Ένα ερώτημα προς τους παντρεμένους...

[Οργισμένος]

Τεσπα τωρα μεγαλωσαν ζωη ναχουν. Εχω διπλα μου αυτη τη στιγμη τη μικρη και της καμω μαθηματα, κουκλα ειναι , ιδια η μανα της, τη λατρευω.

[Gherschaagk]

Μπα στο 2ο ξερεις παρα παρα πολυ καλα τι θα αντιμετωπισεις ενω ηδη εχεις μεταλλαχθει.

Νομίζεις! Μια χαρά σε γονατίζουν τα 2 πριν προλάβεις να το σκεφτείς καν.

Αλλο πραμα η περαιτερω ενταση των εργασιων και αλλο ο αναπαντεχος τρομος μπρος στο αγνωστο. Εχω 3 και ξερω. βεβαια ειναι πολυ υποκειμενικο το θεμα

Κι επειδή είναι πολύ υποκειμενικό το θέμα, για αυτό επιμένω. Άσε που το πρώτο μπορεί να φλιπάρει με την έλευση του δεύτερου και να μην συμμαζεύεται με τίποτα.

[Οργισμένος]

Μ'αρέσει η οπτικοποίηση του πράγματος

δΕΝ θα ξεχασω ποτε την πρωτη νυχτα με το βρεφος σπιτι (το οποιο προσεχαν οι 2 γιαγιάδες στο υπνοδωματιο).
Ηθελα να φωναξω βοηθεια αλλα δεν μπορουσα καθως ειχα γεμισει το σωμα μου με ενα μαυρο υγρο που περιειχε τρομο αγωνια και απελπισια.

Χεστηκες πάνω σου;

τι ειναι το χεσιμο μπρος σε εναν τετοιο ανειπωτο τρομο;

[Οργισμένος]

Νομίζεις! Μια χαρά σε γονατίζουν τα 2 πριν προλάβεις να το σκεφτείς καν.

Αλλο πραμα η περαιτερω ενταση των εργασιων και αλλο ο αναπαντεχος τρομος μπρος στο αγνωστο. Εχω 3 και ξερω. βεβαια ειναι πολυ υποκειμενικο το θεμα

Κι επειδή είναι πολύ υποκειμενικό το θέμα, για αυτό επιμένω. Άσε που το πρώτο μπορεί να φλιπάρει με την έλευση του δεύτερου και να μην συμμαζεύεται με τίποτα.

Ισως για σας τις γυναικες να μην ειναι τοσο «τρομακτικη» η εμπειρια του 1ου παιδιου επειδη ειναι κατι το οποιο προσμονειτε.
Εγω επαθα την πλακα της ζωης μου.

[sys3x]

Εγώ δυσκολεύομαι να το αποσυνδέσω από τις άλλες δραστηριότητες, δηλαδή άμα στραβώνω γιατί μου λέει ή κάνει ή φέρεται στραβά και αλλοπρόσαλλα χάνω και την διάθεση για σεχ, όχι πάντα βέβαια, εξαρτάται από την βαρύτητα του καυγά και κατά πόσο έχω δίκιο και μου τα σπάει τζάμπα.

Έχω μπερδευτεί ρε, το προτελευταίο ακούγεται αντρικό κ το τελευταίο γυναικείο.

Μιλησε η διπλη μου φυση.

Η αλήθεια είναι ότι όλοι έχουμε μία τέτοια μέσα μας, ακόμη και οι σκληρότεροι από εμάς, γι αυτό πρέπει να πολεμάμε κάθε μέρα να την σκοτώσουμε να σώσουμε τον κόσμο.

#νοχόμο.

[Antares]

Mου έμεινε μια απορία από αυτό το νήμα. Εντάξει είναι δύσκολο να μεγαλώνεις παιδιά, αν και δεν εξανάγκασε κανείς κανέναν να διαιωνίσει τα ανυπέρβλητα γονίδια του. Υπήρξε μια περίοδος όπου έπεσε πολύ χρήμα, οι γυναίκες φώναζαν ότι δεν είναι σαν τις μανάδες τους, να κάθονται σπίτι, βγήκαν έξω και δούλεψαν (τρόπος του λέγειν αφού βλέπουμε τα αποτελέσματα), έκαναν ένα ή δύο παιδιά, με βοήθεια από νταντάδες ή γιαγιάδες κλπ. Τώρα όλοι αυτοί και αυτές βγαίνουν και φωνάζουν ξανά, για το πόσο δύσκολο ήταν, πόσο θα ήθελαν να μην έχουν κάνει οικογένεια, ότι η ζωή δεν μπορεί να είναι σπίτι, δουλειά, διακοπές στο νησί, συναθροίσεις στο σπίτι κλπ. από εδώ και πέρα.
Βλέπουμε δηλαδή έναν πληθυσμό που καταδίκασε συνομηλίκους και τουλάχιστον δύο γενιές μετά από αυτόν στο να μην μπορέσει να ζήσει σαν άνθρωπος, με την δουλειά του, τα λεφτά του, τα παιδάκια του, στην χώρα του, όχι μόνο να μην αντιλαμβάνεται τι έχει κάνει αλλά να ζητάει και άλλα.
Σχεδόν ζητάνε να γίνουν υπεράνθρωποι, θεοί, να μην είναι τόσο βαρετή η ζωή πια, να κάνουν κάτι βρε παιδί μου, να μπουν στο συμβούλιο των θεών, α μα πια, δεν το αξίζουν με τέτοια χρυσά γονίδια και τέτοια σοφία;
Δεν το καταλαβαίνω.

