Ο foscilis, μέσα στον μισ/αθελληνισμό του, κάνει πως ξεχνάει ότι η Τουρκία επίσημα υπάρχει από το '19-'20 και μετά.Πορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: ↑10 Οκτ 2019, 15:37Ξέχασες την επιθετικότητα της Ελλάδας στην επανάσταση του '21 σύντροφε. Όπως και να χει, εσύ προφανώς θεωρείς ότι οι γεωτρήσεις της Τουρκίας σε Κυπριακά χωρικά ύδατα, την εμπλοκή στα "ελληνικά;" Ίμια, τις αξιώσεις της Τουρκίας μέχρι την Κρήτη, τις χιλιάδες παραβιάσεις του εναέριου χώρου της ελλάδας, χιλιάδες απειλές και άλλα πολλά, αποτρεπτική πολιτική.foscilis έγραψε: ↑10 Οκτ 2019, 15:21Η Τουρκία δεν έχει επιτεθεί ποτέ στην Ελλάδα. Η Ελλάδα έχει επιτεθεί επανειλημμένα στην Τουρκία, άλλοτε με επιτυχία (Βαλκανικοί), συνηθέστερα με αποτυχία (Κύπρος, 1897, Μικρά Ασία) και τα τελευταία 50 χρόνια με μικρά κέρδη. Η Ελλάδα είναι ο επιθετικός γείτονας. Και 1) είναι ετοιμοπόλεμη, μη τη συγκρίνεις με τους Κούρδους και το ISIS και τους παρακρατικούς μαχαιροβγάλτες στη διαλυμένη καρδιά της Μέσης Ανατολής που όλους μαζί ούτε δυο βδομάδες δε χρειάζεται μια σοβαρή μεραρχία να τους ξεσκίσει 2) μετράνε και οι συμμαχίες, απλώς όχι για να κάνουμε δικό μας όλο το Αιγαίο και να αλλάξουμε μονομερώς προς το συμφέρον μας τη Συνθήκη της Λωζάνης όπως καβλαντίζουμε. Λόγω (1) και (2) η Τουρκία ασκεί εξαιρετικά χαμηλών τόνων αποτρεπτική πολιτική, ίσα ίσα να κρατά την Ελλάδα ήρεμη. Αν ήταν η Ρωσία στη θέση της Τουρκίας αυτή τη στιγμή θα είχε πάει τα σύνορα στον Αώο ποταμό (βλέπε τι πάθανε κάτι Γεωργίες και κάτι Ουκρανίες που αποφάσισαν να πουλήσουν Ελλαδιλίκι στον Πούτιν).
Πριν ήταν Οθωμανοί, από αυτούς ανεξαρτητοποιηθήκαμε και σε αυτούς επιτιθέμεθα μέχρι και την Σμύρνη.
Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών ουδέποτε υπήρχε ελληνική επιθετική πολιτική κατά της Τουρκίας.
- ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ
2. θα απαγορευθή εις την Ελληνικήν στρατιωτικήν αεροπλοΐαν να υπερίπταται του εδάφους της ακτής της Ανατολίας.
Αντιστοίχως, η Οθωμανική Κυβέρνησις θα απαγορεύση εις την στρατιωτικήν αεροπλοΐαν αυτής να υπερίπταται των ρηθεισών νήσων.
3. Αι ελληνικαι στρατιωτικαί δυνάμεις εν ταις ειρημέναις νήσοις θα περιορισθώσι εις τον συνήθη αριθμόν των δια την στρατιωτικήν υπηρεσίαν
καλουμένων, οίτινες δύνανται να εκγυμνάζωνται επί τόπου, ως και εις δύναμιν χωροφυλακής και αστυνομίας ανάλογον προς την εφ' ολοκλήρου του
ελληνικού εδάφους υπάρχουσαν τοιαύτην.
Άρθρον 12.
Η ληφθείσα απόφασις τη 13η Φεβρουαρίου 1914 υπό της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου εις εκτέλεσιν των άρθρων 5 της Συνθήκης του Λονδίνου της
17/30 Μαΐου 1913, και 15 της Συνθήκης των Αθηνών της 1/14 Νοεμβρίου 1913, η κοινοποιηθείσα εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν τη 13 Φεβρουαρίου
1914 και αφορώσα εις την κυριαρχίαν της Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, εκτός της Ίμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών νήσων
(Μαυρυών), ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, επικυρούνται, υπό την επιφύλαξιν των διατάξεων της παρούσης
Συνθήκης των συναφών προς τας υπό την κυριαρχίαν της Ιταλίας διατελούσας νήσους, περί ων διαλαμβάνει το άρθρον 15. Εκτός αντιθέτου διατάξεως της
παρούσης Συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσιν υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν.
Άρθρον 15.
Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστι της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης,
Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ
αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου (όρα χάρτην υπ' αρ. 2).