Midsommar (2019)

Κινηματογράφος (κριτικές και προτάσεις), θέατρο, ερμηνεία, χορός, τραγούδι, τηλεόραση, ραδιόφωνο κ.ά.
Άβαταρ μέλους
BILLO
Δημοσιεύσεις: 1029
Εγγραφή: 27 Απρ 2018, 01:52

Re: Midsommar (2019)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από BILLO » 09 Οκτ 2019, 18:07

Stalker έγραψε:
08 Οκτ 2019, 09:08



Κατά τη γνώμη μου δεν αρκεί αυτό, η δυναμική των χαρακτήρων δεν δούλεψε πολύ καλά για μένα, αν και σαφείς και διακριτοί, οι αποκλίνουσες προσωπικότητές τους (παρέα από παρτάκηδες συμφοιτητές που το μόνο κοινό στοιχείο τους είναι ότι δεν γουστάρουν την ξενέρωτη γκόμενα του ενός) σήμαινε ότι όταν αρχίσουν να κινδυνεύουν είναι πολύ δύσκολο να νοιαστείς εσύ για το τι θα πάθουν αφού δεν νοιάζονται αυτοί μεταξύ τους με αποτέλεσμα η διαδικασία να είναι περισσότερο διαδικαστική παρά δραματική, και το λόυκι της τύπισσας νομίζω είναι υπερβολικά προσωπικό για να παίξει αποτελεσματικά τον ρόλο θεματικής της ταινίας, η οποία τελικά ποια ήταν;

Αυτό που μένει με την πολύ καλή δουλειά στο σέττινγκ μου φάνηκε περισσότερο καλό ανθρωπολογικό ντοκυμανταίρ παρά καλή ταινία τρόμου.
SpoilerShow
Δεν ειναι σιγουρα μια ταινια με τους στερεοτυπους χαρακτηρες ενος θριλερ. Δηλαδη επιπεδου πατωματος στερεοτυποι χαρακτηρες.
Εχουν μια ρεαλιστικη υποσταση, ειναι ανθρωποι κανονικοι.
Αυτο δινει στις σκηνες των θανατων σε εναν σχετικο βαθμο μια τραγικοτητα και μια αλλη βαρυτητα. Το οτι φοραει ο αλλος σαν μασκα το προσωπο καποιου που πριν απο λιγο ηταν ενας κανονικος ανθρωπος, το οτι εξευτελιζεται το σωμα κανονικων ανθρωπων με διαφορους τροπους, λουλουδια μπηγμενα στα ματια του πτωματος, φουσκωτα ανθρωπινα δερματα με αχυρο, ποδια φυτεμενα στο παρτερι, ολα αυτα εχουν την επιρροη τους εαν πριν απο την παρουσιαση τους αναφερονταν σε κανονικα θυματα.
Συνηθως μια ταινια με σπλατεριες δεν εχει ρεαλιστικους χαρακτηρες και μια ταινια τρομου με ρεαλιστικους χαρακτηρες δεν εχει σπλατεριες, ειναι προς τον ψυχολογικο τρομο στραμμενη. Εδω εχουμε "σπλατερ" με ρεαλισμο.
Η μεταξυ τους σχεση, το αν ειναι συμπαθητικοι χαρακτηρες η οχι δεν μας ενδιαφερει, ειναι ρεαλιστικοι χαρακτηρες.
Το πενθος της πρωταγωνιστριας, το κακοηχο κλαμα της, παιζει και παλι εναν και μονο ρολο, βαραινει το κλιμα. Ο σκηνοθετης σε θελει σκοτισμενο απο την αρχη της ταινιας για να μπορεσει να πιασει το κολπο.
Οι σκηνες του ονειρου, οι γελοιες και χωρις νοημα ανακατεμενες ασχημες εικονες ειναι μια καθαρη αναπαρασταση ενος πολυ ρεαλιστικου εφιαλτη, ακομα και ο φωτισμος στο εσωτερικο του αυτοκινητου στην αρχη του εφιαλτη που δειχνει τον εναν απο την παρεα να κοιταει με το περιεργο υφος ειναι αντιπροσωπευτικο στοιχειο ενος τετοιου ονειρου.
Ο σκηνοθετης δουλεψε ψιλοβελονια και οταν λεμε ψιλοβελονια εννοουμε ψιλοβελονια το εργο του. Οι σκηνες μιας ταινιας τρομου ειναι ενα παιχνιδι με το υποσυνειδητο του θεατη και η καθε λεπτομερια εχει απιστευτα μεγαλη βαρυτητα. Εχει σκηνες π.χ. σε ταινιες τρομου που με αγγιξαν απλα και μονο γιατι συνοδευτηκαν απο εναν πολυ συγκεκριμενο ευστοχο ηχο, ουτε καν απο την μουσικη τους γενικοτερα.
Απο κει και περα το μονο θεμα και νοημα που μπορω να βρω στην ταινια, ειναι αυτο που καθε καλη ταινια τρομου προσπαθει να αποδωσει. Να σε τρομαξει, να σου γρατζουνισει λιγο την ψυχουλα. Για εμενα ο σκηνοθετης ειναι πολυ συνειδητοποιημενος σε αυτο που κανει και παρα, μα παρα πολυ ικανος. Ειναι διανοια. Ξερει τι να κανει για να σε στεναχωρισει, να σε φερει σε ευαλωτη θεση και μετα τι πρεπει να κανει για σε τρομαξει, οχι σε ολη την ταινια προφανως, δε γινεται αυτο, αλλα ισως να σε πιασει σε καποια απο τις σκηνες παγιδες που εχει απλωσει πολυ μαεστρικα μεσα στο εργο του. Και αυτο και το Hereditary ειναι αριστουργηματα τρομου που τα ξεχωριζω απο τις εκατονταδες μαλλον ταινιες τρομου που εχω δει μεχρι σημερα.