[Ερμής]

Είναι δύσκολο όταν θέλεις να κάνεις και οικογένεια και να κρατήσεις και την προηγούμενη ζωή με τις καβλάντες. Αλλιώς μια χαρά είναι.

[Antares]

Αυτό που λες ισχύει για χώρες της βόρειας, κεντρικής Ευρώπης. Πολλοί δεν θέλουν οικογένεια γιατί τους αρέσει να ζουν συνέχεια σαν να ήταν 25. 'Εχει και αυτό το τίμημά του, παρόλο που με τους υψηλούς μισθούς το επίπεδο ζωής είναι υψηλό. Άλλοι μπορεί να είναι επιστήμονες, διανοούμενοι, να αφοσιώνονται σ' αυτό και να τους φτάνει. 'Αλλοι είναι πολύτεκνοι από επιλογή. Βέβαια βλέπουν τις χώρες τους να καταλαμβάνονται από αλλοδαπούς, καθόλου φιλικούς θα έλεγα προς τον πολιτισμό τους.
Εμείς όμως είμαστε ειδική περίπτωση. Ένα μέρος μια γενιάς και τα παιδιά τους μας τα έχει πρήξει. Δεν ωφεληθήκαμε όλοι από το δανεικό χρήμα. Μερικοί ζήσαμε πολύ φτωχότερα από τον αντίστοιχο Ευρωπαίο. Μας διαλύουν πολύ πιο εύκολα.
Αν αυτό είναι παγκόσμιο σχέδιο εδώ βρήκε πολύ πρόσφορο έδαφος.

[Αγις]

Mου έμεινε μια απορία από αυτό το νήμα. Εντάξει είναι δύσκολο να μεγαλώνεις παιδιά, αν και δεν εξανάγκασε κανείς κανέναν να διαιωνίσει τα ανυπέρβλητα γονίδια του. Υπήρξε μια περίοδος όπου έπεσε πολύ χρήμα, οι γυναίκες φώναζαν ότι δεν είναι σαν τις μανάδες τους, να κάθονται σπίτι, βγήκαν έξω και δούλεψαν (τρόπος του λέγειν αφού βλέπουμε τα αποτελέσματα), έκαναν ένα ή δύο παιδιά, με βοήθεια από νταντάδες ή γιαγιάδες κλπ. Τώρα όλοι αυτοί και αυτές βγαίνουν και φωνάζουν ξανά, για το πόσο δύσκολο ήταν, πόσο θα ήθελαν να μην έχουν κάνει οικογένεια, ότι η ζωή δεν μπορεί να είναι σπίτι, δουλειά, διακοπές στο νησί, συναθροίσεις στο σπίτι κλπ. από εδώ και πέρα.
Βλέπουμε δηλαδή έναν πληθυσμό που καταδίκασε συνομηλίκους και τουλάχιστον δύο γενιές μετά από αυτόν στο να μην μπορέσει να ζήσει σαν άνθρωπος, με την δουλειά του, τα λεφτά του, τα παιδάκια του, στην χώρα του, όχι μόνο να μην αντιλαμβάνεται τι έχει κάνει αλλά να ζητάει και άλλα.
Σχεδόν ζητάνε να γίνουν υπεράνθρωποι, θεοί, να μην είναι τόσο βαρετή η ζωή πια, να κάνουν κάτι βρε παιδί μου, να μπουν στο συμβούλιο των θεών, α μα πια, δεν το αξίζουν με τέτοια χρυσά γονίδια και τέτοια σοφία;
Δεν το καταλαβαίνω.

[Ερμής]

Αυτό που λες ισχύει για χώρες της βόρειας, κεντρικής Ευρώπης. Πολλοί δεν θέλουν οικογένεια γιατί τους αρέσει να ζουν συνέχεια σαν να ήταν 25. 'Εχει και αυτό το τίμημά του, παρόλο που με τους υψηλούς μισθούς το επίπεδο ζωής είναι υψηλό. Άλλοι μπορεί να είναι επιστήμονες, διανοούμενοι, να αφοσιώνονται σ' αυτό και να τους φτάνει. 'Αλλοι είναι πολύτεκνοι από επιλογή. Βέβαια βλέπουν τις χώρες τους να καταλαμβάνονται από αλλοδαπούς, καθόλου φιλικούς θα έλεγα προς τον πολιτισμό τους.
Εμείς όμως είμαστε ειδική περίπτωση. Ένα μέρος μια γενιάς και τα παιδιά τους μας τα έχει πρήξει. Δεν ωφεληθήκαμε όλοι από το δανεικό χρήμα. Μερικοί ζήσαμε πολύ φτωχότερα από τον αντίστοιχο Ευρωπαίο. Μας διαλύουν πολύ πιο εύκολα.
Αν αυτό είναι παγκόσμιο σχέδιο εδώ βρήκε πολύ πρόσφορο έδαφος.

