Σταυροφοριες και Σταυροφορικα Βασιλεια στην Ανατολη

[Στρακαστρουκας]

[Otto Weininger]

πολύ ωραίο νήμα.
να δώσω και μια πληροφορία γενικά για τις Σταυροφορίες. Άραβες κατάσκοποι, μεταμφιεσμένοι σε πλανόδιους εμπόρους, πήγαιναν στις πόλεις που είχαν καταλάβει οι Σταυροφόροι ώστε να περιφέρονται τα βράδια γύρω από τις φωτιές που άραζαν οι άλλοι για να ακούν πληροφορίες για μελλοντικές κινήσεις.

οι Σταυροφόροι τους πήραν χαμπάρι και έκαναν το εξής: εκτός του ότι έλεγαν άλλα αντί άλλων όταν πλησίαζε κάποιος κατάσκοπος, έβαζαν ένα πτώμα άραβα στρατιώτη πάνω στην φωτιά και έκαναν ότι έπαιρναν μερίδες για να φάνε, με αποτέλεσμα να φρικάρουν οι κατάσκοποι και να μεταφέρουν μαζί με τις λανθασμένες πληροφορίες ότι οι Σταυροφόροι τρώνε τα πτώματα των Αράβων.

[George_V]

πολύ ωραίο νήμα.
να δώσω και μια πληροφορία γενικά για τις Σταυροφορίες. Άραβες κατάσκοποι, μεταμφιεσμένοι σε πλανόδιους εμπόρους, πήγαιναν στις πόλεις που είχαν καταλάβει οι Σταυροφόροι ώστε να περιφέρονται τα βράδια γύρω από τις φωτιές που άραζαν οι άλλοι για να ακούν πληροφορίες για μελλοντικές κινήσεις.

οι Σταυροφόροι τους πήραν χαμπάρι και έκαναν το εξής: εκτός του ότι έλεγαν άλλα αντί άλλων όταν πλησίαζε κάποιος κατάσκοπος, έβαζαν ένα πτώμα άραβα στρατιώτη πάνω στην φωτιά και έκαναν ότι έπαιρναν μερίδες για να φάνε, με αποτέλεσμα να φρικάρουν οι κατάσκοποι και να μεταφέρουν μαζί με τις λανθασμένες πληροφορίες ότι οι Σταυροφόροι τρώνε τα πτώματα των Αράβων.

Βασικα εφαγαν πτωματα Αραβων for real.

Στην πολιορκια του Μααρατ τους ειχαν τελειωσει τα εφοδια και οταν επεσε το καστρο εφαγαν τους νεκρους γιατι δεν ειχε μεινει τιποτα.

[Otto Weininger]

πολύ ωραίο νήμα.
να δώσω και μια πληροφορία γενικά για τις Σταυροφορίες. Άραβες κατάσκοποι, μεταμφιεσμένοι σε πλανόδιους εμπόρους, πήγαιναν στις πόλεις που είχαν καταλάβει οι Σταυροφόροι ώστε να περιφέρονται τα βράδια γύρω από τις φωτιές που άραζαν οι άλλοι για να ακούν πληροφορίες για μελλοντικές κινήσεις.

οι Σταυροφόροι τους πήραν χαμπάρι και έκαναν το εξής: εκτός του ότι έλεγαν άλλα αντί άλλων όταν πλησίαζε κάποιος κατάσκοπος, έβαζαν ένα πτώμα άραβα στρατιώτη πάνω στην φωτιά και έκαναν ότι έπαιρναν μερίδες για να φάνε, με αποτέλεσμα να φρικάρουν οι κατάσκοποι και να μεταφέρουν μαζί με τις λανθασμένες πληροφορίες ότι οι Σταυροφόροι τρώνε τα πτώματα των Αράβων.

Βασικα εφαγαν πτωματα Αραβων for real.

Στην πολιορκια του Μααρατ τους ειχαν τελειωσει τα εφοδια και οταν επεσε το καστρο εφαγαν τους νεκρους γιατι δεν ειχε μεινει τιποτα.

αυτό κάπου το είχα διαβάσει. Αλλά το άλλο που έγραψα γινόταν για να φρικάρουν τα αράβια

[George_V]

πολύ ωραίο νήμα.
να δώσω και μια πληροφορία γενικά για τις Σταυροφορίες. Άραβες κατάσκοποι, μεταμφιεσμένοι σε πλανόδιους εμπόρους, πήγαιναν στις πόλεις που είχαν καταλάβει οι Σταυροφόροι ώστε να περιφέρονται τα βράδια γύρω από τις φωτιές που άραζαν οι άλλοι για να ακούν πληροφορίες για μελλοντικές κινήσεις.

οι Σταυροφόροι τους πήραν χαμπάρι και έκαναν το εξής: εκτός του ότι έλεγαν άλλα αντί άλλων όταν πλησίαζε κάποιος κατάσκοπος, έβαζαν ένα πτώμα άραβα στρατιώτη πάνω στην φωτιά και έκαναν ότι έπαιρναν μερίδες για να φάνε, με αποτέλεσμα να φρικάρουν οι κατάσκοποι και να μεταφέρουν μαζί με τις λανθασμένες πληροφορίες ότι οι Σταυροφόροι τρώνε τα πτώματα των Αράβων.

Βασικα εφαγαν πτωματα Αραβων for real.

Στην πολιορκια του Μααρατ τους ειχαν τελειωσει τα εφοδια και οταν επεσε το καστρο εφαγαν τους νεκρους γιατι δεν ειχε μεινει τιποτα.

αυτό κάπου το είχα διαβάσει. Αλλά το άλλο που έγραψα γινόταν για να φρικάρουν τα αράβια

Δυσκολο να ειναι αληθεια εκτος και αν ειχαν καβατζα στο στρατοπεδο τιποτα πτωματα προχειρα (πραγμα αδυνατον καθως θα ειχαν πεθανει ολοι απο χολερα.)

Πιθανοτατα urban legend εμπνευσμενο απο το πραγματικο περιστατικο καννιβαλισμου στο Μααρατ.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Τα λέει όλα εδώ ο αδερφος timesuck, υποτιμημένο ποντκαστ, ότι πρέπει για να πλένεις πιατα η να κάνεις μπάνιο.

[George_V]

Ετσι στις 26 Ιουνιου ξεκινησε ο στρατος την πορεια του προς Δορυλαιο. Αρχικα εφυγε πρωτη η εμπροσθοφυλακη και δυο μερες μετα ο κυριος στρατος χωρισμενος σε σωματα.

Θα ξαναενωνονταν στην γεφυρα του παραποταμου του Σαγγαριου λιγο πριν το ποτάμι καταληξει στην πεδιαδα. Επισης μαζι με τους Σταυροφορους
ο Αυτοκράτορας ειχε στειλει και ένα σωμα Βυζαντινων στρατιωτων υπο τον εμπειρο Στρατηγό Τατίκιο. Οσοι Σταυροφοροι ηταν βαρυτερα τραυματισμένοι εμειναν πισω στη Νικαια και μπηκαν στην υπηρεσια του Αυτοκράτορα και από εκει όταν αποθεραπευτηκαν ο Αυτοκράτορας τους διέθεσε στην υπηρεσια του Βουτουμιτη που ειχε διοριστει πλεον Κυβερνητης της Νικαιας.

Στη Λευκη (πρωτο χωριο μετα τη Νικαια) εγινε το πρωτο Στρατιωτικο Συμβουλιο. Εκει αποφασιστηκε να χωριστει ο στρατος σε 2 τμηματα για να ελαφρυνουν τη ροη προμηθειων και πως τα δυο τμηματα πρεπει να εχουν αποσταση 1 ημερας μεταξυ τους.

Το πρωτο τμημα θα αποτελουνταν από τους Νορμανδους της Κατω Ιταλιας και της Βορειας Γαλλιας, το στρατο του Κομη της Φλάνδρας, το στρατο του Κομη του Μπλουα και τους Βυζαντινους του Τατικιου που θα ειχαν το ρολο οδηγων και ανιχνευτων.

Το δευτερο σωμα θα περιελαμβανε τους Νοτιους Γάλλους, το στρατο του Γοδεφρειδου, και το στρατο του Κομη του Βερμαντουα.
Αρχηγος του πρωτου σωματος οριστηκε ο Βοημουνδος και του δευτερου σωματος ο Ραυμονδος.

Μετα το Συμβουλιο ξεκινησε ο Βοημουνδος πρωτος για το Δορυλαιο και την επομενη ακολουθησε ο Ραυμονδος.

Στο μεταξυ ο Σουλτανος μετα την πτωση της πρωτευουσας του αποσυρθηκε ανατολικα για να ανασυνταξει τις δυναμεις του και να κλεισει ειρηνη με τους Δανισμενιδες καθως πλεον ειχαν κοινο εχθρο.

Ετσι αφου ανασυνταξε το στρατο του ενωθηκε με τις δυναμεις του Εμίρη της Καππαδοκιας Χασάν και το στρατο του Δανισμενιδη Εμίρη και στις 30 Ιουνιου ηταν ετοιμος να επιτεθει στους Σταυροφορους στην πεδιάδα του Δορυλαιου όπως θα εβγαιναν από το ορεινο περασμα.

Το προηγουμενο απογευμα το πρωτο σωμα Σταυροφορων ειχε βγει από το περασμα και ειχε στρατοπεδευσει στην πεδιάδα.
Εκει λιγο πριν την αυγη τους επιτεθηκαν οι Τουρκοι οι οποιοι κατεβαιναν κατά χιλιαδες τους πλαινους λοφους αλαλαζοντας στη γλωσσα τους.

Όμως ο Βοημουνδος ηταν προετοιμασμενος. Γρηγορα μαζεψε τους μη μαχιμους προσκυνητες στο κεντρο του στρατοπεδου εκει που ηταν το νερο και οι γυναικες ανελαβαν την μεταφορα νερου στους στρατιωτες.

Μετα διέταξε τους ιπποτες να αφιππευσουν και έστειλε επειγον μηνυμα στον Ραυμονδο να βιαστει γιατι επικειται μαχη.
Ο Βοημουνδος απευθυνθηκε σε ιπποτες και αξιωματικους λεγοντας πως ερχεται δυσκολη μαχη και να λαβουν αμυντικες θεσεις.

Μονο ενας ιπποτης αγνοησε τις διαταγες του Βοημουνδου. Ηταν αυτος ο ιδιος ιπποτης που ειχε καθησει στον Θρονο του Αυτοκράτορα στην Κωνσταντινουπολη και αντι να παρει θεση αμυνας πηρε 40 αλλους ιπποτες και εκανε εφοδο στους μαινομενους Τουρκους.

Οι ιπποτες του σφαγιαστηκαν όπως ηταν επομενο και ο ιδιος γυρισε πισω ντροπιασμενος και βαρια τραυματισμενος.

Συντομα το στρατοπεδο περικυκλωθηκε από χιλιαδες Τουρκους οι οποιοι εριχναν τα βελη τους και υποχωρουσαν αφηνοντας το πεδιο ανοιχτο για να κανουν και οι επομενοι το ιδιο.

Ηταν μια καυτη μερα του Ιουλιου και οσο ανεβαινε ο ηλιος οι Σταυροφοροι αρχισαν να αμφιβάλλουν αν μπορουν να αντέξουν τον καυσωνα και την ανελεητη βροχη βελών.

Να υποχωρησουν δεν μπορουσαν. Να παραδοθουν θα σημαινε θανατο και σκλαβια. Αν επρεπε να γινουν μαρτυρες τοτε θα γινονταν μαρτυρες.

Όμως καπου κοντα στο μεσημερι διέκριναν να ερχεται με κάθε δυναμη το δευτερο σωμα και ο Γοδεφρειδος με τον Κομη του Βερμαντουα να προπορευονται και τον Ραυμονδο να τους ακολουθει.

Οι Τουρκοι ξαφνιαστηκαν γιατι νομιζαν ότι ειχαν παγιδευσει ολον το Σταυροφορικο στρατο αλλα τωρα τους εμφανιζεται και δευτερος.

Ο ξαφνιασμος εγινε παγωμαρα και σταματησαν τις επιθεσεις. Αυτό εδωσε χρονο στους 2 στρατους να ενωθουν και να δημιουργησουν ένα τεραστιο
μετωπο με αρχηγους τον Βοημουνδο, Ροβερτο της Νορμανδια και τον Κομη του Μπλουα στα αριστερα, τον Ραυμονδο και τον Κομη της Φλανδρας στο κέντρο και τον Γοδεφρειδο με τον Κομη του Βερμαντουα στα δεξια.

Ετσι οι Σταυροφοροι ξεκινησαν αντεπίθεση και επιασαν τους Τουρκους ουσιαστικα παραλυμενους και ενώ τους τελειωναν τα βελη.

Η παραλυση εγινε τρομος και πανικος όταν εκτος από τους Σταυροφορους που επελευναν μπροστα τους εμφανιστηκε και πισω τους ο Επισκοπος Αντεμαρ με ένα τμημα Γαλλων ιπποτων κανοντας και αυτος επιθεση εναντιον τους.

Οι Τουρκοι περικυκλωμενοι εσπασαν τις γραμμες τους και ετρεχαν να σωθουν ανατολικα. Πανω στη βιασυνη τους εγκατέλειψαν αθικτο το στρατοπεδο τους και οι πλουσιες σκηνες του Σουλτάνου και των Εμιρηδων επεσαν στα χέρια τους μαζι με ολους τους θησαυρους τους.

Η μαχη υπηρξε συντομη αλλα πολυνεκρη. Αναμεσα στις απωλειες των Σταυροφορων ηταν ο αδελφος του Τανκρέδου ο Γουλιελμος, ο Χαμφρευ ντι Μοντε Σκαμπιοζο και ο Ροβερτος ντε Παρί.

Το κρατος των Σελτζουκων ουσιαστικα διαλυθηκε. Ο Σουλτανος αναγνωρισε ότι δεν μπορει να νικησει και οσοι εμειναν λεηλατησαν τις πολεις που κατειχαν και την υπαιθρο τους και κατέφυγαν ξανα στα βουνα γενομενοι νομάδες εκ νεου περιμενοντας να δουν τι θα γινει μετα. Δεν ξαναεπιτεθηκαν ποτε σε Σταυροφορους.

Οι Σταυροφόροι εμειναν 2 μερες στο Δορυλαιο για ξεκουραση και εκει το Στρατιωτικο Συμβουλιο συνεδριασε για να δουν ποιο δρομο θα παρουν για την Ιερουσαλημ.

Ο Μεγάλος Στρατιωτικος Δρομος θα τους περνουσε μεσα από περιοχες του Δανισμενιδη Εμιρη και αυτό θα ηταν δυσκολο καθως διατηρουσε ακομα τις δυναμεις του.

Όπως και ο δρομος που περνουσε μεσα από την Μεγάλη Αλμυρη Ερημο. Ενας τοσο μεγάλος στρατος θα ηταν αυτοκτονια να περάσει από ένα τετοιο περιβάλλον.

Η μονη επιλογη ηταν ο τριτος δρομος που παρεκαμπτε την Ερημο. Ηταν πιο αργος αλλα πιο ασφαλης αν και αυτό δεν μπορουσαν να το ξερουν με βεβαιοτητα μετα από 20 χρονια εισβολων και πολεμου στην περιοχη οπου ειχαν καταστραφει πολεις και χωρια, χωραφια ειχαν ξεριζωθει, πηγες ειχαν κλειστει, γεφυρες ειχαν γκρεμιστει και πολλα αλλα.

Οσο για τον πληθυσμο αυτος θα μπορουσε να τους δωσει πληροφοριες. Αν εβρισκαν κανεναν που να μιλαγε ελληνικα βεβαια στην περιοχη που ειχε ερημωθει και αν βρισκόταν δεν ηταν σιγουρο ότι θα μιλαγε καθως θα ηταν τρομοκρατημενος.

Ότι και να πηγαινε στραβα παντως οι Φραγκοι θα κατηγορουσαν τους Βυζαντινους οδηγους τους, ενώ οι Βυζαντινοι ειχαν εκνευριστει από την απειθαρχια και αχαριστια των Σταυροφορων. Ο Τατικιος εβλεπε ότι ολο αυτό δεν θα τελειωσει καλα.

Στις 3 Ιουλιου ξεκινησαν οι Σταυροφοροι σαν ένα σωμα αυτή τη φορα για να αποφυγουν παλι περικυκλωση και κατευθυνθηκαν νοτιοανατολικα περασαν την Πολυβωτο και από εκει βγηκαν στην Αντιοχεια της Πισιδιας η οποια ειχε γλιτώσει την τουρκικη κατακτηση και εκει ανεφοδιάστηκαν.

Από εκει βγηκαν στο Φιλομηλιον και ξαναμπηκαν παλι στον Ρωμαικο δρομο μετα την παρακαμψη για ανεφοδιασμο στην Αντιοχεια της Πισιδιας.

Ο ανεφοδιασμος ηταν επιβεβλημενος καθως οι ανιχνευτες τους ειδοποιησαν πως από το Φιλομηλιο και περα τα παντα ηταν λεηλατημενα και καμμενα από τους Τουρκους. Ηδη υπεφεραν από τον καυτο ηλιο ειδικα οι σιδηροφρακτοι ιπποτες και τα αλογα τους αν υπεφεραν και από ελλειψη τροφιμων θα ηταν σιγουρος θανατος.