Άβαταρ μέλους
Stalker
Δημοσιεύσεις: 5655
Εγγραφή: 17 Μάιος 2018, 08:36
Phorum.gr user: CTAΛKEP

Re: Midsommar (2019)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Stalker » 09 Οκτ 2019, 22:38

BILLO έγραψε:
09 Οκτ 2019, 18:07
SpoilerShow
Δεν ειναι σιγουρα μια ταινια με τους στερεοτυπους χαρακτηρες ενος θριλερ. Δηλαδη επιπεδου πατωματος στερεοτυποι χαρακτηρες.
Εχουν μια ρεαλιστικη υποσταση, ειναι ανθρωποι κανονικοι.

Αυτο δινει στις σκηνες των θανατων σε εναν σχετικο βαθμο μια τραγικοτητα και μια αλλη βαρυτητα. Το οτι φοραει ο αλλος σαν μασκα το προσωπο καποιου που πριν απο λιγο ηταν ενας κανονικος ανθρωπος, το οτι εξευτελιζεται το σωμα κανονικων ανθρωπων με διαφορους τροπους, λουλουδια μπηγμενα στα ματια του πτωματος, φουσκωτα ανθρωπινα δερματα με αχυρο, ποδια φυτεμενα στο παρτερι, ολα αυτα εχουν την επιρροη τους εαν πριν απο την παρουσιαση τους αναφερονταν σε κανονικα θυματα.

