Χρωστάνε τα παιδιά στους γονείς τους;

[shelby]

Όποιος θέλει να κάνει παιδιά να μην παντρεύεται. Σκοπός του γάμου δεν είναι τα παιδιά. Καρπός του γάμου είναι. Αλλά αν δεν υπάρχει αγάπη στο ζευγάρι....

[hellegennes]

Με αφορμή κάποια ποστ σε ένα άλλο θρεντ, ήθελα να γράψω κι εγώ κάποιες απόψεις μου και να ακούσω τις δικές σας.
Πιστεύω ότι όταν κάποιος αποφασίζει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί θα πρέπει να το κάνει συνειδητά και με επίγνωση της ευθύνης.
Ο γονιός έχει την ευθύνη να παρέξει στο παιδί τα απαραίτητα για τη βιολογική και πνευματική του ανάπτυξη καθώς και να το προετοιμάσει κατάλληλα ώστε να μπορέσει κάποια στιγμή να ανταπεξέλθει μόνο του στις απαιτήσεις της ζωής.

Οι πράξεις που απορρέουν από την ευθύνη αυτή δεν χρήζουν ανταμοιβής από το παιδί. Και τι εννοώ με αυτό: Το παιδί δεν «χρωστάει» στους γονείς του επειδή του παρέχουν φαγητό και ρούχα ή επειδή το πηγαίνουν σχολείο. Αυτά, στο μέτρο των δυνατοτήτων τους, είναι υποχρέωσή τους. Και μαζί με την αγάπη και στοργή που του δείχνουν αποτελούν το ελάχιστο που πρέπει να προσφέρουν στο παιδί τους.
Από τη στιγμή όμως που το παιδί ενηλικιώνεται και έχει τα εφόδια να σταθεί μόνο του, παύουν και οι «υποχρεώσεις» των γονιών. Οτιδήποτε του παρέξουν από εκεί και μετά είναι έξτρα (above and beyond που λένε και οι Άγγλοι). Δεν είναι πχ υποχρεωμένοι να του αγοράσουν αυτοκίνητο ή να κρατάνε τα εγγόνια τους.
Για να μην παρεξηγηθώ, εννοώ ότι τέτοιες ενέργειες από την πλευρά των γονιών και θεμιτές είναι και συνήθεις μέχρι τώρα στις Ελληνικές οικογένειες αλλά δεν αποτελούν υποχρέωσή τους. Αν το κάνουν θα πρέπει και τα παιδιά να το εκτιμήσουν δεόντως και να το ανταποδώσουν με κάποιο τρόλπο. Αν δεν το κάνουν, τότε και τα παιδιά είναι απαλλαγμένα ως προς την ευγνωμοσύνη που πρέπει να δείχνουν στους γονείς τους.

Και για να προλάβω μερικούς, αυτά τα έχω ήδη πει σαν γονιός στις κόρες μου...

Υπάρχουν δυο ειδών υποχρεώσεις: νομικές και ηθικές. Οι γονείς έχουν απόλυτη νομική υποχρέωση μέχρι την ηλικία των 18 ή όποιο είναι το εκάστοτε όριο και απολύτως καμμία μετά. Τα παιδιά έχουν 0 νομικές υποχρεώσεις απέναντι στους γονείς τους, οποτεδήποτε.

Οι ηθικές υποχρεώσεις όμως είναι μακράν πιο πολύπλοκες. Η πρώτη ηθική υποχρέωση είναι φυσικά των γονιών και συμβαδίζει με την νομική. Δηλαδή είναι ταυτόχρονα και ηθική υποχρέωση πέρα από νομική. Μετά όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Είναι θέμα περιστάσεων ατομικών και συλλογικών, καθώς και κουλτούρας.

Π.χ. έχει ή δεν έχει ηθική υποχρέωση ο γονιός να βοηθήσει το παιδί του που δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα γιατί συνέβη οτιδήποτε πέρα από τις δυνάμεις του; Ασθένεια, απώλεια περιουσίας (π.χ. κλοπή), θάνατος κοντινού προσώπου, απόλυση ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να βάλει έναν άνθρωπο σε δύσκολη θέση. Πριν βιαστεί κανείς να απαντήσει "ναι" ή "όχι", αξίζει να σημειωθεί ότι σ' αυτές τις περιπτώσεις πολλοί έχουν θέμα με την λέξη "υποχρέωση". Μπορεί δηλαδή να θεωρούν ότι ο γονιός θα ήταν καλό να συνδράμει αλλά δεν έχει "υποχρέωση", όπου εννοείται πάντα ηθική, γιατί νομική φυσικά και δεν έχει.

