός αέρας τους εκαιγε ξαφνικα εγινε υγρός και δροσερος. Αυτο ο Ηράκλειος το απεδωσε σε θαυμα της Παναγίας για τον δικαιο αγώνα του.
Απο τα γυρω χωρια εμαθε πως ο Χοσρόης βρισκόταν με 40000 στρατιωτες στο φρουριο Γαζάκων και θέλοντας να τελειωσει μια και καλη τον πολεμο βαδισε με γρηγορο βήμα εναντιον του ενω παράλληλα εστειλε Άραβες ανιχνευτες μπροστα για να δουν τι γινεται. Οι ανιχνευτές συνάντησαν την εμπροσθοφυλακη του Χοσρόη και μετα απο συντομη αψιμαχία κατάφεραν να συλλάβουν καποιους αναμεσα τους και εναν Στρατηγό και τους εφεραν στον Ηράκλειο.

Οταν εμαθε ο Χοσρόης οτι ο Ηράκλειος βρισκόταν σε αποσταση αναπνοης απο αυτόν το έσκασε απο το φρουριο εγκαταλείπωντας τον στρατό του. Ο Ηράκλειος φτάνοντας εκει εγινε μια συντομη μάχη αλλα οταν οι Πέρσες αντιληφθηκαν οτι ο Χοσρόης εχει γινει αφαντος εγκατέλειψαν και αυτοι την μαχη και εφυγαν. Το φρουριο παραδόθηκε αμαχητί οπως και η ομωνυμη γειτονικη πολη και ο Ηράκλειος στρατοπεδευσε εξω απο αυτην.
Απο αιχμαλώτους Περσες εμαθε ανακρίνοντας τους πως ο Χοσρόης ειχε κάψει ολες τις σοδειες στη γυρω περιοχη και ειχε διαφυγει στον Ναο της Φωτιας στην Θηβαρμάις οπου βρισκόταν και το Βασιλικο Θησαυροφυλακιο.
Ο Ηράκλειος βαδισε γρήγορα αλλα δεν πρόλαβε τον Χοσρόη ο οποιος ειχε παρει το Βασιλικο Θησαυροφυλακιο και εφυγε στην Δαστιγέρδη.
Ο Χοσρόης του ειχε ξεφυγει αλλη μια φορά αλλα ο Ηράκλειος πυρπόλησε τον Ναο της Φωτιας σε αντιποινα για τις καταστροφές εκκλησιων και μετα εκαψε και την Θηβαρμάις. Απο εκει συνέχισε να κυνηγάει τον Χοσρόη απο πολη σε πολη. Σε καθε πολη που δεν τον εβρισκε την εκαιγε και προχωρουσε.

Επειδη ομως ερχόταν χειμώνας αποφάσισε να συγκαλέσει πολεμικο συμβουλιο για το τι πρέπει να γινει και που πρεπει να ξεχειμωνιασουν. Ομως υπηρχε διχογνωμια στο συμβουλιο καθως αλλοι ελεγαν να πανε στην Αρμενία, αλλοι στην Αλβανία και αλλοι να ακολουθήσουν τον Χοσρόη.
Επειδη δεν μπορουσαν να αποφασίσουν, ο Ηράκλειος αποφάσισε να καταφύγει στην Βιβλιομαντεία. Ετσι αφου διέταξε τον στρατό του να νηστέψει για 3 μερες άνοιξε την Βιβλο σε μια τυχαία σελίδα και με το δάχτυλο έδειξε μια τυχαία φράση. Απο την φράση αυτή εβγαλε το συμπέρασμα οτι ο Θεος του λεει να ξεχειμωνιάσει στην Αλβανία. Έτσι αποφασιστηκε να στρατοπεδευσουν εκει. Στη διαρκεια του ταξιδιου επεσαν σε πολλες Περσικες ενεδρες αλλα κατάφεραν να τις υπερνικησουν ολες. Στην Αλβανια εφτασε κουβαλώντας 50000 Περσες αιχμαλώτους. Ομως για να φτάσουν εκει επρεπε να περάσουν τα χιονισμένα περάσματα του Καυκάσου και το κρυο και τα χιονια του κοστισαν πολλους στρατιωτες.
Φτανντας εκει απελευθερωσε τους αιχμαλώτους αφου πρωτα τους περιεθαλψε και τους φροντισε αλλα πολλοι ενταχθηκαν στον στρατο του και ολοι τον επευφημησαν ως Σωτήρα της Περσίας που θα τους απαλλάξει απο τον Τύραννο Χοσρόη τον Καταστροφέα του Κόσμου.
Το χειμώνα του 623 ο Χοσρόης διόρισε νεο Στρατηγό τον Σαραβλάνγκα και αφου εφτιαξε εναν τριτο στρατο δινοντας υπο την διοικηση του και την προσωπικη φρουρα του τον διέταξε να πολιορκησει τον Ηράκλειο στην Αλβανία. Ο Σαραβλάνγκας περασε τα βουνα του Καυκάσου αλλα δε τολμησε να αντιπαρατεθει με τον Ηράκλειο. Αντιθετα επιασε τα περάσματα στον Καυκασο ελπιζοντας να τον παγιδευσει εκει και να τον λιμοκτονήσει.
Ομως ο Ηράκλειος του ξέφυγε απο την πεδιαδα μεσα απο κοιτη ποταμου και περασε ξανα στην καρδια της Περσιας και ο Σαραβλάγκας ετρεχε απο πισω του να τον προλαβει μεσα απο περάσματα στο βουνο.
Ο Ηράκλειος απευθυνθηκε στο στρατό λέγοντας “Αδελφια ο Περσικος στρατός εχει παγιδευτει σε στενα περάσματα και δεν μπορει να χρησιμοποιησει την ταχυτητα του ιππικου του. Πρεπει να βιαστουμε λοιπον να χτυπησουμε τον Χοσρόη τάχιστα”
Ο στρατος κουρασμένος ομως αρχισε να αντιδρα. Κυριως οι Λαζοι, Αβασγοι και Ιβηρες συμμαχοι του Ηρακλειου και προκληθηκαν αναταραχές.
Την ιδια στιγμη εφτασε και ο Στρατηγός Σαρβαράζ με τον στρατό του απο την Αρμενία με σκοπο να ενωθεί με τον Σαραβλανγκα και να χτυπησουν μαζι τον Ηράκλειο. Οταν μαθευτηκε οτι ερχεται ο Σαρβαράζ οι στρατιωτες μετανιωσαν για την στάση τους και ζητησαν συγχωρεση απο τον Ηράκλειο λεγοντας του οτι δεν θα αμφισβητήσουν ξανα διαταγές του.
Ετσι ο Ηράκλειος κινηθηκε να χτυπησει πρωτος τον Σαραβλάνγκα πριν ενωθεί με τον Σαρβαράζ. Δεν δοθηκε ανοιχτη μάχη αλλα αρκετες αψιμαχίες οι οποιες φοβησαν τον Περση Στρατηγό και τον αναγκασαν να υποχωρησει. Αμεσως μετα αγνόησε τον Σαρβαράζ τον προσπέρασε και κινηθηκε βαθυτερα στην Περσία. Στο μεταξυ δυο Βυζαντινοι λιποτάκτες διέδοσαν στο Περσικο στρατόπεδο οτι ο Ηρακλειος δειλιαζει και για αυτο δεν εδωσε ανοιχτη μαχη και προσπέρασε τον Σαρβαραζ ενω μια δευτερη φημη ανεφερε οτι ερχεται ο Στρατηγός Σαιν με ενισχυσεις.
Οταν το εμαθαν οι 2 Περσες Στρατηγοι κινηθηκαν να χτυπησουν τον Ηράκλειο πρώτοι για να μην αφήσουν τον Σαιν να παρει τη δόξα μονος του συν του οτι πιστεψαν τους λιποτάκτες οτι ο Ηράκλειος τους αποφευγει απο δειλία. Ετσι τον ακολουθησαν και στρατοπεδευσαν κοντα του για να τον προλάβουν το επομενο πρωι και να τον συντρίψουν πριν ξυπνησει καν.
Ομως ο Ηράκλειος τους ειχε καταλάβει απο πριν και μετα την δυση του ήλιου ξέστησε το στρατόπεδο που ειχε στησει και βαδίζοντας ολη νύχτα στρατοπεδευσε σε αλλο σημειο σε μια πράσινη πεδιάδα. Οταν αντιληφθηκαν οι Πέρσες οτι ο Ηράκλειος ηταν εξαφανισμένος νόμιζαν οτι απο δειλία εφυγε και τον ακολουθησαν ατάκτως. Ομως αυτος τους περίμενε και τους περίμενε πανω σε παρακειμενο λόφο. Στη μαχη που επακολουθησε οι Πέρσες κατατροπώθηκαν και ο Στρατηγός Σαραβλάνγκας χτυπηθηκε βαρια οταν προσπαθώντας να διαφύγει σκονταψε και ενας απο τους στρατιωτες του Ηρακλείου τον χτυπησε με σπαθι στην πλατη. Τελικά τον εβγαλαν ημιθανη εκτος μαχης οι υποχωρουντες Πέρσες.
Μεσουσης της μάχης με τους Πέρσες να υποχωρούν κατέφτασε και ο Στρατηγός Σαίν με τον στρατό του αλλα ο Βυζαντινος στρατός νικησε και το δευτερο Περσικο στρατο και τους διασκόρπισε και κατέλαβαν το Περσικο στρατόπεδο.

Στο μεταξυ ο Σαρβαράζ με τον Σαιν ανασύνταξαν οσες δυνάμεις τους ειχαν απομείνει και εκαναν σχέδια για το πως θα αντιμετωπιστεί ο Ηράκλειος ο οποιος πλεον ειχε περάσει στις Ουννικές Στέππες. Οι Αβασγοι και οι Λαζοι συμμαχοι του αρνηθηκαν να τον ακολουθήσουν εκει και τον εγκατέλειψαν. Αυτο χαροποιησε τους Περσες που ακολουθουσαν κατα πόδας τον Ηράκλειο και αποφάσισαν οτι τωρα ειναι ωρα για μαχη που τον εχουν εγκαταλειψει οι συμμαχοι του. Αλλα ο Ηράκλειος τους αγνοησε και τους προσπέρασε παλι. Οι Πέρσες σκέφτηκαν να κανουν παράκαμψη για να βρεθουν μπροστα απο τον Ηράκλειο και να τον αναγκάσουν να δώσει μάχη αλλα έπεσαν σε βάλτους και καθυστέρησαν με αποτέλεσμα ο Ηράκλειος να τους προσπεράσει και πάλι κατευθυνόμενος προς την Περσαρμενία. Ο Σαρβαράζ ακολουθώντας τον περασε και αυτός στην Περσαρμενία αλλα καθώς ερχόταν χειμώνας και η περιοχη αυτή ηταν πατρίδα πολλών απο τους πολεμιστες του τους αφησε ελευθερους να ξεχειμωνιάσουν στα σπίτια τους και ο ιδιος κατέλυσε σε παρακειμενο χωριο. Ο Ηρακλειος το πληροφορήθηκε απο ντοπιους οτι ο Σαρβαράζ βρισκεται εκει εχοντας διαλύσει το στρατο του για το χειμώνα και αποφάσισε να ξεμπερδεύει με τον εναν αντιπαλο. Ετσι διάλεξε μια ομάδα με τους γενναιότερους πολεμιστές και τα γρηγορότερα αλογα και αφου τους χωρισε σε δυο μικρότερες ομάδες θα εκανε καταδρομική επιχειρηση εκει που ειχε καταλύσει ο Σαρβαράζ με σκοπο να τον συλλάβει. Η πρώτη ομάδα της οποιας ηγουνταν ενας λοχαγός θα ειχε ως στόχο να προκαλέσει κομφούζιο στην φρουρά του Σαρβαράζ και σε οσους στρατιωτες θα βρισκονταν εκει ενω η δευτερη με επικεφαλης τον ιδιο τον Ηράκλειο θα επιανε τον Σαρβαράζ.

Ετσι εφτασαν στο χωριό Σάλβανον στις 3 το πρωι. Η πρωτη ομάδα έγινε αντιληπτη απο την φρουρά του Σαρβαράζ αλλα οι Πέρσες εξοντώθηκαν εκτος απο εναν που πρόλαβε να ειδοποιησει τον Πέρση Στρατηγό ο οποιος κοιμόταν σε παρακειμενη καλύβα. Ο Σαρβαράζ πεταχτηκε εντρομος απο το κρεβάτι του και βλέποντας τους Βυζαντινους να πετσοκόβουν την φρουρά του και τον Ηράκλειο να ερχεται καλπάζοντας με την δευτερη ομάδα του κόπηκαν τα γόνατα και γυμνός οπως ηταν απο τον υπνο βγήκε έξω καβάλλησε το άλογο του και εξαφανίστηκε τρεχοντας.
Στα χέρια του Ηρακλείου έπεσαν οι γυναικες του Σαρβαράζ, οι αξιωματικοι του, Σατράπες και οσοι γλιτωσαν απο την σφαγη στο χωριο. Επίσης πηρε ως λάφυρο την χρυση πανοπλια του Σαρβαράζ, την χρυση του ασπίδα, την λογχη του, το σπαθι του, την αδαμαντοκόλλητη ζώνη του Στρατηγου και τις μπότες του.

Οσοι γλιτωσαν απο την σφαγη και κατέφυγαν στα γυρω χωριά οταν εμαθαν την ντροπιαστικη φυγη του Σαρβαράζ ο οποιος την κοπανησε ξεβράκωτος εφυγαν και αυτοι. Ο Ηράκλειος τους κυνηγησε και αλλοι σκοτώθηκαν και αλλοι αιχμαλωτίστηκαν. Ο δε Σαρβαράζ εφτασε μεχρι την Κτησιφώντα ξεβράκωτος και ντροπιασμένος. Οσο για τον Ηράκλειο πέρασε τον χειμώνα στο Σάλβανον.
Την 1η Μαρτιου 626 ο Ηράκλειος συγκάλεσε πολεμικο συμβουλιο στο Σάλβανον για το ποιο δρόμο θα επρεπε να ακολουθήσουν. Ειχαν δυο επιλογές και οι δυο δυσκολες. Η πρώτη ηταν να συνεχίσουν την πορεία μεχρι το Τάραντον και η δευτερη να περάσων απο τις παρυφές της Συρίας. Η πρωτη επιλογη φαινοταν ευκολοτερη αλλα δεν θα μπορουσε να ανεφοδιαστει ευκολα. Η δευτερη επιλογη τον οδηγουσε μεσα απο την χιονισμενη οροσειρά του Ταυρου και ηταν πιο δυσβατη αλλα ειχε χωρια κατα μηκος της διαδρομης οπου θα μπορουσαν να ανεφοδιαζονται. Οι αξιωματικοι του προτιμουσαν να περάσουν απο τον Ταυρο παρολες τις δυσκολιες αλλα ηξεραν οτι τουλαχιστον θα μπορουσαν να ανεφοδιαστουν. Κανεις δεν ηθελε να ρισκάρει να τους πετυχουν οι Πέρσες πεινασμένους και διψασμένους στην ευκολοτερη διαδρομη. Ετσι και ο Ηράκλειος συντάχθηκε μαζι τους και κατευθυνθηκαν προς τον Ταυρο.

Μετα απο πορεία 7 ημερών εφτασαν στον ποταμό Τίγρη τον οποιο και πέρασαν με το Βυζαντινο μηχανικο να στηνει γεφυρες σε χρόνο ρεκόρ και απο εκει εφτασαν στην Μαρτυρόπολη και την Αμίδα. Εκει ξεκουράστηκαν και ο Ηράκλειος εστειλε επιστολές στην Κωνσταντινουπολη με αναφορές για το τι ειχε συμβει μεχρι στιγμης στην εκστρατεια.
Στο μεταξυ ο Σαρβαράζ μετα την ντροπιαστικη φυγη του κατάφερε να μαζέψει τα υπολλειματα του στρατου του και συνέχισε να κυνηγά τον Ηράκλειο καθως το ζήτημα ειχε γινει προσωπικο πλεον. Ομως ο Ηράκλειος ειχε αφησει φρουρές στα περάσματα που οδηγουσαν σε αυτόν τα οποια τον ειδοποιησαν για την παρουσια του Σαρβαράζ και ετσι γυρισε τον στρατό του ανατολικά για να αντιμετωπίσει τον Στρατηγό. Πέρασε τον ποταμό Νύμφιο και εφτασε στον Ευφράτη. Ομως ο Σαρβαράζ ειχε κόψει τις γέφυρες και ηταν αδύνατον ο Ηράκλειος να περάσει τον Ευφράτη. Οι ανιχνευτές του ομως βρήκαν ενα ρηχό σημειο νοτιοανατολικά απο την θεση του και προς εκπληξη του Σαρβαράζ που δεν περιμενε οτι θα εβρισκαν ρηχο σημειο στο ποτάμι Μάρτιο μηνα δλδ την εποχη που εχει φουσκώσει απο τα χιονια που λιωνουν και ο Βυζαντινός στρατός εφτασε στα Σαμόσατα ανενοχλητος απο εκει ανέβηκε παλι τον Ταυρο και εφτασε στην Γερμανίκεια.
Απο εκει μεσω Αδατα εφτασε στον ποταμο Σάρο. Στο διάστημα αυτο ο Ευφράτης φουσκωσε ξανα αποκλειωντας τον Σαρβαράζ ο οποιος αναγκάστηκε να σηκώσει την γέφυρα που ειχε κόψει για να περάσει ξανα απέναντι και να κυνηγήσει τον Ηράκλειο ο οποιος αφου περασε τον Σάρο στρατοπεδευσε στην οχθη του. Ο Σαρβαράζ εφτασε και αυτός και στρατοπεδευσε στην απέναντι οχθη. Η γέφυρα του Σάρου κατεληφθη απο την ανατολικη πλευρά απο τους Βυζαντινους και την δυτική απο τους Πέρσες.
Με τους δυο στρατους απέναντι οι αψιμαχίες ηταν καθημερινο φαινομενο. Καθε μερα οι Βυζαντινοι περναγαν την γέφυρα και επιτιθονταν στους Πέρσες χωρις διαταγές. Ο Ηράκλειος απαγόρευσε ρητά καθε αψιμαχία χωρίς εντολή καθως προκαλουσαν φθορά στο στρατευμα χωρις λόγο αλλα οι θερμοαιμοι στρατιωτες δεν υπάκουσαν.

Βλεποντας αυτο ο Σαρβαράζ αποφάσισε να το εκμεταλλευτει. Σε μια τέτοια αψιμαχία σημανε υποχώρηση και οι Βυζαντινοι επεσαν στην παγίδα. Ακουγοντας την υποχώρηση επιτέθηκαν μαζικά και χωρις διαταγές στους Πέρσες στην γέφυρα αλλα ο Σαρβαράζ εκανε μεταβολή και επιτέθηκε παγιδευοντας τον κυριο ογκο του στρατου του Ηρακλειου πανω στη γέφυρα. Η σφαγη ηταν μεγάλη και αρκετοι επεφταν στο νερο και πνιγονταν καθως απο τον πανικο πατουσαν ο ενας τον άλλο.
Ο Ηράκλειος ετρεξε να τους συγκρατήσει και προς στιγμην κατάφερε να βαλει μια τάξη οπου τουλάχιστον αν δεν μπορουσε να τους φέρει πισω ας εκαναν μια συντονισμένη αντεπίθεση.
Οσο ομως ειχε γυρισμενη την πλατη του βγηκε απο τις γραμμες των Περσών ενας θηριώδης Πέρσης σχεδόν 2 μετρα και επιτέθηκε στον Ηράκλειο. Ο Αυτοκράτορας τον ειδε τελευταια στιγμη και ο Πέρσης κατέβασε το ξίφος του στο κεφάλι του Ηρακλείου. Ευτυχως ομως φορουσε το κράνος του και το ξίφος του Πέρση έσπασε. Ο Ηρακλειος ζαλισμένος έπεσε πίσω αλλα γρηγορα σηκώθηκε και με το σπαθι του σκότωσε τον γιγαντόσωμο Πέρση πετώντας τον απο την γέφυρα στο ποτάμι.
Βλεποντας τον θηριωδη αυτο Πέρση να πεφτει νεκρος απο τα χέρια του Ηρακλείου οι Πέρσες θορυβήθηκαν και αρχισαν να υποχωρουν. Ο Σαρβαράζ διέταξε τους τοξότες του να ριχνουν συνεχώς βέλη για να αποτρέψουν τους Βυζαντινους να περάσουν τη γέφυρα αλλα ο Ηράκλειος σηκωσε το σπαθι του και διέταξε γενική επίθεση η οποια τσάκισε τους Πέρσες και τους αναγκασε να υποχωρήσουν.
Ο Σαρβαράζ παρακολουθούσε την σκηνη απο μακρια μαζι με τον Κοσμά ενα Βυζαντινό λιποτάκτη που ειχε αυτομολήσει στους Πέρσες και του ειπε “Βλεπεις Κοσμά την τόλμη του Καισαρα στη μάχη? Πως πολεμα μονος εναντια σε πλήθος εχθρών και πως αντέχει τα χτυπηματα σαν το αμόνι του σιδηρουργου?”
Η μάχη εληξε το απογευμα με τους Περσες να υποχωρούν αλλα να κρατάνε το στρατόπεδο τους και τους Βυζαντινους να ελεγχουν ακομα τη γέφυρα. Ο Ηράκλειος ειχε τραυματιστει σοβαρά στη μάχη αλλα δεν ηταν θανασιμα τα τραυματα του. Ο Σαρβαράζ ομως τρομοκρατηθηκε απο τη μαχη αυτη και την νυχτα υποχώρησε. Ο Ηρακλειος αφου ανερρωσε βαδισε προς την Σεβάστεια και αφου περασε τον ποταμό Αλυ στρατοπεδευσε εκει για να ξεχειμωνιασει.

Στο μεταξυ στην Κτησιφώντα ο Χοσρόης εξαλλος απο τις συνεχείς ηττες κατέσχεσε ολους τους θησαυρους των χριστιανικών εκκλησιων στην Περσια, τις εκλεισε και εβγαλε νόμο ολοι οι Ορθοδοξοι στην Περσία να ασπαστουν το δόγμα του Νεστόριου ετσι για να προσβάλλει τον Ηράκλειο. Εχοντας ξεμεινει ουσιαστικα απο στρατιώτες ο Χοσρόης στρατολόγησε με την βια ξένους που βρισκονταν στην Περσία, αγροτες και σκλαβους δημιουργωντας ακομα ενα στρατο και διορισε τον Στρατηγό Σαιν διοικητη τους. Σε αυτους προσθεσε ακομα 50000 στρατιωτες απο τον προσωπικο στρατό του Σαρβαράζ. Τους ονόμασε Χρυσους Λογχοφόρους και τους εστειλε να σταματησουν τον Ηράκλειο. Για τον Σαρβαράζ ο Χοσρόης ειχε άλλη αποστολη. Τον εστειλε με οτι ειχε μεινει απο τον στρατό του να πολιορκησει την Κωνσταντινουπολη μαζι με μια συμμαχία Αβάρων, Βουλγάρων, Σλάβων και Γεπίδων.

Αυτο το πληροφορήθηκε και ο Ηράκλειος και χωρισε το στρατό του σε 3 μερη. Το πρωτο δλδ 12000 ανδρες το έστειλε στην Κωνσταντινουπολη για να ενισχυθει η αμυνα στην επικειμενη πολιορκία. Στο δευτερο κομμάτι τοποθέτησε Στρατηγό τον αδελφο του Θεόδωρο και τον διέταξε να ανακόψει τον Στρατηγό Σαιν ενω στο τριτο μερος μπηκε ο ιδιος επικεφαλής και κινηθηκε προς την Λαζική οπου εκλεισε συμμαχία με τους Χάζαρους.
Ο Στρατηγός Σαιν προλαβε τον Θεόδωρο αλλα παροτι υπερτερουσαν οι Πέρσες σε ισχυ και στρατιωτες ενα θαυμα εδωσε την νικη στους Βυζαντινους. Μολις ειχε ξεκινησει η μάχη σηκώθηκε φοβερη χαλαζοπτωση αλλα μονο απο την πλευρά των Περσών. Στην πλευρα των Βυζαντινών ειχε ηλιο. Εκμεταλλευομενοι την εκπληξη των Περσων για αυτο το παράδοξο φαινομενο οι Βυζαντινοι αντεπιτέθηκαν και διέλυσαν τον στρατο του Σαιν.
Εξαλλος ο Χοσροης απο την αναπαντεχη αυτη ηττα και την απωλεια του στρατου του διέταξε την συλληψη του Στρατηγου Σαιν. Οταν το εμαθε αυτο ο Σαιν επαθε καρδιακη προσβολή και πέθανε. Με εντολη του Χοσρόη ομως το πτωμα του Σαιν διατηρηθηκε σε αλατι μεταφέρθηκε στην Κτησιφωντα μαστιγωθηκε απο τον Χοσρόη προσωπικα, βασανιστηκε, φυλακιστηκε και αποκεφαλιστηκε.

Συνεχίζεται...

[George_V]

Μετα την ηττα του Σαιν απο τον αδελφό του Ηρακλειου ο Αυτοκράτορας κινήθηκε νοτια μπαινοντας παλι στην Περσια απο την Λαζικη καθως οι Χάζαροι με αρχηγό τον φυλαρχο Ζίμπελ περασαν τις Κασπιες Πυλες και αρχισαν να λεηλατουν την Περσία. Σκοπος τους ηταν να ενωθει μαζι τους και να βαδισουν μαζι κατα της Κτησιφώντας.

