Πολιτικη Οικολογια-Οικολογισμος

Φιλοσοφία πολιτικής
Άβαταρ μέλους
paul25
Δημοσιεύσεις: 6583
Εγγραφή: 02 Απρ 2018, 12:43

Πολιτικη Οικολογια-Οικολογισμος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από paul25 » 27 Οκτ 2019, 17:21

Μιας και ειναι επικαιρο παλι το κινημα λογω Τουνμπεργκ, ας δουμε οσο πιο συντομα γινεται τι ειναι η πολιτικη οικολογια.

Τη δεκαετία του 1970 εμφανίζεται η Πολιτική Οικολογία ως μια τάση του ευρύτερου οικολογικού κινήματος.

Το 1972 θεωρείται χρονιά-ορόσημο για την ανάπτυξη του οικολογικού κινήματος αλλά και για την εμφάνιση της Πολιτικής Οικολογίας.

Εκείνη τη χρονιά δημοσιεύτηκε η έκθεση της Λέσχης της Ρώμης, η οποία αναδείκνυε τις περιβαλλοντικές πιέσεις που δέχεται ο πλανήτης από τη μεγέθυνση της οικονομίας.

Η Πολιτική Οικολογία προέρχεται, κατά κύριο λόγο, από δύο ρεύματα θεωρητικών που συνέβαλαν στη διαμόρφωσή της.

Το πρώτο είναι αυτό του Nicholas Georgescu-Roegen, ο οποίος θεωρείται εμπνευστής της απο-ανάπτυξης.

Το δεύτερο ρεύμα προέρχεται από τους μεγάλους στοχαστές Ιβάν Ιλιτς και Αντρέ Γκορζ, που ασχολήθηκαν περισσότερο με την κριτική της Πολιτικής Οικονομίας.

Ο Georgescu-Roegen άσκησε κριτική στη διαδικασία της οικονομικής μεγέθυνσης από την πλευρά της οικολογικής επιστήμης, προτείνοντας τη μηδενική ανάπτυξη.

Ο λόγος είναι ότι το υπάρχον οικονομικό μοντέλο είναι εντροπικό με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε σε ένα στάδιο πλανητικής «κατάρρευσης».

Από την άλλη μεριά, οι Ιλιτς και Γκορζ άσκησαν ευρύτερη κριτική, από οικολογική σκοπιά, στην Πολιτική Οικονομία.

Ο πρώτος ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας και τις «εύθυμες τεχνολογίες», ενώ ο δεύτερος ασχολήθηκε περισσότερο με την κοινωνική και οικονομική οργάνωση.

Ετσι λοιπόν, όπως αναφέρεται και στον τίτλο, η απο-ανάπτυξη αναζωπυρώνει την κριτική της οικολογικής επιστήμης αλλά και του οικολογικού κινήματος προς το υπάρχον οικονομικό μοντέλο και το σύστημα της αγοράς. Η μαγεία όμως της απο-ανάπτυξης έγκειται στην επιφόρτισή της από ετερόδοξες θεωρίες και σκέψεις.

Αναλύοντας την απο-ανάπτυξη από την πλευρά της οικολογίας, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ασκεί κριτική προς το όραμα της «βιώσιμης ανάπτυξης», αντί να προτείνει τον δρόμο της «κοινωνικά βιώσιμης απο-ανάπτυξης».

Ο δείκτης του οικολογικού αποτυπώματος παρουσιάζει την επιβάρυνση της ποιότητας ζωής από τη «λογική της ανάπτυξης», δεδομένου ότι η ανθρωπότητα χρησιμοποιεί το 125% της ικανότητας της Γης.

Παράλληλα, εκτιμάται ότι η συνολική παραγωγή αστικών αποβλήτων θα είναι 900 εκατομμύρια τόνοι ετησίως ώς το 2030, ενώ το 60% των οικοσυστημάτων χρησιμοποιούνται με μη βιώσιμο τρόπο.

Η απο-ανάπτυξη θεωρείται «ριζοσπαστική» πράσινη πολιτική προτάσσοντας την οικολογία και την υπεράσπιση των οικοσυστημάτων.

Τα δύο βασικότερα επιχειρήματα της απο-ανάπτυξης περιστρέφονται γύρω από την κατανάλωση και την παραγωγή των προϊόντων, δεδομένου ότι η βιώσιμη ανάπτυξη δεν μπορεί να αποφύγει τον καταναλωτισμό.

Ετσι, παρόλο που αρκετές οικονομίες παγκοσμίως είναι αποτελεσματικότερες στην παραγωγή εμπορευμάτων, λόγω της αύξησης της κατανάλωσής τους, η συνολική οικολογική επίπτωση εξακολουθεί να αυξάνεται.

Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται το παράδοξο του Jevons, δηλαδή η βελτίωση της αποτελεσματικότητας των εμπορευμάτων δεν οδηγεί πάντα στη μείωση των οικολογικών επιπτώσεων, αφού συχνά αντισταθμίζεται από την αύξηση της κατανάλωσης των εμπορευμάτων.

Ενα παράδειγμα: εξοικονομώντας χρήματα ένα νοικοκυριό από συσκευές εξοικονόμησης ενέργειας, μπορεί να τα χρησιμοποιήσει στο μέλλον για ένα ταξίδι με αεροπλάνο.

Το δεύτερο επιχείρημα που μπορεί να προστεθεί στην κριτική της θεωρίας της απο-ανάπτυξης προς αυτήν της βιώσιμης ανάπτυξης είναι η αποκαλούμενη απαξίωση.

Ενας ορισμός που θα μπορούσε να δοθεί είναι η απώλεια της αρχικής κατασκευής των αντικειμένων, ενώ αναφέρεται στη βαθμιαία αχρήστευση ενός αντικειμένου, όχι λόγω της τακτικής χρήσης του αλλά λόγω της τεχνικής προόδου ή της μόδας.

Ενώ λοιπόν τα τελευταία χρόνια δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στην παραγωγή προϊόντων μέσω των τεχνο-καινοτομιών και της «πράσινης» επιχειρηματικότητας, τα αποτελέσματα δεν είναι καθησυχαστικά για το περιβάλλον.

Πλέον γίνεται λόγος για ένα διαφορετικό μοντέλο αγοράς, όπου θα συνδυάζεται η μείωση της οικονομικής ανάπτυξης με την αύξηση της πράσινης αποδοτικότητας των προϊόντων.

Επιπρόσθετα, οι υποστηρικτές της απο-ανάπτυξης αναφέρονται σε μια επιστροφή της παραγωγής, της κατανάλωσης και της διακίνησης των εμπορευμάτων σε τοπική βάση, δημιουργώντας μια οικονομία μικρών αποστάσεων που στοχεύει στη μείωση του οικολογικού αντίκτυπου από τις οικονομικές δραστηριότητες.

Μια οικονομία που θα επικεντρώνεται σε λιγότερη χρήση υλικού, λιγότερη τάση για παραγωγή και χαμηλότερη κλίμακα οικονομικών δραστηριοτήτων, όπου τα ποσοστά των πόρων που θα χρησιμοποιούνται δεν θα υπερβαίνουν τα ποσοστά αναγέννησής τους.

Ομως, η απο-ανάπτυξη δεν επικεντρώνεται μόνο στην παραγωγή αλλά και στην κατανάλωση των προϊόντων.

Ετσι, η αντικαταναλωτική της πολιτική βασίζεται σε μια παραγωγή σε «σωστό μέγεθος».

