Κανόνες Δ. Συζήτησης
Οι πληροφορίες, οι συμβουλές και γενικότερα το υλικό που δημοσιεύεται σε αυτή την ενότητα έχουν αποκλειστικά ενημερωτικό χαρακτήρα και εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των αρχικών συγγραφέων στα πλαίσια της δημόσιας συζήτησης. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν επιστημονική ιατρική πληροφόρηση. Το Phorum.com.gr δεν παρέχει ιατρικές συμβουλές, ούτε φέρει ευθύνη για το υλικό που δημοσιεύεται εδώ ή σε άλλη ενότητα της κοινότητας, ή μεταφέρεται ως πληροφορία με τη χρήση προσωπικών μηνυμάτων, e-mail και άλλων τρόπων. Δεν φέρουμε καμία απολύτως ευθύνη για οποιαδήποτε τυχόν σωματική / ψυχική βλάβη λόγω εσφαλμένης πληροφόρησης.Συστήνουμε πάντοτε να συμβουλεύεστε γιατρό για θέματα υγείας.
Η ανάγνωση ή/και η συμμετοχή σας στην παρούσα ενότητα συνεπάγεται ότι συμφωνείτε και αποδέχεστε ανεπιφύλακτα τους παραπάνω όρους.
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου τα φάρμακα αντί να κάνουν καλό, έχουν καταστρέψει πολλά παιδιά και υπάρχουν επίσης άλλες τόσες περιπτώσεις όπου τα φάρμακα έχουν "σώσει" τα παιδιά και ήταν καλό που δόθηκαν. Ο νευρολόγος/παθολόγος/ψυχίατρος πάντα παίρνει το ρίσκο για το ποιό φάρμακο είναι πιο κατάλληλο και πώς θα ανταποκριθεί ο οργανισμός του καθενός, ειδικά ενός παιδιού.
Παλιότερα, ας πούμε πριν 50 χρόνια, οι ψυχολόγοι, οι νευρολόγοι δεν είχαν το κύρος που έχουν σήμερα. Πώς "σώζονταν" τα παιδιά των 10 χρονών τότε ;
δεν σώζονταν.
Ομοίως πριν 50 χρόνια οι άνθρωποι πέθαιναν απο πολυομελίτιδα.
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου τα φάρμακα αντί να κάνουν καλό, έχουν καταστρέψει πολλά παιδιά και υπάρχουν επίσης άλλες τόσες περιπτώσεις όπου τα φάρμακα έχουν "σώσει" τα παιδιά και ήταν καλό που δόθηκαν. Ο νευρολόγος/παθολόγος/ψυχίατρος πάντα παίρνει το ρίσκο για το ποιό φάρμακο είναι πιο κατάλληλο και πώς θα ανταποκριθεί ο οργανισμός του καθενός, ειδικά ενός παιδιού.
Παλιότερα, ας πούμε πριν 50 χρόνια, οι ψυχολόγοι, οι νευρολόγοι δεν είχαν το κύρος που έχουν σήμερα. Πώς "σώζονταν" τα παιδιά των 10 χρονών τότε ;
δεν σώζονταν.
Ομοίως πριν 50 χρόνια οι άνθρωποι πέθαιναν απο πολυομελίτιδα.
Σου λεγανε ο τρελος του χωριου. Και ησουν τελειμενος οριστικα
Συνήθεις ηλίθιες αντιδράσεις γονέων: "Έλα μωρε όλα τα παιδιά υπερκινητικά είναι", "φυσιολογικό είναι", "και γω έτσι ήμουν", "εγώ να δεις τι έκανα", "ψυχίατρο το παιδί μου;". Αυτά είναι ανεύθυνες αντιδράσεις
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου τα φάρμακα αντί να κάνουν καλό, έχουν καταστρέψει πολλά παιδιά και υπάρχουν επίσης άλλες τόσες περιπτώσεις όπου τα φάρμακα έχουν "σώσει" τα παιδιά και ήταν καλό που δόθηκαν. Ο νευρολόγος/παθολόγος/ψυχίατρος πάντα παίρνει το ρίσκο για το ποιό φάρμακο είναι πιο κατάλληλο και πώς θα ανταποκριθεί ο οργανισμός του καθενός, ειδικά ενός παιδιού.
Παλιότερα, ας πούμε πριν 50 χρόνια, οι ψυχολόγοι, οι νευρολόγοι δεν είχαν το κύρος που έχουν σήμερα. Πώς "σώζονταν" τα παιδιά των 10 χρονών τότε ;
δεν σώζονταν.
Ομοίως πριν 50 χρόνια οι άνθρωποι πέθαιναν απο πολυομελίτιδα.
