Μπουζούκια

[Maspoli]

Μάλιστα.
Και την μουσική παράδοση της Ηπείρου την διέσωσαν οι γύφτοι ε;

Τόσο που όταν άκουγες τους παλιούς να λένε "να φέρουμε τους γύφτους" εννοούσαν να φέρουμε τους οργανοπαίχτες.

[stergiosbik]

Μάλιστα.
Και την μουσική παράδοση της Ηπείρου την διέσωσαν οι γύφτοι ε;

Τόσο που όταν άκουγες τους παλιούς να λένε "να φέρουμε τους γύφτους" εννοούσαν να φέρουμε τους οργανοπαίχτες.

Κατάλαβα.
Δεν θα κάτσω να χαλάσω τα πιστεύω σου.

[Maspoli]

Μάλιστα.
Και την μουσική παράδοση της Ηπείρου την διέσωσαν οι γύφτοι ε;

Τόσο που όταν άκουγες τους παλιούς να λένε "να φέρουμε τους γύφτους" εννοούσαν να φέρουμε τους οργανοπαίχτες.

Κατάλαβα.
Δεν θα κάτσω να χαλάσω τα πιστεύω σου.

Ναι είναι τα πιστεύω μου, όχι η πραγματικότητα...

[Maspoli]

...




Ω θεοί.

What has been heard.

Σε καταλαβαίνω...
Άκου αυτό να ηρεμήσει το σώψυχό σου...

Επειδή δεν έχω ακούσματα για να κρίνω τι είναι οκ και τι όχι αλλά πάντα μου άρεσαν τα ηπειρώτικα, μπορείς να γράψεις μια άποψη και γι' αυτό; Εμένα μου άρεσε πολύ.

Το βίντεο που έβαλες είναι σύγχρονη διασκευή. Του Waldorf είναι το κλασσικό. Προσωπικά η διασκευή δεν με ενθουσιάζει, ίσως όμως να ειναι η καλύτερη από τις αρκετές που υπάρχουν για το συγκεκριμένο τραγούδι (μία διασκευή ας πούμε πως είχε κάνει κι ο Δάντης). Στη διασκευή που έβαλες ο κλαρινίστας (που είναι από τους πολύ καλούς) όχι απλά είναι γύφτος αλλά και μεγαλωμένος σε καταυλισμό.

[Maspoli]

Στην Καθημερινή

Μ​​ανιώδης θηρευτής και συλλέκτης δίσκων και μουσικός παραγωγός ο Κρίστοφερ Κινγκ, ο Αμερικανός συγγραφέας του βιβλίου «Ηπειρώτικο μοιρολόι: Οδοιπορικό στην αρχαιότερη ζωντανή δημώδη μουσική της Ευρώπης» (εκδόσεις Δώμα), πριν από δύο χρόνια έθεσε σε κυκλοφορία ένα μέρος του θησαυρού που έχει ανακαλύψει: 28 ακυκλοφόρητα ελληνικά παραδοσιακά τραγούδια, με τον τίτλο «Why the mountains are black – Primeval Greek Village Music: 1907-1960».
Ορθότατα –και δίκαια– ο Κινγκ υπογραμμίζει στο βιβλίο του τη μεγάλη συμβολή των Τσιγγάνων στη δημιουργία, τη διατήρηση και τη διάδοση της ελληνικής δημοτικής μουσικής, όχι μόνο της ηπειρώτικης. Συμβολή τόσο κρίσιμη ώστε να μετριάζει κάπως τον υπερβολικό τόνο που σίγουρα έχει ο τίτλος ενός βιβλίου του Σκυριανού λαογράφου και λογοτέχνη Κωνσταντίνου Φαλτάιτς, που εκδόθηκε το 1927: «Το πρόβλημα του δημοτικού μας τραγουδιού: ελληνικό ή γύφτικο;». Αρκεί μία μνεία για να φανεί το μέγεθος της συμβολής. Θυμίζω όσα ιστορούσε ο Σαμουήλ Μπω-Μποβύ στο υποκεφάλαιο «Τα Γιάννινα και οι Γύφτοι» του βιβλίου του «Δοκίμιο για το δημοτικό τραγούδι» (Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ιδρυμα, Ναύπλιο 2005):

