Σε συνέχεια των σκέψεών μου για την παρακμή του δυτικού πολιτισμού, θα ήθελα να επικεντρωθώ σε μια πολύ σημαντική -ίσως τη σημαντικότερη- πτυχή του ζητήματος: τη νέα γενιά. Και είναι η σημαντικότερη καθώς είναι τα άτομα που θα διαμορφώσουν τη μελλοντική μορφή της κοινωνίας και έπειτα από αυτούς τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους.ik_90 έγραψε: ↑17 Ιαν 2023, 11:23Βρισκόμαστε εδώ και 23 χρόνια στον 21ο αιώνα, τα τελευταία χρόνια βιώνουμε τέτοιες ριζοσπαστικές κοινωνικές αλλαγές οι οποίες σπάνια έχουν ξανασυμβεί στην ιστορία. Θεωρώ ότι η εποχή που διάγουμε αποτελεί το ακριβώς αντίθετο της αναγέννησης, είναι ο πλήρης σκοταδισμός και η επιστροφή σε έναν -διαφορετικού τύπου- μεσαίωνα. Ακολουθούν παρακάτω οι λόγοι:
1) Πολιτική ορθότητα: Ο σημαντικότερος λόγος γι' αυτά που ζούμε. Ο ουδέτερος, άχρωμος και άγευστος λόγος έχει επικρατήσει παντού. Φοβόμαστε να αποκαλέσουμε τα πράγματα με το όνομά τους και -όσο πάει- γίνεται (πολύ χειρότερο). Ένα παράδειγμα:
https://www.insidehighered.com/news/202 ... guage-list
Η γλώσσα έχει απίστευτη δύναμη. Οι λέξεις και το νόημα που δίνουμε σε πράγματα και έννοιες, σχηματοποιούν την αντίληψή μας για τον κόσμο. Οπότε, όποιος ελέγχει τη γλώσσα, ελέγχει και τον κόσμο.
2) Παθητικότητα και θυματοποίηση: Βλέπουμε -στον δυτικό κόσμο- μια λατρεία προς τα θύματα και μια προσπάθεια (ιδιαίτερα νέων ανθρώπων) να θυματοποιηθούν. Έτσι, αναπτύσσονται οι έννοιες των χ φοβιών (ομοφοβία, τρανσοφοβία, χοντροφοβία, ισλαμοφοβία κ.λπ.) για κάθε μειονότητα. Οπότε, αυτοί οι άνθρωποι, κάνουν σημαία την ταυτότητά τους (γκέι, τρανς, χοντρός, μουσουλμάνος) και, αντί να προσπαθήσουν να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, να αποκτήσουν εφόδια κ.α. υιοθετούν μια παθητική στάση για τη ζωή, παίρνοντας τη θέση του μόνιμου θύματος.
3) Ψυχικές παθήσεις: Ιδιαίτερα μετά τις καραντίνες το (προϋπάρχον) πρόβλημα εκτοξεύτηκε στα ύψη. Πάλι η νέα γενιά πρωτοστατεί και σε αυτό το αρνητικό φαινόμενο.
4) Σόσιαλ μίντια: Μηχανές αναπαραγωγής λοβοτομημένων νάρκισσων. Δεν νομίζω να χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο.
5) Διάλυση και εξευτελισμός θεσμών, αξιών και αρχών: Θεσμός της οικογένειας, αξίες όπως η πίστη, η συντροφικότητα και αρχές όπως η ελευθερία λόγου βρίσκονται κάτω από επίθεση μέρα με τη μέρα. Ιδιαίτερα η ελευθερία του λόγου, μια κατεξοχήν αρχή του δυτικού πολιτισμού, η οποία πολεμάται λυσσαλέα. Σε κάποια χρόνια, οποιοσδήποτε διατυπώνει γνώμες αντίθετες με το τρέχον αφήγημα θα διώκεται ποινικά.