Παράλληλα, «καλεί» τους ανθρώπους για μια «βαθιά» αλλαγή του καταναλωτικού προτύπου, αποφεύγοντας τη χειραφέτηση της αγοράς με σκοπό τον καταναλωτισμό και την προσωπική πρόοδο μέσα από τον υλισμό.

Συνακόλουθα, η απο-ανάπτυξη προτάσσει έναν απλούστερο τρόπο ζωής με συγκρατημένη κατανάλωση.

Οι οικολογικοί επιστήμονες δείχνουν ότι η απεριόριστη ανάπτυξη της οικονομίας σε πεπερασμένο πλανήτη δεν είναι εφικτή.

Ετσι λοιπόν, η απο-ανάπτυξη, ως «παιδί» της Πολιτικής Οικολογίας, ανοίγει ξανά τη συζήτηση μεταξύ της οικονομικής μεγέθυνσης και των οικολογικών επιπτώσεών της.

Η πρόταση της απο-ανάπτυξης αναφέρεται σε ισχυρή βιωσιμότητα, αναγνωρίζοντας ότι τα ανθρώπινα συστήματα περιέχονται από το περιβάλλον, ενώ παράλληλα προτείνει μια ισχυρή βιώσιμη κατανάλωση, μειώνοντας τα επίπεδα κατανάλωσης και αυξάνοντας την ανθρώπινη ευημερία.

https://www.efsyn.gr/oikonomia/gia-kalo ... oikologias
«Μνημείο περιβαλλοντικού χάους, αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου».
Για τον ΧΥΤΑ ΦΥΛΗΣ η Επιτροπη Αναφορων του Ευρωπαικου Κοινοβουλιου.

Antigeist

Re: Πολιτικη Οικολογια-Οικολογισμος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Antigeist » 28 Οκτ 2019, 22:56

Δεν μπορεί να υπάρξει degrowth χωρίς ουσιαστική κατάργηση του βιομηχανικού πολιτισμού και φυσικά κάνεις δεν το θέλει αυτό. Ο πολιτισμός μας βασίζεται στα ορυκτά καύσιμα και πάνω από όλα στα υγρά καύσιμα που κινούν τις ντιζελομηχανές των βαρέων οχημάτων που κινούν τον παγκόσμιο εφοδιασμό.

Άβαταρ μέλους
paul25
Δημοσιεύσεις: 6583
Εγγραφή: 02 Απρ 2018, 12:43

Re: Πολιτικη Οικολογια-Οικολογισμος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από paul25 » 30 Οκτ 2019, 00:51

Antigeist έγραψε:
28 Οκτ 2019, 22:56
Δεν μπορεί να υπάρξει degrowth χωρίς ουσιαστική κατάργηση του βιομηχανικού πολιτισμού και φυσικά κάνεις δεν το θέλει αυτό. Ο πολιτισμός μας βασίζεται στα ορυκτά καύσιμα και πάνω από όλα στα υγρά καύσιμα που κινούν τις ντιζελομηχανές των βαρέων οχημάτων που κινούν τον παγκόσμιο εφοδιασμό.
Η αποψη των Πρασινων επι αυτου, ειναι οτι θα πρεπει να ζουμε σε βιοκοινοτητες, δηλαδη μικρες αποκεντρωμενες κοινοτητες που οσο γινεται δυνατον θα αυτοσυντηρουνται απο τους τοπικους πορους πρωτιστως. Το πετρελαιο προφανως θα μειωθει ως ποσοτητα, ωστε να σταματησει οσο ειναι δυνατον η εξαρτηση, με σκοπο την παραγωγη της ενεργειας τοπικα στη βιοκοινοτητα.
«Μνημείο περιβαλλοντικού χάους, αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου».
Για τον ΧΥΤΑ ΦΥΛΗΣ η Επιτροπη Αναφορων του Ευρωπαικου Κοινοβουλιου.

Antigeist

Re: Πολιτικη Οικολογια-Οικολογισμος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Antigeist » 30 Οκτ 2019, 11:34

paul25 έγραψε:
30 Οκτ 2019, 00:51
Antigeist έγραψε:
28 Οκτ 2019, 22:56
Δεν μπορεί να υπάρξει degrowth χωρίς ουσιαστική κατάργηση του βιομηχανικού πολιτισμού και φυσικά κάνεις δεν το θέλει αυτό. Ο πολιτισμός μας βασίζεται στα ορυκτά καύσιμα και πάνω από όλα στα υγρά καύσιμα που κινούν τις ντιζελομηχανές των βαρέων οχημάτων που κινούν τον παγκόσμιο εφοδιασμό.
Η αποψη των Πρασινων επι αυτου, ειναι οτι θα πρεπει να ζουμε σε βιοκοινοτητες, δηλαδη μικρες αποκεντρωμενες κοινοτητες που οσο γινεται δυνατον θα αυτοσυντηρουνται απο τους τοπικους πορους πρωτιστως. Το πετρελαιο προφανως θα μειωθει ως ποσοτητα, ωστε να σταματησει οσο ειναι δυνατον η εξαρτηση, με σκοπο την παραγωγη της ενεργειας τοπικα στη βιοκοινοτητα.
H πρώτη σου πρόταση ισοδυναμεί με κατάργηση του βιομηχανικού πολιτισμού και επιστροφή στην προ νεωτερικότητας εποχή του ξύλου. Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με αυτό αλλά το 99,99% της κοινής γνώμης παγκοσμίως έχει.

Εξήγησε μου πως θα σταματήσει η εξάρτηση από το πετρέλαιο από τη στιγμή που 6 στους 7 άνθρωπους ζουν χάρη στην τροφή που παράγεται με λιπάσματα και βιοκτόνα που απαιτούν ορυκτά καύσιμα για την παραγωγή τους.

Και πως θα παράγουμε ηλεκτρισμό τοπικά; Γιατί και τώρα τοπικά παράγεται. Ο ηλεκτρισμός δεν έρχεται από την άλλη άκρη του κόσμου. Έρχεται από μια μονάδα παραγωγής ενέργειας που είναι σχετικά κοντά στον καταναλωτή. Εκτός αν εννοείς να καίμε τα κέρατα μας σε βιομάζα καταστρέφοντας τα τοπικά οικοσυστήματα.

Άβαταρ μέλους
Bazoomba
Δημοσιεύσεις: 9003
Εγγραφή: 22 Σεπ 2019, 09:33
Phorum.gr user: Bazoomba

Re: Πολιτικη Οικολογια-Οικολογισμος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Bazoomba » 30 Οκτ 2019, 14:44

Antigeist έγραψε:
30 Οκτ 2019, 11:34
paul25 έγραψε:
30 Οκτ 2019, 00:51
Antigeist έγραψε:
28 Οκτ 2019, 22:56
Δεν μπορεί να υπάρξει degrowth χωρίς ουσιαστική κατάργηση του βιομηχανικού πολιτισμού και φυσικά κάνεις δεν το θέλει αυτό. Ο πολιτισμός μας βασίζεται στα ορυκτά καύσιμα και πάνω από όλα στα υγρά καύσιμα που κινούν τις ντιζελομηχανές των βαρέων οχημάτων που κινούν τον παγκόσμιο εφοδιασμό.
Η αποψη των Πρασινων επι αυτου, ειναι οτι θα πρεπει να ζουμε σε βιοκοινοτητες, δηλαδη μικρες αποκεντρωμενες κοινοτητες που οσο γινεται δυνατον θα αυτοσυντηρουνται απο τους τοπικους πορους πρωτιστως. Το πετρελαιο προφανως θα μειωθει ως ποσοτητα, ωστε να σταματησει οσο ειναι δυνατον η εξαρτηση, με σκοπο την παραγωγη της ενεργειας τοπικα στη βιοκοινοτητα.
H πρώτη σου πρόταση ισοδυναμεί με κατάργηση του βιομηχανικού πολιτισμού και επιστροφή στην προ νεωτερικότητας εποχή του ξύλου. Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με αυτό αλλά το 99,99% της κοινής γνώμης παγκοσμίως έχει.