«Αντίθετα απ’ ό,τι συνέβαινε στην Ουγγαρία, όπου οι Γύφτοι είναι σχεδόν αποκλειστικά οργανοπαίχτες […], στην Ελλάδα, και μάλιστα στην Ηπειρο, φημίζονταν όχι μόνο για το παίξιμό τους αλλά και για το τραγούδι τους. […] Αναμφισβήτητα είναι οι Γύφτοι “δοκιμότατοι στιχοπλόκοι” […] που έφεραν το δίστιχο στην Ηπειρο, ή, πιο σωστά, στα Γιάννινα».
https://www.google.com/amp/s/www.kathim ... panas/amp/

Στο Μέγαρο Μουσικής

O εθνομουσικολόγος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος του Μουσείου Λαϊκών Οργάνων, Λάμπρος Λιάβας, βάζει την υπογραφή του στην επιμέλεια μιας σειράς συναυλιών που δίνουν την ευκαιρία στο κοινό του Μεγάρου να έρθει σε άμεση επαφή με κορυφαίους δεξιοτέχνες των λαϊκών μας μουσικών οργάνων που θα παρουσιάσουν αντιπροσωπευτικά κομμάτια από πολλές περιοχές της Ελλάδας καθώς και από τις «άκρες του ελληνισμού» (Μικρά Ασία, Πόντο, Καππαδοκία). Αρχής γενομένης από τη συναυλία που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου, στις 8.30 το βράδυ, στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης: ένα Αφιέρωμα στο ελληνικό λαϊκό κλαρίνο, ένα όργανο «ξένο» (δυτικό, που όμως το έφεραν οι Τσιγγάνοι οργανοπαίκτες από την Τουρκία) που διαδόθηκε ευρύτατα στην ηπειρωτική Ελλάδα από τις αρχές του 19ου αιώνα για να αναδειχτεί μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα σε σύμβολο της δημοτικής μας μουσικής. Η πρώτη συναυλία της Σειράς αποτελεί μια σπάνια συνάντηση τεσσάρων εξαίρετων μαστόρων του κατεξοχήν «εθνικού» μουσικού οργάνου της χώρας: του ξακουστού Ηπειρώτη κλαρινίστα Πετρο-Λούκα Χαλκιά, του Δημήτρη Κώτσικα, δημιουργού της ορχήστρας «Τα Χάλκινα Πνευστά της Κοζάνης» (που θα τον συνοδεύσουν και επί σκηνής) και των συναδέλφων τους-μελετητών της παραδοσιακής μουσικής Νίκου Φιλιππίδη και Γιώργου Κωτσίνη.

Μαζί τους συμπράττουν οι μουσικοί: Αχιλλέας Χαλκιάς (βιολί), Γιώργος Μαρινάκης (βιολί), Κώστας Φιλιππίδης (λαγούτο), Θανάσης Μαρκόπουλος (λαγούτο), Σωκράτης Σινόπουλος (πολίτικη λύρα, λαύτα), Πάνος Δημητρακόπουλος (κανονάκι), Κώστας Μερετάκης (κρουστά) και Σπύρος Αλεύροντας (ντέφι).

Τα Χάλκινα της Κοζάνης συναποτελούν οι: Δημήτρης Μάντζιος (κορνέτα), Γιάννης Μάντζιος (κορνέτα), Γιάννης Αρβανιτάκης (τρομπόνι), Αριστείδης Κώτσικας (νταούλι) και Δημήτρης Καρακώστας (τύμπανο).
https://elculture.gr/Paradosiaki-Mousiki-megaro/

[Maspoli]

Κι εδώ ένας Παρακαλαμίσιος γύφτος όταν κατέστρεφε τη μουσική μας παράδοση κατά πως λένε κάποιοι σύγχρονοι Κλαζομένιοι (και Κλαζομένιες)

[ΓΑΛΗ]

Το βίντεο που έβαλες είναι σύγχρονη διασκευή. Του Waldorf είναι το κλασσικό. Προσωπικά η διασκευή δεν με ενθουσιάζει, ίσως όμως να ειναι η καλύτερη από τις αρκετές που υπάρχουν για το συγκεκριμένο τραγούδι (μία διασκευή ας πούμε πως είχε κάνει κι ο Δάντης). Στη διασκευή που έβαλες ο κλαρινίστας (που είναι από τους πολύ καλούς) όχι απλά είναι γύφτος αλλά και μεγαλωμένος σε καταυλισμό.

Eυχαριστώ για τη διευκρίνηση.

