Σενέκας έγραψε: ↑17 Σεπ 2023, 18:12
Dwarven Blacksmith έγραψε: ↑17 Σεπ 2023, 17:34
Σενέκας έγραψε: ↑17 Σεπ 2023, 16:14
Ουδέτερη είναι. Όταν νοηματοδοτούν τη διαμάχη ως "ιμπεριαλιστική διαμάχη στα πλαίσια των καπιταλιστικών ανταγωνισμών" και δηλώνουν ότι η βοήθεια στην Ουκρανία είναι απαράδεκτη γιατί αποτελεί ανάμειξη στην "καπιταλιστική διαμάχη", πρόκειται για ουδέτερη στάση. Πρέπει να διαβάσεις πίσω απο τις λέξεις. Το δεδομένο είναι ότι μια χώρα δέχτηκε εισβολή στο έδαφός της απο μια γειτονική χώρα με σκοπό να ανατρέψει την κυβέρνησή της και να της αποσπάσει εδάφη. Όταν το ανάγεις αυτό σε ένα θεωρητικό πλαίσιο για να πεις ότι δεν πρέπει να εμπλακούμε στη διαμάχη, είναι στην ουσία της στάση ουδετερότητας. Ούτε ο Λίντμπεργκ είπε ποτέ ότι η εισβολή των ναζί στην Πολωνία ήταν δικαιολογημένη και καλή και άγια, το αντίθετο έλεγε, ότι είναι αισχρή, αλλά η πρότασή του ήταν η ουδετερότητα...γιατί ήταν ναζί αλλά δεν ήθελε να ταχτεί ανοιχτά μαζί τους
Ούτε το ουδέτερη είναι σωστό γιατί αναφέρεται στο μηδενικό σημείο ενός άξονα. Η ανάλυση του ΚΚΕ είναι απλά σε άλλο άξονα.
ναι, σωστά. Εφευρίσκει τον δικό του θεωρητικό και εν πολλοίς αόριστο άξονα για να αποφύγει να πάρει ουσιαστική θέση. Τι είχες κκε, τι είχα πάντα
![Χαμόγελο :)](./images/smilies/icon_smile.gif)
Χωρίς να είναι απόλυτο τίποτα ας δούμε από που πηγάζει αυτή η θέση.
Λένιν για Α' ΠΠ σε διάφορα έργα:
1.«Ο σημερινός πόλεμος έχει χαρακτήρα ιμπεριαλιστικό. Ο πόλεμος αυτός δημιουργήθηκε από τις συνθήκες μιας εποχής όπου ο καπιταλισμός έφτασε στο ανώτατο στάδιο ανάπτυξής του, όπου την πιο ουσιαστική σημασία δεν την έχει πια μόνο η εξαγωγή εμπορευμάτων, αλλά και η εξαγωγή κεφαλαίων, όπου η καρτελοποίηση της παραγωγής και η διεθνοποίηση της οικονομικής ζωής έχουν πάρει σημαντικές διαστάσεις, όπου η αποικιακή πολιτική έχει οδηγήσει στο μοίρασμα σχεδόν όλης της υδρογείου σφαίρας, όπου οι παραγωγικές δυνάμεις του παγκόσμιου καπιταλισμού έχουν ξεπεράσει τα περιορισμένα πλαίσια της διαίρεσης σε εθνικά κράτη, όπου έχουν ωριμάσει πέρα για πέρα οι αντικειμενικοί όροι για την πραγματοποίηση του σοσιαλισμού».
