Γιατί ο κόσμος κατάντησε βαρετός δίχως νόημα

[Χαοτικός]

Γιατί ο κόσμος κατάντησε βαρετός δίχως νόημα

Πάντα ήτανε.

[Antares]

Μου έχουν πει οι ιδιοκτήτες της πολυκατοικίας ότι έζησαν σαν παιδιά, την εποχή που μέχρι το Φάληρο ήταν βοσκοτόπια.
Νομίζω ότι σε αυτές τις περιοχές των νοτίων προαστίων θα δούμε, αν ζήσουμε, ουρανοξύστες στυλ Λος Άντζελες και Μαιάμι.

[Ασέβαστος]

Οι γειτονιές έχουν εξαφανιστεί προ πολλού.

στην αθηνα.

γιατι μολις πριν μια ωρα ειχα βγαλει βολτα το σκυλο και το παιδι με το ποδηλατο, μαζι με το γειτονα και το σκυλι και παιδι του, και χαιρετηθηκαμε με 10 ανθρωπους στο μισαωρο.

[Nito]

Οι γειτονιές έχουν εξαφανιστεί προ πολλού.

στην αθηνα.

γιατι μολις πριν μια ωρα ειχα βγαλει βολτα το σκυλο και το παιδι με το ποδηλατο, μαζι με το γειτονα και το σκυλι και παιδι του, και χαιρετηθηκαμε με 10 ανθρωπους στο μισαωρο.

Και στην Αθήνα υπάρχουν περιοχές, που όμως παραδόξων θεωρούνται "κακές" (Αγία Βαρβάρα προς το νεκροταφείο, τα Νταμαράκια στο Αιγάλεω, ίσως και η Παλιά Κοκκινιά), που με τις μονοκατοικίες/διπλοκατοικίες δημιουργούν αισθητική γειτονιάς.

[Athina__P]

Οι γειτονιές έχουν εξαφανιστεί προ πολλού.

στην αθηνα.

γιατι μολις πριν μια ωρα ειχα βγαλει βολτα το σκυλο και το παιδι με το ποδηλατο, μαζι με το γειτονα και το σκυλι και παιδι του, και χαιρετηθηκαμε με 10 ανθρωπους στο μισαωρο.

Και στην Αθήνα υπάρχουν περιοχές, που όμως παραδόξων θεωρούνται "κακές" (Αγία Βαρβάρα προς το νεκροταφείο, τα Νταμαράκια στο Αιγάλεω, ίσως και η Παλιά Κοκκινιά), που με τις μονοκατοικίες/διπλοκατοικίες δημιουργούν αισθητική γειτονιάς.

Ειναι συνδυασμός δόμησης και κατοίκων. Στις νέες γειτονιές, δεν υπάρχει η αύρα της γειτονιάς, γιατί με τα νέα ήθη που επικρατούν και όχι μόνο στην Αθήνα αλλά στον κόσμο, ο κόσμος δεν ανοίγεται ιδιαίτερα στο γείτονά του. Δεν προλαβαίνεις να δημιουργήσεις σχέσεις. Μια κατηγορία ανθρώπων που γνωρίζονται κάπως, είναι οι λίγες μη εργαζόμενες μητέρες που υπάρχουν, εφόσον γνωριστουν με άλλες μανούλες με αφορμή το σχολείο.

[ΓΑΛΗ]

Μου έχουν πει οι ιδιοκτήτες της πολυκατοικίας ότι έζησαν σαν παιδιά, την εποχή που μέχρι το Φάληρο ήταν βοσκοτόπια.
Νομίζω ότι σε αυτές τις περιοχές των νοτίων προαστίων θα δούμε, αν ζήσουμε, ουρανοξύστες στυλ Λος Άντζελες και Μαιάμι.

