Τα ποντιακά δεν είναι ελληνικά

[Leporello]

Εγώ δε συμφωνώ ότι τα ποντιακά βρίσκονται πιο κοντά στα αρχαία ελληνικά από τα ελλαδικά ιδιώματα. Έχεις κάποια μελέτη που να το αποδεικνύει; Τα ποντιακά κρατάνε αρχαία στοιχεία που δεν κράτησαν άλλα ιδιώματα αλλά και τα υπόλοιπα ιδιώματα το έχουν αυτό, δηλαδή κράτησαν στοιχεία που δεν έχουν τα ποντιακά, προφανώς πολύ περισσότερα αφού είναι και πιο πλούσια.

Εγώ συμφωνώ ότι τα Ποντιακά πρέπει να θεωρούνται χωριστή γλώσσα από τα Νεοελληνικά. Και δεν κατάγονται από την ιωνική διάλεκτο αλλά από την Κοινή. Ομως ο διαχωρισμός τους δεν συνέβη κατά την διάρκεια τής τουρκοκρατίας, αλλά πολύ νωρίτερα, ίσως κατά την πρωτοβυζαντινή εποχή, όπως φαίνεται από τους τύπους που διατηρεί.

Τι ακριβώς νόημα έχει η ξεχωριστή γλώσσα; Ούτε ορισμός υπάρχει για την ξεχωριστή γλώσσα ούτε και όρια για το ποια είναι ξεχωριστή και ποια όχι. Και τα ελληνικά και νησιωτικά ιδιώματα στην καθαρή τους μορφή είναι μη κατανοητά αλλά υπήρχαν πάντα κάποια επίπεδα κοινών διαλέκτων. Ένας που μιλούσε τη διάλεκτο του χωριού του στα γύρω χωριά χρησιμοποιούσε μια πιο κοινή εκδοχή, όταν πήγαινε στην κοντινή πόλη μια εκδοχή πιο κοινή της περιοχής και όταν πήγαινε στην Αθήνα την γενική κοινή. Προφανώς στον Πόντο δεν χρησιμοποιούσαν μια κοινή μαζί με άλλες περιοχές οπότε σύμφωνα με μια τέτοια λογική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ξεχωριστή γλώσσα. Και για τα κρητικά και τα κυπριακά υπάρχει η άποψη ότι πρέπει να χαρακτηριστούν γλώσσες. Για μένα ξεχωριστή γλώσσα είναι κάποια αν έχει δικιά της τυποποίηση, αν έχει πανεπιστήμια , αν εξελίσσεται αυτόνομα, αν είναι επίσημη κάποιου φορέα και αν έχει ανακηρυχθεί ξεχωριστή από κάποια πολιτική εξουσία.

Εχεις δίκιο ότι το τι είναι γλώσσα και τι διάλεκτος είναι ρευστό. Ωστόσο, κάπου πρέπει να μπεί ένα όριο γιά το πόσο μεγάλη διαφορά μπορούν να έχουν δύο διάλεκτοι πριν τις χαρακτηρίσεις χωριστές γλώσσες. Π.χ. Βούλγαροι και Σλαβομακεδόνες καταλαβαίνονται μεταξύ τους (εγώ Βουλγάρικα δεν καταλαβαίνω, γιατί τα Σλαβομακεδόνικα δεν είναι μητρική μου γλώσσα. Γραμμένα τα καταλαβαίνω όμως) όπως και με τους Σέρβους. Είναι όμως χωριστές γλώσσες σύμφωνα με τα κριτήρια που έθεσες. Αντίθετα, τα περισσότερα Ποντιακά, ειδικά δε αυτά που μιλάει ο Τούρκος στο βίντεο που ανέβασα, δεν τα καταλαβαίνω. Τέλος πάντων, δεν διαφωνούμε επί τής ουσίας.

