Εντάξει, ας μην κρυβόμαστε ότι άλλαξε τα ονόματα για να μην πληγώσει. Και καλά δεν το έκανε και επειδή ακριβώς δεν το έκανε καλά, υπάρχουν και πιο πεζοί λόγοι να υποπτευθούμε γιατί το έκανε με αυτό τον τρόπο ή με υπονοούμενα ή με αρχικά κτλ.Ζαποτέκος έγραψε: ↑23 Οκτ 2019, 13:28
Ο Ελευθερίου έγραψε "μυθιστόρημα" , αλλά μέχρι και τα ονόματα προσώπων σκέφτηκε να αλλάξει σε επανέκδοση για να μην πληγωθούν οι απόγονοι αυτών των προσώπων. Έκανε ουσιαστικά μεγάλη έρευνα.
Για την στάση της Παπαδάκη λέει Αρχίζοντας ο Μυράτ μας λέει ότι λίγο πριν αρχίσουν τα άγρια όργανα είπε στην Παπαδάκη να εξαφανιστεί «για να μην τη βρει κακό». Πώς γνώριζε ότι κινδύνευε; Εκείνη θύμωσε και τον αποπήρε. Μέγα και βλακώδες λάθος της. Υπολόγιζε ότι θα παρουσιαζόταν σε κάποιο «πολιτισμένο» δικαστήριο και με δυο δικηγόρους για να αποστομώσουν τους εχθρούς της, αν συνέβαινε κάτι άσχημο και παρατραβηγμένο.
Εκτός αυτού είχε ντοκουμέντα. Είχε σημειώματα και επιστολές για να τρέξει και να βοηθήσει. Πράγματι βοήθησε και έσωσε τριάντα δύο (32) κρατούμενους είτε από το εκτελεστικό απόσπασμα είτε να αποφυλακιστούν. Είχε επιστολές από τον ποιητή Άγγελο Σικελιανό, τη συγγραφέα Λιλίκα Νάκου, τον ενδυματολόγο Αντώνη Φωκά. («Άραγε τους ξέρει κανείς σήμερα αυτούς τους ανθρώπους;) Είχε «άκρες». Κυρίως στον Αρχιεπίσκοπο, στο δήμαρχο Αθηναίων Γεωργάτο, στον ίδιο, το μισητό πρωθυπουργό Ράλλη, κολλητό φίλο του πατέρα της.
Δεν μπορεί να δίνει ακριβέσταστο αριθμό και να μην ξέρει ονοματεπώνυμα ή να μην βασίζεται σε κάποια πηγή. Ενδιαφέρον βέβαια θα ήταν να δούμε και τα ονόματα. Αλλά και μόνο έστω που υπάρχει η υποψία πως μπορεί να γλίτωσε ανθρώπους απ' τον θάνατο, δεν θα πρέπει να παίρνουμε οριστική θέση πως της άξιζε η εκτέλεση.
Τελικά τον Αύγουστο 3 εργαζόμενες γυναίκες κατέληξαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία, ενώ μια γυναίκα εργαζόμενη εκτελέστηκε από τις Κατοχικές δυνάμεις. ( Ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα, Η Θεατρική σκηνή, 1941-1953 Δηώ Καγγελάρη Τόμος Γ', Μέρος Β' Κατοχή - Αντίσταση, 2007, εκδόσεις Βιβλιόραμα σελ 342 ) Αντίθετα, σύμφωνα με τον βιογράφο της Παπαδάκη, Πολύβιο Μαρσάν η Παπαδάκη πρωτοστάτησε στην προσπάθεια για την απελευθέρωση αυτών των εργαζομένων του Θεάτρου. ( Κόκκινος Δεκέμβρης Τάσος Κωστόπουλος Το ζήτημα της επαναστατικής βίας, εκδόσεις Βιβλιόραμα 2016 σελ 125. )
https://el.wikipedia.org/wiki/Ελένη_Παπαδάκη
Αρχίζοντας ο Μυράτ μας λέει ότι λίγο πριν αρχίσουν τα άγρια όργανα είπε στην Παπαδάκη να εξαφανιστεί «για να μην τη βρει κακό». Πώς γνώριζε ότι κινδύνευε; Εκείνη θύμωσε και τον αποπήρε. Μέγα και βλακώδες λάθος της. Υπολόγιζε ότι θα παρουσιαζόταν σε κάποιο «πολιτισμένο» δικαστήριο και με δυο δικηγόρους για να αποστομώσουν τους εχθρούς της, αν συνέβαινε κάτι άσχημο και παρατραβηγμένο.
Πού ακριβώς βασίζεται για παράδειγμα εδώ; (ένα κομμάτι που βγάζει μάτι για μυθοπλασία)
Αν πρόκειται για ιστορικό έργο αυτό θα ήταν το απολύτως βασικό, όχι απλά κάτι ενδιαφέρον. Ε, κάτι τέτοιο δε δίνεται. Θα ξαναγράψω ότι ούτε για τη ράφτρα, τους γιους κτλ δίνει ονόματα. Θεωρώ ότι το κάνει επειδή δεν υπάρχουν οι τεκμηριώσεις.Δεν μπορεί να δίνει ακριβέσταστο αριθμό και να μην ξέρει ονοματεπώνυμα ή να μην βασίζεται σε κάποια πηγή. Ενδιαφέρον βέβαια θα ήταν να δούμε και τα ονόματα.
Και θα ρωτήσω: ΟΚ. Εντάξει, οι ΕΑΜικοί ήταν κακοί. Οι μη δωσίλογοι που ήταν στην αντίπερα ιδεολογική όχθη, δεν είχαν καμία πληροφόρηση γι' αυτές της της ενέργειες και δημοσίευαν αυτά που δημοσίευαν;