Στο Φάληρο είχε παραθαλάσσια εξοχικά. Ζαχαροπλαστεία και κέντρα διασκέδασης άρχισαν να γίνονται όταν έγινε μόδα το θαλάσσιο μπάνιο. Όσοι ήθελαν βουνό έχτιζαν στην Κηφισιά, Κυψέλη, Άνω Πατήσια. Ουσιαστικά, πρώτα έγινε η Ν. Σμύρνη αστική περιοχή από Σμυρνιούς (τι άλλο;) και μετά το Π. Φάληρο από Πολίτες μετά το '55. Αυτοί άρχισαν να κάνουν εξοχικά πιο μακριά, πχ. Γλυφάδα και κάπως έτσι συνεχίζεται μέχρι σήμερα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος.



Σε ποια περιοχή της Νέας Σμύρνης μένεις; Μην γράψεις δρόμο αλλά κάτι άλλο ενδεικτικό που είναι κοντά.

[ΓΑΛΗ]

στην αθηνα.

γιατι μολις πριν μια ωρα ειχα βγαλει βολτα το σκυλο και το παιδι με το ποδηλατο, μαζι με το γειτονα και το σκυλι και παιδι του, και χαιρετηθηκαμε με 10 ανθρωπους στο μισαωρο.

Και στην Αθήνα υπάρχουν περιοχές, που όμως παραδόξων θεωρούνται "κακές" (Αγία Βαρβάρα προς το νεκροταφείο, τα Νταμαράκια στο Αιγάλεω, ίσως και η Παλιά Κοκκινιά), που με τις μονοκατοικίες/διπλοκατοικίες δημιουργούν αισθητική γειτονιάς.

Ειναι συνδυασμός δόμησης και κατοίκων. Στις νέες γειτονιές, δεν υπάρχει η αύρα της γειτονιάς, γιατί με τα νέα ήθη που επικρατούν και όχι μόνο στην Αθήνα αλλά στον κόσμο, ο κόσμος δεν ανοίγεται ιδιαίτερα στο γείτονά του. Δεν προλαβαίνεις να δημιουργήσεις σχέσεις. Μια κατηγορία ανθρώπων που γνωρίζονται κάπως, είναι οι λίγες μη εργαζόμενες μητέρες που υπάρχουν, εφόσον γνωριστουν με άλλες μανούλες με αφορμή το σχολείο.

Εγώ νομίζω ότι συνθήκες γειτονιάς δημιουργούνται όταν κάποιος ζει τη γειτονιά του. Και δεν είναι θέμα εργαζόμενων μητέρων ή όχι αλλά η καθημερινή ή έστω συχνή οπτική επαφή με ανθρώπους που συναντιούνται τυχαία στους ίδιους χώρους. Εννοώ ότι μπορείς να πεις μια καλημέρα και να πιάσεις κουβέντα για ψιλοπράγματα ακόμη και στο φούρνο, στο μίνι μάρκετ, στη βόλτα με το σκύλο που ανέφερε ο Ασέβαστος κλπ με τη χαλαρότητα που δεν θα το έκανες σε μια άλλη περιοχή. Το ίδιο ισχύει και για τους γείτονες είτε ζουν σε πολυκατοικία είτε όχι. Και φυσικά αυτό ισχύει και για τη "γειτονιά" του εργασιακού χώρου ακόμη κι αν είναι χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι σου.

[Antares]

Μου έχουν πει οι ιδιοκτήτες της πολυκατοικίας ότι έζησαν σαν παιδιά, την εποχή που μέχρι το Φάληρο ήταν βοσκοτόπια.
Νομίζω ότι σε αυτές τις περιοχές των νοτίων προαστίων θα δούμε, αν ζήσουμε, ουρανοξύστες στυλ Λος Άντζελες και Μαιάμι.