[Lugozzi]

Σαφώς και είναι πολιτικό ζήτημα το αν κάτι θεωρείται γλώσσα ή διάλεκτος.
Πχ τα πολωνικά με τα σλοβάκικα είναι πολύ περισσότερο ίδια από ότι τα νεοελληνικά με τα ποντιακά

γιατί πας μακριά?

το ιδίωμα των Σκοπίων με τα βουλγάρικα πολύ πολύ περισσότερο

με αυτήν την λογική και αντιστρόφως αποδείξαμε ότι οι ψευτομακεδόνες είναι βούλγαροι

[Juno]

(Ο καλτσοπέδιλος γιωργης σε νέες περιπετειες)

Αρχαία ελληνική διάλεκτος δεν είναι ... ελληνική

[dotcom]

Σαφώς και είναι πολιτικό ζήτημα το αν κάτι θεωρείται γλώσσα ή διάλεκτος.
Πχ τα πολωνικά με τα σλοβάκικα είναι πολύ περισσότερο ίδια από ότι τα νεοελληνικά με τα ποντιακά

γιατί πας μακριά?

το ιδίωμα των Σκοπίων με τα βουλγάρικα πολύ πολύ περισσότερο

με αυτήν την λογική και αντιστρόφως αποδείξαμε ότι οι ψευτομακεδόνες είναι βούλγαροι

"Language is a dialect with an army"

[Leporello]

"Βασικά στοιχεία της ποντιακής διαλέκτου, αποτελούν αρχικά οι γλωσσικές καταβολές των πρώτων αποίκων από την Ιωνία, αφού Ίωνες άποικοι από τη Μίλητο κατέκτησαν τη Σινώπη στα παράλια της αρχαίας Παφλαγονίας (Τομπαΐδης, 1988:13). Αρχαϊκά στοιχεία όπως η προφορά του η ως ε π.χ. έκουσα (ήκουσα), του ω ως ου π.χ. ζωμίν (ζουμί), η διατήρηση του συμφωνικού συμπλέγματος σπ αντί του κοινού σφ π.χ. σποντύλιν (σφοντύλι) κ.ά., αποδεικνύουν τις ιωνικές καταβολές της γλώσσας. Αντίστοιχα αρχαϊκά στοιχεία υπάρχουν και στο λεξιλόγιο, με μεγάλο αριθμό λέξεων να διατηρείται σε αυτό π.χ. ωτίν (αυτί), στούδιν (οστό), βοτρύδιν (σταφύλι), δαπάνα (εφόδια), κείμαι, κελεύω, ομνώ, έγκα (ήνεγκον) κ.ά. (Ανδριώτης, 1992:102). Μάλιστα, στο λεξιλόγιο της ποντιακής υπάρχουν λέξεις οι οποίες διατηρούν ένα αρχαιότατο στοιχείο της ελληνικής γλώσσας, το Ϝ (δίγαμμα), όπως φαίνεται από τις λέξεις ωβόν (ωόν), καίγω (καίω) με προφορά του Ϝ ως β και γ αντίστοιχα (Μέσχη, 1995:129-130). Υπάρχουν επίσης λέξεις που απαντούν στον Όμηρο, π.χ. έναν δερ φαϊν- άνθιμον είδαρ (Οδ. ι, 84) (είδαρ: έδεσμα), εκχύεν η χρα τ’- τρέπετε χρως (Ιλ, Ν, 279) (χρως: χρώμα) (Σαββίδης, χχ). Σύμφωνα τέλος με τον Τριανταφυλλίδη (2018:537), η λέξη παρχάρι που σημαίνει καλοκαιρινό λιβάδι, ενδεχομένως να ανήκει στην προελληνική γλώσσα"

Αναστασία Παπαδοπούλου, «Η Ποντιακή διάλεκτος από το παρελθόν στο μέλλον: Διδακτικές πρακτικές επαφής με την ποντιακή διάλεκτο» (ΕΑΠ 2022)

https://apothesis.eap.gr/bitstream/repo ... %ce%b1.pdf

Δεν είναι ιωνικά στοιχεία αυτά. Το "η" προφερόταν σαν "ε" μακρό σε όλες τις αρχαίες διαλέκτους. Ομοίως και το "φ" σαν "π" δασύ. Τέλος, το "καίγω" λέγεται και στα Νεοελληνικά.