Νερο δεν υπηρχε καθως ειχαν δηλητηριασει η κλεισει τις πηγες οι Τουρκοι και το μονο νερο που εβρισκαν ηταν σε κατι αλμυρους βαλτους ή στα κλαδια των θαμνων οπου τα μασουσαν για να στραγγιξουν την υγρασια καθως το νερο ηταν το πρωτο που αρχισε να εξαντλειται.

Τα αλογα ηταν τα πρωτα που αρχισαν να ψοφάνε. Οι ιπποτες αναγκαστηκαν να πανε πεζοι μαζι με τους αλλους στρατιωτες η να καβαλανε βοδια ενώ για να σερνουν τα καρα εζεψαν προβατα, κατσικια και σκυλια.

Παντως μπορει το νερο να τελειωνε αλλα το ηθικο τους παρεμενε ακμαιο. Η ιδεα της Ιερουσαλημ και οι προσφατες νικες σε Νικαια και Δορυλαιο τους κρατουσαν ζωντανους. Ο Φουλκερ ντε Σαρτρ που ηταν παρων γραφει πως ολη αυτή η αδελφοσυνη στρατιωτων από διαφορετικες χωρες και που μιλουσαν διαφορετικες γλωσσες είναι σιγουρα θαυμα εκ θεου.

Στα μεσα Αυγουστου οι Σταυροφόροι εφτασαν στο Ικόνιο το οποιο κατειχαν οι Τουρκοι για 13 χρονια και ο Κιλιτζ Αρσλαν το ειχε επιλεξει ως νεα πρωτευουσα του.

Αλλα επι του παροντος ηταν αδειο και ερημο. Οι Τουρκοι κατοικοι του πηραν ότι πολυτιμα αγαθα ειχαν και εφυγαν στα βουνα. Αλλα δεν προλαβαν να καταστρεψουν την υδρευση και τις σοδειες της πολης που βρισκονταν στην κοιλαδα Μεραμ διπλα από το Ικονιο.

Εκει εμειναν αρκετες μερες για να ξεκουραστουν καθως ειχαν εξαντληθει από την πορεια μεσα στον καυσωνα τοσες μερες.
Αλλα και οι ευγενεις δεν ηταν στα καλα τους. Ο Γοδεφρειδος ντε Μπουγιον ειχε τραυματιστει σοβαρα από μια αρκουδα κατά τη διαρκεια ενός κυνηγιου και ο Ραυμονδος Κομης της Τουλουζης επεσε βαρια αρρωστος σε σημειο που ο Επισκοπος της Οράνζ να τον κοινωνησει ως ετοιμοθάνατο.

Όμως η διαμονη στο Ικόνιο εκανε καλο και στους δυο και όταν ηρθε η ωρα να φυγει ο στρατος και οι δυο ηταν ετοιμοι και στα ποδια τους για να συνεχισουν.

Μετα από συμβουλη καποιων Αρμενιων της περιοχης και για να μην την ξαναπατησουν οι Σταυροφοροι πηραν μαζι τους αρκετο νερο για να τους βγάλει μεχρι τον επομενο σταθμο τους την Ηράκλεια.

Εκει όμως συναντησαν τους στρατους του Εμίρη Χασαν και του Δανισμενιδη Εμίρη οι οποιοι ηθελαν να εξαναγκάσουν τους Σταυρφορους να στραφουν νοτιοτερα προς τον Ταυρο για να γλιτώσουν τα εδάφη τους.

Όμως οι Σταυροφοροι μολις ειδαν Τουρκους εκαναν αμεσως εφοδο με τον Βοημουνδο να καλπάζει ψάχνοντας τον αρχηγο τους τον Εμίρη.
Οι Τουρκοι που δεν ειχαν ουτε ορεξη ουτε κουραγιο για άλλη μάχη εγκατελειψαν το πεδιο και υποχωρησαν βορειοτερα αφηνοντας τις περιοχες στους Σταυροφορους. Το ιδιο βράδυ ένας κομητης φανηκε στον ουρανο και οι Σταυροφοροι θεωρησαν ότι είναι θεικο σημαδι ευνοιας.

Στην Ηρακλεια συνεδριασε ξανα το Στρατιωτικο Συμβουλιο για το ποια διαδρομη επρεπε να ακολουθηθει.
Ανατολικα της Ηράκλειας υπηρχε ενας μεγαλος Ρωμαικος δρομος που περνουσε από τον Ταυρο και εβγαζε κατευθειαν στις Κιλίκιες Πυλες. Ηταν ο πιο γρηγορος δρομος για την Αντιόχεια.

Αλλα ειχε μειονεκτηματα. Το να περασει κανεις τις Κιλικιες Πυλες δεν είναι ευκολο σε αρκετα σημεια το μονοπατι είναι τοσο γλιστερο και στενο που ευκολα μπορει κανεις βρεθει στο γκρεμο. Και αν σε πετυχει ο εχθρος εκει μεσα την εχεις βάψει. Δεν θα βγεις ζωντανος.

Οι Βυζαντινοι ανιχνευτες τους ειπαν πως τον Σεπτεμβριο δλδ τον μηνα αυτό που εχουμε τωρα είναι ο πιο βροχερος μηνας στην περιοχη. Είναι αυτοκτονια να περάσει κανεις τις Κιλικιες Πυλες με βροχη και ομιχλη.

Η άλλη επιλογη ηταν η οροσειρα του Αμανου και από εκει να βγει στις Συριακες Πυλες. Και αυτή η επιλογη εχει τα ιδια μειονεκτηματα με την πρωτη
Ο Τατικιος όμως τους προτεινε την καλυτερη επιλογη.

Αφου αποσυρθηκαν οι Εμιρηδες ο δρομος προς την Καισάρεια είναι ανοιχτος. Οι Σταυροφοροι μπορουν να πανε εκει και να παρουν μετα τον παλιο στρατιωτικο δρομο μεσω Αντιταυρου στη Γερμανικεια της Συριας και από εκει μεσω των Πυλων του Αμανου να βγουν κατευθειαν στην πεδιάδα της Αντιόχειας. Αυτος ηταν ο δρομος που χρησιμοποιουσε αλλωστε ο Βυζαντινος στρατος για αιωνες πριν πλημμυρισουν την περιοχη οι Τουρκοι. Και εχει και άλλο πλεονεκτημα καθως οι πληθυσμοι της περιοχης είναι Ελληνες και Αρμενιοι χριστιανοι αρα και φιλικοι προς εμας καθως είναι υπηκοοι του Αυτοκράτορα. Τουλαχιστον κατ’ονομα.

Η πλειοψηφια συμφωνησε με την προταση του Τατίκιου αλλα διαφωνησε ο Τανκρέδος και ο αδελφος του Γοδεφρειδου ο Βαλδουινος.
Αυτοι οι δυο στις 10 Σεπτεμβριου πηραν Νορμανδους, Γερμανους και Φλαμανδους ιπποτες και εφυγαν επιμενοντας να περάσουν τις Κιλικιες Πυλες προς την Αντιοχεια.

Αντιθετα ο κυριως στρατος κινηθηκε προς την Καισάρεια. Στην Αυγουστοπολη συναντηθηκαν με στρατιωτες του Εμίρη Χασάν και τους νικησαν αλλα για να μη χασουν χρόνο δεν μπηκαν στον κοπο να καταλαβουν το παρακειμενο καστρο που ηταν στα χέρια του Χασαν και απλα το προσπερασαν.

Το μονο που εκαναν ηταν να αποδωσουν τα γυρω χωρια στον τοπικο Αρμενιο αρχοντα για να τα κυβερνα εξ ονοματος του Αυτοκρατορα.
Στα τελη Σεπτεμβριου εφτασαν στην Καισάρεια την οποια βρηκαν εγκαταλελειμενη από τους Τουρκους. Δε σταματησαν εκει αλλα πηγαν στα Κομανα μια Αρμενικη πλουσια πολη την οποια πολιορκουσε ο Δανισμενιδης Εμιρης.

Βεβαια με το που εμφανιστηκαν οι Σταυροφοροι εξαφανιστηκε ο Εμίρης. Ο Βοημουνδος επιχειρησε να τον καταδιωξει αλλα δεν τον προλαβε.
Οι κατοικοι της πολης υποδεχτηκαν με χαρα τους σωτηρες τους και καλεσαν τον Τατικιο να τους ορισει ένα Κυβερνητη για να διοικει την πολη στο ονομα του Αυτοκράτορα.

Ο Τατικιος τοτε τους διόρισε Κυβερνητη τον Πιερ ντ’Ολπς έναν ιπποτη από την Προβηγκία ο οποιος ειχε ερθει στην Ανατολη προ 15 ετων και εκτοτε ειχε μεινει στην υπηρεσια του Αυτοκράτορα.

Aπο τα Κομανα κατευθυνθηκαν στην Κουκουσο άλλη μια Αρμενικη πολη οπου εμειναν 3 μερες και ανεφοδιαστηκαν για το ταξιδι τους.
Τοτε αρχισε να κυκλοφορει μια φημη πως οι Τουρκοι εγκατέλειψαν την Αντιόχεια. Ο Βοημουνδος ελειπε κυνηγωντας ακομα τον Εμιρη και ετσι ο Ραυμονδος σε μια βιαστικη ενεργεια εστειλε 500 ιπποτες υπο τον Πεδρο ντε Καστιγιον να καταλαβουν την πολη.

Οι ιπποτες καλπασαν με ολη τους τη δυναμη και όταν εφτασαν σε ένα καστρο Παυλικιανων κοντα στον Ορόντη εμαθαν ότι η φημη είναι ψευτικη και αντιθετως οι Τουρκοι φερνουν ενισχύσεις στην Αντιοχεια.

Όμως ενας ιπποτης ο Πιερ ντε Ροαι με μερικους αλλους καταφερε να ξεγλιστρισει και μετα από μερικες αψιμαχιες με Τουρκους κατελαβε καποια χωρια και καποια οχυρα στην πεδιαδα Ρουσα κοντα στο Χαλέπι με τη βοηθεια μερικων Αρμενιων.

Η κινηση του Ραυμονδου στοχευε κυριως στη δοξα αυτου που θα καταλαμβανε πρωτος την Αντιοχεια αλλα και για το πλιατσικο που θα βρισκε σε αυτή μπαινοντας πρωτος. Πολύ λιγο εως καθολου τον ενδιεφερε να τη διεκδικησει για λογαριασμο του. Αλλωστε η Αντιοχεια θα επρεπε να επιστραφει στον Αυτοκράτορα.

Όμως όταν επεστρεψε ο Βοημουνδος θεωρησε πως ο Ραυμονδος παει να του κλεψει την Αντιοχεια την οποια ηδη ειχε βαλει στο ματι ο Βοημουνδος και ετσι το χασμα μεταξυ τους μεγαλωσε κι άλλο.

Το ταξιδι από τα Κομανα στην Κουκουσο και από εκει στον Αντιταυρο ηταν η πιο δυσκολη φαση της εκστρατειας τους. Περαν του ότι ηταν ηδη Οκτώβριος που ηταν μηνας απαγορευτικος για μετακινησεις και πολεμικες επιχειρησεις ο δρομος που οδηγουσε στον Αντιταυρο ηταν σε απελπιστικη κατάσταση. Για μιλια ειχε καταστραφει σχεδον ολοκληρωτικα λογω μη-συντηρησης και ηταν ένα λασπωδες μονοπάτι που αν κανεις γλιστρουσε ευκολα θα πηγαινε κατευθειαν στον γκρεμο.

Εκει οι Σταυροφοροι εχασαν αρκετα αλογα από αυτό τον λογο και δεκαδες μουλαρια τα οποια μετεφεραν αποσκευες. Καθως τα μουλαρια ηταν δεμενα μεταξυ τους μολις γλιστρουσε ένα στο γκρεμο παρασερνε και τα υπολοιπα και επεφταν όλα μαζι στον γκρεμο μαζι με τις αποσκευες.

Οι ιπποτες αναγκαστηκαν να αφιππευσουν και να συνεχισουν πεζοι καθως δεν ηθελαν να ρισκάρουν να φυγουν στο γκρεμο μαζι με το αλογο τους. Αλλα ακομα και ετσι αντιμετωπιζαν άλλο προβλημα. Με τοσο βαρεια πανοπλια σε λασπώδες εδαφος ηταν σχεδον αδυνατον να περπατησουν.
Ετσι αναγκάστηκαν να πουλησουν τις βαριες πανοπλιες τους σε αλλους που ηταν οπλισμενοι πιο ελαφρα σε εξευτελιστικες τιμες ή να τις πετάξουν τελειως.

Στο βουνο ειχαν πιο πολλες απωλειες από ότι στις μαχες με τους Τουρκους. Για αυτό ξεσπασαν σε ιαχες χαράς μολις κατάφεραν να βγουν από το βουνο και αντικρυσαν την πεδιάδα της Γερμανικειας.

Στην Γερμανικεια βρηκαν φιλικους Ελληνες και Αρμενιους πληθυσμους και καθισαν καποιες μερες για ξεκουραση ενώ οι ευγενεις φιλοξενηθηκαν από τον τοπικο Αρμενιο άρχοντα τον Θατουλ ο οποιος ειχε διατελεσει αξιωματουχος στην Κωνσταντινουπολη παλιοτερα.

Εκει τους βρηκε και ο Βοημουνδος όταν επεστρεψε από την καταδιωξη του Εμιρη οπου παρεπιπτοντως δεν τον επιασε. Στη Γερμανικεια αρρωστησε βαρεια η γυναικα του Βαλδουινου ντε Μπουγιον καθως και τα παιδια του και του εστειλαν μηνυμα να επιστρέψει γρηγορα να τους προλάβει ζωντανους. Ο Βαλδουινος που βρισκοταν στην ανατολικη Κιλικια με τον Τανκρέδο καλπαζοντας μερα και νυχτα δαιμονισμενος εφτασε στη Γερμανικεια οπου προλαβε τη γυναικα του και τα παιδια του ζωντανα αλλα μονο για μερικες ωρες. Μετα το θανατο τους και την κηδεια τους ο Βαλδουινος εφυγε παλι για τα ανατολικα.

Ο κυριος Σταυροφορικος στρατος εφυγε από τη Γερμανικεια στις 15 Οκτωβριου 1097 και κατέβηκε από εκει στην πεδιάδα της Αντιόχειας και στις 20 του μηνος εφτασαν στην Σιδηρά Γεφυρα η οποια βρισκοταν σε αποσταση 3 ωρών από την Αντιόχεια.

Συνεχιζεται...

[George_V]

Στο μεταξυ ο Αυτοκρατορας που ειχε μεινει πισω για να ρυθμιζει την αποστολη εφοδιων και τις επικοινωνιες μεταξυ Σταυροφορων και λοιπων δυναμεων στην Μ. Ασια παράλληλα παγιωνε και την χριστιανικη εξουσια στα μετοπισθεν της Σταυροφορίας καθως οι προσφατες νικες μπορει να ειχαν διωξει τους Τουρκους αλλα ειχαν δημιουργησει και μια νεα συμμαχια μεταξυ των πρωην εχθρων. Οι Τουρκοι πλεον ειχαν συμμαχησει με τους Δανισμενιδες Αραβες εγειροντας μια πιθανη απειλη ανατολικα της Μ. Ασιας.

Ο Αυτοκράτορας επρεπε να βιαστει και να ενσωματωσει γρηγορα την δυτικη Μ. Ασια και μετα με τη βοηθεια του Αυτοκρατορικου στολου να ανοιξει νέο θαλασσιο δρομο στη νοτια ακτη και να τη θεσει υπο τον ελεγχο του.

Αφου οχυρωσε ξανα την Νικαια και τα φρουρια στη διαδρομη Νικαια-Δορυλαιο εστειλε τον γαμπρο του τον Καισαρα Ιωάννη Δουκα με στρατο ο οποιος υποστηριζόταν από μοιρες του στολου υπο τον Ναυαρχο Κάσπαξ να ανακαταλαβουν την Ιωνία.

Κυριος στόχος τους ηταν η κατάληψη της Σμύρνης οπου ο γιος του Εμιρη Τζαχά (και αδελφος της Σουλτάνας των Σελτζουκων) κυβερνουσε ακομα τις ακτές της Ιωνιας και νησια Λεσβος, Χιος και Σαμος. Ενώ ο Εμίρης της Εφέσου και ο Εμιρης της Φρυγιας ηταν υποτελεις του.

Ο Ιωάννης Δουκας εκανε μια συνδιασμένη αμφιβια επιχειρηση στη Σμυρνη και κατάφερε να συντρίψει τις δυναμεις του Εμίρη της Σμυρνης ο οποιος παραδοθηκε με μονο ορο να τον αφησουν να φυγει ανατολικα.

Επομενος στοχος ηταν η Εφεσος η οποια παραδοθηκε μολις εμφανιστηκε ο στόλος οποτε με την Εφεσο στα χερια τους ο Ναυαρχος Κάσπαξ στραφηκε προς τα νησια τα οποια ανακατέλαβε χωρις προβλημα.