Οταν συναντηθηκαν ο Ηράκλειος με τον Ζιμπελ ο φυλαρχος ετρεξε να τον προσκυνήσει και μαζι με αυτον προσκύνησε και ολόκληρος ο στρατός των Χαζάρων. Ο Ζιμπελ έδωσε στον Ηράκλειο 40000 στρατιωτες και ο ιδιος επέστρεψε στην Χαζαρια κουβαλώντας πολλα λάφυρα απο την λεηλασια της Περσιας.

Στο μεταξυ ο Σαρβαράζ εφτασε στην Χαλκηδόνα η οποια στο μεσοδιάστημα ειχε περιέλθει στους Βυζαντινους και αρχισε να την πολιορκει και παλι. Παράλληλα οι Αβαροι σπαζοντας την ειρήνη που ειχαν κλεισει με τον Ηράκλειο περασαν τον Δουναβη λεηλάτησαν την Θράκη και πολιορκησαν την Κωνσταντινουπολη. Ο Κεράτιος πλημμυρισε απο τα μονόξυλα τους και η Πολη ειχε αποκλειστει απο στερια και θαλασσα. Στις 29 Ιουνιου 626 ξεκινησε εφοδος 80000 Αβαρων και Σλάβων κατα των Θεοδοσιανών Τειχών που τα υπερασπιζονταν 12000 στρατιωτες απωθηθηκε πολυ γρηγορα αλλα συντομα οι Πέρσες έστειλαν πολεμικές μηχανες οι οποιες βομβαρδιζαν ανηλεως τα Τειχη. Οι ζημιες ηταν μικρές καθως τα τειχη αντεχαν τις βολές των Αβάρων. Ο Σαρβαράζ έφτιαξε αυτοσχέδια αποβατικά στην Χαλκηδόνα και προσπάθησε να μεταφέρει στρατιώτες απέναντι για να πολιορκήσουν την Κωνσταντινουπολη αλλα στις 7 Αυγουστου μια ακόμα εξοδος του Αυτοκρατορικου Στόλου βυθισε τα αποβατικά του Σαρβαράζ μαζι με τους Περσες στρατιωτες που μετέφεραν. Στο μεταξυ εφτασε και Σλαβικός στόλος για να ενισχύσει την πολιορκία αλλα μια δευτερη έξοδος του Βυζαντινού Στόλου της οποιας ηγουνταν ο Πατρίκος Βώνος βούλιαξε τον Αβαροσλαβικο στόλο στον Κεράτιο. Παράλληλα με την ναυμαχια οι Αβαροι εκαναν γενικη έφοδο στα Τείχη η οποια ομως απέτυχε οικτρα καθως οι περισσότεροι εξ αυτών δεν κατάφεραν να πλησιάσουν καν την τάφρο. Τα υπολειμματα του Αβαρικου-Σλαβικου στόλου βυθίστηκαν σε μια καταιγίδα η οποια αποδόθηκε σε θαυμα της Παναγίας οταν ο Πατριαρχης Σέργιος μετα απο λιτανεία βούτηξε την Εσθητα της Θεοτόκου στον Κεράτιο. Ετσι αποδεκατισμένοι και με τον στολο τους στον πατο της θαλασσας οι Αβαροι αναγκάστηκαν να υποχωρησουν και να γυρίσουν πισω ντροπιασμένοι.

Ο Σαρβαράζ ομως συνέχισε να πολιορκεί την Χαλκηδόνα και παρότι ερχόταν χειμώνας δεν ελυσε την πολιορκία αλλα παρέμεινε εκει. Τον Σεπτέμβριο ο Ηρακλειος συνέχισε την προέλαση παρα την σταδιακη εγκατάλειψη του απο τους Χάζαρους καθως δεν ηθελαν να τον ακολουθήσουν αλλα γυρισαν στην Χαζαρία για να ξεχειμωνιάσουν.

Οταν το έμαθε αυτό ο Χοσρόης θεώρησε οτι ηταν μια καλη ευκαιρία να νικησει τον Ηράκλειο τωρα που τον εγκατέλειπαν οι συμμαχοι του. Ετσι αφου μαζεψε οτι στρατό του ειχε απομείνει εφτιαξε μια μεγάλη στρατια και διόρισε Στρατηγό τον Ραζάτη και τον εστειλε να αντιμετωπίσει τον Ηράκλειο.

Στις 9 Οκτωβρίου ο Ηράκλειος εφτασε στην Χαμαιθα οπου και ξεκουράστηκε για μια βδομάδα οταν εμαθε οτι ο Ραζάτης τον κυνηγουσε και βρισκόταν πισω του στην Γάζακο. Ετσι αντι να τον αντιμετωπίσει αποφάσισε να τον λιμοκτονησει. Ξεκινησε και παλι πορεια αλλα αυτη τη φορά εκαιγε τα παντα στο περασμα του αφηνοντας καμμενη γη στον Ραζάτη ο οποιος πλεον αντιμετώπιζε προβλημα ανεφοδιασμου κυνηγώντας τον Ηράκλειο.

Την 1η Δεκεμβρίου έφτασε στον Ποταμό Μεγάλο Ζάβα τον πέρασε και στρατοπέδευσε κοντα στα ερείπια της αρχαίας Νινευί. Ο Ραζάτης περασε και αυτος τον Μεγάλο Ζάβα 3 μιλια νοτιοτερα απο τον Ηράκλειο και στρατοπεδευσε εκει. Ο Ηράκλειος αποφάσισε να ανιχνεύσει την περιοχη και έστειλε ενα αποσπασμα υπο τον Βαανη να ελεγξει τον χώρο. Το απόσπασμα επεσε πανω σε ενα λόχο Περσών που μαζευε εφόδια στην περιοχή και μετα απο σκληρή μάχη κατάφεραν να σκοτώσουν τον επικεφαλης του λόχου και να συλλάβουν 26 αιχμαλώτους αναμεσα τους και τον υπασπιστή του Ραζάτη. Το κεφάλι και το χρυσο σπαθι του επικεφαλης του λόχου προσφέρθηκαν στον Ηράκλειο.

Ο συλληφθείς υπασπιστης του Ραζάτη ανακρίθηκε και αποκαλυψε οτι ο Ραζάτης δεν σκοπευει να δώσει μάχη πριν φτάσουν οι ενισχύσεις του Χοσρόη δλδ 3000 ανδρες ακομα και οι οποιοι ειχαν καθυστερησει. Ο Ηράκλειος τοτε αποφάσισε να στριμώξει τον Ραζάτη και να τον συρει στη μάχη προτου φτάσουν οι ενισχύσεις. Ετσι μετακινησε τον στρατό του στην πεδιάδα νοτιότερα αποκλειοντας τον Ραζάτη ο οποιος ειχε πλεον πισω του το ποτάμι και μπροστα του τον Ηράκλειο. Ετσι ο Ραζάτης δεν ειχε αλλη επιλογη. Ο Ηράκλειος παρέταξε τον στρατο του για μάχη και ο Περσης Στρατηγός εκανε το ιδιο χωριζοντας τον στρατο του σε 3 πυκνες φαλαγγες. Ηταν Σαββατο 12 Δεκεμβρίου οταν εγινε η μάχη της Νινευι.

Ο Ηράκλειος οδήγησε ο ίδιος την επίθεση πάνω στο αγαπημένο του άλογο Δόρκωνα. Η σύγκρουση ηταν σφοδρή και ο Ηράκλειος συγκρουστηκε πρώτος με εναν υψηλόβαθμο Πέρση αξιωματικό τον οποιο και σκότωσε με το σπαθι του. Ενας δευτερος Πέρσης ιππέας προσπαθησε να τον καρφώσει με την λόγχη του αλλα ο Ηράκλειος απέφυγε το χτυπημα γυρίζοντας το άλογο του και περνώντας ο ιππεας τον σκοτωσε και αυτον με μια σπαθια.

Ενας ομως Περσης πεζικάριος προσπαθησε να τον χτυπήσει με την λογχη του αλλα αστόχησε και εκοψε μονο το χείλος του Ηράκλειου και γυρίζοντας ο Ηράκλειος σκοτωσε και αυτόν. Η μάχη ηταν σφοδρη. Σάλπιγγες ακουγονταν εκατέρωθεν, φωνές, ουρλιαχτά τραυματιών και μέσα σε ολο αυτό το χάος ο Ηράκλειος βρήκε τον Ραζάτη.

Κάλπασε μανιασμένα προς το μέρος του φωνάζοντας και σηκωνοντας το σπαθι του. Ο Ραζάτης τον ειδε και αυτός και καλπασε και αυτός εναντίον του. Οι δυο διοικητές συναντήθηκαν στο μέσον αλλα ο Ηράκλειος σταμάτησε αποτομα το άλογο του και αφου σηκώσε το σπαθι του το εφερε στο λαιμο του Ραζάτη που ξαφνιαστηκε απο το απότομο σταμάτημα του Ηρακλειου αλλα με τη φορα που είχε δεν μπορέσε να σταματήσει και ο Ηράκλειος τον αποκεφάλισε. Το κεφάλι του επεσε μπροστά απο το άλογο του Ηρακλειου ενω το άλογο του Ραζάτη συνέχισε να τρέχει μανιασμενα με το ακεφαλο σωμα πανω του.

Ο Ηράκλειος εμεινε για μερικά δευτερόλεπτα παγωμενος κοιτάζοντας την σκηνη αλλα πολυ γρηγορα επανήλθε στην πραγματικότητα καθως περικυκλωθηκε απο Πέρσες πεζικάριους και ενας εξ αυτών χτύπησε το άλογο του με λογχη και τον έριξε κάτω. Ζαλισμένος βρέθηκε να πολεμά με 3-4 Περσες πεσμένος στο έδαφος αλλα κατάφερε να τους σκοτώσει. Δέχτηκε ομως πολλά χτυπηματα στο πρόσωπο αποκτώντας ουλές και στο κεφάλι αλλα το κράνος του τον προστατευσε.

Η μάχη ειχε ουσιαστικά κριθεί. Ξεκινησε στις 7 το πρωι και τελειωσε στις 3 το μεσημερι. Ο Ραζάτης ειχε σκοτωθεί οπως και οι 3 υποδιοικητές του, σχεδον το συνολο των αξιωματικων του και 6000 στρατιωτες του. Οι Βυζαντινοι ειχαν 50 νεκρους και πολλους τραυματιες εκ των οποιων 10 υπεκυψαν στα τραυματα τους. Στα χέρια των Βυζαντινών έπεσαν 28 Περσικες Σημαίες χωρις να υπολογίζονται σε αυτές οσες καταστράφηκαν στην μάχη.

Μετα τη ληξη της μάχης οι δυο στρατοι εμειναν σε απόσταση βολής βέλους. Οι Πέρσες παρέμειναν στο πεδιο της μάχης μεχρι τις 1 τη νυχτα και στις 2 αποχωρησαν στο στρατόπεδο τους το οποιο αφου το ξέστησαν υποχώρησαν και στρατοπεδευσαν στις παρυφες ενος βουνου. Με την αποχώρηση των Περσών απο το πεδιο της μάχης οι Βυζαντινοι σκυλευσαν τους νεκρους Πέρσες παιρνοντας τον οπλισμο τους, τα χρυσα σπαθια των αξιωματικών και τις αδαμαντοκολλητες ζώνες των βαθμοφόρων.

Στο πεδιο της μάχης βρέθηκε η χρυση ασπίδα του Ραζάτη, η πανοπλια του σκεπασμένη με 120 φυλλα καθαρου χρυσού, τα βραχιολια του και η χρυση του σέλα. Αυτά τυλιχτηκαν στον μανδύα του Ραζάτη και προσφέρθηκαν στον Ηράκλειο μαζι με το κεφάλι του Στρατηγου.

Μετα τη νικη του στην Νινευι ο Ηράκλειος συνεχισε την προέλαση του προς την Κτησιφώντα ελπιζοντας να φοβήσει τον Χοσρόη και να ανακαλέσει τον Σαρβαράζ απο την Χαλκηδόνα. Στις 21 Δεκεμβρίου εμαθε οτι τα υπολειματα του στρατου του Ραζάτη ενωθηκαν με τις ενισχύσεις του Χοσρόη και βρισκονταν απο πισω του. Ετσι αφου περασε και πάλι τον Μεγάλο Ζάβα εστειλε τον Τουρμάρχη Γεώργιο με 1000 ανδρε να καταλαβει και να ασφαλίσει τις γέφυρες του Μικρου Ζάβα πριν τις γκρεμίσει ο Χοσρόης.

Ο Γεώργιος και το αποσπασμα του καλπασαν 48 μιλια σχεδον σε μιση μερα αλλα προλαβαν να καταλαβουν και τις 4 γέφυρες μαζι με τα παρακειμενα φρουρια τους.

Στις 23 Δεκεμβριου ο Ηράκλειος περασε τον Μικρό Ζάβα και στρατοπεδευσε στο Παλάτι του Χοσρόη στην Ιεσδέμ. Οταν ο Χοσρόης εμαθε τι συνέβη έστειλε μηνυμα στον στρατό του να ανακόψει τον Ηράκλειο πριν προχωρήσει κι αλλο. Ετσι οι Περσες βαδιζοντας γρηγορα περασαν και αυτοι τον Μικρο Ζάβα κυνηγώντας τον Ηράκλειο. Ομως εκαναν λαθος και προσπέρασαν τον Ηράκλειο και ετσι πλεον βαδιζαν αυτοι μπροστα και ο Ηράκλειος ειχε μεινει πίσω.

Ο Ηράκλειος αφου γιορτασε τα Χριστουγεννα στην Ιεσδέμ κινηθηκε νοτιοανατολικα και εφτασε στο Ντεζερινταν οπου βρισκόταν ενα απο τα μεγαλυτερα Παλάτια του Χοσρόη το οποιο και εκαψε. Στο μεταξυ οι Περσες εχοντας καταλαβει το λαθος τους γυρισαν πισω περνοντας απο την γεφυρα του ποταμου Τορνα και στρατοπεδευσαν εκει. Ο Ηράκλειος εφτασε στη Ρουσα οπου ο Χοσροης ειχε και αλλο παλατι εκει και το εκαψε και αυτο. Οταν του ειπαν οι ανιχνευτές οτι οι Περσες εχουν στρατοπεδευσει στο ποτάμι υποψιαστηκε οτι θελουν να τον αποκλεισουν εκει και να τον αναγκάσουν να δώσει μαχη στη γέφυρα αλλα οταν εμφανιστηκε ο Ηράκλειος οι Πέρσες πεταξαν τα οπλα και εφυγαν. Ετσι περασε ανενοχλητος την γέφυρα και εφτασε στο Μπεκλαλ οπου βρηκε αλλο ενα Παλατι του Χοσροη το οποιο μάλιστα ειχε και μια μικρογραφία του Μεγάλου Ιπποδρόμου της Κωνσταντινουπολης κσι στρατοπεδευσε εκει.

Τη νυχτα ομως εφτασαν στο στρατοπεδο Αρμενιοι λιποτάκτες του Περσικου στρατου και του ειπαν πως ο Χοσρόης βρισκεται με στρατό 5 μιλια μακρια απο το Ανακτορο της Δασταγέρδης στην πολη Μπαρασροθ οπου σκοπευει να σε παρασυρει σε μαχη. Εκει υπαρχει ποτάμι που δυσκολα περνιεται οπως του ειπαν και μια στενη γέφυρα. Ειναι πολυ στενο σημειο και δεν θα μπορουσε να χρησιμοποιησει το ιππικο ενω αντιθετα ο Χοσρόης ειχε ελεφαντες κατι το οποιο του εδινε πλεονεκτημα αν ο Ηράκλειος δεν χρησιμοποιουσε ιππικο. Αφου λοιπον συγκάλεσε πολεμικο συμβουλιο αποφάσεισαν να παραμεινουν στη Μπεκλαλ μεχρι οι ανιχνευτες να μπορεσουν να διαπιστώσουν τι ακριβώς γινεται στην Μπαρασροθ.

Στο Παλάτι του Μπεκλαλ οι Βυζαντινοι βρήκαν 300 στρουθοκαμήλους, 500 γαζέλες και 100 μουλαρια τα οποια τα πηραν για κρεας. Επισης βρηκαν κοπαδια απο προβατα, βοδια και γουρουνια τα οποια πηραν και αυτα για εφοδια. Το Παλατι το εκαψαν. Αφου γιορτασαν και την 1η Ιανουαρίου εκει εμαθαν απο τους βοσκους του Χοσρόη οτι ο Περσης Βασιλιας ηξερε απο τις 23 Δεκεμβριου οτι ο Ηρακλειος κινειται εναντιον του και εγκατέλειψε την Δασταγέρδη παιρνοντας μαζι του οτι μπορουσε να φορτώσει απο το Βασιλικο Θησαυροφυλάκιο στους ελεφαντες του αφηνοντας τα υπολοιπα πισω. Επισης εστειλε επιστολη στον στρατο του Ραζάτη να ερθει στην Δασταγέρδη και να φορτώσει τα υπολοιπα και να του τα φέρει στην Κτησιφώντα.

Ετσι ο Ηράκλειος χωρισε τον στρατο στα δυο και το πρωτο κομμάτι το έστειλε στην Δασταγέρδη για να παρει τον θησαυρο του Χοσροη το δε δευτερο κομμάτι το οδηγησε ο ιδιος στο Παλάτι Μπεμπνταρχ το οποιο εκαψε και αυτο.

Το πρωτο τμημα εφτασε στη Δασταγέρδη και κατέλαβε το Παλάτι του Χοσρόη. Εκει βρηκαν 300 Ρωμαικά Λαβαρα που ειχαν παρει οι Πέρσες επι 5 αιώνες σε διαφορες μάχες καθως και οτι αφησε ο Χοσρόης απο το θησαυροφυλάκιο του. 100 κιλά αλόη, εκατοντάδες τοπια μεταξιου, δεκαδες κιλά πιπέρι, εκατοντάδες λινές στολές, εκατοντάδες κιλά ζάχαρης, τζιτζερ και αλλα μπαχαρικα.

Επισης επεσαν στα χέρια τους εκατοντάδες κιλα ασημι, μεταξινες στολές, μπάλες μαλλιου και υφαντά περσικα χαλια αμέτρητα. Οι μπαλες μαλλιου και τα χαλια αναγκαστικά κάηκαν καθως ηταν πολυ βαρια για να τα κουβαλήσουν.

Απο ζωα βρηκαν στρουθοκαμηλους, γαζελες, μουλαρια, παγωνια, φασιανους, λιοντάρια, τιγρεις και πανθηρες.

Οταν ανοιξαν τις φυλακες του Παλατιου βρηκαν μεσα αιχμαλώτους απο την Εδεσσα, την Αλεξάνδρεια και αλλες πολεις με πολλους εξ αυτών να ειναι φυλακισμένοι για 20 η και για 25 χρόνια απο τις πρώτες επιδρομές του Χοσροη το 602.

Οι δεσμοφυλακες συνεληφθησαν και ανακρίθηκαν αποκαλυπτοντας στους Βυζαντινους πως ο Χοσρόης το έσκασε κρυφά απο την Δασταγερδη μαζι με τις γυναικες και τα παιδια του πριν 9 μερες παιρνοντας μαζι του οτι μπορουσε απο το θησαυροφυλάκιο. Ο στρατος και οι ευγενεις δεν κατάλαβαν οτι ειχε φυγει. Οταν το πηραν ειδηση ο Χοσρόης ηταν ηδη 5 μιλια μακρια απο την Δασταγέρδη. Ο στρατος του εγκατέλειψε την πολη και γυρισε πισω στην Κτησιφωντα. Ο Βασιλιας που δεν μπορουσε να ταξιδεψει πανω απο 5 μιλια την ημέρα εκανε 25 μιλια σε μια μερα κυνηγημένος.

Σε 3 μερες ειχε φτάσει στην Κτησιφώντα για πρωτη φορά μετα απο 25 χρόνια. Ο Χοσρόης προτιμουσε να μένει στην Δασταγέρδη καθως το 602 ενω πολιορκουσε την Δάρα οι Μάγοι τον προειδοποιησαν πως αν επιστρέψει στην Κτησιφώντα θα πεθάνει και μαλιστα απο βιαιο θάνατο. Ετσι εκτοτε εμεινε στο Παλάτι της Δασταγερδης. Στην Κτησιφώντα κλειστηκε στο Παλάτι μαζι με την γυναικα του Σιρίν και 3 απο τις κόρες του. Οι υπολοιπες γυναικες του και τα παιδια του εστάλησαν για ασφαλεια σε ενα φρουριο 40 μιλια ανατολικα.

Στο μεταξυ οι Περσες ευγενεις αρχισαν να κατηγορούν τον Σαρβαράζ πως εχει αυτομολησει στους Βυζαντινους και για αυτο καθυστερει να καταλαβει την Χαλκηδόνα και ο Χοσροης παρασυρμένος απο αυτους έστειλε επιστολη στον Καρδαρίγκα τον Στρατηγο που μαζι με τον Σαρβαράζ πολιορκουσαν την Χαλκηδόνα να συλλάβει τον Σαρβαράζ και να τον εκτελεσει και μετα να επιστρέψει με τον στρατό στην Περσια να βοηθησει.

Ομως ο αγγελιοφόρος του Χοσρόη επεσε πανω σε Βυζαντινη περίπολο στην Γαλατία και συνεληφθη. Οταν ο τοπικος κυβερνητης αντιληφθηκε την σημασια της επιστολης που επεσε στα χέρια τους την έστειλε απευθειας μαζι με τον αγγελιοφόρο στην Κωνσταντινουπολη και στον Συναυτοκράτορα Κωνσταντίνο Γ'. Οταν ανακρίθηκε ο αγγελιοφόρος πειστηκαν ολοι στην Κωνσταντινουπολη για την γνησιοτητα της επιστολης και αμεσως εστάλη πρέσβης στον Σαρβαραζ που τον προσκαλουσε να έρθει μονος στην Κωνσταντινουπολη για διαπραγματευσεις.

Οταν εφτασε στο Παλάτι βρηκε τον νεαρο Κωνσταντινο Γ' με τον Πατρικιο Βώνο και τον Πατριάρχη Σέργιο. Ο συναυτοκράτορας του έδωσε την επιστολη και τον ρώτησε εαν αναγνωρίζει την υπογραφη. Ο Σαρβαράζ αναγνωρισε την υπογραφη του Χοσρόη αλλα το περιεχόμενο τον εξεπληξε. Ο Χοσρόης διέταζε την εκτελεση του. Ετσι ο Σαρβαράζ άλλαξε πλευρές και εκανε συμφωνια με τους Βυζαντινους. Το γράμμα που διαβασε ο Σαρβαράζ εγινε 400 αντιγραφα απο τους Νοταρίους της Καγκελαρίας και πλαστογραφηθηκε σε ολα η υπογραφη του Χοσρόη. Οι επιστολες στάλθηκαν μαζικά σε ολους τους Σατράπες και Στρατηγους του Χοσρόη (το καθε πλαστο γράμμα φαινοταν σαν ο Χοσρόης να διατάζει την εκτέλεση του παραληπτη του). Ηταν ενα εξυπνο σχέδιο με το οποιο σκοπευαν να στρέψουν τους παντες εναντιον του Χοσρόη. Κατι που κατάφεραν οπως θα δουμε παρακάτω.

Στο μεταξυ ο Σαρβαράζ γυρισε στο στρατόπεδο του και εδειξε την επιστολη του Χοσρόη στον Στρατηγό Καρδαρίγκα ρωτόντας τον "Εισαι έτοιμος να το κάνεις?" Ο Καρδαρίγκας δήλωσε άγνοια και εξοργισμενος αποκηρυξε και αυτος τον Χοσροη αλλαζοντας και αυτος πλευρες στο Βυζαντινο στρατόπεδο. Ετσι και οι δυο Στρατηγοι εκλεισαν ειρήνη με τον Συναυτοκράτορα Κωνσταντινο Γ' και λυνοντας την πολιορκία αποχώρησαν απο την Χαλκηδόνα.

Πισω στην Περσία ο Ηράκλειος εστειλε επιστολη στον Χοσρόη ζητώντας του να κλεισουν ειρήνη αλλα ο Χοσρόης αρνηθηκε καθε συζήτηση για ειρήνη. Αυτο εξόργισε το λαο και τους ευγενεις που ειχαν κουραστει πια απο τον πολεμο αλλα η οργη τους εγινε μεγαλύτερη οταν αρχισαν να λαμβάνουν και τις πλαστές επιστολές εκτέλεσης. Ο Χοσρόης αρχισε να μαζευει στρατο απο οπου μπορουσε μεχρι και τους σκλαβους των ευγενών και των γυναικών του στρατολόγησε και τους εστειλε να ενωθουν με το στρατο του Ραζάτη και να ανακόψουν τον Ηράκλειο στον ποταμό Νάρβα 12 μιλια δυτικα της Κτησιφώντας.

Ο Ηρακλειος εφυγε απο την Δασταγέρδη στις 7 Ιανουαρίου και μετα απο πορεια 3 ημερών εφτασε 12 μιλια απο τον ποταμο Ναρβα και στρατοπεδευσε εκει κοντα στο Περσικο στρατοπεδο απο οπου ειδε οτι ο εχθρος ειχε 200 Πολεμικους Ελεφαντες. Ο Αυτοκράτορας εστειλε τον Τουρμάρχη Γεώργιο να ανιχνευσει εαν υπαρχει καποιο ρηχο περασμα στον Ναρβα για να περάσουν απέναντι. Ο Γεωργιος ειδε οτι ειχαν κοψει ολες τις γέφυρες και δεν υπηρχε ουτε ρηχο περασμα και γυρισε πισω. Ετσι ο Αυτοκράτορας κινηθηκε προς την Σιαζουρο οπου περασε ολο το Φεβρουαριο και τον Μαρτιο εφτασε στο χωριο Μπαρζάν οπου εμεινε 7 μερες.

