Διδαχές

[bluerose]

Αδιαφόρησε για τις ανέσεις και τότε θα αποκτήσεις άνεση, αδιαφόρησε για τα υλικά αγθά και τότε θα τα πάρεις, για να τα πάρεις όχι σαν δέσμιος αυτών , ούτε σαν δούλος, αλλά σαν ελεύθερος.
Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος

Ο Θεός όταν δει ότι εμείς δεν ενδιαφερόμαστε πλεον για τα υλικά αγαθά, τότε μας επιτρέπει να τα αποκτήσουμε και να τα χρησιμοποιούμε.Διότι τότε πλέον τα κατέχουμε σαν ελεύθεροι άνθρωπο και όχι όπως έχουν τα παιδιά τα παιχνίδα τους.
Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος

Αν καλοταξιδεύεις , μην πεις μεγάλο λόγο προτού να δέσεις. Κοντά στο λιμάνι βούλιαξε καλοτάξιδο πλεούμενο και άλλοι σώθηκαν περνώντας μεγάλη τρικυμία. Να μια ασφάλεια: Μην περιγελάς τις τύχες των άλλων.
Αγ. Γρηγόριος Θεολόγος.

https://www.vimaorthodoxias.gr/theologi ... fthegmata/

[bluerose]

Από τη Μονή Ιλαρίωνος..

Περί αδικίας

https://www.vimaorthodoxias.gr/didaxes- ... ro-binteo/

[bluerose]

η μετανοια πως πραγματωνεται;

Πρέπει να τη νοιώσεις
Συνήθως μετά από καιρό από χρόνια μετανοιωμένος πραγματικά νοιωθεις
Αν είσαι λίγα βήματα πιο κοντά στα πνευματικά, μπορείς να καταλάβεις τι έκανες πιο γρήγορα
Το θέμα είναι να μετανοιωσεις, τόσο ώστε να κοιτάς τον ουρανό και να λες συγνώμη

Πρόσεξε. Χωρίς απόγνωση.
Το κατάλαβες; Τελος

Αλλά και χωρίς αυτό, το να το καταλάβεις δλ, αν πας σ' εξομολόγο καλό είναι
Το καλύτερο να πας,αλλά να νοιώσεις το λάθος

Ε...μετά θα καταλάβεις γιατί το ένα γιατί το άλλο,αλυσίδα όλα είναι
Ακόμη κι αν δεν είσαι φταιχτης, μπορεί να είσαι σε άλλη περίπτωση που θα την ανακαλύψει ένας καλός πνευματικος

[tanipteros]

δεν νομίζω ότι είναι τόσο δύσκολο ή τραγικό. εσύ το βλέπεις τόσο δύσκολο ?

[bluerose]

Ποιο;

Ναι είναι
Τα μικρά λάθη δε διακρίνονται
Τα χοντρά διακρίνονται και κάποτε μετανοιωνουμε

Ήταν δύο γυναίκες που πήγαν για εξομολόγηση
Η μία είχε ένα τρομερό αμάρτημα και λέει από μέσα της πάει δε σωνομαι θα με φαν κι οι τυψεις
Η άλλη ειχε πολλά μικρά αμαρτήματα πήγαινε πιο ανετη

Πάει πρώτα αυτή με το τρομερό αμαρτημα

Της λέει ο εξομολόγος πήγαινε στο απέναντι χωράφι και φέρε μου μια κοτρώνα

Πάει αυτή...βρίσκει μια κοτρώνα τη πάει

Της λέει, τώρα παντη πίσω από κει που τη πήρες
Την πάει αυτή, την αφήνει στο ίδιο σημείο

Πάει η άλλη, της λέει πάνε στο απέναντι χωράφι και φέρε μου χαλικακια αρκετά
Πάει αυτή, τα φέρνει
Τα ίδια της λέει, πάντα πίσω από κει που τα πήρες
Ε που να θυμηθεί.....

[bluerose]

Ένα χαλικακι μπορεί κάποτε να έφερε πολύ αναστάτωση σε κάποια ψυχή
Ασυνείδητες τύψεις
Για αυτό και στην εξομολόγηση λέει, όσα είπατε κι όσα δεν ειπατε

[Πάνας]

Μπλου όλοι αυτοί έχουν αντιγράψει τον Πλάτωνα!!! Όσον αφορά την ψυχή..