Στο μεταξυ ο Ιωαννης Δουκας προέλαυνε προς την Λυδία καταλαμβανοντας πολεις τη μια μετα την άλλη. Σαρδεις, Φιλαδελφεια και Λαοδικεια ολες επεσαν εντος ημερων και μεχρι τον Οκτωβριο του 1097 ολη η Λυδια ηταν υπο βυζαντινο ελεχο και ηταν ετοιμος να προωθηθει μεχρι τη Φρυγια με απωτερο σκοπο να αποκαταστησει την Βυζαντινη κυριαρχία στον δρομο που περνουσε από το Πολυβωτο και το Φιλομηλιον μεχρι στην Αττάλεια καλυπτοντας ολη την νοτιοανατολικη πλευρα της Μ. Ασιας με το στολο και επεκτεινοντας την Βυζαντινη κυριαρχια στα γειτονικα Αρμενικα πριγκιπατα μεχρι τον Ταυρο.

Στο μεταξυ ο Βαλδουινος ντε Μπουγιον βρισκόταν στην Ανατολικη Κιλικια με τον Τανκρέδο. Ενδιαφεροταν για τα Αρμενικα πριγκιπατα και θεωρουσε πως ηταν ο πλεον κατάλληλος χωρος για να φτιάξει εκει το Βασιλειο του. Στη Νικαια ειχε πιασει φιλιες με τον Αρμενιο Μπαγκράτ ο οποιος τον ειχε ενημερώσει για την κατάσταση των Αρμενικων Πριγκιπατων στην Κιλικια και αμεσως ο Βαλδουινος διέκρινε πως η υποθεση εχει ψωμι.

Πηρε τον Μπαγκρατ στην ακολουθια του και όταν στην Ηράκλεια ο Τανκρέδος ανακοινωσε ότι θα περάσει στην Κιλικια ο Βαλδουινος πηγε μαζι του όχι για να τον βοηθησει αλλα γιατι δεν ηθελε να αφησει τον Τανκρέδο να του κλεψει την ευκαιρια που μυριστηκε και αυτος στην Κιλικια.

Όπως ειδαμε και πιο πισω λοιπον στα μεσα Σεπτεμβριου ο Τανκρεδος με τις δυναμεις του διαχωριστικε από τους υπολοιπους Σταυροφορους και πηγε προς την Κιλικια μεσω των Κιλικιων Πυλων.

Σχεδον ταυτοχρονα από πισω τον ακολουθησε ο Βαλδουινος ντε Μπουγιον μαζι με τον ξαδελφο του Βαλδουινο Λε Μπουργκ, τον Ραιναλντ ντε Τουλ και τον Πιερ ντε Στεναι μαζι με 500 ιπποτες και 2000 πεζους.

Ο Τανκρέδος πηρε τον πιο συντομο δρόμο για τις Κιλικιες Πυλες ενώ αντιθετα ο Βαλδουινος που ειχε μεγαλυτερη και πιο βαρια δυναμη πηρε τον παλιο Ρωμαικο Δρομο από την Ποδανδο μεσω Τυανων και από εκει ανατολικα. Ηταν 3 μερες πισω από τον Τανκρεδο δλδ με αυτή τη διαδρομη.
Αφου περασαν τον Ταυρο ο Τανκρεδος βαδισε κατά της Ταρσου που ηταν η μεγαλυτερη πολη της Κιλικιας ενώ παραλληλα ζητησε ενισχυσεις από το κυριο σωμα των Σταυροφορων.

Η Ταρσος υπερασπιζοταν από μια μεγάλη Τουρκικη φρουρα η οποια μολις ειδε τους Σταυροφορους επιχειρησε εξοδο για να τους απωθησει αλλα δεν τα κατάφεραν και αναγκαστηκαν να κλειστουν στο κάστρο τους παλι.

Στο μεταξυ Αρμενιοι και Ελληνες κατοικοι της πολης ανοιξαν μυστικες διαπραγματευσεις με τον Τανκρέδο και του ζητησαν να καταλαβει την πολη. Αλλα ο Τανκρεδος δεν ειχε αρκετες δυναμεις για αυτό.

3 μερες μετα φάνηκε ο στρατος του Βαλδουινου και οι Τουρκοι πανικοβληθηκαν και εγκατέλειψαν την πολη μεσα στη νυχτα. Το επομενο πρωι οι χριστιανοι κατοικοι της Ταρσου (γιατι μονο αυτοι εμειναν μεσα) ανοιξαν τις πυλες της πολης στον Τανκρεδο.

Όταν εφτασε το μεσημερι και ο Βαλδουινος ειδε τις σημαιες του Τανκρέδου να ανεμιζουν στους πυργους της πολης ενώ κανονικα βασει του ορκου τους θα επρεπε να ειχε σηκωσει Βυζαντινες σημαιε στην πολη. Ηταν ξεκαθαρο πλεον πως ο Τανκρέδος δεν ειχε καμια προθεση να επιστρέψει την πολη στον Αυτοκράτορα.

Συντομα όμως ο Τανκρέδος ανακαλυψε πως ο Βαλδουινος θα ηταν χειρότερος αντιπαλος από τον Αυτοκράτορα η αλλους καθως μολις μπηκε ο Βαλδουινος στην πολη απαιτησε από τον Τανκρέδο να του παραδωσει την πολη στη δικη του εξουσια.

Ο Τανκρέδος εξοργιστηκε αλλα αντιληφθηκε πως δεν μπορουσε να κανει διαφορετικα. Ο Βαλδουινος ηταν ισχυροτερος και δεν ειχε ελπιδα να τον νικησει.

Ετσι του παρέδωσε την πολη και εφυγε ανατολικα προς τα Αδανα.

Μολις ειχε φυγει ο Τανκρέδος και εφτασαν 300 Νορμανδοι ιπποτες λεγοντας ότι τους στελνει το κυριο σωμα για να ενισχυσουν τον Τανκρεδο.
Ο Βαλδουινος αρνηθηκε να τους επιτρέψει εισοδο στην Ταρσο και ετσι αυτοι αναγκάστηκαν να στρατοπεδευσουν λιγο πιο μακρια από την πολη οπου τη νυχτα επεσαν θυματα αιφνιδιαστικης επιθεσης Τουρκων της φρουρας της Ταρσου (που ειχαν εγκαταλειψει την πολη και τωρα γυρνουσαν από δω και από εκει ως ληστες) και σφαγιαστηκαν μεχρις ενός.

Οι Σταυροφοροι σοκαριστηκαν από αυτό και ο Βαλδουινος κατηγορηθηκε ότι προκάλεσε το θανατο τους. Βρισκόταν σε πολύ δυσκολη θέση αλλα τελικα σωθηκε την τελευταια στιγμη από την εμφάνιση ενως χριστιανικου στόλου στη Μερσινα υπο τον Γκουινεμερ ντε Μπουλον.

Ο Γκουινεμερ ηταν πειρατης. Αλλα ειχε την φαεινη ιδεα να θέσει τον στολο του στη διαθεση των Σταυροφορων. Ετσι μαζεψε και αλλους συναδελφους του πειρατες από την Δανια, την Φρισια και την Φλανδρα και εφυγαν από τις Κατω Χωρες για την Ανατολη για να βοηθησουν τους Σταυροφόρους.

Φτανοντας στην Ταρσο χαρηκε που βρηκε τον αδελφο του Γοδεφρειδου εκει μιας και ο Γκουινεμερ παντα ειχε μια νοσταλγια για τη Βουλωνη την πατριδα του και ο Βαλδουινος ηταν ο αδελφος του Κομη της Βουλωνης.

Ετσι από την Μερσινα επλευσε στην Ταρσο και υπεβαλλε τα σεβη του στον Βαλδουινο θετωντας τον στολο του στη διαθεση του.

Ο Βαλδουινος του δανειστηκε 300 ανδρες τοτε και τους τοποθετησε ως φρουρα της Ταρσου και διορισε τον Γκουινεμερ επιτροπο του να κυβερνα την πολη καθως αυτος θα εκστρατευε ανατολικα.

Παράλληλα ο διωγμένος Τανκρέδος εφτασε στα Αδανα οπου βρηκε μια κατασταση συγχυσης στην περιοχη.

Ο Αρμενιος Οσιν του Λαμπρωνα ειχε προσφατα κανει επιδρομη σην περιοχη και ειχε αφησει ανδρες πισω του να παρενοχλουν τους Τουρκους ενώ ενας Βουργουνος ιπποτης ο Βελφ (ο οποιος παλαιοτερα ηταν στην υπηρεσια του Βαλδουινου ντε Μπουγιον) ειχε στην κατοχη του την ακρόπολη των Αδάνων και οι σημαιες του ανεμιζαν στους πυργους της πολης.

Μολις εμφανιστηκε ο Τανκρεδος οι Τουρκοι εξαφανιστηκαν και ο Οσιν για να ευχαριστησει τον Τανκρέδο τον συμβουλεψε να παει στην Μοψουεστία οπου οι Αρμενιοι ζητουσαν καποιον να τους λυτρώσει από τους Τουρκους. Βεβαια ο Οσιν δεν το ειπε αυτό καλοπροαιρετα. Ηθελε οι Φράγκοι να παρουν τον ελεγχο τον περιοχων αυτων που μεχρι σημερα εχει ο αντιπαλος του Κονσταντιν Ρουπενιαν.

Ο Τανκρέδος εφτασε στη Μοψουεστια στις αρχες Οκτωβρίου. Όπως και στα Αδανα οι Τουρκοι μολις τον ειδαν εξαφανιστηκαν και από εκει και οι κατοικοι της πολης του προσφεραν τη φιλοξενια τους.

Σε λιγες όμως μερες φανηκε και ο Βαλδουινος στην Μοψουεστια. Τελικα η Ταρσος δεν του αρεσε και αποφάσισε να παει αλλου να φτιαξει το Βασιλειο του. Ο Μπαγκρατ τον πιεζε να πανε ανατολικα αλλα ο Βαλδουινος (ο οποιος ειχε καταστρεψει τις προσπαθειες του Τανκρεδου να φτιαξει πριγκιπατο στην Κιλικια) αποφάσισε να γυρισει πισω στον αδελφο του για να τον συμβουλευθει πριν ξεκινησει νεα περιπετεια.

Αλλα αυτή τη φορα ο Τανκρεδος δεν θα την ξαναπαταγε. Απαγορευσε στον Βαλδουινο να μπει στην Μοψουεστια και τον υποχρεωσε να στρατοπεδευσει απ’εξω στην άλλη οχθη του ποταμου Τζιβάν.

Στο μεταξυ όμως πολλοι Νορμανδοι με αρχηγο τον γαμπρο του Τανκρεδου Ριχαρδο πιεσαν τον Τανκρεδο να τιμωρησει τον Βαλδουινο για το εγκλημα της σφαγης των 300 συμπατριωτων τους στην Ταρσο και τελικα τον επεισαν να κανει μια αιφνιδιαστικη νυχτερινη επιθεση στο στρατοπεδο του.

Αυτό δεν θα πηγαινε καλα καθως ο στρατος του Βαλδουινου υπερτερουσε αριθμητικα και τελικα η νυχτερινη επιθεση απέτυχε και ο στρατος του Τανκρέδου επεσε στο ποτάμι για να γλιτώσει.

Τελικα ο Βαλδουινος με τον Τανκρεδο συμφιλιωθηκαν μετα από αυτό το επεισοδιο αλλα η ζημια ειχε ηδη γινει. Εγινε πλεον φανερο πως οι ευγενεις δεν ειχαν κανενα σκοπο συνεργασιας εάν επροκειτο να διεκδικησουν μια πολη για λογαριασμο τους.

Στη Μοψουεστια τον βρηκε ο αγγελιοφορος πως η γυναικα του και τα παιδια του πεθαινουν στη Γερμανικεια. Ο Βαλδουινος ετρεξε να τους προλαβει μονο για να πεθανουν στα χέρια του. Αφου εγινε η κηδεια τους εμεινε μερικες μερες μαζι τους να συζητησει τι θα κανει και εφυγε για τα ανατολικα την ιδια μερα που ο κυριος στρατος ξεκινουσε για την Αντιοχεια για να βρει την τυχη του στην Κοιλαδα του Ευφράτη.

Ειχε τωρα μαζι του μονο 100 ιπποτες και αρκετους πεζους καθως η φημη του ειχε λεκιαστει από το γεγονος της Ταρσου και αρκετοι τον εγκατέλειψαν εξ αυτου.

Στο μεταξυ πισω στην Μοψουεστια ο Τανκρεδος εφυγε και αυτος λιγο μετα την αποχωρηση του Βαλδουινου και αφου αφησε μια μικρη φρουρα πισω του κατευθυνθηκε νοτια προς την Αλεξανδρέττα.

Παράλληλα εστειλε μηνυμα στον Γκουινεμερ ο οποιος κυβερνουσε ακομα την Ταρσο ως εκπροσωπος του Βαλδουινου ζητωντας του βοηθεια.
Ο Γκουινεμερ ανταποκριθηκε θετικα και ηρθε με τον στολο του στην Αλεξανδρέττα οπου με μια συνδιασμένη επιθεση η πολη επεσε στα χέρια τους. Αφου αφησε φρουρα ο Τανκρέδος περασε την οροσειρα του Αμανου και μεσω των Συριακων Πυλων ενωθηκε ξανα με τους Σταυροφορους στην Αντιοχεια.

Οι περιπλανησεις στην Κιλικια δεν απεφεραν κανενα κερδος για τον Τανκρέδο και τον Βαλδουινο. Κανεις τους δεν βρηκε καποιο μερος που να αξιζει για να φτιαξει εκει το Βασιλειο του και οι φρουρες που αφησαν στις πολεις όπως η Ταρσος, τα Αδανα, η Μοψουεστια και άλλες ηταν πολύ μικρες και στην πρωτη Τουρκικη επιθεση θα διαλυονταν. Εν τουτοις καταφεραν κατι άλλο. Εκκαθαρισαν μερικως την Κιλικια από Τουρκικες φρουρες οι οποιες θα μπορουσαν να τους ειχαν δημιουργησει προβλημα ειδικα στον κυριο στρατο καθως θα ειχαν να αντιμετωπισουν τουρκικη απειλη πισω τους ενώ η καταληψη της Αλεξανδρεττας ανοιξε ένα νέο διαυλο ανεφοδιασμου τον οποιο χρειαζονταν οσο τιποτε άλλο οι Σταυροφοροι στην Αντιοχεια.

Ο Βαλδουινος λοιπον εφυγε ξανα και πηγε ανατολικα να βρει την τυχη του. Φτανοντας στο Αιντάμπ κινηθηκε ακομα πιο ανατολικα καθως ελαβε μηνυμα από τον Αρμενιο ηγεμονα της Εδεσσας τον Θόρο να ερθει σε βοηθεια του κατά του Εμίρη Μπαλντουκ των Σαμοσατων ο οποιος ηλεγχε τον δρομο από την Εδεσσα μεχρι τη Μελιτηνη.

Ο Βαλδουινος αφου ενωθηκε με τους στρατους δυο Αρμενιων ευγενων του Φερ και του Νικόσιου κατέλαβε μεχρι το χειμωνα του 1097 τα δυο μεγαλυτερα καστρα της περιοχης του Ευφράτη το Ραβεντέλ και το Τουρμπεσελ (στα αραβικα Ροουανταν και Τελ Μπασιρ).

Το Ραβεντελ ηταν σημαντικο γιατι από εκει καποιος μπορουσε να ελεγξει τις επικοινωνιες με την Αντιοχεια και σε αυτό εβαλε διοικητη τον φιλο του Μπαγκρατ.

Το Τουρμπεσελ ηταν και αυτό σημαντικο καθως ελεγχε τα μεγαλυτερα περάσματα του Ευφράτη και σε αυτό διοικητης τοποθετηθηκε ο Αρμενιος Φερ.

Την πρωτοχρονια του 1098 ο Βαλδουινος βρισκόταν ακομα στο Τουρμπεσελ όταν ηρθε και άλλο μηνυμα από τον ηγεμόνα Θορος ο οποιος ητανα ανυπομονος για την αφιξη των Σταυροφορων. Η θεση του ηταν δυσκολη καθως ειχε πληροφοριες ότι ο Κερμπόγκα ο Εμίρης της Μοσουλης μαζευε τεραστιο στρατο ικανο να σβησει από τον χαρτη την Εδεσσα και κάθε Αρμενικο πριγκιπατο από εκει μεχρι τα Αδανα. Οι Σταυροφοροι επρεπε να ερθουν αμέσως στην Εδεσσα.

Αλλα ο Βαλδουινος του απαντησε ότι δεν ερχεται στην Εδεσσα μεχρι να του προσφερει ικανοποιητικους ορους ο Θορος.

Ο Θορος τους ηθελε για μισθοφορους και τους προσφερε πλουσια δωρα χρυσαφι και χρηματα.
Αλλα ο Βαλδουινος ηθελε κατι παραπανω από αυτά. Ηθελε την ιδια την Εδεσσα.

Ετσι οι πρέσβεις προτειναν στον Βαλδουινο την τελευταια προταση του Θόρου.

Ο Βαλδουινος θα υιοθετουνταν από τον Θορο ως γιος και διαδοχος του και θα γινοταν ισοτιμος ηγεμονας της Εδεσσας μαζι με τον Θορο. Ουτως η αλλως ο Θορος ηταν πολύ ηλικιωμενος και δεν ειχε παιδια. Με αυτό τον τροπο ελυνε και το θεμα της απειλης και το θεμα της διαδοχης με τη μια.