Απο εκει εστειλε τον διοικητη Μεζέζιο για ανεφοδιασμο στη γυρω περιοχη. Εκει τον βρηκε ο Χιλιαρχος του Σαρβαράζ Γκουνταμπουσάν μαζι με 5 αλλους αξιωματικους του και ζητησε να δει τον Αυτοκράτορα. Ο Μεζέζιος τον πηγε κατευθειαν στον Ηράκλειο και ο Γκουνταμπουσαν του ειπε συγκλονιστικα πράγματα για τον Χοσρόη.

Ο Χοσρόης ανεφερε οταν εφυγε απο την Δασταγέρδη για την Κτησιφώντα επαθε δυσεντερία. Πιστευοντας οτι πεθαίνει αποφάσισε να στέψει Βασιλια τον μικρότερο γιο του απο την Σιριν τον Μερντασάν Βασιλέα των Περσών. Ετσι πηγε στο φρουριο που ηταν και τον εφερε μαζι με τον αδελφο του Σαλιαρ αφηνοντας πισω φυλακισμένο τον μεγαλύτερο γιο του Σιρόη. Οταν αυτος λοιπον εμαθε οτι ο Χοσρόης σχεδιαζει να στέψει Βασιλια τον μικρότερο αδελφο του εστειλε εναν απο τους ετεροθαλεις αδελφους του στον Γκουνταμπουσάν με μηνυμα να τον συναντησει. Αλλα ο Γκουνταμπουσαν φοβοταν να προδοσει τον Χοσρόη και ετσι ο Σιρόης εστειλε κι αλλο μηνυμα πως αν τον δεχτει ο στρατός ως νομιμο Βασιλεα (αλλωστε ηταν και ο πρωτοτοκος) θα τους διπλασιασει τον μισθο και θα κλεισει αμεσα ειρήνη με τον Ηράκλειο. Για τον ιδιο τον Γκουνταμπουσαν υποσχέθηκε προαγωγη και τιμες. Ο Γκουνταμπουσαν πειστηκε και εφερε με το μερος του Σιρόη 22 λοχαγους και εκατονταδες στρατιωτες. Ετσι ο Σιρόης στις 23 Μαρτίου αφου βγηκε απο την φυλακη με τη βοηθεια των ευγενών συνάντησε τον Γκουνταμπουσαν στη γεφυρα του Τίγρη και με τον στρατό του κινηθηκαν κατα του Χοσρόη μαζι με τους γιους του Σαρβαράζ και αλλους Περσες ευγενεις. Αν το σχεδιο πετυχαινε ο Σιρόης θα γινοταν Βασιλιας. Εαν οχι τοτε ολοι θα ζητουσαν ασυλο απο τον Ηράκλειο.

Συνεχίζεται...

[George_V]

Ο Ηρακλειος αφου ακουσε τον Γκουνταμπουσαν αποφάσισε οτι ηταν πιο ευκολο να συνδιαλλαγει με τον Σιρόη και να τερματισει τον πολεμο παρα να παλευει με την ξεροκεφαλια του Χοσρόη τον έστειλε πισω στον Σιρόη με μηνυμα να ανοιξει τις φυλακές και να οπλισει τους Βυζαντινους αιχμαλώτους για να ανατρέψει τον πατέρα του.

Ετσι και εγινε. Ο Σιρόης με τη βοηθεια του Περσικου στρατου, των ευγενών και των Βυζαντινών εκανε πραξικόπημα και συνέλαβε τον Χοσρόη ο οποιος προσπαθησε να διαφυγει αλλα δεν τα κατάφερε. Ο Σιρόης τον έδεσε με αλυσίδες και τον φυλάκισε στην Οικία του Σκότους εκει που ο Χοσρόης ειχε κρύψει τους θησαυρους του και τον αφησε να λιμοκτονησει εκει δινοντας του μια φέτα ψωμι και μια κανατα νερο την ημέρα λεγοντας του πως αν πεινάσει να φάει τον χρυσό που ειχε μαζέψει λιμοκτονόντας τον λαο του.

Αμέσως μετά στέφθηκε ως νεος Βασιλέας των Περσών με το όνομα Καβάδης Β' και εκτέλεσε δημόσια τον αδελφό του Μαρντανσαχ τον οποιο ο Χοσρόης προοριζε για διάδοχο του καθως και τα παιδια του μπροστα στον Χοσροη.

Μετα απο 5 μερες διέταξε και την εκτέλεση του ιδιου του Χοσροη ο οποιος εκτελέστηκε με τοξευση για να εχει αργό θάνατο. Με τον Χοσρόη νεκρό ο Καβάδης απελευθέρωσε ολους τους αιχμαλώτους, τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ζαχαρία και του παρέδωσε και τον Τίμιο Σταυρό για να τον ξαναφέρει στα Ιεροσόλυμα ενω εστειλε και επιστολη στον Ηράκλειο προτεινοντας του ειρήνη.

Ο Ηρακλειος εχοντας κλεισει ειρήνη με τον Καβάδη απελευθέρωσε και τους δικους του αιχμαλώτους δινοντας τους ασφαλές περασμα απο τα συνορα προς την Περσία και αφου εστειλε τον αδελφο του Θεόδωρο στην Κτησιφώντα για τις τελευταιες λεπτομέρειες της συνθηκης ειρήνης επέσετρεψε στην Κωνσταντινούπολη.

Ο λαος με τον Πατριάρχη και τον Συναυτοκράτορα Κωνσταντίνο Γ' τον υποδέχτηκαν στην Ιέρεια κρατώντας κλαδια ελιάς και λαμπάδες επευφημώντας τον. Οταν εφτασε ο Αυτοκράτορας ξεπέζεψε και αμεσως αγκάλιασε τον γιο του υπο τις ουρανομηκεις επευφημιες του λαου και τελέστηκε Ρωμαικος Θριαμβος.

Στα μεσα του 628 ο Ηράκλειος ταξιδεψε στα Ιεροσόλυμα οπου μετέφερε τον Τιμιο Σταυρό για να τον βάλει ξανα στη θέση του. Εκει αφου αποκατέστησε τον Πατριάρχη Ζαχαρία στον θρόνο του μετέφερε ο ιδιος τον Σταυρό στον Γολγοθα οπου ενα μυστηριώδες γεγονός συνέβη. Οσο μετέφερε τον Σταυρό το Στέμμα έπεσε απο το κεφάλι του. Το ξανάβαλε στη θέση του αλλα μετα απο λιγο έπεσε και παλι. Το ξαναβάζει και παλι αλλα για τρίτη φορα επεσε παλι μετα απο λιγο. Εκει ο Ηράκλειος θεώρησε πως ηταν θεικό σημάδι και πως ο Χριστός δεν ηθελε εκει που αυτος φορεσε ακάνθινο στεφάνι να φοράει ο Αυτοκράτορας Στέμμα και προχώρησε με τον Σταυρό χωρις να το φορά. Εκτοτε δημιουργηθηκε η παράδοση ο καθε Αρχιερέας που λειτουργεί στον Γολγοθά να τελει ολοκληρη την Θεια Λειτουργία χωρίς μιτρα.

Μετα την Ιερουσαλημ περιόδευσε στην Εδεσσα οπου αποκατέστησε την Ορθοδοξια διωχνοντας τους Νεστοριανους που ειχε φέρει ο Χοσρόης και απο εκει πηγε στην Ιεράπολη. Εκει έμαθε οτι ο Βασιλιάς των Περσών Καβάδης Β' αρρώστησε απο πανούκλα και πέθανε και στη θεση του τωρα ειχε στεφθει Βασιλέας των Περσών ο 7χρονος γιος του Αρντασιρ Γ'.

H Περσία ειχε εξαντληθεί απο τους συνεχείς πολέμους και ειχε αποσταθεροποιηθει. Ο νεαρος Αρντασιρ Γ' ηταν πολυ μικρός για να ασκησει αποτελεσματικη εξουσία και 2 χρόνια μετά ο Στρατηγός Σαρβαράζ εκανε πραξικόπημα μαζι με τον Βεζίρη του Καβαδη Β' Περοζ Χοσρόη τον Αρχιστράτηγο Ναμντάρ κατέλαβαν την Κτησιφώντα και εκτέλεσαν τον νεαρό Αρντασιρ Γ'. Νεος Βασιλεας των Περσών στέφθηκε ο Σαρβαράζ και διαδοχος του θρόνου ορίστηκε ο χριστιανός γιος του Νικήτας. Ομως 40 μέρες μετα ο Σαρβαράζ εκανε το λαθος να σταυρώσει τον υπευθυνο των οικονομικων Γιαζντιν καθως αυτος τον ειχε προσβάλλει πριν απο χρόνια. Καθως ομως ο Γιαζντιν ειχε ισχυρους φιλους στην Αυλη ο Σαρβαράζ δολοφονηθηκε απο τον Στρατηγό Φαρούκ με λογχη στις 9 Ιουνιου. Στο θρόνο ανέβηκε ο ανηψιός του Χοσρόη Β' ο Χοσρόης Γ' ο οποιος δολοφονήθηκε εντος του ετους απο τον Κυβερνητη της Ατροπατηνης και ο Στρατηγός Φαρούκ ανέβασε στον θρόνο την κορη του Χοσρόη Β' και εξαδέλφη του Χοσρόη Γ' Βοράνη.

Η Βοράνη η οποια ηταν η πρώτη Βασιλισσα των Περσών στην ιστορία τους απο την εποχή του Κυρου του Μεγάλου διόρισε τον Στρατηγό Φαρουκ ως Βεζίρη και προσπάθησε να σταθεροποιησει την Περσια κοβοντας νομισμα, χαμηλονοντας τους φορους και επισκευαζοντας τις ζημιες του πολέμου. Εν τουτοις ομως μετα απο βασιλεία 7 μηνών έπεσε απο πτραξικοπημα που οργάνωσε ο Στρατηγός Σαπουρ ο γιος του Σαρβαράζ ο οποιος ανεβηκε στον θρόνο ως Βασιλέας Σαπώρης Ε'.

Οι ευγενείς ομως δεν τον αναγνώρισαν και πολυ συντομα τον έριξαν απο τον θρόνο με πραξικόπημα που οργανωσε ο Στρατηγός Περόζ Χοσρόης ανεβάζοντας στον θρόνο την αδελφη της Βοράνης και εξαδέλφη του Σαπώρη την Αζάρμα. Ο Στρατηγός Φαρουκ ο οποιος ειχε ανακηρυχτει στην Μηδία Βασιλεας των Περσών ως Ορμισδας Ε' ζήτησε να παντρευτει την Βασίλισσα Αζάρμα και αυτη φοβουμενη αντιποινα εαν του αρνουνταν τον γάμο καθως ο Φαρουκ ηταν πανισχυρος στην Περσία οργάνωσε την δολοφονία του με τη βοηθεια του Στρατηγου Σιγιαβάχ εγγονου του Βασιλεα Βαχράμ ΣΤ'. Ενω παράλληλα στην Νισίβη ανακηρυχτηκε Βασιλεας των Περσών ο εγγονός του Χοσρόη Β' με το ονομα Ορμίσδας ΣΤ' ο οποιος αντεξε 2 χρόνια πριν δολοφονηθει. 1 χρονο μετά στις νοτιες επαρχίες ανακηρυχτηκε Βασιλεας των Περσων ο γιος του πρωην Βεζίρη Γκουσνασπ Χοσρόης ως Χοσρόης Δ' αλλα 7 μερες μετα δολοφονηθηκε απο τους στρατιωτες του μετα απο δωροδοκια του Ορμισδα ΣΤ'. Την ιδια περίοδο στις βορειες επαρχίες ανακηρύχτηκε Βασιλεας των Περσών ενας απο τους εναπομειναντες γιους του Χοσρόη Β' ο Φαρουχζαντ ο οποιος πηρε το ονομα Χοσρόης Ε'. Το 631 κατάφερε να καταλάβει την Κτησιφώντα με τη βοηθεια του Περση ευγενη Ζαντουι αλλα ο στρατός επαναστάτησε και τον σκότωσε.

Ομως μετα απο βασιλεια 1 ετους η Αζάρμα δολοφονήθηκε απο τον γιο του Στρατηγου Φαρούκ τον Ροστάμ ο οποιος ανεβασε ξανα στον θρόνο την αδελφη της Βοράνη. Η Βοράνη προσπαθησε να συμφιλιωσει τις φατρίες των Παχλαβι και Παρσίγκ για να σταθεροποιησει την Περσία. Επεδιωξε να συσφίξει τις σχεσεις της Περσίας με την Βυζαντινη Αυτοκρατορία στέλνοντας Πρέσβεις στον Ηράκλειο και ο Ηρακλειος της απαντησε προσκαλώντας την στην Κωνσταντινουπολη.

Δεν προφτασε να παει ομως καθως δολοφονηθηκε απο τον Στρατηγο Περόζ Χοσρόη ο οποιος την επνιξε με ενα μαξιλαρι στο κρεβατι της καθως επεδίωκε να σπάσει την ανακωχη μεταξυ των Παχλαβι και Παρσιγκ (ο ιδιος ηταν αρχηγος των Παρσιγκ)

Μετα τον θανατο της Αζάρμα οι Στρατηγοι Ροστάμ και Περοζ Χοσρόης συμφωνησεαν σε ανακωχη και εξέλεξαν νεο Βασιλέα των Περσών τον Γιασδιγέρδη Γ' ο οποιος μετα τις αλλεπαλληλες δολοφονίες ηταν ο τελευταιος εναπομεινας αρρεν απογονος της βασιλικης οικογένειας των Σασσανιδών.

Η Περσια ομως ηταν τοσο εξαντλημενη που 1 χρόνο μετα την στέψη του ως Γιασδιγέρδη Γ' Βασιλεα της Περσιας οταν αρχισε η αραβική εισβολή η Περσια δεν μπορεσε να αντισταθει και σε 5 χρόνια επεσε στα χέρια των Αράβων. Ο Γιασδιγέρδης αντεξε λιγο καιρο ακομα και το 650 δραπετευσε στο Μερβ οπου σκοτώθηκε σε μια συμπλοκη το 652 οταν ενας μυλωνάς επιχειρησε να τον ληστέψει και να του παρει το πορτοφόλι. Ο γιος του Περόζ τωρα Τιτουλάριος Βασιλέας των Περσών Περόζης Γ' περασε την οροσειρά Παμίρ και εφτασε στην Κίνα οπου μπήκε στην υπηρεσία του Αυτοκράτορα της Κινας Γκαοζονγκ και εγινε διαπρεπής Στρατηγός εκει. Τον διαδέχτηκε ως Τιτουλάριος Βασιλεας των Περσών το 679 ο Ναρσης Β' και αυτος Στρατηγός στην υπηρεσία του Αυτοκράτορα της Κίνας μεχρι το θανατο του το 707 οποτε τον διαδέχτηκε ο θείος του Βαχράμ Ζ' και οταν πέθανε αυτος το 710 ο γιος του Χοσρόης ΣΤ'. Η αναφορά στον Χοσρόη ΣΤ' το 729 στην πολιορκία της Καμαργα οπου πολέμησε μαζι με Σογδιανους και Τουρκους εναντιον των Αράβων ειναι και η τελευταια αναφορά που συναντουμε στην ιστορία για την δυναστεια των Σασσανιδών που κυβέρνησαν την Περσία. Μετα σιωπη.

Ετσι διαλυθηκε η Περσια ως αντιπαλον δεος της Βυζαντινης Αυτοκρατορίας και αντικαταστάθηκε απο τους Αραβες.

[billy huge]

[George_V]

20 χρόνια Αναρχίας στο Βυζάντιο


70 χρόνια μετα την ηττα της Περσίας απο τον Ηράκλειο και 50 απο τον ακρωτηριασμο της Αυτοκρατορίας απο τους Αραβες η Ηρακλειανη δυναστεία ειχε εδραιωθει και το κράτος ανέρρωνε. Αυτοκράτορας απο το 683 ηταν ο 25χρονος Ιουστινιανός Β' γιος του Κωνσταντίνου Δ'.

Ο Ιουστινιανός ειχε σαν πρότυπο τον συνονόματο Αυτοκράτορα Ιουστινιανό Α' και ειχε μεγάλες φιλοδοξίες να ανασυστήσει την παλια Ρωμαικη Αυτοκρατορία. Εν τουτοις ομως ηταν ψυχικά διαταραγμένος και αντιμετώπισε τεράστια αντιδραση και απο το λαο και απο τους ευγενεις. Το 693 ηδη βασιλευε 8 χρόνια και η υψηλή φορολογια του για να χρηματοδοτει το τεράστιο κατασκευαστικο του εργο τον ειχε κανει εξαιρετικα αντιδημοφιλη στα λαικά στρώματα ενω η πολιτικη του για την γη τον εφερε αντιμετωπο με την αριστοκρατία.

Ετσι ξεζουμιζοντας τον λαο ειχε ξεκινήσει να χτιζει μια νεα προσθηκη στο Παλάτι τον Ιουστινιανειο Τρίκλινο. Στις 5 Σεπτεμβριου 693 στις 9 το πρωι μια ολικη εκλειψη ηλιου τρομοκράτησε τον κόσμο ο οποιος συνδιαζοντας την εναρξη των εργασιών με την εκλειψη θεώρησει οτι ηταν κακος οιωνός για τον Αυτοκράτορα και την Αυτοκρατορια. Ο Ιουστινιανός ομως δεν πτοηθηκε και συνέχισε τις εργασίες διορίζοντας υπεύθυνο του έργου τον ευνούχο Στέφανο τον Πέρση ο οποιος ηταν και Σακελλάριος του. Ο Στέφανος ομως ηταν διεφθαρμένος και αγριος άνθρωπος ο οποιος δεν δισταζε να τιμωρει τους εργάτες για το παραμικρό παράπτωμα με υπερβολικές ποινές ακομα και να βαζει τους υπολοιπους εργατες να λιθοβολουν οσους επεφταν σε λαθος.

Μαλιστα μια φορά απόντος του Αυτοκράτορα δεν διστασε να μαστιγώσει την Αυγούστα Αναστασία την μητέρα του Ιουστινιανου η οποια του εκανε καποια παρατηρηση για το έργο. Η συμπεριφορά του Στεφάνου συνέβαλλε στο να γινει ακομα πιο μισητος ο Αυτοκράτορας καθως δεν πηρε κανενα μετρο εναντιον του ακομα και οταν οι αναφορές για την κακοδιαχειρηση του εγιναν βουνο στο Παλάτι.

Και οχι μονο αυτό αλλα διόρισε και Λογοθέτη του Γενικου τον μοναχό Θεόδοτο εναν πρωην ερημίτη ο οποιος ηταν διεφθαρμένος και αγραμματος και καταχράστηκε το αξιωμα του δημευοντας αδιακρίτως περιουσιες ευγενών για δικο του ωφελος. Και αν καποιος τολμουσε να διαμαρτυρηθει διέταξε τους στρατιωτες να τους κρεμάσουν απο τους καρπους ενω απο κατω εκαιγε αχυρα πνιγοντας τους στον καπνο μεχρι να συμφωνησουν να υπογράψουν την παραχώρηση της περιουσιας τους στο Δημοσιο Ταμειο δλδ στον εαυτό του.

Παρολες τις διαμαρτυρίες λαου και ευγενών ο Ιουστινιανός παρέμενε στον κόσμο του και καλώντας τον Πατριάρχη Καλλίνικο Α' στο Παλάτι τον διέταξε να διαβάσει ευχη που να του επιτρέπει την κατεδάφιση της αρχαίας εκκλησίας της Παναγίας του Μητροπολίτου στο Παλάτι καθως ηθελε να μετατρέψει τον χώρο σε αλσος και στη θέση της εκκλησιας να χτίσει Φιάλη για τους Βένετους ετσι ωστα να δέχεται εκει τους οπαδους του αγαπημένου του Δήμου.

Ο Πατριάρχης αρνηθηκε λέγοντας "Εχουμε ευχη για ανέγερση εκκλησιας αλλα για κατεδάφιση δεν εχω καμμια". Ο Ιουστινιανος εγινε πολυ πιεστικος και συνεχιζε να απαιτει απο τον γηραιο Πατριάρχη να συναινέσει στην κατεδάφιση. Ο Πατριάρχης συνέχισε να αρνειται αλλα απο την πιεση του Ιουστινιανου σηκωσε τα χέρια ψηλα προσευχόμενος στο Θεο να του δώσει υπομονη με αυτον τον Αυτοκρατορα λεγοντας "Δοξα τω θεω τω υπομειναντι τα παντα και νυν και αει και εις τους αιωνας του αιωνος αμην".

Ο Ιουστινιανος ακουγοντας αυτο θεώρησε οτι ο Πατριάρχης εδωσε την ευχη για την κατεδάφιση της εκκλησιας και εστειλε εργάτες οι οποιοι την γκρέμισαν αμεσα. Ο Πατριαρχης θυμωσε καθως εξαπατήθηκε απο τον Αυτοκρατορα αλλα δεν μπορουσε να αναιρέσει την διαταγή. Ετσι απλα ξαναχτισε την εκκλησια οπως ηταν πριν με δικα του εξοδα στο Πετρίον στον Κεράτιο.

Οσο ασχολουνταν με το κατασκευαστικο του εργο ο Ιουστινιανός ειχε αφήσει τους Αραβες ελευθερους να κανουν επιδρομές και το 694 ο Εμίρης Μωαμεθ εισέβαλε στην Τετάρτη Αρμενία την οποια αφου λεηλατησε γυρισε πισω.

Ο λαος, οι ευγενεις και η Εκκλησια εφτασαν σε σημειο να μην μπορουν να ανεχτουν αλλο τον Αυτοκρατορα που τους εχει διαλυσει και ξεκινησαν φημες για ανατροπη/δολοφονια του Αυτοκρατορα. Οι φημες εφτασαν στα αυτια του Ιουστινιανου ο οποιος εξαλλος διέταξε τον Πατρικιο Στέφανο Ρουσσιο να σφαγιαστει ολος ο λαος της Κωνσταντινουπολης και να αντικατασταθουν με νεους κατοικους απο την Αυτοκρατορια. Την ιδια μέρα ο Ιουστινιανός με μια αλλη αψυχολόγητη ενεργεια εβγαλε απο την φυλακη τον Πατρίκιο Λεόντιο ο οποιος ηταν φυλακισμένος επι τριετια για υποψια συνομωσιας κατα του Ιουστινιανου τον διόρισε Στρατηγό της Ελλάδας και τον διέταξε να φυγει άμεσα για την Ελλάδα.

Ετσι αυτός κατευθυνθηκε στο Λιμένα του Ιουλιανου οπου τον περίμεναν 3 Δρόμωνες και εκει τον συναντησαν φιλοι του για να τον αποχαιρετήσουν. Μεταξυ τους ο Παυλος ο Αστρονόμος απο την Μονή Καλλιστράτου και ο Γρηγόριος Καππαδόκης ο Κλεισουράρχης. Η υποψία που οδηγησε τον Λεόντιο στην φυλακη δεν ηταν καθολου υποψία. Οντως υπηρχε συνομωσία αλλα ευτυχως για αυτους ο Ιουστινιανος δεν αντιληφθηκε το μεγεθος της αλλα ουτε και ο Λεοντιος μιλησε για να προδώσει και τους υπολοιπους.

Εκει ο Λεοντιος τους ειπε βεβαιος οτι προκειται να δολοφονηθει απο τον Ιουστινιανο ειτε στο ταξιδι ειτε οταν φτάσει στην Ελλάδα "Καναμε σχέδια για το πως θα κατακτήσουμε την πορφυρα αλλα τώρα η ζωη μου ετοιμαζεται να τελειωσει καθως καθε ωρα που περνάει νιωθω τον θανατο πισω μου".

Και αυτοι του απάντησαν "Ο σκοπος μας θα εκπληρωθει τωρα που βγήκες αν δεν δειλιασεις. Ελα μαζι μας και παμε". Ο Λεοντιος συμφωνησε και πηρε μαζι τους στρατιωτες και οσους ναυτες θελησαν να τον ακολουθησουν απο τους Δρόμωες και κατευθυνθηκαν στο Πραιτώριο.

Εκει χτυπησαν την πορτα και ειπαν πως ο Αυτοκρατορας ερχεται για να επιθεωρήσει τους κρατουμενους των φυλακών. Ο Αξιωματικος Υπηρεσίας πειστηκε απο αυτό και ανοιξε τις πυλες. Αμέσως μπηκαν μεσα οι στρατιωτες του Λεόντιου επιασαν τον Αξιωματικο Υπηρεσίας τον εδειραν και τον αλυσόδεσαν. Μετα ανοιξαν τις φυλακες και απελευθέρωσαν τους κρατουμενους απο τους οποιους οι περισσότεροι εξ αυτών ηταν βετεράνοι πρωην στρατιωτες που ειχαν κλειστει στις φυλακες με εντολη του Ιουστινιανου. Μετα αφου αφοπλισαν την φρουρα του Πραιτωριου ανοιξαν το οπλοστάσιο και πηραν οπλισμο. Απο εκει πηγαν στο Φόρουμ φωνάζοντας "Ολοι οι Χριστιανοι στην Αγια Σοφία". Παράλληλα εστειλε αγγελιοφόρους σε καθε Ρηγιώνα με το ιδιο μηνυμα.

Ο λαος αιφνιδιαστηκε αλλα συνερρευσε στην Αγια Σοφια και ας ηταν περασμένα μεσάνυχτα. Εκει βρηκαν τον Λεοντιο με τους συνομώτες και ευγενεις που ηταν πρωην κρατουμενοι και απο εκει πηγαν στο Πατριαρχείο για να δουν τον Πατριάρχη. Εκει εμαθαν για την εντολη του Ιουστινιναου να σφαφιαστει ο λαος και ο Πατριάρχης κατέβηκε μαζι με τον Λεόντιο στην Αγια Σοφία και ανεφώνησε "Αυτη η ημέρα ην εποιησε ο Κυριος" και κατευθυνθηκαν ολοι στον Ιππόδρομο. Στο μεταξυ ο Λεοντιος δωροδοκησε την Αυτοκρατορικη Φρουρα η οποια αλλαξε πλευρές και συνέλαβε τον Ιουστινιανό την ωρα που κοιμοταν στο κρεββάτι του.