Και γιατί συγκρίνεις την πολιομυελίτιδα με τη σημερινή "υπερκινητικότητα" και την "επιθετικότητα " των παιδιών;
Από γνωστούς που έχω ακούσει και από διάφορες πληροφορίες που έχω πάρει από το ίντερνετ ή από βιβλία δίνονται στα παιδιά που θεωρούνται υπερκινητικά ή επιθετικά φάρμακα ,όπως π.χ Ritalin . Πολλοί γονείς είναι απελπισμένοι γιατί τα παιδιά τους δεν είναι συγκεντρωμένα στο σχολείο και οι δάσκαλοι αδυνατούν να επικοινωνήσουν μ' αυτά τα παιδιά και να τα "κουμαντάρουν" .
Τα παιδιά ήταν πάντα όλο ζωντάνια, σκανταλιάρικα και πάντα σε κίνηση. Έγιναν τώρα ξαφνικά υπερκινητικά και επιθετικά ; Τι συμβαίνει ; Το χάσμα παιδιών και μεγάλων μεγαλώνει; Είναι τα φάρμακα θέμα ισχύος, δύναμης ;
Η "υπερκινητικότητα" είναι όρος που περιγράφει αγχώδη διαταραχή. Άμα πουν οι ειδικοί τέτοιο πράμα για το παιδί σου πρέπει να το δεις με ψυχίατρο, ψυχολόγο, να κάνει θεραπείες και άμα χρειάζεται να πάρει φάρμακα γιατί μπορεί να πάει χειρότερα, το βαρέλι δεν έχει πάτο.
Συνήθεις ηλίθιες αντιδράσεις γονέων: "Έλα μωρε όλα τα παιδιά υπερκινητικά είναι", "φυσιολογικό είναι", "και γω έτσι ήμουν", "εγώ να δεις τι έκανα", "ψυχίατρο το παιδί μου;". Αυτά είναι ανεύθυνες αντιδράσεις
Γιατί όχι ; να το λέμε πότε πότε αυτό εμείς οι μεγάλοι " εγώ να δεις τι έκανα!"
Από γνωστούς που έχω ακούσει και από διάφορες πληροφορίες που έχω πάρει από το ίντερνετ ή από βιβλία δίνονται στα παιδιά που θεωρούνται υπερκινητικά ή επιθετικά φάρμακα ,όπως π.χ Ritalin . Πολλοί γονείς είναι απελπισμένοι γιατί τα παιδιά τους δεν είναι συγκεντρωμένα στο σχολείο και οι δάσκαλοι αδυνατούν να επικοινωνήσουν μ' αυτά τα παιδιά και να τα "κουμαντάρουν" .
Τα παιδιά ήταν πάντα όλο ζωντάνια, σκανταλιάρικα και πάντα σε κίνηση. Έγιναν τώρα ξαφνικά υπερκινητικά και επιθετικά ; Τι συμβαίνει ; Το χάσμα παιδιών και μεγάλων μεγαλώνει; Είναι τα φάρμακα θέμα ισχύος, δύναμης ;
Η "υπερκινητικότητα" είναι όρος που περιγράφει αγχώδη διαταραχή. Άμα πουν οι ειδικοί τέτοιο πράμα για το παιδί σου πρέπει να το δεις με ψυχίατρο, ψυχολόγο, να κάνει θεραπείες και άμα χρειάζεται να πάρει φάρμακα γιατί μπορεί να πάει χειρότερα, το βαρέλι δεν έχει πάτο.
Συνήθεις ηλίθιες αντιδράσεις γονέων: "Έλα μωρε όλα τα παιδιά υπερκινητικά είναι", "φυσιολογικό είναι", "και γω έτσι ήμουν", "εγώ να δεις τι έκανα", "ψυχίατρο το παιδί μου;". Αυτά είναι ανεύθυνες αντιδράσεις
Γιατί όχι ; να το λέμε πότε πότε αυτό εμείς οι μεγάλοι " εγώ να δεις τι έκανα!"
Γιατί έτσι διαιωνίζεται μια πιθανώς άρρωστη συμπεριφορά . Επίσης ο γονέας δεν είναι γιατρός κ οπότε δεν μπορεί να κάνει διάγνωση.
Από γνωστούς που έχω ακούσει και από διάφορες πληροφορίες που έχω πάρει από το ίντερνετ ή από βιβλία δίνονται στα παιδιά που θεωρούνται υπερκινητικά ή επιθετικά φάρμακα ,όπως π.χ Ritalin . Πολλοί γονείς είναι απελπισμένοι γιατί τα παιδιά τους δεν είναι συγκεντρωμένα στο σχολείο και οι δάσκαλοι αδυνατούν να επικοινωνήσουν μ' αυτά τα παιδιά και να τα "κουμαντάρουν" .