Αντίστοιχα, το παιδί έχει ή δεν έχει ηθική υποχρέωση όταν βρεθεί σε αντίστοιχη κατάσταση ο γονιός του; Ισχύουν ή δεν ισχύουν οι ίδιες επιφυλάξεις για το αν θα ήταν καλό να συνδράμει αλλά δεν είναι "υποχρέωση";

Τέλος, το αν έχει ή όχι ηθική υποχρέωση δεν εξαρτάται μόνο από την φυσική σχέση καθεαυτή (παιδί-γονιός), αλλά και από την ουσία της σχέσης τους. Δηλαδή τι πρόσφερε ο ένας στον άλλον. Ηθικά, ένας γονιός που σκίστηκε να μεγαλώσει το παιδί του, έκανε απίστευτες θυσίες, αξίζει ηθικά μεγαλύτερη υποστήριξη από έναν αδιάφορο γονιό και ένας γονιός που ήταν και δεν ήταν ή ακόμα χειρότερα ήταν καταστρεπτικός για το παιδί, μπορεί να μην αξίζει ηθικά καμμιά υποστήριξη. Το ίδιο ισχύει και αντιστρόφως, δηλαδή ένα παιδί που στάθηκε με κάθε τρόπο στους γονείς του όσο μεγάλωνε, προσφέροντας στο σπίτι, προσφέροντας με εργασία, προσφέροντας πολύτιμη ψυχολογική υποστήριξη σε προβλήματα των γονιών του, ηθικά αξίζει υποστήριξη και μετά την ενηλικίωσή του.

[ethereal]

Θα περιγράψουμε τώρα με χιλιάδες λόγια το φάσμα των ανθρώπινων σχέσεων.
Γιατί δε λέμε καλύτερα τι θεωρείται "παιδί' στην Ελλάδα;

[Volk]

Όποιος θέλει να κάνει παιδιά να μην παντρεύεται. Σκοπός του γάμου δεν είναι τα παιδιά. Καρπός του γάμου είναι. Αλλά αν δεν υπάρχει αγάπη στο ζευγάρι....

Κακια μεσα απο δεκαδες μορφες.

Συμφερον, καθε ειδους.

Σεξουαλικες αναγκες.

Χρημα.

Αυτα εχω συναντησει εως τωρα, την αγαπη δεν την εχω δει πουθενα εως τωρα.

[stavmanr]

Με αφορμή κάποια ποστ σε ένα άλλο θρεντ, ήθελα να γράψω κι εγώ κάποιες απόψεις μου και να ακούσω τις δικές σας.
Πιστεύω ότι όταν κάποιος αποφασίζει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί θα πρέπει να το κάνει συνειδητά και με επίγνωση της ευθύνης.
Ο γονιός έχει την ευθύνη να παρέξει στο παιδί τα απαραίτητα για τη βιολογική και πνευματική του ανάπτυξη καθώς και να το προετοιμάσει κατάλληλα ώστε να μπορέσει κάποια στιγμή να ανταπεξέλθει μόνο του στις απαιτήσεις της ζωής.

Οι πράξεις που απορρέουν από την ευθύνη αυτή δεν χρήζουν ανταμοιβής από το παιδί. Και τι εννοώ με αυτό: Το παιδί δεν «χρωστάει» στους γονείς του επειδή του παρέχουν φαγητό και ρούχα ή επειδή το πηγαίνουν σχολείο. Αυτά, στο μέτρο των δυνατοτήτων τους, είναι υποχρέωσή τους. Και μαζί με την αγάπη και στοργή που του δείχνουν αποτελούν το ελάχιστο που πρέπει να προσφέρουν στο παιδί τους.
Από τη στιγμή όμως που το παιδί ενηλικιώνεται και έχει τα εφόδια να σταθεί μόνο του, παύουν και οι «υποχρεώσεις» των γονιών. Οτιδήποτε του παρέξουν από εκεί και μετά είναι έξτρα (above and beyond που λένε και οι Άγγλοι). Δεν είναι πχ υποχρεωμένοι να του αγοράσουν αυτοκίνητο ή να κρατάνε τα εγγόνια τους.
Για να μην παρεξηγηθώ, εννοώ ότι τέτοιες ενέργειες από την πλευρά των γονιών και θεμιτές είναι και συνήθεις μέχρι τώρα στις Ελληνικές οικογένειες αλλά δεν αποτελούν υποχρέωσή τους. Αν το κάνουν θα πρέπει και τα παιδιά να το εκτιμήσουν δεόντως και να το ανταποδώσουν με κάποιο τρόλπο. Αν δεν το κάνουν, τότε και τα παιδιά είναι απαλλαγμένα ως προς την ευγνωμοσύνη που πρέπει να δείχνουν στους γονείς τους.