Με την ανατολη του ηλιου ο Ιουστινιανός μεταφέρθηκε σιδηροδέσμιος στην Σφενδόνη του Ιπποδρόμου οπου αφου καθαιρέθηκε απο Αυτοκράτορας καταδικάστηκε σε ρινοκοπια και εξορία στην Χερσώνα. Μετα μεταφέρθηκαν αλυσοδεμένοι στην Σφενδόνη ο Λογοθέτης του Γενικου Θεόδοτος και ο Σακελλάριος Στέφανος αλλα πριν προλαβει να πει τιποτα ο Λεόντιος ο οχλος μπηκε στην αρένα τους απέσπασε απο την φρουρα και αφου τους εδεσε με σχοινια απο τα ποδια τους έσυρε στην Μέση Οδό μεχρι την Αγορά του Βοος οπου τους εκαψαν ζωντανους.

Αμεσως μετα ο Λεοντιος ανακηρυχθηκε Αυτοκράτορας στον Ιππόδρομο και στεφθηκε επισημα μερικες μερες μετα. Το πρωτο ετος της βασιλειας του κυλησε ηρεμα χωρις προβληματα αλλα απο το 696 αρχισαν τα δυσκολα με τους Αραβες να συνεχίζουν τις επιδρομές στην Μ. Ασια ενω ο Πατρικιος Σέργιος ο Λάζος ο γιος του Βαρνούκιου επαναστάτησε κατα του Λεόντιου και αυτομόλησε στους Αραβες μαζι με ολοκληρη την Λαζικη η οποια εγινε κομμάτι του Χαλιφάτου πλεον.

To 697 oι Αραβες ολοκληρωσαν την κατάληψη της Αφρικης με την πτώση της Καρχηδόνας στερώντας μια ακομα φορά απο την Κωνσταντινουπολη απο τα πολυτιμα φορτια σιταριου που ερχονταν απο εκει. Οταν το εμαθε ο Λεόντιος διόρισε τον Πατρικιο Ιωάννη Ναυαρχο και τον εθεσε επικεφαλης του Αυτοκρατορικου Στολου με εντολη να ανακαταλαβει την Αφρικη.

Φτάνοντας στην Καρχηδόνα ο Ιωάννης εμβολισε και εσπασε την αλυσιδα που εκλεινε το λιμάνι της και με εφοδο κατέλαβε την πολη και τα γυρω φρουρια. Αφου εστειλε επιστολες στον Αυτοκρατορα αποφάσισε να ξεχειμωνιασει εκει περιμένωντας εντολές απο την Κωνσταντινουπολη. Αλλα ο Χαλίφης αντεπιτέθηκε στέλνοντας στρατο ο οποιος νικησε τον Ιωάννη ο οποιος υποχώρησε στην Κρήτη περιμένοντας ενισχύσεις για να αντεπιτεθει και να ανακαταλάβει την Καρχηδονα.

Στην Κρήτη ομως οι στρατιώτες στασίασαν κατα του Αυτοκράτορα και εξέλεξαν νεο Αυτοκράτορα τον Δρουγγάριο των Κιβυραιωτών Αψίμαρο ο οποιος αφου αποδέχτηκε την εκλογη πήρε το όνομα Τιβέριος Γ'. Στο μεταξυ ο Λεοντιος ξεκινησε να οχυρώνει τον Λιμένα του Νεωρίου αλλα μια επιδημια πανουκλας αποδεκάτισε τον πληθυσμο της Πολης και σταματησαν οι εργασίες.

Ο Τιβέριος Γ' με τον Αυτοκρατορικο Στόλο εφτασε στην Κωνσταντινουπολη σε 4 μηνες και για να αποφυγει την πανουκλα αγκυροβόλησε απεναντι απο την Κωνσταντινουπολη στο χωριό Συκιές. Για καποιο διαστημα ο Τιβέριος δεν επιχείρησε εφοδο φοβουμενος την αρρώστια αλλα και ο λαος φοβοταν να προδόσει τον Λεόντιο ανοιγοντας τις πυλες της Πολης. Ομως καποιοι απο τους διοικητες των Πυργων στα Θεοδοσιανά Τειχη στην περιοχη των Βλαχερνών ηρθαν σε συννενοηση με τον Τιβέριο και αφησαν καποιους ναυτες του Στόλου να ανεβουν στα Τειχη και απο εκει άνοιξαν τις πυλες για να μπουν και οι υπολοιποι στρατιωτες στην Πολη.

Ο Λεόντιος συνελήφθη και αφου καθαιρέθηκε καταδικάστηκε σε ρινοκοπία και κλείστηκε στη Μονη Δαλματών. Οι διοικητές των Πυργων που αφησαν τους ναυτες του Τιβέριου να ανεβουν στα Τειχη καταδικάστηκαν σε δημευση της περιουσια τους, δημοσια μαστιγωση και εξορία και ο αδελφος του νεου Αυτοκράτορα Ηράκλειος διορίστηκε Πατρίκιος και Μονοστράτηγος με εξουσια επι ολων των Θεμάτων Μ. Ασίας και εφυγε αμέσως για την Καππαδοκία για να αντιμετωπίσει τις Αραβικές επιδρομές. Το 698 στεφθηκε και επισημως Αυτοκρατορας.

Το επόμενο ετος ο Στρατηγός Ηράκλειος εισέβαλλε στην Συρία και εφτασε μεχρι τα Σαμόσατα. Τα λαφυρα ηταν πλουσια αλλα δεν μπορεσαν να κρατησουν τις κτήσεις τους και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν τον χειμώνα του 699 στην Βυζαντινη Αυτοκρατορία. To επομενο ετος ομως οι Άραβες υπο τον Αμπ-αλ-Μαλικ προχώρησαν σε αντιποινα λεηλατώντας τα συνορα και πολιορκησαν το Ταραντον ανεπιτυχως. Ετσι ανοικοδόμησαν την Μοψουεστια και τοποθέτησαν φρουρα για να μπορουν να ελεγχουν την περιοχη.

Oι αναποδιες για τους Βυζαντινους συνεχίστηκαν καθως το 701 ο Βαανης ο Επταδαίμονας κατέλαβε την Τετάρτη Αρμενια και την υπέταξε στους Αραβες. Στην Κωνσταντινουπολη εν τω μεταξυ σε μια φαινομενικα αθωα συζήτηση στο Παλάτι ο Πατρίκιος Φιλιππικος γιος του Πατρικίου Νικηφόρου διηγηθηκε πως ειδε ενα ονειρο οπου βρισκόταν σε ενα χωράφι μια ζεστη μερα ενω ενας αετός του εκανε σκια. Ο Αυτοκράτορας θεώρησε οτι ο Φιλιππικος επιδιωκει να τον ανατρέψει και να γινει Αυτοκρατορας αυτός και το ονειρο που ειδε ηταν μια προφητεια. Ετσι για να εξουδετερωσει την προφητεία συνέλαβε τον Φιλιππικο και τον εξόρισε στην Κεφαλλονια.

Στα μεσα του 702 οι Αρμενιοι ευγενεις επαναστάτησαν κατα των Αράβων και αφου εξοντωσαν τις φρουρες τους δηλωσαν υποταγή στον Αυτοκράτορα Τιβέριο Γ' φέρνοντας ξανα την Αρμενια στην Βυζαντινη Αυτοκρατορία. Ο Εμίρης Μαργουαν ομως εκστρατευσε εναντιον τους και το 703 τους υπεταξε ξανα ενω συγκεντρωσε τους επαναστατες Αρμενιους ευγενεις και τους εκαψε ολους ζωντανους. Παράλληλα ο Εμίρης Αζάρ εισεβαλλε στην Κιλικία με 10000 στρατό αλλα ηττηθηκε σε μάχη απο τον Στρατηγό Ηράκλειο και αναγκάστηκε να υποχωρήσει.

Και παλι ομως αλλος στρατος υπο τον Εμίρη Αζιζ εισεβαλλε στην Κιλικια και πολιορκησε το φρουριο του Σισιου. Ομως εφτασε και παλι ο Στρατηγός Ηράκλειος και στην μαχη που ακολουθησε οι Αραβες εχασαν 12000 ανδρες και υποχώρησαν.

Στο μεταξυ ο πρωην Αυτοκράτορας Ιουστινιανός βρισκόταν παντα εξόριστος στην Χερσώνα και διαλαλουσε παντου πως θα κατακτουσε και παλι την Αυτοκρατορία του. Οι κατοικοι ακουγοντας αυτο φοβηθηκαν την αντιδραση της Κωνσταντινουπολης και αποφάσισαν ειτε να τον δολοφονήσουν ειτε να τον παραδώσουν δέσμιο στον Αυτοκράτορα. Αυτος ομως αντιληφθηκε το σχέδιο τους και δραπέτευσε. Φτάνοντας στην Χαζαρία παρουσιάστηκε στον Χαγάνο των Χαζάρων Mπουσιρ ο οποιος εντυπωσιαστηκε απο αυτον και του εδωσε την αδελφη του για συζυγο του η οποια βαφτιστηκε χριστιανη και ονομαστηκε Θεοδώρα και τον εγκατέστησε στην Φαναγούρια. Ο Αυτοκράτορας Τιβέριος Γ' εστειλε επιστολη στον Μπουσιρ και του υποσχέθηκε πολλά δώρα για να του στειλει τον Ιουστινιανο δεμένο στην Κωνσταντινουπολη. Και αν αυτο δεν ηταν εφικτό να του στειλει μονο του κεφάλι του, θα ηταν αρκετο.

Ο Χαγάνος πειστηκε και εστειλε εναν στρατιωτη στον Ιουστινιανο με προσχημα να τον εχει ως σωματοφυλακα αλλα παράλληλα εδωσε εντολη στον στρατιωτη, στον Παπίτζη τον Κυβερνητη της Φαναγουρια και τον Βαλγκιτζη Κυβερνητη του Κιμμέριου Βοσπόρου να εκτελέσουν τον Ιουστινιανο οταν παρουν εντολη. Ομως μια υπηρέτρια του Χαγάνου προδοσε το σχέδιο στην συζυγο του Ιουστινιανου Θεοδώρα η οποια ειδοποιησε τον συζυγο της ο οποιος αφου καλεσε τους 2 κυβερνητες σε δειπνο στην οικία του τους στραγγάλισε.

Αμέσως μετα δραπέτευσε και εφτασε στην πολη Τόμις. Εκει βρηκε ενα ψαράδικο καικι και εφυγε απο την χώρα. Απο εκει επλευσε στην Ασα και απο εκει στο Σύμβολον στην Χερσώνα. Απο εκει επικοινώνησε με οπαδους του τον Πατρικιο Βαρασβακουριο και τον αδελφό του, τον Στεφανο, τον Μωροπαυλο και τον Θεόφιλο. Οι οποιοι αφου ενωθηκαν μαζι του επλευσαν στην Νεκρόπελα στο δέλτα του Δανάπρι και απο εκει στον Δανάστρι ποταμο.

Εκει τους βρηκε σφοδρή καταιγίδα και το καράβι τους κινδυνευσε να τσακιστει στα βράχια. Οι ναυτες ικετευαν τον Ιουστινιανο να γυρίσουν πισω και ο υπηρέτης του Μυάκης πεφτοντας στα γόνατα του ειπε "Αρχοντά μου θα πνιγούμε! Παρακαλα το Θεο να σωθουμε και αν σου δώσει πισω την Αυτοκρατορια υποσχέσου να μην παρεις εκδικηση απο τους εχθρους στου". Για να εισπράξει την οργισμένη απάντηση του Ιουστινιανου "Εαν δειξω ελεος εστω και σε εναν εχθρο μου μακαρι ο Θεός να με πνιξει εδω και τώρα".

Τελικα επιβιωσαν απο την καταιγιδα και μπηκαν στον Δούναβη στην περιοχη των Βουλγάρων. Απο εκει εστειλε τον Στέφανο στοη Ηγεμόνα των Βουλγαρων Τερβέλ και του ζητησε βοήθεια να ανακτήσει τον θρόνο του με αντάλλαγμα πλουσια δώρα, τον τιτλο του Καίσαρα και το χέρι της κόρης του σε γάμο. Ο Τερβελ δέχτηκε και ορκιστηκε να τον βοηθησει δινοντας του εναν στρατο απο Βουλγαρους και Σλάβους για να επιτεθεί στην Κωνσταντινουπολη.

Το 705 ο Ιουστινιανος με τον Τερβέλ εφτασαν στην Κωνσταντινουπολη και στρατοπεδευσαν στην Πυλη του Χαρσιανου. Ο Ιουστινιανος ζητησε διαπραγματευσεις αλλα μετα απο 3 μερες αυτες ναυαγησαν καθως δεν εγινε δεκτος κανενας ορος του Ιουστινιανου. Ο Ιουστινιανός που ήξερε καλα την πολη πήρε μερικους άνδρες και μεσω των υπονόμων κατάφεραν να μπουν μεσα στην Πολη. Εκει προκάλεσαν κομφουζιο επιτιθέμενοι στους αιφνιδιασμένους στρατιωτες με την κραυγη "Ανασκαφήτω τα οστέα" και μεσα στην αναμπουμπουλα ανοιξαν τις πυλες για να μπουν και οι υπολοιποι.

Η Πολη επεσε πολυ συντομα και ο Ιουστινιανός εγκατασταθηκε προσωρινά στο Παλάτι των Βλαχερνών. Εκει αφου έδωσε τα δώρα που υποσχέθηκε στον Τερβέλ διέλυσε τον στρατο του. Ο πρωην πλεον Αυτοκρατορας Τιβέριος Γ' κατάφερε να δραπετευσει μεσα στο χάος και διεφυγε στην Απολλωνιαδα στην Βιθυνια οπου συνελήφθη και μεταφέρθηκε σιδηροδέσμιος στην Κωνσταντινουπολη μαζι με τον Στρατηγό Ηράκλειο που συνεληφθη στην Θράκη μαζι με ολους τους πιστους στον Τιβέριο αξιωματικους. Ο Ιουστινιανός τους καταδικασε όλους σε θάνατο και τους παλουκωσε στα Τείχη. Ο Τιβεριος με τον Λεοντιο εκτελεστηκαν και αυτοι στις αρχές του 706. Αφου τους παρέλασε στην Πολη και πατησε τους σβερκους τους με το ποδι του με τον λαο να αναφωνει "Επι ασπιδα και Βασιλισκω αναβησει και καταπατήσει λεοντα και δρακοντα". Αμεσως μετα τους εστειλε στο Κυνηγιον οπου αποκεφαλίστηκαν και οι δυο.

Στη συνέχεια ο Ιουστινιανος προχώρησε σε εκκαθαρίσεις στον δημοσιο μηχανισμο και στον στρατό και οποιον εβρισκε με τον παραμικρο συνδεσμο με τους προηγουμενους Αυτοκράτορες τους εκτέλεσε με συνοπτικες διαδικασιες. Ο Πατριάρχης Καλλινικος καθαιρέθηκε και καταδικάστηκε σε τυφλωση και εξορία στην Ρώμη. Στη θέση του διορίστηκε ο ερημίτης Κυρος απο την Αμαστριδα ο οποιος του ειχε προφητεύσει οταν οδηγουνταν εξόριστος οτι θα επανελθει στο θρόνο του. Αλλους τους εραψε σε σακους μαζι με γάτες και τους πεταξε στο Βοσπορο ενω αλλους τους προσκάλεσε σε δειπνο και μολις σηκωνονταν απο το τραπέζι οι υπηρέτες του τους αποκεφαλιζαν ή τους διαπερνουσαν με λογχες.

Παράλληλα εστειλε τον Αυτοκρατορικο Στόλο στην Χαζαρία να φέρει την γυναικα του πισω αλλα ο Στόλος επεσε σε καταιγίδα και βουλιαξαν πολλα πλοια. Ο Χαγάνος του έστειλε επιστολη και του ειπε "Ηλιθιε ηταν αναγκη να στειλεις ολο το στόλο και να ρισκάρεις να τον χάσεις οπως και έγινε για να φέρεις τη γυναικα σου πισω? Θα μπορουσες να εχεις στειλει 2 πλοια μονο χωρις να πνιξεις τους στρατιωτες σου. Νομιζες πως θα την παρεις πισω με πολεμο? Μαθε οτι εχεις γιο. Στειλε μια αποστολη να παρεις και τους 2 πισω" Ετσι έστειλε τον Κουβικουλάριο Θεοφύλακτο και εφερε στην Κωνσταντινουπολη την γυναικα του Θεοδώρα και τον γιο του Τιβέριο τους οποιους εστεψε Αυγουστα και Συναυτοκράτορα αντιστοιχα.

Συνεχίζεται...

[billy huge]

Πολύ ωραίος όπως πάντα!

Αλλά, μια παρατήρηση: μπορείς να γράφεις στον τίτλο το χρονικό διάστημα που καλύπτει το κείμενό σου;

[George_V]

Στο μεταξυ εκμεταλλευόμενος το χάος στην Αυτοκρατορία ο Εμίρης Ουαλιντ ξεκίνησε ξανα τις επιδρομές και για να προσβάλλει περισσότερο τον Αυτοκράτορα κατέσχεσε τον Καθεδρικό Ναό του Αγιου Ιωάννη του Προδρομου στην Δαμασκο και τον μετέτρεψε σε τζαμί. Επίσης απαγόρευσε την ελληνικη γλώσσα στα αρχεία του κράτους και τη δημοσια διοικηση και διέταξε την μετάφραση καθε αρχειου στα αραβικα και την καταστροφη ολων των ελληνικών πρωτοτυπων.

Στα μεσα του 707 ο Ιουστινιανος εσπασε την συνθηκη με τους Βουλγάρους και με τον Στόλο μετέφερε στρατο απο την Μ. Ασία στην Θρακη εισέβαλλε στην Βουλγαρικη επικράτεια. Φτάνοντας στην Αγχιαλο την βρηκε εγκαταλελειμενη αγκυροβόλησε εξω απο την πολη και διεταξε τον στρατό να στρατοπεδευσει στην πεδιαδα εξω απο την πολη ο οποιος αμεσως σκορπισε για να βρει προμηθειες. Οι Βουλγαροι ειδαν οτι οι Βυζαντινοι ειναι σκορπισμένοι και εκαναν ξαφνικη επιθεση προκαλώντας βαρύτατες απωλειες. Ο Ιουστινιανος μολις που προλαβε να κλειστει στην πολη και να μεινει εκει κλεισμένος για 3 μερες. Οταν ειδε οτι οι Βουλγαροι εφυγαν βγηκε απο την πολη κρυφα μπηκε στον Στολο και γυρισε στην Κωνσταντινουπολη ντροπιασμένος.

Παράλληλα οι Αραβες ηττηθηκαν σε επιδρομη στην Μ. Ασια απο τον Στρατηγο Μαριανό και για εκδικηση ο Εμιρηδες Μασλαμάς και Αμπας εισεβαλλαν στην Μ. Ασια και πολιορκησαν τα Τυανα. Ο Ιουστινιανός εστειλε εναντιον τους εναν απειρο στρατό απο χωρικους και αγρότες υπο τους Στρατηγους Θεόδωρο Καρτερουκα και Θεοφύλακτο Σαλίβα αλλα λογω της ασυνεννοησίας των 2 Στρατηγών και της απειρίας του στρατου η επιθεση τους ηταν τελείως ανοργάνωτη και απέτυχε. Οι απωλειες ηταν βαρυτατες με πολλους νεκρους και αιχμαλώτους. Το Βυζαντινο στρατόπεδο επεσε στα χερια τους μαζι με πολυ οπλισμο και ολα τους τα εφοδια τα οποια τους εφτασαν για να συνεχίσουν την πολιορκια των Τυάνων και να καταλαβουν την πολη. Μεχρι εκεινη τη στιγμη τα εφοδια τους τελειωναν και σκεφτονταν να λυσουν την πολιορκια. Η εμφανιση του απειρου στρατου ηταν θειο δώρο για τους Αραβες. Τα Τυανα ισοπεδώθηκαν και εμειναν εγκαταλελειμενα μεχρι τον 9ο αιωνα. Οι Αραβικες επιδρομες συνέχιστηκαν ακαι το 709 με πολλες απωλειες για τους Βυζαντινους.

Το 710 ο Εμιρης Ουθμαν εισεβαλλε στην Κιλικια οπου του παραδόθηκαν πολλα φρουρια εκτος της Καμάχου που αντιστάθηκε αλλα επεσε μετα απο προδοσια καποιων αξιωματικων που ανοιξαν τις πυλες του και αυτομόλησαν στους Αραβες. Ο Ιουστινιανος ομως δεν ασχοληθηκε και σε μια κριση τρέλας θυμηθηκε οτι οταν ηταν εξόριστος οι κατοικοι της Χερσώνας ηθελαν να τον δολοφονησουν έστειλε εκει τον Πατρικιο Στέφανο Ασμικτο με τον Αυτοκρατορικο Στόλο με διαταγή να σφαγιάσει ολους τους κατοικους της Χερσώνας. Νεο Στρατηγό της Χερσώνας διόρισε τον Σπαθάριο Ηλία.

Ο Στολος εφτασε εκει και ο Στέφανος κατελαβε τα φρουρια χωρις αντισταση σφαζοντας ανδρες και γυναικες εκτος απο τα παιδια τα οποια σχεδίαζε να τα πουλησει για σκλαβους. Ο Χαζαρος κυβερνητης Τουντουν, ο Προεστώς Ζώιλος και αλλοι 40 προεστοι της περιοχης μεταφερθηκαν δεμενοι στην Κωνσταντινουπολη μαζι με τις οικογενειες τους ενω 7 απο τους πλεον πλουσιους κατοικους σουβλιστηκαν ζωντανοι. 20 στρατιωτες απο διαφορα φρουρια δέθηκαν στις κωπηλατικες θέσεις ενος Χελάνδιου το οποιο βυθισαν αμεσως μετα πνιγοντας και τους αιχμαλώτους.

Ο Ιουστινιανος εξεμάνη οταν ακουσε οτι τα παιδια δεν ειχαν σφαγιαστει και ανακαλεσε τον στόλο πισω αμεσα. Ο Στολος ξεκινησε τον Οκτώβριο του 710 αλλα επεσε σε καταιγίδα και βουλιαξε σχεδον ολοκληρο πνιγοντας 73000 ατομα. Ελαχιστα πλοια γλιτωσαν. Ο Ιουστινιανος ακουγοντας αυτο καταχάρηκε αλλα διέταξε να φτιαχτει νεος στόλος και να ισοπεδώσει τα παντα στην Χερσώνα. Οτι γλιτωσε απο τον πρωτο στολο θα το τελειωνε ο δευτερος. Ακομα και τους Βυζαντινους στρατιωτες που ειχαν μεινει φρουρα στα καστρα της Χερσώνας. Οταν το εμαθαν αυτο συντάχθηκαν με τους εναπομειναντες κατοικους της περιοχης και ζητησαν προστασια απο τον Χαγάνο της Χαζαρίας.

Βλεποντας οτι ο Ιουστινιανος βουλιάζει στην τρέλα ολο και περισσότερο ο Στρατηγός Ηλιας και ο Σπαθάριος Φιλιππικος (που ειχε επιστρέψει απο την εξορία στην Κεφαλλονια) επαναστάτησαν κατα του Αυτοκράτορα. Ο Ιουστινιανός εξοργισμένος εστειλε εναντιον τους 10 Δρόμωνες με 300 ανδρες υπο τον Λογοθέτη του Γενικου Πατρικιο Γεωργιο Συρο, τον Επαρχο της Πολης Ιωάννη και τον Χριστοφόρο Τουρμάρχη των Θρακησίων. Μαζι τους εδωσε τον πρωην κυβερνητη Τουντουν και τον Προεστω Ζωιλο με εντολες να τους αποκαταστησουν στη θεση τους, να καθαιρέσουν τον Ηλια και τον Φιλιππικο και να τους μεταφέρουν δεμενους στην Κωνσταντινουπολη. Παράλληλα εστειλε επιστολη στον Χαγάνο να συλλάβει τους 2 επαναστάτες. Ο Ηλιας και ο Φιλιππικός δραπετευσαν στην Χερσώνα μολις το εμαθαν.

Στο μεταξυ εφτασε το αποσπασμα του Ιουστινιανου στην Χερσώνα οπου οι κατοικοι προσκάλεσαν σε δειπνο τους αρχηγους μεσα στο καστρο και μολις αυτοι εισήλθαν εκλεισαν τις πυλες πισω τους και τους συνέλαβαν. Ο Γεωργιος Συρος και ο Επαρχος Ιωάννης εκτελέστηκαν επι τοπου ενω ο Τουντουν και ο Ζωιλος με τον Τουρμάρχη Χριστοφόρο και τους 300 στρατιωτες παραδόθηκαν στον Χαγάνο. Ο Τουντουν πεθανε στην διαδρομη και ο Τουρμαρχης με τους 300 στρατιωτες εκτελεστηκαν απο τους Χαζάρους.

Οι κατοικοι της Χερσώνας αποκηρυξαν τον Ιουστινιανο και ανεβασαν στον θρόνο τον Σπαθάριο Φιλιππικο Βαρδάνη. Ο Ιουστινιανός σε μια ακομα κριση παραφροσυνης για την προδοσία του Φιλιππικου και του Στρατηγου Ηλία εσφαξε τα παιδια του Ηλια στην αγκαλια της μανας τους και αναγκασε την τραγικη μητέρα και συζυγο του Ηλία να παντρευτει τον Ινδό μάγειρα του.

