Το 2013 όταν ερωτήθηκε ο Μπερτολούτσι είπε ότι ένιωθε ένοχος, αλλά δεν μετάνιωσε για την απόφαση του να γυρίσει έτσι την, ολέθρια για την Μαρία, σκηνή. Σε μια εκδήλωση της Γαλλικής Σινεματέκ ισχυρίσθηκε ότι μετα το τέλος των γυρισμάτων δεν ξανασυναντήθηκε με την Σνάιντερ επειδή τον είχε μισήσει. Παραδέχθηκε ότι η σκηνή με το βούτηρο ήταν μια ιδέα που είχε με τον Μπράντο και ότι ήταν απαίσιο που δεν το είπε στη Μαρία, επειδή ήθελε την κοριτσίστικη αντίδρασή της και όχι εκείνη της ηθοποιού.
Για μένα, το απαράδεκτο τόσο για τον Μπερτολούτσι όσο και τον "συνεργό" Μπράντο, ήταν αυτό.
Είναι η αποκτήνωση των "ιερών τεράτων" της τέχνης. Ο απόλυτος ναρκισσισμός του "καλλιτέχνη".
Και φυσικά το δικαίωμα που του παρέχει το κοινό του να "δημιουργεί" απερίσπαστος από τις ανθρώπινες "μικρότητες".