Η Αγκάρθα (επίσης Agharta, Agharti, Agarta ή Agarttha) είναι, σύμφωνα με ορισμένους συγγραφείς που συνδέονται με τον εσωτερισμό, μια υπόγεια ή απρόσιτη περιοχή που βρίσκεται μέσα στη Γη ή στην έρημο Gobi. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να επιβεβαιώνουν την ύπαρξή της. Η χώρα ή το βασίλειο της Αγκάρθα είναι ένα θέμα ευρέως διαδεδομένο στον δυτικό αποκρυφισμό και χρησίμευσε ως βάση για την πίστη στην κούφια Γη, που αναπτύχθηκε το 1957 από τον φανταστικό Ιταλό συγγραφέα F. Amadeo Giannini.
Μυθολογία
Σε διάφορες μυθολογίες, ελληνική και χριστιανική μεταξύ άλλων, αναφέρεται η ύπαρξη υπόγειων περιοχών όπως ο Άδης και ο Τάρταρος στην πρώτη και η Κόλαση στη δεύτερη. Αυτά τα μέρη, τα οποία είναι προσβάσιμα μετά θάνατον, μπορούν να προσεγγιστούν, σύμφωνα με ορισμένες μαρτυρίες, μέσω κρυφών εισόδων. Αυτά είναι γενικά σκοτεινά και υπερφυσικά μέρη. Ομοίως, οι υπόγειες κολάσεις που ονομάζονται Patala αναφέρονται στην ινδουιστική μυθολογία.
Θεωρίες
Είναι πιθανό ότι η προέλευση της θεωρίας των περιοχών στο εσωτερικό της Γης αποδίδεται στον πολυγράφοντα Athanasius Kircher, ο οποίος δημοσίευσε το 1665 ένα έργο που ονομάζεται Mundus subterraneus, quo universae denique naturae divitiae.
Ο Sir Edmund Halley, αφού συνεργάστηκε με τον Isaac Newton αναλύοντας τις διακυμάνσεις στον μαγνητισμό της Γης και τις πιθανές αιτίες τους, υπέθεσε ότι η Γη στεγάζει τρεις ομόκεντρους κώνους μέσα της με ένα λιωμένο κέντρο λάβας, το οποίο χρησιμεύει ως «εσωτερικός ήλιος». Άλλοι εξέχοντες επιστήμονες του 17ου αιώνα, όπως ο Johannes Kepler ή ο Robert Boyle, υπερασπίστηκαν αυτή τη θεωρία. Αυτή, ήδη απαξιωμένη, χρησίμευσε ως βάση για το μυθιστόρημα «Ταξίδι στο Κέντρο της Γης »του Ιουλίου Βερν, που δημοσιεύτηκε το 1864. Καθιερώνει την κατοικησιμότητα του εσωτερικού της γήινης σφαίρας, αλλά δεν αναφέρει άλλους κατοίκους εκτός από εξαφανισμένα είδη, όπως οι δεινόσαυροι και, ίσως, προϊστορικά ανθρώπινα όντα.
Η Αγκάρθα στην απόκρυφη λογοτεχνία
Πόλεις Αγκάρθα
Σύμφωνα με την Madame Blavatsky, η Αγκάρθα αποτελείται από πολλές ηπείρους, ωκεανούς, βουνά και ποτάμια. Η Σαμπάλα είναι η κεντρική της πόλη. Θα υπήρχαν περίπου εκατό υπόγειες αποικίες κάτω από τη Γη, όλες εκτός από μία αρκετά κοντά στην επιφάνεια. Αυτές οι υπόγειες πόλεις ήταν γνωστές ως Δίκτυο Αγκάρθα. Τα έθιμά τους ποικίλλουν, αλλά ακολουθούν μια κοινή δομή ζωής που προσανατολίζεται πνευματικά στις διδασκαλίες του Μελχισεδέκ. Κάθε πόλη έχει πληθυσμό μισού εκατομμυρίου κατοίκων, αλλά η Τέλος - μια από τις πόλεις της Αγκάρθα - κάτω από το όρος Σάστα θα είχε 1,5 εκατομμύριο κατοίκους.