Αμεσως μετα εφτιαξε νεο στόλο και έστειλε τον Πατρίκιο Μάυρο Βήσσο με πολεμικες μηχανές για να καταστρέψει τα τειχη της Χερσώνας, να ισοπεδώσει την πολη και να σφάξει τους παντες. Ο Μαυρος κατάφερε να γκρεμισει 2 πυργους αλλα η εμφάνιση του Χαζαρικου στρατου τον αναγκασε να συνθηκολογήσει και ο Φιλιππικος δραπετευσε στην αυλη του Χαγάνου.

Ο στολος ομως εχοντας αποτυχει στην αποστολη του δεν ηθελε να γυρίσει πισω φοβουμενος την οργη του Ιουστινιανου. Ετσι αλλαξαν πλευρές και συντάχθηκαν με τον Φιλιππικό και ζήτησαν απο τον Χαγάνο να τους τον στειλει. Ο Χαγάνος ζητησε διαβεβαιωσεις οτι δεν ειναι κόλπο για να συλλάβουν τον Φιλιππικο και επιπλεον ζήτησε 1 χρυσο νομισμα απο καθε στρατιωτη. Οι επαναστατες δεχτηκαν και ο Φιλιππικος εφτασε στον στόλο οπου επευφημηθηκε ως Αυτοκράτορας.

Πισω στην Κωνσταντινουπολη ο Ιουστινιανος καθόταν σε αναμενα καρβουνα. Ο στολος αργουσε να γυρίσει και αναφορες δεν ερχονταν. Ετσι αποφάσισε να παει ο ιδιος να δει τι συμβαινει. Πηρε ενα αποσπασμα απο το Θεμα του Οψικιου και αλλο ενα απο το Θέμα των Θρακησίων και προχώρησε μεχρι την Σινώπη. Εκει ενω ερευνουσε να δει τι γινεται στην Χερσώνα είδε τον στόλο να πλεει εξω απο την Σινώπη με κατευθυνση την Κωνσταντινουπολη και οργισμένος ακολουθησε τον στόλο απο ξηράς. Ο Στόλος του Φιλιππικου ηταν ομως πιο γρήγορος και κατέλαβε την Κωνσταντινουπολη αποκλειοντας τον Ιουστινιανο εξω απο την Πολη οπου αναγκάστηκε να στρατοπεδευσει στην πολη Δαματρυς.

Εχοντας καταλάβει την Πολη ο Φιλιππικος έστειλε άμεσα τον Πατρικιο Μαυρο με τον Σπαθάριο Ιωάννη Στρουθίο να βρει τον Συναυτοκράτορα Τιβέριο τον γιο του Ιουστινιανου που κρυβόταν στην Κωνσταντινουπολη και τον Στρατηγό Ηλία με ενα αποσπασμα να κυνηγήσει τον Ιουστινιανο. Ο Μαυρος με τον Ιωάννη πηγαν στις Βλαχέρνες οπου βρήκαν τον μικρό Τιβέριο να κρατά με το ενα χέρι του την Αγία Τράπεζα της Παναγίας των Βλαχερνών και με το άλλο τον Σταυρό ενω στο λαιμο του κρέμονταν φυλαχτά. Μαζι του βρηκαν και τη γιαγια του Αναστασία να καθεται εξω απο το Βημα.

Η Αναστασία επεσε στα πόδια του Μαυρου ικετευοντας τον να μην σκοτώσει τον εγγονο της καθως ηταν ενα μικρο παιδι και δεν ειχε κανει τιποτα κακο. Η Αναστασία τον κρατουσε γερα απο τα ποδια κλαίγοντας για να μην τον αφήσει να πειράξει τον μικρο Τιβέριο αλλα εκεινη τη στιγμη μπηκε ο Σπαθαριος Ιωάννης απο αλλη πορτα και αρπαξε το παιδι.

Ο μικρος συνέχιζε να κρατάει τον Σταυρο τον οποιο ο Ιωάννης του τον πηρε και τον αφησε στην Αγια Τραπεζα ενω του εβγαλε τα φυλαχτά και τα φορεσε ο ιδιος. Ο Μαυρος κλώτσησε την Αναστασια αφηνοντας την ημιαναισθητη στο πατωμα και φέυγοντας απο την πισω πορτα εγδυσαν το παιδι το στερέωσαν στο ξυλο της πόρτας και του έκοψαν το λαιμο. Φευγοντας ειπαν στον ιερέα της εκκλησιας να το θάψει στην εκκλησία των Αγίων Αναργύρων στη συνοικία της Παυλίνης. Το Μεγάλο Παλάτι κατεληφθη απο τους στρατιωτες του Φιλιππικου και ο Πατρικιος Βαρσβακουριος Κομης του Οψικιου συνεληφθη και εκτελέστηκε.

Στο μεταξυ ο Στρατηγός Ηλίας με το αποσπασμα του εφτασε στη Δαμάτρυς οπου βρηκε τους στρατιωτες του Ιουστινιανου και διαπραγματευτηκε μαζι τους προσφέροντας τους αμνηστια αν αλλαζαν πλευρές. Οι στρατιωτες δεχτηκαν και συντάχθηκαν με τον Ηλία αφηνοντας τον Ιουστινιανό μονο του.

Οταν εμφανίστηκε ο Ιουστινιανος βυθισμένος στην τρέλα προσπαθησε να διατάξει τους στρατιωτες του που ειχαν απομεινει εκει να συλλάβουν τον Ηλία αλλα κανεις δεν ακολουθησε τις διαταγές του. Ο Ηλιας βγηκε μπροστά τον αρπαξε απο το λαιμο και τραβώντας το μαχαίρι του του εκοψε το λαιμο για να εκδικηθει τον θανατο των παιδιων του και την ατιμωση της γυναικας του. Η ειρωνια ηταν πως το μαχαιρι αυτο του το ειχε κανει δώρο ο ιδιος ο Ιουστινιανος οταν τον ονομασε Στρατηγό της Χερσώνας. Μετα με το ιδιο μαχαίρι του εκοψε το κεφάλι και το έστειλε με τον Σπαθάριο Ρωμανο στην Κωνσταντινουπολη τερματίζοντας ετσι την Δυναστεία του Ηρακλειου. Ο Αυτοκράτορας Φιλιππικος διέταξε το κεφάλι του Ιουστινιανου να εκτεθει για παραδειγματισμο σε ολες τις πολεις της Αυτοκρατορίας μεχρι την Ρώμη.

Ο νεος Αυτοκράτορας Φιλιππικος διέταξε την μετακινηση ολων των Αρμενιων απο την χώρα τους και την μετέγκατάσταση τους στην Τεταρτη Αρμενία και την Μελιτήνη. Οι Αραβες υπο τον Εμιρη Ουαλιντ κατέλαβαν την Αμάσεια εκμεταλλευομενοι το χαος στην Αυτοκρατορία αλλα ο Φιλιππικος δεν κινηθηκε εναντιον τους καθως ειχε τα δικα του προβληματα προκαλώντας θρησκευτικη αναταραχη συγκαλώντας ψευδοσυνοδο η οποια καταδικασε την Εκτη Οικουμενικη Συνοδο. Για να υποστηρίξει την αιρετικη θέση του καθαίρεσε τον Πατριάρχη Κυρο και τον εξορισε σε μοναστηρι της Χώρας αντικαθιστώντας τον με τον Ιωάννη ΣΤ' ο οποιος ηταν Μονοθελήτης. Τον Φιλιππικο στηριξαν επίσης ο Μονοθελήτης Μητροπολιτης Κυζίκου Γερμανός και ο Μητροπολίτης Κρήτης Ανδρέας. Ο Αρχιοινοχοος Νικολαος διορίστηκς Καιστωρας και Καθηγητης Ιατρικη, ο Ελπιδιος διοριστηκε Αρχιδιακονος της Αγιας Σοφίας και ο Αντιοχος Χαρτοφύλαξ της Μεγάλης Εκκλησιας. Ετσι προσπαθησε να επιβάλλει τον Μονοθελητισμο στην Κωνσταντινουπολη.

Το επομενο ετος αρχισαν και οι Βουλγαροι τις επιδρομες καθως ο Φιλιππικος αρνηθηκε να τους πληρώσει τον φορο που ειχε υποσχεθει ο Ιουστινιανος λεηλατώντας την Θράκη φτάνωντας μεχρι τα Τειχη της Πολης ενω οι Αραβες κατέλαβαν και την Μισθεια στην Καππαδοκια καθως και την Αντιόχεια της Πισιδίας.

Στο μεταξυ στις 11 Μαιου ο Φιλιππικος γιορτασε τα Γενεθλια της Πολης με Ιπποδρομίες τις οποιες κέρδισαν οι Πράσινοι και αποφάσισε να παει εν πομπη στα Λουτρά του Ζευξιππου για λουτρο και μετα να παραθεσει γεύμα στους ευγενεις της Πολης. Μετα το γευμα αποσυρθηκε για να κοιμηθει λιγο το μεσημερι ξαφνικα εισήλθαν στρατευματα στην Πολη απο την Χρυση Πυλη υπο τον Ρουφο Πρωτοστρατορα του Οψικιου μετα απο διαταγη του Πατρικιου Γεωργίου Βουράφου Κομητα του Οψικιου και του Πατρικιου Θεοδώρου Μυάκιου. Περικυκλωσαν το Παλάτι και συνέλαβαν τον κοιμώμενο Φιλιππικο οπου τον μετέφεραν στο Ορνατόριο των Πρασινων (δλδ εκει που γινεται η κληρωση των Ιπποδρομιων) οπου τον τυφλωσαν.

Την επομενη μέρα Κυριακη της Πεντηκοστης μαζευτηκε ο λαος στην Αγια Σοφια για την Λειτουργια και εκει ξαφνιάστηκε βλεποντας τον Πρωτασηκρίτη Αρτέμιο να στέφεται Αυτοκράτορας με το όνομα Αναστάσιος Β'. Μια βδομάδα μετα το επομενο Σαββατο συνεληφθησαν με εντολη του νεου Αυτοκράτορα ο Κομης του Οψικιου Γεωργιος Βουραφος και ο Θεοδωρος Μυακης τυφλώθηκαν και εξοριστηκαν στην Θεσσαλονίκη

Το καλοκαιρι του 713 ο Εμιρης Μασλαμας λεηλατησε την Γαλατια και επεστρεψε ανενοχλητος πισω καθως ο νεος Αυτοκράτορας ηταν απασχολημένος με το να ασφαλισει τη θεση του στην Κωνσταντινουπολη διοριζοντας δικους του ανθρωπους σε στρατό και δημόσιο.

Οι Αραβες ομως στο μεσοδιαστημα ετοιμαζαν μεγάλου βεληνεκους εκστρατεια κατα της Αυτοκρατορίας απο ξηρας και θαλάσσης. Ο Αναστάσιος για να κερδισει χρόνο εστειλε τον Πατρικιο Δανιηλ Σινωπίτη για να διαπραγματευτει δηθεν ειρήνη αλλα ο πραγματικος του σκοπος ηταν να κατασκοπευσει τους Αραβες και να στειλει πληρεις αναφορές στην Κωνσταντινουπολη.

Οταν εφτασαν οι αναφορές ο Αναστασιος διέταξε τον λαο της Πολης να μαζεψει προμηθειες για 3 χρόνια και οποιος δεν μπορει να το κανει αυτό να εγκαταλείψει αμεσα την Κωνσταντινουπολη. Μετα αρχισε να ναυπηγει Στόλο Δρομωνων και επισκευασε τα Τείχη και γέμισε τις αποθηκες με εφοδια για 5 χρόνια τουλαχιστον. Εν τουτοις ομως η εκστρατεια των Αραβων καθυστέρησε καθως ο Εμίρης Ουαλιντ πέθανε και τον διαδέχτηκε ο Σουλειμαν

Στην Κωνσταντινουπολη ο Αναστάσιος καθαίρεσε τον αιρετικο Πατριαρχη Ιωάννη ΣΤ' και τον αντικατέστησε με τον Μητροπολιτη Κυζίκου Γερμανου στις 11 Αυγουστου 715. Το Χρυσοβουλο του διορισμου το οποιο διαβάστηκε στον λαο ηταν ως εξης:

"Ψηφω και Δοκιμασια των θεοσεβεστάτων Πρεσβυτέρων και Διακόνων και παντώς του ευαγους Κληρου και της Ιεράς Συγκλητου και του Φιλοχρίστου Λαου της Θεοφυλακτου ταυτης και Βασιλίδος Πόλεως, η Θεια Χάρις η παντοτε τα ασθενη θεραπευουσα και ελλειποντα αναπληρουσαι, μετατιθεται Γερμανόν τον Σεβασμιωτατον Μητροπολίτην και Πρόεδρον της Κυζίκου Μητροπόλεως εις Επίσκοπον ταυτης της Θεοφυλάκτου και Βασιλιδος Πολεως. Εγενετο δε η παρουσα μετάθεσις κατα παρουσίαν Μιχαήλ του Οσιωτάτου Πρεσβυτέρου και Αποκρισαρίου του Αποστολικού Θρόνου και λοιπων Πρεσβυτέρων και Επισκόπων επι Αναστασίου Βασιλέως".

Λιγο μετα απο αυτο ο Αναστάσιος εμαθε οτι οι Αραβες εστειλαν στολο στον Λιβανο για να κοψουν κυπαρίσσια για τα πλοια τους και αφου διαλεξε τα γρηγορότερα πλοια του στόλου του τα γέμισε με εμπειρους ναυτες απο το Οψίκιον και διόρισε Ναυαρχο τον Διακονο Ιωάννη τον Λογοθέτη του Γενικου γνωστο και με το παρατσουκλι Παπα-Ιωαννακης με αποστολη να σαμποτάρουν την προμηθεια ξυλειας των Αραβων.

Ομως οταν η μοιρα αυτη εφτασε στην Ρόδο οι ναυτες απο το Οψικιον στασίασαν δολοφόνησαν τον Ναυαρχο Ιωάννη και αφου αποκηρυξαν τον Αυτοκρατορα Αναστάσιο κινηθηκαν εναντιον της Κωνσταντινουπολης. Εν τουτοις τους ελειπε ξεκαθαρος αρχηγος. Ετσι οταν εφτασαν στο Αδραμυτιο βρηκαν τον φοροεισπρακτορα Θεοδόσιο και του προσφεραν το Αυτοκρατορικο Στέμμα. Ο Θεοδόσιος αρνηθηκε και προσπαθησε να ξεφυγει κρυπτόμενος σε ενα βουνο. Οι ναυτες τον ξετρυπωσαν ομως και τον ανακηρυξαν Αυτοκράτορα ως Θεοδόσιο Γ' δια της βιας και παρα τις διαμαρτυρίες του οτι δεν ηθελε να γινει.

Οταν εμαθε για την στάση ο Αυτοκρατορας Αναστάσιος Β' οχυρωσε την Πολη και ιδιος κατεφυγε στην Νικαια για να ειναι πιο ασφαλης. Οι στασιαστες οταν εφτασαν στο Οψικιον ενωθηκαν και με αλλους διπλασιαζοντας τον αριθμο τους και εφτασαν στην Χρυσουπολη απο ξηρά και θαλασσα. Ο Αυτοκρατορικος Στολος βρισκόταν αγκυροβολημένος στον Λιμένα του Αγιου Μαμα και για 6 μηνες οι ναυμαχιες μεταξυ τους ηταν καθημερινες. Ομως ο Αυτοκρατορικος Στόλος εκανε το λαθος να αλλαξει αγκυροβολιο απο τον Αγιο Μαμα στο Νεωριον και ετσι ο Θεοδόσιος Γ' βρηκε ευκαιρία να περάσει απέναντι στην Θράκη και να την καταλαβει. Στο μεταξυ αντιπαλοι του Αναστασιου ανοιξαν τις Πυλες στις Βλαχέρνες και οι Οψικιανοι μπηκαν στην Πολη λεηλατώντας τα παντα. Συνεληφθη ο Πατριαρχης και αξιωματουχοι του Αναστασιου και μεταφέρθηκαν στην Νικαια. Οταν τους ειδε αλυσοδεμένους ο Αναστάσιος εχασε καθε ελπιδα και συμφώνησε να παραιτηθει απο τον θρονο και να γινει μοναχός στην Θεσσαλονικη. Ο Αναστάσιος θα διεκδικουσε αλλη μια φορα το θρόνο με Βουλγαρικη βοηθεια απο τον Λεοντα Γ' 4 χρονια αργοτερα.

Με την παραίτηση του Αναστασιου Β' ο Θεοδόσιος Γ' στεφθηκε και επισημα Αυτοκράτορας. Εν τουτοις ομως τα προβληματα δεν τελειωσαν εδω. Ο Στρατηγος των Ανατολικών Λέοντας ειχε μεινει πιστός στον Αυτοκράτορα Αναστάσιο Β' και αρνηθηκε να αναγνωρίσει τον Θεοδόσιο Γ'. Ετσι συμμαχησε με τον Στρατηγό των Αρμενιακών Αρταβασδο κατα του Θεοδοσιου και για να κλεισουν την συμμαχία παντρευτηκε την κορη του.

Στο μεταξυ ο Εμιρης Μασλαμας εξαπέλυσε την εκστρατεια του κατα της Κωνσταντινουπολης με τον Εμίρη Σουλειμαν αρχηγο του στρατου και τον Εμιρη Ουμαρ αρχηγό του ναυτικου. Οταν ο Εμιρης Σουλειμαν εφτασε στο Αμοριον εστειλε επιστολη στον Στρατηγό Λέοντα να ερθει να κλεισουν ειρηνη. Παραλληλα ειδε οτι το Αμοριο δεν ειχε στρατο καθως ο Λεοντας τον ειχε αποσυρει για να τον χρησιμοποιησει κατα του Θεοδοσίου Γ' και αποφασισε να το πολιορκήσει περιμενοντας και τον στρατό του Μασλαμα εκει.

Ο Λεοντας αποφάσισε να παει στον Σουλειμαν αλλα φτάνοντας στο Αμοριον ειδε οτι οι Αραβες τον αποκαλουσαν Αυτοκράτορα, το ιδιο και οι κατοικοι του Αμοριου επηρεασμενοι απο τους Αραβες. Ειδε ομως οτι το Αμοριο ηταν καταδικασμένο να πεσει καθως ηταν ουσιαστικα ανυπεράσπιστο. Ετσι εστειλε επιστολη στον Σουλειμαν λεγοντας του οτι του ζητάει ειρήνη αλλα την ιδια στιγμη πολιορκει την πολη. Ο Σουλειμαν του απαντησε πως μπορει να ερθει ελευθερα και αυτος θα λυσει την πολιορκία. Ετσι αφου πηρε διασφάλιση οτι θα περάσει ακινδυνα ο Λέοντας εφτασε στο Αμοριο με 300 Ιππεις. Οι Αραβες τον συνοδευσαν μεχρι το στρατόπεδο τους αλλα ο Λεοντας υποπτευομενος οτι κατι δεν παει καλα στρατοπεδευσε μισο μιλι μακρια τους. Επι 3 μερες επισκεπτοταν το Αραβικο στρατόπεδο για διαπραγματευσεις αλλα οι Αραβες καθυστερουσαν συνεχεια λεγοντας του οτι θα φυγουν μολις υπογραφει επισημα η ειρηνη. Εκει υποψιαστηκε ο Λεοντας οτι οι Αραβες περιμένουν ενισχύσεις για αυτο καθυστερουν και πιθανότατα θέλουν να συλλάβουν και τον ιδιο και αποφάσισε να παρει τα μετρα του.

Προσκάλεσε λοιπον αρκετους απο τους διοικητες των Αράβων σε δειπνο στην σκηνη του. Οσο ετρωγαν ο Σουλειμαν εστειλε 3000 ιππεις να περικυκλωσουν τον Λεοντα. Η κινηση εγινε αντιληπτη απο τους στρατιωτες του Στρατηγου που του το ανεφεραν.

Οταν ο Στρατηγος ζητησε τον λογο γιατι γινεται αυτο ενας απο τους Αραβες ονοματι Ζουμπερ του ειπε οτι κυνηγουν ενα φυγάδα σκλαβο που εκλεψε χρηματα και εφυγε. Ο Λεοντας τους ειπε "Μην ανησυχειτε. Σε δικη μας επικρατεια θα παει ο κλεφτης. Θα τον βρουμε εμεις". Και ετσι οι Αραβες αναγκαστηκαν να αποσυρουν τους ιππεις για να μην εκτεθουν και γινει αιματοχυσια μεσα στη νυχτα καθως δεν θα ρισκαραν και εξοδο απο την πολη τωρα που ο Λεοντας καταλαβε το σχεδιο τους.

Στο μεταξυ ο Λεων εστειλε μηνυμα στο Αμοριο να κρατησει οσο γινεται γιατι ερχεται ο Μασλαμας και πρεπει να αντέξουν μεχρι να ερθουν οι ενισχυσεις. Οταν πηραν το μηνυμα στην πολη ηρθε μυστικα ο Επίσκοπος Αμοριου για να παρει προσωπικα διαβεβαιωσεις. Ομως οι Αραβες πηραν ειδηση τον Επίσκοπο και ζητησαν απο τον Λεοντα να τους τον παραδώσει. Ο Λεοντας ομως τον εκρυψε και καθυστέρησε τους Αραβες αρκετα μεχρι να μεταμφιεστει ο Επίσκοπος σε χωρικο. Κατα την διαρκεια των συνομιλιων καλεσε ενα στρατιωτη και ζήτησε νερό. Ο στρατιωτης ηταν δασκαλεμενος και του ειπε οτι δεν εχει. Ετσι τον διεταξε να παρει ενα χωρικο (τον μεταμφιεσμενο Επισκοπο) και να παει να φέρει. Ετσι εδιωξε τον Επισκοπο με τον στρατιωτη γλιτωνοντας τον. Οι Αραβες επεμεναν ομως και οταν σιγουρευτηκε οτι ο Επισκοπος ηταν ασφαλης στην πολη τους αφησε να ψάξουν στην σκηνη του.

Αφου δεν βρηκαν τιποτα τους ειπε "Σας το ειπα οτι δεν ειναι εδω γυριστε πισω και θα ερθω και εγω σε λιγο στον Εμιρη σας να εξηγησω". Ηξερε ομως ο Λεοντας οτι αν πηγαινε στον Εμιρη θα τον επιαναν. Ετσι καβαλησαν τα αλογα τους και πηγαν με συνοδεια των Αράβων προς το στρατοπεδο οταν ξαφνικα ο Λεοντας εστριψε αριστερα. Οταν του ειπαν οι Αραβες που πηγαινει τους απαντησε οτι θελει να μετακινησει πρωτα το στρατοπεδο του πριν ερθει. Ευκολοπιστοι οι Αραβες τον αφησαν και ο Λεοντας καλπασε 10 μιλια νοτιοτερα και στρατοπεδευσε εκει. Οντας πλεον ασφαλης εστειλε μηνυμα στον Σουλειμαν οτι καταλαβε το σχεδιο τους να τον συλλαβουν και για αυτο εφυγε. Αλλωστε ο Λεοντας ειχε μαθει οτι ο Μασλαμας ηταν κοντά οποτε δεν ειχε νοημα να μενει αλλο εκει. Αυτο ομως ο Σουλειμαν δεν το ηξερε και πιστευε οτι ο Μασλαμας ειναι μακρια ακομα. Οταν εμαθε πως του ξεφυγε ο Λεοντας εξοργιστηκε αλλα περισσοτερο εξοργιστηκαν οι αξιωματικοι του οι οποιοι ηθελαν να λεηλατησουν την περιοχη αντι να περιμένουν το Αμοριο να πέσει. Ματαια προσπαθησε ο Σουλειμαν να τους κρατησει να περιμένουν τον Μασλαμα αλλα οι διοικητες του ηταν ανενδοτοι και εγκατέλειψαν τον Σουλειμαν.

Βλεποντας τον Σουλειμαν να λυνει την πολιορκια ο Λεοντας ενισχυσε την φρουρα της πολης με 800 ανδρες υπο τον Τουρμαρχη Νικήτα και εστειλε εφοδια για να αντέξουν εαν ξαναρχόταν ο Σουλειμαν ενω εκκενωσε με ασφάλεια τα γυναικόπαιδα απο την πολη και τους μετέφερε στην Πισιδια για ασφάλεια.

Μετα απο λιγο εφτασε και ο Μασλαμας στην Καππαδοκια οπου βρηκε τον Σουλειμαν ο οποιος τον ενημέρωσε για τα καθεκαστα. Μαθαινοντας οτι ο Λεοντας ειναι αντιπαλος του Αυτοκράτορα αποφάσισε να τον παγιδευσει και να τον χρησιμοποιησει εναντιον της Κωνσταντινουπολης οποτε διέταξε τον στρατο του να μην πειράξει την περιοχη του Λεοντα. Ο Στρατηγός ομως με διαφορα τεχνάσματα καταφερνε να ξεγλιστρα απο τον Μασλαμα καταφέρνοντας να τον παρασύρει μεχρι το Ακροινον. Εκει εχοντας βγει εκτος δικαιοδοσίας αλλα εχοντας σωσει και την περιοχη του απο την λεηλασια εφυγε για την Νικομηδεια. Εκει βρηκε τον γιο του Θεοδοσίου Γ' τον Καίσαρα Θεοδόσιο τον οποιο και συνέλαβε μαζι με ολη την Αυτοκρατορικη ακολουθια. Στο μεταξυ εφτασε ο χειμώνας και ο Μασλαμας εξαπατημένος απο τον Λεοντα αναγκάστηκε να γυρίσει πισω για να ξεχειμωνιασει ενω ο Στόλος του Ουμαρ αγκυροβόλησε στην Κιλικια για τον χειμωνα.