Εδώ σου βάζω μια περίληψη.
http://users.sch.gr/maritheodo/filosofi ... a_psih.htm

[bluerose]

«Ένας νεαρός άνδρας πήγε να υποβάλλει αίτηση για μια διευθυντική θέση σε μια μεγάλη εταιρεία . Αφού πέρασε την αρχική συνέντευξη , έπρεπε τώρα να συμφωνήσει και ο γενικός διευθυντής για την πρόσληψη.

Ο διευθυντής ανακάλυψε από το βιογραφικό του, ότι ο νεαρός είχε εξαιρετικές ακαδημαϊκές σπουδές. Ρώτησε, «Πως κατάφερες να κάνεις αυτέ τις σπουδές; Μήπως πήρες υποτροφίες;»

«Όχι του απάντησε ο νεαρός».

«Ο πατέρας σου κατέβαλλε όλα αυτά τα δίδακτρα;» ρώτησε ξανά ο διευθυντής.

«Ο πατέρας μου κύριε πέθανε όταν ήμουν ενός έτους, η μητέρα μου ήταν αυτή που πλήρωνε τα δίδακτρά μου» Απάντησε.

« Που εργάζεται η μητέρα σου;»

«Η μητέρα μου εργάζεται ως καθαρίστρια ρούχων. Πλένει ρούχα για άλλους»

Ο διευθυντής ζήτησε τότε από το νεαρό να του δείξει τα χέρια του. Ο νεαρός έδειξε τα χέρια του τα οποία ήταν λεία και πολύ απαλά.

«Έχεις βοηθήσει ποτέ τη μητέρα σου στο πλύσιμο των ρούχων;»

«Ποτέ, η μητέρα μου ήθελε πάντα να μελετώ και να διαβάζω όσο το δυνατόν περισσότερο. Εκτός αυτού, η μητέρα μου πλένει τα ρούχα πιο γρήγορα από μένα.

Ο διευθυντής είπε: «Θέλω να σου ζητήσω κάτι. Όταν πας σπίτι σήμερα, πήγαινε να καθαρίσεις τα χέρια της μητέρας σου και θα τα ξαναπούμε αύριο το πρωί».

Ο νεαρός θεώρησε ότι οι πιθανότητες να πάρει τη θέση, ήταν πολύ μεγάλες. Όταν πήγε πίσω στο σπίτι, ζήτησε από τη μητέρα του να τον αφήσει να καθαρίσει τα χέρια της. Η μητέρα παραξενεύτηκε και με ανάμεικτα συναισθήματα άπλωσε τα χέρια της προς το γιο της.

Ο νεαρός άρχισε να πλένει τα χέρια της μητέρας του σιγά-σιγά, ενώ δάκρυα έσταζαν από τα μάτια του όση ώρα το έκανε αυτό. Ήταν η πρώτη φορά που παρατήρησε ότι τα χέρια της μητέρας του ήταν τόσο ζαρωμένα, και ότι υπήρχαν τόσες πολλές μελανιές πάνω τους. Μερικές μελανιές μάλιστα ήταν τόσο οδυνηρές, που η μητέρα του βογκούσε όταν τις άγγιζε.

Ήταν η πρώτη φορά που ο νεαρός συνειδητοποίησε ότι ήταν αυτά τα χέρια που έπλεναν σε καθημερινή βάση ρούχα για να μπορέσει να πληρώσει τα δίδακτρά του. Οι μελανιές στα χέρια της, ήταν το τίμημα που η μητέρα έπρεπε να πληρώσει για την εκπαίδευσή του και το μέλλον του παιδιού της.

Μετά τον καθαρισμό των χεριών της μητέρας του, ο νεαρός άρχισε να πλένει σιγά – σιγά όλα τα ρούχα που είχαν στοιβαχτεί για πλύσιμο, μονολογώντας «Μάννα συγγνώμη και σ’ ευχαριστώ για όλα» Μάννα συγγνώμη και σ’ ευχαριστώ για όλα»… ενώ δάκρυα συνέχιζαν να τρέχουν από τα μάτια του.

Εκείνο το βράδυ, μητέρα και ο γιος έκατσαν και κουβέντιασαν για αρκετή ώρα.