Εξήγησε μου πως θα σταματήσει η εξάρτηση από το πετρέλαιο από τη στιγμή που 6 στους 7 άνθρωπους ζουν χάρη στην τροφή που παράγεται με λιπάσματα και βιοκτόνα που απαιτούν ορυκτά καύσιμα για την παραγωγή τους.

Και πως θα παράγουμε ηλεκτρισμό τοπικά; Γιατί και τώρα τοπικά παράγεται. Ο ηλεκτρισμός δεν έρχεται από την άλλη άκρη του κόσμου. Έρχεται από μια μονάδα παραγωγής ενέργειας που είναι σχετικά κοντά στον καταναλωτή. Εκτός αν εννοείς να καίμε τα κέρατα μας σε βιομάζα καταστρέφοντας τα τοπικά οικοσυστήματα.
Εάν δεν έχεις πρόβλημα, φαντάζομαι ότι θα έχεις σκεφτεί τις λύσεις των ερωτημάτων που εθεσες στον νηματοθετη
ΓΑΛΗ έγραψε:
09 Φεβ 2021, 16:09
Προσωπικώς, βρίσκω πολύ πιο γελοία -και σε κάποιο βαθμό επίσης γραφική- τη μεταξωτή θολούρα του σοβαροφανούς λόγου.

Άβαταρ μέλους
paul25
Δημοσιεύσεις: 6583
Εγγραφή: 02 Απρ 2018, 12:43

Re: Πολιτικη Οικολογια-Οικολογισμος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από paul25 » 30 Οκτ 2019, 15:40

Antigeist έγραψε:
30 Οκτ 2019, 11:34

Εξήγησε μου πως θα σταματήσει η εξάρτηση από το πετρέλαιο από τη στιγμή που 6 στους 7 άνθρωπους ζουν χάρη στην τροφή που παράγεται με λιπάσματα και βιοκτόνα που απαιτούν ορυκτά καύσιμα για την παραγωγή τους.
Η απάντηση στο ερώτημα σου είναι πάρα πολύ απλή και ενδεχομένως την ξέρεις και ο ίδιος, θα σταματήσει η εξάρτηση όταν η τιμή των ορυκτών καυσίμων θα ανεβαίνει συνεχώς λόγω της ολοένα και μεγαλύτερης σπανιότητας τους με αποτέλεσμα την οικονομική περιθωριοποίηση πολλών κοινωνικών ομάδων από καταναλωτικά είδη (αύξηση τιμών-μείωση εισοδημάτων), κάτι στο οποίο το βιομηχανικό καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να επιλύσει, εφόσον για να διατηρηθεί ακμαίο χρειάζεται συνεχώς πόρους. Βέβαια τότε θα είναι αργά για πολλούς και ίσως γίνει βίαια η αλλαγή. Η ιστορία το έδειξε με την προ 40 και βάλε ετών πετρελαϊκή κρίση που άλλαξε το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και αυτό ήταν "χάδι" μπροστά στην πραγματική έλλειψη.
«Μνημείο περιβαλλοντικού χάους, αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου».
Για τον ΧΥΤΑ ΦΥΛΗΣ η Επιτροπη Αναφορων του Ευρωπαικου Κοινοβουλιου.

Άβαταρ μέλους
paul25
Δημοσιεύσεις: 6583
Εγγραφή: 02 Απρ 2018, 12:43

Re: Πολιτικη Οικολογια-Οικολογισμος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από paul25 » 31 Οκτ 2019, 20:04

Αν και με λίγο "στρεβλή" μετάφραση, το κείμενο είναι πολύ καλό.

Η παγίδα του «περιβαλλοντικού κεϋνσιανισμού»

«Οι κεϋνσιανές πολιτικές», έγραφε ο Μάουρο Μποναιούτι, καθηγητής Οικολογικών Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Τουρίνου, συνιδρυτής της Ιταλικής Ένωσης Αποανάπτυξης και του Ιταλικού Δικτύου Αλληλέγγυας Οικονομίας και ένας από τους πλέον γνωστούς εμπειρογνώμονες στο πεδίο της βιο-οικονομίας, «αποτέλεσαν την πιο σημαντική αντισταθμιστική διαδικασία απέναντι στις κοινωνικές ανισομέρειες που δημιούργησε η καπιταλιστική συσσώρευση κατά τον 20ο αιώνα. Το ίδιο σημαντικοί στάθηκαν από αυτή την σκοπιά και οι συνδικαλιστικοί αγώνες για την βελτίωση αποδοχών και συνθηκών εργασίας. Οφείλουμε όμως να ομολογήσουμε ότι, παρά την αναμφισβήτητη συμβολή τους στην προστασία του οικονομικού συστήματος από τις κρίσεις του 20ου αιώνα, οι κεϋνσιανιές πολιτικές δεν είναι σε θέση να αποτελέσουν εργαλεία απάντησης στις προκλήσεις του 21ου. Ως πολλαπλασιαστικές της κατανάλωσης και, κατά συνέπεια, ενισχυτικές της ανάπτυξης, δεν μπορούν να συμβάλλουν παρά στην περαιτέρω επιδείνωση της τρέχουσας οικολογικής κρίσης. Οι συμβατικοί οικονομολόγοι - νεοκλασικής και κευνσιανής μήτρας - προβάλλουν το επιχείρημα ότι χάριν της τεχνολογικής εξέλιξης είναι εφικτή η αύξηση ενός είδους εναλλακτικής συστημικής παραγωγής και, ως εκ τούτου, η αισθητή μείωση της πίεσης στα οικοσυστήματα. Πρόκειται όμως για μία προσέγγιση που υποκρύπτει καίριες συστημικές παγίδες: η τεχνολογική εξέλιξη συνοδεύεται στην πραγματικότητα με μία αισθητή αύξηση της συνολικής κατανάλωσης ύλης/ενέργειας και των όσων περιβαλλοντικών της επιπτώσεων λόγω του γνωστού φαινόμενου της «αναπήδησης».

Ο περιβαλλοντικός κεϋνσιανισμός αποτελεί μια ευρεία σχολή σκέψης που υποστηρίζει ότι οι δημόσιες επενδύσεις σε πράσινους τομείς μπορεί να βγάλει την οικονομία από την ύφεση και να σώσει τον πλανήτη από την καταστροφή. Η οπτική του περιβαλλοντικού κεϋνσιανισμού απόκτησε μεγάλη απήχηση ως επί το πλείστον μετά την κατάρρευση της Λέμαν Μπρόδερς. Τον Οκτώβριο του 2008 το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών αποφάσισε την σύνταξη ενός καθολικού «Green New Deal» για τη εφαρμογή του οποίου απαίτησε από το G20 την παραχώρηση του 1% του παγκόσμιου ακαθάριστου προϊόντος. Μολονότι φαινομενικά λαμπρή, η οπτική αυτού του τύπου ενέχει ένα θεμελιώδες «λάθος» - παγίδα - καθόσον θεωρεί την οικονομική απόδοση ως εξάρτηση της συνεχούς αύξησης της οικονομίας της κατανάλωσης η οποία, εξορισμού, θεωρείται ως μη βιώσιμη από την σκοπιά της περιβαλλοντικής προσέγγισης. Ακόμη δε λιγότερο κατανοητή είναι η αρχή σύμφωνα με την οποία προσεγγίσεις αυτού του τύπου είναι μεν αποδεκτές από περιβαλλοντικής σκοπιάς αλλά είναι οικονομικά μη βιώσιμες. Στην πραγματικότητα, αυτό που είναι πραγματικά αναγκαίο είναι μια οποιαδήποτε μορφή κοινωνικοποιημένης επένδυσης που δεν εξαρτάται από την οπτική του οικονομικού οφέλους.

