ST48410 έγραψε: ↑13 Νοέμ 2019, 21:20
Antigeist έγραψε: ↑13 Νοέμ 2019, 01:55
ST48410 έγραψε: ↑13 Νοέμ 2019, 01:43
Μη κοιτάς που πολλά πράγματα στην χώρα μας γίνονται με τους γονείς να πληρώνουν από την τσέπη τους ειδικούς δασκάλους. Κανονικά θα έπρεπε την όποια κλήση να την αναγνωρίζει ο δάσκαλος του σχολείου και να κάνει προτάσεις στους γονείς.
Δεν μπορεί να συζητάμε σοβαρά ότι θα θέλει να γίνει κάποιος γιατρός και θα αρχίσεις να τους μαθαίνεις φυσική, χημεία και μαθηματικά μετά τα 20. Θα μαθαίνει με πολύ βραδύτερους ρυθμούς και δεν θα πάει η σπουδή του 15 χρόνια πίσω αλλά αρκετά περισσότερα μέχρι να τελειώσει. Θα φτάνει 50 για να βγάλει την ιατρική. Μετά για να βρεις νευροχειρούργο με μια σοβαρή εμπειρία θα ψάχνεις στις ηλικίες γύρω στα 70.
Ο γιατρός όμως δεν είναι ανάγκη να ξέρει γεωμετρία ούτε άλγεβρα, ούτε Ευρυπίδη. Δες αν κάποιος του κόβει και πρότεινε του να πάει σε ιατρική σχολή. Δεν χρειάζεται να μπαίνει ένας άνθρωπος στη διαδικασία να ξεπαραδιάζεται στα φροντιστήρια για να δώσει εξετάσεις σε πράγματα που θα τα ξεχάσει τα περισσότερα μετά από λίγο για να καταφέρει να περάσει σε μια σχολή που απαιτεί υψηλά μόρια. Ένα παιδί φαίνεται από μακριά αν έχει ευφυΐα άνω του μέσου και είναι πολύ πιο απλό να βρεις αυτά τα παιδιά και να τα στείλεις στις σχολές κατευθείαν από τα 17 ακόμα για να συντομεύει και η διαδικασία παραγωγής εξειδίκευσης.
Ποιος θα το δει, σε τι ηλικία και πότε θα το προτείνει; Αν άλλαζες την μορφή της εκπαίδευσης έτσι όπως την ξέρουμε σήμερα, θα άλλαζες όλη την κοινωνία. Πάρε για παράδειγμα το στρατό. Θα έφτανες ας πούμε να έχεις φαντάρους που δεν θα μπορούσαν να έχουν πολλές από τις σημερινές ειδικότητες. Οι αξιωματικοί σου θα ήταν πολύ μεγαλύτερη σε ηλικία γιατί την ώρα που πηγαίνει ο άλλος στην Ευελπίδων για τα παραπάνω έχοντας ήδη βασικές γνώσεις εσύ θα έπρεπε να τους διδάξεις και αριθμητική και φυσική κοκ. Όμως ο ανθρώπινος οργανισμός και οι αντοχές του έχουν όρια. Αν είναι να μπαίνει στην Ευελπίδων κάποιος στα 30, αφού στα 20 του θα ξεκινούσε να λαμβάνει γνώσεις Γυμνασίου - Λυκείου, τότε χαιρετίσματα. Επίσης καθώς δεν θα είχε γράψει εκθέσεις κάποιος στην ζωή του, αφού νωρίς θα είχες αποφασίσει ότι γίνεται στρατιωτικός, θα είχες ένα σωρό αξιωματούχους που θα δυσκολεύονταν να συντάξουν μία αναφορά, ένα λόγο, μία έκθεση. Χρειάζεται και η γενική παιδεία. Άσε που για τον σημερινό νέο εργαζόμενο υπάρχουν εξαιρετικά μεγάλες πιθανότητες να αλλάξει τομέα 2-3 φορές στον εργασιακό του βίο. Εσύ θα είχες κάποιον που αποφάσισε στα 20 του να ασχοληθεί με κάτι και εξειδικεύτηκε την επόμενη δεκαετία σε αυτό. Χωρίς γενικές γνώσεις η δυνατότητά του να αλλάξει τομέα, περιορίζεται κατά πολύ.
Δεν μπορεί να γίνει η αλλαγή που οραματίζεσαι στην εκπαίδευση χωρίς να συντελεστούν και άλλες τεράστιες αλλαγές στον τρόπο ζωής μας.
Πολλά στελέχη των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ δεν υπέβαλαν αίτηση. Ήρθαν κάποια στελέχη στα κολέγια που σπούδαζαν, στάμπαραν ορισμένους και τους έκαναν πρόταση να μπουν. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβαίνει και με τους γιατρούς για παράδειγμα. Θα μπορούσε το κράτος να βρίσκει κάποια ταλαντούχα 17χρονα να τα μπάζει σε μια σχολή με έμφαση στην πρακτική εκπαίδευση και μέχρι τα 24 τους το πολύ να είναι εξειδικευμένοι και έτοιμοι για δουλειά στα δημόσια νοσοκομεία.
Σχετικά με τους στρατιωτικούς, δεν υπάρχει κανένας πειθαναγκαστικός λόγος να είναι ιδιαίτερα μορφωμένοι για να είναι καλοί στην δουλειά τους ούτε έχει κάποιο ιστορικό στήριγμα αυτή η άποψη. Η ιστορία δείχνει ότι οι καλύτεροι στρατιωτικοί ήταν ολιγοεγγράματοι ή αμόρφωτοι. Οι Ρωμαίοι στρατιωτικοί που έσωσαν την αυτοκρατορία κατά την κρίση του 3ου αιώνα ήταν βοσκοί και βουκόλοι από τα Βαλκάνια. Και γιατί να μην μπορούν να βγάλουν μια αναφορά αν δεν πάνε γυμνάσιο; Δεν θα γίνει καθυστερημένος κανείς αν δεν υποστεί την καθημερινή ταπείνωση του σχολείου.
Ο μέσος σημερινός εργαζόμενος δεν κάνει τίποτα που να δικαιολογεί την σχολική ύλη για την οποία έφαγε τα λεφτά του και τα χρόνια του στα φροντιστήρια. Ένας άνθρωπος πρέπει να ξέρει να γράφει, να διαβάζει και να αριθμεί. Τα άλλα του πνευματικά ενδιαφέροντα είναι ένα θέμα που δεν αφορά και δεν πρέπει να αφορά το κράτος. Ξέρεις πόσα εκατομμύρια πληρώνουμε κάθε χρόνο για βιβλία, στελέχωση και συντήρηση υποδομών; Χώρια τα ιδιωτικά έξοδα κάθε οικογένειας.
Επίσης κάποια επαγγέλματα δεν δικαιολογούν τις πολυετείς σπουδές τους. Για ποιο λόγο ένας φαρμακοποιός για παράδειγμα πρέπει να έχει σπουδάσει φαρμακολογία; Είναι απλά ένας επιχειρηματίας που δεν κάνει ουσιαστικά κάτι άλλο από το να κάθεται σε έναν πάγκο και να πουλάει επώνυμα προϊόντα που συνήθως γράφουν οι γιατροί.
Άλλα επαγγέλματα είναι αντικειμενικά λίγο πολύ άχρηστα. Για ποιο λόγο πρέπει να υπάρχουν ψυχολόγοι;