Στο μεταξυ ο Μπαγκράτ δυσανασχέτησε με αυτή την εξέλιξη και αυτό το εκμεταλλευθηκε ο Φερ ο οποιος για να γινει ο νεος καλυτερος φιλος του Βαλδουινου συκοφάντησε τον Μπαγκρατ ότι διαπραγματευεται με Τουρκους το Ραβεντελ.

Ο Βαλδουινος τον πιστεψε και εστειλε στρατιωτες να συλλαβουν τον Μπαγκρατ ο οποιος αφου βασανιστηκε από τον Βαλδουινο να ομολογησει τελικα καταφερε να δραπετευσει και κρυφτηκε στα βουνα. Το Ραβεντέλ πηγε και αυτό στον Φερ.

Τον Φεβρουαριο του 1098 ο Βαλδουινος με 80 ιπποτες κατευθυνθηκε στην Εδεσσα. Όμως ο Εμίρης Μπαλντουκ του εστησε ενεδρα στο περασμα του Ευφρατη αλλα ο Βαλδουινος το καταλαβε και τους ξεγλιστρησε περνωντας από άλλο περασμα βορειοτερα.

Στις 6 Φεβρουαριου 1098 ο Βαλδουινος μπηκε στην Εδεσσα και εγινε δεκτος με μεγάλες τιμες από τον Θόρο ο οποιος τον υιοθέτησε και επισημα ως γιο και διαδοχο του με την κλασσικη αρμενικη τελετη υιοθεσιας. Ο Βαλδουινος εμεινε γυμνος από τη μεση και πανω ενώ ο Θορος φορεσε ένα μεγάλο πουκαμισο μεσα στο οποιο μπηκε και ο Βαλδουινος (με το κεφάλι του πλεον να βλεπει του Θορου από την ιδια λαιμοκοψη) και αφου ετριψαν μαζι τα στηθη τους ο Βαλδουινος επανελαβε την τελετη με την ηλικιωμενη γυναικα του Θορου.

Ετσι ο Βαλδουινος εγινε διαδοχος του πριγκιπατου της Εδεσσας και συν-πριγκιπας μαζι με τον Θορο.

Πρωτη του δουλεια ως ηγεμονας της Εδεσσας ηταν να καταστρέψει τον Εμιρη των Σαμοσατων Μπαλντουκ ο οποιος του εκοβε την επικοινωνια και τον ανεφοδιασμο με συνεχεις επιδρομες κλεβοντας παραλληλα κοπαδια και σοδειες από υπηκοους της Εδεσσας και καποιες φορες τους εβαζε και φορο υποτελειας.

Ο Βαλδουινος πηρε τους ιπποτες του και το στρατο της Εδεσσας και βαδισε κατά της Εδεσσας μαζι με τον Αρμενιο πριγικπα Κονσταντιν Γκαργκαρ ο οποιος ηταν υποτελης του Θορου (αρα και του Βαλδουινου πλεον)

Ο στρατος της Εδεσσας ηταν αθλιος και η εκστρατεια δεν πηγε καλα. Μια ξαφνικη Τουρκικη επιθεση τους διέλυσε και χιλιαδες σφαχτηκαν οποτε αναγκαστηκαν να υποχωρησουν.

Όμως ο Βαλδουινος με τους ιπποτες του καταφερε να καταλαβει το χωριο Αγιος Ιωάννης το οποιο βρισκοταν κοντα στα Σαμοσατα και το οχυρωσε για να ελεγχει από εκει τις Τουρκικες κινησεις. Το αποτελεσμα ηταν να μειωθουν οι Τουρκικες επιδρομες και οι κατοικοι της Εδεσσας ευχαριστησαν τον Βαλδουινο για αυτό.

Μολις επεστρεψε ο Βαλδουινος στην Εδεσσα ανακαλυψε ότι ειχε εξυφανθει συνομωσία κατά του ηγεμόνα Θόρου από τον Κονσταντιν Γκαργκαρ αλλα αποφάσισε να μην κανει τιποτα. Αν πετυχαινε θα διαδεχοταν τον Θορο ως μονος ηγεμονας πλεον. Αν αποτυγχανε θα εκανε πως δεν ξερει τιποτα.

Ουτως η αλλως και ο κοσμος πλεον αντιπαθουσε τον Θορο.

Ετσι την Κυριακη 7 Μαρτιου εξερραγη το πραξικοπημα κατά του Θόρου. Οι συνομωτες εξήγειραν το λαο να επιτεθει στα σπιτια των αξιωματουχων του Θορου και από εκει βαδισαν κατά του Παλατιου του ηγεμονα στην ακρόπολη της Εδεσσας.

Οι στρατιωτες του Θορου τον εγκατέλειψαν και συντάχθηκαν με την επανάσταση ενώ ο Βαλδουινος δεν κουνηθηκε καν για να τον σωσει. Τον συμβουλευσε μονο να παραδοθει.

Ο Θορος συμφωνησε να υποβάλλει την παραιτηση του με τον ορο να τον αφησουν αυτόν και τη γυναικα του να φυγουν για την Μελιτηνη.
Ο Βαλδουινος συμφωνησε αλλα ο Θορος δεν εφυγε ποτε καθως φυλακιστηκε στο Παλατι.

Την Τριτη 9 Μαρτιου ο Θορος προσπαθησε να δραπετευσει πηδωντας από το παράθυρο αλλα εγινε αντιληπτος από τους φυλακες και το λαο οι οποιοι τον λυντσάρισαν. Το τι απέγινε η συζυγος του Θορου η ιστορια δεν το κατέγραψε.

Στις 10 Μαρτιου ο Βαλδουινος επισημος διαδέχθηκε τον Θορο ως μονος ηγεμονας πλεον της Εδεσσας.

Επιτέλους ειχε ολοκληρώσει την φιλοδοξια του να φτιάξει το δικο του κράτος. Η Εδεσσα δεν ηταν φυσικα Ιερουσαλημ αλλα ένα φραγκικο κράτος μεσα στον Ευφράτη θα ηταν ένα σημαντικο στοιχειο βοηθειας για οποιο κράτος και αν στηνοταν στην Παλαιστινη αργοτερα. Αυτό φυσικα σημαινε παραβιαστη του ορκου που εδωσε στον Αυτοκράτορα καθως η Εδεσσα ανηκε στους Βυζαντινους πριν και στους Βυζαντινους επρεπε να παει αλλα και περαν αυτου το ειχε αποκτησει μεσω του φονου του προηγουμενου ηγεμονα με σκοτεινα μεσα αλλα ο Βαλδουινος δεν πολυνοιαζοταν για αυτό.

Το ειχε δειξει και στην Κιλικια όταν βουτηξε την Ταρσο για προσωπικο του φεουδο από τα χέρια του Τανκρεδου με το ετσι γουστάρω.
Ετσι ο Βαλδουινος πηρε τον τιτλο του Κόμη της Εδεσσας δημιουργωντας το πρωτο Σταυροφορικο κράτος στην Εγγυς Ανατολη. Και επειδη οι ιπποτες του ηταν πολύ λιγοι βρηκε πολλους Αρμενιους στους οποιους μπορουσε να στηριχθει και αυτό εγινε ακομα πιο ευκολο όταν ανακαλυψε το μυστικο
θησαυροφυλακιο του Θόρου το οποιο ειχε αμυθητες ποσοτητες χρυσου και κοσμηματων και ηταν γεματο από την εποχη που Εδεσσα ηταν Βυζαντινη πολη ακομα και ο Θορος το ειχε γεμισει ακομα παραπανω.

Συνεχιζεται...

[Aitwlos]

Να ρωτήσω τι επαγγελεστε;

[George_V]

Να ρωτήσω τι επαγγελεστε;

ΙΥ

[George_V]

Όλα αυτά τρομοκράτησαν τον Εμιρη Μπαλντουκ και ακομα χειροτερα όταν αντιληφθηκε ότι με τα νεα πλουτη του ο Βαλδουινος ετοιμαζεται για νεα επιθεση στα Σαμοσατα.

Δεν μπορουσε να κανει τιποτε άλλο και εστειλε πρεσβεις στον Βαλδουινο οπου του προσφερε να αγορασει ο Βαλδουινος το Εμιράτο των Σαμοσάτων στην 10000 μπεζαντέδων.

Ο Βαλδουινος συμφωνησε, αλλωστε 10000 μπεζαντεδες δεν ηταν ουτε το 1/1000 από αυτά που βρηκε στο θησαυροφυλακιο και ετσι μπηκε θριαμβευτικα στα Σαμοσατα ως νεος ηγεμονας τους. Στην ακροπολη ανακαλυψε εκατονταδες Εδεσσηνους αιχμαλωτους τους οποιους απελευθερωσε και εστειλε πισω στις οικογένειες τους ενισχυοντας περισσοτερο ακομα τη δημοφιλια του.

Ο δε πρωην Εμιρης Μπαλντουκ προσκληθηκε να μεινει στην Εδεσσα ως φιλοξενουμενος του Βαλδουινου και οι σωματοφυλακες του εγιναν φρουρα του νεου Κομη της Εδεσσας.

Οι επιτυχιες του Βαλδουινου μαθευτηκαν και στους αλλους Σταυροφορους και αρκετοι εγκατέλειψαν την πολυμηνη πολιορκια της Αντιοχειας για να πανε μαζι με τον Βαλδουινο.

Ο Ντρογκο ντε Νεστλε, ο Ραιναλντ ντε Τουλ και ο Κομης του Μπεαρν Γκαστον πηγαν στον Βαλδουινο εγκαταλειποντας την Σταυροφορια και ο Βαλδουινος τους ευχαριστησε με πλουσια δωρα από το θησαυροφυλακιο του Θορου και τους παντρεψε ολους με πλουσιες Αρμενισσες κληρονομους.

Ο ιδιος παλι οντας χηρος και χωρις παιδια εδωσε το παράδειγμα και παντρευτηκε την κορη του φυλαρχου Ταφνουζ ο οποιος ηταν ένας από τους πλουσιοτερους Αρμενιους πριγκιπες της περιοχης και συγγενης του Κονσταντιν Γκαργκαρ και με διασυνδεσεις στην Κωνσταντινουπολη.

Ο φυλαρχος εδωσε στην κορη του, τη νεα Κόμισσα της Εδεσσας προικα 60000 μπεζαντέδων και την υποσχεση ότι ο Βαλδουινος θα κληρονομησει ολες τις γαιες του στην περιοχη. Για την ιστορια ο γαμος δεν ηταν και ο πιο χαρουμενος και για τους δυο και παρέμεινε χωρις παιδια.

O Bαλδουινος οργανωσε το νέο κρατος του πυραμιδωτα. Στην κορυφη της πυραμιδας βρισκοταν αυτος και από κατω του ακριβως βρισκονταν οι ιπποτες του. Οι υπηκοοι του χριστιανοι και μουσουλμανοι ηταν ευπροσδεκτοι στον κρατικο μηχανισμο αλλα παντα κατω από αυτόν και τους ιπποτες του.

Ο Βαλδουινος δεν προσπαθουσε να εγκαθιδρυσει μια ανατολικου τυπου δεσποτεια αλλα να μιμηθει τον τροπο οργάνωσης των Γαλλων ευγενων εμβολιασμενο με τις αναλογες διαφορες της ανατολης.

Δεν ηταν ευκολο να το πετυχει αυτό καθως οι μουσουλμανοι υπηκοοι του εβλεπαν τον Βαλδουινο ως ένα προσωρινο ηγεμονα τον οποιον θα χρησιμοποιουσαν για τους δικους τους σκοπους.

Νοτιοδυτικα της Εδεσσας και πριν τον Ευφράτη ηταν η πολη Σερουχ η οποια ηταν υποτελης στον Ορτοκιδη Εμίρη Μπαλακ ιμπν Μπαχραμ αλλα ειχε επαναστατησει.

Ο Εμιρης Μπαλακ εστειλε επιστολη στον Κομη Βαλδουινο ζητωντας του να τον προσλαβει ως μισθοφορο για να καταστειλει την επανασταση.
Ο Βαλδουινος δεχτηκε καθως μυριστηκε ευκαιρια. Όμως οι κατοικοι του Σερουχ ειχαν ηδη ανοιξει μυστικες διαπραγματευσεις με τον πρωην Εμιρη των Σαμοσάτων Μπαλντουκ για βοηθεια.

Ο Μπαλντουκ εφυγε κρυφα από την Εδεσσα με τους στρατιωτες του και πηγε στο Σερουχ.

Ο Βαλδουινος τον αντιληφθηκε και τον ακολουθησε κατά ποδας φερνοντας μαζι του και πολλες πολιορκητικες μηχανες.
Όταν ειδαν το θεαμα αυτό οι κατοικοι του Σερουχ εχασαν το κουραγιο τους και προσφέρθηκαν να του παραδόσουν την πολη και να του πληρωνουν φορο υποτέλειας.

Ο Μπαλντουκ βγηκε από την πολη και προσπαθησε να απολογηθει λεγοντας ότι απλα εφυγε για να καταλαβει την πολη και να του την παραδοσει.
Ο Βαλδουινος δεν το εχαψε αλλα μπροστα σε ολους συγχωρησε τον Μπαλντουκ. Όμως μετα απ μερικες μερες πηρε ομηρους τη γυναικα του και τα παιδια του.

Όταν ο Μπαλντουκ διαμαρτυρηθηκε για αυτό ο Βαλδουινος τον συνελαβε και τον αποκεφάλισε ενώ η Σερουχ ενισχυθηκε με φραγκικη φρουρα.
Μετα από αυτό το επεισοδιο ο Βαλδουινος καταλαβε ότι δεν μπορει να εμπιστευεται πλεον μουσουλμανους και βασικα αφηνε ολες τις πολεις με αμιγη μουσουλμανικο πληθυσμο χωρις ηγέτη για να μπορει να τους ελεγχει.

Mετα από λιγες μερες κατεληφθη και η Μακεδονοπολις (Μπιρετσικ) ξεκαθαριζοντας ετσι ολους τους διαυλους μεταξυ Εδεσσας και Τουρμπεσελ/Ραβεντελ παγιωνοντας ετσι τον πληρη ελεγχο του Βαλδουινου στη νεα του Κομητεια.

Αυτό φάνηκε λιγο αργοτερα όταν ο Εμιρης της Μοσουλης σταματησε στην Εδεσσα την οποια πολιορκησε επι 3 βδομαδες αλλα η λυσσαλεα αντισταση του Βαλδουινου και των χριστιανων και μουσουλμανων υπηκοων του αναγκασε τον Εμιρη να εγκαταλειψει την προσπαθεια.
Αυτό εκανε τον Βαλδουινο να φαινεται σαν ο ηρωας της Χριστιανοσυνης καθως η καθυστερηση που εκανε στον Εμιρη ηταν ζωτικης σημασιας και οδηγησε στην αποτυχια της εκστρατειας του κατά των Σταυροφορων.

Αν δεν τον ειχε σταματησει ο Βαλδουινος για σχεδον ένα μηνα ο Εμιρης ισως και να ειχε διαλυσει την Σταυροφορια στην Αντιοχεια.
Εκτος από τους μουσουλμάνους και οι Αρμενιοι αρχισαν να διαπιστωνουν ότι εκαναν λαθος με το να στηριξουν τον Βαλδουινο.

Η συνεχης ροη φραγκων ιπποτων και η καταπιεση που υφισταντο από αυτους εκανε την αγαπη τους μισος προς τον Βαλδουινο και σε αυτό συνετεινε και ο αποκλεισμος των Αρμενιων ευγενων από το Συμβουλιο του Κομη και την Αυλη οπου γινονταν δεκτοι μονο Φράγκοι όπως ειδαμε.
Η φορολογια ηταν μεγαλυτερη ακομα και από εκεινη του Θορου αλλα αυτό που τους εκνευρισε περισσοτερο ηταν οι συνεχεις δωρεες αρμενικων γαιων σε Φραγκους που ερχονταν από τη Δυση.

Στα τελη του 1098 ο Βαλδουινος ειδοποιηθηκε για σχεδιο δολοφονιας εναντιον του από την Αρμενικη ελιτ και πως τουλαχιστον 12 από τους πρωτους πολιτες της Εδεσσας εχουν ανοιξει μυστικες διαπραγματευσεις με τους Εμιρηδες του Ντιγιαρμπακιρ (Θεοδοσιοπολις). Φημες ελεγαν ότι μετα την δολοφονια του Βαλδουινου οι Εμιρηδες θα εγκαθιστουσαν τον πεθερο του Ταφνουζ ως νέο ηγεμονα της Εδεσσας η εστω να τον αναγκάσουν να μοιραστει την εξουσια μαζι του.

Αλλα ο Βαλδουινος δεν ηταν ανθρωπος που περιμενε. Αμεσως μολις το εμαθε συνελαβε τους δυο κυριους συνομωτες και τους τυφλωσε. Οι συνεργάτες τους τιμωρηθηκαν με ρινοκοπία η με αποκοπη των πελματων.