Συνηθως μια ταινια με σπλατεριες δεν εχει ρεαλιστικους χαρακτηρες και μια ταινια τρομου με ρεαλιστικους χαρακτηρες δεν εχει σπλατεριες, ειναι προς τον ψυχολογικο τρομο στραμμενη. Εδω εχουμε "σπλατερ" με ρεαλισμο.
Η μεταξυ τους σχεση, το αν ειναι συμπαθητικοι χαρακτηρες η οχι δεν μας ενδιαφερει, ειναι ρεαλιστικοι χαρακτηρες.
Το πενθος της πρωταγωνιστριας, το κακοηχο κλαμα της, παιζει και παλι εναν και μονο ρολο, βαραινει το κλιμα. Ο σκηνοθετης σε θελει σκοτισμενο απο την αρχη της ταινιας για να μπορεσει να πιασει το κολπο.
Οι σκηνες του ονειρου, οι γελοιες και χωρις νοημα ανακατεμενες ασχημες εικονες ειναι μια καθαρη αναπαρασταση ενος πολυ ρεαλιστικου εφιαλτη, ακομα και ο φωτισμος στο εσωτερικο του αυτοκινητου στην αρχη του εφιαλτη που δειχνει τον εναν απο την παρεα να κοιταει με το περιεργο υφος ειναι αντιπροσωπευτικο στοιχειο ενος τετοιου ονειρου.
Ο σκηνοθετης δουλεψε ψιλοβελονια και οταν λεμε ψιλοβελονια εννοουμε ψιλοβελονια το εργο του. Οι σκηνες μιας ταινιας τρομου ειναι ενα παιχνιδι με το υποσυνειδητο του θεατη και η καθε λεπτομερια εχει απιστευτα μεγαλη βαρυτητα. Εχει σκηνες π.χ. σε ταινιες τρομου που με αγγιξαν απλα και μονο γιατι συνοδευτηκαν απο εναν πολυ συγκεκριμενο ευστοχο ηχο, ουτε καν απο την μουσικη τους γενικοτερα.
Απο κει και περα το μονο θεμα και νοημα που μπορω να βρω στην ταινια, ειναι αυτο που καθε καλη ταινια τρομου προσπαθει να αποδωσει. Να σε τρομαξει, να σου γρατζουνισει λιγο την ψυχουλα. Για εμενα ο σκηνοθετης ειναι πολυ συνειδητοποιημενος σε αυτο που κανει και παρα, μα παρα πολυ ικανος. Ειναι διανοια. Ξερει τι να κανει για να σε στεναχωρισει, να σε φερει σε ευαλωτη θεση και μετα τι πρεπει να κανει για σε τρομαξει, οχι σε ολη την ταινια προφανως, δε γινεται αυτο, αλλα ισως να σε πιασει σε καποια απο τις σκηνες παγιδες που εχει απλωσει πολυ μαεστρικα μεσα στο εργο του. Και αυτο και το Hereditary ειναι αριστουργηματα τρομου που τα ξεχωριζω απο τις εκατονταδες μαλλον ταινιες τρομου που εχω δει μεχρι σημερα.
Το να έχεις ρεαλιστικούς χαρακτήρες στο σενάριο σου δεν είναι πανάκεια, υπάρχουν και στην πραγματικότητα βαρετοί άνθρωποι με σύνθετα αλλά αδιάφορα κίνητρα που αν τους δεις να πεθαίνουν σαν τα κοτόπουλα σε ταινία απλά θα σκεφτείς «ωραία, περισσότερο οξυγόνο για μας».

Για τις καλλιτεχνικές σκηνές θανάτου δεν ξέρω, έχω πάθει ανοσία από το τηλεοπτικό Hannibal με τον Mikkelsen, περισσότερο σκεφτόμουν πόσες από τις τελετουργίες του καλτ ήταν βασισμένα σε πραγματικά αντίστοιχα, π.χ. το θάψιμο του κρέατος με την May queen. Αλλά γενικά δεν καταλαβαίνω το strawmanning ενάντια σε υποτιθέμενες σπλατεριές με ρηχούς χαρακτήρες, δεν είναι δα και το πρώτο τρόμου στην ιστορία του σινεμά με χαρακτήρες το Midsommar. Αλλά το καλό να λέγεται, προφανώς.

Ο εφιάλτης που λες έστω ήταν αισθητικά πετυχημένος, αλλά ο ρόλος του φαίνεται να ήταν να δώσει έμφαση στα συμπλέγματα εγκατάλειψης της πρωταγωνίστριας κάτι που τελικά δεν είχε ιδιαίτερο payoff αφού το πρωταγωνιστικό ζεύγος ήταν
SpoilerShow
σε πλήρη ναρκωτικό και τελετουργικό εξαναγκασμό στην τελευταία πράξη, σε σημείο που να είναι πολύ αμφισβητήσιμο ότι σημαίνουν κάτι για τον χαρακτήρα τους όσα οδηγήθηκαν να κάνουν.
Γενικά δεν διαφωνώ σε κάτι από αυτά που λές, περισσότερο για εμπειρική διαφορά πρόκειται, ότι εμένα δεν με επηρέασε και τόσο, καλό να το έχεις στον αισθητικό τομέα αλλά προσωπικά με άφησε με ένα έντονο «και τι έγινε» στο τέλος.
If reality is the sum of our perceptions, to acquire more varying points of view is to acquire, literally, more reality

Άβαταρ μέλους
Stalker
Δημοσιεύσεις: 5655
Εγγραφή: 17 Μάιος 2018, 08:36
Phorum.gr user: CTAΛKEP