Οι 3 θεμελιακές αρχές του κεϋνσιανισμού

Όλες οι πολιτικές «συνταγές» αυτού του τύπου θεμελιώνονται σε 3 διακριτές αρχές που δεν ανάγονται αναγκαστικά στον Κέϋνς.
1. Η πρώτη είναι εκείνη του πολλαπλασιαστικού φαινόμενου. Σύμφωνα με αυτή, η αύξηση της δημόσιας δαπάνης επιφέρει αύξηση της ιδιωτικής δαπάνης καθόσον η διάχυση περισσότερου χρήματος ωθεί στον πολλαπλασιασμό της δαπάνης για την απόκτηση ακόμη περισσότερων αγαθών και υπηρεσιών. Έτσι, οι κυβερνήσεις είναι υποχρεωμένες να παρεμβαίνουν για την δημιουργία μεγαλύτερης αγοράς αγαθών και υπηρεσιών με στόχο την μεγιστοποίηση της ζήτησης μέσω της οικονομίας. Από την οπτική γωνία του περιβαλλοντικού κεϋνσιανισμού η δημόσια δαπάνη οφείλει να προσανατολίζεται σε έργα ικανά να αποφέρουν σαφές περιβαλλοντικό όφελος, όπως εκείνα σχετικά με τη θερμική θωράκιση των κτιρίων.
2. Η δεύτερη αρχή είναι εκείνη που εμπνέει τον κλασσικό κεϋνσιανισμό των πολιτικών του Ρούσβελτ. Οι δημόσιες επενδύσεις του Νιού Ντηλ δεν στόχευαν μόνο στην βραχυπρόθεσμη τόνωση της οικονομίας μέσω της δημιουργίας ζήτησης αλλά, κυρίως, στην μακροπρόθεσμη δημιουργία συνθηκών ανάπτυξης, πρώτιστα μέσω της κατασκευής υποδομών – δρόμοι, φράγματα, γέφυρες κ.λπ.. Από αυτή την άποψη, ο περιβαλλοντικός κεϋνσιανισμός πραγματοποιεί ένα περαιτέρω άλμα υποστηρίζοντας την ανάγκη υλοποίησης των επενδύσεων στο πεδίο των πράσινων υποδομών έτσι ώστε να δημιουργηθούν νέες κατευθύνσεις ανάπτυξης με σαφές περιβαλλοντικό όφελος.
3. Η τρίτη αρχή επικαλύπτει την δεύτερη. Πηγάζει από την ιδέα ότι η μελλοντική ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας θα θεμελιώνεται στις τεχνολογίες χαμηλών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου. Επενδύοντας στο πεδίο της έρευνας και ανάπτυξης από αυτή την οπτική γωνία, οι κυβερνήσεις θα είναι σε θέση να καταστήσουν τις οικονομίες τους ανταγωνιστικότερες σε διεθνές επίπεδο αποφέροντας ταυτόχρονα σημαντικό περιβαλλοντικό όφελος.

Οι βραχυπρόθεσμες «πράσινες» επενδύσεις και η κριτική των οπαδών της περιβαλλοντικής οπτικής

Το πολλαπλασιαστικό φαινόμενο στάθηκε η βάση πολυάριθμων «σχεδίων εθνικής ανάκαμψης» κατά το 2009, όπως εκείνο της αμερικανικής «Πράξης Ανάκτησης και Επανεπένδυσης». Πρόκειται για σχέδια τα οποία δέχθηκαν σκληρή κριτική από μέρους του περιβαλλοντικού κινήματος καθόσον έχαναν σχεδόν ολόκληρη την «πράσινη» διάσταση σε σύγκριση με το μέγεθος της επένδυσης σε περιοχές υψηλής ανθρακοποίησης.

Μία από τις πιο σκληρές κριτικές στην αρχή του πολλαπλασιαστικού φαινόμενου έγινε από τον Τιμ Τζάκσον, συγγραφέα του «Ευημερία δίχως ανάπτυξη». Ο Τζάκσον την αμφισβητεί ως εργαλείο περιβαλλοντικής προστασίας καθόσον η αύξηση του κέρδους από τις δημόσιες επενδύσεις αυξάνει ουσιαστικά την ζήτηση προϊόντων κάθε τύπου και επομένως συμβάλλει στην σημαντική αύξηση της έκκλησης αερίων θερμοκηπίου που προέρχεται από συμβατικούς κύκλους παραγωγής και κατανάλωσης. Παρά ταύτα, ο συγγραφέας στηρίζει σθεναρά τον περιβαλλοντικό κεϋνσιανισμό και την εγκυρότητα της δεύτερης και της τρίτης αρχής του, ως μοναδικό εργαλείο χρησιμοποίησης των «πράσινων» επενδύσεων για τον μακροπρόθεσμο μετασχηματισμό της οικονομίας.

Στην πραγματικότητα, οι ενδοιασμοί του Τζάκσον αναφορικά με την βραχυπρόθεσμη «πράσινη» προοπτική ισχύουν και μακροπρόθεσμα. Για να πετύχουν οι «πράσινες» επενδύσεις πρέπει να επιφέρουν οικονομικό όφελος, με λίγα λόγια θα πρέπει να οδηγήσουν στην αύξηση της οικονομίας της κατανάλωσης με εύλογες επιπτώσεις στους φυσικούς πόρους και, εν κατακλείδι, στο πεδίο της έκκλησης αερίων θερμοκηπίου.

Οι μακροπρόθεσμες «πράσινες» επενδύσεις από την σκοπιά της υποστηρικτών της οικονομικής οπτικής

Όσοι αιτούν «πράσινες» επενδύσεις στο πεδίο των υποδομών και της έρευνας και ανάπτυξης, μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε δύο ομάδες. Σε μια πρώτη ανήκουν όσοι υποστηρίζουν ότι οι δημόσιες επενδύσεις αυτού του τύπου αποτελούν το κλειδί της οικονομικής ανάπτυξης – όπως ο Νίκολας Στερν. Η προσέγγιση των υποστηρικτών αυτής της κατηγορίας στηρίζεται στην συγκριτική αντιπαράθεση των «πράσινων» επενδύσεων με το κύμα των συμβατικών επενδύσεων των προηγούμενων δεκαετιών – σιδηρόδρομοι, αυτοκινητόδρομοι, ηλεκτρικά δίκτυα – και στο συμπέρασμα ότι οι «πράσινες» επενδύσεις θα οδηγήσουν σε μία νέα βιομηχανική επανάσταση.