Ο Λεοντας παλι εχοντας πιασει τον γιο του Αυτοκράτορα εφτασε στην Χρυσουπολη οπου εστειλε μηνυμα στον Θεοδόσιο να παραιτηθει. Οταν εφτασε το μηνυμα στην Κωνσταντινουπολη ο Αυτοκράτορας συγκαλεσε εκτακτη συνεδριαση της Συγκλητου οπου ανακοινωσε την προθεση του να παραιτηθει απο τον θρόνο με αντάλλαγμα αμνηστία απο τον Λέοντα. Ο Λεων δεχτηκε τους ορους του και ο Θεοδόσιος με τον γιο του παραιτηθηκαν και εγιναν μοναχοι. Ο Καισαρας Θεοδόσιος μαλιστα εγινε Μητροπολίτης Εφέσου και το 754 προηδρευσε της Εικονομαχικης Συνόδου της Ιερειας.

Το 717 ο Μασλαμάς εφτασε στην Περγαμο την οποια την πολιορκησε. Οι κατοικοι της πολης άκουσαν τη συμβουλη ενος μάγου ο οποιος τους ειπε πως για να σωθουν επρεπε να θυσιάσουν μια εγκυο 9 μηνών, να της παρουν το εμβρυο να το βράσουν και ολοι οι ανδρες να βουτηξουν το δεξι μανικι τους στο τσουκάλι. Η συμβουλη δεν επιασε και η Περγαμος επεσε στα χέρια των Αράβων.

Το ιδιο ετος στέφθηκε και επισημα Αυτοκράτορας ο Λεων ως Λέων Γ'. Ο νεος Αυτοκράτορας καταγόταν απο την Γερμανίκεια της Συρίας. Ο Ιουστινιανος Β' ειχε μμετακινησει την οικογενεια του απο την Γερμανικεια στην Μεσημβρια της Θράκης το 689. Σχεδον 20 χρόνια μετα οταν ο Ιουστινιανος βαδιζε κατα των Βουλγάρων σε εκεινη την αποτυχημενη εκστρατεια κατα της Αγχιάλου ο Λεοντας του ειχε δωρήσει 500 προβατα απο το κοπάδι του. Ευχαριστημένος απο το δώρο ο Ιουστινιανός τον ονομασε Σπαθάριο. Εν τουτοις ομως καποιοι αλλοι Σπαθαριοι τον ζηλεψαν και τον κατηγόρησαν οτι εποφθαλμια τον θρόνο. Ο Λεων περασε απο δικη για αυτο αλλα αθωωθηκε. Η φιλια του με τον Ιουστινιανο χαλασε ομως εξαιτιας αυτου και ο Ιουστινιανος για να τον εκδικηθει τον έστειλε στην Αλανια με χρηματα για να ξεσηκωσει τους Αλανους κατα των Αβασγών που ηταν υποτελεις των Αράβων.
Οταν ο Λεοντας εφτασε στην Φασι κατέθεσε εκει τα χρηματα και με μερικους ντοπιους οδηγους πηγε στην Αψιλια και μεσω του Καυκάσου εφτασε στην Αλανια. Ο Ιουστινιανος ειχε δώσει εντολη να υπεξαιρεθουν τα χρηματα που κατέθεσε στην Φασι για να τον κατηγορήσει για κατάχρηση και να τον συλλάβει χωρις να εκτεθει. Οι Αλανοι τον δέχτηκαν με μεγάλες τιμές και με την καθοδηγηση του νικησαν τους Αβασγους. Ο ηγεμονας των Αβασγων ομως ειχε ειδοποιηθει απο τον Ιουστινιανο για τα χρηματα και εστειλε επιστολη στους Αλανους κατηγορόντας τον Λεοντα οτι τους απεκρυψε την αμοιβη και καταχραστηκε τα χρηματα τους. Επίσης τους ζήτησε να του παραδώσουν τον Λεοντα με αντάλλαγμα 3000 χρυσα νομισματα.
Οι Αλανοι απαντησαν πως δεν ακολουθησαν τον Λεοντα για το χρήμα αλλα γιατι ειναι φιλος του Αυτοκράτορα. Οι Αβασγοι ανεβασαν την προσφορα στα 6000 χρυσα νομισματα για την παράδοση του Λέοντα. Οι Αλανοι δεχτηκαν την προσφορα πηραν τα χρήματα αλλα ενημερωσαν τον Λεοντα και κατέστρωσαν ενα σχέδιο. Θα υποκριθουν οτι τον παραδίδουν θα παρουν τα χρηματα και μετα σε ενεδρα θα τον ελευθερώσουν ετσι και τα χρηματα θα κρατησουν αλλα και θα μαθουν και τα περάσματα των Αβασγων στον Καυκασο για να μπορέσουν να εισβάλλουν. Ετσι και εγινε οι Αλανοι παρέδωσαν τον Λέοντα στους Αβασγους οι οποιοι τον εδεσαν και τον πηραν μαζι τους. Οι Αλανοι τους ακολουθησαν πισω τους με ενα αποσπασμα υπο τον Φυλαρχο Ιτάξη και αφου εμαθαν τα περάσματα τους επιτεθηκαν και ελευθερωσαν τον Λεοντα.

Αφου γυρισαν πισω ο Λέοντας με τον Ιταξη μαζεψαν τον στρατό και μεσω των περασματων που βρηκαν εισεβαλλαν στην Αβασγία ξαφνικα και κατέκτησαν την χώρα. Οταν εμαθε ο Ιουστινιανος οτι το σχέδιο του απέτυχε εστειλε επιστολη στον ηγεμονα των Αβασγών και δελεαζοντας τον με δώρα και υποσχομενος να μην τους τιμωρησει για την αποστασια τους στους Αραβες ζητησε παλι να του φέρουν τον Λεοντα. Ετσι παλι εστειλε επιστολη ο ηγεμονας των Αβασγών στους Αλανους προσφέροντας τα παιδια τους ως ομηρους για να τους δώσουν τον Λεοντα. Οι Αλανοι αρνηθηκαν ομως και ο Λεοντας παρεμεινε εκει αποκλεισμένος.

Λιγο καιρό μετα οι Βυζαντινοι με Αρμενιους εισεβαλλαν στην Λαζικη και πολιορκησαν την Αρχαιοπολη. Ομως οταν εμαθαν οτι ερχονται οι Αραβες εγκατέλειψαν την πολιορκία και εφυγαν. Ομως ενα αποσπασμα 200 ανδρων εμεινε πισω για να λεηλατησει τον Καυκασο ως ληστές. Οι Αλανοι το εμαθαν και ειπαν στον Λεοντα οτι οι Βυζαντινοι ειναι κοντα και να παει εκει για να γυρίσει πισω μαζι τους. Ετσι με συνοδεία 50 Αλανων περασε τα χιονισμένα περάσματα του Καυκάσου το Μαιο και βρηκε τους Βυζαντινους ληστές. Οταν τους ρώτησε που ειναι ο υπολοιπος στρατός του ειπαν οτι έφυγαν και πως αυτοι πανε στην Αλανια. Ο Λεοντας γυρισε στους Αλανους συντρόφους του και τους ειπε “τι κανουμε τώρα?” οι Αλανοι δεν μπορουσαν να περάσουν στην Λαζικη αλλα ο Λεοντας τους ειπε οτι δεν υπαρχει αλλος δρόμος. Ετσι αναγκαστικα πηγαν προς το Φρουριο Σιδηρον οπου ο καστελλάνος του Φαρασμάνης ηταν υποτελης στους Αραβες και φιλικος προς τους Αρμένιους. Εκει του ειπε “Αφου εισαι φιλικος προς τους Αρμενιους και η Αυτοκρατορια μας ειναι φιλικη προς τους Αρμενιους τοτε θα εισαι και φιλικος μαζι μου. Γινε υποτελης της Αυτοκρατορίας και βοηθησε μας να περάσουμε στην Τραπεζουντα”.

O καστελλάνος ομως αρνηθηκε να τους βοηθησει και ο Λεοντας εστησε ενεδρα στους εργάτες που εβγαιναν καθε πρωι απο το Φρουριο τους συνέλαβε και κράτησε τις πυλες ανοιχτες για να μπουν και οι υπολοιποι μεσα. Με τους 50 Αλανους κατάφερε ευκολα να υποταξει τη μικρη φρουρά του Φαρασμάνη και να τον αποκλεισει στην ακροπολη του Φρουριου. Ακομα και ετσι ο Φαρασμάνης αρνηθηκε να τους βοηθησει και εμεινε κλεισμένος μεσα. Η ακροπολη ηταν καλα οχυρωμένη και δυσκολα θα επεφτε με 50 ανδρες. Ομως τα νεα κυκλοφόρησαν και ο ηγεμονας της Αψιλιας Μαρινος φοβηθηκε οτι ο Λεοντας και οι ανδρες του ηταν εμπροσθοφυλακη μεγαλυτερου στρατου πηρε 300 ανδρες και προθυμοποιηθηκε να τους συνοδευσει μεχρι την ακτη. Τελικα υπέκυψε και Φαρασμάνης και παραδόθηκε δινοντας τον γιο του για ομηρο και δεχομενος να γινει υποτελης της Αυτοκρατοριας. Μετα απο ξεκουραση 3 ημερων ο Μαρινος τους πηγε στην Αψιλια και απο εκει περασαν στην Τραπεζουντα δια θαλάσσης και απο κει στην Κωνσταντινουπολη.

Οταν εφτασαν εκει ο Ιουστινιανος ειχε σκοτωθεί και ο Φιλιππικός ειχε πέσει. Νεο Αυτοκράτορα βρηκαν τον Αναστάσιο Β’ ο οποιος τον διόρισε Στρατηγό των Ανατολικών. Με την πτώση του Αναστασίου ο Λεοντας δεν αναγνωρισε τον νεο Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Γ’ και συμμάχησε με τον Στρατηγό των Αρμενιακών Αρταβασδο και παντρευτηκε την κορη του Αννα.
Πισω παλι στο 717 ο Μασλαμας περασε τον χειμώνα στην Περσία περιμενοντας την παράδοση του Λέοντα Γ’ αλλα δεν ηρθε καμια αποκριση απο την Κωνσταντινουπολη. Ετσι κινηθηκε ξανα καταλαμβάνοντας την Περγαμο και την Αβυδο και απο εκει περασε απεναντι στην Θράκη και βαδισε κατα της Κωνσταντινουπολης και εστειλε μηνυμα στον Εμιρη Σουλειμαν να ερθει με τον στόλο. Αφου λεηλατησε την Θράκη στις 15 Αυγουστου ξεκινησε να πολιορκει την Κωνσταντινουπολη. Αφου εσκαψε μια τάφρο κατα μηκος των τειχων την οχυρωσε με ενα χαμηλο τειχος για να προστατευσει τον στρατο του ξεκινησε να βομβαρδιζει τα τειχη.

Την 1η Σεπτεμβριου εφτασε και ο στολος υπο τον Σουλειμαν με 1800 πλοια και αγκυροβόλησε μεταξυ Μαγναυρα και Κυκλόβιου. Την επομένη ομως ενας ισχυρός νοτιος ανεμος τον αναγκασε να φυγει απο εκει και να αγκυροβολησει ο μισος στολος μεταξυ Ευτροπιου και Ανθεμιου και ο αλλος μισος στην Θρακικη ακτη κοντα στον Γαλατα. Τα μεγαλα πλοια ηταν βαρια και δυσκινητα οποτε 20 μεταφορικα πλοια ειχαν αναλαβει την προστασια της οπισθοφυλακης τα οποια ειχαν απο 100 στρατιωτες το καθενα. Ομως τα ρευματα στο συγκεκριμενο σημειο ηταν ισχυρά και με το παραμικρό αεράκι παρασυρονταν πισω και ξανα παλι με κουπια ερχονταν μπροστά.
Βλεποντας αυτο ο Αυτοκράτορας εστειλε μοιρα Δρομώνων με Υγρό Πυρ να κανει εξοδο διαλυοντας μεγάλο μερος του Αραβικου στόλου. Αλλα βυθιστηκαν φλεγόμενα ενω αλλα εφτασαν μεχρι τα Πριγκιποννησα καιόμενα και τσακιστηκαν εκει στα βράχια. Η νικη αυτη ανεβασε το ηθικο των υπερασπιστών της Πολης ενω τρομοκράτησε τους Αραβες. Προσπαθησαν να κανουν αμφιβια επιθεση στα θαλάσσια τειχη αλλα μια αντεπιθεση με Υγρο Πυρ απο τα Τειχη σταματησε και αυτη την επιθεση πριν καν αρχίσει. Ο στόλος υποχώρησε και ο Λεων βρήκε ευκαιρία να σηκώσει την Αλυσίδα στον Κεράτιο απο την πλευρα του Γαλατα μονο. Οι Αραβες φοβηθηκαν οτι θα παγιδευτουν στον Κεράτιο και υποχωρησαν προς το Σωσθένιον για να μην αποκλειστουν.

Στις 8 Οκτωβρίου 717 πεθανε ο Εμίρης Σουλειμαν και τον διαδεχτηκ ο γιος του Ουμαρ. Ο χειμώνας αποδειχτηκε πολυ βαρυς και το χιονι ηρθε νωριτερα ηδη απο τον Οκτώβριο. Αυτο ειχε ως συνέπεια να χασουν οι Αραβες χιλιαδες αλογα, καμηλες και σχεδον το συνολο των κοπαδιων τους καθως και πολλους στρατιωτες που πεθαναν απο το κρυο και αρρώστιες.
Την ανοιξη του 718 εφτασαν ενισχυσεις απο την Αιγυπτο με 400 μεταφορικα γεμάτα σιτάρι και νεες ενισχυσεις σε στρατιωτες και στόλο υπο τον Εμιρη Σουφιαμ. Εχοντας μαθει για το Υγρο Πυρ αποφάσισαν να περάσουν παραλιακα απο την Βιθυνία και αγκυροβολησαν στον Λιμενα του Καλου Αγρου για να αποφυγουν μοιρες του Αυτοκρατορικου Στολου που περιπολουσαν εκει. Μετα απο λιγο εφτασε και ο Εμιρης της Αφρικης Ιζιντ με 360 πλοια γεματα οπλισμο και προμηθειες. Ενημερώθηκε και αυτος για το Υγρο Πυρ οποτε και αυτος παρεπλευσε παραλιακα και αγκυροβολησε στον Λιμένα του Σατυρου.

Ομως πολλα πληρώματα τα περισσοτερα εξ αυτων ηταν χριστιανοι απο την Αιγυπτο και την Συρια στασιασαν και μαζι με τα πλοια τους και το φορτίο τους αυτομόλησαν στην Κωνσταντινουπολη και δηλωσαν πιστη στον Αυτοκράτορα. Ηταν τοσοι πολλα τα πλοια που αυτομολησαν που ολη η θαλασσα μεταξυ Ιέρειας και Κωνσταντινουπολης ειχε γεμισει πλοια. Οταν το εμαθε αυτο ο Λεοντας κατέβασε την Αλυσιδα απο τον Κεράτιο και τα πλοια περασαν μεσα για να ειναι ασφαλη.
Μεσα απο την Αλυσίδα ο Λεοντας μετασκεύασε τα πλοια τους προσθεσε σιφωνες Υγρου Πυρός και τα έστειλε εναντιον των ενισχυσεων απο την Αιγυπτο και την Αφρικη. Οι Αραβες αιφνιδιαστηκαν και τα πλοια τους βουλιαξαν ολα πριν προλαβουν να βγουν απο τα λιμάνια.
Παραλληλα οι Αραβες στην ξηρά λεηλατουσαν ολη την περιοχη απο τις Πυλες μεχρι την Νικαια και την Νικομήδεια υπο τον Εμιρη Μαρντασαν. Ο Λεοντας ομως εστειλε αποσπασματα να τους στησουν ενεδρες στην περιοχη του Λιβός και το Σοφών οπου τους εξοντωσαν και οσοι γλιτωσαν γυρισαν πισω.

Ετσι η Πολη ανεπνευσε λιγο απο τα ανατολικα παραλια και τα πλοια μπορουσαν να κινηθουν πιο ελευθερα για να ανεφοδιάσουν την πολη και φυσικα ψαράδικα μπορουσαν να ψαρευουν ανενοχλητα πισω απο την Αλυσιδα στον Κεράτιο και να προμηθευουν την Πολη. Απο την αλλοι οι Αραβες μετα την απώλεια των εφοδίων τους βρισκονταν σε οικτρη κατάσταση. Ειχε πεσει λιμος στο στρατόπεδο και αναγκάστηκαν να φάνε ακομα και τα νεκρά ζωα τους, αλογα, μουλαρια και καμηλες. Ακομα και κοπρια αναγκαστηκαν να φάνε την οποια την ζυμωναν για ψωμι ενω υπηρχαν και φημες ακομα και για καννιβαλισμο. Εξαιτιας ολου αυτου επεσε και λοιμος στους Αραβες σκοτωνοντας μεγάλο αριθμο στρατιωτών.
Και σαν να μην εφτανε ολο αυτό μετα απο συνεννοηση του Λεοντα με τον Ηγεμονα των Βουλγάρων οι Βουλγαροι επιτέθηκαν στους Αραβες και σκοτώθηκαν 22000 Αραβες στις επιδρομές τους.

Στο μεταξυ οσο η Κωνσταντινούπολη ηταν πολιορκημένη και αποκλεισμένη απο τους Αραβες βρηκε την ευκαιρία ο Στρατηγός της Σικελίας Σέργιος να επαναστατησει και ανακήρυξε Αυτοκράτορα ενα ανδρεικελο του τον Βασιλειο Ονομάγουλο με το όνομα Τιβέριος Δ’. Ο Λέοντας το έμαθε αυτο και διέταξε την καθαίρεση του Σεργίου ενω παράλληλα διόρισε νέο Στρατηγό της Σικελίας τον Χαρτουλάριο Παύλο τον οποιο και εστειλε με δυο Σπαθαριους και επιστολές προς τους Στρατηγους της Δυσης και τον λαο να τον υποστηρίξουν εναντια στους σφετεριστές. Ο Στρατηγός Παυλος και η ακολουθια του επιβιβαστηκαν σε ενα Δρόμωνα και αποφεύγοντας τον Αραβικο στόλο εφτασαν στην Κυζικο και απο εκει επλευσαν προς την Σικελία.
Οταν εφτασαν στις Συρακουσες βρήκαν τον προδότη Σέργιο να εχει καταφύγει στους Λομβαρδους στην Καλαβρία. Διαβασαν τις επιστολές στον λαο οι οποιοι συντάχθηκαν αμέσως με την κυβέρνηση της Κωνσταντινουπολης και παρέδωσαν στον Στρατηγό Παυλο τον σφετεριστή Τιβέριο Δ’ και τον αρχιστράτηγο του. Και οι δυο αποκεφαλίστηκαν και τα κεφάλια τους διατηρήθηκαν σε ξύδι και στάλθηκαν στην Κωνσταντινουπολη. Οσοι αλλοι ειχαν εμπλακει στην στάση καταδικαστηκαν σε μικρότερες ποινές οπως εξορία, μαστιγωση, μοναχικη κουρά δια της βιας και ρινοκοπία. Ο πρωην Στρατηγός Σεργιος εχοντας διαφυγει στην Καλαβρία δηλωσε μετανιωμένος για την πράξη του και διαπραγματευτηκε την αμνηστία του την οποια και έλαβε απο τον Αυτοκράτορα και προσεληφθη στην υπηρεσια του Στρατηγου Παύλου.

Πισω στην Κωνσταντινουπολη οι Αραβες εχοντας υποστει τεράστιες απωλειες, μαστιζομενοι απο την πεινα, τις αρρώστιες και τους Βουλγάρους ενω ο στόλος τους ειχε διαλυθει απο το Υγρο Πυρ αποφάσισαν να λυσουν την πολιορκια και να επιστρέψουν πίσω. Στις 15 Αυγουστου λοιπον αποχώρησαν απο την Κωνσταντινουπολη αλλα την επομένη μέρα μια τεράστια καταιγίδα επιασε τον στόλο τους καταμεσης του πελάγους και αλλα βουλιαξαν κοντα στην Προικοννησο, αλλα τσακιστηκαν σε βραχονησίδες και αλλα επεσαν στις ακτές της Μ. Ασίας. Το χαλάζι ηταν τοσο σφοδρό που εσπαζε ακομα και τα ξυλα των πλοιων.

Απο τον στόλο των 1800 πλοιων οταν ξεκίνησαν ειχε μεινει το 1/3 οταν ελυσαν την πολιορκια και απο την καταιγιδα βγηκαν μολις 10. Και απο αυτα τα 10 τα κυνηγησε ο Αυτοκρατορικος Στόλος και 5 αιχμαλωτίστηκαν και μολις 5 κατάφεραν να φτάσουν στην Συρία.
Η Κωνσταντινουπολη ειχε σωθει και η Αυτοκρατορία ειχε βγει σχεδον αλώβητη μετα απο 20+ σχεδον χρόνια αναρχίας με τον θρόνο να αλλαζει χέρια σχεδον καθε 3 χρόνια. Τον επομενο χρόνο γεννηθηκε και Πορφυρογέννητος γιος απο τον Λεοντα και την Αννα και ονομάστηκε Κωνσταντινος. Η διαδοχη πλεον ειχε στερεωθει και το ιδιο και η Αυτοκρατορια.

[George_V]

To τέλος της Φρυγικής Δυναστείας 842-867

Στις 20 Ιανουαρίου 842 ο Αυτοκράτορας Θεόφιλος απεβίωσε απο δυσεντερία σε ηλικία 42 ετών. Πριν πεθάνει ομως προλαβε να διατάξει την εκτέλεση αρκετών ευγενών με επιρροη ετσι ωστε να διασφαλίσει την ομαλη διαδοχή του γιου του Μιχαήλ Γ' αλλα και να αποφυγει τυχον προσβολη της διαθηκης του που οριζε Συμβούλιο Αντιβασιλείας υπο την συζυγο του Θεοδώρα, τον θείο της Σέργιο Νικητιάτη, τον αδελφό της Βάρδα, τον Δομέστικο των Σχολών Μανουήλ και τον Λογοθέτη του Δρόμου Θεόκτιστο. Οι 3 τελευταιοι μαλιστα ορίστηκαν και κηδεμόνες και δάσκαλοι του 2χρονου Μιχαήλ.

Μετα τον θάνατο του Θεόφιλου ο Μανουήλ με τον Θεόκτιστο συμμάχησαν για να αποκτήσουν περισσότερη επιρροή στην Αντιβασιλεία και παρουσιάστηκαν στο λαο απο το Κάθισμα του Ιπποδρόμου οπου εξήραν την προσωπικότητα του Θεοφίλου και υποσχέθηκαν με ορκους να χυσουν ακόμα και το αίμα τους για να προστατευσουν τον νεαρό Αυτοκράτορα. Οι λογοι τους κέρδισαν την εμπιστοσυνη του λαου και δημιουργησαν ετσι μια λαικη βάση υπερ τους για να μπορέσουν να στηρίξουν την νεα εξουσια τους ως επιτροποι του ανηλικου Βασιλέα.

Παράλληλα η Θεοδώρα εχτιζε την δικη της βάση ισχύος στην Εκκλησια. Η Αυτοκρατορία βρισκόταν στην δευτερη φάση της Εικονομαχίας που ειχε ξεκινησει ο Αυτοκράτορας Λέων Ε' αλλα γρηγορα η Θεοδώρα αντιληφθηκε οτι ο λαος βρισκόταν στο Εικονόφιλο στρατόπεδο και ετσι για να διεμβολισει την συμμαχία Μανουλ-Θεόκτιστου υποστηριξε την Εικονοφιλη μερίδα. Ο Θεόκτιστος ως εμπειρος πολιτικός κατάλαβε το σχέδιο της Θεοδώρας και υποστήριξε την αρση της Εικονομαχίας για να μπορέσει να κρατησει την λαικη βάση που δημιουργησε. Αντίθετα ο Μανουηλ δεν πηρε θέση καθως η Συγκλητος μαζι με τον Πατριαρχη και την Ενδημου Συνοδο ηταν υπερ της Εικονομαχίας ηταν υπέρ της και ετσι περίμενε να δει που θα κατσει η μπιλια.

Για καποιο διάστημα επικρατουσε ενας ιδιομορφος ψυχρός πολεμος στο Συμβουλιο Αντιβασιλείας οπου ο καθένας επαιρνε θέσεις αναλογα, με το λαο, τους Εικονομάχους, τους Εικονολάτρες, την αριστοκρατια κτλ. αλλα κανεις δεν έθιγε το ζήτημα ανοιχτά για να μη ρισκάρει να εκτεθει πριν την κατάλληλη ώρα. Έτυχε τότε να αρρωστήσει βαρια ο Δομέστικος Μανουηλ και παρα τις προσπάθειες των γιατρών του βρισκόταν πλεον στο κατώφλι του θανατου. Διαδόθηκε γρήγορα στην Πολη πως ο Δομέστικος πέθανε και έτσι πηγε να επισκεφτει την χήρα τουμια αντιπροσωπεια μοναχών απο την Μονή Στουδίου.