Πρόκειται λοιπόν για τον πόλεμο που αντιστοιχεί στο ανώτατο ιμπεριαλιστικό στάδιο του καπιταλισμού. Για πόλεμο στον οποίο συμμετέχουν και διευθύνουν οι αστικές τάξεις καπιταλιστικών κρατών που βρίσκονται ενταγμένα στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, σε συνθήκες που ο καπιταλισμός έχει παραωριμάσει, έχει χάσει κάθε προοδευτικό ρόλο στην ιστορική κοινωνική εξέλιξη. Το βασικό περιεχόμενο αυτού του πολέμου είναι πόλεμος ανάμεσα σε μεγάλους συνασπισμούς - συμμαχίες ιμπεριαλιστικών κρατών που οδηγούνται στην πολεμική αναμέτρηση επειδή πια δεν μπορούν να συμφωνήσουν «ειρηνικά» στο μοίρασμα των αγορών, των εδαφών, στον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών για λογαριασμό των μονοπωλιακών ομίλων, των αστικών τάξεων του κάθε καπιταλιστικού κράτους. Οταν έρθει η ώρα και οι παλιές συμφωνίες σπάζουν, και σπάζουν γιατί αλλάζει ο συσχετισμός ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη, άλλοι ενισχύονται οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά, και έτσι ζητάνε μεγαλύτερα μερίδια από αυτά που παλιότερα αντιστοιχούσαν στην προηγούμενή τους θέση και κάποιοι άλλοι θέλουν να διατηρήσουν αυτά που έχουν, οι διαφορές λύνονται με δύναμη, με την πυγμή, με τον πόλεμο»
2. «Είναι γνωστό το απόφθεγμα ενός από τους πιο διάσημους συγγραφείς της φιλοσοφίας των πολέμων και της ιστορίας των πολέμων, του Κλαούζεβιτς, που λέει: "Ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα". Το απόφθεγμα αυτό ανήκει σε συγγραφέα που ερευνούσε την ιστορία των πολέμων και έβγαζε ιστορικά διδάγματα από την ιστορία αυτή - λίγο μετά από την εποχή των ναπολεόντειων πολέμων. Ο συγγραφέας αυτός, που βασικές του σκέψεις έγιναν σήμερα αναμφισβήτητα κτήμα κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου, αγωνιζόταν εδώ και 80 περίπου χρόνια ενάντια στη μικροαστική και ανόητη πρόληψη ότι είναι τάχα δυνατό να ξεχωρίσουμε τον πόλεμο από την πολιτική των αντίστοιχων κυβερνήσεων, των αντίστοιχων τάξεων, ότι τάχα είναι ποτέ δυνατό να βλέπουμε τον πόλεμο ως απλή επίθεση που παραβιάζει την ειρήνη και ως αποκατάσταση, ύστερα, αυτής της παραβιασμένης ειρήνης. Τσακώθηκαν και συμφιλιώθηκαν! Αυτή είναι μια πρωτόγονη και απλοϊκή αντίληψη, που διαψεύστηκε εδώ και δεκάδες χρόνια και διαψεύδεται από κάθε, κάπως προσεκτική, ανάλυση οποιασδήποτε εποχής της ιστορίας των πολέμων»
3.«Η πραγματική ουσία του σημερινού πολέμου βρίσκεται στην πάλη ανάμεσα στην Αγγλία, στη Γαλλία και τη Γερμανία για το μοίρασμα των αποικιών και την καταλήστευση των ανταγωνιζόμενων χωρών και στην επιδίωξη του τσαρισμού και των ηγετικών τάξεων της Ρωσίας να κατακτήσουν την Περσία, τη Μογγολία, την Ασιατική Τουρκία, την Κωνσταντινούπολη, τη Γαλικία κ.τ.λ. Το εθνικό στοιχείο στον αυστροσερβικό πόλεμο έχει εντελώς δευτερεύουσα σημασία και δεν αλλάζει τον γενικό ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου»
4. «Ολη η οικονομική και διπλωματική ιστορία των τελευταίων δεκαετιών δείχνει πως και οι δύο ομάδες των εμπόλεμων εθνών προετοίμαζαν συστηματικά ακριβώς έναν τέτοιο πόλεμο. Το ζήτημα ποια ομάδα άρχισε πρώτη τις πολεμικές επιχειρήσεις ή κήρυξε πρώτη τον πόλεμο δεν έχει καμιά σημασία για τον καθορισμό της τακτικής των σοσιαλιστών. Οι φράσεις για υπεράσπιση της πατρίδας, για απόκρουση της εχθρικής εισβολής, για αμυντικό πόλεμο κ.τ.λ. αποτελούν και από τη μια και από την άλλη πλευρά καθαρή εξαπάτηση του λαού»
5. «Φανταστείτε όμως ότι ένας δουλοκτήτης που έχει 100 δούλους, πολεμάει μ' έναν δουλοκτήτη που έχει 200 δούλους, για ένα πιο "δίκαιο" ξαναμοίρασμα των δούλων. Είναι φανερό ότι η χρησιμοποίηση σε μια τέτοια περίπτωση της έννοιας "αμυντικός" πόλεμος ή "υπεράσπιση της πατρίδας" θα ήταν πλαστογραφία της ιστορίας και στην πράξη θα σήμαινε καθαρή εξαπάτηση του απλού λαού, του μικροαστού, του αμόρφωτου ανθρώπου από τους επιτήδειους δουλοκτήτες. Ετσι ακριβώς εξαπατά τους λαούς η σημερινή, η ιμπεριαλιστική αστική τάξη με την "εθνική" ιδεολογία και με την έννοια της υπεράσπισης της πατρίδας στον σημερινό πόλεμο, που γίνεται ανάμεσα σε δουλοκτήτες για την εδραίωση και το δυνάμωμα της δουλείας»