stavmanr έγραψε: ↑22 Ιουν 2022, 14:23
Πασιφάη έγραψε: ↑22 Ιουν 2022, 14:16
stavmanr έγραψε: ↑22 Ιουν 2022, 13:47
Τον αξίζει διότι είναι μάνα σου.
Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει σε όλα δίκιο. Ούτε κι ότι έχει στα περισσότερα δίκιο.
Είναι ο λόγος που υπάρχεις.
Σαν σήμερα 22 ιουνίου πριν 10 χρόνια έχασα τη μάνα μου. Την κηδέψαμε δυο μέρες μετά. Έκανε πολλές μαλακίες είναι η αλήθεια, μαζί με τον πατέρα μου. Εγώ σαν Πασιφάη της στάθηκα όχι επειδή ''έπρεπε'' αλλά γιατί αισθανόμουν τον πόνο της και η ματιά της μέσα στην απελπισία με καθήλωνε. Κάποια πράγματα δεν συγχωρούνται ποτέ. Σε καμία περίπτωση. Αλλά ο ετοιμοθάνατος αναζητά την γαμημένη συγχώρεση. Αυτηνής, της την έδωσα. Δεν ξέρω, μη με ρωτήσετε γι τους υπόλοιπους. Αυτοί μάλλον θα πάνε Άδη. Πάμε παρακάτω.
Η ουσία είναι πως μάνα θεωρείται αυτή που ανασταίνει ένα παιδί, όχι αυτή που το βγάζει απ'τα σπλάχνα της και το ''σκορπάει'' για να ζήσει ζωάρα.
Όλοι οι άνθρωποι είμαστε full of shit που λένε αγγλιστί.
Κι όλοι οι άνθρωποι παλεύουν για μία καλύτερη ζωή, όπως μπορούν να την αντιληφθούν κι όπως έμαθαν να καταλαβαίνουν τον κόσμο.
Το πρόβλημα πολλών είναι ότι διατηρούν την εικόνα της μητέρας αγίας, ή του πατέρα άψογου στη ζωή τους.
Άνθρωποι είναι, όπως όλοι μας. Κι εμείς με τη σειρά μας, ανάλογες ανοησίες κάνουμε και θα κάνουμε. Για κάποιες διδαχτήκαμε, κάποιες τις μαθαίνουμε και κάποιες δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο ανοησίες ήταν.
Τα λάθη σου δεν έχουν σχέση με το αν σε σέβομαι. Διότι τότε θα ήμουν εγώ ο ΑΣΕΒΑΣΤΟΣ και όχι ο άλλος συμφορουμίτης.
Η απογοήτευσή μας πηγάζει από τις δικές μας απαιτήσεις έναντι των άλλων.
Οι προσλαμβάνουσες που έχει ο καθένας στη ζωή του παίζουν καταλυτικό ρόλο για το πως εξελλίσσεται. Όταν οι γονείς είναι απόντες απ'την ζωή ενός παιδιού, θα πρέπει το ίδιο να βρει το δρόμο του, πόσω μάλλον όταν κι αυτοί που θα το αναλάβουν είναι το ίδιο καραγκιόζ μπερντέ.
Υπάρχουν λάθη που σε ακολουθούν εσαεί και δεν διορθώνονται στο θέμα της ψυχολογικής τελεσίδικης απόφασης, ( όταν πχ έχεις κατασταλάξει πλέον πως λειτουργείς μόνος σου με το όποιο τίμημα..),και την έκθεση στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Σαφώς υπάρχουν και λάθη που διορθώνονται όταν το εκάστοτε πρόβλημα έγκειται σε απλές διαφωνίες.
Ξεκάθαρα προτιμούσα μια ''μάνα'' που θα έσκυβε πάνω στα δικά μου θέματα όντας ατίθασο παιδί, παρά τη μάνα που με γέννησε και με έγραψε στο πράμα της. Υποκειμενική τοποθέτηση. Δεν ίθεται θέμα διαφωνίας εξάλλου στις εμπειρίες των ανθρώπων.
Διότι αν το πάω πολύ παραπέρα και σου αραδιάσω πολλά ''όμορφα'', θα βάλεις τελεία και παύλα, στο ανθρώπινο επίπεδο. Και πίστεψέ με ,είναι πολύ σκληρό.
Γι'αυτό γίνομαι σκύλα με το θέμα των γονιών. Καθόλου τυχαία.