.
λόγους (μικρόνοια, συμπλεγματισμοί και ό,τι άλλο σας κατατρέχει).
θα σχολιάσετε...
«Είναι από τον ΔΟΛ» μου «είπε» με την κίνηση των χειλιών χωρίς ήχο, ο συνεργάτης μου που το 2012 απαντούσε στο κινητό μου. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν πολύ γνωστός δημοσιογράφος, το δεξί χέρι του Ψυχάρη.
«Τι ακριβώς θέλετε;» άκουσα τον συνεργάτη μου να τον ρωτάει, ενώ μου έφερνε το τηλέφωνο κοντά για να ακούσω τη συνομιλία. «Φέρε τον πρόεδρο να τον δει ο μεγάλος» ήταν η σχεδόν επιτακτική πρόσκληση. Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ ήταν κόμμα λίγων εβδομάδων αλλά είχε πάρει, τον Μάιο του 2012, 136.000 ψήφους, το 2,15%, και αυτό θορύβησε το πολιτικό σύστημα. Στην αρχή, τα κέντρα εξουσίας μάς έκαναν επιθέσεις φιλίας, με στόχο την υπαγωγή μας, διά της ενσωμάτωσης, σε κάποιον πολιτικομηντιακό μηχανισμό. Δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι για πρώτη φορά εμφανιζόταν κόμμα στην Ελλάδα που δεν έψαχνε για καρέκλες. Ενοχλημένος από την χοντροκομμένη απαίτηση, έκανα νόημα στον συνεργάτη μου ότι θέλω εγώ να συνεχίσω τη συζήτηση.
Ο γνωστός δημοσιογράφος μού επανέλαβε το αίτημα κοσμιότερα. «Πότε θα μπορούσατε να έρθετε να σας δει ο κος Ψυχάρης;» Ήξερα τι εστί Ψυχάρης και τις σχέσεις που είχε ο ΔΟΛ με τους πολιτικούς. Του απάντησα συνοπτικά ως εξής: «Αγαπητέ κε Τάδε, εσείς είστε δημοσιογράφοι, εμείς είμαστε πολιτικοί. Βεβαίως, εσείς είστε πολλά χρόνια στη δημοσιογραφία και εμείς ούτε δύο μήνες στην πολιτική. Αλλά πιστεύουμε ότι σε ένα σοβαρό κράτος οι δημοσιογράφοι επισκέπτονται τους πολιτικούς και όχι το αντίστροφο. Ξέρουμε ότι μέχρι τώρα αυτό δεν συνέβαινε. Ευκαιρία να αλλάξει. Άλλωστε, θεωρούμε ότι ένας από τους λόγους που η Ελλάδα έφτασε σ’ αυτή την κατάντια είναι οι άνομες σχέσεις πολιτικών και ΜΜΕ. Θα ήταν ανακόλουθο αν υιοθετούσαμε τη συμπεριφορά που στηλιτεύουμε. Αν λοιπόν θέλετε να σας δώσω συνέντευξη, πολύ ευχαρίστως, τα γραφεία μας είναι σ’ αυτή τη διεύθυνση, φτιάχνουμε και ωραίο καφέ. Ελάτε εσείς, ο μεγάλος, ο μείζων, ο μέγιστος, όποιος θέλετε τέλος πάντων, και θα σας απαντήσουμε σε ό,τι μας ρωτήσετε, χωρίς περιστροφές, όπως το συνηθίζουμε με όλους.»
Το «δεξί χέρι» του «μεγάλου» έμεινε άναυδο. Θα φανταζόταν ότι θα σπεύδαμε να αδράξουμε την ευκαιρία, να γίνουμε συμπαθείς, να ντηλάρουμε, αυτό που κάνουν όλοι στην πολιτική πιάτσα, και μάλιστα την εποχή που ο ΔΟΛ έλυνε και έδενε. Αλλά… έφαγε πόρτα. Πώς να το πει στον «μεγάλο»;
Φυσικά κανένας δεν ήρθε στα γραφεία της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΞΑΝΑ για συνέντευξη. Ούτε ο μεγάλος, ούτε τα τσιράκια του. Κι από τότε, είχα την τιμητική μου στα έντυπα και στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ του ΔΟΛ. Λάσπη με το τσουβάλι. Δημοσιογραφάκια σε διατεταγμένη υπηρεσία, έγραφαν λίβελλους, τερατώδη ψέματα, απίστευτες χυδαιότητες, με στόχο να μας εξαφανίσουν, αφού είχαμε υποπέσει και σε δεύτερο ασυγχώρητο αμάρτημα: αρνηθήκαμε τη συνεργασία με την ΝΔ, που θα σήμαινε σίγουρη συμμετοχή μας στην επόμενη κυβέρνηση αλλά ταυτόχρονα και σίγουρη φίμωση της αντιπελατειακής, αντικρατικιστικής, αντισυστημικής, μεταρρυθμιστικής φωνής της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΞΑΝΑ. Τότε ο ΔΟΛ, προ γάτας Ιμαλαΐων, περνούσε, σαν τον Πικάσο, την μπλε περίοδο. Βέβαια, παλιότερα είχε περάσει την εντελώς πράσινη, αλλά έτσι είναι οι δημοσιογραφικοί οργανισμοί στο Ελλάντα: κολλητοί της εξουσίας. Πόρνες και νταβατζήδες της, ταυτόχρονα.