Η προσέγγιση αυτού του τύπου παρουσιάζει εύλογα μια σειρά αντιφάσεων που την καθιστά αμφίβολης αποτελεσματικότητας.
α. Για την οικονομία της επιχείρησης και της οικογένειας, ο μεγαλύτερος αριθμός των «πράσινων» υποδομών - όπως τα αιολικά πάρκα - κοστίζει μόνο περισσότερο από τις αντίστοιχες συμβατικές. Για την οικονομία της επιχείρησης και της οικογένειας δεν θα υπάρξει καμία διαφορά εάν η ηλεκτρική ενέργεια που τους παρέχεται προέρχεται από ένα φωτοβολταικό ή από μία λιγνιτική μονάδα.
β. Τα παραπάνω οδηγούν σε μία δεύτερη αντίφαση. Οι υποστηρικτές των «πράσινων» επενδύσεων τείνουν να υποστηρίζουν ότι η δαπάνη για ενεργειακές υποδομές χαμηλών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου θα οδηγήσει στην δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και στην ενίσχυση της οικονομίας. Στην πραγματικότητα όμως ο κύριος ωφελημένος από τις επενδύσεις αυτού του τύπου είναι ο ενεργειακό τομέας ο οποίος δεν χρειάζεται να απασχολήσει μεγάλο αριθμό ατόμων.
γ. Κατά συνέπεια, η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και η ενίσχυση της οικονομίας μέσω των «πράσινων» επενδύσεων δεν σημαίνει παρά την σημαντική αύξηση της συμβατικής οικονομίας της κατανάλωσης, έτσι ώστε να αποσβεστεί το ταχύτερο δυνατό το σαφώς υψηλότερο κόστος τους ως προς τις συμβατικές επενδύσεις.

Οι μακροπρόθεσμες «πράσινες» επενδύσεις από την σκοπιά των υποστηρικτών της περιβαλλοντικής οπτικής

Σε μία δεύτερη ομάδα υποστηρικτών των «πράσινων» επενδύσεων στο πεδίο των υποδομών και της έρευνας και ανάπτυξης, ανήκουν όσοι δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στην προβληματική της προστασίας του περιβάλλοντος και λιγότερη στην οικονομική ανάπτυξη. Πρόκειται για τους υποστηρικτές της περιβαλλοντικής οπτικής στην οποία ανήκει και ο γνωστός Τιμ Τζάκσον. Οι βασικές αντιφάσεις της επιχειρηματολογίας αυτής της ομάδας είναι ακριβώς οι ίδιες με εκείνες που χαρακτηρίζουν της ομάδα της οικονομικής οπτικής καθόσον και αυτή θεμελιώνεται, ως επί το πλείστον, σε οικονομικά κριτήρια.

Η προσέγγιση των υποστηρικτών της περιβαλλοντικής οπτικής τείνει να δικαιολογήσει από οικονομικής σκοπιάς τις «πράσινες» επενδύσεις για τους παρακάτω λόγους :
- λόγω του ότι τα ορυκτά καύσιμα θα είναι ολοένα και πιο ακριβά διότι ολοένα πιο σπάνια,
- διότι η παρούσα, συνεχής και σχεδόν αποκλειστική, χρήση των ορυκτών καυσίμων θα παράξει αυξανόμενα οικονομικά κόστη και επικίνδυνα κλιματικά φαινόμενα και,
- διότι είναι πιθανή μια αύξηση του κόστους του άνθρακα από μέρους των κυβερνήσεων.
Επιπλέον, η περιβαλλοντική οπτική υποστηρίζει ότι οι επενδύσεις σε ενεργειακά σχέδια χαμηλής έκκλησης διοξειδίου του άνθρακα θα επιφέρουν σημαντικό κέρδος το οποίο θα είναι τόσο μεγαλύτερο όσο μεγαλύτερο είναι το κόστος των ορυκτών καυσίμων ή και του φόρου άνθρακα.

Η βασική αντίφαση στην προσέγγιση αυτού τύπου έγκειται στην αγνόηση του φαινόμενου του «rebound» σύμφωνα με το οποίο «η αύξηση της αποδοτικότητας των πόρων, συναρτήσει της μείωσης του κόστους τους, τείνει να προκαλέσει αύξηση της ζήτησης». Εν ολίγοις, οι υποστηρικτές της περιβαλλοντικής οπτικής θεωρούν ότι οι επενδύσεις σε ενεργειακή αποδοτικότητα θα προκαλέσουν μείωση του κόστους τους δίχως να υπολογίζουν ότι η μετατροπή της μείωσης του κόστους σε κοινωνικό όφελος επιβάλλει την διάχυση της στην κοινωνία. Πως όμως θα ξοδέψουν το απρόσμενο κέρδος τους οι επιχειρήσεις και οι οικογένειες ; Μήπως η αύξηση της ατομικής κατανάλωσης και των επενδύσεων από τις επιχειρήσεις θα προκαλέσει περαιτέρω μη βιωσιμότητα της οικονομίας της κατανάλωσης;

Στην πραγματικότητα υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα που οδηγούν στην πεποίθηση ότι ένα ενεργειακό σύστημα χαμηλής εκπομπής εκπομπής αερίων είναι σαφώς ακριβότερο από το συμβατικό σε χρήση σήμερα – οι ανεμογεννήτριες, για παράδειγμα, δεν παράγουν ενέργεια απουσία ανέμου ενώ απαιτούν ακόμη λιγνιτικές μονάδες ή μονάδες φυσικού αερίου ως υποστηρικτικές δομές. Αυτό δεν σημαίνει άλλο παρά το ότι η υπολογιζόμενη μείωση του κόστους θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί στο πλαίσιο της απόσβεσης του μεγαλύτερου κόστους της ενέργειας. Δεν θα υπάρξει, κατά συνέπεια, καμία αύξηση της ζήτησης ενώ όλο το κόστος των επενδύσεων χαμηλών εκπομπών θα επιβαρύνει την οικονομία.

Η περιβαλλοντική μακροοικονομία

Σε γενικές γραμμές, οι υποστηρικτές της περιβαλλοντικής οπτικής παρερμηνεύουν τις συνέπειες της προσέγγισης τους. Συνειδητοποιούν μεν ότι η οικονομική οπτική δεν είναι βιώσιμη από περιβαλλοντικής σκοπιάς αλλά δεν αντιλαμβάνονται ότι και η δικιά τους προσέγγιση δεν είναι βιώσιμη το εσωτερικό μιας καπιταλιστικής οικονομίας. Με λίγα λόγια, και αυτή η προσέγγιση τροφοδοτεί την ιδέα της «ανάπτυξης» κινούμενη, στην ουσία, σε μία άλλη οικονομική διάσταση από αυτή που διακηρύσσει.