Πληθυσμός
Σύμφωνα με την Blavatsky, υπάρχουν διάφορες φυλές στην Αγκάρθα και τα όντα που την κατοικούν μπορεί να διαφέρουν πολύ στην εμφάνιση. Για παράδειγμα, από τη μια πλευρά, οι κάτοικοι της Αγκάρθα θα προέρχονταν από την ήπειρο Gondwana, τώρα εξαφανισμένη. Χάρη στις μετρήσεις των παλίρροιων που πραγματοποιήθηκαν από το Καντήλαθρο των Άνδεων, κατάλαβαν ότι επρόκειτο να χτυπήσει τη γη μια καταστροφή και κατέφυγαν σε τεράστιες υπόγειες στοές, φωτισμένες από ένα συγκεκριμένο φως - όχι από ήλιο - που έκανε τους σπόρους να φυτρώνουν, κουβαλώντας μαζί τους τις αποσκευές της αρχαίας γνώσης των.
Από την άλλη πλευρά, ο Brad Steiger, στο βιβλίο του The Hollow in the Earth, Myth or Reality, βεβαιώνει, αν και χωρίς να παρέχει καμία απόδειξη, ότι «οι παλαιότεροι», μια πολύ έξυπνη και επιστημονικά προηγμένη αρχαία φυλή που κατοικούσε τη Γη εκατομμύρια χρόνια πριν και μετακινήθηκε υπόγεια—επέλεξε να δομήσει το δικό της περιβάλλον κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη και να κατασκευάσει εκεί όλες τις ανάγκες της. Οι παλαιότεροι είναι εξαιρετικά μακρόβια ανθρωποειδή, και πρόγονοι του Homo sapiens για περισσότερα από ένα εκατομμύριο χρόνια. Οι ηλικιωμένοι γενικά παραμένουν σε απόσταση από τον κόσμο στην επιφάνεια, αλλά κατά καιρούς έχουν καταφέρει να προσφέρουν εποικοδομητική κριτική.
Ο Willis George Emerson, στο βιβλίο του The Smoked God, δήλωσε -χωρίς να παρέχει κανένα στοιχείο- ότι οι κάτοικοι της Agartha ζουν μεταξύ 400 και 800 ετών και ότι θα έχουν ύψος περίπου 4 m.
Όλοι οι συγγραφείς συμφωνούν ότι η τεχνολογία των κατοίκων της Αγκάρθας είναι πολύ προηγμένη και ότι επικοινωνούν μέσω τηλεπάθειας.
Ναζιστικό ενδιαφέρον
Σύμφωνα με ορισμένους συγγραφείς, το 1938, ο Αδόλφος Χίτλερ έστειλε μια αποστολή στο Θιβέτ υπό τη διοίκηση του Ernst Schäfer, συνοδευόμενη από «πέντε Γερμανούς μελετητές» και είκοσι μέλη των SS. Ο ιδεολόγος αυτής της αποστολής ήταν ο Frederick Hilscher, επικεφαλής του εσωτερικού τμήματος του Ahnenerbe, μιας «εταιρείας» που ιδρύθηκε την 1η Ιανουαρίου 1935 για να μελετήσει την αρχαία ιστορία του πνεύματος, γνωστή ως «κληρονομιά των προγόνων». Η αποστολή ήταν να δημιουργήσει δεσμούς με τους μυστηριώδεις κατοίκους των σπηλαίων, που ανήκαν στους κατοίκους της Αγκάρθας.
Μια σκέψη που ενθάρρυνε επίσης αυτό το ταξίδι ήταν η ανάκτηση της παλιάς πνευματικής παράδοσης που σχετίζεται με τον παγανισμό και την πρακτική του αποκρυφισμού των Ναϊτών, που λέγοταν ότι επιβίωνε ακόμη σε εκείνες τις περιοχές της Ασίας. Ίσως αυτή η δήλωση θα εξηγούσε γιατί οι Ναζί έλαβαν ένα έγγραφο από το Συμβούλιο της Αντιβασιλείας που κυβερνούσε το Θιβέτ εκείνη την εποχή -καθώς ο νέος ζωντανός Δαλάι Λάμα δεν είχε ακόμη εκλεγεί- αποδεχόταν τον Χίτλερ ως επικεφαλής όλων των Αρίων και γιατί σε ορισμένες υψηλές κάστες της Ινδίας, το Τρίτο Ράιχ χαιρετίστηκε και μερικά κεφάλια έσκυψαν παρουσία της σβάστικας, αν και όχι ως ένδειξη σεβασμού για τον ναζισμό, αλλά επειδή η σβάστικα ήταν ένα αρχαίο ηλιακό σύμβολο του Άριου που σημαίνει «καλή τύχη ή «ευλογημένη μορφή». " Η αλήθεια είναι ότι ως αποτέλεσμα αυτού του ταξιδιού, μια κοινότητα Θιβετιανών μοναχών εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο, ορισμένοι μάλιστα υπερασπίστηκαν την πόλη από τη σοβιετική πολιορκία με όπλα το 1945.
Μεταφραγμένο...