Antares έγραψε: ↑31 Μάιος 2023, 17:00
Στην γερμανική γλώσσα που πιθανόν αντέγραψε το συντακτικό της αρχαίας ελληνικής, οι προτάσεις φαίνονται πιο κομψές. Πολλές φορές εκνευρίζομαι όταν πρέπει να γράψω κάτι περιφραστικά και μετά ανακαλύπτω ότι η καθαρεύουσα το έλεγε κομψότερα και με μεγαλύτερη σαφήνεια. Μακάρι να αρχίζαμε να χρησιμοποιούμε προτάσεις της καθαρεύουσας.
Η δημοτική με την όλως αντιαισθητική παντοκρατορία του ''που'', το οποίο εκτόπισε τα οστις, τα ο οποίος κτλ, με τα γνωστά αντισυντηρητικά πολιτικάντικα κόμπλεξ ως προς τη χρησιμοποίηση μετοχών και δοτικών που τελικά τις έφαγε η μαρμάγκα, έχει οδηγήσει την ομιλούμενη και γραφόμενη ελληνική στη θλιβερή κατάσταση όχι μόνο να ηχεί άχαρη και κουραστική, αλλά και στο μοιραίο αδιέξοδο του να πλατειάζει την ώρα που εκ των πραγμάτων αδυνατεί να είναι σαφής, καθότι άπασες οι εγγενείς στην ελληνική γλώσσα δικλείδες σαφηνείας θυσιάστηκαν περιχαρώς στον βωμό της προοδευτικιάς γλωσσικής έκφρασης. Με απλά λόγια, σε δημοτικίστικο μακροπερίοδο λόγο συμβαίνει συχνά να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Μια γλώσσα δηλαδή όπου για να βγάλεις άκρη πρέπει να γράφεις κοφτά, σχεδόν τηλεγραφικά. Μια γλώσσα άριστη ενδεχομένως για κόμικς, αλλά όχι για κάτι υψηλό και ευγενέστερο, όχι για πραγματικό στοχασμό και διεισδυτική ανάλυση.
Όποιος αγαπά την ελληνική γλώσσα και είναι πραγματικός γνώστης της, όπερ σημαίνει ότι έχει τριβή με κείμενα διαφόρων φάσεών της και τα διαβάζει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, συνειδητοποιεί ότι το κείμενο της Ιλιάδας, του Πανηγυρικού του Ισοκράτη, των Βίων Παραλλήλων του Πλουτάρχου, του Περί Κτισμάτων του Προκοπίου, του Βίου Βασιλείου του Πορφυρογέννητου, της Πάπισσας Ιωάννας του Ροϊδη, αλλά και του όποιου καθαρευουσιάνικου άρθρου σε όποια παλιά εφημερίδα, ρέει σαν γάργαρο νερό χωρίς ποτέ να προβάλλει κάποιος νοηματικός σκόπελος στον αναγνωστικό ορίζοντα. Στα κείμενα, όμως, της κατά κύριο λόγο μεταπολιτευτικής δημοτικής, είτε αυτά είναι απομαγνητοφωνημένες ομιλίες κάποιου επίδοξο πολιτικού σωτήρα, είτε κάποιο μυθιστόρημα, είτε άρθρο γνώμης σε εφημερίδα υψηλής κυκλοφορίας, είτε ακόμη και πανεπιστημιακό σύγγραμμα, ο εν λόγω γνώστης της ελληνικής βρίσκει δυστυχώς τον εαυτό του στη δυσάρεστη θέση να σκοντάφτει πάρα πολύ συχνά, όχι επειδή ο δαίμων του τυπογραφείου καταβρόχθισε ή αλλοίωσε κάποιες λέξεις, αλλά επειδή δεν βγαίνει εύκολα νόημα και έτσι πρέπει κανείς ξανά και ξανά να το πάρει από την αρχή.
Εγώ, από τα φοιτητικά μου χρόνια έως σήμερα, αρκετές φορές δεν καταφέρνω να ολοκληρώσω τη μελέτη επιστημονικών συγγραμάτων μεταφρασμένων στα δημοτικίστικα. Αναγκαστικά καταφεύγω στο πρωτότυπο. Να προσθέσω ότι όταν είναι στη γερμανική, από τη μια αγαλλιάζει το είναι μου διότι αυτή η γλώσσα χαρακτηρίζεται από εκπληκτική περιεκτικότητα, χειρουργική ακρίβεια, απόλυτη σαφήνεια και γοητευτική κομψότητα, από την άλλη με πιάνει κατάθλιψη διότι όλες αυτές τις αρετές τις διέθετε στον ίδιο βαθμό και η δική μας γλώσσα, και δεν λέω για την εποχή της Εκκλησίας του Δήμου, αλλά για μέχρι πριν λίγες δεκαετίες, τότε που όλα τα 'σκιαζε η κακιά καθαρεύουσα. Ανατρέχω λοιπόν στο πρωτότυπο για να κατανοήσω ο δόλιος τι όντως γράφει ο συγγραφέας και όχι στο περίπου, όχι να μυρίζω κάθε δυο σελίδες τα δάχτυλά μου, παραδείγματος χάριν για το σε ποιο απ' όλα τα προηγούμενα ουσιαστικά αναφέρεται αυτό το αναθεματισμένο άφυλο ''που'', αλλά και όχι μόνο γι' αυτό. Επίσης το πόσο άγαρμπη και αντιποιητική έχει καταντήσει η γλώσσα μας ακόμα και σε συγγράμματα τέτοιου επιπέδου θα έπρεπε να μας προβληματίσει σοβαρά. Πάντως να πω την αμαρτία μου, όταν διαβάζω επιστημονικά συγγράμματα μεταφρασμένα στην καθαρεύουσα, είτε αυτά είναι του 19ου είτε πρόσφατα του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, ποτέ μα ποτέ δεν έχει τύχει να συναντήσω ούτε ίχνος αντίστοιχων προβλημάτων νοηματικής θολούρας. Καθαρή σύμπτωση θα είναι, όχι ότι παραλάβαμε μια άριστη γλώσσσα και την κάναμε σαν τα μούτρα μας.