Τα παιδιά ήταν πάντα όλο ζωντάνια, σκανταλιάρικα και πάντα σε κίνηση. Έγιναν τώρα ξαφνικά υπερκινητικά και επιθετικά ; Τι συμβαίνει ; Το χάσμα παιδιών και μεγάλων μεγαλώνει; Είναι τα φάρμακα θέμα ισχύος, δύναμης ;
Η "υπερκινητικότητα" είναι όρος που περιγράφει αγχώδη διαταραχή. Άμα πουν οι ειδικοί τέτοιο πράμα για το παιδί σου πρέπει να το δεις με ψυχίατρο, ψυχολόγο, να κάνει θεραπείες και άμα χρειάζεται να πάρει φάρμακα γιατί μπορεί να πάει χειρότερα, το βαρέλι δεν έχει πάτο.
Συνήθεις ηλίθιες αντιδράσεις γονέων: "Έλα μωρε όλα τα παιδιά υπερκινητικά είναι", "φυσιολογικό είναι", "και γω έτσι ήμουν", "εγώ να δεις τι έκανα", "ψυχίατρο το παιδί μου;". Αυτά είναι ανεύθυνες αντιδράσεις
Παρασκευή 15/11/19 : συμφώνησα 100% με ποστ του Mercury.
Αύριο δεν θα πάρει ψωμί κανένας.
"Beauty slept and angels wept
For Her immortal soul
In this response, all evil chose
To claim her for their very own"
Η "υπερκινητικότητα" είναι όρος που περιγράφει αγχώδη διαταραχή. Άμα πουν οι ειδικοί τέτοιο πράμα για το παιδί σου πρέπει να το δεις με ψυχίατρο, ψυχολόγο, να κάνει θεραπείες και άμα χρειάζεται να πάρει φάρμακα γιατί μπορεί να πάει χειρότερα, το βαρέλι δεν έχει πάτο.
Συνήθεις ηλίθιες αντιδράσεις γονέων: "Έλα μωρε όλα τα παιδιά υπερκινητικά είναι", "φυσιολογικό είναι", "και γω έτσι ήμουν", "εγώ να δεις τι έκανα", "ψυχίατρο το παιδί μου;". Αυτά είναι ανεύθυνες αντιδράσεις
Γιατί όχι ; να το λέμε πότε πότε αυτό εμείς οι μεγάλοι " εγώ να δεις τι έκανα!"
Γιατί έτσι διαιωνίζεται μια πιθανώς άρρωστη συμπεριφορά . Επίσης ο γονέας δεν είναι γιατρός κ οπότε δεν μπορεί να κάνει διάγνωση.
Μα τα παιδιά βρίσκονται σε μια ηλικία που μαθαίνουν, μαθαίνουν τον εαυτό τους, τους άλλους. Και αυτό γίνεται μέρα με την μέρα. Πως θα κάνει ο γιατρός τη διάγνωση του; Πώς θα καταλαβαίνει αυτός ο μεγάλος λογικός επιστήμονας την φαντασία των μικρών παιδιών;
Γιατί όχι ; να το λέμε πότε πότε αυτό εμείς οι μεγάλοι " εγώ να δεις τι έκανα!"
Γιατί έτσι διαιωνίζεται μια πιθανώς άρρωστη συμπεριφορά . Επίσης ο γονέας δεν είναι γιατρός κ οπότε δεν μπορεί να κάνει διάγνωση.
Μα τα παιδιά βρίσκονται σε μια ηλικία που μαθαίνουν, μαθαίνουν τον εαυτό τους, τους άλλους. Και αυτό γίνεται μέρα με την μέρα. Πως θα κάνει ο γιατρός τη διάγνωση του; Πώς θα καταλαβαίνει αυτός ο μεγάλος λογικός επιστήμονας την φαντασία των μικρών παιδιών;
Τα παιδιά ήταν πάντα όλο ζωντάνια, σκανταλιάρικα και πάντα σε κίνηση. Έγιναν τώρα ξαφνικά υπερκινητικά και επιθετικά ; Τι συμβαίνει ; Το χάσμα παιδιών και μεγάλων μεγαλώνει; Είναι τα φάρμακα θέμα ισχύος, δύναμης ;
Παλιότερα, ας πούμε πριν 50 χρόνια, οι ψυχολόγοι, οι νευρολόγοι δεν είχαν το κύρος που έχουν σήμερα. Πώς "σώζονταν" τα παιδιά των 10 χρονών τότε ;
δεν σώζονταν.
Ομοίως πριν 50 χρόνια οι άνθρωποι πέθαιναν απο πολυομελίτιδα.
Και γιατί συγκρίνεις την πολιομυελίτιδα με τη σημερινή "υπερκινητικότητα" και την "επιθετικότητα " των παιδιών;
δεν τις σύγκρινα έφερα για παράδειγμα μια ασθένεια που πριν απο 50 χρόνια δεν θεραπευόταν και σήμερα θεραπεύεται.