Και για να προλάβω μερικούς, αυτά τα έχω ήδη πει σαν γονιός στις κόρες μου...

Όποιος φέρνει παιδί στον κόσμο για να κερδίσει όφελος (χρέος) είναι κακός γονιός.
Όποιος έρχεται στον κόσμο και απλά αποκομίζει όφελος χωρίς να αισθάνεται χρέος (παιδί) είναι κακό παιδί.

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Καμία σχέση αυτό που είπα εγώ. Στον θρόνο το ανεβάζεις ως το πιο σημαντικό στην ζωή σου όχι στο να κάνει κουμάντο. Είναι το άτομο το οποίο είναι το α και το ω στη ζωή σου.

.


Η Α - Ω σχέση είναι η σχέση Αντρα Γυναίκας.....

Η σχέση Γονιού Παιδιού δεν μπορεί να δημιουργήσει Ζωή αρα είναι 2ης σημασίας.....

Γιά τους Αρχαίοι ήταν 3ης σημασίσς μιας και η σχέση με τον Αδελφό είναι και αυτή ανώτερη της του Παιδιού.....



Κατεβείτε απο τούς Θρόνους.....

.

Το παιδί είναι ο συνεχιστής της ζωής. Οπότε ναι είναι το Α και το Ω.

.


Αυτή ειναι μεταμοντέρνα κουλτούρα που λέει κι ο άλλος.....


Κουλτούρα να φύγουμε που λέει κι ο παράλλος.....


.

[taxalata xalasa]

Το να θυσιαστώ για να ζήσεις, δεν ανεβάζει εμένα στο βάθρο αλλά εσένα.
Έτσι για να τα ξεκαθαρίζουμε.

η ευθυνη σε φθινει...

ο ενας μπαινει στον βωμο και ο αλλος στο βαθρο.... αν θα μπει κι αυτος στον βωμο για να βαλει τον επομενο στο βαθρο ειναι δικο του θεμα... ο αλλος που ηταν στον βωμο... παει... δεν εχει λογο απ την στιγμη που μπηκε στον βωμο.

φρι γουιλ... ντου ας ιου ουίς.

[Ασέβαστος]

καταρχην να ρωτησω, στα χρεη υπολογιζουμε μονο τα καλα;

δηλαδη, αν κατα καποιο τροπο πρεπει να επιστρεψει κανεις στους γονιους του οσα χρηματα και χρονο εχουν διαθεσει απο τη ζωη τους για να τον μεγαλωσουν, πρεπει επισης να επιστρεψει και οσες σφαλιαρες του εχουν ριξει; και βρισιες και προσβολες και εν γενει κακοποιητηκη συμπεριφορα;

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Ναι, αν τους πρηζουν με τις παραξενιές τους. Θα καταλάβουν αυτοί όταν μεγαλώσουν τη θυσία είναι να μεγαλώνεις ένα μάτσο μαλακιστηρια. Όχι, αν τους ζαλίζουν οι γονείς για να τα κάνουν βλαμμένα μαμοθρεφτα.

[Airman68]

Δεν ξερω τι ισχυει, παντως η δικη μου εμπειρια σαν γονιος θεωρω οτι με ωριμασε και με εκανε καλυτερο ανθρωπο. Δεν μου χρωσταει κανεις κατι.

Ωραία κουβέντα αυτή

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Καμία σχέση αυτό που είπα εγώ. Στον θρόνο το ανεβάζεις ως το πιο σημαντικό στην ζωή σου όχι στο να κάνει κουμάντο. Είναι το άτομο το οποίο είναι το α και το ω στη ζωή σου.

.


Η Α - Ω σχέση είναι η σχέση Αντρα Γυναίκας.....

Η σχέση Γονιού Παιδιού δεν μπορεί να δημιουργήσει Ζωή αρα είναι 2ης σημασίας.....

Γιά τους Αρχαίοι ήταν 3ης σημασίσς μιας και η σχέση με τον Αδελφό είναι και αυτή ανώτερη της του Παιδιού.....



Κατεβείτε απο τούς Θρόνους.....

.

Το παιδί είναι ο συνεχιστής της ζωής. Οπότε ναι είναι το Α και το Ω.

.


Αλλη μιά πιό σκληρή οπτική είναι να σε βάλει η ζωή στό τρίλημμα νά διαλέξεις.....


Να δώσεις πχ το ένα σου νεφρό για να συνεχίσει να ζεί στόν άντρα σου στον αδελφό ή στο παιδί.....


Τι είπες ;;; .




Α ξέχασα.....μή σκεφτείς σα Γριά.....πες οτ είσαι 24 χρονών.....


.