Ο Τιμ Τζάκσον, για παράδειγμα, ενώ θεωρητικοποιεί μία οικονομία με μηδέν ανάπτυξη
- οικονομία που συστέλλεται έως την περίφημη στατική κατάσταση - θεμελιώνει την προσέγγιση του στην αναμονή κέρδους από τις επενδύσεις χαμηλού περιεχομένου άνθρακα. Κέρδος όμως σημαίνει αύξηση της πραγματικής αγοραστικής δύναμης και, κατά συνέπεια, οικονομική ανάπτυξη για τους εξής λόγους :
- Εάν η οικονομία σταματήσει να αναπτύσσεται, θα επακολουθήσει μια αποπληθωριστική κατάρρευση η οποία θα την οδηγήσει σε αναγκαστική συρρίκνωση.
- Η απόδοση μίας επένδυσης σε κάποιο οικονομικό τομέα απαιτεί την ανάπτυξη και άλλων οικονομικών τομέων. Τα αιολικά πάρκα, για παράδειγμα, θα αποφέρουν κέρδος από την κατανάλωση και, επομένως από την οικονομική ανάπτυξη, εταιριών και οικογενειών.
- Στην οπτική της συρρίκνωσης της οικονομίας, ακόμα και εάν αποδίδει μια επένδυση – όπως στον τομέα της κατασκευής φτερωτών αιολικών – ο επενδυτής θα μπορούσε μεν να κατακτήσει ένα μεγαλύτερο κομμάτι της μελλοντικής οικονομίας αλλά θα είναι σε θέση να αποκτήσει μία σαφώς μικρότερη αξία αγαθών και υπηρεσιών.
- Εάν η χρηματοδότηση των επενδύσεων προέρχεται από δανεισμό και όχι από εξοικονόμηση, τα μελλοντικά κέρδη θα πρέπει να είναι μεγαλύτερα από τα αρχικά κόστη πλέον των επιτοκίων του δανεισμού, πράγμα αδύνατο στο πλαίσιο μιας οικονομίας σε διαρκή συρρίκνωση, όπως διακηρύσσουν.

Συνοπτικά

Μολονότι φαίνεται να αποδίδουν από οικονομικής σκοπιάς, οι προτάσεις του περιβαλλοντικού κεϋνσιανισμού είναι, στην ουσία, καταστροφικές για το περιβάλλον. Παράλληλα, όσες από αυτές φαίνονται περιβαλλοντικά ωφέλιμες είναι, ταυτόχρονα, οικονομικά μη βιώσιμες στο πλαίσιο μιας καπιταλιστικής οικονομίας που απαιτεί μια συνεχή ανάπτυξη. Οι περιβαλλοντιστές που υποστηρίζουν την προσέγγιση αυτού του τύπου θεωρούν ότι οι προτάσεις τους είναι βιώσιμες τόσο από οικονομικής όσο και από περιβαλλοντικής σκοπιάς. Πρόκειται για μια λανθασμένη εκτίμηση που απορρέει από την σύγχυση μεταξύ του οφέλους από την αποφυγή επικίνδυνων κλιματικών αλλαγών και την αύξηση του κέρδους που θα προκαλούσαν οι αρχικές επενδύσεις. Η κλιματική αλλαγή συνδράμει στην δημιουργία νέου κόστους και η μείωση των μελλοντικών της επιπτώσεων δεν μπορεί σίγουρα να αποσβέσει το όποιο κόστος και να απελευθερώσει πόρους που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν με άλλο τρόπο.

Ο περιβαλλοντικός κεϋνσιανισμός, με λίγα λόγια, αποτελεί μια αποτυχημένη προσπάθεια αυτό-διάσωσης του καπιταλισμού την στιγμή που δεν παρέχει πειστικές ενδείξεις ότι μπορεί να δημιουργήσει ανάπτυξη στο πλαίσιο αυστηρών περιβαλλοντικών ορίων. Αυτό το οποίο απαιτείται είναι μία προσέγγιση πολύ πιο ριζοσπαστική, πολύ πέραν του κεϋνσιανισμού, τα πολιτικά εργαλεία της οποίας θα πρέπει να επικεντρωθούν στη διάσωση της καπιταλιστικής οικονομίας από τις περιοδικές της κρίσεις. Ο κεϋνσιανισμός στρέφεται αποκλειστικά και μόνο στην μεγέθυνση της ζήτησης ενώ η αντιμετώπιση του οικολογικού ζητήματος απαιτεί ακριβώς το αντίθετο.

https://oiko-symmaxia.blogspot.com/2019 ... st_93.html
«Μνημείο περιβαλλοντικού χάους, αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου».
Για τον ΧΥΤΑ ΦΥΛΗΣ η Επιτροπη Αναφορων του Ευρωπαικου Κοινοβουλιου.

Antigeist

Re: Πολιτικη Οικολογια-Οικολογισμος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Antigeist » 31 Οκτ 2019, 21:16

paul25 έγραψε:
31 Οκτ 2019, 20:04
«Αυτό το οποίο απαιτείται είναι μία προσέγγιση πολύ πιο ριζοσπαστική, πολύ πέραν του κεϋνσιανισμού, τα πολιτικά εργαλεία της οποίας θα πρέπει να επικεντρωθούν στη διάσωση της καπιταλιστικής οικονομίας από τις περιοδικές της κρίσεις.
Εδώ δεν καταλαβαίνω που το πάει ο συγγραφέας. Τι απαιτείται δηλαδή; Δεν πιστεύω διάφορα νεοκουμουνιστικά υποκατάστατα των παλαιών ορθοδόξων σοσιαλιστικών ουτοπιών που κυκλοφορούν γιατί αυτά είναι φαιδρά πράγματα.

Συμφωνώ μεν ότι είναι σαχλαμάρες αυτά περί green new deal και οικολογικού κεϋνσιανισμού που παπαγάλιζει και ο Βαρουφάκης αλλά πραγματικά δεν υπάρχει "ανθρώπινη" η "δικαιότερη" εναλλακτική.

Άβαταρ μέλους
paul25
Δημοσιεύσεις: 6583
Εγγραφή: 02 Απρ 2018, 12:43

Re: Πολιτικη Οικολογια-Οικολογισμος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από paul25 » 31 Οκτ 2019, 21:37

Antigeist έγραψε:
31 Οκτ 2019, 21:16
paul25 έγραψε:
31 Οκτ 2019, 20:04
«Αυτό το οποίο απαιτείται είναι μία προσέγγιση πολύ πιο ριζοσπαστική, πολύ πέραν του κεϋνσιανισμού, τα πολιτικά εργαλεία της οποίας θα πρέπει να επικεντρωθούν στη διάσωση της καπιταλιστικής οικονομίας από τις περιοδικές της κρίσεις.
Εδώ δεν καταλαβαίνω που το πάει ο συγγραφέας. Τι απαιτείται δηλαδή; Δεν πιστεύω διάφορα νεοκουμουνιστικά υποκατάστατα των παλαιών ορθοδόξων σοσιαλιστικών ουτοπιών που κυκλοφορούν γιατί αυτά είναι φαιδρά πράγματα.

Συμφωνώ μεν ότι είναι σαχλαμάρες αυτά περί green new deal και οικολογικού κεϋνσιανισμού που παπαγάλιζει και ο Βαρουφάκης αλλά πραγματικά δεν υπάρχει "ανθρώπινη" η "δικαιότερη" εναλλακτική.
Προφανώς έχει ξεχάσει ένα "δεν" (...της οποίας δεν θα πρέπει να....), είπα και πιο μπροστά οτι η μετάφραση θα πρέπει να ήταν λίγο πρόχειρη και γρήγορη, την χαρακτήρισα "στρεβλή", ωστόσο δεν αλλάζει το νόημα.
«Μνημείο περιβαλλοντικού χάους, αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου».
Για τον ΧΥΤΑ ΦΥΛΗΣ η Επιτροπη Αναφορων του Ευρωπαικου Κοινοβουλιου.