Η κατάργηση δε του πολυτονικού έκανε την κατάσταση ακόμα τραγελαφικότερη και τις περιπτώσεις που κανείς σκοντάφτει ακόμη περισσότερες. Όποιος κατέχει το πολυτονικό, καταλαβαίνει τι λέω. Όποιος καταδικάστηκε από το ελλαδικό κρατίδιο να μη το γνωρίσει, καταδικάστηκε και να αποδεχτεί ως δήθεν φυσιολογία της ελληνικής γλώσσας την τόσο ενοχλητική νοηματική αμφιρρέπεια την οποία σε κάποιες συχνότατα συναντώμενες περιπτώσεις τής επέφερε το μονοτονικό (για παράδειγμα, αν ακολουθούσα πιστά το μονοτονικό και δεν τόνιζα το μονοσύλλαβο ''της'', ο καθένας θα σκόνταφτε για το αν είναι κτητική ή προσωπική αντωνυμία, ωραία γλώσσα φτιάξαμε).
Αφού σκοντάφτουμε συνέχεια, γιατί δεν ζητάμε να επαναφέρουμε ό,τι θα μπορούσε να μας κάνει να ορθοποδήσουμε; Διότι όταν ξεπέφτει μια γλώσσα, ξεπέφτει μαζί και και το επίπεδο των ομιλητών της. Γι' αυτό λίγοι είναι σε θέση να εννοήσουν το ίδιο το γεγονός του ξεπεσμού της και να αντιληφθούν πόσο την τραυμάτισαν οι διάφορες γλωσσικές μεταρρυθμίσεις που εισήγαγαν κάποια περιώνυμα ''τετράποδα κτήνη'' του κοινοβουλίου και του πανεπιστημίου, όπως εύστοχα τους είχε αποκαλέσει ο Κορνήλιος Καστοριάδης, ο οποίος παρεμπιπτόντως έλεγε ότι φιλοσοφία στα δημοτικίστικα δεν μπορεί να υπάρξει. Κάτι θα ήξερε. Πού να έβλεπε και την κατάντια του σήμερα. Ο μέσος άνθρωπος νομίζει ότι αφού μπορεί και ''συνεννοείται'' όταν ζητάει φέτα στο μασούτη ή όταν παίζει κάνοντας ερωτήσεις σε κάποιο μαραφέτι τεχνητής νοημοσύνης, τότε όλα πάνε καλά και ότι όποιος λέει το αντίθετο είναι μουχλιασμένος αντιδραστικός ''που δεν ξέρει πώς λειτουργουν οι languages, έλεος 2023 έχουμε!''. Βέβαια τι να σου κάνει ο μέσος άνθρωπος όταν ακόμα και από πανεπιστημιακής πλευράς οι υπερμοντέρνοι γλωσσολόγοι, οι καθ' ύλην αρμόδιοι ή αλλιώς ''τετράποδα κτήνη'' του σήμερα, λένε τα ίδια στα βελάζοντα ακροατήριά τους και αυριανούς δασκάλους των παιδιών μας.
Το χρησιμοθηρικό αίτημα για κατάργηση των αρχαίων ελληνικών, ως μίας γνώσης άχρηστης, είναι όχι μόνο ένα παρεπόμενο των καιρών μας και της ηδονιστικής/ωφελιμιστικής ψύχωσης που επικρατεί παγκοσμίως λόγω της φιλελεύθερης ιδεολογικής ηγεμονίας, αλλά και αναμενόμενη συνέπεια της δικής μας γλωσσικής και πολιτισμικής κατρακύλας, ως κοινωνίας, ως κράτους, ως έθνους.
) για να μπορει να συννενοηεθι με σαφηνεια, να διαβασει και να καταλαβει οτι εχουν γραψει αλλοι κλπ.
δεν καταλαβαινω πως καταληγουμε οτι η ολλανδια ας πουμε ειναι πανω απο μας επειδη κανουν αρχαια, και οχι για χιλιους αλλους λογους, η οτι οι υπολοιπες χωρες που ειναι πανω απο μας , και την ολλανδια, χωρις αρχαια, κανουν κατι λαθος
