paul25 έγραψε: ↑19 Ιούλ 2019, 12:38
stavmanr έγραψε: ↑19 Ιούλ 2019, 12:04
Και πάλι το ερώτημα μένει αναπάντητο...
Είναι δυνατό να αποτελεί
δικό σου προσωπικό όφελος το να σκοτωθείς, δηλαδή να παύσεις την ύπαρξή σου, για κάποιον άλλον;
Με την πρότασή σου αυτή καταργείται ο θεμελιώδης όρος της ύπαρξης καθαυτής.
Βρε stav, απο την στιγμη που συμβαινει η πραξη της αυτοθυσιας σε ανθρωπους και ζωα, σε ενλογα και αλογα οντα, σε οντα με ελευθερια επιλογης και χωρις και εφοσον ειμαστε το ιδιο βιολογικο υλικο, αποκλειεται να μην ειναι βιολογικος μηχανισμος ο οποιος τοποθετηθηκε απο την εξελιξη και τη φυσικη επιλογη η οποια οριζει το προσωπικο οφελος και τον ανταγωνισμο, δεν μπορεις να εχεις αλλη εξηγηση εκτος αν δεχθεις οτι προυπαρχει η ηθικη σε εναν αλλο κοσμο, ομως πρεπει να απαντησεις με την σειρα σου οτι αν ειναι σε εναν αλλο κοσμο και μας ερχονται εξ'ουρανου τοτε θα πρεπει να ειναι η ηθικη ιδια για ολους, ενω δεν ειναι ετσι. Επισης, πολλες ψυχικες διαταραχες εχουν και γενετικο υποβαθρο, που αλλοτε εκφραζεται και αλλοτε οχι, ειναι εκει μεσα σου και υπο τις καταλληλες συνθηκες θα βγει, το ιδιο και ο υποσεινηδητος υπολογισμος μεσω προσωπικου οφελους. Τελος, λογω εγωισμου φτιαξαμε κοινωνιες, αν δεν ηθελε να προστατεψει ο καθε ανθρωπος τον εαυτο του στη φυση δεν θα δημιουργουντα κοινωνιες, επειδη φτιαχτηκαν με εγωιστικο κινητρο, δεν εχουν αξια; Δεν νομιζω πως εχω να προσθεσω πια κατι αλλο.Η συνεργασια προεκυψε μεσω ανταγωνισμου, φαινομενικα παραδοξο, σε βαθος οχι.
Καταρχήν, δίνουμε την εντύπωση ότι γράφει καθένας τα δικά του καθώς μιλάμε για διαφορετικά πράγματα.
Εγώ ρωτώ αν μπορεί να αποτελεί εγωιστική σου πράξη η εσκεμμένη απώλεια της ζωής σου για κάποιον άλλο, σύμφωνα με μία πρόταση που έγραψες παραπάνω, κι εσύ μου απαντάς περί εξέλιξης των ειδών κλπ.
Δηλαδή μάλλον ρέπουμε προς παράλληλους μονολόγους
Στο θέμα, αν η λογική παράγεται από τον εγκέφαλο απάντησα παραπάνω, και ξαναπαντώ συνοπτικά ως εξής:
δεν βγάζει νόημα αυτή η πρόταση καθώς όλοι μας ψάχνουμε τη λογική με την οποία λειτουργεί το συνολικό σύστημα που παράγει εμάς και φυσικά τον εγκέφαλό μας. Επομένως, αν είμαστε πεπεισμένοι ότι το σύμπαν λειτουργεί λογικά, με κανόνες, τότε είναι παράλογο να υποστηρίζουμε ότι η λογική παράγεται από τον εγκέφαλό μας, αφού το σύμπαν λειτουργεί έτσι πολύ πριν εμφανιστεί ο εγκέφαλός μας, και μάλιστα είναι ο λόγος που υπάρχει ο εγκέφαλός μας.
Το ερώτημα αυτό έχει προσεγγιστεί υπέροχα στην πλατωνική φιλοσοφία, κατά την οποία ο Λόγος προϋπάρχει και ο νους μας καθρεπτίζει μέρη του Λόγου. Όμορφα διατυπωμένο, με τις φυσιολογικές ατέλειες ή ασάφειές του.
Επομένως, έχω σοβαρούς λόγους να διαφωνώ με τον Αλογομούρη, παραπάνω, ότι η προσέγγιση του αιώνιου Λόγου είναι περισσότερο ιδεαλιστική από την υλιστική θεώρηση ότι ο εγκέφαλός μας παράγει κάτι που δεν προϋπάρχει μεν, αλλά με αυτό λειτουργούσε ήδη το σύμπαν πριν από την έλευση του εγκεφάλου μας δε.