Re: Midsommar (2019)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Stalker » 09 Οκτ 2019, 23:01

lagavulis έγραψε:
08 Οκτ 2019, 11:08
Καλά, δεν το είπα γιατί πρέπει ντε και καλά να καταλάβω τι συζητιέται.
Και δεν είναι αυτή η -πολύ κακή- ταινία η καλύτερη αφορμή να αναλύσω τα κριτήριά μου. Είπα απλά να προσθέσω μια γνώμη, μπας και γλιτώσει κανένας φουκαράς το τζάμπα δίωρο.
Τώρα, το "δεν βλέπουν όλοι τις ταινίες με το ίδιο μάτι" να το δεχτώ, όταν έχουμε να κάνουμε με καμία αμφιλεγόμενη ταινία. Πχ, είδα το Holy Motors επίσης πρόσφατα και όντως, αυτο σηκώνει κουβέντα. Δε μου άρεσε προσωπικά, αλλά επιφυλλάσσομαι για το τελικό πρόσημο.
Το midsommar ήταν καθολικά σάπιο. Όχι cult-σάπιο, ούτε b movie-σάπιο. Ας πούμε, δεν ενοχλησε κανέναν το γεγονός ότι όλες οι ομιλίες ήταν εμφανώς ηχογραφημένες σε ένα στούντιο, χωρίς καμία μίξη/επεξεργασία με τους περιβαλλοντικούς ήχους?
Από τα πιο ενοχλητικά στοιχεία. Δεν έβαλε λίγη αγάπη κανένας από τους συντελεστές.
Τέλος πάντων. Ταινία για completists.
Συνήθως το αντίθετο γίνεται, οι διάλογοι είναι από το γύρισμα και στο post production μπαίνουν οι ambient ήχοι. Αλλά όχι, αν και δεν τρελάθηκα με την ταινία ποτέ δεν βαρέθηκα τόσο ώστε να αρχίσω να προσέχω ατέλειες στην μίξη του ήχου. Ίσως πρέπει επιτέλους να επενδύσω σε κάποιο σαράουντ ηχοσύστημα.
If reality is the sum of our perceptions, to acquire more varying points of view is to acquire, literally, more reality

Άβαταρ μέλους
νύχτα
Δημοσιεύσεις: 8657
Εγγραφή: 03 Μαρ 2019, 12:18

Re: Midsommar (2019)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από νύχτα » 28 Οκτ 2019, 20:35

σε γενικές γραμμές μου άρεσε

πιστεύω πως αν διαρκούσε μιάμιση ώρα αντί για δυόμιση,
θα την εκτιμούσα περισσότερο, με κούρασε σε κάποια σημεία
και αισθάνθηκα πως είχε περιττές σκηνές

βρήκα εικαστικό ενδιαφέρον, κάποιες σκηνές είναι πραγματικά
πολύ εμπνευστικές, και θα γίνονταν άνετα πίνακες ζωγραφικής

εκτίμησα την επιλογή της πρωταγωνίστριας, ένα κορίτσι της
διπλανής πόρτας, κι όχι κάποια υπερτέλεια τύπισσα εξιδανικευμένη,
που δείχνει τον πόνο της σχετικά ανθρώπινα

η ατμόσφαιρα και η γενική αίσθηση μου θύμισε λίγο τον Αντίχριστο
του Τρίερ, πιθανολογώ πως οφείλεται στην βαναυσότητα κάποιων σκηνών,
στον ρεαλισμό

αξίζει να την δει κάποιος, αρκεί να γνωρίζει εκ των προτέρων πως δεν πρόκειται
για αριστούργημα
SpoilerShow
η ιστορία με την αναγέννηση της τύπισσας, που μετά τον χαμό της δικής
της οικογένειας, με παράδοξο τρόπο αποκτά καινούρια, έχει ενδιαφέρον,
μα δεν είναι κάτι που δεν έχουμε συναντήσει ποτέ στις Τέχνες, γενικότερα
fear as night can’t be shut off

Άβαταρ μέλους
Υπερκουλτουριάρης
Δημοσιεύσεις: 2892
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 21:01
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη/ Ν. Μακεδονία

Re: Midsommar (2019)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Υπερκουλτουριάρης » 03 Νοέμ 2019, 12:34

Συμφωνω με την κυρια απο επανω

Απάντηση


  • Παραπλήσια Θέματα
    Απαντήσεις
    Προβολές
    Τελευταία δημοσίευση

Επιστροφή στο “7η τέχνη και Ηλ. ΜΜΕ”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών