22 Οκτωβρίου 1988

[Ντεμέκ Φερμαδόρος με Φούιτ]

Το γάλα έχει πάλι λήξει στο ψυγείο.
Σαν τον πονοκέφαλο που καίει ενα ακόμα βράδυ,
σαν μαραμένο τραγουδάκι του Τέλη.
Ξαπλώνω στο ΠΑΚΥ,
ρουφώντας μεδούλι από άχρηστες πληροφορίες.

Τρώω σταφύλια και λιάζομαι γυμνός στο φεγγάρι.
Οι Φροζεν γελάνε μα εμένα έγνοια καμμιά στο μυαλό μου δεν μένει.
Σιγοσβήνει το φως και χάνεται πίσω από σκοτεινές κυράτσες.
Βγαίνει η Αλικατ για ενα τσιγάρο και χρώματα ψεύτικα.
Κρύβω από ένστικτο τα ποστ του Χελη με ιγκνορ και γυρίζω σελιδα .
Τρώω παγωτο λεμόνι.

Το δάπεδο έχει άπλυτα κι αγκάθια,
που έσπειρα το προηγούμενο βράδυ.
Τα γλείφω σαν γάτα και κουρνιάζω.
Νιαουρίζω στον εαυτό μου και η ΓΑΛΗ μου γαβγίζει.
Κατεβάζω το παντζούρι.

Ξαπλώνω και παραδιδομαι στον υπνο χωρις αλλο ιντερνετ. Το γεύομαι. Είναι νόστιμο. Είναι αληθινό. Είναι από χώμα. Είμαι από χώμα. Είμαι εδώ.

22 Οκτωβρίου του μελους 2019

[aLiCat]

Πάντα το'λεγα εγώ οτι χαραμίζεσαι...

[Ντεμέκ Φερμαδόρος με Φούιτ]

Πάντα το'λεγα εγώ οτι χαραμίζεσαι...

Τον χελη στο διπλανό τοπικ κοροϊδεύω

[aLiCat]

Πάντα το'λεγα εγώ οτι χαραμίζεσαι...

Τον χελη στο διπλανό τοπικ κοροϊδεύω

Το ξέρω.
Αλλά πετυχημένη σάτυρα.
Ενίοτε και τα "αντίγραφα" είναι έργα τέχνης.