Στο Φάληρο είχε παραθαλάσσια εξοχικά. Ζαχαροπλαστεία και κέντρα διασκέδασης άρχισαν να γίνονται όταν έγινε μόδα το θαλάσσιο μπάνιο. Όσοι ήθελαν βουνό έχτιζαν στην Κηφισιά, Κυψέλη, Άνω Πατήσια. Ουσιαστικά, πρώτα έγινε η Ν. Σμύρνη αστική περιοχή από Σμυρνιούς (τι άλλο;) και μετά το Π. Φάληρο από Πολίτες μετά το '55. Αυτοί άρχισαν να κάνουν εξοχικά πιο μακριά, πχ. Γλυφάδα και κάπως έτσι συνεχίζεται μέχρι σήμερα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος.



Σε ποια περιοχή της Νέας Σμύρνης μένεις; Μην γράψεις δρόμο αλλά κάτι άλλο ενδεικτικό που είναι κοντά.

Kοντά στην στάση του τραμ Ευαγγελική σχολή, σύνορα με Π. Φάληρο. Εκείνο που δεν αντέχω με τίποτα είναι να πηγαίνω για δουλειά στο κέντρο, Ομόνοια. Αυτό δεν με έχει αφήσει να χαρώ την περιοχή που μένω, είναι σαν να ζω σε δύο διαφορετικές πόλεις μέσα στην ημέρα, με την Αθήνα να έχει την μερίδα του λέοντος. Μπορείς να περπατήσεις, μπορείς να πας στα μαγαζιά, μπορείς να βγεις στη θάλασσα και να κάνεις βόλτα, είναι καθαρά, οι πολυκατοικίες δεν είναι άθλιες, έχει εστίες με πράσινο, μακάρι να μην οικοδομηθεί περισσότερο ή έστω να είναι μια οικοδόμηση με σχέδιο. Την διάλεξα την περιοχή για να μείνω και μ' αρέσει. Όταν κάτι το διαλέγουμε μόνοι μας δεν γκρινιάζουμε.

[ΓΑΛΗ]

Μου έχουν πει οι ιδιοκτήτες της πολυκατοικίας ότι έζησαν σαν παιδιά, την εποχή που μέχρι το Φάληρο ήταν βοσκοτόπια.
Νομίζω ότι σε αυτές τις περιοχές των νοτίων προαστίων θα δούμε, αν ζήσουμε, ουρανοξύστες στυλ Λος Άντζελες και Μαιάμι.

Στο Φάληρο είχε παραθαλάσσια εξοχικά. Ζαχαροπλαστεία και κέντρα διασκέδασης άρχισαν να γίνονται όταν έγινε μόδα το θαλάσσιο μπάνιο. Όσοι ήθελαν βουνό έχτιζαν στην Κηφισιά, Κυψέλη, Άνω Πατήσια. Ουσιαστικά, πρώτα έγινε η Ν. Σμύρνη αστική περιοχή από Σμυρνιούς (τι άλλο;) και μετά το Π. Φάληρο από Πολίτες μετά το '55. Αυτοί άρχισαν να κάνουν εξοχικά πιο μακριά, πχ. Γλυφάδα και κάπως έτσι συνεχίζεται μέχρι σήμερα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος.

Σε ποια περιοχή της Νέας Σμύρνης μένεις; Μην γράψεις δρόμο αλλά κάτι άλλο ενδεικτικό που είναι κοντά.

Kοντά στην στάση του τραμ Ευαγγελική σχολή, σύνορα με Π. Φάληρο. Εκείνο που δεν αντέχω με τίποτα είναι να πηγαίνω για δουλειά στο κέντρο, Ομόνοια. Αυτό δεν με έχει αφήσει να χαρώ την περιοχή που μένω, είναι σαν να ζω σε δύο διαφορετικές πόλεις μέσα στην ημέρα, με την Αθήνα να έχει την μερίδα του λέοντος. Μπορείς να περπατήσεις, μπορείς να πας στα μαγαζιά, μπορείς να βγεις στη θάλασσα και να κάνεις βόλτα, είναι καθαρά, οι πολυκατοικίες δεν είναι άθλιες, έχει εστίες με πράσινο, μακάρι να μην οικοδομηθεί περισσότερο ή έστω να είναι μια οικοδόμηση με σχέδιο. Την διάλεξα την περιοχή για να μείνω και μ' αρέσει. Όταν κάτι το διαλέγουμε μόνοι μας δεν γκρινιάζουμε.

Ναι, είναι ήσυχα εκεί. Εδώ που τα λέμε, στα 30 μέτρα από κάθε κεντρικό/εμπορικό δρόμο της, παντού ήσυχα είναι.

Είδα 5 αμυγδαλιές σήμερα.

[Sid Vicious]

Αφήνω λίγο Σπινόζα εδώ στο νήμα

"Αφότου η εμπειρία με δίδαξε πως όλα τα πράγματα που συνήθως λαμβάνουν χώρα στη συνηθισμένη ζωή είναι μάταια και ανώφελα, όταν είδα πως όλα τα πράγματα που φοβόμουν και αυτά που με φοβούνταν δεν εμπεριείχαν τίποτα καλό ή κακό παρά μόνο στο μέτρο που η σκέψη επηρεαζόταν από αυτά, αποφάσισα να διερευνήσω, τουλάχιστον, εάν θα ήταν δυνατόν να υπάρξει οτιδήποτε το οποίο να είναι πραγματικά καλό και ικανό να κοινοποιήσει την καλοσύνη του, και να επηρεάσει το νου, ώστε να αποκλειστούν από αυτόν όλα τα άλλα πράγματα: αποφάσισα, εννοώ, να διερευνήσω εάν μπορώ να αποκαλύψω και να συλλάβω τη δυνατότητα της αιώνιας απόλαυσης μια διαρκούς υπέρτατης ευτυχίας."

[stavmanr]

Γιατί ο κόσμος κατάντησε βαρετός δίχως νόημα

Πάντα ήτανε.

Νομίζω ότι οι άνθρωποι που αισθάνονται έτσι ακροβατούν επάνω σε ένα δίκοπο μαχαίρι:
- από τη μία έχουν την καθιερωμένη αντίληψη ότι είναι γρανάζια ενός κοσμικού μηχανισμού
- από την άλλη έχουν μία άλλη καθιερωμένη αντίληψη ότι πρέπει να λειτουργούν ως γρανάζια ενός κοινωνικού μηχανισμού

Η παγίδευση έρχεται να κλείσει με τη μοιρολατρία του θανάτου, η οποία προσφέρει άπειρη δυνατότητα μαζοχισμού επάνω στην έννοια της ματαιότητας της ύπαρξης.

[Airman68]

Ο κόσμος δεν έχει αλλάξει καθόλου.
Τις ίδιες συζητήσεις που κάνουμε τώρα για το αν παλιότερα ήταν καλύτερα, τις κάνανε και οι γονείς μας με τους δικούς τους.
Όπως ανέφερε ήδη κάποιος προηγουμένως, όσο μεγαλώνουμε αλλάζει η οπτική μας και το πώς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και κατά συνέπεια το πόσο μας συνεπαίρνει ή όχι.
Πιστεύω ότι χρειάζεται κάποιος να έχει την ικανότητα να κάνει "log off" από την καθημερινή ρουτίνα και βλέπει παραέξω.
Προσωπικά, εξακολουθώ να μαγεύομαι από τα πιο ασήμαντα πράγματα, όπως ένα βότσαλο στην παραλία, ένα πουλί πάνω στο δέντρο ή τις γκριμάτσες που κάνουν οι κόρες μου όταν βγάζουν σέλφις...

[Χαοτικός]

Γιατί ο κόσμος κατάντησε βαρετός δίχως νόημα

Πάντα ήτανε.