Το ίδιο ισχυει και για τα παιδιά που έχουν υπερκινητικότητα και μαθησιακές δυσκολίες. Παλιότερα δεν μπορούσαν να πάρουν την βοήθεια και την ειδική προσοχή που χρειάζονται.
Γιατί όχι ; να το λέμε πότε πότε αυτό εμείς οι μεγάλοι " εγώ να δεις τι έκανα!"
Γιατί έτσι διαιωνίζεται μια πιθανώς άρρωστη συμπεριφορά . Επίσης ο γονέας δεν είναι γιατρός κ οπότε δεν μπορεί να κάνει διάγνωση.
Μα τα παιδιά βρίσκονται σε μια ηλικία που μαθαίνουν, μαθαίνουν τον εαυτό τους, τους άλλους. Και αυτό γίνεται μέρα με την μέρα. Πως θα κάνει ο γιατρός τη διάγνωση του; Πώς θα καταλαβαίνει αυτός ο μεγάλος λογικός επιστήμονας την φαντασία των μικρών παιδιών;
Από γνωστούς που έχω ακούσει και από διάφορες πληροφορίες που έχω πάρει από το ίντερνετ ή από βιβλία δίνονται στα παιδιά που θεωρούνται υπερκινητικά ή επιθετικά φάρμακα ,όπως π.χ Ritalin . Πολλοί γονείς είναι απελπισμένοι γιατί τα παιδιά τους δεν είναι συγκεντρωμένα στο σχολείο και οι δάσκαλοι αδυνατούν να επικοινωνήσουν μ' αυτά τα παιδιά και να τα "κουμαντάρουν" .
Τα παιδιά ήταν πάντα όλο ζωντάνια, σκανταλιάρικα και πάντα σε κίνηση. Έγιναν τώρα ξαφνικά υπερκινητικά και επιθετικά ; Τι συμβαίνει ; Το χάσμα παιδιών και μεγάλων μεγαλώνει; Είναι τα φάρμακα θέμα ισχύος, δύναμης ;
Η "υπερκινητικότητα" είναι όρος που περιγράφει αγχώδη διαταραχή. Άμα πουν οι ειδικοί τέτοιο πράμα για το παιδί σου πρέπει να το δεις με ψυχίατρο, ψυχολόγο, να κάνει θεραπείες και άμα χρειάζεται να πάρει φάρμακα γιατί μπορεί να πάει χειρότερα, το βαρέλι δεν έχει πάτο.
Συνήθεις ηλίθιες αντιδράσεις γονέων: "Έλα μωρε όλα τα παιδιά υπερκινητικά είναι", "φυσιολογικό είναι", "και γω έτσι ήμουν", "εγώ να δεις τι έκανα", "ψυχίατρο το παιδί μου;". Αυτά είναι ανεύθυνες αντιδράσεις
Γιατί όχι ; να το λέμε πότε πότε αυτό εμείς οι μεγάλοι " εγώ να δεις τι έκανα!"
εσυ όμως μεγάλωσες και έφτασες να αμφισβητείς τους γιατρούς στα φόρουμς.
Μπορεί το παιδί σου αν βοηθηθεί απο νωρίς να τα πάει καλύτερα.
Οι απόψεις και τα σχόλια που δημοσιεύονται σε αυτό το Φόρουμ είναι προσωπικά και δεν αντιπροσωπεύουν αυτές της Διαχείρισης του Phorum.com.gr
Το κάθε μέλος, σύμφωνα με τους όρους χρήσης που αποδέχτηκε κατά την εγγραφή του, φέρει την αποκλειστική ευθύνη των δημοσιεύσεών του, των απόψεων / θέσεων που εκφράζονται
μέσω αυτής, καθώς και την επιλογή συνδέσμων που τυχόν συμπεριλαμβάνονται.
Η Διαχείριση του Phorum.com.gr σε καμία περίπτωση δεν αποδέχεται οποιαδήποτε ευθύνη, για οποιαδήποτε συμβουλή ή συστάσεις που κάνει ή υπονοεί κάποιο μέλος ή επισκέπτης του Phorum.com.gr
η οποία έχει ως αποτέλεσμα οποιαδήποτε απώλεια / ζημία, με οποιονδήποτε τρόπο, για μέλος του Phorum.com.gr, ή για οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο.
Επιπλέον, η Διαχείριση του Phorum.com.gr δεν είναι και δεν μπορεί να είναι υπεύθυνη, για το περιεχόμενο οποιουδήποτε άλλου ιστοτόπου στο Διαδίκτυο,
που έχει συνδεθεί με σύνδεσμο (link) από το Phorum.com.gr
Για άμεση επικοινωνία με τη Διαχείριση του Phorum.com.gr μπορείτε να συμπληρώνετε τη φόρμα της σελίδας Επικοινωνίας του Phorum.com.gr παρακάτω.
τι λες 