Πλησιάζοντας ομως το κρεββατι του Μανουηλ κατάλαβαν οτι ο Δομέστικος ζούσε ακομα αν και ηταν ετοιμοθάνατος. Ετσι του ειπαν πως αν υποστηρίξει την Εικονόφιλη μερίδα θα αποκαθιστοταν η υγεία του και θα ζουσε. Ο Μανουηλ δεν τους πιστευσε καθως οι γιατροι του ειχαν ξεκόψει επιστημονικα καθε ελπίδα να ζήσει αλλα οι μοναχοι επέμειναν πως ετσι θα γίνει καθως ειχαν λάβει θεια αποκάλυψη για αυτό. Ο Μανουλ μπορεσε να ψελλίσει "και πως θα γίνει αυτό θειοι πατέρες; Το μυαλο μου με εχει εγκαταλείψει και το σώμα μου σάπισε. Εχω γινει σκελετός και η μονη μου διαφορά με πτώμα ειναι οτι αναπνέω ακόμα"

Οι μοναχοι απάντησαν οτι "για το Θεο ειναι ολα δυνατά και τιποα αδυνατο. Σου φέραμε το καλό νεο οτι θα ζησεις με την προυποθεση οτι θα σβήσεις την φωτια της Εικονομαχίας μολις δυναμώσεις." Αυτά ειπαν και έφυγαν. Απο την επόμενη μέρα το θαύμα έγινε. Η αρρώστια του Μανουηλ υποχώρησε και σε λιγες μερες ειχε γίνει τελειως καλα. Πηγε με το άλογο του στο Παλάτι οπου βρήκε την Αυτοκράτειρα Θεοδώρα και την επεισε να αναλάβουν δράση για την Αναστήλωση των Εικόνων. Η Θεοδώρα υποστήριζε την Εικονοφιλη μερίδα. Εν τουτοις ομως αρχικά αντιστάθηκε καθως ειχε ορκιστει στον μακαρίτη το Θεόφιλο να κρατησει την Εικονομαχία αλλα και γιατι φοβόταν οτι δεν ειχε ακομα την ισχυ να τα βάλει με τους Εικονομάχους που επικρατουσαν στον Στρατό και στο Δημοσιο και στην Αριστοκρατία.

Ο Μανουηλ επέμεινε κι αλλο και η Θεοδώρα του ειπε "Μάγιστρε ο μακαριτης ο συζυγος μου ο Αυτοκράτωρ δεν εκανε ποτε τιποτα στη ζωη του πριν εξετάσει σχολαστικα το ζήτημα. Εαν η προσκυνηση των Εικόνων δεν απαγορευόταν απο τους Κανόνες και την Αγια Γραφη δεν θα την απαγόρευε" καθως φοβηθηκε μηπως ειναι κόλπο για να την παρασύρει και να χρησιμοποιησει την απαντηση της για να ερεθισει τους Εικονομάχους και να προκαλέσει καποιο πραξικοπημα εναντιον της εαν αποκαλυπτόταν η Εικονοφιλια της.

Ο Μανουηλ τοτε την απειλησε με πτώση απο την εξουσία και πιθανότατα με θανατο αν δεν αναλαμβανε δράση υπερ των Εικόνων. Η Θεοδώρα οντας Εικονοφιλη δεν χρειαστηκε αλλο για να πειστει και υποσχέθηκε να κανει οτι ειναι δυνατόν για το σκοπο αυτο αποκαλυπτοντας του οτι ειναι και αυτη στο ιδιο στρατόπεδο αρκει μονο να μην αναθεματιστει ο Θεόφιλος για το ρόλο του στην Εικονομαχία. Ετσι συγκάλεσε Σύνοδο στο Παλάτι του Θεόκτιστου και στις 7 Μαρτιου 843 Α' Κυριακη των Νηστειών κατέληξαν σε κοινη δήλωση το λεγόμενο Συνοδικο με το οποιο καταδικάστηκε η Εικονομαχία και ολες οι προηγουμενες αιρέσεις και επανερχονταν σε ισχύ οι αποφάσεις της Ζ' Οικουμενικης Συνοδου καθως και το Συνοδικο της. Η πλειοψηφία της Συνόδου υπέγραψε το Συνοδικο και οσοι αρνηθηκαν αναγκάστηκαν να αλλάξουν γνωμη και να το υπογράψουν οταν ειδαν οτι ηταν μειοψηφία. Μετα με πομπη μεταφέροντας εικόνες πηγαν στην Παναγία των Βλαχερνών για δοξολογία.

Οσο για τους σκληροπυρηνικους Εικονομάχους που αρνηθηκαν να να υπογράψουν η να δεχτουν το Συνοδικό συνελήφθησαν, καθαιρέθηκαν και εξοριστηκαν Πρώτος απο ολους καθαιρέθηκε ο Εικονομάχος Πατριάρχης Ιωάννης Ζ'. Αυτος ομως αρνηθηκε να δεχτει την καθαίρεση και κλειστηκε στο Πατριαρχειο αντιστεκόμενος στα μηνυματα της Θεοδώρας να παραδώσει το αξιωμα του και να φυγει. Η Θεοδώρα έστειλε τον αδελφο της Βάρδα να εξώσει τον Πατριάρχη με φρουρά αλλα ο Ιωάννης σημαδευτηκε με μολυβι κανοντας σημαδια σαν να ειχε κακοποιηθει και μαστιγωθει και φωναζε οτι τον χτυπησε ο Κωνσταντινος Μανιάκης ο Δρουγγάριος της Βιγλας ζητώντας χρόνο για να αποθεραπευτει πριν φυγει. Ο Βαρδας ομως κατάλαβε οτι τα σημαδια ηταν ψεύτικα και αφου εξεθεσε το ψέμα του Ιωάννη βγάζοντας τον ψευτη και απατεωνα τον απέβαλλε δια της βιας απο το Πατριαρχείο. Στη θέση του η Θεοδώρα διόρισε νεο Πατριαρχη τον Εικονόφιλο Μεθόδιο ο οποιος εφερε ακομα στο προσωπο του και το σώμα του τα σημάδια και τις ουλές της κακοποιησης απο τους Εικονομάχους.

Οσο για τον Ιωάννη κλειστηκε στη Μονη Κλειδιου. Εκει μια μερα ειδε σε ενα ψηφιδωτο την εικόνα του Χριστου της Παναγίας και των Αρχαγγέλων και διέταξε τον διακονο του να τους βγάλει τα ματια καθως δεν τους χρειαζονταν γιατι οι εικονες οπως ελεγε δεν βλέπουν. Οταν το έμαθε αυτο η Θεοδώρα διέταξε να του βγάλουν κι αυτουνου τα ματια αλλα μεσολάβησαν καποιοι φιλοι του στην Αυλή και η ποινη του μετετράπη σε 200 μαστιγωσεις.

Ο Ιωάννης και οι οπαδοί του ομως ηταν αποφασισμένοι να αντισταθουν. Ετσι συνομώτησαν να βγάλουν απο την μέση τον Εικονόφιλο Πατριάρχη Μεθόδιο εξοντώνοντας τον ηθικά και καταρρακώνοντας ετσι τον φυσικο ηγέτη της Εικονοφιλης μερίδας στα ματια του λαου. Δωροδόκησαν μια γυναικα τη μητέρα του Μητροφάνη ο οποιος μολις ειχε εκλεγεί Μητροπολίτης Σμύρνης και τη δασκάλεψαν να κατηγορήσει τον Μεθόδιο στην Θεοδώρα πως την βίασε.

Η Θεοδώρα δεν μπορουσε να κανει διαφορετικα και όρισε ενα μεικτό δικαστηριο απο λαικους και κληρικους να δικάσει τον Πατριαρχη με την κατηγορία της πορνείας και της ασελγειας. Οι Εικονομάχοι ηταν βεβαιοι για την καταδίκη του Μεθόδιου ενω οι Εικονοφιλοι ειχαν αρχισει ηδη να αμφιβάλλουν για τον Πατριάρχη. Η γυναικα αυτή επανέλαβε τις κατηγορίες της και μπροστα στο δικαστήριο και οι δικαστές ειχαν σχεδόν πειστει για την ενοχη του Μεθόδιου. Ο Δομέστικος Μανουηλ που ειχε οριστει μελος του δικαστηρίου εβλεπε την Εικονοφιλη παράταξη να καταρρέει και να ειναι ανικανος να κανει κατι για να το σταματήσει.

Οταν ήρθε η ωρα της απολογίας του Πατριάρχη αυτός δεν μίλησε παρα μόνο σήκωσε το ράσο του δείχνοντας στο δικαστήριο τα γεννητικά του όργανα τα οποια ειχαν ξεραθεί και ατροφήσει σε τετοιο βαθμο που ηταν σχεδον ως ευνούχος. Ο κόσμος στην αιθουσα αρχισε να μουρμουράει, το δικαστηριο σηκώθηκε όρθιο και βλέποντας αυτό το θέαμα αθωωσε ομόφωνα τον Πατριάρχη καθως ηταν αδυνατον να εχει διαπράξει το εγκλημα που του καταλόγιζαν σε αυτη την κατάσταση. Η ψευδομάρτυρας συνελήφθη για να δικαστει για ψευδομαρτυρια ενω οι υπολοιποι Εικονομαχοι κατηγορει το εσκασαν για να μην συλληφθουν. Οταν καταλαγιασε ο θόρυβος και ο Μεθόδιος επέστρεψε στο Πατριαρχείο εκει εκμυστηρευθηκε στον διακονο του οτι χρόνια πρίν οταν ηταν νεος βρισκόταν στην Ρώμη σε αποστολη στον Πάπα και εκει βασανιζόταν απο το δαίμονα της πορνείας ο οποιος τον εβαζε συνέχεια σε σεξουαλικές σκέψεις. Προσπαθησε να προσευχηθει για να φύγουν αυτές οι ορέξεις αλλα δεν μπορουσε να τις αποβάλλει. Ετσι αφέθηκε στην προστασία του Αποστόλου Πέτρου στον τάφο του οποιου προσευχηθηκε να τον γλιτώσει. Το βράδυ ηρθε σε ονειρο ο Απόστολος Πέτρος στον Μεθόδιο και τον ακουμπησε με το δεξι χέρι στα γεννητικα του όργανα. Ο Μεθόδιος νιωθοντας αφορητο πονο και κάψιμο ξύπνησε και βρήκε τα οργανα του ξερα και ατροφή.

Στο μεταξυ ο Δομέστικος Μανουήλ παρέλαβε την ψευδομάρτυρα και την ανέκρινε για να αποκαλυψει την συνομωσία. Αυτη ομως δεν μιλουσε και ο Μανουηλ σε μια κρίση οργής τραβηξε το σπαθι του βαζοντας το στο λαιμο της ενω παράλληλα φώναξε τον δήμιο να ερθει να την βασανίσει. Στη θεα του σπαθιου και των εργαλειων του δημιου η γυναικα τρομοκρατήθηκε και ξέρασε τα πάντα απο το πως σχεδιαστηκε η συνομωσια, ποιοι συμμετειχαν, τι αλλο συζητηθηκε, μεχρι και το που εχει κρύψει τα χρήματα στο σπίτι της σε ενα μπαουλο κατω απο ενα στρώμα σιταριου.

Ο Μανουήλ εστειλε αμέσως ενα στρατιωτη του στο σπίτι της γυναικας να διαπιστώσει αν λεει αλήθεια και ο στρατιωτης γυρισε με ενα σακκουλι χρυσα νομισματα τα οποια ανεφερε οτι βρηκε σε ενα μπαουλο κρυμμενα κατω απο σιτάρι. Τα μέτρησε και ηταν ακριβως οσα ειπε η γυναικα οτι ειχε πάρει. Αυτη τη φορά ελεγε την αληθεια. Ο Μανουηλ εστειλε αποσπάσματα τα οποια συνέλαβαν ολους τους συνομώτες αλλους στα σπιτια τους και αλλους ετοιμους να δραπετευσουν και τους φυλάκισε ολους για να υποστουν την ποινη της τυφλωσης. Ομως παρενέβη ο Πατριάρχης Μεθόδιος ζητώντας χάρη για τους συνομώτες.

Η Θεοδώρα και ο Μανουηλ δεχτηκαν αλλα παρατηρησαν οτι παραβιασαν τον νομο και καπως επρεπε να τιμωρηθουν. Ο Πατριάρχης αντιπρότεινε τοτε η ποινη τους να ειναι καθε χρόνο την Κυριακη της Ορθοδοξιας να πηγαινουν εν πομπη απο την Παναγία των Βλαχερνων στην Αγία Σοφία κρατώντας Εικονες και λαμπάδες και εκει να ακουνε ορθιοι τα αναθέματα εναντιον της Εικονομαχίας και αυτών. Η ποινη θα ειχε ισόβιο χαρακτήρα. Η Θεοδώρα δέχτηκε και τους έδωσε χάρη αλλα εκανε δεκτη και την προταση του Πατριαρχη.

Ετσι τελειωσε οριστικα η Εικονομαχία για το Βυζάντιο και η Θεοδώρα για να το γιορτάσει αυτό έδωσε επίσημο δειπνο στο Παλάτι του Καριανού. Εκει αναμεσα στους επίσημους καλεσμένους ηταν και τα αδελφια Θεοφάνης και Θεοδωρος απο τη Μονη Στουδιου οι λεγόμενοι και "Γραπτοι" καθως οι προηγουμενοι Εικονομάχοι Αυτοκράτορες ειχαν χαράξει με τατουαζ στα προσωπα τους την καταδικη τους για Εικονοφιλια.

Προς το τέλος του δειπνου και ενω σερβιρόταν το επιδόρπιο η Θεοδώρα κοιτούσε επιμονα τους 2 μοναχους ως που ενας τη ρώτησε γιατι τους κοιτάζει επιμονα. Η Θεοδώρα απαντησε οτι θαυμάζει την υπομονη τους να περάσουν το βασανιστήριο να τους χαράξουν ενα ενα τα γραμματα στα προσωπα τους και η αγριοτητα αυτου που σας το εκανε αυτό με ενοχλει.

Και της απαντά ο Θεοφάνης λεγοντας "Λογω αυτης της γραφης στα προσωπα μας θα φέρουμε τον μακαρίτη τον συζυγο σου ενώπιον του φοβερου Βηματος του Χριστου".

Αυτο συνετάραξε την Θεοδώρα και εβαλε τα κλαμματα λέγοντας "Σας παρακαλώ υποσχεθειτε μου οτι θα συγχωρησετε τον μακαρίτη τον συζυγο μου και δεν θα τον συρετε στο φοβερο δικαστηριο". Η Θεοδώρα λιποθυμησε και αμέσως ετρεξε ο Πατριάρχης και οι υπολοιποι και την συνέφεραν. Τοτε σηκωθηκαν ο Θεοφάνης με τον Θεόδωρο και ειπαν στην Αυτοκράτειρα πριν φυγουν "Μεγαλειοτάτη οι λογοι μας ειναι συμβόλαιο αλλα την στενοκεφαλια του συζυγου σου δεν θα την κανουμε θέμα". Η Θεοδώρα με αυτο ηρέμησε και συνηλθε.

Στο μεταξυ ο Ηγεμόνας των Βουλγάρων Πρεσιαν εμαθε οτι την Αυτοκρατορια διοικουσε μια γυναικα και ενα νηπιο και σκεφτηκε να εκμεταλλευτει την κατάσταση. Εστειλε μηνυμα στην Κωνσταντινουπολη οπου απειλουσε να σπάσει τις συνθηκες και να εισβάλλει στην Αυτοκρατορία αν δεν πληρωθει φόρο υποτέλειας.

Η Θεοδώρα ομως του απάντησε "Μπορεις να επιτεθείς αλλα θα πολεμήσεις με μια γυναικα. Και αν σε νικησω θα υποστεις την ντροπη να ηττηθεις απο μια γυναικα. Αν με νικησεις θα εχεις νικησει μια γυναικα και οχι εναν αντρα ισο σου". Ο Πρεσιαν θαυμασε το κουράγιο της Θεοδώρας και αντι να εισβάλλει ανανεωσε τις προηγουμενες συνθηκες και συμφωνησαν να ανταλλάξουν αιχμαλώτους. Ο Ηγεμονας απελευθερωσε τον Θεοδωρο Κουφαρά και η Θεοδώρα απελευθερωσε την αδελφη του Πρεσιαν η οποια ειχε συλληφθει σε μια επιδρομη και ηταν ομηρος στο Παλάτι οπου βρισκόταν υπο την επιβλεψη της Αυτοκράτειρας και η οποια την εμαθε να διαβάζει και να γράφει και την βάφτισε χριστιανη. Ετσι ξεκινησε σιγα σιγα ο εκχριστιανισμος των Βουλγαρων. Ο Κουφαράς ως αιχμάλωτος του Ηγεμόνα τον ειχε εισάγει στην χριστιανικη πιστη και αδελφη του τώρα συνέχισε να τον μυει στον χριστιανισμο. Ο Ηγεμόνας βεβαια εμεινε πιστος στην παλια θρησκεια αλλα εδειχνε αρκετο ενδιαφέρον για την χριστιανικη πιστη. Η Βουλγαρια εκχριστιανιστηκε πληρως 25 χρόνια μετα με την βάφτιση του γιου του Πρεσιαν Βόρι ο οποιος πηρε το ονομα Μιχαηλ απο τον Μιχαήλ Γ'.

Mε τις δυτικές επαρχίες να εχουν σταθεροποιηθει η Θεοδώρα στραφηκε στην Ανατολή οπου αποφάσισε ειτε να φέρει τους Παυλικιανους στην Ορθοδοξία ειτε να τους εξοντώσει απο προσώπου γης στελνωντας εναντιον τους τον Λέοντα Αργυρο, τον Ανδρόνικο Δούκα και τον Σουδάλιο οι οποιοι φερθηκαν στους Παυλικιανους με μεγάλη αγριότητα. Αλλοι απαγχονιστηκαν, αλλοι αποκεφαλιστηκαν και αλλοι βασανιστηκαν μεχρι θανατου. Δεκαδες χιλιαδες Παυλικιανοι εκτελέστηκαν και οι υπολοιποι αναγκάστηκαν να αποσυρθουν στην Ανατολια και οδηγηθηκαν στην επανασταση.

Ο Στρατηγός των Ανατολικών ειχε στο επιτελείο του τον Πρωτομανδάτωρα Καρμπέα ο οποιος ηταν Παυλικιανος. Οταν εμαθε οτι ο πατέρας του παλουκώθηκε απο τον Στρατηγό Δουκα, λιποτάκτησε και δραπέτευσε στον Εμίρ Αμρ της Μελιτηνης μαζι με 5000 Παυλικιανους. Απο εκει πηγαν στην Αυλη του Χαλίφη και τέθηκαν υπο τις διαταγές του και μετα απο λιγο εισέβαλλαν στην Αυτοκρατορια καταλαμβανοντας τις πολεις Αργκαουν και Αμάρα τις οποιες ανακυρηξαν ασυλο για Παυλικιανους και πολλοι συνερρευσαν εκει για να γλιτώσουν τις σφαγές. Μετα απο λιγο επεσε και η Τεφρικη στα χέρια τους και συμμαχώντας με τον Εμίρη της Μελιτηνης Αμρ και τον Αλαιμ Εμίρη της Ταρσού εκαναν συνεχείς επιδρομές στην Αυτοκρατορία. Συντομα ομως ο Αλαιμ σκοτώθηκε σε μια επιδρομή στην Μικρη Αρμενια και τον ακολουθησε συντομα στο θανατο και ο Αμρ ο οποιος δολοφονηθηκε μετα απο πραξικοπημα στην Μελιτηνη που εγινε με υποκίνηση του Σκληρου ο οποιος ηταν Στρατηγός στην υπηρεσια του Αμρ. Ο Σκληρος συμμάχησε εκ νεου με τους Παυλικιανους και συνέχισαν τις επιδρομες τους.

Τους κυνηγησε ομως ο Δομέστικος των Σχολών Πετρωνάς αδελφος της Θεοδώρας που ειχε αντικαταστησει τον Μανουηλ στη διοικηση και κατάφερε να τους συγκρατησει. Στο μεταξυ πισω στην Κωνσταντινουπολη ο Μιχαηλ ειχε γινει ηδη 16 ετών και ανυπομονουσε να αναλάβει την διοικηση του κράτους. Ο θειος του Βαρδας ηταν η δυναμη πισω απο τον Μιχαηλ που τον υποκινουσε να προκαλει τη μητέρα του για την εξουσια καθως επιδιωκε ο ιδιος να κατακτησει την εξουσια ειτε βγάζοντας τον Μιχαήλ απο τη μέση ειτε κανοντας τον μαριονετα στα χέρια του.

Γενικότερα παντως απο πολυ νωρις ειχε αρχισει μια συγκρουση μεσα στο Παλάτι για την εξουσια αναμεσα στην Θεοδώρα τον Θεοκτιστο και τον Μανουηλ. Ο Βαρδας, ο Πετρωνάς και ο Σεργιος δεν πηραν μερος αρχικά καθως ηταν απορροφημένοι με την εκπαιδευση του Μιχαηλ. Κυριως ομως η συγκρουση ηταν μεταξυ Θεοκτίστου και Μανουηλ.

Σε μια κινηση ματ ο Θεοκτιστος κατηγόρησε τον Μανουηλ για προδοσία απο την οποια μεν αθωωθηκε αλλα αποφάσισε να αποσυρθει απο το Παλάτι για να αποφυγει ενδεχομενο δολοφονιας του απο τον Θεόκτιστο και πηγε σπιτι του ενω σταμάτησε να παρευρισκεται και στις εβδομαδιαιες συνεδριασεις του Συμβουλιου Αντιβασιλειας και πηγαινε μονο σε σπουδαίες περιστάσεις.

Εκει μπαινει ο Βάρδας. Εχοντας εξουδετερώσει τον Μανουηλ ο Θεοκτιστος έδωσε την θέση του Δομέστικου στον Βαρδα πιστευοντας οτι θα τον εχει του χεριου του αλλα ο Βαρδας ειχε αλλα σχέδια και ο Θεόκτιστος ηταν εμπόδιο στα σχέδια του. Ετσι αποφάσισε οτι ηταν καιρός ο Θεόκτιστος να αποχωρησει. Ειδικα τώρα που ειχε ανακαλύψει οτι ο Βάρδας ειχε παράνομες σχέσεις με την γυναίκα του γιου του. Και η αφορμη του δόθηκε απο ενα τυχαιο γεγονος.

Ο δασκαλος του Μιχαηλ ηταν ενας μεθυσος αλλα ο Αυτοκράτορας τον συμπαθουσε πολυ και ηθελε να τον διορίσει σε αξιωμα στην Αυλή. Ετσι παρακαλεσε την μητέρα του και τον Θεόκτιστο αλλα ο Θεόκτιρστος αρνηθηκε καθε κουβέντα για αυτο το ζητημα και τον έστειλε στο δωμάτιο του. Ο Βαρδας ομως αρπαξε την ευκαιρία και χρησιμοποιησε τον δάσκαλο ως συνεχες σημειο τριβής και για να επηρεασει τον Μιχαήλ εναντιον του Θεόκτιστου. Συκοφάντησε τον Θεοκτιστο στον Αυτοκράτορα οτι ειναι ανικανος και πως σκοπευει να παντρευτει την μητέρα του να σφετεριστει τον θρόνο και να τον τυφλώσει.

Ο Μιχαήλ προσκολληθηκε στον Βαρδα και αρχισαν να καταστρώνουν σχέδια για το πως θα τον ξεφορτωθουν. Ετσι στις 20 Νοεμβριου 855 αφου ο Θεοκτιστος τελειωσε το διαβασμα των αναφορών στο γραφειο του εφυγε για να παει στον Λαυσιακό και απο μακρια ειδε τον Μιχαηλ. Μολις τον αντιληφθηκε και ο Μιχαήλ φώναξε στους φρουρους που ηταν παρόντες "Συλλαβετε τον!"

Ο Θεόκτιστος αιφνιδιάστηκε και αρχισε να τρέχει. Περασε απο την Καγκελαρία και κατευθυνθηκε στον Ιππόδρομο αλλα περικυκλωθηκε απο την φρουρά και έμεινε εκει που ηταν. Σε λιγο εμφανιστηκε και ο Βαρδας με το σπαθι στο χέρι απειλώντας οποιονδηποτε προσπαθουσε να βοηθήσει τον Θεοκτιστο. Βλεποντας ο Λογοθέτης οτι εμεινε μονος παραδόθηκε και η φρουρά τον οδηγησε στην Σκύλλα οπου φυλακιστηκε μεχρι να του αποδοθουν επισημως κατηγορίες για να δικαστει.

Ο Βαρδας ομως φοβηθηκε οτι αν καθυστερουσαν και μαθαινε η Θεοδώρα τι ειχε συμβει στον Θεόκτιστο θα τον εβγαζε απο την φυλακη και τοτε το μινι-πραξικοπημα τους θα κατέρρεε έστειλε εναν ξένο μισθοφόρο απο την Εταιρεια να τον δολοφονησει. Οταν τον ειδε ο Θεόκτιστος να μπαινει στο κελι του με το ξιφος στα χέρια κατάλαβε τι τον περιμένει και προσπάθησε να αμυνθει με ενα σκαμνί αλλα χωρις αποτέλεσμα και ο μισθοφόρος τον κάρφωσε με το σπαθι στην κοιλια σκοτώνοντας τον.

Ο Μανουηλ που βρισκόταν στο σπιτι του στην Κινστέρνα του Ασπαρος εμαθε τι συνέβη στο Παλάτι και εφτασε αμέσως εκει οπου αντιμετώπισε τον Βάρδα λεγοντας του:

"Με το να σκοτώσεις τον Θεόκτιστο εβγαλες το σπαθι απο το θηκαρι! Ετοιμάσου κι εσυ για σφαγη! Να την περιμένεις καθε μερα!"

Ο Βαρδας ομως δεν εδωσε σημασια και μετα την δολοφονια του Θεοκτιστου διορίστηκε Λογοθέτης του Κανικλειου απο τον Μιχαηλ. Η δε Θεοδωρα αφου εμαθε τι συνέβη αρχισε να θρηνει τον θανατο του Θεοκτιστου τρεχοντας στο Παλάτι με τα μαλλια λυτά και εξαπολυοντας κατάρες κατα του γιου της και του αδελφου της ευχόμενη να πανε απο ιδιο θάνατο. Ο Μιχαήλ με τον Βαρδα αποφάσισαν να την ξεφορτωθουν και αυτη. Η Θεοδδώρα κατάλαβε τα σχέδια τους αλλα καθως ειχε μια απεχθεια στις δολοφονιες και τις συνομωσίες αποφάσισε να μην δράσει εναντιον τους αλλα αντιθετα συγκάλεσε εκτακτη συνεδριαση της Συγκλητου οπου και αποκάλυψε στην ολομέλεια που βρισκονταν κατατεθειμένοι οι θησαυροι του Θεόφιλου τους οποιους ειχε κρυψει για να μην πεσουν στα χέρια του Μιχαηλ και του Βαρδα και σπαταληθουν και ελπιζοντας να κερδισει την στηριξη των Συγκλητικών.