[stavmanr]

καταρχην να ρωτησω, στα χρεη υπολογιζουμε μονο τα καλα;

δηλαδη, αν κατα καποιο τροπο πρεπει να επιστρεψει κανεις στους γονιους του οσα χρηματα και χρονο εχουν διαθεσει απο τη ζωη τους για να τον μεγαλωσουν, πρεπει επισης να επιστρεψει και οσες σφαλιαρες του εχουν ριξει; και βρισιες και προσβολες και εν γενει κακοποιητηκη συμπεριφορα;

Συμβαίνει.
Όσο γερνά ο άνθρωπος μωραίνει, γίνεται μωρό.
Το παιδί συνήθως αναλαμβάνει την κηδεμονία του γέρου μωρού.
Εκεί να δεις τι γίνεται πολλές φορές...

[Naida]

.


Η Α - Ω σχέση είναι η σχέση Αντρα Γυναίκας.....

Η σχέση Γονιού Παιδιού δεν μπορεί να δημιουργήσει Ζωή αρα είναι 2ης σημασίας.....

Γιά τους Αρχαίοι ήταν 3ης σημασίσς μιας και η σχέση με τον Αδελφό είναι και αυτή ανώτερη της του Παιδιού.....



Κατεβείτε απο τούς Θρόνους.....

.

Το παιδί είναι ο συνεχιστής της ζωής. Οπότε ναι είναι το Α και το Ω.

.


Αλλη μιά πιό σκληρή οπτική είναι να σε βάλει η ζωή στό τρίλημμα νά διαλέξεις.....


Να δώσεις πχ το ένα σου νεφρό για να συνεχίσει να ζεί στόν άντρα σου στον αδελφό ή στο παιδί.....


Τι είπες ;;; .




Α ξέχασα.....μή σκεφτείς σα Γριά.....πες οτ είσαι 24 χρονών.....


.

Στο παιδί μου θα το έδινα φυσικά. Το ρωτάς κιολας;

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Το παιδί είναι ο συνεχιστής της ζωής. Οπότε ναι είναι το Α και το Ω.

.


Αλλη μιά πιό σκληρή οπτική είναι να σε βάλει η ζωή στό τρίλημμα νά διαλέξεις.....


Να δώσεις πχ το ένα σου νεφρό για να συνεχίσει να ζεί στόν άντρα σου στον αδελφό ή στο παιδί.....


Τι είπες ;;; .




Α ξέχασα.....μή σκεφτείς σα Γριά.....πες οτ είσαι 24 χρονών.....


.

Στο παιδί μου θα το έδινα φυσικά. Το ρωτάς κιολας;

.


Δηλαδή θα είναι ο άντρας σου 25 χρονώ παληκάρι.....θα γεννήσεις ενα παιδί με ανάγκη νεφρού.....


καί θα πεθάνεις τον αντρα σου για να ζήσει το παιδί.....


Πού ο αντρας μπορεί να σου κάνει και να δώσει ζωή σε άλλα 10 παιδιά.....


Πού η κοινωνία επένδυσε πάνω του 25 χρόνια.....και για το παιδί 1-2-3.....


Που αυτός μπορεί να δημιουργήσει νέες ζωές ΤΩΡΑ και το παιδι σε 25 χρόνια καί αν.....


Που την αγοράζεται αυτή τη Κουλτούρα ;;;


Τρίζουν κι οι Θρόνοι.....
.

[ethereal]

Δηλαδή θα είναι ο άντρας σου 25 χρονώ παληκάρι.....θα γεννήσεις ενα παιδί με ανάγκη νεφρού.....


καί θα πεθάνεις τον αντρα σου για να ζήσει το παιδί.....


Πού ο αντρας μπορεί να σου κάνει και να δώσει ζωή σε άλλα 10 παιδιά.....


Πού η κοινωνία επένδυσε πάνω του 25 χρόνια.....και για το παιδί 1-2-3.....


Που αυτός μπορεί να δημιουργήσει νέες ζωές ΤΩΡΑ και το παιδι σε 25 χρόνια καί αν.....


Που την αγοράζεται αυτή τη Κουλτούρα ;;;


Τρίζουν κι οι Θρόνοι.....
.

Μακάρι η "θεοποίηση" να αποτυπωνόταν σε μία ή σε ελάχιστες καμπές της ζωής κάποιου. Στο κάτω κάτω, ένα σύνολο προσωπικών αποφάσεων σε κάθε στιγμή είναι αυτό που μας χαρακτηρίζει.

Το κακό είναι ότι αυτού του είδους η νοοτροπία είναι διάχυτη και βαθιά ριζωμένη στην ελληνική (κυρίως) κοινωνία και επηρεάζει σε μέγιστο βαθμό τις ζωές όλων όσων την απαρτίζουν.