Ο οποιοσδηποτε Αρμενιος ηταν απλα υποπτος για συμμετοχη στη συνομωσια πετάχτηκε στη φυλακη και η περιουσια του δημευοταν αμεσα. Οι περισσοτεροι όμως που περιμεναν μια τετοια εξέλιξη εκρυβαν τα χρηματα τους για να μην πεσουν στα χέρια του Βαλδουινου και αργοτερα οι συγγενεις τους τα χρησιμοποιουσαν για να εξαγοράσουν την ελευθερια τους με τα λυτρα να κυμαινονται από 20000 μπεζαντεδες εως 60000 μπεζαντέδες.

Στο μεταξυ ο πεθερος του Ταφνουζ ο οποιος ειτε δεν ειχε σχεση με τη συνομωσια ειτε ειχε κρυψει πολύ καλα τα ιχνη του για να μην τον παρει η μπαλα σηκωθηκε και κρυφτηκε στα βουνα παιρνοντας μαζι του το μεγαλυτερο μερος της προικας της κορης τους καθως ειχε δωσει μονο ως προκαταβολη 7000 μπεζαντεδες. Τα υπολοιπα θα τα εδινε με δοσεις αλλα τελικα τα πηρε μαζι του.

Με τη συντριβη αυτης της συνομωσιας δεν υπηρχε κανεις πλεον να αμφισβητησει τον Κομη της Εδεσσας Βαλδουινο.
Ο Βαλδουινος ξεκινησε χωρις να εχει δευτερο βρακι να βαλει από την Βουλώνη εξαρτωμενος από το χαρτζηλικι των δυο μεγάλων αδελφων του και κατέληξε μεσα σε 1.5 χρονο να γινει ο πλουσιοτερος και δυνατοτερος φεουδάρχης στην Ανατολη, πλουσιοτερος ακομα και από τα αδελφια του τον οποιον φοβονταν και σεβονταν σχεδον ολοι στην Ανατολη.

Ετσι δημιουργηθηκε το πρωτο Σταυροφορικο Κράτος στην Ανατολη.


Τα νεα της δημιουργιας της Κομητειας της Εδεσσας σε συνδιασμο με την εμφάνιση του Σταυροφορικου στρατου χτυπησαν συναγερμο στον Τουρκο Κυβερνητη της Αντιόχειας Γιαγκι-Σιγιάν. Ηξερε ότι η πολη του είναι ενας από τους κυριους στόχους της Σταυροφοριας. Ουτως η αλλως η Αντιοχεια εστεκε στο δρομο των Σταυροφόρων και ηταν ένα τεράστιο κάστρο που δεν θα μπορουσαν να προσπεράσουν ακομα και αν δεν την ειχαν στοχοποιησει εξαρχης.

Οι κατοικοι της Αντιοχειας ηταν ως επι το πλειστον Χριστιανοι αλλ ηταν διαιρεμενοι σε Ελληνες Ορθοδοξους, Αρμενιους και Συρορθοδοξους.
Από αυτους οι Συρορθοδοξοι μισουσαν εξ ισου τους Ελληνες και τους Αρμενιους αλλα ο Γιαγκι ηξερε ότι δεν μπορουσε να στηριζετε μονο σε αυτους. Τους αλλους δεν μπορουσε να τους εμπιστευθει.

O Πατριαρχης Αντιοχειας Ιωάννης Ε’ βρισκοταν στην πολη με ειδικη αδεια καθως ηταν εξόριστος στην Κωνσταντινουπολη αλλα ο Κυβερνητης Γιαγκι ηταν πανικοβλητος.

Ετσι φυλακισε τον Πατριαρχη Ιωάννη Ε’ και εξορισε τους πιο προβεβλημενους Χριστιανους από την πολη. Αλλοι δεν περιμεναν να τους εξορισει και εφυγαν μονοι τους από την Αντιοχεια.

Η δε Αρχαια σπηλαιωδης Εκκλησια του Αγιου Πετρου, δλδ το μερος στο οποιο ο Αποστολος Πέτρος κηρυξε πρωτη φορα τον Χριστιανισμο στην Αντιόχεια βεβηλώθηκε και εγινε σταυλος για τα αλογα του Κυβερνητη ενώ στα χωρια γυρω από την Αντιοχεια εγινε μεγάλος διωγμος και σφαγη των Χριστιανων.

Το επομενο βημα του Κυβερνητη Γιαγκι ηταν να αναζητήσει συμμάχους. Ο Εμιρης του Χαλεπιου Ριντουαν αρνηθηκε να τον βοηθησει καθως ο Γιαγκι τον ειχε προδοσει το 1096 και του το κρατουσε ακομα.

Ο Γιαγκι τοτε στραφηκε στον Εμίρη της Δαμασκου Ντουκακ στον οποιο εστειλε τον γιο του Σαμς αντ-Νταουλα να τον παρακαλεσει για βοηθεια δεχτηκε την παρακληση και αρχισε να προετοιμαζεται για πολεμο. Μαζι του ετοιμαστηκαν για πολεμο ο υποτελης του Εμιρης Τοκτεγκιν και ο Εμιρης της Χομς Τζανάχ αντ-Νταουλά.

Φυσικα ο Γιαγκι δεν ξεχασε να αποτανθει και στον πανισχυρο Εμίρη της Μοσουλης Κερμπογκα ο οποιος ηταν ο μεγαλυτερος Εμιρης της Ανω Μεσοποταμιας και Αλ-Τζαζιρα.

Ο Κερμπογκα ειδε τον κινδυνο από τους Σταυροφόρους και καταλαβε ότι αυτό δεν είναι μονο τοπικο προβλημα αλλα είναι προβλημα για ολο το μουσουλμανικο κοσμο. Αλλα αν νικουσε τους Σταυροφορους τοτε θα ελυνε και ένα δικο του προβλημα.

Εκτος του ότι θα γινοταν ο πλεον προβεβλημενος Εμιρης και θα μπορουσε να γινει ακομα και Σουλτανος/Χαλιφης. Αν νικουσε τους Σταυροφορους τοτε η Αντιοχεια θα επεφτε στα χέρια του και τοτε και το Εμιρατο του Χαλεπιου θα επεφτε στα χέρια γιατι θα ηταν περικυκλωμενο από παντου. Από καιρο εψαχνε ευκαιρια ο Κερμπογκα να παρει την Αντιοχεια και το Χαλέπι αλλα δεν την εβρισκε. Τωρα του εχοντουσαν και τα δυο στο πιατο.

Ετσι προετοιμασε το στρατο του ενώ από πισω τον υποστηριζαν ο Χαλιφης της Βαγδατης και ο Σουλτανος της Περσίας.
Στο μεταξυ και ο Γιαγκι δεν εχασε χρονο και οργανωσε την αμυνα της Αντιοχειας και αρχισε να στοκάρει προμηθειες για μακρα πολιορκια.

Οι Σταυροφοροι μπηκαν στην επικράτεια του Γιαγκι από ένα χωριο που ονομαζοταν Μαραθα. Η φρουρα του χωριου δεν εκατσε να πολεμησει και απλα εξαφανιστηκε μολις ειδαν τους Σταυροφορους.

Aπο εκει ένα αποσπασμα υπο τον Κομη της Φλανδρας εφυγε για να ασφαλισει την πολη Αρτέχ 25 μιλια βορειοανατολικα της Αντιοχειας στις 20 Οκτωβριου ενώ την ιδια ωρα ο κυριος Σταυροφορικος στρατος εφτανε στη Σιδηρα Γέφυρα στον ποταμο Ορόντη.

Η γεφυρα ηταν καλα φυλασσομενη με δυο πυργους αριστερα και δεξια αλλα οι Σταυροφοροι την κατέλαβαν εξ εφοδου την οποια οδηγησε ο Επίσκοπος Αντεμαρ.

Εκτος από την γεφυρα στα χέρια τους επεσαν και μεγαλες ποσοτητες σιτηρων και κοπαδια βοδιων και προβάτων τα οποια βρηκαν σε ένα καραβανι λιγο πιο κατω το οποιο πηγαινε να ενισχυσει τον Κυβερνητη Γιαγκι.

Ο δρομος για την Αντιοχεια ηταν πλεον ανοιχτος και η πολη ηταν μονο 3 ωρες μακρια από εκει. Ηδη η ακροπολη της Αντιοχειας φαινοταν από τη Σιδηρα Γεφυρα.

Την επομενη μερα ξεκινησε πρωτος ο Βοημουνδος ως εμπροσθοφυλακη και από πισω ακολουθουσε ο στρατος.

Οι Σταυροφοροι εντυπωσιαστηκαν από το μεγεθος της πολης. Σπιτια και αγορες καλυπταν μια εκταση 3 μιλιων και βαθους 1 μιλιου αναμεσα στο ποταμο Οροντη και το ορος Συλπιο στους προποδες του οποιου βρισκονταν οι βιλες και τα παλατια των ευγενων.

Γυρω γυρω την πολη τυλιγε το τεράστιο τειχος που ειχε χτισει ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανος 550 χρονια πριν. Το βορειο τειχος βρισκοταν πανω σε ένα χαμηλο βαλτο διπλα στο ποτάμι αλλα το ανατολικο και δυτικο τειχος ανεβαινε πανω στο βουνο ενώ το νοτιο κομματι ακολουθουσε την πορεια μιας χαραδρας στο βαθος της οποιας κυλουσε ο χειμαρρος Ονοπνικτης ο οποιος κατέληγε στην πεδιαδα.

Τα τειχη της Αντιοχειας ειχαν 400 πυργους και στη βορειοανατολικη γωνια βρισκοταν η Πυλη του Αγιου Παυλου από την οποια περνουσε ο δρομος που εφερνε καποιον από την Σιδηρα Γεφυρα η το Χαλέπι.

Στη βορειοδυτικη γωνια βρισκοταν η Πυλη του Αγιου Γεωργιου και εκει βρισκοταν ο δρομος που σε εεφερνε στην Αντιοχεια από την Λαοδικεια και την ακτη του Λιβάνου.

Ο δρομος που συνεδεε την Αντιοχεια με το λιμάνι του Αγιου Συμεων και την Αλεξανδρέττα περναγε από μια γεφυρα στον Οροντη και εμπαινε στην πολη από πλαινες πυλες.

Η Πυλη του Δουκα και η Πυλη του Κυνός οδηγουσαν στον Οροντη και από εκει ανατολικα.

Το ποταμι προσεφερε καθαρο νερο για ολη την πολη η οποια ηταν τοσο μεγάλη που ολοκληρη στρατια μπορουσε να αντεξει μεσα για χρονια με τα σωστα εφοδια.

Αλλα αυτό ηταν μειονεκτημα και για τον Κυβερνητη Γιαγκι. Δεν ειχε τοσους ανδρες για να επανδρώσει όλα τα τειχη. Ετσι περιμενε να δει τι θα κανουν οι Σταυροφοροι για να καθορισε και υτος την σταση του. Μεχρι να ερθουν ενισχυσεις δεν μπορουσε να ρισκαρει τιποτα. Ουτε έναν ανδρα να χασει.

Φτανοντας οι Σταυροφοροι στρατοπεδευσαν αρχικα στην βορειοανατολικη πλευρα. O Βοημουνδος ανελαβε τομεα ευθυνης την Πυλη του Αγίου Παύλου, ο Ραυμονδος πηρε την Πυλη του Κυνός με τον Γοδεφρειδο στα δεξια του απεναντι από την Πυλη του Δουκα.

Οι υπολοιποι ευγενεις μπηκαν σε δευτερη γραμμη εφεδρειας για να μπαινουν στη μαχη οποτε χρειαζεται.
Ο Κυβερνητης Γιαγκι βλεποντας τους Σταυροφορους ηταν σιγουρος ότι θα εκαναν εφοδο οπου να ναι και δεν θα περιμεναν.

Αντιθετα όμως οι Σταυροφοροι δεν εκαναν εφοδο. Αν και ο Ραυμονδος το προτεινε οι υπολοιποι ευγενεις φοβηθηκαν τα ισχυρα τειχη της Αντιόχειας. Οι στρατιωτες ηταν κουρασμένοι και το τελευταιο πράγμα που ηθελαν ηταν να εχουν βαρειες απωλειες σε μια εφοδο που δεν θα προσεφερε τιποτα επι του παρόντος.

Επρεπε να περιμένουν για να ερθουν και οι ενισχυσεις και τοτε συζητάνε για εφοδο. Περιμεναν ηδη τον Τανκρέδο να φτάσει στην Αλεξανδρέττα και ενδεχομένως να εστελνε πολεμικες μηχανες ο Αυτοκρατορας. Αλλωστε υπηρχαν και φημες πως ερχεται και Γενουατικος στόλος να βοηθησει.

Και ο Βοημουνδος ψηφισε να περιμενουν. Αλλα αυτος ειχε ειδικο λογο να κοντράρει τον Ραυμονδο. Ηθελε την Αντιόχεια για τον εαυτο του. Επρεπε να καθυστερησει τους Σταυροφορους από το να καταλαβουν την πολη μεχρι να βρει ένα τροπο να την καταλαβει μονος του. Η να του παραδοθει αποκλειστικα σε αυτόν.

Αν η Αντιοχεια επεφτε από ομαδικη δράση των Σταυροφόρων τοτε δεν θα μπορουσε να εγειρει προσωπικες αξιωσεις στην πολη και η Αντιόχεια θα επεστρεφε στον Αυτοκράτορα. Ειχε μαθει καλα από το επεισοδιο στη Νικαια οπου ο Βουτουμιτης διαπραγματευτηκε την παραδοση της πολης μυστικα από τους αλλους.

Επρεπε να βρει τροπο να ανοιξει διαπραγματευσεις με τον Κυβερνητη Γιαγκι και να τον πεισει να του παραδοσει την πολη αποκλειστικα σε αυτόν.
Ο Ραυμονδος κατάλαβε πως η απορριψη της προτασης του για εφοδο είναι δουλεια του Βοημουνδου και υποπτευοταν πως κατι διαβολικο εχει στο μυαλο του αλλα δεν μπορουσε να φανταστει τι ηταν αυτό. Το χασμα μεταξυ τους μεγάλωσε κι άλλο και χαθηκε η ευκαιρια ετσι να καταληφθει η Αντιοχεια. Εάν η εφοδος ειχε εστω την παραμικρη επιτυχια ο Κυβερνητης Γιαγκι ο οποιος ηταν στα ορια του νευρικου κλονισμου θα ειχε παραδοσει
την πολη αμεσως. Η κωλυσιεργια των Σταυροφορων όμως ανεβασε την αυτοπεποιθηση του και τωρα ηταν αποφασισμένος να αντισταθει.

Συνεχιζεται...

[taxalata xalasa]

Να ρωτήσω τι επαγγελεστε;

Σεντονοράφτης...

[taxalata xalasa]

η αλήθεια είναι κάπου ενδιάμεσα...

[George_V]

Στο μεταξυο Βοημουνδος δουλευε το σχεδιο του. Βρηκε πολύ ευκολα διασυνδέσεις για να ανοιξει διαπραγματευσεις εντος Αντιοχειας καθως οι εξοριστοι Χριστιανοι ειχαν διαυλους επικοινωνιας με συγγενεις τους που ειχαν μεινει μεσα στην Αντιοχεια. Οι μεσάζοντες αυτοι όμως στην πραγματικοτητα ηταν διπλοι πράκτορες. Ναι μεν μετέφεραν τις προτάσεις του Βοημουνδου στα καταλληλα αυτια και του ελεγαν τι γινεται μεσα στην πολη αλλα παράλληλα ελεγαν και στον Κυβερνητη Γιαγκι τι γινοταν στο εχθρικο στρατοπεδο. Ετσι αυτοι ηταν καλυμένοι οποιος και να κερδιζε. Από αυτους εμαθε ότι οι Σταυροφοοροι διστάζουν να επιτεθουν και ετσι αναπτερωθηκε το ηθικο του.

Με το ηθικο ακμαιο λοιπον ο Κυβερνητης Γιαγκι διεταξε να γινονται συχνες εξοδοι από την Αντιοχεια και να επιτιθονται στις ομάδες Σταυροφορων που μαζευουν εφοδια στην γυρω περιοχη και εχουν αποκοπει από το στρατο. Επισης εστειλε μηνυμα στη φρουρα του καστρου Xαριμ που βρισκοταν πισω από τη Σιδηρά Γεφυρα στο δρομο για το Χαλέπι να παρενοχλουν συστηματικα τους Σταυροφορους.

Την ιδια στιγμη μαθαινε πως ο Εμιρης της Δαμασκου ερχεται σε βοηθεια.

Οι μηνες περνουσαν και η Αντιοχεια αντεχε την πολιορκια. Εφτασε ο χειμώνας και οι Σταυροφοροι αρχισαν να κουράζονται και να δυσανασχετουν. Καπου εκει ειχαν και την πρωτη τους επιτυχια όταν ο Βοημουνδος κατορθωσε να παρασυρει την φρουρα του καστρου Χαριμ και να την εξοντώσει.

Στα μεσα Νοεμβριου εφτασαν και 13 Γενουατικες γαλέρες και εδεσαν στο λιμάνι του Αγιου Συμεων οπου και αποβιβασαν ενισχυσεις και εφοδια και αυτό ηταν μια μικρη ανασα καθως οι Σταυροφοροι όταν εφτασαν στην Αντιοχεια εκαναν μια γκάφα.

Η πεδιαδα της Αντιοχειας ηταν πλουσια σε σοδειες και κοπάδια και όταν εφτασαν ετσι πεινασμενοι εφαγαν και στηλωθηκαν.