Την άλλη μέρα το πρωί, όταν ο νεαρός πήγε στο γραφείο του διευθυντή συγκινημένος και βουρκωμένος, βλέποντάς τον έτσι, τον ρώτησε.

«Για πες μου λοιπόν, τι έγινε χθες στο σπίτι σου; Τι έκανες; Έμαθες κάτι καινούργιο»

Ο νεαρός απάντησε: «Καθάρισα τα χέρια της μητέρας μου, αλλά και έπλυνα τελικά όλα τα ρούχα που είχε για πλύσιμο»

«Τώρα κατάλαβα και εκτίμησα την προσπάθεια της μητέρας μου. Χωρίς τη μητέρα μου, δεν θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα. Συνειδητοποίησα με την πράξη αυτή, πόσο σημαντική είναι η βοήθεια που σου προσφέρουν οι άλλοι. Έχω καταλήξει να εκτιμώ την αξία και τη σημασία που έχει το να βοηθά ο ένας τον άλλο στην οικογένεια και στην κοινωνία»

Ο διευθυντής τότε του είπε: «Αυτό είναι που ψάχνω σε ένα συνεργάτη. Θέλω να προσλάβω ένα άτομο που δεν θα σκέφτεται μόνο το εαυτό του, που μπορεί να γνωρίζει και να εκτιμά τη βοήθεια, τις προσπάθειες και τα δεινά των άλλων, για να επιτευχθούν κάποια πράγματα στη ζωή και δεν θα θέτει τα χρήματα ως μοναδικό στόχο του στη ζωή του. Έχεις προσληφθεί

https://www.vimaorthodoxias.gr/theologi ... -tou-giou/

[bluerose]

Φύλακας Άγγελος: Ο μακαριστός γέροντας Ιωσήφ ο Σπηλαιότης (†1959), προσπαθώντας να στήρίξει ένα νέο μοναχό, που τον πολεμούσαν λογισμοί φυγής κι επιστροφής στους γονείς του, διηγήθηκε το ακόλουθο θαυμαστό γεγονός:


Έτυχε κάποιος στις ημέρες μας εδώ στα Κατουνάκια, που εγώ δεν τον πρόφθασα, γιατί πριν από λίγο καιρό είχε πεθάνει. Αυτός ήταν υποτακτικός σε ένα Γέροντα τυφλό.

Λοιπόν μία ημέρα ήλθε ένας πτωχός κοσμικός, περαστικός από το Κελλί του. Και τον ρωτά ο νέος μοναχός:

– Από πού είσαι;

Και αυτός ήταν χωριανός του.

Λοιπόν δεν του έδωκε γνωριμία, μόνον του είπε τί κάμνει ο τάδε – για τον πατέρα του. Του λέει ο ξένος, ότι αυτός πέθανε και άφησε τη γυναίκα του και τρία κορίτσια στους δρόμους ορφανά και πτωχά. Είχαν και έναν υιό, λέει, που έφυγε από χρόνια και δεν γνωρίζουν τι έγινε.

Λοιπόν σαν να τον κτύπησε κεραυνός τον μοναχό. Και αμέσως τον προσέβαλε η πάλη των λογισμών.

– Θα φύγω, λέει στο Γέροντά του. Θα φύγω να πάω να τους προστατεύσω!

Ζητά ευλογία. Δεν του δίνει ο Γέροντας. Αυτός συνεχώς επιμένει. Και συμβουλεύοντάς τον ο Γέροντας κλαίει για τον εαυτό του, κλαίει και για εκείνον. Αλλά στάθηκε αδύνατον να τον μεταπείσει. Τέλος τον άφησε στο θέλημά του, και έφυγε ο υποτακτικός,

Αφού βγήκε έξω από το Όρος κάθισε να συνέλθει κάτω από τη σκιά ενός δένδρου.

