Περνάω μια φάση ασθένειας (καρκίνος μαστού). Πριν από δέκα χρόνια έφτασα σε σημείο να κινδυνεύσω να χάσω την ζωή μου από χάπια. Όλες οι ενδείξεις πιο πριν (όνειρα, σκέψεις), μιλούσαν για μετενσάρκωση και μάλιστα πολύ συγκεκριμένα. Στις ΗΠΑ, Βόρεια Ντακότα (χωράφια με σιτάρια έβλεπα), θα είχα μεγάλο θαυμασμό από παιδί για την αρχαία Ελλάδα, ακαδημαϊκή καριέρα (που μου έχει λείψει σε αυτή την ζωή).Υπερκουλτουριάρης έγραψε: ↑20 Σεπ 2018, 09:26Η Εσθηρ τοποθετήθηκε πολύ σωστά.
Η έννοια της κρίσης και η λατρεία του κριτή, είναι λάθος ,για να μην πω βλακώδης . Δημιουργός που ξεκινάει την ζωή, μόνο και μόνο για να βάλει δικούς του κανόνες σε όντα πολύ πιο αδύναμα από αυτόν, είναι για μπάτσες. Αν τον πετύχετε, κράξτε τον.
Ο λόγος που μετεμψυχώνομαι συνέχεια, κατέληξα πως είναι γιατί δεν μου αρέσει το μετά. Κερδίσατε μου λένε(ή στον Λεβι, τον Μεχμέτ, τον Αλέξανδρο,την τσαχπίνα γκόμενα, που ήμουν άλλοτε). Τι παίρνω; Αιώνια νιρβάνα. Τι να την κάνω ρε μλκες; Θα προτιμούσα κάτι σε φιλέτο σενιάν, με έναν Χανουμ Μπουρεκ από τον Χατζη για επιδόρπιο και Τζονυ Μπλε για το σβήσιμο. Μετα μια gold card για unlimited shoping και κλείσιμο με ένα έρωτα όλα τρέλα. Θέλετε να δίνεται βραβεία; Να είναι αξιόλογα. Μα η ζωή κύριε είναι βάσανο. Αντε ρε καραγκιόζιδες, γυρίστε με πίσω. Τσουπ come back: Άνδρας(bad timing), έξυπνος, όμορφος, άφραγκος, στην σημερινή Ελλάδα.
Τώρα είναι διαφορετικά. Αν λυγίσω και δεν κάνω την θεραπεία μου οι σκέψεις μου λένε μετενσάρκωση. Διαφορετικά ονειρεύομαι έναν πλανήτη με ανθρώπους πολύ ψηλούς, ωραίους, νέους, με επιστήμη και τεχνολογία ασύλληπτη που είναι επιτηρητές και του ανθρωπίνου είδους, των μοιρών των ανθρώπων, των μετενσαρκώσεων τους ή της ανόδου τους. Οπότε πρέπει να υπάρχει κάτι καλύτερο. Εσύ φαίνεται βολεύτηκες στη Γη χωρίς να κάνεις κακό σε κανέναν.
Τώρα αυτά παίζει να είναι παντελώς βλακείες που φτιάχνει το μυαλό για να παρηγορείται.