Οτανν εφτασαν οι Συγκλητικοι στην Μαγναυρα η Θεοδώρα τους ειπε "Πατέρες στο Παλάτι θα βρειτε 1900 Κεντηνάρια χρυσου και 3000 Λιτρες ασημιου τα οποια ειχε μαζέψει ο μακαριτης ο ανδρας μου και τα οποια τα εκρυψα εγω μετα το θανατο του και τα πολλαπλασιασα. Σας δινω αυτη την πληροφορία ετσι ωστε αν ο γιος μου πει οτι σπατάλησα τα παντα οταν θα εχω εγκαταλειψει το Παλατι να μην τον πιστεψετε"

Αμεσως μετα καλεσε τον Σακελλάριο ο οποιος επιβεβαιωσε τα λεγόμενα της και εδωσε πληρη λογαριασμο στην Συγκλητο για το που βρισκονταν ακριβώς τα πλουτη και τους ππαρέδωσε ολα τα βιβλία. Αφου εξετασαν οι Συγκλητικοι τα εγγραφα και τα βρηκαν ολα κανονικα η Θεοδώρα παραιτηθηκε απο την Αντιβασιλεια και εγκατέλειψε το Παλάτι και κλειστηκε στη Μονη Γαστρίου με τις κορες της.

Ετσι εμεινε ο Μιχαηλ με Αντιβασιλέα τον Βαρδα. Ο Μιχαηλ ομως ειχε ως χομπυ τις Ιπποδρομίες. Ηταν τοσο φανατικός που αμελουσε ακόμα και τη διακυβέρνηση του κράτους για αυτές. Παντα με σπρώξιμο απο τον Βαρδα οποιος βολευτηκε με την κατάσταση. Ο Βαρδας κυβερνουσε το κράτος με τις εξουσιες ενος Αυτοκράτορα (εκτος απο τον τιτλο) ενω ο κανονικος Αυτοκράτορας ξημεροβραδιαζόταν στον Ιππόδρομο και περνώντας την ωρα του με ηνιόχους, πορνες και αλλο υποκοσμο. Μεχρι και τα παιδια τους βαφτιζε ενω έδινε τεράστια δώρα στους νικητες απομυζώντας το Βασιλικο Θησαυροφυλάκιο. Eδωσε 100 Λιτρες Χρυσου σε εναν κακοφημο ηνιοχο και τον ονομασε Πατρίκιο ενω εναν αλλο ονοματι Ιμέριο τον διόρισε Πατρικιο γιατι του άρεσε η αγριωπη του οψη. Οταν βαφτισε το παιδι του ηνιοχου Χειλά του εδωσε 100 Λιτρες Χρυσου. Ως μετρο συγκρισης να σημειωθει οτι ο μισθος του Στρατηγου των Ανατολικών ηταν 40 Λιτρες Χρυσου ή 2880 χρυσα νομισματα.

Ο Ιμέριος ηταν ενας αξεστος ανθρωπος ο οποιος ειχε το παρατσουκλι "ο Χοιρος" ηταν ασεβης ακομα και στα επισημα δειπνα οπου εφτασε εως του σημειου να κλανει δημόσια και μαλιστα να κανει επίδειξη της τεχνης του σβηνοντας κερια με κλανιες και για αυτο πηρε ως δώρο 100 Λιτρες Χρυσου.

Η σπατάλη του ηταν τοσο τεραστια που οταν ηρθε η ωρα να πληρώσει τους μισθους στο ταμειο βρέθηκε 1 ασημενιο νόμισμα. Ετσι αναγκάστηκε να λιώσει το χρυσο δέντρο που ηταν πανω απο τον θρόνο, τα χρυσα μηχανικά λιοντάρια, το χρυσο υδραυλικο οργανο και γενικότερα ξηλωσε οτι χρυσο υπηρχε στην Αιθουσα του Θρόνου. Αυτα αντικαταστάθηκαν με νεότερα απο τον διαδοχο του Βασίλειο Α'. Οταν τα ελιωσε εξοικονόμησε 200 Κεντηνάρια χρυσου απο τα οποια εκοψε νομισματα για να πληρώσει τους μισθους.

Το ιδιο εκανε και με τις Αυτοκρατορικές στολές απο τις οποιες ξηλωσε ολες τις χρυσες κλωστές και φυλλα χρυσου τα εδωσε στον Ειδικό με εντολη να βγάλει τον χρυσο και να κοψει νομισμα. Ομως στο ενδιαμεσο δολοφονηθηκε και η εντολη δεν εκτελεστηκε οποτε ο Βασιλειος Α' διέταξε οι στολές να αποκατασταθουν οπως ηταν πρώτα. Παντως στο Βασιλικο Θησαυροφυλάκιο ο Βασιλειος οταν εγινε Αυτοκράτορας βρηκε 3 Κεντηνάρια χρυσου και 9 πουγγια με ψιλά.

Συνεχίζεται...

[George_V]

Στο μεσοδιαστημα ο Μιχαηλ Γ' ενηλικιωθηκε αλλα ο Βάρδας συνέχισε να ασκει την εξουσια μιας και ο Μιχαηλ δεν ενδιαφερόταν παρα μονο για κραιπάλες και ιπποδρομίες. Ετσι αποφάσισε να εκστρατεύσει κατα των Αράβων στην Μελιτήνη. Μπαινοντας επικεφαλής του στρατού περασε τα συνορα και φτάνοντας στα Σαμόσατα πολιόρκησε την πολη.

Οι Αραβες δεν τολμουσαν να ξεμυτίσουν και οι Βυζαντινοι βλέποντας το αυτό χαλάρωσαν τα μετρα ασφαλείας τους. Την τριτη μερα της πολιορκίας που ηταν Κυριακη οι στρατιωτες παρακολουθουσαν την Θεια Λειτουργία στο στρατόπεδο και οι Αραβες εκαναν αιφνιδιαστικη εξοδο και επιτέθηκαν στους Βυζαντινους απο ολες τις πλευρες. Επικράτησε χάος και ο Μιχαήλ με τον Βάρδα μολις που κατάφεραν να βρουν άλογα και να φυγουν. Οι Αραβες αιχμαλώτισαν μεγάλο αριθμο στρατιωτών και στα χέρια τους επεσαν και οι προσωπικες αποσκευες του Αυτοκράτορα.

Δυο χρόνια μετα την καταστροφικη εκστρατεια των Σαμοσάτων ο Εμίρης της Μελιτηνης αντεπιτέθηκε εισβάλλοντας με 30000 στρατιώτες. Ο Μιχαήλ για να πάρει εκδίκηση για την προηγουμενη ηττα του συγκεντρωσε 40000 στρατιώτες απο την Μακεδονία και την Θράκη και πέρασε στην Μ. Ασία. Ο Εμίρης εμαθε οτι έρχεται Αυτοκράτορας και δεν πήγε απο τον καθιερωμένο δρόμο αλλα περασε μεσα απο δυσβατα ορεινά περάσματα και αιφνιδιασε τον Μιχαήλ. Η μαχη που επακολουθησε εξελίχθηκε και παλι σε σφαγη για τους Βυζαντινους και ο Μιχαήλ περικυκλωθηκε απο Αραβες. Θα τον έπιαναν ζωντανο αν δεν παρενέβαινε την κρισιμη στιγμη ο Μάγιστρος Μανουήλ ο οποιος έπεσε πανω στους Αραβες με το αποσπασμα του και κατάφερε να ανοιξει δρόμο διαφυγής για τον Αυτοκράτορα.

Δυο χρόνια ακομα πέρασαν και ο Εμίρης ξαναπέρασε τα συνορα με 40000 στρατιωτες και λεηλάτησε το Θέμα των Αρμενιακών μεχρι τις παραλιακές περιοχές. Ο Μιχαήλ δεν τολμησε να βγει απο την Κωνσταντινουπολη να τον αντιμετωπίσει αλλα αντιθετα εστειλε τον θείο του Πετρωνά Στρατηγό των Θρακησιων να αντιμετωπίσει τον Εμίρη.

Η εντολή βρήκε τον Πετρωνά στην Εφεσο που ειχε πάει για ξεκουραση και οταν την διάβασε απελπίστηκε. Ετσι έφυγε και πήγε να επισκεφτει τον Ασκητη Ιωάννη στο όρος Λάτρος για να τον ρωτήσει τι να κάνει με την εκστρατεια. Ο Ιωάννης του απάντησε "Πηγαινε να συναντησεις τους Αραβες γιατι ο Θεός ειναι η εμπροσθοφυλακη σου".

Ενισχυμένος απο τα λογια του μοναχου ο Πετρωνάς πηρε τον στρατό του και έστησε ενεδρα στην περιοχη Λαλακαων και με συνεχείς επιδρομές προσπάθησε να προκαλέσει τον Εμίρη να τον κυνηγησει για να τον παρασυρει στην ενεδρα. Ο Εμιρης ομως δεν τσιμπαγε και ηταν διστακτικος καθως εμαθε οτι ο Πετρωνάς εχει στρατοπεδευσει στην περιοχη Λαλακαων κοντα στο χωριο Πτώσων στον ποταμο Γύρη και οι ιμαμηδες που τον συνόδευαν τον προειδοποιησαν οτι το ονομα του μερους ειναι κακος οιωνός για αυτον. Εν τουτοις ομως ηταν και υπερήφανος και πιστευε οτι θα νικουσε τους Βυζαντινους για τρίτη φορά και ξεκινησε να αντιμετωπίσει τον Πετρωνά.

Με το ξημέρωμα της επομενης μερας 3 Σεπτεμβριου 863 ομως ανακάλυψε οτι επεσε σε παγίδα και ηταν περικυκλωμένος. Ετσι αποφάσισε να προχωρησει προς το κέντρο που το υπεράσπιζε ο ιδιος ο Πετρωνάς. Φτανοντας εκει έπεσε με ορμη πανω του αλλα απωθηθηκε και υποχώρησε. Ξαναεπιτέθηκε ομως προσπαθώντας να διεμβολισει τον Πετρωνά και να διαφυγει καθως κατάλαβε οτι η μαχη δεν μπορει να κερδηθει. Απωθηθηκε και παλι ξαναεπιτέθηκε και για τριτη φορά αλλα και πάλι χωρις αποτέλεσμα.

Εκει τα έχασε μη ξεροντας τι να κάνει ενω οι Βυζαντινοι εσφιγγαν τον κλοιο γυρω του. Ετσι οδηγησε μια επιθεση αυτοκτονιας εναντια στον ιδιο τον Πετρωνα απευθείας αλλα σκοτώθηκε στην έφοδο και κανεις απο οσους τον ακολουθησαν δεν επεζησε. Ο γιος του Εμίρη που ερχόταν με ενισχύσεις μολις ακουσε οτι σκοτώθηκε ο πατέρας του γυρισε πισω και εφυγε για την Μελιτήνη αλλα ο Πετρωνάς διέταξε τον Κλεισουράρχη των Χαρσιανών Μαχαιρά να τον κυνηγήσει και μετα απο μια συντομη μάχη με το αποσπασμα παραδόθηκε μαζι με τον στρατό του στον Μαχαιρα ο οποιος τον μετέφερε σιδηροδέσμιο στον Πετρωνά.

Ο Πετρωνάς παιρνοντας μαζι του και τον μοναχό Ιωάννη εκανε θριαμβευτικη εισοδο στην Κωνσταντινουπολη με τα λαφυρα και τους αιχμαλώτους oπου και ονομάσττηκε νεος Δομέστικος των Σχολών της Ανατολης απο τον Βάρδα. Εν τουτοις δεν εζησε πολυ μετα απο αυτο καθως πεθανε στις 11 Νοεμβρίου 865. Λιγο πριν πεθάνει ο Πετρωνάς αρρώστησε και ο Μαγιστρος Μανουηλ και πεθανε.

Ο Βαρδας πλεον δεν ειχε κανέναν αντιπαλο στην Αυλη και πλεον ηταν ελευθερος να διοικει οπως ηθελε μιας και ο Μιχαηλ δεν ενδιαφερόταν και στις 12 Απριλιου 864 επεισε τον Μιχαηλ να τον ανακηρύξει Καίσαρα. Πλεον ηταν ο ουσιαστικος κυβερνητης της Αυτοκρατοριας και δευτερος τυπικα και μονο μετα τον Αυτοκράτορα. Αλλα αυτο δεν ηταν αρκετο για τον Βαρδα. Ηθελε και τον θρόνο και σχεδιαζε να διαδεχτει τον Μιχαηλ εαν πεθαινε ακληρος.

Περαν των οποιων φιλοδοξιων του ο Βαρδας ενδιαφέρθηκε και για την εκπαιδευση. Αναδιοργάνωσε το Πανδιδακτηριο της Κωνσταντινουπολης και προσέθεσε και την έδρα της Φιλοσοφιας στην οποια διόρισε Κοσμητορα τον Αρχιεπίσκοπο πρωην Θεσσαλονικης Λέοντα Μαθηματικο ο οποιος ηταν ανηψιός του Πατριαρχη Ιωάννη Ζ' και ειχε εκπέσει της εδρας του μετα το τέλος της Εικονομαχίας καθως ανηκε στην Εικονομαχικη μερίδα. Κοσμητορα της Γεωμετρίας διόρισε τον Σεργιο Μανικοφάγο ενω στην έδρα Αριθμητικης και Αστρονομίας διόρισε τον Θεοδήγιο. Οι μισθοι των καθηγητών διπλασιάστηκαν και ο ιδιος ο Βαρδας επιθεωρουσε προσωπικά τα μαθηματα καθε σχολης αυτοπροσώπως.

Oμως οτι καλο ειχε κανει ο Βαρδας στην εκπαιδευση και το δημοσιο το κατέστρεψε με την προσωπικη ζωη του. Ειχε εξορίσει την γυναικα του και ειχε συνάψει σχέσεις με την γυναικα του γιου με την οποια μαλιστα συζουσε ανοιχτά στο σπίτι του. Αυτο ηταν κατι που η Εκκλησια δεν θα μπορουσε να ανεχτει. Ο Πατριάρχης Ιγνάτιος που ειχε διαδεχτει τον Μεθόδιο απο το 847 του απαγόρευσε την εισοδο στην Εκκλησια.

Ο Βαρδας τον παρακαλεσε να ανακαλέσει αλλα ο Πατριάρχης ηταν ανενδοτος. Ετσι εξοργισμένος ο Βάρδας έσπασε τις πυλες του Πατριαρχείου επιασε τον Πατριαρχη απο το λαιμο και σέρνοντας τον τον κλείδωσε στο Αυτοκρατορικό Μαυσωλείο στους Αγιους Αποστόλους και συγκεκριμένα στην αιθουσα που στέγαζε τον τάφο του Αυτοκράτορα Κωνσταντινου Ε' (για να αυξησει την προσβολη εκλεισε τον Εικονοφιλο Πατριάρχη στον τάφο ενος απο τους μεγαλυτερους Εικονομάχους) και διέταξε 3 φρουρους τον Ιωάννη Γοργονίτη, τον Νικολαο Σκουτελοπτη και τον Θεόδωρο Μώρο να τον φυλάνε μερα-νυχτα χωρις να του δινουν φαι και νερο. Θα ειχε πεθάνει εκει ο Ιγνάτιος αν ενας απο τους διακόνους του δεν τον βοηθουσσε να δραπετευσει και να τον κρυψει σπιτι του.

Ο Βαρδας ομως τον ανακάλυψε και τον εξόρισε στη Μυτιλήνη αφου τον καθαίρεσε πρώτα. Οι Επίσκοποι προσπάθησαν να αντιδράσουν αλλα ο Βαρδας αλλους διέφθειρε με χρημα και αλλους εκβιασε να ερθουν με το μέρος του και διόρισε νεο Πατριάρχη τον εξάδελφο του Φώτιο ο οποιος ηταν λαικος και επικεφαλής της Καγκελαρίας. Οι αντιπρόσωποι του Παπα Ροδοάλδος Επίσκοπος του Πορτο και Ζακαρια ντ'Ανανι αντέδρασαν στον διορισμο αυτό αλλα ο Βάρδας τους δωροδοκησε κκαι αυτους και πηγαν με το μερος του. Σε Συνοδο που συνεκληθη στους Αγίους Αποστόλους ο Ιγνάτιος καταδικάστηκε και καθαιρέθηκε επίσημα και νεος Πατριαρχης εξελέγη ο Φωτιος ο οποιος μεσα σε 7 μερες περασε απο ολους τους βαθμους της ιερωσυνης και την επομενη Κυριακη ενθρονιστηκε Πατριαρχης. Εν τουτοις ομως ο Παπας Νικόλαος Α' δεν εκανε δεκτη την εκλογη και συνέχισε να αναγνωριζει τον Ιγνάτιο ως Πατριάρχη ξεκινώντας ετσι το Φωτιανο Σχίσμα.

Την ιδια περίοδο οι Ρώς κατέβηκαν μεχρι τη Μαυρη Θαλασσα λεηλατώντας τα παράλια της και εφτασαν μεχρι την Κωνσταντινουπολη την οποια αφου παρατηρησαν διαπιστωσαν οτι δεν υπάρχει περίπτωση να την καταλάβουν και αποχώρησαν. Παραλληλα με τους Ρως ομως και ενας αραβικός στόλος απο την Κρήτη λεηλάτησε το Αιγαιο απο Κυκλάδες μεχρι Προικοννησο.

Ενας ακομη κακος οιωνος φανηκε στην Αυτοκρατορια στις 16 Μαιου 865 που ετυχε να ειναι της Αναληψεως οταν ενας ισχυρός σεισμός χτυπησε την Κωνσταντινουπολη. Το χρυσό αγαλμα της Νικης στην Χρυσή Πύλη επεσε και θρυμματιστηκε στο οδόστρωμα, το τειχος στο Εξακιονιον υπέστη σοβαρές ζημιές και ανατράπηκαν τα αγάλματα στην εκκλησια της Αγίας Αννας στην περιοχη του Δευτέρου.

Ο Λεοντας Μαθηματικος βλεποντας αυτά ερμηνευσε τον οιωνο λεγοντας πως πολυ συντομα θα πεθάνει ο Δευτερος της Αυτοκρατορίας μετα τον Αυτοκράτορα. Ο Μιχαηλ ουδόλως ενδιαφέρθηκε για ολα αυτά καθως ηταν πολυ απασχολημένος με το να οργανώνει αρματοδρομιες στον Ιππόδρομο του Αγιου Μάμα.

Την ιδια εποχη ο Λεοντας επινοησε ενα συστημα οπτικου τηλεγράφου ετσι ωστε σε περιπτωση εισβολής να μπορει να ειδοποιηθεί η Κωνσταντινουπολη μεσα σε 1 ωρα ετσι ωστε αντιδράσει αστραπιαια. Τοο συστημα δουλευε ως εξης:

Αν καποιο απο τα φρουρια στα συνορα αντιλαμβανόταν εισβολη τοτε ειδοποιουσε άμεσα το Φρουριο Λούλον στην Κιλικία. Η φρουρά τοτε αναβε μια πυρά η οποια ηταν ορατη απο το Φρουριο Αργαιον και αυτοι αναβαν τη δικη τους πυρα. Η πυρα απο το Αργαιον φαινόταν στο Φρουριο Ισαμών και αυτοι αναβαν την δικια τους. Η πυρά του Ισαμων εδινε σημα στο Φρουριο Αιγιαλών οπου αναβε την δικη του πυρα. Αμεσως μετα η πυρα του Αιγιαλών αφου γινοταν ορατη απο το Φρουριο του Αγιου Μαμα αναβαν και αυτοι την δικη τους πυρα. Η πυρα του Αγιου Μαμα φαινόταν στο Φρουριο του Κυριζου που αναβε την δικια του. Η πυρα του Κυριζου φαινόταν στο Φρουριο του Μωκιλου οπου αναβε αλλη μια πυρα η οποια εδινε σημα στο Φρουριο του Αγιου Αυξεντίου και εκει αναβε αλλη μια πυρά η οποια ηταν ορατη απο τους φρουρους του Μεγάλου Παλατίου οι οποιοι ενημέρωναν και τον Αυτοκράτορα μεσα σε 1 ωρα απο την ωρα που ξεκίνησε η εισβολη.

Αυτο χρησιμευε και στους κατοικους της υπαιθρου οι οποιοι οταν εβλεπαν τις πυρές καταλαβαιναν οτι γινεται εισβολη και ειχαν απλετο χρόνο να μαζεψουν τα υπαρχοντα τους και ειτε να φυγουν ειτε να κλειστουν στο παρακειμενο κάστρο.

Κάποτε ο Μιχαήλ ετοιμαζόταν για αρματοδρομία στον Αγιο Μάμα οταν ξαφνικα αναψε η πυρά του Αγίου Αυξεντιου δλδ σημάδι οτι γινεται εισβολη. Ο Μιχαηλ εξοργίστηκε καθως τωρα που αναψε η πυρά ο κόσμος δεν θα ερχόταν να τον παρακολουθησει να αγωνιζεται αλλα θα ετρεχε σπιτια του. Εκκνευρισμένος παντως ετρεξε μονος του χωρις να δωσει σημασία στην πυρά και ας τον εψαχναν σε ολο το Παλατι για να παρουν εντολες για την εισβολή. Για να μην ξανασυμβει κατι αναλογο διέταξε οι πυρές γυρω απο την Κωνσταντινουπολη να μην αναβουν ποτε. Ευτυχως η διαταγη αυτη ακυρώθηκε απο τον διαδοχο του Βασιλειο Α'.

Σε μια αλλη περιπτωση θα αγωνιζόταν στον Μεγάλο Ιππόδρομο με τα χρώματα των Βενετων, ο Λογοθετης του Δρόμου Κωνσταντίνος Μανιακης αγωνιζόταν με τα χρώματα των Πρασίνων, ο Χειλάς με τα χρώματα των Λευκών και ο Κρασάς με τα χρώματα των Ρουσιων. Τοτε αναψε η πυρά οτι γινεται εισβολη απο τον Εμίρη της Μελιτήνης. Οταν ειδοποιηθηκε ο Πρωτονοτάριος απο την φρουρά ετρεξε αλαφιασμένος να το πει στον Αυτοκράτορα. Τον βρηκε στον Ιππόδρομο ετοιμο να ξεκινησει και του παρεδωσε την αναφορα λεγοντας του οτι οι Αραβες περασαν τα συνορα.

Ο Μιχαήλ του την πεταξε στα μουτρα λέγοντας του "Ηλίθιε! Τολμας να μου λες τετοια πραγματα πριν τον κρισιμοτερο αγώνα μου? Ενα πραγμα με νοιαζει μονο τώρα να μην με κλεισει το κεντρικο άρμα στα αριστερά. Μονο αυτο θελω να πετυχω τώρα!

Συνεχίζεται...

[ksmyrn]

Πρέπει να κάνουν σειρά τα του Βυζαντίου, 10 σεζόν τις έχουν εύκολα.

George_V

[George_V]

Πρέπει να κάνουν σειρά τα του Βυζαντίου, 10 σεζόν τις έχουν εύκολα.

George_V

Το ειχαν κανει παλιοτερα το 1977.

"Πορφυρα και αιμα"



Ο Βασταρδής ως Ρωμανος Διογένης ηταν λες και ξεπηδησε απο μικρογραφια χειρογράφου. Ειχε καλα σκηνικα για την εποχη του οπως και ερμηνειες. Δυστυχως ομως χρησιμοποιησαν το φιλμ τη δεκαετια του 80 για να γράψουν πανω τις ειδησεις.

Το σενάριο ηταν λιγο περιεργο αλλα δεν κανει εντυπωση γιατι εβαλε ο Φωσκολος το χερακι του και το κανε Φωσκολιαδα.

Βεβαια αν γυριστει κατι τέτοιο σημερα σε στυλ Game of Thrones και με τα λεφτα που εριξαν σε αυτό θα το παταγε κατω ανετα.

Ιντριγκα check

Προδοσια check

Σεξ check

Love story check

Eπαναστασεις check

Eμφυλιοι check

Διπλωματια check

Oικονομια check

Aιμα check

Mαχες check

Xαρακτηρες που μπορεις να ταυτιστεις check

Χαρακτηρες που αγαπας να μισεις check

Yπερφυσικο check

Δρακοι no check (οκ δεν μπορουμε να τα εχουμε ολα)

[Μαυροβασίλης]

Το σενάριο ηταν λιγο περιεργο αλλα δεν κανει εντυπωση γιατι εβαλε ο Φωσκολος το χερακι του και το κανε Φωσκολιαδα.

θα σέβεσαι

[George_V]

Το σενάριο ηταν λιγο περιεργο αλλα δεν κανει εντυπωση γιατι εβαλε ο Φωσκολος το χερακι του και το κανε Φωσκολιαδα.

θα σέβεσαι

Τι που μου κανε τον Μ. Κωνσταντινο Γιαγκο Δρακο?

[Μαυροβασίλης]

Τι που μου κανε τον Μ. Κωνσταντινο Γιαγκο Δρακο?

πρέπει να σπάσεις αυγά για ομελέτα

πάντως κι ο Ρωμανός δε με ψήνει σαν επιλογή, πάλι ηρωικές ήττες και μίρλα

πρέπει να κάμομε ένα πολλ για την καλύτερη και επωφελέστερη για το εθνικό φρόνημα ιστορία