Εν τω μεταξύ έφθασε εκεί ιδρωμένος και ένας άλλος μοναχός κάθισε και αυτός κάτω από την ιδία σκιά. Και άρχισε να του λέει:

– Σε βλέπω, αδελφέ, ταραγμένο. Δεν μου λες τί έχεις;

– Άφησε, Πάτερ, του λέει· έπαθα μεγάλο δυστύχημα. Και του διηγείται με λεπτομέρεια όλη την ιστορία του, Ο δε αγαθός οδοιπόρος του λέει:

– Αν θέλεις, αγαπητέ αδελφέ, άκουσέ με· γύρισε πίσω στο Γέροντά σου και ο Θεός θα προστατεύσει το σπίτι σου. Συ να υπηρετείς το Γέροντά σου, αφού μάλιστα είναι και τυφλός.

Αλλ’ αυτός δεν τον άκουε. Κυριευμένος από τους λογισμούς του φαίνονταν σαν παραλήρημα τα λόγια του άλλου. Και, αφού του έφερε πολλά παραδείγματα, σηκώθηκε ο ανυπάκουος μοναχός να συνεχίσει το δρόμο του προς τον κόσμο. Ο μοναχός εν τέλει του λέει:

– Λοιπόν δεν με ακούς να γυρίσεις πίσω;

-Όχι! αντιλέγει εκείνος.

– Ε τότε λέει ο μοναχός. Εγώ είμαι Άγγελος Κυρίου και εμένα πρόσταξε ο Θεός, αμέσως όταν πέθανε ο πατέρας σου να πάω κοντά τους να τους φυλάω και να γίνω προστάτης τους. Αφού λοιπόν τώρα εσύ πηγαίνεις αντί για μένα, εγώ τους αφήνω και φεύγω, εφ’ όσον δεν με ακούς. Και έγινε άφαντος. Τότε λοιπόν συνήλθε ο μοναχός και γύρισε αμέσως στο Γέροντα και τον βρήκε γονατιστό, να προσεύχεται γι’ αυτόν.

– Κατάλαβες, τέκνο μου; Έτσι γίνεται, όταν εμείς τα αφήνουμε όλα στο Θεό. Αφού πολύ καλά τα οικονομεί Εκείνος ως αγαθός κυβερνήτης και κανένα σφάλμα δεν υπάρχει στο θέλημά του. Αλλά χρειάζεται να έχει υπομονή εκείνος που ζητά να σωθεί. Αν δε ζητούμε εμείς να τα κάνει ο Θεός, όπως αρέσουν στη δική μας διάκριση, τότε αλλοίμονο στο χάλι μας.

Γέροντος Ιωσήφ, «Έκφρασις Μοναχικής Εμπειρίας» – «Εμφανίσεις και θαύματα των Αγγέλων»

[bluerose]

Οι υπερήφανοι έχουν τα μάτια τους διαρκώς υψωμένα προς το Θεό. Οι καρδιές τους όμως είναι κολλημένες στη γη. Αυτοί δεν ευαρεστούν στο Θεό. Ευάρεστοι στο Θεό είναι οι ταπεινοί άνθρωποι, οι πράοι, πού έχουν τα μάτια τους χαμηλωμένα στη γη, μα οι καρδιές τους είναι γεμάτες ουρανό.



Άγιος Νικόλαος Βελιμιροβιτς

[Cloud87]

Σε αυτά τα θέματα παλαιότερα οι απόψεις μου ταυτίζονταν με αυτές του Richard Dawkins. Πλέον θεωρώ τις απόψεις του επικίνδυνες...

[Νατάσα]

Οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου τούτου ἀγαποῦν τὸν κόσμο, ἐπειδὴ δὲν ἐγνώρισαν ἀκόμη τὴν πικρίαν αὐτοῦ. Εἶναι ἀκόμη τυφλοὶ εἰς τὴν ψυχὴν καὶ δὲν βλέπουν τὶ κρύπτεται μέσα εἰς ιδία αὐτὴν τὴν προσωρινὴν χαρά. Δὲν ἦρθε ἀκόμη σὲ αὐτοὺς φῶς νοητόν. Δὲν ἔφεξεν ἀκόμη ἡμέρα σωτηρίας. Ὅμως ἐσεῖς, ποὺ τόσα ἔχετε ἰδεῖ καὶ ἀκούσει, πρέπει νὰ ἐννοήσετε ὅτι τῶν προσκαίρων οἱ ἀπολαύσεις παρέρχονται ὡσὰν σκιά. Καὶ ὁ καιρὸς τῆς ζωῆς μας φεύγει, περνᾶ, δὲν γυρίζει ὁπίσω. Ὁ δὲ καιρὸς τοῦ παρόντος βίου εἶναι καιρὸς θέρους καὶ τρυγητοῦ. Καὶ ὁ καθεὶς συνάγει τροφήν, ὅσον δύναται καθαρὰν καὶ ταμιεύει εἰς τὴν ἄλλην ζωήν». Τροφὴν πνευματικήν. Διὰ τῆς μετανοίας. «Δὲν κερδίζει ὁ ἔξυπνος, ὁ εὐγενής, ὁ ὁμιλῶν τορνευτὰ ἤ ὁ πλούσιος, ἀλλὰ αὐτός, ποὺ ὑβρίζεται καὶ μακροθυμεῖ, ἀδικεῖται καὶ συγχωρεῖ, συκοφαντεῖται καὶ ὑπομένει. Ἐκεῖνος ποὺ γίνεται σπόγγος καὶ καθαρίζει ὅ,τι ἀκούει, ὅ,τι τοῦ λέγουν, ὅποιας λογῆς κι ἄν εἶναι. Αὐτὸς καθαρίζεται καὶ λαμπρύνεται περισσότερο. Αὐτὸς φτάνει σὲ μεγάλα μέτρα. Αὐτὸς ἐντρυφᾶ εἰς θεωρίες μυστηρίων. Καί, τέλος, αὐτὸς εἶναι ἀπὸ ἐδῶ μέσα εἰς τὸν Παράδεισο.

Γέρων Ἰωσὴφ ὁ ἡσυχαστής

"Ἔκφρασις μοναχικῆς ἐμπειρίας", Ἔκδοσις Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου, Ἅγιον Ὄρος

[Νατάσα]

π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου - Νὰ μάθουμε νὰ ὑπομένουμε τοὺς ἄλλους...

Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν πολλὰ ἐλαττώματα καὶ ἰδιοτροπίες. Νὰ τοὺς διορθώσουμε ὅλους, εἶναι ἀδύνατον. Δὲ μένει λοιπὸν ἄλλη λύση, ἀπὸ τὸ νὰ μάθουμε νὰ ὑπομένουμε καὶ νὰ τοὺς ἀνεχόμαστε ὅλους.
Ἀρκετοὶ ἄνθρωποι εἶναι ἀγνώμονες. Ἂν περιμένουμε ἀνταπόδοση, θὰ στεναχωρηθοῦμε. Ἂν ὅμως δὲν περιμένουμε, τότε θὰ εἴμαστε ἡρεμοι.
Ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, νὰ δεχόμαστε ὅ,τι μᾶς δίνουν. Σὲ κάποιον προσφέρεις ἕνα πέλαγος ἀγάπης. Καὶ αὐτὸς ἀνταποκρίνεται μὲ τὸν ἑξῆς τρόπο: παίρνει ἕνα σταγονόμετρο καὶ σοῦ λέει: «Ἄνοιξε τὰ χέρια σου!… Μία…, δύο…, τρεῖς…» καὶ σοῦ δίνει δύο-τρεῖς σταγόνες ἀγάπης! Τί νὰ κάνουμε; Δεκτὸ κι αὐτό!
Ὅταν σᾶς ἀδικοῦν οἱ ἄνθρωποι, νὰ ξέρετε ὅτι ἀποκτᾶτε μετοχὲς στὸν Οὐρανό. Ὅταν μᾶς ἀδικοῦν οἱ ἄνθρωποι, μᾶς δικαιώνει ὁ Θεός. Γενικά, τοὺς ἀνθρώπους νὰ τοὺς δεχόμαστε ὅπως εἶναι καὶ ὄχι ὅπως θὰ θέλαμε ἐμεῖς νὰ εἶναι...

[bluerose]

π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου - Νὰ μάθουμε νὰ ὑπομένουμε τοὺς ἄλλους...

Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν πολλὰ ἐλαττώματα καὶ ἰδιοτροπίες. Νὰ τοὺς διορθώσουμε ὅλους, εἶναι ἀδύνατον. Δὲ μένει λοιπὸν ἄλλη λύση, ἀπὸ τὸ νὰ μάθουμε νὰ ὑπομένουμε καὶ νὰ τοὺς ἀνεχόμαστε ὅλους.
Ἀρκετοὶ ἄνθρωποι εἶναι ἀγνώμονες. Ἂν περιμένουμε ἀνταπόδοση, θὰ στεναχωρηθοῦμε. Ἂν ὅμως δὲν περιμένουμε, τότε θὰ εἴμαστε ἡρεμοι.
Ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, νὰ δεχόμαστε ὅ,τι μᾶς δίνουν. Σὲ κάποιον προσφέρεις ἕνα πέλαγος ἀγάπης. Καὶ αὐτὸς ἀνταποκρίνεται μὲ τὸν ἑξῆς τρόπο: παίρνει ἕνα σταγονόμετρο καὶ σοῦ λέει: «Ἄνοιξε τὰ χέρια σου!… Μία…, δύο…, τρεῖς…» καὶ σοῦ δίνει δύο-τρεῖς σταγόνες ἀγάπης! Τί νὰ κάνουμε; Δεκτὸ κι αὐτό!
Ὅταν σᾶς ἀδικοῦν οἱ ἄνθρωποι, νὰ ξέρετε ὅτι ἀποκτᾶτε μετοχὲς στὸν Οὐρανό. Ὅταν μᾶς ἀδικοῦν οἱ ἄνθρωποι, μᾶς δικαιώνει ὁ Θεός. Γενικά, τοὺς ἀνθρώπους νὰ τοὺς δεχόμαστε ὅπως εἶναι καὶ ὄχι ὅπως θὰ θέλαμε ἐμεῖς νὰ εἶναι...

Τεράστιος πνευματικός πλούτος και σοφία
Θα δώσω θεολογία για πλάκα
Αλλά γιατί για να μπω στη σχολή, θα πρέπει να δώσω λατινικά,ιστορία και λοιπά; Έτσι σκέτα δε γίνεται;:P

[Νατάσα]

π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου - Νὰ μάθουμε νὰ ὑπομένουμε τοὺς ἄλλους...

Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν πολλὰ ἐλαττώματα καὶ ἰδιοτροπίες. Νὰ τοὺς διορθώσουμε ὅλους, εἶναι ἀδύνατον. Δὲ μένει λοιπὸν ἄλλη λύση, ἀπὸ τὸ νὰ μάθουμε νὰ ὑπομένουμε καὶ νὰ τοὺς ἀνεχόμαστε ὅλους.
Ἀρκετοὶ ἄνθρωποι εἶναι ἀγνώμονες. Ἂν περιμένουμε ἀνταπόδοση, θὰ στεναχωρηθοῦμε. Ἂν ὅμως δὲν περιμένουμε, τότε θὰ εἴμαστε ἡρεμοι.
Ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, νὰ δεχόμαστε ὅ,τι μᾶς δίνουν. Σὲ κάποιον προσφέρεις ἕνα πέλαγος ἀγάπης. Καὶ αὐτὸς ἀνταποκρίνεται μὲ τὸν ἑξῆς τρόπο: παίρνει ἕνα σταγονόμετρο καὶ σοῦ λέει: «Ἄνοιξε τὰ χέρια σου!… Μία…, δύο…, τρεῖς…» καὶ σοῦ δίνει δύο-τρεῖς σταγόνες ἀγάπης! Τί νὰ κάνουμε; Δεκτὸ κι αὐτό!
Ὅταν σᾶς ἀδικοῦν οἱ ἄνθρωποι, νὰ ξέρετε ὅτι ἀποκτᾶτε μετοχὲς στὸν Οὐρανό. Ὅταν μᾶς ἀδικοῦν οἱ ἄνθρωποι, μᾶς δικαιώνει ὁ Θεός. Γενικά, τοὺς ἀνθρώπους νὰ τοὺς δεχόμαστε ὅπως εἶναι καὶ ὄχι ὅπως θὰ θέλαμε ἐμεῖς νὰ εἶναι...

Τεράστιος πνευματικός πλούτος και σοφία
Θα δώσω θεολογία για πλάκα
Αλλά γιατί για να μπω στη σχολή, θα πρέπει να δώσω λατινικά,ιστορία και λοιπά; Έτσι σκέτα δε γίνεται;:P

Αμα το θελεις πολύ να δωσεις! Ε, πρεπει να δωσεις ότι σου πουνε, τί να κάνουμε!