Αλλα η γκαφα τους είναι ότι δεν στοκαραν προμηθειες για τον χειμωνα με αποτέλεσμα τωρα να μην εχουν να φάνε και να αναγκάζονται να στελνουν αποσπάσματα να ψάχνουν μηπως βρουν τιποτα φαγωσιμο στις γυρω περιοχες. Αλλα και εκει ειχαν προβλημα γιατι οι Τουρκοι εκαναν εξοδους συνεχως και εξοντωναν τα αποσπασματα αυτά.

Οι Σταυροφοροι αναγκαστηκαν να χτισουν έναν πυργο τον οποιον ονομασαν Μαλρεγκαρντ για να μπορουν να κατοπτευουν την περιοχη και να
παρατηρουν αμεσα αν κινδυνευουν η όχι τα αποσπασματα τους και να αντιδρουν κατάλληλα.

Μεχρι τα Χριστουγεννα του 1097 οι Σταυροφοροι ειχαν εξαντλησει σχεδον οσες προμηθειες ειχαν και φυσικα ειχαν εξαντλησει το ιδιο και τις γυρω περιοχες.

Μπροστα στη δραματικη αυτή κατάσταση το Στρατιωτικο Συμβουλιο αποφάσισε να σταλει ένα τμημα του στρατου υπο τον Βοημουνδο και τον Κομη Ροβέρτο της Φλανδρας μεχρι τη Χάμα και να λεηλατησει όλα τα χωρια που θα βρει στο δρομο του σηκωνοντας οτιδηποτε μπορει να βρεθει εκει από πλευρας εφοδιων. Την πολιορκια της Αντιόχειας θα την συνεχιζαν ο Ραυμονδος με τον Επίσκοπο Αντεμαρ μεχρι να γυρισουν καθως ο Γοδεφρειδος ηταν βαρια αρρωστος εκεινη την περιοδο.

Ετσι στις 28 Δεκεμβριου ο Βοημουνδος με τον Ροβερτο και 20000 Σταυροφορους εφυγαν με κατευθυνση τη Χάμα

Αυτό το αντιληφθηκε ο Κυβερνητης Γιαγκι και περιμενε μεχρι το βράδυ μηπως και γυρισουν.
Όταν ειδε ότι δεν επεστρεψαν διέταξε νυχτερινη εξοδο και εφοδο στο στρατόπεδο των Σταυροφόρων.

Ο κυριος ογκος της εφοδου επεσε πανω στους ανδρες του Ραυμονδου. Ηταν κατι που δεν το περιμεναν και αρχικα επικρατησε ένας πανικος. Όμως ο Ραυμονδος καταφερε να συγκρατησει τους ανδρες του και αφου βρηκε μια ομάδα ιπποτων οδηγησε μια αντεπιθεση ουσιαστικα στα τυφλα.

Αλλα πετυχε διανα. Η αντεπιθεση του ηταν τοσο σφοδρη που απωθησε τους Τουρκους τους οποιους κυνηγησε ανηλεως μεχρι που κατάφερε να κρατησει και για λιγο τις πυλες της Αντιοχειας ανοιχτες. Αλλα τελικα ένα αλογο χωρις καβαλαρη γκρεμιστηκε μπροστα στους ιπποτες του Ραυμονδου προκαλωντας συγχυση και ετσι οι Τουρκοι βρηκαν ευκαιρια να κλεισουν τις Πυλες πριν προλαβουν να μπουν μεσα οι Σταυροφόροι που ακολουθουσαν τον Ραυμονδο.

Αλλα η συγχυση που δημιουργηθηκε οδηγησε τωρα στο αναποδο αποτέλεσμα. Επειδη ηταν πολύ σκοτεινα για να δουν τι συμβαινει οι Σταυροφοροι αρχισαν να υποχωρουν υπο την πιεση των Τουρκων ως που ανασυνταχθηκαν κοντα στο στρατοπεδο (εκει ειχε φως και μπορουσαν να δουν τι γινεται).

Η μαχη υπηρξε πολυνεκρη και για τις δυο πλευρες αν και οι Σταυροφοροι ειχαν λιγο μεγαλυτερες απωλειες.
Οσο γινονταν αυτά ο Βοημουνδος και Κομης της Φλανδρας κατευθυνονταν προς τη Χαμα αγνοωντας όμως ότι πανε να πεσουν πανω σε έναν τεράστιο μουσουλμανικο στρατο.

Ο Εμιρης της Δαμασκου με τον Εμιρη Τοκτεγκιν και τον γιο του Γιαγκι-Σιγιαν τον Σαμς ειχαν φυγει με το στρατο τους και στις 25 Δεκεμβριου 1097 ενωθηκαν με τον στρατο του Εμίρη της Χαμα.

Στις 30 Δεκεμβριου εφτασαν στο Σαιζάρ οπου εμαθαν ότι ενας Σταυροφορικος στρατος βρισκεται παραδιπλα και λεηλατει την περιοχη.
Οι Σταυροφοροι αιφνιδιαστηκαν. Ο στρατος του Κομη Ροβέρτου που προπορευοταν περικυκλωθηκε πληρως αλλα ο Βοημουνδος όχι καθως δεν τον ειχαν δει ακομα οι Τουρκοι.

Ετσι αθεατος παρακολουθουσε τη μαχη μεχρι να ερθει η στιγμη να κανει εφοδο και να αιφνιδιασει τους Τουρκους τη στιγμη που θα νομιζαν ότι κρατανε τη νικη στο χέρι.

Και εκανε ακριβως αυτό. Η εφοδος του διέλυσε τις γραμμες των Τουρκων και εσωσε τον Κομη Ροβερτο την τελευταια στιγμη. Ο στρατος του Εμιρη της Δαμασκου υπέστη βαριες απωλειες και αναγκάστηκε να γυρισει πισω στη Χάμα.

Αλλα και οι Σταυροφοροι ειχαν πολλες απωλειες σε σημειο που να μη μπορουν να συνεχίσουν άλλο τη λεηλασια και τη συλλογη τροφιμων από την περιοχη. Ετσι αφου εκαψαν 2 χωρια και 1 τζαμι που βρηκαν στο δρομο τους γυρισαν πισω με αδεια χερια σχεδον.

Την επομενη 30 Δεκεμβριου 1097 ενας βιαιος σεισμος ταρακουνησε την Αντιοχεια ο οποιος ακουστηκε μεχρι την Κομητεια της Εδεσσας ενώ το βραδυ το Βορειο Σέλας εκανε την εμφανιση του στον ουρανο. Και την επομενη μερα αρχισε να βρέχει καταρρακτωδως για βδομάδες ενώ ο καιρος ολοενα και παγωνε.

Ο Κομης του Μπλουα αρχισε να γκρινιαζει λεγοντας πως δεν καταλαβαινει γιατι ολοι διαμαρτυρονται για τον καυτο ηλιο της Συριας αφου εχει συνεχεια παλιοκαιρο ενώ αλλοι απεδιδαν τα γεγονοτα αυτά σε υπερφυσικες δυναμεις ή θεικα μηνυματα που ελεγαν ότι ο Θεος εχει δυσαρεστηθει με τους Σταυροφορους.

Ο Επισκοπος Αντεμάρ διέταξε νηστεια 3 ημερών αλλα οι στρατιωτες του απαντησαν πως ουτως η αλλως κανουμε νηστεια αφου δεν εχουμε εφοδια οποτε δεν ισχυει αυτό που λες.

Η εξάντληση των τροφιμων οδηγησε σε λιμο οπου ενας στους επτα Σταυροφορους πεθαινε από ασιτια. Αν δεν τους βοηθουσαν με ότι μπορουσαν οι Αρμενιοι πριγκιπες στον Ταυρο και οι Αρμενιοι μοναχοι στον Αμανο όπως και οι τοπικοι χριστιανικοι πληθυσμοι θα ειχαν πεθανει επτα στους επτα από την πεινα. Οσο για τα αλογα αυτά ειχαν τη χειροτερη μοιρα. Σε ολο το Σταυροφορικο στρατο ειχαν μεινει μολις 700 αλογα και αυτά σκελετωμενα.

Βεβαια επειδη ηταν Αρμενιοι τους εκλεβαν και λιγο. Για παραδειγμα 1 φορτιο εφοδια (οσα μπορει να σηκωσει ενας γαιδαρος δλδ) τους το χρεωναν από 8 μπεζαντεδες και πανω. Δλδ τιμες που μονο ιπποτες η πλουσιοι στρατιωτες μπορουσαν να αντεξουν.

Αλλα ο Επισκοπος Αντεμαρ ειχε μια ιδεα. Επικοινωνησε με τον Ορθοδοξο Πατριαρχη Ιεροσολυμων Συμεων που βρισκοταν εξοριστος στην Κυπρο και αφου του εξεθεσε την κατάσταση του ζητησε βοηθεια.

Ο Συμεων ηταν αντι-λατινος αλλα τωρα ειχαν κοινο εχθρο. Οποτε δεχτηκε να τους βοηθησει στελνοντας τεραστιες ποσοτητες εφοδιων και κρασιου από την Κυπρο προς τους Σταυροφορους.

Τα εφοδια από την Κυπρο διορθωσαν λιγο την κατάσταση αλλα η απαισιοδοξια βασιλευε στο στρατοπεδο. Αρκετοι λιποτακτουσαν και επαιρναν το δρομο της επιστροφης στα σπιτια τους.

Στην αρχη οι ευγενεις αδιαφόρησαν μιας και οι λιποτάκτες ηταν απλοι στρατιωτες και ηταν αναμενομενο παντα ένα ποσοστο λιποταξιας. Άλλα όταν ξυπνησαν καποιο πρωι και ειδαν ότι την ειχε κοπανησει μεχρι και ο Πέτρος ο Ερημιτης (η ψυχη της Λαικης Σταυροφοριας και θεωρουμενος ως Αγιος) μαζι με τον Γκιγιωμ τον Ξυλουργο αυτό παραπηγαινε.

Ο Τανκρέδος κυνηγησε τους λιποτακτες και τους εφερε δεμενους πισω. Ο Πετρος πηρε χαρη σιωπηλα χωρις να το φωναζουμε για να μην το μάθει ο στρατος που τον θεωρουσε Αγιο αλλα ο Γκιγιωμ υποχρεωθηκε να μεινει ολη νυχτα ορθιος στη σκηνη του Βοημουνδου και το άλλο πρωι μαστιγωθηκε από τον ιδιο τον Βοημουνδο.

Στο μεταξυ ο στρατος ολο και μειωνοταν από το λιμο και τις λιποταξιες. Και εκει ηρθε και ένα άλλο γεγονος που ταραξε τους Σταυροφορους.

Τον Φεβρουαριο του 1098 ο Στρατηγος Τατίκιος ο εκπροσωπος του Αυτοκράτορα ξαφνικα εγκατέλειψε τους Σταυροφορους.

Ειχε αντικαταστησει τον Βουτουμιτη ως εκπροσωπο του Αυτοκράτορα όταν ο πρωτος διοριστηκε Κυβερνητης της Νικαιας και βρισκοταν παντα μαζι με τους Σταυροφορους από την Νικαια μεχρι την Αντιόχεια. Ειχε καλη σχεση με τους ευγενεις και του ειχαν παραδωσει χωρις γκρινια ολες τις κατακτησεις τους στην Μ. Ασια από τη Νικαια μεχρι την Κουκουσο.

Από τις εξηγησεις που εδωσε ο Τατικιος στον Αυτοκράτορα μολις εφτασε στην Κωνσταντινουπολη μπορουμε να συμπεράνουμε πως μαλλον ηταν συνομωσια του Βοημουνδου για να τον ξεφορτωθει και να μπορεσει να διεκδικησει την Αντιοχεια.

Ειπε πως τον καλεσε ο Βοημουνδος μια μερα αφοτου ειχε μαθευτει οι Τουρκοι ετοιμαζουν στρατο για να σηκωσουν την πολιορκια της Αντιοχειας και του ειπε εμπιστευτικα πως οι υπολοιποι ευγενεις πιστευουν πως ο Αυτοκράτορας τους εχει προδώσει και εχει ερθει σε συνεννοηση με τους Τουρκους εναντιον τους. Ετσι λοιπον υπαρχει σχεδιο δολοφονιας του Τατικιου.

Ο Τατικιος πειστηκε από τον Βοημουνδο και βλέποντας και την αθλια καταστασταση των Σταυροφόρων θεωρησε πως δεν εχουν ελπιδα εναντι των Τουρκων και πως αναγκάστικα θα επρεπε να υποχωρησουν λυνοντας την πολιορκια.

Ετσι εφυγε από το στρατοπεδο με τη συνοδεια του χωρις να ειδοποιησει κανεναν και πηγε στο λιμάνι του Αγιου Συμεων από οπου επιβιβαζομενος σε πλοιο γυρισε στην Κωνσταντινουπολη για να αναδιοργανωσει τις γραμμες ανεφοδιασμου των Σταυροφορων. Όμως για να μη νομιζουν οι Σταυροφοροι ότι τους εγκαταλειπει αφησε πισω του τους στρατιωτες του και το επιτελειο του.

Όταν εγινε γνωστη η φυγη του Τατικιου ο Βοημουνδος τον κατηγόρησε για δειλια και πως για αυτό εφυγε. Πως φοβηθηκε τους Τουρκους και πως το πιθανοτερο ότι ηταν προδοτης όπως και ο Αυτοκράτορας που τον εστειλε. Οποτε αν ο Αυτοκράτορας είναι τετοιος προδοτης τοτε οι ορκοι που πηραμε είναι ακυροι και δε μας δεσμευουν πια. Δλδ δεν πρεπει να επιστραφει η Αντιοχεια στον Αυτοκράτορα.

Εν συνεχεια προσποιηθηκε ότι θελει να εγκαταλειψει την Σταυροφορια για να γυρισει πισω στην Ιταλια λογω προβληματων στις περιοχες του.
Όμως οι αλλοι Σταυροφοροι δεν ηθελαν να χασουν τη βοηθεια του και οι περισσοτεροι κατώτεροι ευγενεις υποστηριξαν ότι αν του εδιναν την

Αντιοχεια τοτε ο Βοημουνδος θα εμενε να τους βοηθησει. Αλλα οι υπολοιποι ευγενεις όπως ο Ραυμονδος κτλ. δεν το εχαψαν. Ηξεραν ότι προσπαθει να τους χειραγωγησει να του δώσουν την Αντιοχεια. Αλλα πλεον η Σταυροφορια ειχε γινει διαγωνισμος. Αν δεν επαιρνε ο Αυτοκράτορας την

Αντιοχεια τοτε ας την επαιρνε οποιος ειχε τη δυναμη να την παρει. Εν τουτοις όμως αυτή η στάση του Βοημουνδου τον εκανε πολύ δημοφιλη στους στρατιωτες.

Στο μεταξυ και εντος Αντιοχειας τα πραγματα δεν πηγαιναν καλα. Η ηττα του Εμιρη της Δαμασκου θορυβησε τον Κυβερνητη Γιαγκι ο οποιος πλεον δεν ειχε άλλη επιλογη παρα να στραφει στον εχθρο του τον Εμίρη του Αλέπο Ριντουαν για βοηθεια.

Ο Κυβερνητης Γιαγκι δέχτηκε την επικυριαρχια του Εμιρη Ριντουαν σε αντάλλαγμα για στρατιωτικη βοηθεια κατά των Σταυροφορων.
Ο Εμιρης συγκέντρωσε τον στρατο του και τεθηκε επικεφαλης του μαζι με τον εξαδελφο του Σογμαν Ορτοκιδη Εμιρη του Ντιγιαρμπακιρ και τον πεθερο του τον Εμίρη της Χάμα.

Στις αρχές Φεβρουαριου επανακατέλαβαν το καστρο Χαριμ από τους Σταυροφορους και συνεχισαν την πορεια προς την Αντιοχεια.
Μολις μαθευτηκε η πτωση του κάστρου Χαριμ συνεκληθη αμεσως το Στρατιωτικο Συμβουλιο στη σκηνη του Επισκόπου Αντεμάρ. Εκει ο Βοημουνδος προτεινε το πεζικο να παραμεινει στο στρατοπεδο για να αντιμετωπισει πιθανες εξοδους από την Αντιοχεια ενώ οι ιπποτες εστω αυτοι οι 700 που
τους εχουν μεινει ακομα, να κανουν ξαφνικη νυχτερινη εφοδο στον τουρκικο στρατο. Η προταση του Βοημουνδου εγινε ομοφωνα δεκτη.

Ετσι μετα τη δυση του ηλιου την 8η Φεβρουαριου 1098 οι ιπποτες βγηκαν αθορυβα από το στρατοπεδο και πηραν θεση αναμεσα στο ποτάμι και τη λιμνη της Αντιοχειας για να κανουν εφοδο στους Τουρκους όπως θα περνουσαν την Σιδηρα Γέφυρα και πριν στησουν στρατόπεδο.

Την αυγη φάνηκε ο Τουρκικος στρατος και η πρωτη γραμμη ιπποτών εκανε εφοδο ξαφνικα πριν προλαβουν καν οι Τουρκοι τοξοτες να σχηματισουν τις γραμμες τους.

