Μα δεν μπορούσε να γίνει πόλεμος, γιατί κάθε ομάδα ήταν ολιγάριθμη. Δεν είχε λόγο να αυξηθεί σε μέγεθος, ίσα - ίσα θα δυσκολεύονταν στις μετακινήσεις τους. Από την άλλη, και οι τωρινοί κυνηγοί - τροφοσυλλέκτες δεν έχουν την τάση να κλέβει η μία ομάδα το κυνήγι τής άλλης, όπως κάνουν τα λιοντάρια. Το γεγονός ότι το διακύβευμα ήταν σχετικά μικρό (γιατί οι άνθρωποι σε αντίθεση με τα λιοντάρια είναι παμφάγοι και δεν κινδύνευαν να πεθάνουν από την πείνα) και το ότι μιλούσαν περιόριζε την βία. Αντε να γινόταν κάπου - κάπου και κανένας καυγάς και ίσως και να σκοτωνόταν κάποιος.Γκουερινο 4 έγραψε: ↑19 Οκτ 2021, 12:44Εγώ πιστεύω ότι και οι κυνηγοί είχαν συγκρούσεις μεταξύ τους, έστω περιορισμένης κλίμακας
Σίγουρα οι φυλές τους είχαν οριοθετησει το δικό τους πεδίο κυνηγιού και κάθε παραβίαση του δεν θα είχε ειρηνική κατάληξη
Πολύ σωστό αυτό, ο μύθος γιά τον απαγορευμένο καρπό αφορά την αποδοχή του νεολιθικού τρόπου ζωής:Γκουερινο 4 έγραψε: ↑19 Οκτ 2021, 12:44Κάθε φορά που στην ανθρώπινη ιστορία γινόταν μια τέτοια τεράστια αλλαγή, π. χ ,νεολιθικος τρόπος ζωής, είναι σίγουρο ότι ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων δεν θέλησε να την ακολουθήσει
Αντιστάθηκε, και στο τέλος όπως συμβαίνει πάντα σε κάθε αλλαγή, όποιος δεν προσαρμόστηκε εξαφανίστηκε.
Σίγουρο όμως είναι ,ότι όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, υπήρχαν κάποιοι που αναπολουσαν και εξιδανικευαν την προηγούμενη κατάσταση
Σε αυτούς πιστεύω ότι οφείλονται οι μύθοι για παλιές χρυσές εποχές, για απαγορευμενους καρπούς που δοκίμασε ο άνθρωπος και ξέπεσε κτλ
- Ο Αδάμ με κόπο βγάζει το ψωμί του
- Τα παιδιά τής Εύας πατάνε το κεφάλι του φιδιού κι'εκείνο τους δαγκώνει την φτέρνα. Αυτό συνέβη όταν άνθρωποι και φίδια συναντήθηκαν στα χωράφια, οι μεν επειδή έσπερναν και θέριζαν, τα δε επειδή κυνηγούσαν τα τρωκτικά τα οποία με την σειρά τους έτρωγαν τα σπαρμένα δημητριακά. Οι κυνηγοί - τροφοσυλλέκτες δεν είχαν πολλά - πολλά με τα φίδια, γιατί κυνηγούσαν συνήθως μεγάλα ζώα και όχι ποντίκια.
Ιδια περίπτωση ο μύθος του Ησαύ και του Ιακώβ. Ο Ισαάκ αγαπούσε περισσότερο τον κυνηγό Ησαύ, αλλά ο Ιακώβ (που μαγείρευε φακή και έσφαξε κατσικάκι και όχι κυνήγι) ήταν αυτός που πήρε την ευχή του και πλούτισε.