Αυτο ομως δεν εχει σχεση με το θεμα.

Το να θες να κανεις στα 35 40 σου αυτά που κάνει ένας 25ρης πάει να πει ότι στα 25 έκανες κάτι λαθος και αυτό διαιωνίζεται

[Antares]

Το 25 το έγραψα τυχαία. Εννοώ θέλουν να ζουν χωρίς την μακροχρόνια υποχρέωση φροντίδας άλλων ανθρώπων. Πολλοί δεν θέλουν να φέρουν ανθρώπους σ' αυτό τον κόσμο.
Στην Ελλάδα πάλι η κάθε μία (δεν λέω ο κάθε ένας) χοροπήδαγε με το μονόπετρο, έκανε ένα ή δύο παιδιά με όλη την ιατρική βοήθεια, μια δουλειά γραφείου, είχε βοήθεια με νταντάδες ή γιαγιάδες και καθαρίστριες και στο τέλος παραπονιέται και από πάνω. Ότι δεν έζησε, ήθελε άλλα κλπ. Μάλλον πρόκειται περί του γνωστού φαινομένου προώθησης των ηλιθίων που το βλέπουμε παντού γύρω μας. Δυστυχώς και των γονιδίων τους.

[Αγις]

Το 25 το έγραψα τυχαία. Εννοώ θέλουν να ζουν χωρίς την μακροχρόνια υποχρέωση φροντίδας άλλων ανθρώπων. Πολλοί δεν θέλουν να φέρουν ανθρώπους σ' αυτό τον κόσμο.
Στην Ελλάδα πάλι η κάθε μία (δεν λέω ο κάθε ένας) χοροπήδαγε με το μονόπετρο, έκανε ένα ή δύο παιδιά με όλη την ιατρική βοήθεια, μια δουλειά γραφείου, είχε βοήθεια με νταντάδες ή γιαγιάδες και καθαρίστριες και στο τέλος παραπονιέται και από πάνω. Ότι δεν έζησε, ήθελε άλλα κλπ. Μάλλον πρόκειται περί του γνωστού φαινομένου προώθησης των ηλιθίων που το βλέπουμε παντού γύρω μας. Δυστυχώς και των γονιδίων τους.

[κουλούρι Θεσσαλονίκης]

Δεν υπάρχει συμβία με την τυπική έννοια, διαζευγμένος γαρ.
Η τωρινή είναι 15 χρόνια νεώτερη μου και γράφει θητεία 4 μήνες ήδη, παλιώνει σιγά-σιγά.

ωρε Χαίνη λεβεντιά..
αλλαξε το σε Σαΐνι!

[Chainis]

Δεν υπάρχει συμβία με την τυπική έννοια, διαζευγμένος γαρ.
Η τωρινή είναι 15 χρόνια νεώτερη μου και γράφει θητεία 4 μήνες ήδη, παλιώνει σιγά-σιγά.

ωρε Χαίνη λεβεντιά..
αλλαξε το σε Σαΐνι!

Μπα θα το αφήσω έτσι.
Αποτελεί ταυτότητα εδώ από το 2008.

[Naida]

Το 25 το έγραψα τυχαία. Εννοώ θέλουν να ζουν χωρίς την μακροχρόνια υποχρέωση φροντίδας άλλων ανθρώπων. Πολλοί δεν θέλουν να φέρουν ανθρώπους σ' αυτό τον κόσμο.
Στην Ελλάδα πάλι η κάθε μία (δεν λέω ο κάθε ένας) χοροπήδαγε με το μονόπετρο, έκανε ένα ή δύο παιδιά με όλη την ιατρική βοήθεια, μια δουλειά γραφείου, είχε βοήθεια με νταντάδες ή γιαγιάδες και καθαρίστριες και στο τέλος παραπονιέται και από πάνω. Ότι δεν έζησε, ήθελε άλλα κλπ. Μάλλον πρόκειται περί του γνωστού φαινομένου προώθησης των ηλιθίων που το βλέπουμε παντού γύρω μας. Δυστυχώς και των γονιδίων τους.

Αν ακολούθησαν την πεπατημένη οδό λογικό είναι να μην έζησαν όσα ήθελαν και να το αναγνωρίζουν στη συνέχεια που μεγαλωνουν. Αλλά επιλογές μας είναι όλα όσα λουζόμαστε.