Η συγκρουση ηταν σφοδρη αλλα δεν εσπασε το Τουρκικο μετωπο. Ετσι προχωρησαν στο σχέδιο Β το οποιο προέβλεπε να παρασυρουν τους ΤΟυρκους αναμεσα στη λιμνη και στο ποτάμι οπου δεν θα μπορουσαν να εκμεταλλευτουν την αριθμητικη υπεροχη τους.
Σε αυτό το στενό χώρο οι ιπποτες εκαναν δευτερη εφοδο αλλα αυτή τη φορα όχι μονο η πρωτη γραμμη αλλα ολοι μαζι.

Η σφοδροτητα της συγκρουσης εσπασε το Τουρκικο μετωπο και οι ελαφρα οπλισμένοι Τουρκοι υποχωρησαν ατακτα δημιουργωντας συγχυση και πανικο στις πιο πισω γραμμες των βαρυτερα οπλισμένων Τουρκων.

Συντομα ειχε πανικοβληθει ολο το στρατευμα και ετρεχαν ολοι πισω στο Χαλέπι. Περνωντας τρεχοντας από το καστρο Χαριμ τους ειδε η εκει Τουρκικη φρουρα και αρχισε να τρεχει και αυτή μαζι τους. Το κάστρο επανακτηθηκε ετι μια φορα από τους Σταυροφορους μολις εφτασαν εκει.

Οση ωρα οι ιπποτες διέλυαν το στρατο του Εμίρη του Χαλεπιου το πεζικο περνουσε δυσκολες ωρες.

Ο Κυβερνητης Γιαγκι ειχε διατάξει εξοδο με ολες τις δυναμεις του και η μαχη γινοταν τωρα μεσα στο στρατοπεδο των Σταυροφόρων. Το πεζικο ειχε στριμωχτει και ηταν στα ορια της παράδοσης όταν ξαφνικα το απογευμα ακουστηκαν οι σάλπιγγες των ιπποτων που επεστρεφαν νικηφοροι από τη μάχη.

Ο Κυβερνητης Γιαγκι βλεποντας τους ιπποτες να ερχονται κατά πανω του καταλαβε ότι και ο Εμίρης του Χαλεπιου ειχε ηττηθει και διεταξε υποχώρηση πισω στην Αντιοχεια.

Η δευτερη σερι νικη τους εναντι Τουρκικου στρατου ανυψωσε το φρονημα των Σταυροφόρων αλλα αυτό δεν τρωγοταν για να χορτάσουν.
Συνεχισαν να εχουν προβλημα τροφοδοσιας το οποιο τωρα ειχε γινει οξυτερο λογω της παρουσιας Τουρκικων φρουρων στην περιοχη γυρω από τον Αγιο Συμεων.

Στο λιμάνι του Αγιου Συμεων συνεχισαν να ερχονται προμηθειες από την Κυπρο και την Κωνσταντινουπολη οι οποιες φορτωνονταν σε καραβανια και πηγαιναν στο στρατοπεδο των Σταυροφόρων.

Λογω των ληστων όμως τα μισα και παραπανω καραβανια δεν εφταναν στους Σταυροφορους με αποτέλεσμα πως ειχαν που δεν ειχαν να φάνε τωρα τους εκλεβαν και αυτό το λιγο που ερχοταν.

Επισης προμηθειες επαιρνε και η Αντιοχεια μεσω της Πυλης του Αγιου Γεωργιου που δεν ειχαν καλυψει οι Σταυροφοροι λογω ελλειψης ανδρων.
Ετσι ο Ραυμονδος προτεινε να χτιστει πυργος ώστε να κοψει τις επικοινωνιες μεσω της Πυλης του Αγιου Γεωργιου αρα και την τροφοδοσια της πολης. Αλλα συντομα καταλαβαν ότι δεν ειχαν ουτε υλικα ουτε χτιστες για αυτό το προτζεκτ.

Στο μεταξυ στις 4 Μαρτιου εφτασε ενας Αγγλικος στολος διοικητης του οποιου ηταν ο εξόριστος Αγγλοσάξωνας πριγκιπας και διεκδικητης του θρονου της Αγγλιας Εντγκαρ Αθελινγκ.

Μετεφερε προσκυνητες από την Ιταλια αλλα στην Κωνσταντινουπολη που επιασαν λιμάνι φορτωσαν με εντολη του Αυτοκράτορα υλικα για πολεμικες μηχανες και μηχανικους τα οποια εφερε στους Σταυροφορους.

Με την αφιξη του στολου ο Ραυμονδος και ο Βοημουνδος αποφάσισαν για μια φορα να βαλουν τις διαφορες τους στην ακρη και να πανε μαζι στο λιμανι να δουν τα υλικα και τα εφοδια αλλα και για να στρατολογησουν ανδρες για την Σταυροφορια.

Στις 6 Μαρτιου επεστρεφαν στο στρατοπεδο μαζι με τη συνοδεια τους, το καραβανι με τα εφοδια και τα πολεμικα υλικα όταν ξαφνικα δεχτηκαν επιθεση από φρουρα παρακειμενου χωριου που τους ειχε αντιληφθει.

Οι Σταυροφοροι ξαφνιαστηκαν και διαλυθηκαν αφηνοντας το καραβανι τους στα χέρια της φρουρας.
Μερικοι από τους Σταυροφορους καταφεραν να φτάσουν στο στρατοπεδο λεγοντας πως επεσαν σε ενεδρα και πως σκοτώθηκαν ο Ραυμονδος με τον Βοημουνδο.

Αμεσως ο Γοδεφρειδος ετοιμαστηκε να παει και να σωσει οποιον μπορουσε αλλα τη στιγμη εκεινη σημανε συναγερμος καθως οι Τουρκοι εκαναν και άλλη εξοδο από την Αντιοχεια. Αλλα αυτή η εξοδος ηταν αντιπερισπασμος για να μπορεσει η φρουρα που εκλεψε το καραβανι των Σταυροφορων να το οδηγησει αθεατο μεσα στην Αντιοχεια.

Ο στρατος του Γοδεφρειδου που ηταν ηδη ετοιμος για να φυγει για το λιμανι κατάφερε να σταματησει τους Τουρκους ως που ξαφνικα εμφανιστηκαν ο Ραυμονδος με τον Βοημουνδο που τους ειχαν για νεκρους μαζι με οσους επεζησαν από την επιθεση στο λιμάνι και εκαναν εφοδο.

Η συνδιασμενη επιθεση απωθησε τους Τουρκους και προκαλεσε συγχυση στη φρουρα που οδηγουσε το κλεμενο καραβανι το οποιο τους καθυστερουσε ηδη και εξοντώθηκαν από τους Σταυροφορους οι οποιοι ξαναπηραν στην κατοχη τους το πολυτιμο καραβανι. 1500 Τουρκοι σκοτωθηκαν εκεινη τη μερα. Οι περισσοτεροι από πνιγμο πηδωντας μεσα στο ποτάμι για να γλιτωσουν. Αναμεσα τους και 9 Εμιρηδες της περιοχης.

Το απογευμα η φρουρα της Αντιοχειας βγηκε εξω για να θαψει τους 9 Εμιρηδες στο τοπικο μουσουλμανικο νεκροταφειο. Οι Σταυροφοροι το ειδαν αυτό και αποφάσισαν να μην τους επιτεθουν. Αλλα την επομενη μερα καποιοι Σταυροφοροι πηγαν και ξεθαψαν τα πτωματα των Εμιρηδων για να τους κλεψουν τα χρυσα αντικειμενα με τα οποια ειχαν ενταφιαστει.

Η νικη αυτή οδηγησε στον πληρη αποκλεισμο της Αντιοχειας. Τα υλικα ηταν αρκετα για την κατασκευη ενός οχυρου το οποιο εκοψε κάθε
επικοινωνια της Αντιοχειας με τον εξω κοσμο. Χτιστηκε κοντα σε ένα τζαμι στο μουσουλμανικο νεκροταφειο και ονομάστηκε Λα Μαχομερι.

Μετα οι Σταυροφοροι τσακωθηκαν για το ποιος θα ελεγχει το οχυρο. Τελικα συμφωνησαν να το δωσουν στον Ραυμονδο μιας και ηταν δικια του ιδεα εξ αρχης.

Το καστρο ολοκληρωθηκε στις 19 Μαρτιου αλλα τοτε οι Σταυροφοροι ειδαν ότι εκαναν λαθος. Ναι μεν εκοψαν την γέφυρα του Οροντη αλλα η Πυλη του Αγιου Γεωργιου ηταν ακομα ανοιχτη καθως ηταν εκτος εμβελειας του καστρου. Ετσι αποφάσισαν να χτισουν και δευτερο οχυρο πανω σε ένα λοφο απεναντι από την Πυλη στα ερειπια ενός παλιου μοναστηριου.

Το δευτερο οχυρο ολοκληρωθηκε στα μεσα Απριλιου και δοθηκε στον Τανκρέδο μαζι με επιχορηγηση 300 ασημεωνιων μαρκων για τα εξοδα του.
Τωρα πια δεν περνουσε στην Αντιοχεια ουτε κουνουπι ανευ αδειας των Σταυροφορων.

Μαλιστα ο Τανκρεδος καταφερε να πιασει ένα τεραστιο καραβανι με προμηθειες που προοριζοταν για την Αντιοχεια. Το ηθικο τους ανεβηκε και άλλο και τωρα ηλπιζαν ότι η Αντιοχεια θα πεσει συντομα λογω λιμου. Αλλα επρεπε να γινει γρηγορα καθως ο Εμιρης της Μοσουλης από μερα σε μερα ηταν ετοιμος να εκστρατευσει εναντιον τους.

Συνεχιζεται...

[George_V]

Οσο ηταν στην Κωνσταντινουπολη οι ευγενεις ο Αλέξιος τους ειχε συμβουλευσει να ζητησουν την βοηθεια των Φατιμιδων της Αιγυπτου οι οποιοι ηταν παραδοσιακοι εχθροι των Τουρκων. Αυτό το ειχαν ξεχασει μεχρι που εφτασε στο στρατοπεδο τους πρεσβεια από τον Αλ-Αφνταλ τον Μεγάλο Βεζίρη και Αντιβασιλεα του ανηλικου Χαλίφη Αλ-Μουσταλι.

Ο Αλ-Αφνταλ προτεινε στους Σταυροφορους συνεργασια και μοιρασμα των κερδων τους. Προτεινε να διαιρεθει το κρατος των Σελτζουκιδων και οι Σταυροφοροι να παρουν την Συρία και η ΑΙγυπτος την Παλαιστινη.

Ο Βεζιρης ειχε την ιδια αποψη για τους Σταυροφορους όπως και ο Αυτοκράτορας. Δεν τους θεωρουσε κατι παραπανω από μισθοφορους και πως η προταση που τους εκανε θα τη θεωρουσαν κατι παραπανω από γενναιοδωρη.

Η πρεσβεια εγινε δεκτη με τις προσηκουσες τιμες από τους ευγενεις αλλα δεν κλειστηκε καποια συμφωνια. Οι πρεσβεις του Βεζιρη εμειναν 2-3 βδομαδες ως φιλουξενουμενοι των Σταυροφροων και μετα επεστρεψαν στην Αιγυπτο συνοδευομενοι από Φράγκους πρέσβεις.

Μπορει να μην εκλεισαν συμφωνια αλλα καταλαβαν κατι πολύ σημαντικο. Ότι η διπλωματια και το να μπορεις να παιξεις με τους αντιπαλους σου σαν πιονια καταφέρενει καλυτερα αποτελεσματα από τον πολεμο.

Ετσι βαζοντας για λιγο στην ακρη το θρησκευτικο τους ζηλο και ενοψει της αφιξης του Εμιρη της Μοσουλης με το στρατο του εστειλαν πρεσβεις στον Εμίρη της Δαμασκου ζητωντας του να μεινει ουδετερος καθως δεν ειχαν βλεψεις για τα δικα του εδαφη. Αλλα ο Εμιρης της Δαμασκου το απερριψε αυτό.

Στις αρχες Μαιου ο ισχυρος Εμιρης της Μοσουλης Κερμπογκα ξεκινησε με το στρατο του ενισχυμενος με στρατιωτες επισης από τον Χαλιφη της Βαγδάτης και τον Σουλτανο της Περσίας αλλα και τους Εμίρηδες της Μεσοποταμιας και τον Εμιρη της Δαμασκου.

Στην Αντιοχεια η πολιορκια ειχε σφιξει πολύ αλλα η πολη αντεχε ακομα. Οι Σταυροφοροι βρισκονταν μεταξυ σφυρας και ακμονος. Αν η πολη δεν επεφτε συντομα τοτε θα συντριβονταν μεταξυ του Κερμπογκα και του Κυβερνητη Γιαγκι.

Στο μεταξυ ο Αυτοκρατορας εκστρατευε στη Μ. Ασια σκουπιζοντας τα υπολλειματα των Τουρκων και εκει ελαβε την επειγουσα κληση των Σταυροφορων για βοηθεια. Αλλα αυτό ανησυχησε τον Βοημουνδο. Αν ερχοταν ο Αυτοκράτοραος τοτε δεν θα μπορουσε να διεκδικησει την Αντιόχεια.

Η πλειοψηφια των ευγενων ειχε αποφασισει να του δώσει την Αντιόχεια. Μονο ο Ραυμονδος με τον Επισκοπο Αντεμαρ αντιδρουσαν αλλα αυτοι ηταν μειοψηφια και το μικροτερο προβλημα του πλεον. Βασικα ο Ραυμονδος δεν ηταν τοσο προβλημα οσο ο Αντεμαρ ο οποιος σαν αρχηγος διορισμενος από τον Παπα ηταν ο μονος θεωρητικα με το προνομιο να μοιραζει κατακτημενη γη.

Τελικα ο Βοημουνδος επιασε τον Επισκοπο και μετα από μακρα συζητηση καταφερε να τον πεισει να παρει την πολη αλλα μονο εάν οι στρατιωτες του εμπαιναν πρωτοι στην πολη. Αφου πλεον ειχε το οκ από τον Επισκοπο Αντεμαρ ότι και να λεει τωρα ο Ραυμονδος δεν τον ανησυχουσε.

Στο μεταξυ ο Κερμπογκα εγκανε μια παρακαμψη πριν φτάσει στην Αντιοχεια για να καταστρέψει την Κομητεια της Εδεσσας του Βαλδουινου. Δεν ηθελε να ρισκάρει εχοντας ένα χριστιανικο κράτος στις πλατες του.

Αυτό που δεν ηξερε εσωσε βασικα την Σταυροφορια ολοκληρη. Ο Κερμπογκα δεν γνωριζε πως ο Βαλδουινος ειχε εξαντληθει και δεν μπορουσε να επιτεθει εναντιον του. Όπως επισης δε γνωριζε πως αμα κλειστει στο καστρο του δεν τον βγάζεις από εκει μεσα ουτε με κουτάλες καθως το καστρο εχει γερα τειχη και εχει προμηθειες για να αντεξει 3 χρονια πολιορκιας.

Ο Κερμπογκα για 3 βδομαδες πολιορκησε λυσσαλεα τον Βαλδουινο αλλα δεν μπορεσε να τον βγάλει από εκει μεσα.

Ετσι αναγκάστηκε να λυσει την πολιορκια και να φυγει για την Αντιοχεια για να μη χανει άλλο χρονο.

Αυτές όμως οι 3 εβδομάδες που εχασε ο Κερμπογκα στην Εδεσσα ηταν σωτηριες για τον Βοημουνδο. Ο οποιος ειχε ανοιξει διαυλο επικοινωνιας με ένα Αρμενιο αρνησιθρησκο τον Φιρουζ.

Ο Φιρουζ παροτι ηταν πιστος στον Κυβερνητη ηταν εξαιρετικα ζηλοφθων εναντιον του και ηταν θυμωμενος μαζι του καθως τις προηγουμενες μερες ο Κυβερνητης του ειχε κοψει ένα μεγάλο προστιμο γιατι παρανομα εκρυβε σιτάρι στο σπιτι του.

Μετα από διαπραγματευσεις ο Φιρουζ δεχτηκε ουσιαστικα να πουλησει την Αντιοχεια στον Βοημουνδο.

Στο μεταξυ όπως ειδαμε ο Κερμπογκα εγκατέλειψε την Εδεσσα και αρχισε να πηγαινει προς την Αντιοχεια.

Οι Σταυροφοροι πανικοβληθηκαν και πολλοι λιποτάκτησαν και στις 2 Ιουνιου λιποτακτησαν μαζικα ένα ολοκληρο σωμα Βορειων Γαλλων Σταυροφορων μαζι με τον Κομη του Μπλουα ο οποιος μολις 3 μηνες πριν εγραφε στη γυναικα του για τις νικες και το ποσο γρηγορα θα φτάσουν στην Ιερουσαλημ. Τωρα ετρεχε να γλιτώσει τον κωλο του από τους Τουρκους. Οκ ποτε δεν ηταν τρομερος πολεμιστης αλλα γιατι να σκοτωθει στην Αντιοχεια από Τουρκους? Καλυτερα να γυρισει πισω.

Ο Φιρουζ ειχε δευτερες σκέψεις και ειχε αποφασισει να μην παραδώσει την Αντιόχεια αλλα αλλαξε γνώμη όταν επιασε τη γυναικα του να τον απατα με έναν Τουρκο αξιωματικο.