Τον Ιούνιο του 2012, η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ σε συνασπισμό με τη ΔΡΑΣΗ με πρόεδρο τον Στέφανο Μάνο, πήρε 1,6%, το οποίο διατήρησε και αργότερα καθώς ήταν ο πυρήνας της εκλογικής της δύναμης. Κι αυτό όμως ήταν ενοχλητικό για τον «μεγάλο». Ποιοι ήμασταν εμείς που δεν δώσαμε γην και ύδωρ, σ΄ αυτόν που τηλεφωνούσε σε υπουργούς και βάραγαν προσοχή; Σ΄ αυτόν που ανέβαζε και κατέβαζε κυβερνήσεις; Έπρεπε να εξαφανιστούμε από προσώπου της γης. Και πώς γίνεται αυτό; Με το να εξαφανιστούμε από προσώπου της τηλεόρασης. Καμμία πρόσκληση για πολιτική συζήτηση, καμμία αναφορά στη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ, καμμία δημοσίευση των Δελτίων Τύπου που στέλναμε συχνά. Σαν να μην υπήρχαμε.
Μέχρι που πλησίαζαν οι ευρωεκλογές και οι αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 και μια εταιρεία δημοσκοπήσεων, που φαίνεται δεν είχε ενημερωθεί για τις επιθυμίες του «μεγάλου» μάς εμφάνισε (ως ΓΕΦΥΡΕΣ, σε συνασπισμό με τη ΔΡΑΣΗ) στο 1,5%. Και τότε έγινε το εξής απίθανο: όλα τα έντυπα του ΔΟΛ μαζί και το MEGA, μας αφαίρεσαν από τον πίνακα! Για ξεκάρφωμα αφαίρεσαν και το ποσοστό του ΑΝΤΑΡΣΥΑ που ήταν στο 1%. Με αποτέλεσμα τα ποσοστά των άλλων κομμάτων να μην αθροίζουν 100, αλλά 97,5! Στο site της PULSE υπήρχαμε, αλλά στα media του ΔΟΛ, όχι!
Τότε έστειλα στον «μεγάλο» ένα δώρο: ένα αριθμητήριο. Μαζί με ένα γράμμα. Από αυτά τα παλιά, τα χάρτινα, με τον φάκελο. Έλεγε τα εξής:
Αθήνα 15 Μαΐου 2014
Αξιότιμε κε Ψυχάρη,
Με έκπληξη είδαμε την αναδημοσίευση, από τα έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού τον οποίο διευθύνετε, της πρόσφατης δημοσκόπησης της PULSE, για την πρόθεση ψήφου στις ευρωεκλογές. Αθροίζοντας κανείς τα ποσοστά, επί τοις εκατό, που παίρνουν τα κόμματα που εμφανίζει, διαπιστώνει ότι το σύνολο δεν είναι 100 αλλά 97,5! Ψάχνοντας να βρούμε το χαμένο ποσοστό, ανακαλύψαμε ότι λείπουν οι ΓΕΦΥΡΕΣ (ο συνασπισμός των κομμάτων Δράση και Δημιουργία, ξανά!) και ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Επειδή ένας τόσο αντικειμενικός και ανεξάρτητος από τα παιγνίδια εξουσίας Όμιλος Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, όπως ο ΔΟΛ, είναι φύσει αδύνατον να το έκανε αυτό σκόπιμα, η μόνη εκδοχή που μπορούμε να φανταστούμε είναι η άγνοια απλών πράξεων αριθμητικής από κάποιον ή κάποιους συνεργάτες σας.
Θεωρούμε ότι αυτό τραυματίζει το κύρος του Οργανισμού τον οποίο διευθύνετε, δίνοντας λάθος εντυπώσεις, γιατί όπως ξέρετε, στις δύσκολες μέρες που ζούμε, υπάρχουν μερικοί κακοπροαίρετοι που θεωρούν – άκουσον, άκουσον! – ότι ο ΔΟΛ παίζει «το χαρτί» της κυβέρνησης λόγω των χρεών που έχει συσσωρεύσει.
Είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι, αξιότιμε κε Ψυχάρη, ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει ούτε κατά διάνοιαν, γι΄ αυτό δεχθείτε τη μικρή μας συμβολή στην προάσπιση του κύρους του ΔΟΛ και της ελευθερίας και ανεξαρτησίας των ΜΜΕ, θέση που διαχρονικά με τη στάση ζωής σας και τη μαχητική αρθρογραφία σας στηρίζετε. Το μαθηματικό βοήθημα που σας στέλνουμε θα δώσει στους συνεργάτες σας επαρκές επιστημονικό υπόβαθρο για να μπορούν να μετράνε μέχρι το 100 τουλάχιστον και να μην σας εκθέτουν.
Υ.Γ. Μια και ασχολείστε, μπορείτε να το δανείσετε και στο MEGA CHANNEL που, κατά διαβολική σύμπτωση, έκανε το ίδιο λάθος. Θα θέλαμε να μπορούσαμε να αγοράσουμε ακόμα ένα για εκείνους, αλλά τα πενιχρά οικονομικά μας δεν το επιτρέπουν. Δεν έχουμε, όπως ξέρετε, πρόσβαση σε άνευ ορίων δανεισμό, και χωρίς υποχρέωση αποπληρωμής, από το Τραπεζικό Σύστημα, όπως η Νέα Δημοκρατία.
Με απεριόριστη εκτίμηση για τον θεσμικό σας ρόλο,
Θάνος Τζήμερος
Πρόεδρος «Δημιουργία, ξανά!»
Υποψήφιος Περιφερειάρχης Αττικής
Το γράμμα το δημοσίευσα τότε, από τα social media, για να αντιληφθούν όσοι έχουν αυτή την ικανότητα ποιοι είναι οι πραγματικά αντισυστημικοί σ΄ αυτή τη χώρα. Φυσικά, δεν υπήρξε απάντηση. Είχες άλλες προτεραιότητες τότε ο μεγάλος: βίλες, κότερα μεζονέτες, ζωή μεγιστάνα, ενώ ο ΔΟΛ βούλιαζε στα χρέη. Λίγο μετά πήρε παράταση, παίζοντας το χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ, (ο «αντισυμβατικός» μικρός τυμπανιστής των αγορών πήγε τρέχοντας για «να τα βρουν») αλλά μέχρι πότε μπορείς να παίρνεις δανεικά και αγύριστα; Ήταν κι η Τρόικα στη μέση. Έτσι στις 11 Ιουλίου 2019, κηρύχθηκε σε κατάσταση πτώχευσης, από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών για χρέη 265 εκατομμυρίων ευρώ, επιπλέον των όσων έδωσε ο Μαρινάκης (22,8 εκατομμύρια) για την εξαγορά του.
Όπως είναι προφανές, το αριθμητήριο που χάρισα στον Ψυχάρη δεν τον βοήθησε στην οικονομική διαχείριση. Αλλά δεν το χρειαζόταν κιόλας. Διότι λογαριασμούς με αριθμούς κάνουν όσοι ανησυχούν όταν τα έξοδα είναι μεγαλύτερα από τα έσοδα. Ο «μεγάλος» δεν ανησυχούσε. Λογάριαζε αλλιώς. Ήξερε τόσα πολλά για τόσους πολλούς, που ήταν σίγουρος ότι θα του έδιναν όσα δανεικά ήθελε. Με ποια εγγύηση; «Με αέρα», όπως κυνικά ομολόγησε στην επιτροπή της Βουλής ο γιος του, που παρέστη αντ΄ αυτού. Ήξερε επίσης ότι παρά τα, για τα μάτια του κόσμου, ενοχοποιητικά πορίσματα και τις διώξεις, θα έβγαινε λάδι σε όλα. Όπως και τελικά έγινε.
Δεν ξέρω πού βρίσκεται τώρα εκείνο το αριθμητήριο. Φοβάμαι όμως πως, όπου και να βρίσκεται, είναι εντελώς άχρηστο. Κανένας πια δεν μετράει. Ούτε οι μηντιάρχες, ούτε οι πολιτικοί, αλλά ούτε και οι ψηφοφόροι. Οι τελευταίοι ίσως έχουν μια δικαιολογία. Το αριθμητήριο μετράει μέχρι το 100. Οι ματαιωμένες προεκλογικές εξαγγελίες του κόμματος που ψήφισαν, όποιο και να ήταν αυτό, είναι πολλές περισσότερες. Έχασαν τον λογαριασμό.
Δεν ξέρω, μπορεί να μετάνιωσε ο Τζήμερος για την απόφασή του να αρνηθεί να κεφαλαιοποιήσει το «ρεύμα» που είχε τότε,
. Και να θέλει να κάνει ρελάνς 10 χρόνια αργότερα αποκομίζοντας μεγαλύτερα οφέλη.
σας...
