τελικό Ν

[hellegennes]

Ευχαριστώ και πάλι. Κυρ'ιως στην Αττική διάλεκτο, φαντάζομι πως θα υπάρχουν διαφορές στις άλλες, εδώ υπάρχουν στα ίδια τα γράμματα. Με την ευκαιρία, και μια που αναφέρθηκε - αν και ίσως θα έπρεπε να ανοίξω άλλο ποστ. Ξέρω πως υπάρχουν αναφορές για το, και κείμενα με το, δίγαμμα. Τι γίνεται με το κόππα και το σάνπι, έχουν πουθενά διασωθεί ώστε να ξέρουμε την χρήση τους ή το πως προφέρονταν κτλ.;

Το κόππα ήταν ότι το αγγλικό Q. Ήταν το απαλό [κ] μπροστά από [ι] και [ε]. Το σαμπί ήταν μάλλον δίφθογγος αλλά δεν έχει διασωθεί η πληροφορία για τον πραγματικό του ήχο.

[sharp]

<<Η εκφορά του γράμματος <<Ν>> μεταφέρει οξυγόνο στον εγκέφαλο και ότι δεν ήταν τυχαίο το γεγονός της τοποθέτησης του <<Ν>> στο μέσον ακριβώς του Αλφαβήτου – στο πρώτο Ελληνικό Αλφάβητο με τα 27 γράμματα >>.

(Εκτός αυτού στο Χάρβαρτ, από ιατρικές έρευνες διαπιστώθηκε ότι η απαγγελία των Ομηρικών Επών στο πρωτότυπο, εκτός των άλλων, κάνει καλό στην καρδιά, ως αναπνευστική άσκηση…).

Και δικαιούμαι να ερωτήσω: Γιατί εμείς γίναμε διώκτες του <<Ν>>;
Γιατί θέλομε να φτωχύνομε τον εγκέφαλο των επομένων γενεών στην χώρα μας;

Γιατί;

Θα τα πεις όλα, με το νι και με το σίγμα.

[panis]

Με την πρώτη ευκαιρία θα πάρω το βιβλίο.

Και τότε γιατί τα ονόματα όλων των γραμμάτων του ελληνικού (και του λατινικού και του εβραϊκού και ενδεχομένως όλων τωνάλλων) αλφαβήτου ξεκινούν από τον ήχο του ίδιου του γράμματος που αντιπροσωπεύουν εκτός το δίγαμμα και το σανπί; Είναι μια παλιά απορία μου. Εκτός αν είναι ονομασίαες που τους δόθηκαν μεταγενέστερα όταν πια είχε χαθεί η γνώση για το ποιος ήταν ο ήχος τους.

[hellegennes]

Το δίγαμμα είναι μεταγενέστερη ονομασία. Η πιθανότερη ονομασία του στην αρχή ήταν "βαύ" ή για την ακρίβεια κάτι κοντινότερο στο αγγλικό w (κάτι σαν "ουάου"). Το σαμπί είναι άγνωστο πώς ονομαζόταν. Δεν έχει διασωθεί το όνομά του.

[panis]

Κάτι βρήκα κι εγώ: ...the archaic letter sanpi or sampi had its name coined by grammarians of the Byzantine period after the fact that
this letter was in shape "like Π (ως αν Π; [h]os an pi);

[taxalata xalasa]

Κάτι βρήκα κι εγώ: ...the archaic letter sanpi or sampi had its name coined by grammarians of the Byzantine period after the fact that
this letter was in shape "like Π (ως αν Π; [h]os an pi);

Ͳ = TT . Αυτό είναι το σανπί και ήχος ήταν [τσ] όπως στο τταμπί (τσαμπί), ττίπουρο (τσίπουρο) και τταττάρα (τσατσάρα) και ττίσα (τσίσα) και το καλύτερο παράδειγμα είναι το πίττα (πίτσα), όπως και το κόττυφας, κόσσυφας (κότσυφας).

[taxalata xalasa]

πχιο ενδιαφέρον όπως είναι το Ϻ (σαν).
Δωρική μορφή συρριστικού συμφώνου που φωνητικά προσέγγιζε το ts/ch/ ή το /sh/

Τὸ Δωριέες μὲν σὰν καλέουσι, Ἴωνες δὲ σίγμα.
Ἡρόδοτος
.
Σαμφορά (ίππος) ―> Αριστοφ. Ιππ 603 = ίππος της Σικυώνος (Ϻικύων) που έφεραν Ϻ = γράμμα σαν <> ίππος της Ϙορίνθου που έφεραν το γράμμα Ϙόππα (εξ ου και Ϙοππατίαι).

χαμόϻ...

[panis]

Δηλαδή υπάρχουν κείμενα που περιέχουν το qοππα και το σάνπι, ή μαρτυρίες για αυτά, που έχουν διασωθεί; Ποια είναι αυτά; Οι λέξεις που παραθέτεις ως παραδείγματα για το σάνπι δεν είναι και τόσο αρχαιοελληνικές νομίζω, εκτός από το τσίσα.

[panis]

Όσο για το σαν, αυτό στο LSJ το βρίσκω ως δωρικό τύπο του Σίγμα