Είναι και άλλοι λόγοι, αλλά θεωρώ ότι αυτοί είναι οι σημαντικότεροι. Πάνω από όλα, όμως, βρίσκεται η παθητικότητα και η αδιαφορία μας για όλα τα παραπάνω. Ο δυτικός πολιτισμός, που σίγουρα βρίσκεται με παρατεταμένη παρακμή και εκφυλισμό, είτε θα τελειώσει και μέσα από αυτόν θα ξεπεταχθεί κάτι καινούριο είτε θα μετατραπεί σε μια Οργουελική δυστοπία.
Όσον αφορά στη νέα γενιά, λοιπόν, αυτό που διακρίνω (όπως είναι λογικό) είναι η πιο εύκολη υιοθέτηση των κοινωνικών τάσεων απ' τις μεγαλύτερες γενιές. Έτσι δεν συνέβαινε πάντοτε; Τα νέα παιδιά, λοιπόν, ευκολότερα συμφωνούν με την άκρατη και άνευ όρων πολυπολιτισμικότητα (θυμηθείτε μόλις πριν 20 χρόνια τις διαδηλώσεις κατά της παγκοσμιοποίησης), σε σημείο να θεωρείται πλέον αιρετική (έως και ρατσιστική) η άποψη κάποιος να θέλει να έχει σύντροφο αποκλειστικά ομοεθνή. Υιοθετούν, εν γένει, οτιδήποτε τους σερβιριστεί από το τρέχον αφήγημα (woke culture). Και δυστυχώς, πάνω απ' όλα, άκριτα.
Έπειτα έχουμε την προαναφερθείσα θυματοποίηση που κι αυτή επηρεάζει περισσότερο τους νέους. Βλέπουμε ολοένα και περισσότερο παιδιά να μην έχουν όρεξη να δουλέψουν, να αυξάνονται σημαντικά τα ποσοστά ψυχικών παθήσεων, να κατηγορούν για τα πάντα τους γονείς τους και, το κυριότερο, να μην θέλουν να πάρουν στα χέρια τους τη ζωή τους. Μια πλήρως παθητική στάση απέναντι στη ζωή, στην οποία συμβάλλουν βέβαια τα social media και οι επιπτώσεις τους.
Οι επιπτώσεις αυτές ποικίλουν από σοβαρά ελλείματα στις βασικές κοινωνικές δεξιότητες (κυριολεκτικά πολλοί δεν μπορούν να μιλήσουν στο δια ζώσης), τις ναρκισσιστικές τάσεις με τις οποίες τα s.m. τους τροφοδοτούν μέχρι τις ψυχολογικές επιπτώσεις που προαναφέρθηκαν. Ουσιαστικά, τα παιδιά μεγαλώνουν μέσα σε γυάλες, με ευθύνη των σύγχρονων γονέων, που τα θεωρούν πριγκιπόπουλα αλλά και των social media τα οποία τους παρουσιάζουν μια διαστρεβλωμένη οπτική του κόσμου και της θέσης τους μέσα σε αυτόν. Ως αποτέλεσμα, όταν βγαίνουν στην πραγματική ζωή προσγειώνονται ανώμαλα και έτσι καταλήγουν με καταθλιπτικές και αντικοινωνικές τάσεις.
Όλα τα παραπάνω γιγαντώνουν και τη διαγενεακή πάλη, που πάντοτε υπάρχει όμως τώρα έχει ξεφύγει. Βλέπουμε τρομερές και πολύ απότομες μεταβάσεις σε ιδεολογίες, πιστεύω, τάσεις που επικρατούσαν εκατοντάδες χρόνια και όλα αυτά σε διάστημα ελάχιστων γενεών. Είμαστε μάρτυρες μίας «επαναδημιουργίας του κόσμου» (μέχρι και απόλυτες σταθερές όπως τα φύλα αμφισβητούνται) και προφανώς οι νέοι έχουν τα πιο ευήκοα ώτα. Γι' αυτό αποτελούν και τον κυρίαρχο στόχο.