Μα ακριβώς γι' αυτό ρώτησα αν αρέσει. Κατά τα άλλα, από πού προκύπτει ότι έχω πρόβλημα με τους γύφτους που μεγάλωσαν σε καταυλισμό; Ούτε ο πρώτος είναι ούτε ο τελευταίος, που ο καταυλισμός δεν τον εμπόδισε στο να κάνει κάτι περισσότερο από το να βλέπει τα μέταλλα μόνον ως ανακυκλώσιμα υλικά.

Και για να το θέσω διαφορετικά, βλέπω και διαβάζω πολλές φορές κριτικές για σύγχρονες διασκευές αλλά πιστεύω ότι αν είναι αξιοπρεπείς, μπορεί να προσφέρουν πολύ μεγαλύτερη διάρκεια στην παραδοσιακή μουσική. Γιατί στην τελική, αν είναι κάποιος να ακούει τα παραδοσιακά μόνον στα πανηγύρια όταν είναι σε διακοπές και στην καθημερινότητα του άλλα, δεν θα το' λεγα και εκτίμηση της παραδοσιακής μουσικής.

Αν θυμάμαι καλά, η πιο "μεγάλη" σε όγκο παραγωγή σε σύγχρονη διασκευή των ηπειρώτικων, ήταν η 'Ήπειρος της Πεντατονίας" του Γκολφίδη.

[enaon]

αυτές είναι γελοιότητες Μένιου

το εχω καταλάβει γλυκιά μου, για πρωταθλητή του bridge με πέρασες;

[Maspoli]

Το βίντεο που έβαλες είναι σύγχρονη διασκευή. Του Waldorf είναι το κλασσικό. Προσωπικά η διασκευή δεν με ενθουσιάζει, ίσως όμως να ειναι η καλύτερη από τις αρκετές που υπάρχουν για το συγκεκριμένο τραγούδι (μία διασκευή ας πούμε πως είχε κάνει κι ο Δάντης). Στη διασκευή που έβαλες ο κλαρινίστας (που είναι από τους πολύ καλούς) όχι απλά είναι γύφτος αλλά και μεγαλωμένος σε καταυλισμό.

Eυχαριστώ για τη διευκρίνηση.

Μα ακριβώς γι' αυτό ρώτησα αν αρέσει. Κατά τα άλλα, από πού προκύπτει ότι έχω πρόβλημα με τους γύφτους που μεγάλωσαν σε καταυλισμό; Ούτε ο πρώτος είναι ούτε ο τελευταίος, που ο καταυλισμός δεν τον εμπόδισε στο να κάνει κάτι περισσότερο από το να βλέπει τα μέταλλα μόνον ως ανακυκλώσιμα υλικά.

Και για να το θέσω διαφορετικά, βλέπω και διαβάζω πολλές φορές κριτικές για σύγχρονες διασκευές αλλά πιστεύω ότι αν είναι αξιοπρεπείς, μπορεί να προσφέρουν πολύ μεγαλύτερη διάρκεια στην παραδοσιακή μουσική. Γιατί στην τελική, αν είναι κάποιος να ακούει τα παραδοσιακά μόνον στα πανηγύρια όταν είναι σε διακοπές και στην καθημερινότητα του άλλα, δεν θα το' λεγα και εκτίμηση της παραδοσιακής μουσικής.

Αν θυμάμαι καλά, η πιο "μεγάλη" σε όγκο παραγωγή σε σύγχρονη διασκευή των ηπειρώτικων, ήταν η 'Ήπειρος της Πεντατονίας" του Γκολφίδη.

Δεν έγραψα την πληροφορία για την καταγωγή του συγκεκριμένου για σένα αλλά για άλλους/άλλες. Πήρα απλά αφορμή από το βίντεο που έβαλες. Δεν είμαι κατά των διασκευών, το αντίθετο. Άσχετα αν πολλές φορές είναι για τα γούστα μου μέτριες ή κακές. Συμφωνώ δηλαδή (και επαυξάνω)
με το σκεπτικό σου στη δεύτερη παράγραφο.

[ΓΑΛΗ]

Θέλω επίσης να προσθέσω, με αφορμή το συγκεκριμένο βίντεο, ότι μου άρεσε ο σεβασμός που έβλεπα στα πρόσωπα των μουσικών σε συνδυασμό με το ότι την έβρισκαν πραγματικά και δεν νομίζω ότι αυτό ήταν φέικ σκηνοθετική παρέμβαση. Και την ταπεινότητα αυτού του ανθρώπου, που κουβαλάει/εκπέμπει αυτό που λέμε λαϊκή παράδοση. Αυτό είναι για μένα πολιτισμός.

[Maspoli]

πολλοί αυτών είναι οργανοπαίκται… Σπανιότατα εν Ηπείρω μετέρχεται το επάγγελμα του οργανοπαίκτου μη Γύφτος. Διό και εν Ηπείρω ο οργανοπαίκτης αποκαλείται Γύφτος».

Σούλης, Χρήστος. (1929). Τα «Ρόμκα» της Ηπείρου, Ήτοι περί της συναισθηματικής
γλώσσης των Γύφτων της Ηπείρου. Ηπειρωτικά Χρονικά, τεύχος ΄Δ, 147-149

Και έρχονται 100 χρόνια μετά κάποιοι να μιλάνε για τους γύφτους που κατέστρεψαν την παράδοση ή να ξινίζουν τα μούτρα και άλλοι που είναι να περιμένεις περισσότερα από αυτούς όταν τους λες την πραγματικότητα να τα φορτώνουν σε προσωπικά πιστεύω

Ουσιαστικό
Επεξεργασία
γύφτος αρσενικό (θηλυκό: γύφτισσα)

(μειωτικό) ο τσιγγάνος
(λογοτεχνικό)
※ Γύφτισσα τονε βύζαξε, για τούτο έχει φτερά. / Σέρβικο τραγούδι (Κωστής Παλαμάς, Ο δωδεκάλογος του γύφτου, Λόγος Α' Ο ερχομός (υπότιτλος) @greek-language.gr)
(μεταφορικά) άτομο που ζει σε χώρο ακατάστατο και βρόμικο

(μεταφορικά) πολύ μελαψός άνθρωπος

(ιδιωματισμός, παρωχημένο) ο σιδεράς
※ Όλους αυτούς τους έστρωσε λίγο-πολύ, όσο μπορεί να ισιώσει ο γύφτος ένα σίδερο στραβό χτυπώντας το στο αμόνι (Σωτήρης Πατατζής Κάιζερ! Κάιζερ! [διήγημα])

(ιδιωματισμός, παρωχημένο) οργανοπαίχτης

https://el.m.wiktionary.org/wiki/%CE%B3 ... E%BF%CF%82

[Στύγιος]

Δεδομένου ότι η νεολαία στην συντριπτική της πλειοψηφία προτιμάει τα κλαμπς και την ξενόφερτη Ελληνική ή ξένη μουσική , νομίζετε ότι τα μπουζούκια θα βαστάξουν ; Νομίζω ότι σιγά σιγά θα μείνουν μερικά μόνο στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη , και όσο οι παλιότερες γενιές φτάνουν σε ηλικία που με ένα ποτό τους πιάνει το κεφάλι , τόσο θα λιγοστεύουν . Θα μείνουν στην Ιστορία , όπως οι ντίσκο , αν και η παρουσία τους είναι συντριπτικά πιο μακροχρόνια ( 1960/1970 και συνεχίζει ) .
Ίσως κάποια κλαμπ να μετατρέπουν το μαγαζί σε μπουζούκια ορισμένες ημέρες για αλλαγή .

Πρέπει να έχω πάνω από 15 χρόνια να πάω μπουζούκια. Υπάρχουν ακόμα;
Τελευταία φορά ήταν πάλι πριν χρόνια σε ρεμπετάδικο με ζωντανή μουσική.

[filitsa]

Πρέπει να έχω πάνω από 15 χρόνια να πάω μπουζούκια.

σε φάγανε οι βενζίνες για την δουλειά

[Στύγιος]

Πρέπει να έχω πάνω από 15 χρόνια να πάω μπουζούκια.

σε φάγανε οι βενζίνες για την δουλειά

Είμαι παλαιός, δεν πάω πλέον,με πάνε.

[Null]

Βρε πάνε να δεις αν έρχομαι. Κάναμε αποικία τη Σικελία και είχαμε ήδη μουσική.

Σαφώς, και αυτοί εκεί κάτω είναι οι μόνοι που μέχρι σήμερα διατηρούν αυτή τη μουσική μας. Δεν μας τη νόθεψαν με γυφτοβλαχαρβανίτικες πινελιές. Αυτό είναι και το νόημα ενός Παραδοσιακού άλλωστε, η (πραγματική) διατήρηση της Παράδοσης.

Τα νησιώτικα δεν σου αρέσουν;