Antigeist

Re: Πολιτικη Οικολογια-Οικολογισμος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Antigeist » 31 Οκτ 2019, 22:21

paul25 έγραψε:
31 Οκτ 2019, 21:37
Antigeist έγραψε:
31 Οκτ 2019, 21:16
paul25 έγραψε:
31 Οκτ 2019, 20:04
«Αυτό το οποίο απαιτείται είναι μία προσέγγιση πολύ πιο ριζοσπαστική, πολύ πέραν του κεϋνσιανισμού, τα πολιτικά εργαλεία της οποίας θα πρέπει να επικεντρωθούν στη διάσωση της καπιταλιστικής οικονομίας από τις περιοδικές της κρίσεις.
Εδώ δεν καταλαβαίνω που το πάει ο συγγραφέας. Τι απαιτείται δηλαδή; Δεν πιστεύω διάφορα νεοκουμουνιστικά υποκατάστατα των παλαιών ορθοδόξων σοσιαλιστικών ουτοπιών που κυκλοφορούν γιατί αυτά είναι φαιδρά πράγματα.

Συμφωνώ μεν ότι είναι σαχλαμάρες αυτά περί green new deal και οικολογικού κεϋνσιανισμού που παπαγάλιζει και ο Βαρουφάκης αλλά πραγματικά δεν υπάρχει "ανθρώπινη" η "δικαιότερη" εναλλακτική.
Προφανώς έχει ξεχάσει ένα "δεν" (...της οποίας δεν θα πρέπει να....), είπα και πιο μπροστά οτι η μετάφραση θα πρέπει να ήταν λίγο πρόχειρη και γρήγορη, την χαρακτήρισα "στρεβλή", ωστόσο δεν αλλάζει το νόημα.
Και πάλι όμως δεν καταλαβαίνω που το πάμε. Τι λύση προτείνεται; Αυτόβουλη επιστροφή πίσω στην προνεωτερικότητα δεν γίνεται. Άλλωστε δεν μπορεί να μας ζήσει όλους.

Άβαταρ μέλους
paul25
Δημοσιεύσεις: 6583
Εγγραφή: 02 Απρ 2018, 12:43

Re: Πολιτικη Οικολογια-Οικολογισμος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από paul25 » 01 Νοέμ 2019, 01:02

Antigeist έγραψε:
31 Οκτ 2019, 22:21
Και πάλι όμως δεν καταλαβαίνω που το πάμε. Τι λύση προτείνεται; Αυτόβουλη επιστροφή πίσω στην προνεωτερικότητα δεν γίνεται. Άλλωστε δεν μπορεί να μας ζήσει όλους.
Για την ώρα δεν υπάρχει Η ΛΥΣΗ με την τελική μορφή της, δηλαδή αυτή που θα μας λυτρώσει μια για πάντα από την δαμόκλειο σπάθη της σπάνις των φυσικών πόρων που κρέμεται πάνω από το κεφάλι μας, από την στιγμή που τους θεωρούμε λογικά πεπερασμένους και όχι αέναους, ευελπιστώντας ότι θα συνεχίσουμε να ζούμε σε ένα ολοένα και πιο ευμαρη και ειρηνικό κόσμο όπως το φανταζόμαστε. Επειδή οι πόροι θα λιγοστέψουν, σου λέει πως θα πρέπει να ξεχάσεις για πάντα το ουτοπικό ιδεώδες της ανάπτυξης με όρους μεγέθυνσης όπως προπαγανδίζεται σήμερα και να διατηρήσεις ένα σταθερό μινιμαλ επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης (να ρίξεις δηλαδή τις μηχανές σου στο ρελαντί). Δυστυχώς, αν είσαι άνθρωπος λογικός που πιστεύει ότι όντως, οι πόροι του πλανήτη είναι πεπερασμένοι, δεν μπορείς πάρα να αποδεχθείς κάτι τέτοιο, διότι μια αχαλίνωτη ολοένα διογκωμένη ανάπτυξη σε συνδυασμό με πίστη σε ένα πεπερασμένο πόρων, είναι σαν να πιστεύει πως υπάρχει ένας θνητός και ταυτόχρονα αθάνατος άνθρωπος, είναι δυστυχώς λογικά αναπόδραστο. Επομένως αναγνωρίζει όρια και σου προτείνει να στριμωχτείς να ζήσεις εντός αυτών, είναι δηλαδή μια διαχειριστική λύση. Τελική λύση αναζητά μόνο αυτός που δεν μπορεί να εγκαταλείψει την ιδέα της διογκούμενης ανάπτυξης και κατανάλωσης γιατί φοβάται μην τη χάσει, αλλά μόνο το κεφάλι του θα σπάει σε αυτό το γρίφο που του θέτουν οι παραπάνω συνθήκες (ανάπτυξη vs σπάνις). Εκτός αν είσαι αρνητής-στρουθοκάμηλος, όπως είναι αυτοί για την αλλαγή του κλίματος, και δεν πιστεύεις ότι οι πόροι είναι πεπερασμένοι (θεωρείς τη φύση ανεξάντλητη) και ότι είμαστε αλλά και ότι θα συνεχίσουμε να είμαστε πολύ καλά εις τους αιώνας των αιώνων αμην!
«Μνημείο περιβαλλοντικού χάους, αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου».
Για τον ΧΥΤΑ ΦΥΛΗΣ η Επιτροπη Αναφορων του Ευρωπαικου Κοινοβουλιου.

Antigeist

Re: Πολιτικη Οικολογια-Οικολογισμος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Antigeist » 01 Νοέμ 2019, 15:31

paul25 έγραψε:
01 Νοέμ 2019, 01:02
Antigeist έγραψε:
31 Οκτ 2019, 22:21
Και πάλι όμως δεν καταλαβαίνω που το πάμε. Τι λύση προτείνεται; Αυτόβουλη επιστροφή πίσω στην προνεωτερικότητα δεν γίνεται. Άλλωστε δεν μπορεί να μας ζήσει όλους.
Για την ώρα δεν υπάρχει Η ΛΥΣΗ με την τελική μορφή της, δηλαδή αυτή που θα μας λυτρώσει μια για πάντα από την δαμόκλειο σπάθη της σπάνις των φυσικών πόρων που κρέμεται πάνω από το κεφάλι μας, από την στιγμή που τους θεωρούμε λογικά πεπερασμένους και όχι αέναους, ευελπιστώντας ότι θα συνεχίσουμε να ζούμε σε ένα ολοένα και πιο ευμαρη και ειρηνικό κόσμο όπως το φανταζόμαστε. Επειδή οι πόροι θα λιγοστέψουν, σου λέει πως θα πρέπει να ξεχάσεις για πάντα το ουτοπικό ιδεώδες της ανάπτυξης με όρους μεγέθυνσης όπως προπαγανδίζεται σήμερα και να διατηρήσεις ένα σταθερό μινιμαλ επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης (να ρίξεις δηλαδή τις μηχανές σου στο ρελαντί). Δυστυχώς, αν είσαι άνθρωπος λογικός που πιστεύει ότι όντως, οι πόροι του πλανήτη είναι πεπερασμένοι, δεν μπορείς πάρα να αποδεχθείς κάτι τέτοιο, διότι μια αχαλίνωτη ολοένα διογκωμένη ανάπτυξη σε συνδυασμό με πίστη σε ένα πεπερασμένο πόρων, είναι σαν να πιστεύει πως υπάρχει ένας θνητός και ταυτόχρονα αθάνατος άνθρωπος, είναι δυστυχώς λογικά αναπόδραστο. Επομένως αναγνωρίζει όρια και σου προτείνει να στριμωχτείς να ζήσεις εντός αυτών, είναι δηλαδή μια διαχειριστική λύση. Τελική λύση αναζητά μόνο αυτός που δεν μπορεί να εγκαταλείψει την ιδέα της διογκούμενης ανάπτυξης και κατανάλωσης γιατί φοβάται μην τη χάσει, αλλά μόνο το κεφάλι του θα σπάει σε αυτό το γρίφο που του θέτουν οι παραπάνω συνθήκες (ανάπτυξη vs σπάνις). Εκτός αν είσαι αρνητής-στρουθοκάμηλος, όπως είναι αυτοί για την αλλαγή του κλίματος, και δεν πιστεύεις ότι οι πόροι είναι πεπερασμένοι (θεωρείς τη φύση ανεξάντλητη) και ότι είμαστε αλλά και ότι θα συνεχίσουμε να είμαστε πολύ καλά εις τους αιώνας των αιώνων αμην!
Μωρέ το ξέρω πολύ καλά αυτό που λες. Έχω κάνει και νήμα όπου μιλάω για το θέμα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν έχει νόημα αυτό το ζήτημα να το πολιτικοποιούμε γιατί δεν πρόκειται για πρόβλημα που επιδέχεται πολιτικής λύσης αλλά για οριστική τομή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Χωρίς τα ορυκτά καύσιμα, ο πλανήτης δεν μπορεί να υποστηρίξει πάνω από μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια κόσμο και εμείς σήμερα αριθμούμε 7.7 δις τη στιγμή που τα αποθέματα του αργού έχουν φτάσει τo peak τους εδώ και δέκα χρόνια και βασιζόμαστε ολοένα και περισσότερο σε περιβαλλοντικά βρωμερότερο και οικονομικά δαπανηρότερο μη συμβατικό απόθεμα.