Νομίζω ότι οι άνθρωποι που αισθάνονται έτσι ακροβατούν επάνω σε ένα δίκοπο μαχαίρι:
- από τη μία έχουν την καθιερωμένη αντίληψη ότι είναι γρανάζια ενός κοσμικού μηχανισμού
- από την άλλη έχουν μία άλλη καθιερωμένη αντίληψη ότι πρέπει να λειτουργούν ως γρανάζια ενός κοινωνικού μηχανισμού

Η παγίδευση έρχεται να κλείσει με τη μοιρολατρία του θανάτου, η οποία προσφέρει άπειρη δυνατότητα μαζοχισμού επάνω στην έννοια της ματαιότητας της ύπαρξης.

Φαινομενικά είναι πολύ ωραίο αυτό και σωστό. Όμως ξέρω ότι υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις, έως και άλλες κατατάξεις με άλλα κριτήρια. Το αποτέλεσμα είναι χαοτικό. Κι ευτυχλως. Είναι κρίμα η πραγματικότητα ολόκληρη να γουστάρει να φωλιάσει στην αντίληψη ενός ανθρώπου ή και περισσότερων. Ας τα λένε και σωστά. Υπάρχουν άλλοι που τα λένε αλλιώς και είναι κι αυτά σωστά.

[Athina__P]

Ο κόσμος δεν έχει αλλάξει καθόλου.
Τις ίδιες συζητήσεις που κάνουμε τώρα για το αν παλιότερα ήταν καλύτερα, τις κάνανε και οι γονείς μας με τους δικούς τους.

Μέχρι ενός σημείου. Ο κόσμος όμως πράγματι έχει αλλάξει. Θεωρητικά πάντα, δίνει πιο πολλές δυνατότητες για επικοινωνία, δημιουργικότητα... Πρακτικά μπορεί και να έχει κλέψει ευκαιρίες για επικοινωνία. Δεν βλέπεις πολλές πολλές παρέες έξω μαζί στις ηλικίες που συζητάμε. Οι λόγοι είναι διάφοροι. Και δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Αυτό φυσικά και δεν ήταν πάντα έτσι. Μάλιστα ήταν πάντα πολυ αλλιώς!

Όπως ανέφερε ήδη κάποιος προηγουμένως, όσο μεγαλώνουμε αλλάζει η οπτική μας και το πώς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και κατά συνέπεια το πόσο μας συνεπαίρνει ή όχι.
Πιστεύω ότι χρειάζεται κάποιος να έχει την ικανότητα να κάνει "log off" από την καθημερινή ρουτίνα και βλέπει παραέξω.
Προσωπικά, εξακολουθώ να μαγεύομαι από τα πιο ασήμαντα πράγματα, όπως ένα βότσαλο στην παραλία, ένα πουλί πάνω στο δέντρο ή τις γκριμάτσες που κάνουν οι κόρες μου όταν βγάζουν σέλφις...

Χρειάζεται και αυτό.

[Νατάσα]

Ο κόσμος δεν έχει αλλάξει καθόλου.
Τις ίδιες συζητήσεις που κάνουμε τώρα για το αν παλιότερα ήταν καλύτερα, τις κάνανε και οι γονείς μας με τους δικούς τους.

Μέχρι ενός σημείου. Ο κόσμος όμως πράγματι έχει αλλάξει. Θεωρητικά πάντα, δίνει πιο πολλές δυνατότητες για επικοινωνία, δημιουργικότητα... Πρακτικά μπορεί και να έχει κλέψει ευκαιρίες για επικοινωνία. Δεν βλέπεις πολλές πολλές παρέες έξω μαζί στις ηλικίες που συζητάμε. Οι λόγοι είναι διάφοροι. Και δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Αυτό φυσικά και δεν ήταν πάντα έτσι. Μάλιστα ήταν πάντα πολυ αλλιώς!

Κλείσαν τα "κανάλια" των ψυχών...Σε λίγο καιρό ο καθένας μόνος του...