[Σέλευκας]

Εγώ συμφωνώ ότι τα Ποντιακά πρέπει να θεωρούνται χωριστή γλώσσα από τα Νεοελληνικά. Και δεν κατάγονται από την ιωνική διάλεκτο αλλά από την Κοινή. Ομως ο διαχωρισμός τους δεν συνέβη κατά την διάρκεια τής τουρκοκρατίας, αλλά πολύ νωρίτερα, ίσως κατά την πρωτοβυζαντινή εποχή, όπως φαίνεται από τους τύπους που διατηρεί.

Τι ακριβώς νόημα έχει η ξεχωριστή γλώσσα; Ούτε ορισμός υπάρχει για την ξεχωριστή γλώσσα ούτε και όρια για το ποια είναι ξεχωριστή και ποια όχι. Και τα ελληνικά και νησιωτικά ιδιώματα στην καθαρή τους μορφή είναι μη κατανοητά αλλά υπήρχαν πάντα κάποια επίπεδα κοινών διαλέκτων. Ένας που μιλούσε τη διάλεκτο του χωριού του στα γύρω χωριά χρησιμοποιούσε μια πιο κοινή εκδοχή, όταν πήγαινε στην κοντινή πόλη μια εκδοχή πιο κοινή της περιοχής και όταν πήγαινε στην Αθήνα την γενική κοινή. Προφανώς στον Πόντο δεν χρησιμοποιούσαν μια κοινή μαζί με άλλες περιοχές οπότε σύμφωνα με μια τέτοια λογική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ξεχωριστή γλώσσα. Και για τα κρητικά και τα κυπριακά υπάρχει η άποψη ότι πρέπει να χαρακτηριστούν γλώσσες. Για μένα ξεχωριστή γλώσσα είναι κάποια αν έχει δικιά της τυποποίηση, αν έχει πανεπιστήμια , αν εξελίσσεται αυτόνομα, αν είναι επίσημη κάποιου φορέα και αν έχει ανακηρυχθεί ξεχωριστή από κάποια πολιτική εξουσία.

Εχεις δίκιο ότι το τι είναι γλώσσα και τι διάλεκτος είναι ρευστό. Ωστόσο, κάπου πρέπει να μπεί ένα όριο γιά το πόσο μεγάλη διαφορά μπορούν να έχουν δύο διάλεκτοι πριν τις χαρακτηρίσεις χωριστές γλώσσες. Π.χ. Βούλγαροι και Σλαβομακεδόνες καταλαβαίνονται μεταξύ τους (εγώ Βουλγάρικα δεν καταλαβαίνω, γιατί τα Σλαβομακεδόνικα δεν είναι μητρική μου γλώσσα. Γραμμένα τα καταλαβαίνω όμως) όπως και με τους Σέρβους. Είναι όμως χωριστές γλώσσες σύμφωνα με τα κριτήρια που έθεσες. Αντίθετα, τα περισσότερα Ποντιακά, ειδικά δε αυτά που μιλάει ο Τούρκος στο βίντεο που ανέβασα, δεν τα καταλαβαίνω. Τέλος πάντων, δεν διαφωνούμε επί τής ουσίας.

Ε ναι με βάση την ιστορία με τα βουλγαρικά κατέληξα σαυτή τη λογική. Όμως αυτή η λογική έχει τη βάση της στην νεωτερική θεώρηση του έθνους. Είναι καθαρά νεωτερική. Σύμφωνα με την ελληνική θεώρηση του έθνους τα σκοπιανικά είναι βουλγαρικά και τα ποντιακά είναι ελληνικά. Στην περίπτωση των ποντιακών είναι ελληνικά αφού είναι εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας και στην περίπτωση των σκοπιανικων είναι βουλγαρικά αφού είναι εξέλιξη της βουλγαρικής.

[Leporello]

Τι ακριβώς νόημα έχει η ξεχωριστή γλώσσα; Ούτε ορισμός υπάρχει για την ξεχωριστή γλώσσα ούτε και όρια για το ποια είναι ξεχωριστή και ποια όχι. Και τα ελληνικά και νησιωτικά ιδιώματα στην καθαρή τους μορφή είναι μη κατανοητά αλλά υπήρχαν πάντα κάποια επίπεδα κοινών διαλέκτων. Ένας που μιλούσε τη διάλεκτο του χωριού του στα γύρω χωριά χρησιμοποιούσε μια πιο κοινή εκδοχή, όταν πήγαινε στην κοντινή πόλη μια εκδοχή πιο κοινή της περιοχής και όταν πήγαινε στην Αθήνα την γενική κοινή. Προφανώς στον Πόντο δεν χρησιμοποιούσαν μια κοινή μαζί με άλλες περιοχές οπότε σύμφωνα με μια τέτοια λογική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ξεχωριστή γλώσσα. Και για τα κρητικά και τα κυπριακά υπάρχει η άποψη ότι πρέπει να χαρακτηριστούν γλώσσες. Για μένα ξεχωριστή γλώσσα είναι κάποια αν έχει δικιά της τυποποίηση, αν έχει πανεπιστήμια , αν εξελίσσεται αυτόνομα, αν είναι επίσημη κάποιου φορέα και αν έχει ανακηρυχθεί ξεχωριστή από κάποια πολιτική εξουσία.

Εχεις δίκιο ότι το τι είναι γλώσσα και τι διάλεκτος είναι ρευστό. Ωστόσο, κάπου πρέπει να μπεί ένα όριο γιά το πόσο μεγάλη διαφορά μπορούν να έχουν δύο διάλεκτοι πριν τις χαρακτηρίσεις χωριστές γλώσσες. Π.χ. Βούλγαροι και Σλαβομακεδόνες καταλαβαίνονται μεταξύ τους (εγώ Βουλγάρικα δεν καταλαβαίνω, γιατί τα Σλαβομακεδόνικα δεν είναι μητρική μου γλώσσα. Γραμμένα τα καταλαβαίνω όμως) όπως και με τους Σέρβους. Είναι όμως χωριστές γλώσσες σύμφωνα με τα κριτήρια που έθεσες. Αντίθετα, τα περισσότερα Ποντιακά, ειδικά δε αυτά που μιλάει ο Τούρκος στο βίντεο που ανέβασα, δεν τα καταλαβαίνω. Τέλος πάντων, δεν διαφωνούμε επί τής ουσίας.

Ε ναι με βάση την ιστορία με τα βουλγαρικά κατέληξα σαυτή τη λογική. Όμως αυτή η λογική έχει τη βάση της στην νεωτερική θεώρηση του έθνους. Είναι καθαρά νεωτερική. Σύμφωνα με την ελληνική θεώρηση του έθνους τα σκοπιανικά είναι βουλγαρικά και τα ποντιακά είναι ελληνικά. Στην περίπτωση των ποντιακών είναι ελληνικά αφού είναι εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας και στην περίπτωση των σκοπιανικων είναι βουλγαρικά αφού είναι εξέλιξη της βουλγαρικής.

Δεν πάς πουθενά με αυτή την λογική, γιατί τότε τα Ιταλικά και τα Ισπανικά είναι η ίδια γλώσσα, αφού αποτελούν εξέλιξη τής Λατινικής.

[Σκαρταδος 4]

"Βασικά στοιχεία της ποντιακής διαλέκτου, αποτελούν αρχικά οι γλωσσικές καταβολές των πρώτων αποίκων από την Ιωνία, αφού Ίωνες άποικοι από τη Μίλητο κατέκτησαν τη Σινώπη στα παράλια της αρχαίας Παφλαγονίας (Τομπαΐδης, 1988:13). Αρχαϊκά στοιχεία όπως η προφορά του η ως ε π.χ. έκουσα (ήκουσα), του ω ως ου π.χ. ζωμίν (ζουμί), η διατήρηση του συμφωνικού συμπλέγματος σπ αντί του κοινού σφ π.χ. σποντύλιν (σφοντύλι) κ.ά., αποδεικνύουν τις ιωνικές καταβολές της γλώσσας. Αντίστοιχα αρχαϊκά στοιχεία υπάρχουν και στο λεξιλόγιο, με μεγάλο αριθμό λέξεων να διατηρείται σε αυτό π.χ. ωτίν (αυτί), στούδιν (οστό), βοτρύδιν (σταφύλι), δαπάνα (εφόδια), κείμαι, κελεύω, ομνώ, έγκα (ήνεγκον) κ.ά. (Ανδριώτης, 1992:102). Μάλιστα, στο λεξιλόγιο της ποντιακής υπάρχουν λέξεις οι οποίες διατηρούν ένα αρχαιότατο στοιχείο της ελληνικής γλώσσας, το Ϝ (δίγαμμα), όπως φαίνεται από τις λέξεις ωβόν (ωόν), καίγω (καίω) με προφορά του Ϝ ως β και γ αντίστοιχα (Μέσχη, 1995:129-130). Υπάρχουν επίσης λέξεις που απαντούν στον Όμηρο, π.χ. έναν δερ φαϊν- άνθιμον είδαρ (Οδ. ι, 84) (είδαρ: έδεσμα), εκχύεν η χρα τ’- τρέπετε χρως (Ιλ, Ν, 279) (χρως: χρώμα) (Σαββίδης, χχ). Σύμφωνα τέλος με τον Τριανταφυλλίδη (2018:537), η λέξη παρχάρι που σημαίνει καλοκαιρινό λιβάδι, ενδεχομένως να ανήκει στην προελληνική γλώσσα"

Αναστασία Παπαδοπούλου, «Η Ποντιακή διάλεκτος από το παρελθόν στο μέλλον: Διδακτικές πρακτικές επαφής με την ποντιακή διάλεκτο» (ΕΑΠ 2022)

https://apothesis.eap.gr/bitstream/repo ... %ce%b1.pdf

Δεν είναι ιωνικά στοιχεία αυτά. Το "η" προφερόταν σαν "ε" μακρό σε όλες τις αρχαίες διαλέκτους. Ομοίως και το "φ" σαν "π" δασύ. Τέλος, το "καίγω" λέγεται και στα Νεοελληνικά.

Ρε συ, έλεος κάπου
Το η προσφερόταν σαν εε στην δωρική διάλεκτο;

[foscilis]

Σαφώς και είναι πολιτικό ζήτημα το αν κάτι θεωρείται γλώσσα ή διάλεκτος.

Συνήθως πάντως ισχύει από την αντίθετη κατεύθυνση, έχεις δυο γλώσσες που πρακτικά είναι ίδιες (π.χ. Χϊντι και Ουρντού ή Κροατικά και Σερβικά) και οι ομιλητές τους τις θεωρούν διαφορετικές λόγω διαφορετικής εθνικής ταυτότητας. Εδώ έχουμε δυο (τουλάχιστον) γλώσσες διαφορετικές και αμοιβαία ακατάληπτες που κάποιοι ομιλητές τους[*] επειδή έχουν υιοθετήσει την ίδια εθνική ταυτότητα (η οποία ιστορικά περιελάμβανε διεκδίκηση σεβαστών κομματιών του πάλαι ποτέ ελληνικού κόσμου) τις θεωρούν διαλέκτους. Πρόκειται για γελοιότητα που σαν αποτέλεσμα έχει την ισοπέδωση και εξαφάνιση της "ελάσσονος" γλώσσας, γιατί το πρώτο βήμα για να προστατευτεί μια γλώσσα είναι να αναγνωριστεί ως τέτοια.

[*] γιατί ας πούμε οι ελληνόφωνοι πόντιοι της Τουρκίας όπως αυτοί στο χωριό του Ερντογάν μάλλον δε θεωρούν καθόλου ότι μιλάνε μια διάλεκτο της ενιαίας ελληνικής γλώσσας, αν και πιθανότατα αναγνωρίζουν ότι η γλώσσα τους προέρχεται από την ελληνιστική κοινή αν τους αντιπαραβάλλεις λέξεις και τέτοια.

[Σέλευκας]

Εχεις δίκιο ότι το τι είναι γλώσσα και τι διάλεκτος είναι ρευστό. Ωστόσο, κάπου πρέπει να μπεί ένα όριο γιά το πόσο μεγάλη διαφορά μπορούν να έχουν δύο διάλεκτοι πριν τις χαρακτηρίσεις χωριστές γλώσσες. Π.χ. Βούλγαροι και Σλαβομακεδόνες καταλαβαίνονται μεταξύ τους (εγώ Βουλγάρικα δεν καταλαβαίνω, γιατί τα Σλαβομακεδόνικα δεν είναι μητρική μου γλώσσα. Γραμμένα τα καταλαβαίνω όμως) όπως και με τους Σέρβους. Είναι όμως χωριστές γλώσσες σύμφωνα με τα κριτήρια που έθεσες. Αντίθετα, τα περισσότερα Ποντιακά, ειδικά δε αυτά που μιλάει ο Τούρκος στο βίντεο που ανέβασα, δεν τα καταλαβαίνω. Τέλος πάντων, δεν διαφωνούμε επί τής ουσίας.

Ε ναι με βάση την ιστορία με τα βουλγαρικά κατέληξα σαυτή τη λογική. Όμως αυτή η λογική έχει τη βάση της στην νεωτερική θεώρηση του έθνους. Είναι καθαρά νεωτερική. Σύμφωνα με την ελληνική θεώρηση του έθνους τα σκοπιανικά είναι βουλγαρικά και τα ποντιακά είναι ελληνικά. Στην περίπτωση των ποντιακών είναι ελληνικά αφού είναι εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας και στην περίπτωση των σκοπιανικων είναι βουλγαρικά αφού είναι εξέλιξη της βουλγαρικής.

Δεν πάς πουθενά με αυτή την λογική, γιατί τότε τα Ιταλικά και τα Ισπανικά είναι η ίδια γλώσσα, αφού αποτελούν εξέλιξη τής Λατινικής.

Κοίτα στον νεωτερικό μόνο κόσμο δηλαδή μετά τον Διαφωτισμό και την δημιουργία των Εθνών -Κρατων (όχι εθνικών κρατών) δημιουργήθηκε αυτό που λες. Δεν μπορείς όμως να αναλύσεις με νεωτερικούς όρους γλώσσες και λαούς που δεν δημιουργήθηκαν από τον νεωτερικό κόσμο αλλά υπήρχαν από πριν. Οι νεωτερικές ταυτότητες είναι προϊόντα που μπαίνουν σε άλλη σακούλα από τις προνεωτερικές.

[Σέλευκας]

Σαφώς και είναι πολιτικό ζήτημα το αν κάτι θεωρείται γλώσσα ή διάλεκτος.

Συνήθως πάντως ισχύει από την αντίθετη κατεύθυνση, έχεις δυο γλώσσες που πρακτικά είναι ίδιες (π.χ. Χϊντι και Ουρντού ή Κροατικά και Σερβικά) και οι ομιλητές τους τις θεωρούν διαφορετικές λόγω διαφορετικής εθνικής ταυτότητας. Εδώ έχουμε δυο (τουλάχιστον) γλώσσες διαφορετικές και αμοιβαία ακατάληπτες που κάποιοι ομιλητές τους[*] επειδή έχουν υιοθετήσει την ίδια εθνική ταυτότητα (η οποία ιστορικά περιελάμβανε διεκδίκηση σεβαστών κομματιών του πάλαι ποτέ ελληνικού κόσμου) τις θεωρούν διαλέκτους. Πρόκειται για γελοιότητα που σαν αποτέλεσμα έχει την ισοπέδωση και εξαφάνιση της "ελάσσονος" γλώσσας, γιατί το πρώτο βήμα για να προστατευτεί μια γλώσσα είναι να αναγνωριστεί ως τέτοια.

[*] γιατί ας πούμε οι ελληνόφωνοι πόντιοι της Τουρκίας όπως αυτοί στο χωριό του Ερντογάν μάλλον δε θεωρούν καθόλου ότι μιλάνε μια διάλεκτο της ενιαίας ελληνικής γλώσσας, αν και πιθανότατα αναγνωρίζουν ότι η γλώσσα τους προέρχεται από την ελληνιστική κοινή αν τους αντιπαραβάλλεις λέξεις και τέτοια.

Αν την ανακυρυσαν ξεχωριστή μπορεί το έθνος κράτος να την εξαφάνιζε με το ζόρι πιο πριν, όπως τα βουλγαρικά στα Σκόπια

[Leporello]

"Βασικά στοιχεία της ποντιακής διαλέκτου, αποτελούν αρχικά οι γλωσσικές καταβολές των πρώτων αποίκων από την Ιωνία, αφού Ίωνες άποικοι από τη Μίλητο κατέκτησαν τη Σινώπη στα παράλια της αρχαίας Παφλαγονίας (Τομπαΐδης, 1988:13). Αρχαϊκά στοιχεία όπως η προφορά του η ως ε π.χ. έκουσα (ήκουσα), του ω ως ου π.χ. ζωμίν (ζουμί), η διατήρηση του συμφωνικού συμπλέγματος σπ αντί του κοινού σφ π.χ. σποντύλιν (σφοντύλι) κ.ά., αποδεικνύουν τις ιωνικές καταβολές της γλώσσας. Αντίστοιχα αρχαϊκά στοιχεία υπάρχουν και στο λεξιλόγιο, με μεγάλο αριθμό λέξεων να διατηρείται σε αυτό π.χ. ωτίν (αυτί), στούδιν (οστό), βοτρύδιν (σταφύλι), δαπάνα (εφόδια), κείμαι, κελεύω, ομνώ, έγκα (ήνεγκον) κ.ά. (Ανδριώτης, 1992:102). Μάλιστα, στο λεξιλόγιο της ποντιακής υπάρχουν λέξεις οι οποίες διατηρούν ένα αρχαιότατο στοιχείο της ελληνικής γλώσσας, το Ϝ (δίγαμμα), όπως φαίνεται από τις λέξεις ωβόν (ωόν), καίγω (καίω) με προφορά του Ϝ ως β και γ αντίστοιχα (Μέσχη, 1995:129-130). Υπάρχουν επίσης λέξεις που απαντούν στον Όμηρο, π.χ. έναν δερ φαϊν- άνθιμον είδαρ (Οδ. ι, 84) (είδαρ: έδεσμα), εκχύεν η χρα τ’- τρέπετε χρως (Ιλ, Ν, 279) (χρως: χρώμα) (Σαββίδης, χχ). Σύμφωνα τέλος με τον Τριανταφυλλίδη (2018:537), η λέξη παρχάρι που σημαίνει καλοκαιρινό λιβάδι, ενδεχομένως να ανήκει στην προελληνική γλώσσα"

Αναστασία Παπαδοπούλου, «Η Ποντιακή διάλεκτος από το παρελθόν στο μέλλον: Διδακτικές πρακτικές επαφής με την ποντιακή διάλεκτο» (ΕΑΠ 2022)

https://apothesis.eap.gr/bitstream/repo ... %ce%b1.pdf

Δεν είναι ιωνικά στοιχεία αυτά. Το "η" προφερόταν σαν "ε" μακρό σε όλες τις αρχαίες διαλέκτους. Ομοίως και το "φ" σαν "π" δασύ. Τέλος, το "καίγω" λέγεται και στα Νεοελληνικά.

Ρε συ, έλεος κάπου
Το η προσφερόταν σαν εε στην δωρική διάλεκτο;

Οπου υπήρχε, σαν "ε" μακρό προφερόταν.
https://en.wiktionary.org/wiki/%CF%84%CF%8D%CE%BD%CE%B7
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/tex ... irect=true

[Σκαρταδος 4]

Δεν είναι ιωνικά στοιχεία αυτά. Το "η" προφερόταν σαν "ε" μακρό σε όλες τις αρχαίες διαλέκτους. Ομοίως και το "φ" σαν "π" δασύ. Τέλος, το "καίγω" λέγεται και στα Νεοελληνικά.

Ρε συ, έλεος κάπου
Το η προσφερόταν σαν εε στην δωρική διάλεκτο;

Οπου υπήρχε, σαν "ε" μακρό προφερόταν.
https://en.wiktionary.org/wiki/%CF%84%CF%8D%CE%BD%CE%B7
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/tex ... irect=true

Δεν ντρέπεσαι λίγο ρε συ;
Δηλαδή τόσο δύσκολο είναι να πεις ότι έκανες ένα λάθος;
Και τι έγινε δηλαδή

[Leporello]

Ρε συ, έλεος κάπου
Το η προσφερόταν σαν εε στην δωρική διάλεκτο;

Οπου υπήρχε, σαν "ε" μακρό προφερόταν.
https://en.wiktionary.org/wiki/%CF%84%CF%8D%CE%BD%CE%B7
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/tex ... irect=true

Δεν ντρέπεσαι λίγο ρε συ;
Δηλαδή τόσο δύσκολο είναι να πεις ότι έκανες ένα λάθος;
Και τι έγινε δηλαδή

Ενώ εσύ πώς λες ότι προφέρονταν αυτές οι λέξεις;

[Leporello]

Ε ναι με βάση την ιστορία με τα βουλγαρικά κατέληξα σαυτή τη λογική. Όμως αυτή η λογική έχει τη βάση της στην νεωτερική θεώρηση του έθνους. Είναι καθαρά νεωτερική. Σύμφωνα με την ελληνική θεώρηση του έθνους τα σκοπιανικά είναι βουλγαρικά και τα ποντιακά είναι ελληνικά. Στην περίπτωση των ποντιακών είναι ελληνικά αφού είναι εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας και στην περίπτωση των σκοπιανικων είναι βουλγαρικά αφού είναι εξέλιξη της βουλγαρικής.

Δεν πάς πουθενά με αυτή την λογική, γιατί τότε τα Ιταλικά και τα Ισπανικά είναι η ίδια γλώσσα, αφού αποτελούν εξέλιξη τής Λατινικής.

Κοίτα στον νεωτερικό μόνο κόσμο δηλαδή μετά τον Διαφωτισμό και την δημιουργία των Εθνών -Κρατων (όχι εθνικών κρατών) δημιουργήθηκε αυτό που λες. Δεν μπορείς όμως να αναλύσεις με νεωτερικούς όρους γλώσσες και λαούς που δεν δημιουργήθηκαν από τον νεωτερικό κόσμο αλλά υπήρχαν από πριν. Οι νεωτερικές ταυτότητες είναι προϊόντα που μπαίνουν σε άλλη σακούλα από τις προνεωτερικές.

Τα Καστιλιάνικα ήταν χωριστή γλώσσα από τα Τοσκάνικα ήδη από τον Μεσαίωνα. Μη σου πώ και γιά τα Ρουμάνικα.