Άβαταρ μέλους
paul25
Δημοσιεύσεις: 6583
Εγγραφή: 02 Απρ 2018, 12:43

Re: Πολιτικη Οικολογια-Οικολογισμος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από paul25 » 01 Νοέμ 2019, 16:39

Antigeist έγραψε:
01 Νοέμ 2019, 15:31
Μωρέ το ξέρω πολύ καλά αυτό που λες. Έχω κάνει και νήμα όπου μιλάω για το θέμα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν έχει νόημα αυτό το ζήτημα να το πολιτικοποιούμε γιατί δεν πρόκειται για πρόβλημα που επιδέχεται πολιτικής λύσης αλλά για οριστική τομή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Χωρίς τα ορυκτά καύσιμα, ο πλανήτης δεν μπορεί να υποστηρίξει πάνω από μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια κόσμο και εμείς σήμερα αριθμούμε 7.7 δις τη στιγμή που τα αποθέματα του αργού έχουν φτάσει τo peak τους εδώ και δέκα χρόνια και βασιζόμαστε ολοένα και περισσότερο σε περιβαλλοντικά βρωμερότερο και οικονομικά δαπανηρότερο μη συμβατικό απόθεμα.
Σκεψου οτι ακομα και το φιλελευθερο και συντηρητικο cato institute παραδεχεται τα οσα λεμε, αλλα προτεινει οτι δεν χρειαζεται να ανησυχουμε διοτι η "μαγικη" ανθρωπινη επινοητικοτητα κατι θα σκεφτει. Το θεμα ειναι ποτε θα το σκεφτει; Οταν θα ειναι αργα; Θα προλαβει; Διοτι εχει το δικο της χρονο. Αυτο που θα σκεφτει θα συμπεριλαμβανει ολους η θα "σωσει" μερικους λογω αδυναμιας καθολικης εφαρμογης της; Ποσο χρονο θα μας εξοικονομισει αν δεν εχει τη μορφη μιας τελικης λυσης κλπ Το να επικαλεισε απλα και μονο την διανοια του ανθρωπου ως αεναο πορο εναντι των πεπερασμενων υλικων, δεν περιγραφει τι μελλοντικη κοινωνια ακριβως σκεφτονται οταν ο τοιχος θα εχει πεσει πανω μας και δεν εξασφαλιζει απαντηση στα ερωτηματα που ανεφερα, ειναι ενα απλως "θα δουμε, αισιοδοξειτε".

Η σταδιακη αποαναπτυξη για την ωρα ως ηπια εκτονωση απο την μελλοντικη ασφυξια φανταζει (θεωρητικα τουλαχιστον) ως μια ικανη διαχειριστικη λυση να μας εξοικονομισει αρκετο χρονο για να εξασφαλισει ακομη αποτελεσματα και η ανθρωπινη διανοια ωστε να μην χρειαστει να γινει στο μελλον βιαια που θα ειναι ισως χειροτερο. Δεν βλεπω διαφορετικη "επιλυση" αυτου του αδιεξοδου. Πρεπει να σταματησει πια καθε δυο χρονια να βγαινει i phone που ενω δεν εχει τιποτα επιπλεον πανω του που να καλυπτει σημαντικη αναγκη, βγαινει στην αγορα μονο και μονο για καταναλωση, ασκοπη σπαταλη πορων ολο αυτο, ιδιαιτερα το i phone που κατασκευαζεται με οριζοντα 10ετιας και βαλε στην αντοχη. Θα μας πηδηξει το πλανητη αυτος ο Στιβ Τζομπς που οι φιλελευθεροι τεχνοκρατες εχουν κανει Αγιο.
«Μνημείο περιβαλλοντικού χάους, αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου».
Για τον ΧΥΤΑ ΦΥΛΗΣ η Επιτροπη Αναφορων του Ευρωπαικου Κοινοβουλιου.

Άβαταρ μέλους
paul25
Δημοσιεύσεις: 6583
Εγγραφή: 02 Απρ 2018, 12:43

Re: Πολιτικη Οικολογια-Οικολογισμος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από paul25 » 01 Νοέμ 2019, 16:59

Antigeist έγραψε:
01 Νοέμ 2019, 15:31
δεν πρόκειται για πρόβλημα που επιδέχεται πολιτικής λύσης αλλά για οριστική τομή στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Μου αρεσει οπως το θετεις. Η εποχη του οικολογισμου αν καθολικοποιηθει, ενδεχεται να ειναι αυτη που θα διαδεχθει την εποχη του Διαφωτισμου που διανυουμε σημερα. Η μελλοντικη κοινωνια που θα διαμορφωθει ενδεχεται να βρισκετε εν σπερματι στον οικολογισμο. Κριμα που ο περισσοτερος κοσμος αδιαφορει γι'αυτον λογω της "αποκρουστικης" του υποδειξης επι του συγχρονου πνευματος οπως αυτο διαμορφωθηκε ολα αυτα τα χρονια απο τον 18 αιωνα και δοθε, ωστοσο φαινετε πως ειναι ισχυρα αληθες.
«Μνημείο περιβαλλοντικού χάους, αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου».
Για τον ΧΥΤΑ ΦΥΛΗΣ η Επιτροπη Αναφορων του Ευρωπαικου Κοινοβουλιου.

Antigeist

Re: Πολιτικη Οικολογια-Οικολογισμος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Antigeist » 12 Νοέμ 2019, 14:29

Βάζω εδώ τα λινκ στα δύο τελευταία νήματα μου. Οτιδήποτε σχετικό με τη συμπλοκή ενέργειας και οικονομίας θα το βάζω στο εξής στο δικό σου νήμα. Να ο πρώτος σύνδεσμος.

Περί φορτηγών

Απάντηση


  • Παραπλήσια Θέματα
    Απαντήσεις
    Προβολές
    Τελευταία δημοσίευση

Επιστροφή στο “Φιλοσοφία πολιτικής”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών