σ'αυτό ήσουν καλύτερος, μή πιέζεσαι γιά νά βγεί ομοιοκαταληξη,hellegennes έγραψε: ↑09 Ιουν 2019, 23:04Περπατώ στο σκοτάδι και δεν φοβάμαι.
Κρατάω κερί από χιλιάδες στιγμές.
Προχωράω αργά προς το τέλος του δάσους
κι από μέσα πετάγονται θαμπές σκιές.
Ανεβαίνω στον βράχο κι αγναντεύω την άκρη,
όπου στέκονται λίμνες με δίδυμες σκιές.
Ψάχνω το μονοπάτι στο υγρό χώμα,
καλυμμένο από χόρτα και μυριάδες πληγές.
Τρεμοπαίζει ο καθρέφτης στο βάθος του δάσους
κι από μέσα πετάγονται εικόνες παλιές.
Ζωγραφιές στο σκοτάδι, δίχως χρώμα και σχήμα,
δίχως βήμα και τόλμη και έγνοιες πολλές.
Τίποτα που ανασαίνει. Τίποτα απτό.
Νιώθω στα χέρια μου αίμα καυτό.
Που είναι νερό όμως, στ' αλήθεια
που αναβλύζει από στήθια, βαθιά στο σκοτάδι.
Αυτό το βράδυ, λέω να κοιμηθώ.
Δεν φοβάμαι το τίποτα και το μαύρο κενό.
Ένα μόνο στον κόσμο φοβάμαι.
Διασκεδάζω τον φόβο και στον θάνατο ουίσκι κερνώ.
νά στό επενδύσω καί μέ φωτό....