Την ιδια μερα όμως και ο Φιρουζ εστειλε τον γιο του κρυφα στον Βοημουνδο οπου του ανακοινωσε ότι ηταν ετοιμος να του παραδωσει την πολη.

Ο Φιρουζ διοικουσε τον Πυργων των Δυο Αδελφων όπως λεγοταν απέναντι από το οχυρο του Τανκρεδου και από εκει εστειλε μηνυμα στον Βοημουνδο να συγκεντρωσει τους στρατιωτες του εκει με το προσχημα ότι θα είναι η εμπροσθοφυλακη στη μαχη με τον Εμίρη της Μοσουλης.
Ετσι μολις πεσει η νυχτα θα εριχνε σχοινια για να σκαρφαλωσουν οι ανδρες του στο τειχος και να ριξουν μετα σκαλες για τους υπολοιπους. Αν ο Βοημουνδος συμφωνει με αυτό τοτε να στειελει το γιο πισω ως ενδειξη ότι ειμαστε οκ.

Ο Βοημουνδος συμφωνησε και εστειλε τον υπασπιστη του Μαλ Κουρον να ετοιμασει τον στρατο για επιδρομη σε εχθρικη περιοχη.
Μετα ενημερωσε τους ευγενεις ότι παει για επιδρομη και αινιγματικα τους ειπε ότι “ισως αυριο η Αντιοχεια να είναι στα χερια μας” μονο και μονο για να δει τον Ραυμονδο να γινεται κοκκινος από το θυμο του.

Με τη δυση του ηλιου ο Βοημουνδος κινηθηκε ανατολικα. Οι Τουρκοι το ειδαν αυτό και χαλαρωσαν πιστευοντας ότι θα εχουν ησυχη νυχτα αφου φευγουν σιγα σιγα οι Σταυροφοροι.

Γυρω στα μεσάνυχτα όμως ο Βοημουνδος εδωσε νεες διαταγες να γυρισουν πισω και λιγο πριν την αυγη εφτασαν μπροστα στον Πυργο των Δυο Αδελφων. Από εκει εστειλε μηνυμα στους υπολοιπους ευγενεις να ερθουν εκει με το στρατο τους.

Από εκει όπως ειπε ο Φιρουζ κρεμονταν σκοινια οπου ανεβηκαν οι στρατιωτες του και εριξαν σκαλές για τους υπολοιπους.
60 ιπποτες ανεβηκαν στα τειχη αναμεσα τους και ο ιστορικος Φουλκ ντε Σαρτρ και από ένα παραθυρο μπηκαν στην αιθουσα που περιμενε ο Φιρουζ
ο οποιος τους ειπε στα Ελληνικα “Ειστε πολύ λιγοι! Που είναι ο Βοημουνδος?”

Αλλα οι ιπποτες του ειπαν να μην ανησυχει καθως ελεγχουν πληρως την κατασταση.

Ετσι στα γρηγορα κατελαβαν και τοςυ δυο διπλανους πυργους εξοντωνοντας τις φρουρες τους αθορυβα και εριξαν και από εκει σκάλες για να ανεβουν και άλλοι. Τοτε ενας ιταλος πεζικαριος ειπε στον Βοημουνδο ότι είναι πλεον η σειρα του να ανεβει και αυτος.

Η σκαλα όμως εσπασε όταν εφτασε στην κορυφη παρασυρωντας 2-3 που ηταν πισω του και εκαναν τρομερο θορυβο.

Ετσι αναγκάστηκαν να επιταχυνουν το σχέδιο τους. Αρκετοι ιπποτες αρχισαν να καταλαμβανουν τους Πυργους τον έναν μετα τον άλλο εξοντωνοντας τις μισοκοιμισμενες φρουρες τους ενώ αλλοι κατεβηκαν μεσα στην πολη (βρισκονταν ηδη στη Χριστιανικη συνοικια) και με τη βοηθεια Χριστιανων κατοικων ανοιξαν την Πυλη του Αγιου Γεωργιου και την Πυλη της Γεφυρας.

Οι Σταυροφόροι που ειχαν μαζευτει εκει ετρεξαν και μπηκαν μεσα στην πολη χωρις καμια αντισταση και ξεκινησε η σφαγη. Χριστιανοι και Αρμενιοι ενωθηκαν με τους Σταυροφορους και εσφαζαν Τουρκους χωρις ελεος. Μεσα στο γενικο χαμο σκοτωθηκε και ο αδελφος του Φιρουζ τον οποιο τον περασαν για Τουρκο κατά λαθος.

Η φασαρια ξυπνησε τον Κυβερνητη Γιαγκι ο οποιος ειδε από το παραθυρο του πως όλα χαθηκαν και με τη φρουρα του το εσκασε από την Σιδηρά Πυλη προς τους λόφους.

Αντιθετα ο γιος του Σαμς μαζεψε οσους ανδρες βρηκε και κλειστηκε στην Ακροπολη της Αντιοχειας πριν προλαβουν να τον πιασουν οι Σταυροφοροι. Ο Βοημουνδος κοπανησε την Πυλη της Ακροπολης με πολιορκητικο κριο αλλα η πορτες αντεξαν. Ετσι σηκωσε τις σημαιες του σε οποιο σημειο ηταν ψηλοτερο μεσα στην πολη.

Ο ανατελων ηλιος φωτισε τις σημαιες του Βοημουνδου και οι Σταυροφοροι ξεσπασαν σε ιαχες.
Αμεσως μετα ο Βοημουνδος διέταξε εφοδο στην ακρόπολη της Αντιοχειας αλλα απωθηθηκε από τον Σαμς και ο ιδιος τραυματιστηκε στην μάχη.

Οι δε αντρες του δεν ειχαν διαθεση για άλλη εφοδο και προτιμησαν να γυρισουν στο πλιατσικο και την λεηλασια της πολης.

Τουλαχιστον για παρηγορια πηρε το κεφάλι του Κυβερνητη Γιαγκι το οποιο του εφερε ενας Αρμένιος χωριατης ο οποιος του εξηγησε πως ο Κυβερνητης Γιαγκι επεσε από το αλογο του όπως ετρεχε μανιασμενα να ξεφυγει και τραυματιστηκε. Οι σωματοφυλακες του τον εγκατέλειψαν και μετα από λιγο περασαν από εκει μερικοι Αρμενιοι οι οποιοι τον αναγνωρισαν εστω και μισοπεθαμενο και τον σκοτωσαν.

Ο χωριατης που εκοψε το κεφάλι και το εφερε στον Βοημουνδο πληρωθηκε ένα αρκεετα μεγάλο ποσο. Αντιθετα αυτοι που τον σκοτωσαν του εκλεψαν το σπαθι, τη ζωνη και το θηκαρι του και τα πουλησαν από 60 μπεζαντεδες το κομματι.

Μεχρι το βραδυ της 3ης Ιουνιου δεν υπηρχε Τουρκος ουτε για δειγμα σε ολη την Αντιοχεια πλην της Ακροπολης. Επισης δεν εμεινε σπιτι που να μην λεηλατηθηκε ειτε ηταν χριστιανικο, ειτε αρμενικο, ειτε μουσουλμανικο ειτε εβραικο.

Η Αντιοχεια (περιπου… Όχι ολη) ηταν ακομα για μια φορα σε χριστιανικα χέρια και μαλιστα με τα τειχη της αθικτα και τα οποια θα μπορουσαν να τους προστατεψουν μολις ερχοταν ο Εμίρης της Μοσουλης.

Εν τουτοις αυτό εκτος από πλεονεκτημα ηταν και προβλημα. Δεν ειχαν τοσους ανδρες για να επανδρώσουν τα τειχη επιτυχως και επιπλεον η ακροπολη ηταν ακομα σε Τουρκικα χέρια. Δεν μπορουσαν να τους προκαλεσουν προβλημα αλλα από εκει πανω εβλεπαν τα παντα και θα μπορουσαν να ειδοποιουν τον Κερμπογκα για το τι γινεται μεσα στην πολη.

Από εφοδια βρηκαν ελαχιστα στην πολη και ενώ οι μουσουλμάνοι ειχαν εξοντωθει οι εναπομειναντες χριστιανοι μπορει να τους βοηθησαν αρχικα αλλα δεν τους εμπιστευονταν και πολύ. Αλλωστε ειχαν ηδη προδοσει τον Κυβερνητη Γιαγκι. Τι θα τους σταματουσε να προδοσουν και τους Σταυροφορους εάν εκαναν καλυτερη συμφωνια με τον Εμιρη της Μοσουλης?

Και μεσα σε όλα αυτά ειχες και τον Βοημουνδο να διεκδικει την πολη.

Στο μεταξυ ο Κερμπογκα προχωρουσε. Ετσι οι Σταυροφοροι καθαρισαν στα γρηγορα την πολη, απομάκρυναν και εθαψαν τους νεκρους και μοιρασαν τομεις ευθυνης σε κάθε ευγενη.

Παράλληλα ο Επισκοπος Αντεμαρ καθάρισε την Εκκλησια του Αγιου Πέτρου και την ξαναεκανε κανονικο Καθεδρικο (ο Κυβερνητης Γιαγκι την ειχε κανει σταβλο) ενώ απελευθερωσε και τον Ελληνορθοδοξο Πατριάρχη Αντιοχείας Ιωάννη Ε’.

Στις 5 Ιουνιου εφτασε ο Κερμπογκα στην Σιδηρά Γέφυρα και στις 7 Ιουνιου στρατοπεδευσε εξω από την Αντιοχεια ακριβως πανω στο παλιο Σταυροφορικο στρατοπεδο.

Αμεσως ο Σαμς εστειλε πρεσβεις στον Κερμπογκα από την ακροπολη ζητωντας του βοηθεια. Ο Κερμπογκα όμως επεμενε να εκκενώσουν την ακρόπολη και να μπει μεσα δικη του φρουρα. Ο Σαμς αρνηθηκε και αντιπροτεινε να γινει αυτος διοικητης της ακροπολης ακομα και με φρουρους του Κερμπογκα αλλα ο Κερμπογκα απερριψε και αυτή τη λυση.

Τελικα ο Σαμς δεν ειχε άλλη επιλογη και παρεδωσε την ακροπολη στον Κερμπογκα ο οποιος εστειλε τον Στρατηγο του Αχμαντ ιμπν Μαργουαν με φρουρα να την παραλαβει.

Στοχος του Κερμπογκα ηταν να εισβάλλει στην Αντιοχεια από την ακροπολη. Αλλα αυτό το υποψιαστηκαν αμεσως ο Βοημουνδος και ο Ραυμονδος και εχτισαν ένα προχειρο τειχος γυρω από την ακροπολη αποκοπτοντας την από την υπολοιπη πολη. Την υπερασπιση αυτου τους τειχους την ειχαν ολοι εκ περιτροπης. Κάθε μερα και άλλος.

Στις 9 Ιουνιου ο Στρατηγος Αχμάντ εκανε εφοδο από την ακροπολη στο προχειρο τειχος και συγκρουστηκε με τις δυναμεις του Κομη του Βερμαντουα, του Κομη της Φλανδρας και του Δουκα της Νορμανδιας που ειχαν υπηρεσια στο τειχος εκεινη τη μερα.

Παραλιγο να περάσουν οι Τουρκοι αλλα τελικα κατάφεραν να τους συγκρατησουν αν και ειχαν βαρειες απωλειες.
Ο Κερμπογκα δεν θα εκανε αλλα πειράματα. Θα τους απεκλειε τελειως και θα αφηνε την πεινα να τους αποτελειωσει.

Μεχρι τις 10 Ιουνιου ειχε περικυκλωσει ολη την Αντιόχεια. Οι Σταυροφοροι προσπάθησαν να τον σταματησουν κανοντας εξοδο αλλα αναγκαστηκαν να γυρισουν πισω μετα τις πρωτες αψιμαχιες.

Αυτή η αποτυχια εριξε το ηθικο των Σταυροφορων. Από εκει που το φρονημα τους ειχε φτάσει στο θεο μεχρι χτες σημερα ηταν μεσα στην απαισιοδοξια και τα εφοδια τελειωναν παλι.

1 φετα ψωμι πωλουνταν για 1 μπεζαντε, 1 αυγο κοστιζε 2 μπεζαντέδες και 1 κοτα κοστιζε 15 μπεζαντέδες.

Οι πιο φτωχοι που δεν ειχαν να αγοράσουν ετρωγαν τα φυλλα από τα δεντρα η μασουσαν ξεραμενα πετσια. Και αρχισε να κυκλοφορει και η φημη πως καλα εκανε ο Κομης του Μπλουα και λιποτάκτησε. Αυτος τωρα θα είναι στο καραβι για το σπιτι και θα τρωει πλουσιοπαροχα και εμεις εδώ μασαμε πετσια και περιμενουμε ποτε θα μας σφαξουν.

Τη νυχτα της 10ης προς 11η Ιουνιου μια ομάδα ιπποτων υπο την ηγεσια των αδελφων Γκιγιωμ και Ωμπρυ ντε Γκραν-Μενιλ και του Λαμπερτ Κομη του Κλερμον καταφερε να ξεγλιστρίσει πισω από τις εχθρικες γραμμες και να φτάσει στο λιμάνι του Αγίου Συμεων.

Εκει βρηκαν καποια πλοια από τον στολο του Γκουινεμερ και τους ειπαν πως η Σταυροφορια είναι καταδικασεμενη να καταστραφει. Γρηγορα να σηκωσουμε αγκυρα και να παμε σε ασφαλέστερο λιμάνι. Ο Γκουινεμερ τους πιστεψε και τους πηγε στην Ταρσο οπου βρηκαν τον Κομη του Μπλουα ο οποιος ειχε αλλαξει γνωμη μολις εμαθε ότι επεσε η Αντιοχεια και ετοιμαζοταν να γυρισει.

Αλλα όταν εμαθε τα νεα ότι ο Κερμπογκα πολιορκει τους Σταυροφορους αλλαξε παλι γνωμη και εκατσε στην Ταρσο.

Πισω στην Αντιοχεια οι Σταυροφοροι τα ειχαν βρει σκουρα. Πλεον η μονη τους ελπιδα ηταν να ερθει ο Αυτοκρατορας με το στρατο του να τους γλιτώσει. Η τελευταια επαφη που ειχαν με τον Αυτοκρατορα ηταν την ανοιξη όταν ο Ιωάννης Δουκας κατέλαβε την Λυδια και προωθουνταν προς Φρυγία.

Ο Αυτοκράτορας προτιμησε να οδηγησει το στρατο του στην καρδια της Μ. Ασιας για να μπορει να βοηθησει τους Σταυροφοορους παρα τις συμβουλες των αυλικων του να μην απομακρυνθει τοσο πολύ από την Κωνσταντινουπολη.

Ετσι στα μεσα Ιουνιου ειχε φτάσει στο Φιλομηλιο και ενώ ετοιμαζοταν να κατεβει προς τον Ταυρο εμφανιστηκαν ξαφνικα στο στρατοπεδο του ο Κομης του Μπλουα και ο Γκιγιωμ ντε Γκραν-Μενιλ. Ενώ παράλληλα ηρθε και ο ιπποτης Πιερ ντ’Ωλπς ο οποιος ειχε λιποτακτησει και εγκαταλειψει τα Κομανα των οποων ηταν Κυβερνητης.

Ο Κομης του Μπλουα και ο Γκιγιωμ ειπαν στον Αυτοκράτορα πως οι Σταυροφοροι καταστραφηκαν. Σφαχτηκαν ολοι από τον Εμιρη της Μοσουλης. Ο Πιερ ντ’Ωλπς παλι ειπε στον Αυτοκρατορα πως εμαθε ότι ερχεται στρατος από τα ανατολικα της Καισάρειας για να τον συντρίψει.

Ο Αυτοκράτορας δεν ειχε λογο να πιστεψει ότι του λενε ψέμματα. Ειδικα ο Κομης του Μπλουα που ηταν και παλιος φιλος.

Εφοσον τα πραγματα είναι ετσι όπως τα λενε τοτε πρεπει να αναθεωρησει τα σχεδια του. Με τους Σταυροφορους εκτος μαχης ηταν σιγουρο πως οι Σελτζουκοι θα επιχειρουσαν να ξαναμπουν στη Μ. Ασια και αυτή τη φορα με τη στηριξη των Εμιρηδων που κατέστρεψαν τους Σταυροφορους.

Θα ηταν αυτοκτονια να συνεχισουν προς την Αντιοχεια. Ειδικα με το αριστερο πλευρο τους εκτεθειμενο σε Τουρκικες επιθεσεις. Ο Αλεξιος επρεπε να σωσει την Αυτοκρατορια και τους υπηκοους του. Ετσι καλεσε τους Στρατηγους του του και τους ειπε πως γυριζουν πισω.

Όμως παρων ηταν και ο ετεροθαλης αδελφος του Βοημουνδου ο Γκυ ο οποιος διαφωνησε και ζητησε από τον Αυτοκράτορα να προχωρησουν μηπως καταφέρουν και σωσουν κατι από τους Σταυροφορους. Όμως κανεις δεν στηριξε την προταση του και ο Αυτοκράτορας ανακοινωσε ότι γυριζουν πισω στην Κωνσταντινουπολη. Αφου εφτιαξαν μια ζωνη ασφαλειας για να εξασφαλισουν τα εδαφικα κερδη τους αποχωρησαν προς την πρωτευουσα.

Συνεχιζεται...